pakiet informacyjny - Wydział Informatyki, Elektrotechniki i Automatyki

Transkrypt

Wydział Elektrotechniki, Informatyki
i Telekomunikacji
Uniwersytet Zielonogórski
PAKIET INFORMACYJNY
Kierunek: INFORMATYKA
Studia II stopnia
Rok akademicki 2009/2010
Europejski System Transferu Punktów ECTS
1
Część I. Informacja o Wydziale
1.1. Wydział Elektrotechniki, Informatyki i Telekomunikacji
Adres korespondencyjny:
Wydział Elektrotechniki, Informatyki i Telekomunikacji
Ul. Podgórna 50
65-246 Zielona Góra
Dziekanat
tel.: +48 68 328 22 17
email: [email protected]
Sekretariat Dziekana
tel.: +48 68 328 25 13
fax: +48 68 325 46 15
email: [email protected]
Lokalizacja wydziału w Zielonej Górze: http://www.uz.zgora.pl/mapa/
1.2. Władze Wydziału
DZIEKAN
dr hab. inŜ. Andrzej Pieczyński, prof. UZ
tel.: +48 (68) 328 25 13, email: [email protected]
Prodziekan ds. Jakości Kształcenia
dr inŜ. Anna Pławiak-Mowna
Prodziekan ds. Rozwoju
dr inŜ. Piotr Bubacz
1.3. Ogólne informacje o wydziale
Obecnie Wydział Elektrotechniki, Informatyki i Telekomunikacji Uniwersytetu
Zielonogórskiego ma w swej strukturze:
• Instytut Informatyki i Elektroniki
o Zakład Elektroniki i Układów Mikroprocesorowych
o Zakład InŜynierii Komputerowej
o Zakład Technik Informatycznych
• Instytut InŜynierii Elektrycznej
o Zakład Energoelektroniki
o Zakład Systemów Elektroenergetycznych
• Instytut Metrologii Elektrycznej
o Zakład Metrologii Elektrycznej
o Zakład Teorii Obwodów
2
o Zakład Telekomunikacji
•
Instytut Sterowania i Systemów Informatycznych
o Zakład Systemów Informatycznych i Obliczeń Inteligentnych
o Zakład Robotyki i Systemów Sterowania
o Zakład Teleinformatyki i Bezpieczeństwa Komputerowego
Wydział zatrudnia 104 nauczycieli akademickich i 30 pracowników administracji.
W roku akademickim 2008/2009 na Wydziale studiuje 1475 studentów, z czego 987
na studiach stacjonarnych.
WEIiT prowadzi cztery kierunki studiów: automatyka i robotyka (z dwiema
specjalnościami: automatyka przemysłowa, komputerowe systemy sterowania
i diagnostyki), elektrotechnika (z dwiema specjalnościami dyplomowania: cyfrowe
systemy pomiarowe, elektroenergetyka i energoelektronika), elektronika
i telekomunikacja (z trzema specjalnościami: aparatura elektroniczna, elektronika
przemysłowa, teleinformatyka), informatyka (z trzema specjalnościami: inŜynieria
komputerowa, inŜynieria oprogramowania i przemysłowe systemy informatyczne)
oraz jeden kierunek międzywydziałowy inŜynieria biomedyczna.
Wydział oferuje podnoszenie kwalifikacji na studiach podyplomowych. Pełna oferta
studiów na bieŜący rok akademicki znajduje się na stronie internetowej Wydziału
http://www.weit.uz.zgora.pl, zakładka dydaktyka: studia podyplomowe.
WEIiT uzyskał akredytację Państwowej Komisji Akredytacyjnej na następujące
kierunki:
� Elektrotechnika
� Elektronika i telekomunikacja
� Informatyka
Pozostałe kierunki (nowopowstałe, nie zrealizowano pełnego cyklu kształcenia) nie
podlegały jeszcze ocenie Państwowej Komisji Akredytacyjnej.
Od 1996 roku Wydział posiada takŜe uprawnienia do nadawania stopnia doktora
nauk technicznych w dyscyplinie elektrotechnika, a od 2001 roku posiada
uprawnienia nadawania stopnia doktora habilitowanego w tej dyscyplinie.
Od 2002 roku WEIiT posiada uprawnienia do nadawania stopnia doktora nauk
technicznych w dyscyplinie informatyka. Wydział legitymuje się I kategorią MNiSzW.
W poszczególnych instytutach Wydziału prowadzona jest działalność naukowobadawcza w następujących dyscyplinach: automatyka i robotyka, elektrotechnika
i telekomunikacja, elektrotechnika, informatyka, inzynieria biomedyczna. Tematyka
realizowanych na Wydziale projektów badawczo-wdroŜeniowych pozwala
wprowadzać nowe technologie do nauczania przez udostępnianie studentom
doświadczeń z prowadzonych badań. Realizowane badania w znacznym stopniu
odpowiadają kierunkom i specjalnościom dydaktycznym oferowanym studentom
Wydziału.
Badania naukowe w dziedzinie automatyka i robotyka moŜna skojarzyć
z następującymi tematami: zastosowanie sztucznej inteligencji w diagnostyce
procesów; zagadnienia optymalizacji strukturalnej i parametrycznej oraz analiza
3
własności i rozwój metod i technik sterowania układów wielowymiarowych (nD) oraz
procesów powtarzalnych.
Prace badawcze w dyscyplinie elektronika i telekomunikacja dotyczą następujących
grup tematycznych: projektowanie urządzeń i systemów elektronicznych; systemy
ochrony informacji przed zakłóceniami i niepowołanym dostępem.
Badania naukowe w dyscyplinie elektrotechnika obejmują: pomiary precyzyjne
wybranych wielkości elektrycznych; syntezę obwodową i sterowanie przepływem
energii elektrycznej w układach i systemach elektrycznych; topologie, metody
analizy, modelowanie oraz właściwości nowych układów energoelektronicznych.
W dyscyplinie informatyka prowadzone są badania w tematach: analiza i synteza
inteligentnych systemów pomiarowo-sterujących; grafika komputerowa i multimedia;
informatyka kwantowa; metody projektowania systemów informacyjnych; sztuczne
sieci neuronowe w modelowaniu i identyfikacji; zaawansowane metody specyfikacji,
analizy, syntezy i implementacji systemów cyfrowych realizowanych w postaci
układów typu ASIC; zintegrowane projektowanie sprzętu i oprogramowania.
Badania naukowe w dyscyplinie inzynieria biomedyczna moŜna podzielić na dwa
obszary tematyczne: obrazowanie medyczne oraz diagnostykę medyczną.
WEIiT oferuje swoim studentom moŜliwość udziału w następujących kołach
naukowych:
• Studenckie Koło Grafiki Komputerowej;
• Studenckie Koło Grafiki Komputerowej i Multimediów: Cyfrowa kinematografia;
• Studenckie Koło Naukowe Informatyki: UZ.NET;
• Studenckie Koło Naukowe Projektowania Systemów Cyfrowych: fantASIC;
• Studenckie Koło Naukowe Testowania Oprogramowania, Sprzętu
Komputerowego i Aparatury Pomiarowej: Test IT;
• Studenckie Koło Naukowe Modelowania i Symulacji Układów;
• Studenckie Koło Naukowe Energoelektroniki;
• PESUZ.
W ramach ww. kół studenci zajmują się zagadnieniami związanymi z szeroko
rozumianą informatyką, elektroniką i elektrotechniką - od nowoczesnych metod
projektowania systemów cyfrowych, poprzez najwaŜniejsze techniki programowania
do symulacji układów elektrycznych i energoelektronicznych.
Więcej informacji na temat Kół Naukowych znajduje się na stronach Instytutów:
http://www.weit.uz.zgora.pl, zakładka Instytuty
1.4. Organizacja roku akademickiego 2009/2010
Rok akademicki trwa od 01 października 2009 do 30 września 2010.
STUDIA STACJONARNE
Semestr zimowy
1. Semestr zimowy: 01.10.2009 do 29.01.2010.
2. Zimowa sesja egzaminacyjna: od 01.02.2010 do 14.02.2010.
3. Zimowa sesja egzaminacyjna poprawkowa: od 15.02.2010 do 26.02.2010.
4. Przerwa świąteczna: od 21.12.2009 do 03.01.2010.
4
Semestr letni
1. Semestr letni: 22.02.2010 do 17.06.2010.
2. Letnia sesja egzaminacyjna: od 18.06.2010 do 01.07.2010.
3. Letnia sesja egzaminacyjna poprawkowa: od 01.09.2010 do 14.09.2010.
STUDIA NIESTACJONARNE
Zajęcia dydaktyczne ujęte w planach na rok akademicki 2009/2010 są realizowane
w terminach według harmonogramu dostępnego na stronie Uczelni
(http://plan.uz.zgora.pl, zakładka Kalendarze).
Semestr zimowy
1. Semestr zimowy: 03.10.2009 do 31.01.2010.
2. Zimowa sesja egzaminacyjna: od 01.02.2010 do 12.02.2010.
3. Zimowa sesja egzaminacyjna poprawkowa: od 15.02.2010 do 26.02.2010.
Semestr letni
1. Semestr letni: 27.02.2010 do 13.06.2010.
2. Letnia sesja egzaminacyjna: od 18.06.2010 do 01.07.2010.
3. Letnia sesja egzaminacyjna poprawkowa: od 01.09.2010 do 14.09.2010.
1.5. Kierunki i specjalności
STUDIA STACJONARNE
Studia pierwszego stopnia – 3,5 letnie studia inŜynierskie
AUTOMATYKA I ROBOTYKA
Specjalności :
• Automatyka przemysłowa
• Komputerowe systemy sterowania i diagnostyki
ELEKTRONIKA I TELEKOMUNIKACJA
Specjalności :
• Aparatura elektroniczna
• Elektronika przemysłowa
• Teleinformatyka
ELEKTROTECHNIKA
Specjalizacje dyplomowania :
• Cyfrowe systemy pomiarowe
• Elektroenergetyka i energoelektronika
5
INFORMATYKA
Specjalności:
• InŜynieria komputerowa
• InŜynieria oprogramowania
• Przemysłowe systemy informatyczne
Studia drugiego stopnia - 2 letnie magisterskie
ELEKTROTECHNIKA
INFORMATYKA
Specjalności:
Studia pierwszego stopnia – 4 letnie studia inŜynierskie
AUTOMATYKA I ROBOTYKA
Specjalności :
• Automatyka przemysłowa
• Komputerowe systemy sterowania i diagnostyki
ELEKTRONIKA I TELEKOMUNIKACJA
Specjalności :
• Aparatura elektroniczna
• Elektronika przemysłowa
• Teleinformatyka
ELEKTROTECHNIKA
INFORMATYKA
Specjalności:
6
Studia drugiego stopnia - 2 letnie magisterskie
ELEKTROTECHNIKA
INFORMATYKA
Specjalności:
7
Część II.A
INFORMACJE O STUDIACH
NA KIERUNKU INFORMATYKA
STUDIA II STOPNIA
8
II.A.1 Informatyka - Studia drugiego stopnia
Studia II stopnia na kierunku informatyka w trybie stacjonarnym trwają 3 semestry, a studia
niestacjonarne 4 semestry.
Minimalna liczba godzin wnosi 780 (wg standardów opublikowanych w załączniku nr 45 do
Rozporządzenia MNiSW z dnia 12 lipca 2007). Student powinien uzyskać minimum 90
punktów ECTS w roku akademickim.
II.A.2 Warunki przyjęć
Zgodnie z zasadami ustalania punktacji zamieszczonymi w przepisach ogólnych.
Kandydaci na studia przyjmowani są według kolejności na liście rankingowej sporządzonej
na podstawie punktacji za przeliczony wynik ukończenia studiów i za zgodność albo
pokrewieństwo kierunku ukończonych studiów z wybranym kierunkiem studiów drugiego
stopnia.
Dla kierunku Informatyka za kierunki pokrewne uwaŜa się kierunki: automatyka i robotyka,
elektronika i telekomunikacja, informatyka i ekonometria, edukacja technicznoinformatyczna.
Szczegółowe informacje dotyczące egzaminu praktycznego:
Rekrutację na Uniwersytecie Zielonogórskim prowadzi SEKCJA REKRUTACJI. Na stronie
http://rekrutacja.uz.zgora.pl znajdują się najwaŜniejsze informacje na temat zasad
i przebiegu rekrutacji.
SEKCJA REKRUTACJI
UNIWERSYTETU ZIELONOGÓRSKIEGO
al. Wojska Polskiego 69, pokój 402R, 403R
tel. (068) 328 3270, 328 2937
e-mail: [email protected] i [email protected]
Przyjmowanie dokumentów od poniedziałku do piątku od 8:00 - 14:00 pok. 101R
w soboty (4.07, 11.07 ) od godziny 9:00 - 13:00
II.A.3 Sylwetka absolwenta
Kształcenie na poszczególnych specjalnościach prowadzone jest według jednolitych
programów ogólnych wynikających ze standardów kształcenia studiów inŜynierskich
l stopnia. ZróŜnicowanie występuje w planach studiów i treściach przedmiotów
specjalistycznych.
Specjalność: InŜynieria komputerowa
W ramach specjalności studenci zdobędą umiejętności w zakresie:
• biegłego programowania w językach obiektowych Java oraz C++ na podstawie
specyfikacji sporządzonej w notacji UML,
• programowania wielowarstwowych rozproszonych systemow informatycznych, zgodnie
z najnowszymi kanonami stosowanymi w aplikacjach biznesowych,
• metod cyfrowego przetwarzania sygnałow i kompresji danych dla potrzeb telewizji
cyfrowej,
9
•
•
•
•
•
•
metod projektowania i sposobow praktycznej realizacji sprzętowo-programowych
cyfrowych mikrosystemow wbudowanych, ze szczegolnym uwzględnieniem aplikacji
mobilnych,
projektowania i administrowania sieciami komputerowymi i sieciowymi systemami
operacyjnymi,
programowania sieciowego oraz projektowania systemow baz danych, ze szczególnym
uwzględnieniem wymiany informacji poprzez sieć Internet,
projektowania specjalizowanych cyfrowych systemow informacyjnych z wykorzystaniem
językow opisu sprzętu VHDL i Verilog oraz ich bezpośredniej implementacji
w rekonfigurowanych strukturach logicznych,
projektowania, konstrukcji i eksploatacji systemow mikroprocesorowych oraz
profesjonalnego programowania przemysłowych sterownikow logicznych PLC,
programowania systemow mikroinformatycznych z wykorzystaniem narzędzi
przemysłowych.
Absolwent specjalności InŜynieria Komputerowa moŜe pracować na stanowisku
