Specyfikacja2 (Oddymianie)

ST-E 02.00
INSTALACJA ODDYMIANIA
OGÓLNE WYTYCZNE I ZALECENIA, UMIESZCZONE ZOSTAŁY W ST-E 01.00
SPIS TREŚCI
1. OKREŚLENIA PODSTAWOWE.........................................................................................….. 1
2. ZESTAWIENIA PODSTAWOWYCH MATERIAŁÓW ………………………………………….. 3
3. INSTALACJA ODDYMIANIA ……………….……………………………………..……………….3
3.1 Zakres ochrony …………………………………….…………………………………………. 3
3.2. Rodzaj ochrony ………………………………………………………………………………. 3
3.3. Rodzaj i rozmieszczenie elementów ………………………………….............................. 3
3.4. Opis podstawowych elementów …………………………………….……………….…….. 3
3.5. Zasilanie energetyczne …………………………………………………………………….. 6
3.6. Zasilanie rezerwowe ……………………………………………….………………………… 6
3.7. Okablowanie ……………………………………………………………………..…………… 6
1. OKREŚLENIA PODSTAWOWE
Sygnalizacja alarmowa pożarowa - system alarmowy pożarowy (SAP) - zespół urządzeń, mogących
ze sobą współpracować ( kompatybilnych), przeznaczonych do przekazywania informacji o zagrożeniu
mienia i życia w , wyniku pożaru.
Czujnik dymu - Czujnik reaguje na produkty spalania i/lub rozkładu termicznego. Ze wzglądu na
sposób wykrywania dymu dzielą się na czujniki jonizacyjne i optyczne.
Optyczny czujnik dymu - W optycznej czujce dymu impulsowe źródło promieniowania
podczerwonego jest izolowane przez komorę pomiarową od odbiornika tego promieniowania. Po
wniknięciu dymu do komory następuje rozproszenie promieniowania, ponieważ padające światło,
padające na cząstki dymu, odbija się od nich, możliwe jest odebranie przez odbiornik części
promieniowania rozproszonego, gdzie następuje jego pomiar. Czujki optyczne dobrze reagują na dym
widzialny, dlatego nadają się do rozpoznawania pożarów tlących, podczas których powstaje dym, np.
z pirolizy drewna, początków spalania papieru, pożarów tworzyw sztucznych itd.
Sygnalizator ręczny - stanowią uzupełnienie czujek; ich zadziałanie następuje po wciśnięciu
przycisku normalnie zasłoniętego szybką. Sygnalizatory ręczne należy stosować głównie w ciągach
komunikacyjnych. Mają one element sygnalizacyjny optyczny, potwierdzający przyjęcie przez
centralkę informacji o pożarze.
Linie dozorowe - służą do zasilania wszystkich elementów instalacji oddymiania. Umożliwiają one
komunikacją między zainstalowanymi na nich elementami adresowalnymi i są najważniejszymi
obwodami systemu alarmowego. Jakość i stan linii dozorowej decyduje o tym, czy i w jakim stanie
sygnały wysyłane przez detektory dotrą do centrali. Do podstawowych parametrów
charakteryzujących linią dozorową należą - dopuszczalna długość linii, określana najczęściej za
1
pośrednictwem maksymalnej rezystancji wyrażonej w omach, dopuszczalna minimalna rezystancja
izolacji pomiędzy przewodami i podłożem, wyrażona w kiloomach, oraz dopuszczalna liczba czujek na
linii.
Izolator zwarć - jest elementem umożliwiającym ochroną adresowalnej linii dozorowej poprzez
odłączenie uszkodzonej - zwartej części linii. Izolator po wykryciu spadku napięcia spowodowanego
zwarciem w linii uruchamia przekaźnik z podtrzymaniem, który swoim zestykiem przerywa obwód linii
dozorowej. Po ustąpieniu uszkodzenia izolator automatycznie załącza z powrotem fragment
odłączonej linii.
Adresowalne urządzenia wykonawcze - budowane są w postaci przekaźników sterowanych z
centralki lub czujek i zasilanych za pośrednictwem linii dozorowych ze stykami umożliwiającymi
podłączenia zasilania zewnętrznego. Służą one do sterowania wybranymi urządzeniami pożarowymi
(oddymiającymi, gaśniczymi, ewakuacyjnymi). Ich zadziałanie następuje z chwilą otrzymania sygnału
z centralki sygnalizacji pożarowej.
