Prof. dr hab. Cezary Obracht-Prondzyński

33
autor lub współautor książek
170
autor artykułów naukowych
90
uczestnik konferencji
7
promotor prac doktorskich
17
kierownik i uczestnik
projektów badawczych
Cezary Obracht-Prondzyński
Doświadczenie i otwartość
kandydat na Dziekana
Wydziału Nauk Społecznych
h t t p : / / w w w. c e z a r yo p. c o m /
Od ponad 30 lat łączę z powodzeniem aktywności
w różnych obszarach. Na co dzień poruszam się
na
skrzyżowaniu
światów:
akademickiego,
społecznikowskiego, kulturalnego, animacyjnego,
samorządowego, regionalnego czy biznesowego. Robię
to z ogromną przyjemnością i przekonaniem,
że najskuteczniej działa się dzięki doświadczeniu
oraz będąc otwartym na nowe impulsy
i możliwości.
PRACA NAUKOWO-DYDAKTYCZNA
W 1990 r. ukończyłem studia na Wydziale Humanistycznym
Uniwersytetu Gdańskiego, ale w 1989 r. – jeszcze jako
student – zostałem zatrudniony w Instytucie Filozofii
i Socjologii UG, najpierw w Zakładzie Socjologii Kultury,
następnie w Zakładzie Historii Myśli Społecznej. To już
ponad 25 lat pracy na Uniwersytecie Gdańskim –
miejscu, które przez te lata dobrze poznałem
i w którego potencjał szczerze wierzę.
Jestem członkiem towarzystw naukowych m.in.: Instytutu
Kaszubskiego (współzałożyciel, a obecnie prezes),
Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, Towarzystwa
Naukowego w Toruniu, Polskiego Towarzystwa
Socjologicznego
(członek
Zarządu
Głównego
oraz przewodniczący Komitetu Organizacyjnego XVI
Ogólnopolskiego Zjazdu Socjologicznego, który odbędzie się
we wrześniu 2016 roku w Gdańsku).
ZAINTERESOWANIA BADAWCZE
1990 ukończenie studiów magisterskich
na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu
Gdańskiego
1992-1993 staże w Instytucie Socjologii
Uniwersytetu Warszawskiego oraz w Parlamencie
Europejskim w Brukseli
1997 ukończenie Studium Doktoranckiego
Instytutu Historii Uniwersytetu Gdańskiego
oraz uzyskanie stopnia naukowego doktora
2001 stypendium w Instytucie Herdera
w Marburgu
2003 uzyskanie stopnia doktora habilitowanego
w zakresie socjologii na UAM w Poznaniu
2005-2012 pełnienie funkcji dyrektora Instytutu
Filozofii, Socjologii i Dziennikarstwa
2005 - … pełnienie funkcji kierownika Zakładu
Antropologii Społecznej w Instytucie Filozofii,
Socjologii i Dziennikarstwa
2012 uzyskanie tytułu naukowego profesora
w dziedzinie nauk humanistycznych
Socjologia etniczności,mniejszości narodowe
i etniczne
Kulturowe problemy współczesności
Kultura Kaszub i Pomorza
Polityka regionalna, samorząd,
społeczności lokalne
ZAANGAŻOWANIE SPOŁECZNE
Poza pracą naukowo-dydaktyczną angażuję się także
w działania na rzecz rozwoju naszego pięknego regionu.
Urodziłem się w 1966 r. w Bytowie, w tym mieście
mieszkam do dzisiaj i z pewnością jestem lokalnym patriotą.
Od lat działam w ruchu kaszubsko-pomorskim – najpierw
w Klubie Studenckim „Pomorania”, a następnie w Zrzeszeniu
Kaszubsko-Pomorskim i Instytucie Kaszubskim. W latach
1995-2000 byłem redaktorem naczelnym miesięcznika
„Pomerania”.