• programisty, projektanta systemow informacyjnych, kierownika zespołu programistow,
• projektanta lub uŜytkownika systemow baz danych,
• projektanta lub uŜytkownika systemow internetowych,
• projektanta lub administratora sieci komputerowych,
• projektanta lub uŜytkownika systemow informatycznych, zarowno sprzętowych jak
i programowych, w tym zwłaszcza mikrosystemow wbudowanych, stosowanych
w telekomunikacji i roŜnorodnych gałęziach przemysłu światowego branŜy IT.
Specjalność: InŜynieria oprogramowania
W ramach specjalności studenci mogą nabyć umiejętności w zakresie:
• rozwiązywania zadań inŜynierskich z zastosowaniem nowoczesnych narzędzi sztucznej
inteligencji (sieci neuronowych, logiki rozmytej, struktur neuro-rozmytych) ,
• projektowania systemow grafiki komputerowej czasu rzeczywistego oraz systemow
wirtualnej rzeczywistości opartych o technologię X3D i XNA,
• opracowywania komponentow systemow wirtualnej rzeczywistości i gier 3D,
• biegłego posługiwania się pojęciami informatyki kwantowej,
• rozwiązywania zadań optymalizacji i adaptacji globalnej z zastosowaniem algorytmów
genetycznych i ewolucyjnych,
• posługiwania się modelami i technikami odkrywania informacji ukrytych w duŜych danych
z zastosowaniem technik statystycznych i data mining,
• projektowania i implementacji systemów automatycznego rozpoznawania wzorców
z ukierunkowaniem na rozpoznawanie i analizę obrazow biomedycznych i systemów
biometrycznych.
Absolwenci specjalności InŜynieria Oprogramowania umieją biegle stosować nowoczesne
narzędzia konstruowania oprogramowania, łącząc moŜliwości oprogramowania i sprzętu
oraz elastycznie dobierając techniki rozwiązywania problemow informatycznych, a takŜe
kierować zespołami programistow. Mogą znaleźć zatrudnienie jako informatycy, programiści
lub projektanci w przedsiębiorstwach i firmach, w ktorych wytwarza się i rozwija
oprogramowanie systemowe i aplikacyjne, przedsiębiorstwach i instytucjach eksploatujących
lokalne i rozległe sieci komputerowe, instytucjach ktore zajmują się projektowaniem baz
danych, informatyzacją zarządzania firmami lub informatyzacją biur i urzędów administracji,
ośrodkach naukowo-badawczych oraz firmach prowadzących doradztwo w zakresie
projektowania
systemów
informatycznych,
nadzoru
procesow
inwestycyjnych
i modernizacyjnych obiektow przemysłowych oraz zintegrowanych systemów zarządzania
przedsiębiorstwem.
10
Specjalność: Przemysłowe systemy informatyczne
W ramach specjalności studenci mogą nabyć umiejętności w zakresie:
• projektowania inŜynierskiego z wykorzystaniem programow matematycznych,
• projektowania urządzeń elektronicznych z wykorzystaniem programow typu EDA
(Electronic Design Automation),
• tworzenia oprogramowania dla systemow pomiarowych i systemow pomiarowo sterujących oraz stosowania technologii internetowych w systemach pomiarowo sterujących,
• projektowania systemów do wizualizacji procesów przemysłowych i tworzenia
oprogramowania wizualizacyjnego,
• projektowania hurtowni danych, zarządzania hurtowniami danych, prowadzenia analizy
danych z wykorzystaniem technologii OLAP, pozyskiwania wiedzy z baz danych,
projektowania i obsługi systemow ekspertowych.
Absolwenci specjalności Przemysłowe Systemy Informatyczne mogą znaleźć zatrudnienie
w sferze wytwarzania, placowkach naukowych, ośrodkach badawczo rozwojowych, firmach
usługowych i wszędzie tam gdzie zachodzi potrzeba projektowania, tworzenia, testowania
i wdraŜania oprogramowania oraz aparatury elektronicznej, a w szczegolności
oprogramowania systemow informatycznych przeznaczonych do monitorowania
i automatyzacji obiektow i procesow technologicznych oraz aparatury pomiarowej.
Absolwenci mogą pracować np. na stanowiskach: informatyka, projektanta i administratora
sieci komputerowych, projektanta sieci przemysłowych i przemysłowych systemow
informatycznych, projektanta i programisty urządzeń mikroprocesorowych.
II.A.4 Warunki przyjęcia na studia III stopnia
Absolwenci kierunku Informatyka studia II stopnia są przygotowani do podjęcia studiów
III stopnia. Wydział Elektrotechniki, Informatyki i Telekomunikacji posiada w swojej ofercie
dydaktycznej studia III stopnia (doktoranckie stacjonarne) kierunku Informatyka,
Elektrotechnika.
II.A.5 Egzamin końcowy
Termin i sposób przeprowadzania egzaminu dyplomowego określa Regulamin Studiów (§54§61).
Po ukończeniu studiów II stopnia inŜynierskich uzyskuje się tytuł inŜyniera.
Egzamin dyplomowy przeprowadzany jest w formie ustnej. Zakres egzaminu dyplomowego
obejmuje zagadnienia z przedmiotów kierunkowych oraz przedmiotów związanych
z tematyką pracy dyplomowej.
O ocenie końcowej (wynikach studiów) decydują: średnia ocen z zaliczonych z w czasie
studiów kursów, ocena pracy dyplomowej oraz ocena egzaminu dyplomowego (§68
Regulaminu Studiów).
II.A.6 Zasady oceniania i egzaminowania
Przedmioty realizowane w czasie trwania studiów kończą się zaliczeniem bez oceny,
zaliczeniem z oceną lub egzaminem. Szczegółowe informacje dotyczące wymagań
wstępnych i zasad poszczególnych kursów i przedmiotów znajdują się w części II.B (katalog
przedmiotów ECTS dla kierunku Automatyka i robotyka, studia I stopnia) dostępnej na
stronie Wydziału http://www.weit.uz.zgora.pl, zakładka Programy studiów, ECTS.
Ponadto informacje dotyczące Zaliczania semestru studiów dostępne są w Regulaminie
Studiów na Uniwersytecie Zielonogórskim (§25-§49, http://www.uz.zgora.pl, zakładka
Studia).
11
II.A.7 Wydziałowy koordynator ECTS
ul. Podgórna 50, pokój nr 532,
tel.: +48 (68) 328 2389
12
II.A.8 Struktura programu studiów wraz z liczbą punktów ECTS
STUDIA STACJONARNE
13
PLAN STUDIÓW
Studia magisterskie II stopnia
Instytut Informatyki i Elektroniki, Instytut Metrologii
Elektrycznej, Instytut Sterowania i Systemów
Informatycznych
1.
2.
3.
4.
5.
Nazwa przedmiotu
Metody numeryczne
Grafy i sieci w informatyce
InŜynieria bezpieczeństwa
Badania operacyjne
Techniki modelowania programów
6.
7.
Cyfrowe przetwarzanie i kompresja danych
Projektowanie cyfrowych systemów informatycznych
Zintegrowane projektowanie systemów sprzętowo8.
programowych
9. Programowanie sieciowe
10. Programowanie systemów mikroinformatycznych
11. Aplikacje mobilne
ECTS
Lp.
Specjalność: InŜynieria Komputerowa, InŜynieria
Oprogramowania, Przemysłowe Systemy Informatyczne
7
6
5
6
6
Rozkład zajęć w poszczególnych semestrach (liczba godzin
w tygodniu)
W
2
2
2
2
2
Semestr I
C L
2
2
2
2
2
P
W
Semestr II
C L P
7
6
2
1
2
2
7
2
2
6
6
3
1
2
W
1
Przedmioty obieralne
oferowane przez Instytut
Informatyki
i Elektroniki
1
2
6.
7.
8.
9.
10.
11.
Hurtownie danych
Komputerowe wspomaganie projektowania
Cyfrowe przetwarzanie sygnałów
Systemy wizualizacji
Systemy ekspertowe
Oprogramowanie systemów pomiarowo-sterujących
7
6
7
6
6
3
2
1
2
1
6.
7.
8.
9.
10.
11.
Sieci neuronowe i neuro-rozmyte
Systemy wirtualnej rzeczywistości
Analiza systemów
Obliczenia ewolucyjne
Odkrywanie wiedzy w danych
Rozpoznawanie obrazów
7
6
7
6
6
3
2
1
2
1
2
2
2
2
2
2
Metrologii Elektrycznej
1
1
2
2
2
2
2
Semestr III
C L P
2
2
1
1
2
2
2
Sterowania
i Systemów
Informatycznych
14
12.
13.
14.
15.
Nazwa przedmiotu
Seminarium specjalistyczne
Seminarium dyplomowe I
Seminarium dyplomowe II
Praca dyplomowa
RAZEM
ECTS
Lp.
Rozkład zajęć w poszczególnych semestrach (liczba godzin
w tygodniu)
Semestr I
W
C L
P
Semestr II
W C L P
5
4
12
4
90
Semestr III
W C L P
2
2
10
W - wykład C - ćwiczenia L - Laboratorium P - Projekt
Zatwierdzone Uchwałą Rady Wydziału EIiT z dnia 18 kwietnia 2007 r.
0 10
20
0
6
0
8
18
- Egzamin
- Praca
dyplomowa
4
2
0
4
4
2
8
14
15
16
PLAN STUDIÓW
Niestacjonarne studia magisterskie II stopnia
Instytut Informatyki i Elektroniki, Instytut Metrologii
Elektrycznej, Instytut Sterowania i Systemów
Informatycznych
Nazwa przedmiotu
Rozkład zajęć w poszczególnych semestrach (liczba godzin w tygodniu)
ECTS
Lp.
Specjalność: InŜynieria Komputerowa, InŜynieria Oprogramowania,
Przemysłowe Systemy Informatyczne
W
2
2
2
2
Semestr I
C L
2
2
2
2
P
W
Semestr II
C L
2
2
2
2
2
1.
2.
3.
4.
5.
Metody numeryczne
Badania operacyjne
8
7
7
8
7
6.
7.
8.
9.
10.
11.
2
1
2
Programowanie sieciowe
Programowanie systemów mikroinformatycznych
Aplikacje mobilne
7
9
7
12
9
5
6.
7.
8.
9.
10.
11.
Hurtownie danych
Systemy ekspertowe
7
9
7
12
9
5
2
1
2
6.
7.
8.
9.
10.
11.
Analiza systemów
7
9
7
12
9
5
2
1
2
Zintegrowane projektowanie systemów sprzętowo-programowych
P
W
1
1
2
2
2
2
2
2
2
1
1
1
2
2
2
2
Semestr III
C L P
2
2
2
1
1
1
2
2
2
2
1
W
Semestr IV
C L P
Informatyki
i Elektroniki
Metrologii Elektrycznej
Sterowania i Systemów
Informatycznych
Nazwa przedmiotu
Rozkład zajęć w poszczególnych semestrach (liczba godzin w tygodniu)
ECTS
Lp.
W
12.
13.
14.
15.
Praca dyplomowa
RAZEM
Semestr I
C L
P
W
Semestr II
C L
P
W
Semestr III
C L P
14
4
12
4
120
W - wykład C - ćwiczenia L - Laboratorium P - Projekt
Zatwierdzone Uchwałą Rady Wydziału EIiT z dnia 30 maja 2007 r.
W
Semestr IV
C L P
2
2
8
0
8
16
0
7
0
8
16
1
3
0
6
12
3
0
0
0
4
2
8
8
- Egzamin
- Praca dyplomowa
18
CZĘŚĆ II B.
KATALOG ECTS
Dla kierunku
INFORMATYKA
Studia II stopnia
W yd z i a ło w y ko o rd yn at o r p u n kt ó w ECT S:
kierunek: Informatyka, studia II stopnia
SPIS TREŚCI
PRZEDMIOTY KIERUNKOWE
1.
Metody numeryczne
22
2.
23
3.
24
4.
Badania operacyjne
25
5.
26
PRZEDMIOTY SPECJALNOŚCIOWE – specjalności: InŜynieria Komputerowa, InŜynieria oprogramowania,
Przemysłowe systemy informatyczne
28
6.
29
7.
8.
30
9.
31
10.
32
Aplikacje mobilne
11.
33
12.
35
36
13.
Analiza
systemów
14.
37
38
15.
16.
39
40
17.
Hurtownie danych
18.
42
19.
43
20.
44
21.
46
Systemy ekspertowe
22.
47
Oprogramowanie
systemów
pomiarowo-sterujących
23.
48
PRZEDMIOTY ZWIĄZANE Z REALIZACJĄ PRACY DYPLOMOWEJ I PRAKTYKĄ STUDENCKĄ
24.
25.
26.
27.
Praca dyplomowa
50
51
52
53
kierunek: Elektronika i Telekomunikacja
kierunek: Informatyka
20
PRZEDMIOTY KIERUNKOWE
Metody numeryczne
Liczba
godzin w
tygodniu
Wykład
Laboratorium
30
30
2
2
Wykład
Laboratorium
18
18
2
2
Forma
zajęć
Kod przedmiotu:
11.9-WE-I-MN-PK1_S2S
Typ przedmiotu:
obowiązkowy
Wymagania wstępne: Język nauczania:
polski
Odpowiedzialny za przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Krzysztof Gałkowski
Prowadzący: prof. dr hab. inŜ. Krzysztof Gałkowski, mgr inŜ. Łukasz
Hładowski
Punkty
ECTS
Semestr
Liczba
godzin w
semestrze
•
•
•
•
•
•
Forma zaliczenia
Studia stacjonarne
egzamin
zaliczenie na ocenę
Studia niestacjonarne
egzamin
I
I
7
Zakres tematyczny przedmiotu:
Podstawy matematyczne. Podstawowe pojęcia i twierdzenia analizy matematycznej wykorzystywane w metodach
numerycznych, szereg Taylora.
Błędy i reprezentacja liczb. Podstawowe definicje i typy błędów, złe uwarunkowanie numeryczne, stabilność numeryczna,
sposoby unikania błędów, systemy dziesiętny, binarny, heksadecymalny, zapis stało- i zmienno-przecinkowy, związki z
błędami.
Wyznaczanie pierwiastków równań nieliniowych. Metody: podziału, Newtona, siecznych; zastosowanie twierdzenia o
punkcie stałym; analiza i szacowanie błędów; ekstrapolacja; przypadki złego uwarunkowania, stabilność numeryczna
rozwiązań.
Interpolacja. Charakterystyka interpolacji i jej zastosowań; wzór Lagrange’a; ilorazy róŜnicowe, własności i wzór Newtona;
analiza błędów; interpolacja funkcjami sklejanymi; interpolacja Hermite’a.
Aproksymacja. Metoda najmniejszych kwadratów; błąd minimaksowy, zastosowanie wielomianów ortogonalnych.
Całkowanie numeryczne. Kwadratury Newtona-Coatesa - metoda trapezów, metoda Simpsona; kwadratury Gaussa,
analiza i szacowanie błędów, ekstrapolacja Richardsona.
Rozwiązywanie układów równań liniowych. Metoda eliminacji Gaussa; wybór elementu głównego; faktoryzacja LU i
metoda Doolittla; analiza, szacowanie i korekcja błędów; stabilność numeryczna rozwiązań, liczba warunkowa; metody
iteracyjne, iteracje Jacobiego, iteracje Gaussa-Seidela.
Rozwiązywanie równań róŜniczkowych normalnych. Metody: Eulera, Rungego-Kutta, korektor-predyktor.