Centralka oddymiania - Centrala koordynuje pracą całego systemu oddymiania. Umożliwia
identyfikacją numeru i rodzaju elementu liniowego zainstalowanego w linii adresowej.
Linia dozorowa typu A - Unia dozorowa, w której pojedyncze uszkodzenie ( przerwa lub zwarcie ) nie
eliminuje z dozorowania żadnego ostrzegacza pożarowego. Linią typu A może być linia pętlowa pod
warunkiem, że każdy ostrzegacz będzie wyposażony w izolator zwarć.
Monitoring - zbieranie przy pomocy łączy telekomunikacyjnych i radiowych, informacji o stanie
niezależnych, oddalonych instalacji alarmowych, przez centrum monitoringu w celu podjęcia działań
interwencyjnych w wypadku odebrania sygnału alarmu.
Stan alarmowania pożarowego - stan pracy, w który wchodzi centrala po odebraniu od ostrzegaczy
pożarowych informacji o wykryciu pożaru.
Stan blokowania - stan pracy, w którym w centrali celowo zablokowane jest przyjmowanie sygnałów i
wywoływanie alarmów od jakichkolwiek ostrzegaczy lub zablokowane jest wyjście z centrali i/lub tor
transmisji do jakichkolwiek części składowych systemu sygnalizacji pożarowej, tworzących instalację
alarmową.
Stan dozorowania - stan pracy, w którym centrala jest zasilana ze źródła energii elektrycznej,
spełniającego określone wymagania i nie jest sygnalizowany żaden inny stan pracy.
Strefa dozorowa - część chronionego obiektu, w której zainstalowano jeden lub więcej ostrzegaczy i
dla których w centrali przewidziano wspólną sygnalizacją strefową. Strefa dozorowa pozwala na
jednoznaczne rozpoznanie miejsca wykrycia pożaru.
Strefa pożarowa - część budowli składająca się z jednego lub większej liczby pomieszczeń lub
przestrzeni, wydzielona w taki sposób, aby w określonym czasie powstrzymać przeniesienie się
pożaru do lub l z pozostałych części budowli.
Tor transmisji - fizyczne połączenie znajdujące się na zewnątrz obudowy centrali, służące do
transmisji informacji i/lub zasilania pomiędzy centralą a innymi częściami systemu sygnalizacji
pożarowej.
Urządzenie transmisji alarmów pożarowych - wyposażenie pośredniczące w przekazywaniu
sygnałów alarmowych z centrali pożarowej do stacji odbiorczej alarmów pożarowych.
2
Urządzenie zasilające; zasilacz - część składowa systemu alarmowego, która dostarcza energię o
określonych parametrach do centrali i innych części składowych systemu, zasilanych przez centralę.
2. ZESTAWIENIE PODSTAWOWYCH MATERIAŁÓW
Szczegółowe zestawienie materiałów zawiera dokumentacja projektowa oraz przedmiar robót
3. INSTALACJA ODDYMIANIA
3.1. Zakres ochrony.
Zgodnie z charakterystyką, rodzajem i przeznaczeniem obiektu ochroną objęte zostały wszystkie klatki
schodowe.
3.2. Rodzaj ochrony.
Na poddaszu, w pomieszczeniu klatki schodowej głównej i bocznej projektuje się instalację central
oddymiania, do których zasilanie doprowadzone zostanie z istniejącej rozdzielni głównej na parterze.
sprzed wyłącznika głównego, kablami PH90 HDGS 3x2,5mm2. Na poddaszu oraz na parterze
zainstalowane zostaną optyczne czujki dymu, na każdej kondygnacji przewidziany został montaż
przycisków oddymiania, a w skrajnych kondygnacjach dodatkowo zainstalowane zostaną przyciski
przewietrzania Przyciski te uruchamiane zostaną poprzez kluczyk, co uniemożliwi otwieranie okien
przez osoby niepowołane.
