Scenariusz zajęć dla dzieci 4-letnich z elementami integracji

26
5R]G]LDâ3R]QDZDQLHĤZLDWDSRSU]H]]P\Vâ\íVFHQDULXV]H]DMĐþ
Scenariusz zajęć dla dzieci 4-letnich z elementami integracji
wielozmysłowej
Temat zajęć: Taki delikatny
Cele zajęć
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
skupienie uwagi na bodźcach,
stworzenie wesołej atmosfery sprzyjającej zaangażowaniu się wszystkich dzieci w zabawę,
uważne myślenie, obserwacja,
kształcenie słuchu i wyobraźni muzycznej,
pogłębianie doświadczeń plastycznych,
ćwiczenie koncentracji uwagi i spostrzegania,
dostrzeganie, że za pomocą skóry i dłoni można dotknąć i poczuć różne rzeczy,
określanie poprzez dotyk cechy przedmiotów,
opisywanie swoich wrażeń dotykowych,
współpraca w zespole
Pomoce i środki
dydaktyczne
Kijki, balony, liście, płyty CD – szum lasu, koncert skrzypcowy „Jesień” A. Vivaldiego
Miejsce
Ogród, park lub sala przedszkolna
Świat naszych dzieci − to świat barw, zapachów, smaków, wrażeń dotykowych. Patrzymy na świat
pełen kolorów, świeżej zieleni, ciepłych barw opadających liści. Kolory to nasze życie; budzą uczucia,
ożywiają, pobudzają umysł lub zasmucają, uspokajają ciszą. Nasze zajęcia mają uświadomić dzieciom
znaczenie kolorów w naszym życiu.
Sala może zostać udekorowana zwiewnymi materiałami w różnych kolorach, do których można przyczepić liście prawdziwe lub wycięte szablony, np. z kolorowych gazet.
Jeśli będziemy używać na zajęciach liści, wprowadzimy do zajęć sporo elementów plastyki − liście tuż
po opadnięciu są miłe w dotyku, elastyczne, dzięki temu można z nich uzyskać piękne płaskie lub trójwymiarowe kompozycje. Jest to ogromna zaleta tego rekwizytu. Liście inspirują dzieci do ruchu, rytmizowanej mowy i śpiewu. Mając na uwadze wszystkie te walory, warto wybrać się z grupą na spacer
w poszukiwaniu liści.
35=(%,(*=$-ďý
1.
Zabawa wprowadzająca. Dzieci siedzą w kręgu, pierwsza osoba mówi: Nazywam się..., następna
mówi: Nazywam się..., a to jest... (i wskazuje swojego poprzednika). Wszyscy muszą się w ten sposób
przedstawić.
2.
Zabawa „Drzewa i liście” – ćwiczenie spostrzegawczości. Dzieci dobierają się w pary, jedno dziecko
− to liść (szarfa koloru żółtego), a drugie − to drzewo (szarfa koloru brązowego lub innego).
Liście swobodnie wirują między drzewami (dzieci biegają), w tle − wesoła muzyka. Co pewien czas liście
spadają na ziemię − dzieci na nasz sygnał kucają (sygnał grzechotki). Na znak burzy (bębenek) wiatr
zgarnia liście pod ścianę, a wtedy drzewa kołyszą się raz w jedną stronę, raz w drugą (skłony tułowia
w prawo i w lewo). W tym czasie liście stoją pod ścianą, ale tyłem do drzew, wtedy drzewa zmieniają
swoje miejsce. Na dźwięk skocznej muzyki liście się odwracają i szukają jak najszybciej swojego drzewa.
Następnie dzieci zamieniają się rolami i bawimy się jeszcze raz.
Gdy bawimy się w parku, zabawę dostosowujemy do otaczającej nas przyrody.
Warto zaangażować dzieci do zbierania bukietu z liści, szukania ciekawych i interesujących kształtów
i kolorów.
URN:U]HVLHĚ
5R]G]LDâ3R]QDZDQLHĤZLDWDSRSU]H]]P\Vâ\íVFHQDULXV]H]DMĐþ
3.
4.
27
Zabawa relaksująca „Liście na wietrze” – trochę oddechu i trochę ruchu. Każde dziecko otrzymuje
jeden liść.