Efekty kształcenia:
Umiejętności i kompetencje w zakresie wykorzystania technik numerycznych w rozwiązywaniu zagadnień matematycznych
przy uwzględnieniu ograniczeń reprezentacji i arytmetyki zmiennopozycyjnej...
Warunki zaliczenia:
Wykład - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z egzaminu przeprowadzonego w formie zaproponowanej
przez prowadzącego
Laboratorium - zaliczenie wszystkich ćwiczeń i sprawdzianów dopuszczających do wykonywania ćwiczeń
Literatura podstawowa
1. Baron B.: Metody numeryczne, Helion, Gliwice, 1995.
2. Fortuna Z., Macukov B., Wąsowski J.: Metody numeryczne, WNT, Warszawa, 1982.
3. Klamka J. i inni: Metody numeryczne, Oficyna Wydawnicza Politechniki Śląskiej, Gliwice, 1998.
4. Bjoerck A., Dahlquist G.: Metody numeryczne, PWN, Warszawa, 1987.
Literatura uzupełniająca
Uwagi:
-
22
Liczba
godzin w
semestrze
Liczba
godzin w
tygodniu
•
Wykład
Laboratorium
30
30
2
2
Wykład
Laboratorium
18
18
2
2
Forma
zajęć
Kod przedmiotu:
11.9-WE-I-GSI-PK2_S2S
Typ przedmiotu:
obowiązkowy
polski
Odpowiedzialny za przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Marian Adamski,
dr inŜ. Andrei Karatkevich
Prowadzący: dr inŜ. Andrei Karatkevich, pracownicy Instytutu
Informatyki i Elektroniki
Punkty
ECTS
Semestr
•
•
•
•
•
Forma zaliczenia
Studia stacjonarne
egzamin
egzamin
I
I
6
Nieformalne wprowadzenie do teorii grafów i sieci: Podstawowe pojęcia. Grafy skierowane i niekierowane. Sieć Petriego.
Hipergraf. Intuicyjne przykłady.
Elementy teorii grafów skierowanych i niekierowanych: drogi, ścieŜki, cykle, drzewa, przekroje. Operacje na grafach.
Klasyfikacje grafów-grafy planarne, dualne. Macierzowe reprezentacje grafów. Komputerowe reprezentacje grafów.
Wybrane własności grafów i metody ich badania. Przykłady zastosowań metod teorii grafów w algorytmach optymalizacji
dyskretnej.
Hipergrafy, transwersalne hipergrafów: nieformalne wprowadzenie. Przykład wykorzystania hipergrafu do analizy
i dekompozycji systemów informacyjnych.
Binarne diagramy decyzyjne: klasyczny graf BDD, uporządkowany diagram OBDD, zredukowany binarny diagram
ROBDD. Graf BDD jako efektywna struktura danych.
Przykłady zastosowań wybranych algorytmów teorii grafów w informatyce: wykorzystanie teorii grafów w inŜynierii
oprogramowania, wykorzystanie teorii grafów w inŜynierii komputerowej.
Elementy teorii sieci Petriego: podstawy formalne – definicje, reprezentacje, własności, klasyfikacje. Własności
dynamiczne dyskretnych obiektów zdarzeniowych i ich modelowe odpowiedniki – konflikt, blokady, konfuzja, Ŝywotność,
aktywność, zachowawczość. Wybrane techniki modelowania i analizy dyskretnych systemów zdarzeniowych.
Analiza grafów znaków osiągalnych, P i T niezmienniki.
Interpretowane sieci Petriego: Sieć Petriego jako model współbieŜnego automatu cyfrowego. Makrosieć. Reprezentacja
i analiza przestrzeni stanów lokalnych z wykorzystaniem teorii grafów. Modelowanie wybranych klas procesów
dyskretnych.
Umiejętności i kompetencje w zakresie wykorzystania teorii grafów i sieci do rozwiązywania problemów technicznych
w inŜynierii projektowania i inŜynierii komputerowej.
Warunki zaliczenia:
Wykład – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z kolokwiów pisemnych i ustnych przeprowadzanych,
co najmniej raz w semestrze.
Laboratorium – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich zadań laboratoryjnych.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
Narsinh Deo: Teoria grafów i jej zastosowanie w technice i informatyce, PWN, Warszawa, 1980.
Jansen T. L.: C++ zadania i odpowiedzi, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa, 1994.
Shalloway A., Trott J. R.: Projektowanie zorientowane obiektowo. Wzorce obiektowe, Helion, Warszawa, 2005.
Stroustrup B.: Język C++, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, warszawa, 2002.
Subieta K.: Słownik terminów z zakresu obiektowości, AOW PLJ, Warszawa, 1999.
Wirth N.: Algorytmy + struktury danych = programy, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa, 2001.
Uwagi:
-
23
Liczba
godzin w
tygodniu
Forma
zajęć
Liczba
godzin w
semestrze
•
Wykład
Laboratorium
30
30
2
2
Wykład
Laboratorium
18
18
2
2
Kod przedmiotu:
11.9-WE-I-IB-PK3_S2S
Typ przedmiotu:
obowiązkowy
polski
Odpowiedzialny za przedmiot: prof. dr hab.inŜ. Eugeniusz Kuriata,
dr inŜ. Bartłomiej Sulikowski
Prowadzący: dr inŜ. Bartłomiej Sulikowski, pracownicy Instytutu
Sterowania i Systemów Informatycznych
Punkty
ECTS
Semestr
•
•
•
•
•
Forma zaliczenia
Studia stacjonarne
I
I
5
Bezpieczeństwo informacji. Wprowadzenie. Definicje. Infrastruktura. Modele bezpieczeństwa.
Stan prawny. Ustawa o ochronie informacji niejawnej. Kancelarie tajne. Klauzule tajności.
Dostęp do systemu. Kontrola dostępu do systemu. Zarządzanie dostępem uŜytkowników. Zakres odpowiedzialności
uŜytkowników.
Bezpieczeństwo systemów i sieci teleinformatycznych. Typy ataków. Firewalle. Metody ochrony fizycznej.
Polityka bezpieczeństwa. Rola i zadania Administratora Bezpieczeństwa Informacji.
Kryptografia. Metody symetryczne i asymetryczne. Standardy szyfrowania DES, AES.
Kryptografia klucza publicznego. Algorytm RSA. Jednokierunkowe funkcje skrótu w kryptografii. Podpis elektroniczny.
Serwery PKI.
Umiejętności i kompetencje w zakresie: ochrony informacji oraz aplikacji przed działaniami destrukcyjnymi. Przedstawia się
stan prawny w dziedzinie ochrony informacji oraz analizę przestępstw komputerowych oraz omawia kierunki działań
mające na celu wyeliminowanie lub minimalizowanie skutków takich przestępstw.
Warunki zaliczenia:
Wykład – warunkiem zaliczenia jest pozytywna ocena ze sprawdzianu wiadomości przeprowadzonego w formie pisemnej
Laboratorium - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych,
przewidzianych do realizacji w ramach programu laboratorium.
1.
2.
Kutyłowski M., Strothmann W. B.: Kryptografia. Teoria i praktyka zabezpieczania systemów komputerowych, Oficyna
Wydawnicza Read ME, Warszawa, 1998.
Mochnacki W.: Kody korekcyjne i kryptografia, Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław, 1997.
1.
2.
3.
4.
Schneier B.: Kryptografia dla praktyków - protokoły, algorytmy i programy źródłowe w języku C, Wydawnictwa
Naukowo-Techniczne, Warszawa, 1995.
Polok M.: Ochrona tajemnicy państwowej i tajemnicy słuŜbowej w polskim systemie prawnym, LexisNexis, Warszawa,
2006.
Menezes A. J., van Oorschot P. C.: Handbook of Applied Cryptography, CRC Press, 1996.
Denning D. E. R.: Cryptography and Data Security, Addison-Wesley, New York, 1982.
Uwagi:
-
24
Badania operacyjne
Liczba
godzin w
tygodniu
Wykład
Laboratorium
30
30
2
2
Wykład
Laboratorium
18
18
2
2
Forma
zajęć
Kod przedmiotu:
11.9-WE-I-BO-PK4_S2S
Typ przedmiotu:
obowiązkowy
polski
Odpowiedzialny za przedmiot: dr inŜ. Maciej Patan
Prowadzący: dr hab.inŜ. Krzysztof Patan, dr inŜ. Maciej Patan
Punkty
ECTS
Semestr
Liczba
godzin w
semestrze
•
•
•
•
•
•
Forma zaliczenia
Studia stacjonarne
egzamin
egzamin
I
I
6
Zadania programowania liniowego (ZPL). Postać standardowa ZPL. Metoda rozwiązań bazowych i algorytm sympleks.
Optymalny wybór asortymentu produkcji. Problem mieszanek. Wybór procesu technologicznego. Programowanie
ilorazowe. Problemy transportowe i przydziału. Gry dwuosobowe o sumie zerowej i z naturą.
Programowanie sieciowe. Modele sieciowe o zdeterminowanej strukturze logicznej. Metody CPM i PERT. Analiza
czasowo-kosztowa. CPM-COST. PERT-COST.
Zadania programowania nieliniowego (ZPN) - warunki optymalności. Zbiory i funkcje wypukłe. Warunki konieczne i
wystarczające istnienia ekstremum funkcji przy braku ograniczeń. Metoda mnoŜników Lagrange’a. Ekstrema funkcji przy
występowaniu ograniczeń równościowych i nierównościowych. Warunki Kuhna-Tuckera. Regularność ograniczeń. Warunki
istnienia punktu siodłowego. Metoda najmniejszych kwadratów. Programowanie kwadratowe.
Obliczeniowe metody rozwiązywania ZPN. Metody poszukiwania minimum w kierunku: metody Fibonacciego, złotego
podziału, Kiefera, Powella i Davidona. Metody poszukiwań prostych: metody Hooke’a-Jeevesa i Neldera-Meada. Ciągły
i dyskretny algorytm gradientu. Metoda Newtona. Metody Gaussa-Newtona i Levenberga-Marquardta. Podstawowe
metody kierunków poprawy: metody Gaussa-Seidela, najszybszego spadku, gradientów sprzęŜonych Fletchera-Reevesa,
zmiennej metryki Davidona-Fletchera-Powella. Poszukiwanie minimum przy warunkach ograniczających: metody funkcji
kary wewnętrznej, zewnętrznej i mieszanej, metoda rzutowania gradientu, metoda sekwencyjnego programowania
kwadratowego, metody kierunków dopuszczalnych. Elementy programowania dynamicznego.
Zagadnienia praktyczne. Upraszczanie i eliminacja ograniczeń. Eliminacja nieciągłości. Skalowanie zadania. Numeryczne
przybliŜanie gradientu. Wykorzystanie procedur bibliotecznych. Przegląd wybranych bibliotek procedur optymalizacyjnych.
Omówienie metod zaimplementowanych w popularnych systemach przetwarzania numerycznego i symbolicznego.
Umiejętności i kompetencje w zakresie: formułowania zadań programowania matematycznego; definiowania modeli
zadania optymalizacyjnego; rozwiązywania zadań programowania liniowego i nieliniowego z ograniczeniami; formułowanie
warunków optymalności; analizy czasowo-kosztowej przedsięwzięć logistycznych; algorytmicznego podejścia do
określania rozwiązań optymalnych; kreatywnego posługiwania się dedykowanym oprogramowaniem i dostępnymi
bibliotekami numerycznymi w rozwiązywaniu zadań.
Warunki zaliczenia:
przez prowadzącego;
Laboratorium - zaliczenie wszystkich ćwiczeń i sprawdzianów dopuszczających do wykonywania ćwiczeń
1.
2.
3.
Kukuła K.(red.): Badania operacyjne w przykładach i zadaniach, PWN, Warszawa, 2002.
Ignasiak E.(red.): Badania operacyjne, PWN, Warszawa, 2001.
Siudak M.: Badania operacyjne, Politechnika Warszawska, Warszawa, 1989.
1.
2.
3.
Mitchell G.H. (red.): Badania operacyjne: metody i przykłady, WNT, Warszawa, 1977.
Greń J.: Gry statystyczne i ich zastosowania, PWE, Warszawa, 1972.
Trzaskalik T. (red.): Badania operacyjne z komputerem, Absolwent, Łódź, 1998.
Uwagi:
-
25
Liczba
godzin w
semestrze
Liczba
godzin w
tygodniu
•
Wykład
Laboratorium
30
30
2
2
Wykład
Laboratorium
18
18
2
2
Forma
zajęć
Kod przedmiotu:
11.9-WE-I-TMP-PK5_S2S
Typ przedmiotu:
obowiązkowy
polski
Odpowiedzialny za przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Marian Adamski
dr inŜ. Andrei Karatkevich
Prowadzący: dr inŜ. Andrzej Łabiak, pracownicy Instytutu Informatyki
i Elektroniki
Punkty
ECTS
Semestr
•
•
•
•
•
Forma zaliczenia
Studia stacjonarne
II
I
6
Elementy inŜynierii oprogramowania. Tworzenie oprogramowania. Kryzys oprogramowania i sposoby przeciwdziałania.
Modelowanie pojęciowe. Rola modelowania w projektowaniu oprogramowania. Rys historyczny współczesnych technik
modelowania.
Obiektowe metody projektowania i notacja UML. Metodyki strukturalne i obiektowe. Cykl Ŝycia oprogramowania.
Projektowanie systemowe i analiza systemowa. Podstawowe pojęcia obiektowości i powiązania między obiektami.
Modelowanie powiązań obiektów. Komunikaty i wywołania procedur. Klasy, dziedziczenie, generalizacja/ specjalizacja,
polimorfizm, interfejsy.
Zunifikowany Język Modelowania UML. Geneza powstania. Definicja i cele powstania UML. Zakres UML. Diagramy UML:
przypadków Ŝycia, klas, zachowania (stanów, aktywności, sekwencji, współpracy). Charakterystyka diagramów.
Rozszerzenia języka UML: stereotypy, etykiety.
Program kompilatora prostego języka – jako przykład projektu programu. Omówienie budowy i funkcji programu
kompilatora: analizator leksykalny, analizator składniowy, tablica symboli, drzewo rozbioru, generator kodu wynikowego.
Omówienie narzędzi pomocniczych przy realizacji programu (pakiety PCCTS oraz YACC).
Przypomnienie podstawowych cech obiektowych języków programowania (C++, Java, C#).