Uczestniczę społecznie w pracach różnych stowarzyszeń i gremiów, m.in.:
Prezes Instytutu Kaszubskiego
Sekretarz Komisji Kaszubskiej przy Stacji
Naukowej Polskiej Akademii Umiejętności
w Gdańsku
Ekspert Komisji Wspólnej Rządu oraz Mniejszości
Narodowych i Etnicznych
Członek Pomorskiego Forum Terytorialnego
Przewodniczący Rady Fundacji Kaszubskiego
Uniwersytetu Ludowego
Członek Rady Gdańskiej Kultury
Członek kilku rad muzealnych (Wejherowo,
Bytów, Słupsk)
Przewodniczący Rady Fundacji „Ośrodek Badań
i Analiz Społecznych” w Gdańsku
Członek Rady Programowej Nadbałtyckiego
Centrum Kultury w Gdańsku
Członek
Rady
Programowej
Obszaru
Metropolitarnego Gdańsk-Gdynia-Sopot
PROGRAM WYBORCZY na lata
2016-2020
Celem głównym jest kontynuowanie starań o uczynienie
z Wydziału Nauk Społecznych zintegrowanej jednostki
o silnej pozycji naukowej i rozpoznawalnej marce,
efektywnie kształcącej, sprawnie zarządzanej, włączającej
studentów i doktorantów do współtworzenia pozytywnego
wizerunku Wydziału, posiadającej rozbudowaną sieć
kontaktów z różnymi środowiskami w kraju oraz zagranicą,
cieszącej się wysokim prestiżem i będącej przyjaznym
pracodawcą. Aby tak się stało koniecznym jest przede
wszystkim pełne zidentyfikowanie oraz spożytkowanie
zasobów i potencjałów Wydziału, zbudowanie skutecznych
mechanizmów przepływu i wymiany informacji
oraz podejmowanie wspólnych przedsięwzięć: naukowych,
dydaktycznych,
popularyzatorskich,
animacyjnych,
promocyjnych etc. Dzięki temu będziemy w stanie w pełni
wykorzystać rosnące zapotrzebowanie na wiedzę społeczną
i humanistyczną. Przedstawiciele różnych instytucji,
środowisk, grup zawodowych etc. radzą się nas, jak rozwijać
umiejętności współpracy, jak wzmacniać kompetencje
podstawowe, jak rozwijać różnorodne projekty
(gospodarcze, polityczne, kulturalne, oświatowe,
technologiczne etc.) uwzględniając społeczne, kulturowe,
psychologiczne, edukacyjne czy też polityczne konteksty
i uwarunkowania.
Musimy to wykorzystać do podniesienia własnego prestiżu,
wzmocnienia marki naszego środowiska, zbudowania
silnego kapitału relacyjnego i uznanej pozycji naukowej.
Do tego niezbędna jest nasza WSPÓLNA praca
oraz przywództwo transformacyjne, oparte o relacje
merytoryczne i partnerskie, otwarte na dialog, kierujące się
odpowiedzialnością oraz zasadami:
nie przeszkadzać, wspierać,
inspirować i mobilizować.
1
Silna i ustabilizowana pozycja naukowa –
podwyższona kategoria Wydziału
1. Stworzenie wydziałowego systemu wspierania
badań naukowych (m.in. pomoc w pisaniu
grantów i realizacji projektów, usprawnienie
procedur składania wniosków etc.),
2. Rozwój sieci badawczych i współpracy
naukowej poprzez wspieranie istniejących
i pomoc w powstawaniu nowych,
interdyscyplinarnych zespołów badawczych,
centrów i pracowni, rozwój wydziałowych
czasopism naukowych, organizowanie znaczących
wydarzeń naukowych o zasięgu ogólnopolskim
i międzynarodowym oraz intensywniejsze
zaangażowanie w badania na potrzeby praktyki
i pełnienie roli eksperckiej.
3. Stworzenie mechanizmów wspierania
publikacji pracowników Wydziału.
4. Podjęcie starań o uzyskanie kolejnych
uprawnień do doktoryzowania (w zakresie nauk
o komunikacji) oraz do nadawania stopnia
doktora habilitowanego (politologia, filozofia).
5. Wspieranie aktywności naukowej doktorantów
i studentów.
2
Wysoka jakość kształcenia
1. Rozwój systemu zapewniania jakości
kształcenia poprzez premiowanie pozytywnych
przykładów ze szczególnym uwzględnieniem
dorobku i osiągnięć pracowników Wydziału
oraz szersze zaangażowanie doktorantów
i studentów we wdrażanie innowacji
dydaktycznych.
2. Zwiększenie współpracy w zakresie kształcenia
między poszczególnymi kierunkami oraz
instytutami na wszystkich poziomach
kształcenia, a także wsparcie dla osób chcących
rozwijać swoje umiejętności dydaktyczne.
3. Zwiększenie na Wydziale stopnia
umiędzynarodowienia kształcenia, m.in. poprzez
utworzenie wydziałowych studiów społecznych
(Social Studies I-III stopień), wsparcie
przygotowania kadry WNS do pracy po
angielsku, rozwijanie kontaktów
międzynarodowych w celu przyciągnięcia
nowych studentów z zagranicy z zapewnieniem
odpowiedniego wsparcia dla kandydatów (np.
kursy językowe) oraz konsekwentne rozwijanie
oferty wymiany w ramach Erasmusa.