–
Dzieci poruszają się z listkami w rytm muzyki, prowadząc liść raz w górę, raz w dół, raz w lewo, raz
w prawo – naśladując ruchy nauczyciela.
–
Następnie dmuchamy na liść skierowany blaszką w dół, podniesiony na wysokość ust. Dmuchnięcia
mają być krótkie i energiczne.
–
Zataczamy małe koła – muzyka gra cicho, duże koła − muzyka gra głośno. Możemy stopniować
trudności − stopniujemy głośność muzyki: cicho do coraz głośniejszej.
–
Następnie kładziemy liść na dłoni i dmuchamy na niego, by spadł na ziemię.
–
Skoczna muzyka, np. polka − poruszamy energicznie liściem, możemy tańczyć i skakać.
–
Rozpoznajemy dźwięki: wysokie – liście są jeszcze na drzewach i delikatnie się poruszają, następnie
spadają − niskie dźwięki − i leżą już na ziemi.
–
Na zakończenie kładziemy się na dywanie na plecach. Dzieci trzymają liść blisko ust, nabierają powietrza, potem stopniowo, powoli wydmuchując powietrze, starają się jak najdłużej utrzymać liść
odchylony od twarzy. Kładziemy listek na brzuchu i obserwujemy, jak się unosi podczas naszego
oddechu w górę i dół. Oddychamy głęboko, spokojnie i miarowo. W tle słychać spokojną muzykę.
Wrażenia dotykowe i słuchowe. Proponuję, aby włączyć tu po cichutku muzykę, np. koncert skrzypcowy „Jesień” A. Vivaldiego.
Zawiązujemy oczy jednemu dziecku (ochotnik), następnie dajemy mu do ręki suchy liść. Dziecko może
opowiedzieć całej grupie o tym, co ma w ręku, co czuje, czy liść jest suchy czy miękki, delikatny czy chropowaty, czy szeleści, gdy się go przyłoży do ucha. Następnie zawiązujemy oczy następnemu dziecku i dajemy mu do ręki świeży liść (nie zasuszony) i dziecko też opisuje nam swoje wrażenia dotykowe i słuchowe.
Po takim doświadczeniu prosimy, aby każde dziecko wybrało sobie liść. Teraz możemy zachęcić dzieci
do rozmowy o tym, dlaczego właśnie te liście wybrały, co im się w nich podoba, na co zwróciły uwagę,
czy jest coś ważnego lub ciekawego w tym właśnie liściu. Dzieci mogą te liście dokładnie badać, zobaczyć jaką mają strukturę, kolor, wielkość, kształt.
5.
Zabawa rozwijająca wyobraźnię przestrzenną przez dotyk. Zabawę można przeprowadzić wszędzie i bez żadnego przygotowania, wystarczy urozmaicone otoczenie (sala lub pokój). Zabawę można
przeprowadzić także na dworze.
Chętnemu dziecku zawiązujemy oczy i prowadzimy je w dowolne miejsce w sali (na dworze). Dajemy
dziecku dowolną ilość czasu na zbadanie tego miejsca rękoma. Jeśli dziecko jest już gotowe, prowadzimy je z powrotem do punktu wyjścia i odwiązujemy mu oczy. Zadaniem dziecka jest wskazanie miejsca,
które badało.
6.
Zabawa końcowa. Ćwiczenie to sprzyja skupieniu się, uspokojeniu, uświadomieniu tego, czym jest
zamierzone działanie. Wyrabia koordynację ruchów i uczy dostosowania się do rytmu drugiej osoby.
Dzieci dobierają się w pary, stoją naprzeciwko siebie i trzymają w dłoniach końce kijków. Na podłodze
leży balonik, dzieci próbują podnieść balonik i utrzymać go na kijkach, delikatnie, bo za mocno ściśnięty pęknie.
Możemy podnieść stopień trudności – dzieci mogą zrobić np.:
–
trzy kroki do przodu, tak by nie opuścić balonika,
–
kilka kroków do tyłu,
–
podrzucić balonik i złapać delikatnie kijkami,
–
opuścić balonik poprzez rozsunięcie kijków i podnieść ponownie.
Zabawa może się odbywać przy dźwiękach wesołej, skocznej muzyki.
URN:U]HVLHĚ