Umiejętność specyfikacji, konstruowania, wizualizacji i dokumentowania wszelkich artefaktów występujących
w programowaniu, zwłaszcza w programowaniu obiektowym. Znajomość podstawowych elementów budowy i działania
kompilatora.
Warunki zaliczenia:
Szczegółowe warunki zaliczenia określa prowadzący na pierwszych zajęciach w semestrze.
Wykład – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z egzaminu przeprowadzonego w formie
zaproponowanej przez prowadzącego.
Laboratorium – zaliczenie wszystkich ćwiczeń i sprawdzianów dopuszczających do wykonywania ćwiczeń.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
Aho A. V., Sethi R., Ullman J. D.: Kompilatory. Reguły, metody i narzędzia, Wydawnictwa Naukowo - Techniczne,
Warszawa, 2002.
Brookes F. P.,: Mityczny osobomiesiąc. Eseje o inŜynierii oprogramowania WNT, Warszawa, 2000.
Grady B., Rumbaugh J., Jacobson I.: UML przewodnik uŜytkownika, Wydawnictwa Naukowo – Techniczne,
Warszawa, 2002.
Wilson R.: Wprowadzenie do teorii grafów, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 1998.
Daviv R., Alla H.: Petri Nets and Grafcet-Tools for Modelling Discrete Event Systems, Prentice Hall, New York, 1992.
Banaszak K., Kuś J., Adamski M.: Sieci Petriego. Modelowanie, sterowanie i synteza systemów dyskretnych,
Wyd.Pol.Ziel., 1993.
Szpyrka M.: Sieci Petriego w modelowaniu i analizie systemów współbieŜnych, WNT, Warszawa, 2008.
Karatkevich A.: Dynamic Analysis of Petri Net-Based Discrete Systems, Springer, Berlin, 2007.
Uwagi:
-
26
PRZEDMIOTY SPECJALNOŚCIOWE
– specjalność InŜynieria komputerowa
27
Liczba
godzin w
tygodniu
Wykład
Laboratorium
30
30
2
2
Wykład
Laboratorium
18
18
2
2
Forma
zajęć
Kod przedmiotu:
11.9-WE-I-CPKD-PSW_A6_S2S
Typ przedmiotu:
wybieralny
Wymagania wstępne:
Język nauczania:
polski
Odpowiedzialny za przedmiot: dr inŜ. Andrzej Popławski
Prowadzący: dr inŜ. Wojciech Zając
Punkty
ECTS
Semestr
Liczba
godzin w
semestrze
•
•
•
•
•
•
Forma zaliczenia
Studia stacjonarne
egzamin
egzamin
II
II
7
Konwersja AC sygnału. Akwizycja danych z przetworników wizyjnych.
Filtracja, splot, analiza Fouriera.
Dyskretna transformata kosinusowa.
Dyskretna transformata falkowa.
Algorytmy kodowania entropowego.
Kompresja stratna i bezstratna, znaczenie kompresji.
Miary jakości obrazów.
Standardy kompresji obrazów nieruchomych.
Standardy kompresji sekwencji wizyjnych.
Umiejętności i kompetencje w zakresie stosowania technik przetwarzania i kompresji obrazów i sekwencji wizyjnych
zapisanych w postaci cyfrowej.
Warunki zaliczenia:
Wykład - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen z kolokwiów pisemnych lub ustnych przeprowadzonych
co najmniej raz w semestrze.
Laboratorium – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych
zrealizowanych w semestrze.
1.
2.
3.
4.
5.
Lyons R.G.: Wprowadzenie do cyfrowego przetwarzania sygnałów, WKŁ, Warszawa, 2003.
Zieliński T.P.: Cyfrowe przetwarzanie sygnałów. Od teorii do zastosowań, WKŁ, Warszawa, 2007.
Sayood K.: Kompresja danych - wprowadzenie, READ ME, 2002.
Domański M.: Zaawansowane techniki kompresji obrazów i sekwencji wizyjnych, WPP, Poznań, 1998.
Skarbek W.: Multimedia. Algorytmy i standardy kompresji, PLJ, 1998.
1.
Ohm J. R.: Multimedia Communication Technology, Springer, 2004.
Uwagi:
-
28
Liczba
godzin w
tygodniu
Wykład
Laboratorium
Projekt
15
30
15
1
2
1
Wykład
Laboratorium
18
18
2
2
Forma
zajęć
Kod przedmiotu:
11.9-WE-I-PSSI-PSW_B7_S2S
Typ przedmiotu:
wybieralny
polski
Odpowiedzialny za przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Alexander Barkalov
Prowadzący: dr inŜ. Grzegorz Łabiak, dr inŜ. Remigiusz Wiśniewski
Punkty
ECTS
Semestr
Liczba
godzin w
semestrze
•
•
•
•
•
•
Forma zaliczenia
Studia stacjonarne
II zaliczenie na ocenę
II
6
Podstawy organizacji jednostek sterujących. Metody opisu i interpretacji algorytmów sterujących; Metody optymalizacji
jednostek sterujących dla układów programowalnych.
Systems-on-Programmable-Chip: analiza i charakterystyka. Rozwój układów programowalnych; Podstawy System-onProgrammable-Chip; Analiza jednostek sterujących będących cześcią SoPC.
Projektowanie wydajnych jednostek sterujących. Projektowanie automatu typu Moore’a z trywialnym kodowaniem stanów;
Projektowanie automatu typu Moore’a z optymalnym kodowaniem stanów; Projektowanie automatu typu Moore’a z
transformacją stanów; Projektowanie wielopoziomowych automatów typu Moore’a.
Projektowanie mikroprogramowanych jednostek sterujących I. Podstawy organizacji i projektowania mikroprogramowanych
jednostek sterujących; Projektowanie MCU z naturalnym adresowaniem mikroinstrukcji; Projektowanie MCU z
kombinowanym adresowaniem mikroinstrukcji;
Projektowanie mikroprogramowanych jednostek sterujących II. Projektowanie CMCU o podstawowej strukturze;
Projektowane CMCU ze wspólną pamięcią; Projektowanie CMCU z transformacją adresów; Projektowanie CMCU z
dzieleniem kodów.
Umiejętności i kompetencje w zakresie projektowania jednostek sterujących; rozpoznawania róŜnic między róŜnymi
strukturami jednostek sterujących; wyboru właściwej struktury jednostki sterującej w zaleŜności od wymagań projektowych
Warunki zaliczenia:
przez prowadzącego.
Projekt – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich projektów, przewidzianych do realizacji
w ramach zajęć projektowych.
1. Kania D.: Synteza logiczna przeznaczona dla matrycowych struktur programowalnych PAL, Zeszyty Naukowe
2.
3.
4.
5.
Politechniki Śląskiej, Gliwice, 2004.
Micheli G.: Synteza i optymalizacja układów cyfrowych, WNT, Warszawa, 1998.
Kamionka-Mikuła H., Małysiak H., Pochopień B.: Synteza i analiza układów cyfrowych, Wydawnictwo Pracowni
Komputerowej Jacka Skalmierskiego, Gliwice, 2006.
Kevin Skahill: Język VHDL - Projektowanie programowalnych układów logicznych, WNT, Warszawa, 2001.
Łuba T., Zbierzchowski B.: Komputerowe projektowanie układów cyfrowych, WKiŁ, Warszawa, 2000.
1.
2.
Barkalov A., Węgrzyn W..: Design of Control Units with Programmable Logic, University of Zielona Góra Press,
Zielona Góra, 2006.
Ciletti M.D.: Modeling, Synthesis, and Rapid Prototyping with the Verilog HDL, Prentice-Hall, Upper Saddle River, NJ,
1999.
Uwagi:
-
29
Liczba
godzin w
tygodniu
Wykład
Laboratorium
30
30
2
2
Wykład
Laboratorium
18
18
2
2
Forma
zajęć
Kod przedmiotu:
06.0-WE-I-ZPSS-PSW_C8_S2S
Typ przedmiotu:
wybieralny
polski
Odpowiedzialny za przedmiot: dr inŜ. Zbigniew Skowroński
Prowadzący:
dr inŜ. Zbigniew Skowroński
Punkty
ECTS
Semestr
Liczba
godzin w
semestrze
•
•
•
•
•
•
Forma zaliczenia
Studia stacjonarne
egzamin
egzamin
II
II
7
Tendencje na rynku elektroniki, a zwłaszcza systemów zintegrowanych. Rola układów osadzonych we współczesnej
elektronice. Podejście zintegrowane do projektowania jako nowa jakość w stosunku do metod tradycyjnych.
Podstawowe fazy projektowania zintegrowanego: specyfikacja, translacja do modelu formalnego, modelowanie,
weryfikacja, współsymulacja, dekompozycja, implementacja części sprzętowej i programowej.
Specyfikacja systemów mikroprocesorowych na poziomie systemowym.
Cechy języków na poziomie systemowym. Zastosowanie języków opisu sprzętu (VHDL, Verilog itp.) i programowania
(C/C++, Java itp.) do reprezentacji systemów sprzętowo-programowych.
Języki specjalizowane (język Esterel, prace nad językiem systemowym SLDL).
Modele formalne stosowane w projektowaniu zintegrowanym: wymagania i cechy modeli. Omówienie najwaŜniejszych
typów modeli (automaty sekwencyjne i równoległe, diagramy przepływu, interpretowane sieci Petriego).
Codesign Finite State Machines (CFSM) jako przykład praktycznego zastosowania modelu.
Architektury systemów zintegrowanych (typowe elementy architektury, typowy szablon architektury, koprocesorowy tryb
pracy, koszt interfejsu HW/SW). Specjalizowane procesory sprzętowe (FPGA/CPLD) i programowe (ASIP).
Algorytmy kosyntezy (wprowadzenie do dekompozycji, cele dekompozycji, klasyfikacja metod dekompozycji, klasyczne
algorytmy dekompozycji, style dekompozycji sprzętowo-programowej, harmonogramowanie, projektowanie interfejsu
z otoczeniem).
Walidacja (potrzeba walidacji, problemy związane z walidacją, miejsce walidacji w procesie projektowania zintegrowanego,
metody walidacji, walidacja w praktyce, współsymulacja wg Wilsona, współsymulacja wg Hagena).
System PTOLEMY - podstawowe pojęcia, weryfikacja formalna, podstawowa zasada emulacji, typowa struktura płyty
emulacyjnej, środowisko prototypowania WEAVER.
Wprowadzenie do systemów operacyjnych czasu rzeczywistego. Istniejące oprogramowanie wspomagające projektowanie
zintegrowane (systemy: Polis, Cosyma, Lycos, Cosmos).
Umiejętności i kompetencje w zakresie: projektowania prostych systemów sprzętowo-programowych z wykorzystaniem
mikroprocesorów, cyfrowych bloków funkcjonalnych oraz programowalnych struktur logicznych; wykorzystania
nowoczesnych języków specyfikacji systemowej i komputerowych narzędzi wspomagających projektowanie
w projektowaniu systemów osadzonych.
Warunki zaliczenia:
przez prowadzącego.
Literatura podstawowa:
1.
2.
3.
4.
Balarin F. et al.: Hardware-Software Co-Design of Embedded Systems. The POLIS Approach, Kluwer Academic
Publishers, 1997.
De Micheli G.: Synteza i optymalizacja układów cyfrowych, WNT, Warszawa, 1998.
Proceedings of the IEEE, Special issue on Hardware/Software Codesign, vol. 85, No. 3, March 1997.
Staunstrup J., Wolf W. (eds.): Hardware/Software Co-Design: Principles and Practice, Kluwer Academic Publishers,
1997.
Literatura uzupełniająca:
1.
2.
3.
4.
5.
Ciletti M. D.: Modeling, Synthesis, and Rapid Prototyping with the Verilog HDL, Prentice-Hall, Upper Saddle River, NJ,
1999.
Kamionka-Mikuła H., Małysiak H., Pochopień B.: Synteza i analiza układów cyfrowych, Wydawnictwo Pracowni
Komputerowej Jacka Skalmierskiego, Gliwice, 2006.
Łuba T., Zbierzchowski B.: Komputerowe projektowanie układów cyfrowych, WKiŁ, Warszawa, 2000.
Skahill K.: Język VHDL - Projektowanie programowalnych układów logicznych, WNT, Warszawa, 2001.
Zwoliński M.: Projektowanie układów cyfrowych z wykorzystaniem języka VHDL, Wydanie 2, WKŁ, Warszawa, 2007.
Uwagi: 30
Liczba
godzin w
tygodniu
Wykład
Laboratorium
Projekt
15
30
15
1
2
1
Wykład
Laboratorium
Projekt
9
18
9
1
2
1
Forma
zajęć
Kod przedmiotu:
11.3-WE-I-PS-PSW_D9_S2S
Typ przedmiotu:
wybieralny
polski
Odpowiedzialny za przedmiot: dr inŜ. Tomasz Gratkowski
Prowadzący: dr inŜ. Tomasz Gratkowski
Punkty
ECTS
Semestr
Liczba
godzin w
semestrze
•
•
•
•
•
•
Forma zaliczenia
Studia stacjonarne
III zaliczenie na ocenę
6
Wprowadzenie: Wysokopoziomowy mechanizm dostępu do zasobów sieci globalnej - Internet. Programy sieci WWW.
Interaktywne aplety Javy. Serwlety. Obiekty zasobów URL. Połączenia sieciowe wykorzystujące interfejs programowy
URL, URLConnection, HttpURLConnection. Połączenia komunikacyjne niezawodnym strumieniem TCP.
Model interakcji klient-serwer. Pojęcie gniazd - interfejs Socket, ServerSocket. Klient echa TCP. Komunikacja z
wykorzystaniem protokołu UDP. Programy klient - serwer wykorzystujące UDP. Gniazda UDP - interfejs DatagramSocket.
Pojęcie pakietu datagramu - interfejs DatagramPacket. Klient echa UDP. Pojęcie Broadcastingu - interfejs MulticastSocket.
Programowanie usług sieci Internet. Usługi związane z czasem i datą. Interakcyjne uŜywanie odległych maszyn.
Rozproszone przetwarzanie w Javie - RMI, IDL. Zagadnienia sieciowe z odniesieniem do wymagań komunikacyjnych
systemów rozproszonych. Model usług plikowych. Przegląd systemów usług plikowych. Usługi nazewnicze. Koordynacja
rozproszona. Dane dzielone i transakcje. Tworzenie aplikacji rozproszonych z wykorzystaniem technologii CORBA.
Wykorzystanie dedykowanych pakietów języka Java do budowy systemów rozproszonych.
Umiejętność programowania usług sieciowych w języku JAVA.
Warunki zaliczenia:
Wykład - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z kolokwium przeprowadzonego w formie