Na drzwiach wejściowych zamontowane zostaną siłowniki, otwierające je do wewnątrz w sytuacji
wystąpienia alarmu pożarowego. Część bierna drzwi przytrzymywana zostanie w czasie codziennego
użytkowania poprzez zamontowane rygle elektryczne da dole i u góry drzwi. Rygle rewersyjne zostaną
automatycznie zwolnione przez sygnał z centrali oddymiającej.
3.3. Rodzaj i rozmieszczenie elementów.
Rozmieszczenie poszczególnych elementów systemu sygnalizacji przeciwpożarowej z podaniem
rodzajów i typów zastosowanych czujek i przycisków oraz elementów sterujących urządzenia
zewnętrzne przedstawione zostanie na rzutach instalacji elektrycznych.
3.4. Opis podstawowych elementów.
Centrala oddymiania:
Podstawowe cechy:
– kompaktowa budowa dla całkowitego prądu napędów 8 A,
– możliwość podłączenia do 8 przycisków oddymiania i 14 czujek pożarowych na linię
– płyta centrali wyposażona w jedno miejsce wtykowe dla modułów dodatkowych,
– przekazanie do BMS i SSP informacji o alarmie i uszkodzeniu instalacji oddymiania (wymagany
moduł TR 42),
– możliwość podłączenia optycznych i akustycznych urządzeń sygnalizacji zadziałania (wymagany
moduł AM 44-Z),
– podłączenie czujek pogodowych i chwytaków elektromagnetycznych bez stosowania dodatkowych
modułów,
– włączalna funkcja bezpieczeństwa „uszkodzenie linii” = alarm,
– regulowany kąt i czas otwarcia dla funkcji wentylacji,
– system monitorowania przewodów pod kątem zwarcia i przerwy,
– natynkowa obudowa z tworzywa sztucznego, zamykana drzwiczkami z blachy stalowej (dla wersji
KS obudowa stalowa),
– 72 godzinny awaryjnego podtrzymania pracy systemu, w przypadku przerwy w dostawach zasilania
sieciowego 230 V,
– układ kontroli ładowania i stanu akumulatorów,
– wymagane dwa akumulatory typ 3 A (3,2 Ah),
Dane techniczne:
3
•
•
•
•
•
•
•
•
Zasilanie: 230 V AC/50 Hz, 240 VA
Wyjście: 24 V DC, maks. 8 A
Typ pracy:
dozór/monitoring - praca ciągła
alarm/wentylacja - praca krótkotrwała
Stopień ochrony: IP 30 (IP 54 dla obudowy stalowej -KS)
Zakres temp.: od -5 °C do +40 °C
Obudowa: z tworzywa sztucznego lub metalowe
Czujki dymu:
Czujka jest wyposażona w mechanizm blokady i w widoczną pod każdym kątem diodę LED, która
wskazuje alarm pożarowy. Detektor pozwala maksymalnie zapobiegać fałszywym alarmom dzięki
zastosowaniu funkcji kompensacji zabrudzenia. Jednakże pomimo to jest tak zaprojektowany, aby
miał maksymalną czułość w przypadku prawdziwego pożaru, a w tym konkretnym przypadku
pojawieniu się dymu widzialnego. Jego układy są odporne na mocne podmuchy powietrza, pyły,
zakłócenia częstotliwości, jak i owady. Jest przeznaczony do zastosowania w biurach, sklepach, na
korytarzach, klatkach schodowych, fabrykach, magazynach i pomieszczeniach komputerowych.
Dane techniczne:
• standard
EN54 Part 7:2000 + A1:2002 + A2:2006
• prąd dozorowania
25 µA przy 24 VDC
• prąd alarmowania
maksymalnie 30 mA
• napięcie pracy 16-30 VCD
• sposób detekcji dymu zasada rozproszonego światła
• wskaźnik alarmu
czerwona dioda LED
• wymiary
długość - 95mm, wysokość 48 mm
• ciężar 98g
• temperatura pracy
-10°C + 55°C (przy wilgotności 95% )
• stopień ochrony
IP 21C
Napędy drzwiowe:
Dane ogólne:
• zastosowane do otwierania drzwi (minimalna szerokość skrzydła drzwiowego to 400 mm),
• gwarantuje niezbędny dopływ świeżego powietrza (napowietrzanie) oraz otwarte drogi
ewakuacyjne (otwieranie drzwi do kąta 90°),
• możliwość ręcznego otwierania drzwi po zamontowaniu napędu,
• możliwość zastosowania wraz z ryglem elektromagnetycznym,
• duża siła pchająca dzięki specjalnej stabilizacji łańcucha,
• możliwość zamykania samozamykaczem (w gestii inwestora),
• elektroniczny wyłącznik przeciążeniowy,
• możliwość programowania dodatkowych funkcji przy pomocy interfejsu D+H,
• czynna i bierna ochrona podczas zamykania,
• do montażu nad drzwiami lub na ościeżnicy,
• dołączony komplet konsol mocujących,
• w ofercie D+H dostępne akcesoria dodatkowe, m.in. urządzenia sterujące do systemów
oddymiania,
• możliwość lakierowania we wszystkich kolorach, również tych spoza palety RAL.
