plakat (zał. G1)

Plakat NSZZ Solidarność „67”, polityka kadrowa Ministerstwa Finansów oraz działania
Ministerstwa Finansów naruszające art. 12 Konstytucji RP.
Z początkiem lutego 2012 roku zainicjowana została przez władze krajowe NSZZ
„Solidarność” akcja zbierania podpisów pod wnioskiem o przeprowadzenie ogólnokrajowego
referendum o przeprowadzenie referendum w sprawie wydłużenia wieku emerytalnego. W
ramach akcji w Urzędzie Skarbowym Kraków Nowa Huta odbyło się zebranie członków
Komisji Zakładowej NSZZ Solidarność. W trakcie zebrania przewodniczący poinformował o
celu akcji oraz przekazał formularze i poinstruował o ich prawidłowym wypełnieniu. Po
zebraniu, dla zwiększenia zainteresowania członków Związku, jak i pozostałych pracowników
Urzędu, został wywieszony pełnowymiarowy plakat promujący akcję związkową. Plakat
został umieszczony po wewnętrznej stronie drzwi prowadzących do ślepego korytarza, które
były otwarte w czasie przyjścia pracowników do urzędu i były zamykane ok. 7.30 ze względu
na niskie temperatury zewnętrzne w tym czasie panujące. Lokalizacja była celowo tak
wybrana, aby plakat był widoczny przede wszystkim dla pracowników Urzędu (po zamknięciu
drzwi przechodzący obok widzieli tylko biały karton – rewers plakatu).
O wywieszeniu plakatu zadecydowała Komisja Zakładowa NSZZ „S” funkcjonująca w
Urzędzie, zgodnie z poleceniami władz zwierzchnich Związku. O wywieszeniu plakatu nie
zostało poinformowane kierownictwo Urzędu z przyczyn oczywistych (art. 1 ust. 2 ustawy z
23 maja 1991 roku związkach zawodowych stanowi, że związek zawodowy jest niezależny w
swojej działalności statutowej od pracodawców i administracji państwowej, a akcja podjęta
przez NSZZ „Solidarność” jest zgodna z prawem i mieści się w katalogu zadań
podejmowanych przez związki zawodowe, w tym zadań polegających na tworzeniu
korzystnych warunków pracy, bytu i wypoczynku – art. 6 ustawy o związkach zawodowych).
14 marca 2012 roku, w trakcie rozmowy telefonicznej, Pani Naczelnik poprosiła
przewodniczącego Komisji Zakładowej o wyjaśnienie okoliczności wywieszenia plakatu.
Okazało się bowiem, że zostało zrobione zdjęcie plakatu i z niewiadomym komentarzem
wysłane do Ministerstwa Finansów. Nie udało się potwierdzić tej informacji, gdyż
Ministerstwo Finansów w odpowiedzi na wniosek o przekazanie materiałów w tej sprawie
odpowiedziało, że nie posiada materiałów dotyczących tego zdarzenia „stanowiących
informację publiczną” (wynika z tego, że MF ma takie materiały, ale w sposób nieuprawniony
i bez wydania stosownej decyzji odmownej nie chce ich udostępnić…).
15 marca 2012 roku w Izbie Skarbowej w Krakowie odbyła się narada naczelników
urzędów skarbowych województwa małopolskiego, na której – jak wynika z uzyskanych
przez Radę Sekcji Krajowej Pracowników Skarbowych – „przypomniano regulacje prawne
dotyczące działania korpusu służby cywilnej ze szczególnym uwzględnieniem wytycznych w
zakresie przestrzegania zasad służby cywilnej oraz w sprawie zasad etyki korpusu służby
cywilnej”.
Kilka dni po tej naradzie, wiceminister finansów nadzorujący urzędy skarbowe
Andrzej Parafianowicz, działając z upoważnienia Ministra Finansów, odwołał Naczelnika
Urzędu Skarbowego Kraków Nowa Huta z dniem 20 marca 2012 roku. Jak wynika z
odwołującego pisma Ministra Finansów, skierowanego do Pani Barbary Stanuch, Naczelnika
Urzędu Skarbowego Kraków Nowa Huta, odwołanie nastąpiło w związku z wnioskiem p.o.
Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie Tomasza Sokolnickiego o Jej odwołanie. Wniosek
dyrektora Tomasza Sokolnickiego (pismo KA/111-23-2/12 z 16 marca 2012 roku) zawiera
tylko jednej akapit w brzmieniu: „ Działając na podstawie art. 5 ust. 4b pkt. 2 ustawy z dnia
21 czerwca 1996r. o urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. z 2004r. Nr 121, poz. 1267 z
późn. zm.) wnioskuję o odwołanie Pani Barbary Stanuch z funkcji Naczelnika Urzędu
Skarbowego Kraków – Nowa Huta.”.
Nadmienić należy, że Urząd Skarbowy Kraków Nowa Huta w 2010 i 2011 otrzymał
tytuł „Przyjaznego Urzędu”, kilkakrotnie pod kierownictwem Pani Barbary Stanuch zajmował
czołowe lokaty w rankingach urzędów skarbowych Gazety Prawnej. Była Pani Naczelnik ma
zdane egzaminy na inspektora kontroli skarbowej, doradcę podatkowego. Niezależnie od
tego jest urzędnikiem służby cywilnej, a naczelnikiem urzędu została w wyniku wygrania
konkursu na to stanowisko.
Okoliczności wskazują, że Pani Barbara Stanuch została odwołana ze stanowiska z
uwagi na wywieszenie plakatu promującego akcję zbierania podpisów pod referendum w
sprawie wieku emerytalnego (pracownikom urzędów skarbowych woj. małopolskiego podano
jednocześnie informacje, że „W jednym z urzędów skarbowych w Krakowie miało miejsce
zdarzenie polegające na umieszczeniu w siedzibie urzędu (na drzwiach wejściowych)
plakatu firmowanego przez jedną z organizacji związkowych, który zawierał treści otwarcie
krytykujące i negujące politykę rządu w sprawie reformy emerytalnej.”). Stało się tak mimo
tego, że Pani Barbara Stanuch nie wiedziała o wywieszeniu plakatu, nie wyrażała zgody na
jego wywieszenie, zaś w dniu, w którym plakat został wywieszony, przebywała na urlopie
wypoczynkowym. W tym samym czasie rząd oficjalnie ogłosił konsultacje społeczne w
sprawie nowelizacji zasad wypłacania emerytur, w tym konsultacje ze związkami
zawodowymi…
Powyższe okoliczności wskazują, że to kolejna odsłona działań wymierzonych
przeciwko związkom zawodowym, przy czym działania te polegają już nie tylko na
szykanowaniu samych związkowców, ale także na szykanowaniu i karaniu osób w
jakikolwiek – nawet przypadkowy – sposób związany ze związkowcami (mogą to być
współpracownicy, może to być pracodawca) – każdy pretekst jest dobry, aby zniechęcić do
związków zawodowych ewentualnych kandydatów do przystąpienia i żeby pokazać, że w
aparacie skarbowym członkowie związków zawodowych czy osoby po prostu
współpracujące ze związkami zawodowymi – będą szykanowane. Kolejny argumentem za
taką interpretacją jest informacja, że w sprawie wywieszenia plakatu podjęte ma być
postępowanie wyjaśniające poprzedzające postępowanie dyscyplinarne.
Przy okazji tej sprawy niejako potwierdza się, że w aparacie skarbowym kompetencje
nie mają żadnego znaczenia, a decydujące przy realizacji polityki kadrowej Ministerstwa
Finansów są względy pozamerytoryczne (o ile tego typu i inne podobne przypadki usuwania
ludzi prawych i kompetentnych, a kreowania osób na przykład nie potrafiących przejść nawet
pierwszego etapu konkursów na naczelników urzędów skarbowych – można nazwać
„polityką kadrową”…).