zaproponowanej przez prowadzącego
przewidzianych do realizacji w ramach programu laboratorium
Projekt - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z realizacji zadania projektowego wskazanego przez
prowadzącego zajęcia na początku semestru
1.
2.
3.
Stevens W.R.: UNIX. Programowanie usług sieciowych. Tom 1 - API: gniazda i XTI; Wydawnictwa NaukowoTechniczne, 2000.
Coulouris G., Dollimore J., Kindberg T.: Systemy rozproszone. Podstawy i projektowanie, Wydawnictwa NaukowoTechniczne, 1999.
Gabassi M., Dupounoy B.: Przetwarzanie rozproszone w systemie UNIX, Wydawnictwo LUPUS, 1996.
1.
2.
3.
4.
5.
Horstmann C. S., Cornell G.: Java 2. Podstawy, Helion, 2003.
Horstmann C. S., Cornell G.: Java 2. Techniki zaawansowane, Helion, 2005.
The Java Tutorial /SUN
Stevens W.R: TCP/IP. Tom 1: Protokoły - Biblia; Oficyna Wydawnicza READ ME, 1998.
Rosenberger J.L.: Teach Yourself Corba in 14 Days, Sams Publishing, 1998.
Uwagi:
-
31
Liczba
godzin w
tygodniu
Semestr
Kod przedmiotu:
11.9-WE-I-PSM-PSW_E10_S2S
Typ przedmiotu:
wybieralny
polski
Odpowiedzialny za przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Marian Adamski
Prowadzący:
dr inŜ. Grzegorz Andrzejewski
Liczba
godzin w
semestrze
•
•
•
•
•
•
Wykład
Laboratorium
30
30
2
2
III
Wykład
Laboratorium
18
18
2
2
Forma
zajęć
Punkty
ECTS
Forma zaliczenia
Studia stacjonarne
III
6
Specyfikacja systemu reaktywnego na poziomie systemowym: zalety opisy na poziomie systemowym, platforma
implementacyjna (mikrosystem cyfrowy), synteza na podstawie specyfikacji systemowej, języki opisu na poziomie
systemowych.
Projektowanie systemu reaktywnego na poziomie behawioralnym: modele formalne, języki programowania wysokiego
poziomu.
Narzędzia modelowania wizualnego: Diagramy współbieŜnej, hierarchicznej maszyny sanów UML (Unified Modelling
Language) i hierarchiczne sieci Petriego. Hierarchiczne diagramy SFC (Sequential Function Chart) (Sekwencyjne
Diagramy Funkcjonowania).
Podejście obiektowe do modelowania systemu reaktywnego: standard UML a modelowania dynamiki systemu.
WspółbieŜność i hierarchia. Stany zagnieŜdŜone i stany współbieŜne. Obsługa wyjątków. Komponenty wirtualne.
Projektowanie rekonfigurowanych sterowników osadzonych: typowe architektury sterowników rekonfigurowanych.
Projektowanie systemów osadzonych zgodnie z normą ICE 1131-3.
Rola języków opisu sprzętu HDL: VHDL, Verilog, SystemC w syntezie mikrosystemów cyfrowych. Translacja diagramów
maszyny stanowej UML na języki HDL
Umiejętność projektowania i programowania cyfrowych systemów osadzonych na poziomie behawioralnym i strukturalnym.
Zrozumienie roli cyfrowych systemów osadzonych we współczesnej informatyce.
Warunki zaliczenia:
Wykład – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen z kolokwiów pisemnych lub ustnych przeprowadzonych
dwa razy w semestrze.
Laboratorium – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych,
przewidzianych do realizacji w laboratorium.
1. Adamski M., Chodań M.: Modelowanie układów sterowania dyskretnego z wykorzystaniem sieci SFC, Wyd.
Politechniki Zielonogórskiej, Zielona Góra, 2000.
śurawski R. (Ed):Embedded Systems Handbook, CRC, Boca Raton, 2006.
Adamski M., Karatkevich A., Węgrzyn M.: Design of Embedded Control Systems, Springer (USA), New York, 2005.
David D., Alla H.: Petri Nets & Grafcet. Tools for modeling discrete event systems, Prentice Hall, New York, 1992.
Gajski D.D., Vahid F., Narayan S., Gong J.: Specification and Design of Embedded Systems, Prentice Hall,
Englewood, New Jersey, 1994.
6. Jerraya A., Mermet J. (Ed.): System-level Synthesis Kluwer, Dordecht, 1999.
7. Dąbrowski W., Stasiak A., Wolski M.: Modelowanie systemów informatycznych w języku UML 2.1. PWN, Warszawa,
2007.
8. Yakovelv L., Gomes L., Gavagno (Ed.): Hardware Design and Petri Nets, Kluwer Academic Publishers, Boston, 2000.
2.
3.
4.
5.
Uwagi:
-
32
Aplikacje mobilne
Liczba
godzin w
tygodniu
Laboratorium
30
2
Laboratorium
18
2
Forma
zajęć
Kod przedmiotu:
11.9-WE-I-AM-PSW_F11_S2S
Typ przedmiotu:
wybieralny
polski
Odpowiedzialny za przedmiot: dr inŜ. Jacek Tkacz
Prowadzący: pracownicy Instytutu Informatyki i Elektroniki
Punkty
ECTS
Semestr
Liczba
godzin w
semestrze
•
•
•
•
•
•
Forma zaliczenia
Studia stacjonarne
3
Wprowadzenie do projektowania aplikacji mobilnych. Konfiguracja środowiska programistycznego (MS Visual Studio).
Wykorzystanie emulatorów urządzeń mobilnych.
Interfejs uŜytkownika. Projektowanie oraz implementacja GUI aplikacji mobilnych z wykorzystaniem produktów firmy
Microsoft.
Dostęp do danych. Bazy danych dla technologii mobilnych. Dostęp oraz synchronizacja z zewnętrznymi źródłami danych.
Wymiana informacji między aplikacją mobilną a otoczeniem zewnętrznym. Sposoby komunikacji z wykorzystaniem
technologii bezprzewodowych: Bluetooth, IrDA. Język XML jako uniwersalny format wymiany danych.
Bezprzewodowa sieci LAN. Komunikacja w sieciach WLAN (WiFi).
Systemy nawigacji satelitarnej. Komunikacja z modułem GPS. Obsługa standardu NMEA-0183.
Umiejętności projektowania i implementacji aplikacji dla urządzeń mobilnych z wykorzystaniem technologii .NET.
Warunki zaliczenia:
1.
2.
3.
4.
Imieliński T.: Mobile Computing, Kluwer, 1996.
Shekhar S., Chwala S.: Spatial database A Tour, Prentice Hall, 1983.
Hołubowicz W., Płóciennik P.: GSM cyfrowy system telefonii komórkowej, EFP, 1995.
Hołubowicz W., Płóciennik P.: Systemy łączności bezprzewodowej, PDN, 1997.
1.
2.
Januszewski J.: System GPS i inne systemy satelitarne w nawigacji morskiej, WSM, 2004.
Clark M.: Wireless Access Networks, Wiley, 2002.
Uwagi:
-
33
– specjalność InŜynieria oprogramowania
34
Liczba
godzin w
tygodniu
Wykład
Laboratorium
30
30
2
2
Wykład
Laboratorium
18
18
2
2
Forma
zajęć
Kod przedmiotu:
11.9-WE-I-SNSR-PSW_A6_S2S
Typ przedmiotu:
wybieralny
polski
Odpowiedzialny za przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Józef Korbicz,
Prowadzący: prof. dr hab. inŜ. Józef Korbicz, mgr inŜ. Maciej Hrebień
Punkty
ECTS
Semestr
Liczba
godzin w
semestrze
•
•
•
•
•
•
Forma zaliczenia
Studia stacjonarne
egzamin
egzamin
II
II
7
Wprowadzenie do sieci neuronowych. Historia i rozwój sieci neuronowych. Struktura biologicznego neuronu. Model
matematyczny sztucznego neuronu. Funkcje aktywacji neuronu. Algorytmy uczenia dla perceptronu. Struktury Adaline i
Madline. Uczenie nadzorowane i nienadzorowane. Klasyczny problem XOR.
Jednokierunkowe sieci neuronowe. Idea sieci wielowarstwowych, Algorytm wstecznej propagacji w uczniu sieci
neuronowych. Problemy i ograniczenia gradientowych algorytmów ucznia. Adaptacyjny krok uczenia. Momentum.
Przykłady zastosowań sieci neuronowych. Przegląd zaawansowanych algorytmów uczenia sieci neuronowych. Algorytmy
ewolucyjne w projektowaniu i uczeniu sieci neuronowych. Sieci neuronowe typu GMDH
Rekurencyjne sieci neuronowe. Dynamiczne sieci neuronowe ze sprzęŜeniem zwrotnym. Algorytmy ucznia sieci
neuronowych ze sprzęŜeniem zwrotnym. Matematyczny model dynamicznego neuronu. Lokalnie rekurencyjnie globalnie
jednokierunkowe sieci neuronowe. Sieć Hopfielda. Algorytm ucznia sieci Hopfielda.
Sieci neuronowe samoorganizujące się. Samoorganizująca się mapa cech Kohonena. Uczenie konkurencyjne. Algorytm
gazu neuronowego. Przykładowe zastosowania sieci Kohonena.
Systemy neuro-rozmyte. Zbiory rozmyte i logika rozmyta. Wnioskowanie rozmyte. Neuro-rozmyta sieć typu Mamdaniego.
Neuro-rozmyta sieć Takagi-Sugeno. Algorytmy ucznia dla sieci neuro-rozmytych.
Umiejętności i kompetencje w zakresie: zastosowania oraz implementacji sieci neuronowych i neuro-rozmytych,
właściwości róŜnych struktur sieci neuronowych i neuro-rozmytych, rozumienia podstaw matematycznych algorytmów
uczenia sieci neuronowych i neuro-rozmytych, wykorzystania i implementacji algorytmów uczenia, wiedzy z zakresu
ograniczeń poszczególnych algorytmów uczenia, wykorzystania sieci neuronowych i neuro-rozmytych w zadaniach
modelowania systemów nieliniowych i rozpoznawania obrazów.
Warunki zaliczenia:
Wykład - warunkiem zaliczenia kursu jest zdanie egzaminu końcowego
Laboratorium - warunkiem zaliczenia laboratorium jest realizacja wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
Korbicz J, Obuchowicz A. Uciński D.: Sztuczne sieci neuronowe - podstawy i zastosowania, Akademicka Oficyna
Wydawnicza PLJ, Warszawa, 1994.
Tadeusiewicz R.: Sieci Neuronowe, Akademicka Oficyna Wydawnicza RM, 1993.
Osowski S.: Sieci neuronowe w ujęciu algorytmicznym, WNT, Warszawa, 1996.
Rutkowska D., Piliński M., L. Rutkowski L.: Sieci neuronowe, algorytmy genetyczne i systemy rozmyte, Wyd.
Naukowe PWN, Warszawa, 1997.
Rutkowska D.: Inteligentne systemy obliczeniowe. Algorytmy i sieci neuronowe w systemach rozmytych, Akademicka
Oficyna Wydawnicza PLJ, Warszawa, 1997.
śurada J., Barski M., Jędruch W.: Sztuczne sieci neuronowe, PWN, Warszawa, 1996.
1.
2.
3.
Duch W., Korbicz J., Rutkowski L., Tadeusiewicz R.: Biocybernetyka i InŜynieria Biomedyczna 2000. Tom 6. Sieci
Neuronowe, Akademicka Oficyna Wydawnicza Exit, Warszawa, 2000.
Bishop M.: Neural Networks for Pattern Recognition, Oxford University Press, 1996.
Haykin S.: Neural Networks: A Comprehensive Foundation (2nd Edition), Prentice Hall, 1998.
Uwagi:
-
35
Liczba
godzin w
tygodniu
Wykład
Laboratorium
Projekt
15
30
15
1
2
1
Wykład
Laboratorium
Projekt
9
18
9
1
2
1
Forma
zajęć
Kod przedmiotu:
11.3-WE-I-SWR-PSW_B7_S2S
Typ przedmiotu:
wybieralny
polski
Odpowiedzialny za przedmiot: dr hab. inŜ. Sławomir Nikiel
Prowadzący:
dr hab. inŜ. Sławomir Nikiel
Punkty
ECTS
Semestr
Liczba
godzin w
semestrze
•
•
•
•
•
•
Forma zaliczenia
Studia stacjonarne
IV zaliczenie na ocenę
6
Czynniki ludzkie (human factors). Czynniki ludzkie w percepcji wirtualnego otoczenia. Podział na twórcę i odbiorcę
systemu VR, modele interakcyjne, poczucie „obecności” w środowisku wirtualnym, techniki modelowania zjawisk
psychofizycznych.
Wprowadzenie do technologii wirtualnej rzeczywistości: Wprowadzenie do środowisk wirtualnych VE (ang. Virtual
Environments), historia, podstawy klasyfikacji, wymagania i zastosowania VE. Systemy i środowiska programowania gier
3D. Przykładowe aplikacje w edukacji, rozrywce, architekturze, przemyśle lotniczym, motoryzacyjnym oraz w medycynie.
Urządzenia we/wy. Sprzęt i oprogramowanie VR: interfejsy wizualne, interfejsy dźwiękowe, interfejsy multimodalne,
urządzenia sensoryczne, interfejsy BCI (ang. Brain-Computer Interfaces)
Grafika komputerowa 3D. Modelowanie geometryczne i transformacje w przestrzeni trójwymiarowej, nawigacja w
przestrzeni 3D. Wirtualna Rzeczywistość jako interaktywne środowisko 3D. Reprezentacja przestrzeni 3D. Konstrukcja
i umieszczanie podstawowych elementów 3D. Metody przekształcania obiektów. Reprezentacja obiektów 3D- cieniowanie i
oświetlenie. Konstrukcja siatki. Konstrukcja terenu. Budowanie kształtu figur obrotowych. Mapowanie tekstur. Dodawanie
tła panoramicznego.
Animacje i interakcje w środowiskach VR. kluczowanie ruchu, symulacje zachowań oparte na modelach fizycznych,
teksturyzacja i morfing, układy sensoryczne, systemy detekcji kolizji. Animacje pozycji, orientacji i skali. Interakcja z
uŜytkownikiem.
Sieciowe środowiska wirtualne. Wprowadzenie do języka VRML (ang. Virtual Reality Modelling Language) i X3D (ang.
eXtensible 3D). Tworzenie syntetycznego środowiska VR. Metody kreacji otoczenia, konstruowanie obiektów i zdarzeń.
Narzędzia wspomagające projektowanie VR. Problem wydajności aplikacji wirtualnej rzeczywistości. Dźwięk 3D. Poziom
detalu. Skrypty. Blender, XNA.
Umiejętności i kompetencje w zakresie: projektowania systemów grafiki komputerowej czasu rzeczywistego, projektowania
systemów wirtualnej rzeczywistości opartych o technologię X3D i Blender; opracowywania komponentów systemów
wirtualnej rzeczywistości i gier 3D.
Warunki zaliczenia:
1.
Bociek B.: Blender. Podstawy modelowania, Helion, 2007.