Dane techniczne:
Zasilanie 24 VDC ±15%, 1A
• Siła pchająca 500 N
4
•
•
•
•
•
•
•
Siła ciągnąca 150 N (siła wyłącznika bezpieczeństwa)
Prędkość otwierania ~ 43 s
Prędkość zamykania ~ 52 s
Stopień ochrony IP 32
Zakres temperatur od -25 do +55°C
Przewód 2,5 m (silikon)
Obudowa aluminium anodyzowane srebrem
Kontroler przejścia – KD:
• obsługa pojedynczego przejścia z autoryzacją wejścia i wyjścia
• praca autonomiczna lub w systemie ACCO/ACCO NET
• 1024 użytkowników
• definiowanie uprawnień użytkowników
• realizacja dostępu na podstawie karty i/lub kodu
• 256 harmonogramów czasowych
• świąteczne schematy dostępu
• pamięć 24 576 zdarzeń
• rejestrowanie informacji dotyczących kontroli czasu pracy
• funkcja zabezpieczenia przed wielokrotnym użyciem tego samego kodu/karty dla uzyskania
dostępu (anti-passback)
• programowanie:
o manipulator LCD (podłączony na stałe lub tylko na czas programowania)
o komputer PC podłączony do portu RS-232
o komputer PC podłączony do magistrali RS-485 za pośrednictwem konwertera ACCOUSB
• pamięć FLASH zachowująca ustawienia kontrolera nawet po odłączeniu zasilania
• możliwość wymiany oprogramowania modułu bez konieczności jego demontażu
• przełączanie przejścia w stan odblokowania lub zablokowania zgodnie ze stworzonym w tym
celu harmonogramem dostępu
• limitowanie wejść
Czytniki kart zbliżeniowych:
Dane ogólne:
• identyfikacja użytkownika na podstawie karty i/lub kodu
• obsługa kart, breloków i innych transponderów pasywnych 125 kHz
• diody LED informujące o stanie przejścia i modułu
• sygnalizacja dźwiękowa
• podświetlenie klawiszy
• optyczna ochrona sabotażowa reagująca na otwarcie obudowy i oderwanie od ściany
• przycisk dzwonka
• konstrukcja umożliwiająca montaż na zewnątrz
Rygiel elektryczny rewersyjny
Dane techniczne
• Napięcie
12/24 VDC
• Pobór prądu 850 mA – rozruch, 120 mA - praca
Funkcje
• Sygnalizacja stanu zamknięcia i otwarcia drzwi - czujnik normalnie otwarty (NO).
• Automatyczne wysunięcie rygla po zamknięciu drzwi
• Możliwość ustawienia czasów opóźnienia otwarcia rygla (0,3,6 i 9 sek.)
• Blokada przed zamknięciem rygla przy niewłaściwym położeniu drzwi
• Zabezpieczenia przed przepięciami i zmianą polaryzacji
5
•
•
•
•
•
Montaż
w pozycji pionowej i poziomej
Wymiary: wysokość/szerokość/głębokość Kaseta zamka - 160mm/22mm/40mm Listwa
czołowa zamka – 210mm/25mm/3mm stal nierdzewna Listwa zaczepowa –
80mm/25mm/10mm
Wysuw rygla
14 mm
Oznakowanie
znak CE
Oznakowanie CE informuje, że wyrób jest zgodny z europejskimi normami technicznymi. [
89/336/CEE - 92/31/CE – 89/13/CE ]Zasilanie energetyczne.