Panią Barbarę Stanuch odwołano na wniosek Tomasza Sokolnickiego: osoby, która
naruszała nie raz prawo i nie wykonywała poleceń służbowych przełożonych – na co mamy
dowody. Co więcej: zachowanie T. Sokolnickiego, polegające na naruszaniu prawa i poleceń
służbowych, jest przez Ministerstwo Finansów tolerowane, a naruszanie przez p.o. Dyrektora
Izby Skarbowej w Krakowie zasad służby cywilnej jest tolerowane przez kierownictwo
Ministerstwa Finansów i Departament Administracji Podatkowej.
Sytuacja taka (relatywizm ocen i naruszanie prawa przez niektórych kierowników
jednostek czy członków kierownictwa departamentów Ministerstwa Finansów) stało się już
regułą w resorcie finansów. Przypominamy, że mimo powtarzanych zgłoszeń do
Ministerstwa Finansów przypadków naruszania prawa i obowiązków członka korpusu służby
cywilnej przez dyrektorów Izb Skarbowych w Krakowie i Poznaniu, Naczelników Urzędów
Skarbowych w Koninie, Radomiu czy Wrześni oraz dyrektorów Urzędów Kontroli Skarbowej
w Krakowie i Warszawie – Ministerstwo Finansów nie reaguje i zachowania te toleruje.
Oznacza to stosowanie podwójnej moralności: „swoim” – wszystko wolno; w stosunku do
szeregowych pracowników czy osób spoza „układu” – natychmiast podejmuje się działania
represyjne lub działania mające na celu ukaranie za najdrobniejszy błąd – nawet
niezawiniony. Sprzyja temu brak ustawowego obowiązku uzasadniania podejmowanych
decyzji, na przykład dotyczących odwoływania ze stanowisk kierowniczych w podległych
Ministrowi Finansów jednostkach, możliwość niepowoływania na stanowiska kierowników
jednostek osób, które wygrały konkurs z uwagi na „brak zaufania” Ministra Finansów do
kandydatów czy też wdrażanie do obiegu prawnego takich przepisów dotyczących ocen i
awansowania pracowników, które umożliwiają w zasadzie dowolność podejmowanych
decyzji w tym zakresie (powoływanie i odwoływanie kierowników jednostek, ocena i
powoływanie inspektorów kontroli skarbowej). Często działania Ministerstwa Finansów
odbywają się w takich sprawach bez materialnego ich udokumentowania – brak jest notatek
służbowych czy protokołów opisujących zdarzenia wywierające istotny wpływ na podległych
pracowników (na przykład protokołów z kilkudniowych narad kierowników jednostek), albo
też protokoły są mało szczegółowe czy też utajniane. Zdarza się także, że decyzje
podejmowane w istotnych sprawach nie są potwierdzone datą ich podjęcia („bo przepis tego
nie wymaga”).
Ministerstwo Finansów zachowuje się w niektórych sprawach nie jak organ
administracji, który powinien wszelkie podejmowane decyzje szczegółowo uzasadniać i
kierować się przy ich podejmowaniu merytorycznym uzasadnieniem, lecz jak ściśle
powiązana grupa znajomych, mająca do ukrycia rzeczywiste intencje podejmowanych
decyzji i podejmująca je w imię interesów grupy, nie zaś kraju. Niestety, stan ten jest często
tolerowany przez instytucje powołane do kontroli i nadzoru organów administracji rządowej,
co – jak się zdaje – wyzwala w Ministerstwie Finansów poczucie całkowitej bezkarności.
Warszawa, tj kwietnia 2012
DSC. 4441 -9(2 )/12/WZ. MSZ
44071/12
Pan
Tomasz Ludwiński
Rada Sekcji Krajowej
Pracowników Skarbowych
NSZZ „Solidarność"
Dotyczy: udziału członka związku zawodowego propagującego ogólnopolską akcję przeciwko
podniesieniu wieku emerytalnego
Odpowiadając na pismo z dnia 18 marca 2012 r., znak: SK/178/2012, przedstawiam
następujące stanowisko.