1.
2.
3.
Vince J.: Virtual Reality Systems, Addison Wesley, Cambridge, 1995.
Ames A. et al: VRML Sourcebook, Wiley, 1997.
Flemming B., Dobbs D.: Animacja cyfrowych twarzy, Helion, 2002.
Uwagi:
-
36
Analiza systemów
Liczba
godzin w
tygodniu
Semestr
Kod przedmiotu:
11.3-WE-I-AS-PSW_C8_S2S
Typ przedmiotu:
obieralny
polski
Odpowiedzialny za przedmiot: dr hab. inŜ. Marcin Witczak, prof. UZ
Prowadzący: pracownicy Instytutu Sterowania i Systemów
Informatycznych
Liczba
godzin w
semestrze
•
•
•
•
•
•
Wykład
Laboratorium
30
30
2
2
II
Wykład
Laboratorium
18
18
2
2
Forma
zajęć
Punkty
ECTS
Forma zaliczenia
Studia stacjonarne
egzamin
egzamin
II
7
Podstawy modelowania matematycznego. Modele a modelowanie. Metodologia modelowania. Definicje i terminologia.
Diagram przebiegu modelowania. Modelowanie w zastosowaniach praktycznych.
Charakterystyka modelu. Czynniki opisujące. Typy zachowań. Wybór funkcji matematycznych do opisu modelu. Wybór
zmiennych wejściowych i wyjściowych. Wybór jednostek charakteryzujących zmienne.
Zastosowanie równań róŜnicowych w modelowaniu – modele dyskretne. Równania róŜnicowe pierwszego i wyŜszych
rzędów. Stabilność modeli dyskretnych. Modele dyskretne o wielu zmiennych. Opis modelu w przestrzeni stanów. Modele
nieliniowe.
Zastosowanie równań róŜniczkowych w modelowaniu – modele ciągłe. Równania róŜniczkowe pierwszego i wyŜszych
rzędów. Układy równań róŜniczkowych.
Identyfikacja systemów. Zbieranie i przetwarzanie danych pomiarowych. Wyznaczanie modeli na podstawie danych
eksperymentalnych. Estymacja parametrów modeli. Określanie niepewności modelu.
Podstawy teorii planowania eksperymentu. Pojęcie optymalności planu eksperymentu – kryteria. Plan eksperymentu a
niepewność modelu. Podstawowe algorytmy doboru planu eksperymentu dla modeli liniowych. Problem planowania
eksperymentu dla modeli nieliniowych.
Modele liniowe opisane w przestrzeni stanów i ich zastosowanie w sterowaniu i diagnostyce systemów. Wyznaczanie
modelu i jego właściwości – stabilność, obserwowalność, sterowalność. Przykłady układów sterowania i ich zastosowania.
Zagadnienia obserwacji i filtracji stanu systemu – obserwator Luenbergera i filtr Kalmana. Przykłady układów sterowania z
obserwatorem stanu. Zastosowanie modeli w generowaniu sygnału residuum dla potrzeb diagnostyki systemów –
podejście klasyczne, zastosowanie obserwatorów i filtrów. Problem odporności w układach sterowania i diagnostyki
systemów.
Umiejętności i kompetencje w zakresie: modelowania matematycznego systemów, zbierania i przetwarzania danych,
identyfikacji systemów, estymacji stanu, podstaw planowania eksperymentu, konstruowania układów sterowania.
Warunki zaliczenia:
Wykład - warunkiem zaliczenia jest zdanie egzaminu w formie pisemnej lub ustnej
Laboratorium - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen z kolokwiów pisemnych lub ustnych
przeprowadzonych co najmniej raz w semestrze
1.
2.
Soderstrom T. i Stoic P.: Identyfikacja systemów, PWN, Warszawa, 1997.
Mańczak K. i Nahorski Z.: Komputerowa identyfikacja obiektów dynamicznych, PWN, Warszawa, 1983.
Uwagi:
-
37
•
Liczba
godzin w
semestrze
Liczba
godzin w
tygodniu
•
Wykład
Laboratorium
Projekt
15
30
15
1
2
2
Wykład
Laboratorium
9
18
1
2
Projekt
9
1
Forma
zajęć
Kod przedmiotu:
11.3/11.9-WE-I-OE-PSW_D9_S2S
Typ przedmiotu:
wybieralny
polski
Odpowiedzialny za przedmiot: dr hab. inŜ. Andrzej Obuchowicz, prof. UZ
Prowadzący: pracownicy Instytutu Sterowania i Systemów
Informatycznych
Punkty
ECTS
Semestr
•
•
•
•
Forma zaliczenia
Studia stacjonarne
II
6
Wprowadzenie: przegląd metod optymalizacji nieliniowej, wypukłej - powtórzenie materiału; metody uwzględniania
ograniczeń funkcyjnych, zadanie i klasyfikacja metod optymalizacji globalnej.
Metody niedeterministyczne: metody z grupy Monte Carlo; adaptive random search, symulowane wyŜarzanie i jego
modyfikacje.
Podstawy algorytmów ewolucyjnych: pojęcia podstawowe, ogólny schemat algorytmu ewolucyjnego, klasy algorytmów
ewolucyjnych, standardowe algorytmy ewolucyjne.
Ewolucja genotypowa: prosty algorytm genetyczny, problemy z kodowaniem, twierdzenie Hollanda o schematach,
przedwczesna zbieŜność i techniki jej unikania, aspekty teoretyczne stochastycznego procesu genetycznego;
programowanie genetyczne, reprezentacja drzewiasta osobnika, moŜliwości zastosowań, modyfikacje prostego algorytmu
programowania genetycznego.
Ewolucja fenotypowa: algorytmy programowania ewolucyjnego i strategie ewolucyjne, aspekty teoretyczne; poszukiwanie
ewolucyjne z miękka selekcją, wnioski z badań symulacyjnych.
Operatory w ewolucji: zestawienie mechanizmów selekcji i ich porównanie, mutacje w przestrzeniach rzeczywistych.
Adaptacja w środowisku niestacjonarnym: cechy środowisk niestacjonarnych, typy środowisk niestacjonarnych, miary
jakości optymalizacji i adaptacji w środowisku niestacjonarnym. Ewolucja w zmiennym krajobrazie.
Optymalizacja wielokryterialna: sformułowanie problemu, Pareto-optymalność, algorytmy ewolucyjne dedykowane dla
zadań wielokryterialnych.
Umiejętności i kompetencje w zakresie: formułowania zadań optymalizacji i adaptacji globalnej w warunkach
stacjonarnych, niestacjonarnych i wielokryterialnych, projektowania i implementacji algorytmów stochastycznej
optymalizacji i adaptacji globalnej, ze szczególnym uwzględnieniem technik ewolucyjnych.
Warunki zaliczenia:
1.
2.
3.
Arabas J.: Wykłady z algorytmów ewolucyjnych, WNT, Warszawa, 2000.
Goldberg D. E: Algorytmy genetyczne i ich zastosowania, WNT, Warszawa, 1996.
Michalewicz Z.: Algorytmy Genetyczne + Struktury Danych = Programy Ewolucyjne, WNT, Warszawa, 1999.
1.
2.
3.
4.
Beck T., Fogel D. B., Michalewicz Z.: Handbook of Evolutionary Computation, Institute of Physics and Oxford
University Press, New York, 1997 and later
Horst R., Tuy H.: Global Optimization: Deterministic Approaches, Springer, Berlin, 1996.
Obuchowicz A.: Evolutionary Algorithms for Global Optimization and Dynamic System Diagnosis, Lubuskie
Towarzystwo Naukowe, Zielona Góra, 2003.
Schaefer R.: Podstawy Genetycznej Optymalizacji Globalnej, Wyd. UJ, Kraków, 2002.
Uwagi:
-
38
Liczba
godzin w
tygodniu
Semestr
Kod przedmiotu:
11.9-WE-I-OWD-PSW_E10_S2S
Typ przedmiotu:
wybieralny
polski
Odpowiedzialny za przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Dariusz Uciński
Prowadzący:
dr inŜ. Marek Kowal
Liczba
godzin w
semestrze
•
•
•
•
•
•
Wykład
Laboratorium
30
30
2
2
III
Wykład
Laboratorium
18
18
2
2
Forma
zajęć
Punkty
ECTS
Forma zaliczenia
Studia stacjonarne
III
6
Wprowadzenie do eksploracji danych. Opis, estymacja, predykcja, klasyfikacja, grupowanie, odkrywanie reguł.
Wstępna obróbka danych. Czyszczenie danych, obsługa brakujących danych. Identyfikacja błędnych klasyfikacji.
Graficzne metody identyfikacji punktów oddalonych. Przekształcanie danych. Metody numeryczne identyfikacji punktów
oddalonych.
Eksploracyjna analiza danych. Testowanie hipotez a eksploracyjna analiza danych. Poznawanie zbioru danych.
Postępowanie ze skorelowanymi zmiennymi. Badanie zmiennych jakościowych. Odkrywanie nieprawidłowych pól. Badanie
zmiennych numerycznych. Badanie relacji wielowymiarowych. Wybieranie interesującego podzbioru danych do dalszych
badań. Dyskretyzacja.
Podejścia statystyczne do szacowania i przewidywania. Metody jednowymiarowe: miary środka i rozpiętości,
wnioskowanie statystyczne, szacowanie przedziału ufności. Metody dwuwymiarowe: prosta regresja liniowa.
Niebezpieczeństwa ekstrapolacji. Regresja wielokrotna. Weryfikacja załoŜeń modelu.
Algorytm k-najbliŜszych sąsiadów. Metody nadzorowane i nienadzorowane. Metodologia modelowania nadzorowanego.
Kompromis obciąŜeniowo-wariancyjny. Zadanie klasyfikacji. Algorytm k-najbliŜszych sąsiadów. Odległość. Funkcja
decyzyjna. Określanie ilościowe istotności atrybutu: rozciąganie osi. Uwzględnianie baz danych. Algorytm k-najbliŜszych
sąsiadów do szacowania i przewidywania.
Drzewa decyzyjne. Drzewa klasyfikacyjne i regresyjne. Algorytm C4.5. Reguły decyzyjne.
Sztuczne sieci neuronowe. Architektury sieci neuronowych. Proces uczenia. Perceptron wielowarstwowy. Sieci oparte na
zasadzie współzawodnictwa.
Grupowanie hierarchiczne i metoda k-średnich. Zadanie grupowania. Metody grupowania hierarchicznego. Algorytm kśrednich.
Sieci samoorganizujące się. Sieci Kohonena. Sprawdzenie poprawności grup. UŜycie funkcji przynaleŜności do grupy jako
wejścia do modeli eksploracji danych.
Reguły asocjacyjne. Analiza podobieństw i koszyka sklepowego. Wsparcie, ufność, częste zdarzenia i właściwości
algorytmu A priori. Rozszerzenie od zmiennych binarnych do ogólnych danych jakościowych. Podejście teorii informacji:
metoda uogólnionej indukcji reguł . Lokalne wzorce a globalne modele.
Techniki ewaluacji modelu. Techniki ewaluacji modelu do zadania opisu . Techniki ewaluacji modelu do zadań szacowania
i przewidywania . Techniki ewaluacji modelu do zadania klasyfikacji. Współczynnik błędu, fałszywe klasyfikacje pozytywne,
fałszywe klasyfikacje negatywne. Dopasowanie kosztu błędnej klasyfikacji w celu odzwierciedlenia rzeczywistych strat.
Analiza decyzji koszt/zysk. Połączenie oceny modelu z modelowaniem. ZbieŜność wyników: zastosowanie grupy modeli.
Umiejętności i kompetencje w zakresie: posługiwania się modelami i technikami odkrywania informacji ukrytych w danych,
wykonywania w rzeczywistości eksploracji danych na duŜych zbiorach danych.
Warunki zaliczenia:
1.
2.
Larose D. T.: Odkrywanie wiedzy z danych, PWN, Warszawa, 2006.
Kantardzic M.: Data mining. Concepts, models, methods, and algorithms, IEEE Press, New York, 2003.
Cerrito P.: Introduction to data mining using SAS Enterprise Miner, SAS Press, Cary, 2006.
3.
Uwagi:
-
39
Kod przedmiotu:
11.9-WE-I-RO-PSW_F11_S2S
Typ przedmiotu:
wybieralny
polski
Odpowiedzialny za przedmiot: dr inŜ. Andrzej Marciniak
Prowadzący:
mgr inŜ. Maciej Hrebień
Punkty
ECTS
Semestr
Liczba
godzin w
tygodniu
Forma
zajęć
Liczba
godzin w
semestrze
•
•
•
•
•
•
Forma zaliczenia
Studia stacjonarne
Laboratori
um
30
2
3
Laboratori
um
18
2
Wprowadzenie. Przykłady praktycznych zastosowań dla systemów rozpoznawania obrazów. Reprezentacja stanów;
reprezentacja logiczna; reprezentacja proceduralna, recepcja i struktura przestrzeni cech. Podstawy teorii decyzyjnej.
Recepcja i struktura przestrzeni cech. Redukcja problemu wymiarowości. Przetwarzanie wstępne danych, selekcja i
ekstrakcja cech. Metoda analizy czynników głównych w ekstrakcji cech. Strategie przeszukiwań optymalnego zbioru cech:
przeszukiwanie sekwencyjne, rozgałęź i przytnij.
Uczenie maszynowe. Typy uczenia: uczenie z nadzorem, uczenie bez nadzoru, uczenie zachowań, kryteria oceny
systemów uczących. Metody szacowania zdolności uogólniania systemów uczących się: techniki bootstrappingu i skrośnej
walidacji. Miara Vapnika-Chervonenkisa. Zagadnienia autoasocjacji i heteroasocjacji.
Nieparametryczne klasyfikatory statystyczne. Metody odległościowe rozpoznawania obrazów: reguła najbliŜszego sąsiada,
metoda k-najbliŜszych sąsiadów i jej modyfikacje. Metody jądrowe estymacji wartości funkcji gęstości
prawdopodobieństwa. Metody wzorców: metoda otoczeń kulistych, metoda najbliŜszej mody. Omówienie problemu doboru
wzorców.
Metody analizy dyskryminacyjnej. Liniowa dyskryminanta Fishera dla przypadku dwóch i więcej klas. Separowalność
obiektów w przestrzeni cech. Wypukłość zbiorów. Regiony i granice decyzyjne. Wykresy rozproszenia.
Parametryczne klasyfikatory statystyczne. Twierdzenie Bayesa, „naiwny” klasyfikator bayesowski, kwadratowa funkcja
dyskryminacyjna, schematy MAP i GAP, metoda mini-max.
Analiza skupień. Algorytmy klasteryzacji przez podział: algorytm k-średnich, algorytm z progowaniem, algorytm BatcheloraWilkinsa, algorytm Isodata i jego modyfikacje, algorytm rozmyty c-średnich.