3.5. Zasilanie sieciowe /główne/.
Centrala oddymiania zasilana będzie, sprzed wyłącznika prądu przewodem typu PH90. Do zasilania z
tego punktu nie mogą być podłączone inne odbiorniki. Zabezpieczenie zasilania centrali należy
odpowiednio oznakować "Napis - ZASILANIE CENTRALI PPOŻ." i ewentualne oznakowanie na
czerwono. Zasilanie ujęto w projekcie instalacji elektrycznych.
3.6. Zasilanie rezerwowe.
Do zasilania rezerwowego centralki przewidziano baterię akumulatorów niklowo-kadmowych
bezobsługowych o pojemności 48Ah i napięciu 24V.
Bateria akumulatorów wbudowana jest w obudowę centralki oddymiania.
Do baterii akumulatorów nie wolno podłączać żadnych odbiorników niezwiązanych z systemem
sygnalizacji pożarowej.
3.7. Okablowanie.
Okablowanie w klatkach schodowych prowadzić należy pod tynkiem, natomiast trasy kablowe w
piwnicy w korytach metalowych z certyfikatem ppoz na odporność ogniową PH90. Wszystkie przejścia
kablowe przez strefy pożarowe uszczelnić należy specjalistyczną masą ognioodporną.
Ogólne wytyczne prowadzenia okablowania do celów pożarowych:
Przewody linii sygnałowych, sterujących i zasilających, typu PH90, w ciągach pojedynczych mocować
należy za pomocą uchwytów ognioodpornych, mocowanych do stropu lub ścian co 30cm, w sposób
zapewniający ciągłość dostawy energii i podtrzymania funkcji urządzeń sterowanych w warunkach
pożaru. Uchwyty oraz kołki mocujące winny posiadać odpowiednie atesty. Przewody te można
prowadzić również w przeznaczonych do tego celu korytach kablowych.
Układanie kabli
bezhalogenowych, ognioodpornych wykonywać należy wg poniższych zasad:
• trasy kablowe należy montować na podłożach o klasyfikacji nie niższej niż klasyfikacja kabla
(30 lub 90 minut)
•
jeśli powyższe wymagania dotyczące podłoża nie mogą być ze względów konstrukcyjnych
zapewnione, należy dodatkowo zastosować instalację tryskaczową, przy czym samą trasę
kablową należy zawsze prowadzić poniżej tej instalacji (ponieważ izolacja kabli podczas
pożaru nie jest szczelna);
•
do podłoża betonowego można stosować kotwy rozporowe w uprzednio wywierconych
otworach lub też, przy małych obciążeniach, można stosować metodę szybkiego montażu, np.
gwoździe Hilti mocowane osadzakiem
•
ze względu na dodatnie wyniki testów, kable można także prowadzić w tynku tradycyjnym
układanym na ścianach ceglanych lub z pustaków;
•
trasy kablowe należy prowadzić w sposób nie zagrażający obniżeniu funkcji trasy podczas
pożaru (takich jak np. spadające elementy budowlane, instalacje zagrożone wybuchem,itp.);
6
•
w strefie pożarowej kable łączyć odpowiednimi puszkami o klasyfikacji nie mniejszej niż
klasyfikacja kabla
•
kable należy układać z zapasem kompensującym ugięcie sufitu oraz ugięcie konstrukcji i
elementów wsporczych;
•
kable należy układać luźno, zachowując stosowne zapasy, przy czym średnicę pojedynczych
uchwytów należy dobrać co najmniej o jeden rząd większą niż średnica rzeczywista kabla;
unikać także trzeba uchwytów z ostrymi krawędziami, ponieważ może to spowodować
blokowanie przesuwu kabla lub uszkodzenie izolacji
•
przy prowadzeniu trasy w pionie, kable należy montować do konstrukcji drabin lub koryt co ok.
300 mm, a co 3,5 metra dodatkowo należy wykonać zapas kompensacyjny (zgodnie z DIN
4102-12), który zabezpieczy trasę przed osuwaniem się w przypadku pożaru; alternatywnie
można zastosować ognioodporny przepust lub specjalne testowane skrzynki mocujące;
7