Zarówno przepisy ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr
227. póz. 1505 z późn. zm.) jak i inne przepisy nie zabraniają uczestniczenia członków
korpusu służby cywilnej w związkach zawodowych. Jedyne ograniczenie w zakresie
działalności związkowej członków korpusu służby cywilnej zawiera przepis art. 78 ust. 6
ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej, zgodnie z którym członek korpusu
służby cywilnej zajmujący wyższe stanowisko w służbie cywilnej nie może pełnić funkcji w
związkach zawodowych. Ponadto, zgodnie z art. 78 ust. 3 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r.
o służbie cywilnej, członkowi korpusu służby cywilnej nie wolno uczestniczyć w strajku lub
akcji protestacyjnej zakłócającej normalne funkcjonowanie urzędu. Konsekwencją takich
rozwiązań prawnych jest to, że członek korpusu służby cywilnej może prezentować poglądy
wyrażane przez organizacje związkowe działające na terenie urzędu.
Przepisy zarządzenia Nr 70 Prezesa Rady Ministrów z dnia 6 października 2011 r.
w sprawie wytycznych w zakresie przestrzegania zasad służby cywilnej oraz zasad etyki
korpusu służby cywilnej (M. P. Nr 93, póz. 953), dalej zarządzenie Nr 70, nie zawierają
odniesień do działalności związków zawodowych. Jedna z zasad etyki korpusu służby
cywilnej, zasada neutralności politycznej wyrażona w § 13 pkt 4 oraz wyjaśniona
przykładowo w § 17 zarządzenia Nr 70, dotyczy prawa obywateli do udziału w życiu
publicznym. Ze względu na nazwę tej zasady etyki oraz zakres spraw wskazanych
przykładowo w § 17, należy stwierdzić, że nie dotyczy ona działalności związków
zawodowych. Dlatego, ważne jest rozgraniczenie spraw dotyczących działalności związków
zawodowych od spraw dotyczących działalności politycznej. Sprawę wysokości wieku
emerytalnego, będącą obecnie przedmiotem szerokiej debaty publicznej, jako sprawę
związaną z zatrudnieniem, należy uznać za sprawę należącą do właściwości związków
zawodowych.
Odnosząc się zatem do poruszonej w piśmie sprawy propagowania przez członka
korpusu służby cywilnej, w ramach ogólnopolskiej akcji przeciwko podniesieniu wieku
emerytalnego organizowanej przez centralę związkową, poprzez wywieszenie w urzędzie
plakatu informacyjnego uważam, że plakat informacyjny może być wywieszony w urzędzie
w miejscu nie budzącym wątpliwości, iż stanowisko wyrażone w plakacie jest stanowiskiem
organizacji związkowej działającej na terenie urzędu a nie stanowiskiem urzędu. Właściwym
miejscem do umieszczenia takiego plakatu jest tablica ogłoszeniowa organizacji związkowej
działającej na terenie urzędu.
Jednocześnie należy wskazać, że stwierdzenie naruszenia obowiązków członka
korpusu służby cywilnej wymaga, w każdym przypadku, gruntownej analizy stanu
faktycznego oraz uwzględnienia wszystkich obiektywnych okoliczności sprawy. Ocena
danego stanu faktycznego należy do dyrektora generalnego (kierownika) urzędu, który
zgodnie z art. 25 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej dokonuje
czynności z zakresu prawa pracy wobec osób zatrudnionych w urzędzie oraz realizuje
politykę personalną, w szczególności m.in. przez dokonywanie czynności wynikających
z nawiązania i trwania stosunku pracy z członkami korpusu służby cywilnej oraz czynności
związanych z ustaniem stosunku pracy. Należy zatem stwierdzić, że Szef Służby Cywilnej nie
jest właściwy do oceny konkretnego stanu faktycznego.
bmir
JfRODZIŃKI