Klasteryzacja hierarchiczna. Reguły sąsiedztw, metody drzewowe, reguły obcięć, metoda górska. Metody weryfikacji
drzew.
Rozpoznawanie strukturalne. Metody ciągowe, kody Freemana, język opisu Shawa.
Praktyczne zastosowania klasyfikatorów. Systemy biometryczne, obrazowanie biomedyczne, śledzenie celu, segmentacja
i kompresja obrazów.
Umiejętności i kompetencje w zakresie: projektowania i implementacji systemów automatycznego rozpoznawania wzorców.
Opanowanie podstaw teorii decyzyjnej, rozpoznawania i analizy obrazów biomedycznych, systemów biometrycznych, a
takŜe podstawowych technik przetwarzania informacji. Zapoznanie się z moŜliwościami i sposobami wykorzystania metod
teoretyczno-decyzyjnych i syntaktycznych w rozpoznawaniu i komputerowym wspomaganiu diagnostyki medycznej.
Warunki zaliczenia:
1.
2.
3.
Duda P., Hart R., Stork O.: Pattern Classification, Wiley, New York, 2000.
Kwiatkowski W.: Metody automatycznego rozpoznawania wzorców, BEL-Studio, Warszawa, 2001.
Tadeusiewicz R., Flasiński M.: Rozpoznawanie obrazów, PWN, Warszawa, 1991.
1. Tadeusiewicz, R.: Systemy wizyjne robotów przemysłowych, WNT, Warszawa, 1992.
2.
3.
4.
Tadeusiewicz R., Korohoda P.: Komputerowa analiza i przetwarzanie obrazów, FPT, Warszawa, 1997.
Watkins C.D., Sadun A., Marenka S.: Nowoczesne metody przetwarzania obrazu, WNT, Warszawa, 1995.
Wojciechowski, K.: Rozpoznawanie obrazów, Politechnika Śląska, Gliwice, 1997.
Uwagi:
-
40
– specjalność Przemysłowe systemy informatyczne
41
Hurtownie danych
Liczba
godzin w
tygodniu
Wykład
Laboratorium
30
30
2
2
Wykład
Laboratorium
18
18
2
2
Forma
zajęć
Kod przedmiotu:
11.3-WE-I-HD-PSW_A6_S2S
Typ przedmiotu:
wybieralny
polski
Odpowiedzialny za przedmiot: dr hab. inŜ. Wiesław Miczulski, prof. UZ
Prowadzący: dr hab. inŜ. Wiesław Miczulski, prof. UZ, dr inŜ. Robert
Szulim
Punkty
ECTS
Semestr
Liczba
godzin w
semestrze
•
•
•
•
•
•
Forma zaliczenia
Studia stacjonarne
egzamin
egzamin
II
II
7
Wprowadzenie. Systemy wspomagania podejmowania decyzji. Przetwarzanie operacyjne a przetwarzanie analityczne.
Hurtownie danych. Definicja hurtowni danych. Cechy hurtowni danych. Przykładowe zastosowania. Architektury hurtowni
danych. Warstwowa struktura hurtowni: źródła danych, warstwa ekstrakcji, czyszczenia, transformacji i ładowania danych,
serwer bazy danych, warstwa dostępu do danych, raportowania i analizy danych. Narzędzia do projektowania, budowy
oraz zarządzania i administrowania hurtownią danych.
Wielowymiarowe modele danych. Modele: MOLAP, ROLAP, HOLAP. Budowa przykładowej kostki danych.
Eksploracja danych. Proces przygotowania danych. Wybrane metody eksploracji danych: klasyfikacja, grupowanie,
regresja, odkrywanie asocjacji i sekwencji, szeregi czasowe. Formy reprezentacji wiedzy: reguły logiczne, drzewa
decyzyjne, sieci neuronowe. Przykładowe zastosowania eksploracji danych.
Umiejętności i kompetencje w zakresie: projektowania i zarządzania hurtowniami danych, projektowania i prowadzenia
analizy danych w oparciu o technologię OLAP oraz wybrane techniki eksploracji danych.
Warunki zaliczenia:
Wykład - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z egzaminu
1.
2.
3.
4.
5.
Hand D., Mannila H., Smyth P., Eksploracja danych, WNT, Warszawa, 2005.
Jarke M., Lenzerini M., Vassiliou Y., Vassiliadis P., Hurtownie danych. Podstawy organizacji i funkcjonowania, WSiP,
Warszawa, 2003.
Larose D.T., Odkrywanie wiedzy z danych. Wprowadzenie do eksploracji danych, PWN, Warszawa, 2006.
Larose D.T., Metody i modele eksploracji danych, PWN, Warszawa, 2008.
Poe V., Klauer P., Brobst S., Tworzenie hurtowni danych, WNT, Warszawa 2000.
1.
2.
3.
Koronacki J., Ćwik J., Statystyczne systemy uczące się, WNT, Warszawa, 2005.
Mazerski J., Podstawy chemometrii, Wydawnictwo Politechniki Gdańskiej, Gdańsk 2000.
Rutkowski L., Metody i techniki sztucznej inteligencji, PWN, Warszawa, 2005.
Uwagi:
-
42
Liczba
godzin w
tygodniu
Wykład
Laboratorium
Projekt
15
30
15
1
2
1
Wykład
Laboratorium
Projekt
9
18
9
1
2
1
Forma
zajęć
Kod przedmiotu:
11.9-WE-I-KWP-PSW_B7_S2S
Typ przedmiotu:
wybieralny
polski
Odpowiedzialny za przedmiot: dr inŜ. Janusz Kaczmarek
Prowadzący:
dr inŜ. Janusz Kaczmarek
Punkty
ECTS
Semestr
Liczba
godzin w
semestrze
•
•
•
•
•
•
Forma zaliczenia
Studia stacjonarne
6
Wprowadzenie do komputerowego wspomaganie projektowania urządzeń elektronicznych. Podstawowe pojęcia i definicje.
System calowy i metryczny. Charakterystyka wybranych programów typu EDA.
Metodyka projektowania urządzeń elektronicznych. Edycja schematów. Koncepcja logicznej sieci połączeń. Schematy
hierarchiczne i wielostronicowe. Stosowanie magistral. Metody opisu sieci połączeń. Edycja obwodów drukowanych.
Definiowanie kształtu i rozmiaru obwodu drukowanego. Techniki prowadzenia ścieŜek doboru oraz rozmieszczania
elementów na płytkach drukowanych. Dobór szerokości ścieŜek. Czynniki określające minimalne odległości pomiędzy
składnikami płytki drukowanej. Automatyczne prowadzenie ścieŜek za pomocą autoroutera
Projektowanie płytek drukowanych z układami cyfrowymi uwzględniające problem kompatybilności elektromagnetycznej.
Wprowadzenie do problemu kompatybilności elektromagnetycznej układów elektronicznych. Przełączanie układów
cyfrowych. Tłumienie zakłóceń na liniach zasilających. Tłumienie zakłóceń na liniach sygnałowych. Prowadzenie ścieŜek z
sygnałami zegarowymi. Projektowanie z uwzględnieniem wymogów integralności sygnałowej SI (Signal Integrity).
Badania symulacyjne właściwości funkcjonalnych układów elektronicznych - analizy stałoprądowe, częstotliwościowe,
czasowe. Badania symulacyjne systemów mikroprocesorowych. Interpretacja wyników symulacji.
Badania symulacyjne właściwości termicznych i elektromagnetycznych obwodów drukowanych.
Przygotowanie do procesu produkcji oraz tworzenie dokumentacji technicznej płytek drukowanych.
Umiejętności i kompetencje w zakresie stosowania programów typu EDA wspomagających proces projektowania urządzeń
elektronicznych .
Warunki zaliczenia:
Wykład - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen z kolokwiów pisemnych przeprowadzonych co najmniej
raz w semestrze
Projekt – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich projektów, przewidzianych do realizacji w
ramach zajęć projektowych.
1.
2.
3.
4.
Rymarski Z.: Materiałoznawstwo i konstrukcja urządzeń elektronicznych. Projektowanie i produkcja urządzeń
elektronicznych, Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice, 2000.
Michalski J.: Technologia i montaŜ płytek drukowanych, WNT, Warszawa, 1992.
Dobrowolski A.: Pod maską SPICE’a, BTC, Warszawa, 2004.
Sidor T.: Komputerowa analiza elektronicznych układów pomiarowych, Uczelniane Wydawnictwa NaukowoDydaktyczne AGH, Kraków, 2006.
1.
Kacprzycki R.: System do projektowania układów elektronicznych EDWin, Elektronika Praktyczna, numery 7-12,
1999, numery 1,3,4, 2000.
Uwagi:
-
43
Kod przedmiotu:
11.9-WE-I-CPS-PSW_C8_S2S
Typ przedmiotu:
wybieralny
polski
Odpowiedzialny za przedmiot: dr hab. inŜ. Ryszard Rybski, dr inŜ.
Mirosław Kozioł
• Prowadzący: dr inŜ. Mirosław Kozioł, mgr inŜ. Sergiusz Sienkowski
Liczba
godzin w
tygodniu
Wykład
Laboratorium
30
30
2
2
Wykład
Laboratorium
18
18
2
2
Forma
zajęć
Punkty
ECTS
Semestr
Liczba
godzin w
semestrze
•
•
•
•
•
Forma zaliczenia
Studia stacjonarne
egzamin
egzamin
II
II
7
Wprowadzenie. Dziedziny zastosowania cyfrowego przetwarzania sygnałów (CPS). Zalety i wady CPS.
Podstawy teorii sygnałów. Pojęcie sygnału. Klasyfikacja sygnałów: sygnały analogowe, dyskretne i cyfrowe, sygnały
deterministyczne i przypadkowe. Modele matematyczne wybranych sygnałów.
Szereg i przekształcenie Fouriera dla czasu ciągłego. Szereg Fouriera (SF) i przykłady wyznaczania jego współczynników.
Synteza sygnału na podstawie współczynników SF. Efekt Gibbsa. Warunki rozkładu funkcji na SF (warunki Dirichleta).
Własności SF. Przekształcenie Fouriera (PF). Warunki istnienia PF sygnału. Własności PF. Wpływ skończonego czasu
obserwacji sygnału na jego widmo.
Dyskretne przekształcenie Fouriera (DPF). Określenie przekształcenia Fouriera dla sygnałów dyskretnych. Własności
DPF. Wyznaczanie widma amplitudowego i fazowego na podstawie wyników DPF. Przeciek widma. Funkcje okien
nieparametrycznych i parametrycznych. Poprawa rozdzielczości widma przez uzupełnianie zerami. Przykłady analizy
widmowej sygnałów dyskretnych i ich interpretacja.
Algorytm FFT. Omówienie motylkowego schematu obliczeń stosowanego w algorytmie FFT o podstawie 2. Zysk
obliczeniowy. RóŜne aspekty praktycznej implementacji algorytmu FFT o podstawie 2. Wyznaczanie odwrotnego DPF
z wykorzystaniem algorytmu FFT. FFT sygnałów o próbkach będących wartościami rzeczywistymi.
Liniowe i przyczynowe dyskretne układy stacjonarne. Definicje układu: dyskretnego, liniowego i stacjonarnego. Operacja
splotu. Stabilność układów dyskretnych w sensie BIBO. Definicja układu przyczynowego. Równanie róŜnicowe.
Przekształcenie Z. Definicja przekształcenia Z. Obszar zbieŜności transformaty. Odwrotne przekształcenie Z i metody jego
wyznaczania. Własności przekształcenia Z. Transmitancja układu. Bieguny i zera transmitancji. Rozkład biegunów
a stabilność układu.
Filtry cyfrowe. Podział filtrów cyfrowych na filtry o skończonej i nieskończonej odpowiedzi impulsowej (SOI i NOI).
Przetwarzanie sygnałów przez filtry. Podstawowe struktury filtrów. Wyznaczanie i interpretacja charakterystyk
częstotliwościowych filtrów. Wpływ połoŜenia zer i biegunów na postać charakterystyki amplitudowej. Filtry z liniową
charakterystyką fazową. Charakterystyka opóźnienia grupowego.
Projektowanie filtrów NOI. Metoda transformacji bilingowej.
Projektowanie filtrów SOI. Metoda okien czasowych.
Realizacja filtrów cyfrowych w arytmetyce o skończonej precyzji. Kwantyzacja współczynników filtra. Kwantyzacja sygnału
wejściowego. Akumulacja błędów zaokrąglania lub obcinania. Cykle graniczne.
Operacja splotu i rozplatania sygnałów. Splot liniowy i cykliczny. Realizacja splotu w dziedzinie częstotliwości. Algorytmy
sekcjonowanego splotu sygnałów. Realizacja rozplatania w dziedzinie częstotliwości i dziedzinie przekształcenia Z. Układy
odwrotne.
Umiejętności i kompetencje w zakresie: podstaw teoretycznych przetwarzania analogowo-cyfrowego i cyfrowoanalogowego, analizy widmowej sygnałów i systemów dyskretnych, matematycznego opisu układów dyskretnych, realizacji
filtracji cyfrowej i projektowania filtrów cyfrowych.
Warunki zaliczenia:
Wykład - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z egzaminu.
1.
2.
3.
4.
5.
Izydorczyk J., Konopacki J.: Filtry analogowe i cyfrowe, Wydawnictwo Pracowni Komputerowej Jacka Skalmierskiego,
Gliwice, 2003.
Lyons R.G.: Wprowadzenie do cyfrowego przetwarzania sygnałów, WKŁ, Warszawa, 1999.
Smith S.W.: Cyfrowe przetwarzanie sygnałów. Praktyczny poradnik dla inŜynierów i naukowców, Wydawnictwo BTC,
Warszawa, 2007.
Szabatin, J.: Podstawy teorii sygnałów, WKŁ, Warszawa, 2003.
Zieliński T.P.: Cyfrowe przetwarzanie sygnałów. Od teorii do zastosowań, WKŁ, Warszawa, 2005.
44
1.
2.
3.
Mitra S.: Digital Signal Processing: A Computer-Based Approach, McGraw-Hill, 2005.
Oppenheim A.V., Schafer R.W., Buck J.R.: Discrete-Time Signal Processing, Prentice Hall, 1999.
Oppenheim A.V., Willsky A.S., Nawab H.: Signals & Systems, Prentice Hall, 1997.
Uwagi:
-
45
Wykład
Laboratorium
Projekt
15
30
15
1
2
1
Wykład
Laboratorium
Projekt
9
18
9
1
2
1
Kod przedmiotu:
60.0/11.9-WE-I-SW-PSW_D9_S2S
Typ przedmiotu:
wybieralny
polski
Odpowiedzialny za przedmiot: dr inŜ. Adam Markowski
Prowadzący:
dr inŜ. Adam Markowski
Punkty
ECTS
Semestr
Liczba
godzin w
tygodniu
Forma
zajęć
Liczba
godzin w
semestrze
•
•
•
•
•
•
Forma zaliczenia
Studia stacjonarne
6
Wprowadzenie. Nadzorowanie i wizualizacja procesów przemysłowych. Podział i funkcje systemów wizualizacji MMI, HMI, SCADA, EMS. Wymagania stawiane systemom wizualizacji. Systemy wizualizacji w strukturze
informacyjnej przedsiębiorstwa.
Elementy systemów wizualizacji. Inteligentne urządzenia pomiarowo-kontrolne w systemach wizualizacji.
Architektura warstwy komunikacyjnej systemów wizualizacji. Protokoły komunikacyjne w systemach wizualizacji.
Technologie informatyczne w systemach wizualizacji. Programy narzędziowe i rozwiązania dedykowane. Edytory
bazy danych, ekranów synoptycznych, raportów i alarmów. Archiwizowanie. Platformy programowe systemów
wizualizacji. Kryteria wyboru platformy programowej. Praca systemów wizualizacji w sieci komputerowej.
UŜytkowanie systemów wizualizacji. Konfigurowanie systemów wizualizacji. Otwartość systemów wizualizacji.
Technologie obiektowe w systemach wizualizacji. Integracja systemów wizualizacji z systemami eksperckimi.
Wykorzystanie technologii internetowej w systemach wizualizacji. Przykładowe programy narzędziowe do tworzenia
systemów wizualizacji: GENIE, PRO-2000, FIX Dynamics, FactorySuite, Modicon FactoryLink, Wizcon. Przykładowe
aplikacje systemów wizualizacji.
Umiejętności i kompetencje w zakresie: tworzenia prostych aplikacji do wizualizacji procesów przemysłowych w
zakresie tworzenia obrazów synoptycznych, alarmowania zmiennych, śledzenia wartości zmiennych w czasie
rzeczywistym, obsługi zmiennych historycznych, raportowania zmiennych, wykorzystania zaawansowanych narzędzi
do tworzenia receptur i statystycznej kontroli procesu.
Warunki zaliczenia:
Wykład – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z zaliczenia przeprowadzonego w formie
zaproponowanej przez prowadzącego.
Projekt - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen z realizacji zadań projektowych, przewidzianych w
planie zajęć.
1.
2.
Winiecki W., Nowak J., Stanik S.: Graficzne zintegrowane środowiska programowe do projektowania komputerowych
systemów pomiarowo – kontrolnych, Mikom, Warszawa, 2001.
InTouch 7.0 Podręcznk uŜytkownika, Astor, Kraków, 1999.
3.
InTouch 7.0 Opis pól i zmiennych systemowych. Astor, Kraków, 1999.
4.
InTouch 7.0 MenedŜer receptur, Astor, Kraków, 1997.
5.
InTouch7.0 Moduł SQL Access, Astor, Kraków, 1997.
6.
InTouch 7.0Moduł SPC PRO Astor, Kraków, 1997.
1.
Jakuszewski R: Programowanie systemów SCADA, Pracownia komputerowa Jacka Skalmierskiego, Gliwice, 2006.
Uwagi:
46
Systemy ekspertowe
Forma
zajęć
Liczba
godzin w
tygodniu
Semestr
Kod przedmiotu:
11.9-WE-I-SE-PSW_E10_S2S
Typ przedmiotu:
wybieralny
polski
Odpowiedzialny za przedmiot: dr hab. inŜ. Jan Jagielski, prof. UZ
Prowadzący:
dr hab. inŜ. Jan Jagielski, prof. UZ
Liczba
godzin w
semestrze
•
•
•
•
•
•
Wykład
Projekt
30
30
2
2
III
Wykład
Projekt
18
18
2
2
Punkty
ECTS
Forma zaliczenia
Studia stacjonarne
III
6
Koncepcje imitacji czynności intelektualnych człowieka. Systemy inteligentne i ich zróŜnicowanie. Nurty sztucznej
inteligencji. Interpretacja pojęć informacja, wiedza.
System ekspertowy. Struktura systemu ekspertowego. Rodzaje systemów ekspertowych. Właściwości systemów
ekspertowych.
Projektowanie systemu ekspertowego. Metody projektowania systemów ekspertowych. Narzędzia projektowania systemu
ekspertowego.
Pozyskiwanie wiedzy. Pozyskiwanie wiedzy od specjalistów. Pozyskiwanie wiedzy z baz danych.
Baza wiedzy systemu ekspertowego. Regułowa reprezentacja wiedzy. Projektowanie bazy wiedzy. Weryfikacja
poprawności bazy wiedzy.
Przetwarzanie wiedzy dokładnej w systemach ekspertowych. Wnioskowanie wstępujące. Wnioskowanie zstępujące.
Wnioskowanie na podstawie przypadków.
Uczenie maszynowe. Pojęcia i definicje. Strategie maszynowego uczenia się.
Interfejs komunikacji uŜytkownik-system. Interfejs graficzny. Projektowanie dialogu. System wyjaśnień.
PrzybliŜona reprezentacja wiedzy. Formy niepewności wiedzy. Elementy zbiorów rozmytych.
Przetwarzanie wiedzy przybliŜonej. Rozmywanie i wyostrzanie. Wnioskowanie rozmyte.
Inne formy sztucznej inteligencji. Ogólna charakterystyka sztucznych sieci neuronowych. Ogólna charakterystyka
algorytmu genetycznego.
Ewolucja systemów sztucznej inteligencji. Struktury hybrydowe. Tendencje rozwojowe.
Umiejętności i kompetencje w zakresie: pozyskiwania wiedzy do baz wiedzy, projektowania i obsługi systemów
ekspertowych.
Warunki zaliczenia:
Wykład - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z egzaminu.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
Beynon-Davies P.: InŜynieria systemów informacyjnych. WNT, Warszawa, 1999.
Hand D., Mannila H., Smyth P.: Eksploracja danych, WNT, Warszwa 2005.
Jagielski J.: InŜynieria wiedzy, Wydawnictwo Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra, 2005.
Mulawka J.: Systemy ekspertowe, WNT, Warszawa, 1996.
Rutkowski L.: Metody i techniki sztucznej inteligencji, PWN, Warszawa, 2005.
Romański C.: Statystyczne systemy ekspertowe, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź, 1998.
1.
2.
3
4.
Cichosz P.: Systemy uczące się, WNT, Warszawa, 2000.
Niderliński A.: Regułowe systemy ekspertowe, Wyd. Jacka Skalmierskiego, Gliwice, 2000.
Piegat A.: Modelowanie i sterowanie rozmyte, Wydawnictwo ELIT, Warszawa, 1999.
Zieliński Z.: Inteligentne systemy w zarządzaniu, PWN, Warszawa, 2000.
Uwagi:
-
47
Laboratorium
30
2
Laboratorium
18
2
Kod przedmiotu:
06.0/11.9-WE-I-OSPS-PSW_F11_S2S
Typ przedmiotu:
wybieralny
polski
Odpowiedzialny za przedmiot: dr inŜ. Leszek Furmankiewicz
Prowadzący:
dr inŜ. Leszek Furmankiewicz
Punkty
ECTS
Semestr
Liczba
godzin w
tygodniu
Forma
zajęć
Liczba
godzin w
semestrze
•
•
•
•
•
•
Forma zaliczenia
Studia stacjonarne
3
Oscyloskop cyfrowy w systemie pomiarowym. Oprogramowanie kontrolera interfejsu IEEE-488 do współpracy z
oscyloskopem.
Oprogramowanie systemu akwizycji w środowisku LabView. Oprogramowanie systemu pomiarowo - sterującego
zrealizowanego na bazie systemu NI USB 6008 firmy National Instruments.
Oprogramowanie karty akwizycji sygnałów. Oprogramowanie karty akwizycji sygnałów Lab PC-1200 do realizacji zadań
pomiarowych.
Standard SCPI. Oprogramowanie kontrolera interfejsu IEEE-488.2 do współpracy z multimetrem HP34401A.
Zastosowanie technologii internetowych w systemach pomiarowych. Wykorzystanie protokołu TCPIP i UDP do
przesyłania danych pobranych z przyrządów pomiarowych.
Oprogramowanie dedykowanego serwera WWW. Technologia programowania serwera TINI. Oprogramowanie serwera
TINI do współpracy z przyrządem pomiarowym.
Umiejętności i kompetencje w zakresie: tworzenia oprogramowania dla systemów pomiarowych, tworzenia sterowników
programowych dla przyrządów pomiarowych, stosowania technologii internetowych w systemach pomiarowo -sterujących.
Warunki zaliczenia:
Laboratorium - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Winiecki W.: Organizacja komputerowych systemów pomiarowych. Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej,
Warszawa, 1997.
Mielczarek W.: Urządzenia pomiarowe i systemy kompatybilne ze standardem SCPI, Helion, Gliwice, 1999.
Winiecki W., Nowak J., Stanik S.: Graficzne zintegrowane środowiska programowe do projektowania komputerowych
systemów pomiarowo – kontrolnych, Mikom, Warszawa, 2001.
Lesiak P., Świsulski D.: Komputerowa Technika Pomiarowa w przykładach, Agenda Wydawnicza PAK, Warszawa,
2002.
Nawrocki W. : Komputerowe Systemy pomiarowe. WKiŁ, Warszawa, 2002.
Rak R.,J.: Wirtualny przyrząd pomiarowy - realne narzędzie współczesnej metrologii, Oficyna Wydawnicza
Politechniki Warszawskiej, Warszawa, 2003.
Nawrocki W.: Rozproszone systemy pomiarowe, WKŁ, Warszawa, 2006.
Uwagi:
-
48
PRZEDMIOTY ZWIĄZANE Z REALIZACJĄ PRACY DYPLOMOWEJ
49
Forma
zajęć
Liczba
godzin w
semestrze
Liczba
godzin w
tygodniu
•
Projekt
30
2
Projekt
18
2
Kod przedmiotu:
11.3-WE-I-SS-D12_S2S
Typ przedmiotu:
obowiązkowy
polski
Odpowiedzialny za przedmiot: prof. dr hab. inŜ. Marian Adamski; dr
hab. inŜ. Grzegorz Benysek, prof. UZ; prof. dr hab. inŜ. Józef Korbicz;
dr hab. inŜ. Ryszard Rybski
Prowadzący: pracownicy Wydziału
Semestr
•
•
•
•
•
Punkty
ECTS
Forma zaliczenia
Studia stacjonarne
5
Przygotowanie pracy dyplomowej pod kierunkiem promotora. Wykazanie znajomości przedmiotu, opanowanie literatury
naukowej w zakresie opracowywanego tematu. Umiejętność korzystania ze źródeł oraz powiązania problematyki
teoretycznej z zagadnieniami praktyki i stosowania naukowych metod pracy.
Realizacja pracy dyplomowej. Badania własne w pracy dyplomowej.
Warunki zaliczenia:
Projekt - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny opracowania związanego z tematem realizowanej pracy
dyplomowej.
1.
Literatura przedmiotu wynika z tematyki realizowanej pracy dyplomowej.
1.
-
Uwagi:
-
50
Forma
zajęć
Liczba
godzin w
semestrze
Liczba
godzin w
tygodniu
•
Projekt
30
2
Projekt
18
2
Kod przedmiotu:
11.3-WE-I-SD1-D13_S2S
Typ przedmiotu:
obowiązkowy
polski
Semestr
•
•
•
•
•
Punkty
ECTS
Forma zaliczenia
Studia stacjonarne
4
W ramach Seminarium dyplomowego I studenci na forum grupy seminaryjnej przedstawiają, w formie prezentacji
komputerowej częściowe efekty realizowanej pracy dyplomowej. KaŜda prezentacja kończy się dyskusją, w której czynny
udział bierze grupa seminaryjna. Dopuszcza się opracowanie i przedstawianie prezentacji w języku angielskim.
Zdobycie umiejętności prezentowania i dyskutowania na wybrany temat związany z kierunkiem studiów oraz realizowaną
pracą dyplomową.
Warunki zaliczenia:
Projekt - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny zrealizowanej części pracy dyplomowej.
1.
1.
-
Uwagi:
-
51
Forma
zajęć
Liczba
godzin w
semestrze
Liczba
godzin w
tygodniu
•
Projekt
90
4
Projekt
36
4
Kod przedmiotu:
11.9-WE-I-SD2-D14_S2S
Typ przedmiotu:
obowiązkowy
Wymagania wstępne: Seminarium dyplomowe I
Język nauczania:
polski
Semestr
•
•
•
•
•
Punkty
ECTS
Forma zaliczenia
Studia stacjonarne
12
W ramach Seminarium dyplomowego II studenci na forum grupy seminaryjnej przedstawiają, w formie prezentacji
komputerowej końcowe efekty realizowanej pracy dyplomowej. KaŜda prezentacja kończy się dyskusją, w której czynny
udział bierze grupa seminaryjna. Dopuszcza się opracowanie i przedstawianie prezentacji w języku angielskim. Przyjęcie
pracy i jej ocena.
Zdobycie umiejętności prezentowania i dyskutowania na wybrany temat związany z kierunkiem studiów oraz realizowaną
pracą dyplomową.
Warunki zaliczenia:
Projekt - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny pracy dyplomowej.
1.
1.
-
Uwagi:
-
52
Praca dyplomowa
Forma
zajęć
Liczba
godzin w
semestrze
Liczba
godzin w
tygodniu
•
Projekt
30
2
Projekt
18
2
Kod przedmiotu:
11.3-WE-I-PD-D15_S2S
Typ przedmiotu:
obowiązkowy
Wymagania wstępne: Seminarium dyplomowe I
Język nauczania:
polski
Semestr
•
•
•
•
•
Punkty
ECTS
Forma zaliczenia
Studia stacjonarne
III zaliczenie bez oceny
IV zaliczenie bez oceny
4
W ramach Pracy dyplomowej studenci na realizują dokumentację papierową zrealizowanej pracy dyplomowej w formacie
określonym przez Wydział Elektrotechniki, Informatyki i Telekomunikacji.
Zdobycie umiejętności redagowania dokumentacji technicznej (papierowej) pracy dyplomowej.
Warunki zaliczenia:
Projekt - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie zaliczenia i przyjęcie pracy dyplomowej w zredagowanej wg zasad
określonych na wydziale.
1.
Materiały pomocnicze umieszczone na stronie Wydziału, www.wI.uz.zgora.pl
1.
-
Uwagi:
-
53

pakiet informacyjny - Wydział Informatyki, Elektrotechniki i Automatyki

Transkrypt

Podobne dokumenty

Zapobieganie i likwidacja skutków morskich katastrof ekologicznych

Harmonogram ćwiczeń z laboratorium radionawigacji, semestr

Wydział Elektrotechniki, Informatyki i Telekomunikacji Pakiet

AUDYT BEZPIECZEŃSTWA I OCHRONY rok akademicki 2015/2016

I rok I st. SN fil. ros.

Chemia analityczna (IC.IK301) - Wydział Inżynierii Chemicznej i

Przedsiewziecie_zespolowe_grafika_komp

POLITECHNIKA RZESZOWSKA im. I. Łukasiewicza - prz

Umiejętności interpersonalne - dr Kolasińska

WOLNA_ ARA_2015