4. Rozwijanie elastycznych formy kształcenia
(studia podyplomowe, kursy i szkolenia) oraz
szersze skierowanie oferty edukacyjnej do dzieci,
młodzieży i seniorów.
5. Intensywny rozwój zaplecza dydaktycznego
Wydziału poprzez dalszą jego komputeryzację,
doposażenie istniejących pracowni
dydaktycznych i tworzenie nowych.
3
Polityka kadrowa
1. Wykorzystując dotychczasowe doświadczenia
wypracowanie i wdrożenie wydziałowej strategii
kadrowej, obejmującej m.in.: zasady zatrudniania
(także najwybitniejszych absolwentów
i doktorantów) oraz wydziałowy system oceny
pracowników, uwzględniający specyfikę
poszczególnych kierunków.
2. Realizacja polityki nagradzania za wybitne
osiągniecia naukowe.
3. Wspieranie karier międzynarodowych
pracowników Wydziału (staże, stypendia etc.).
4. Stworzenie mechanizmu kontynuowania
współpracy z Wydziałem wybitnych uczonych
odchodzących na emeryturę (honorowe
stanowisko Profesor Emeritus).
5. Rozwijanie programu „Bezpieczny
Uniwersytet”, stawianie na różnorodność
i otwartość Wydziału oraz skuteczne i szybkie
reagowanie na możliwe formy dyskryminacji
wśród społeczności akademickiej.
4
Studenci i doktoranci
1. Wspieranie studenckich i doktoranckich
projektów naukowych, animacyjnych,
popularyzujących wiedzę, integracyjnych,
kulturalnych, a także kół naukowych, studenckich
pism etc. m.in. poprzez utworzenie funduszu
aktywizacyjnego, stworzenie wydziałowego
systemu informacji o stypendiach, projektach
i stażach, rozwijanie wolontariatu studenckiego,
szersze włączanie reprezentacji doktorantów
i studentów w procesy decyzyjne etc.
2. Podjęcie działań zmierzających do większego
wsparcia finansowego dla doktorantów
(stypendia, system grantów, środki na aktywność
naukową).
3. Rozwijanie mobilności (krajowej i zagranicznej)
studentów i doktorantów.
4. Podjęcie działań zmierzających do większej
integracji studentów, doktorantów i pracowników
w ramach instytutów oraz całego wydziału.
5. Podtrzymywanie więzi z absolwentami.
5
Zarządzanie wydziałem – budowanie
marki – promocja
1. Dbanie o wysoki poziom zarządzania
wydziałem, m.in. poprzez uproszczenie procedur
administracyjnych, stworzenie wydziałowego
systemu rekrutacji na studia, wypracowanie
skutecznego modelu przepływu informacji,
wspólne przygotowanie zaktualizowanej strategii
rozwoju Wydziału oraz stworzenie stałego
mechanizmu ewaluacji i samopoznania (czytelne
i sprawne procedury sprawozdawcze).
2. Realizacja polityki finansowej, zmierzającej
do równowagi budżetowej oraz skutecznego
wspierania działań poszerzających źródła
finansowania (środki unijne, granty, sponsoring,
współfinansowanie różnych przedsięwzięć etc.).
3. Kreowanie silnej i rozpoznawalnej marki
wydziału m.in. przez konsekwentną realizację
polityki informacyjnej oraz podejmowanie
działań promocyjnych (w tym: wykorzystanie
mediów funkcjonujących na WNS, aktywna
obecność w sieci, upowszechnianie osiągnięć
pracowników, doktorantów i studentów,
np. przez ogłaszanie informacji o wydanych
książkach i prestiżowych publikacjach,
organizacja przedsięwzięć kulturalnych,
przyciąganie licznych partnerów środowiskowych
w ramach polityki „otwartego wydziału” etc.).
4. Uczynienie z Rady Wydziału miejsca otwartej
wymiany zdań, dyskusji i decyzji
o najważniejszych sprawach wydziału.
5. Przeprowadzenie projektu humanizacji
budynku Wydziału poprzez stworzenie przyjaznej
przestrzeni rodzinnej oraz powstanie strefy
rekreacyjnej, jako miejsca odpoczynku
i nieformalnych spotkań dyskusyjnych.
Wydział Nauk Społecznych może i powinien być
miejscem żywym, promieniującym wiedzą,
kipiącym
różnorodnymi
aktywnościami,
otwartym
na
społeczne
innowacje
i
niekonwencjonalne
przedsięwzięcia,
przyciągającym uwagę, rozpoznawalnym, gdzie
dużo się dzieje, gdzie warto bywać… Ja wierzę,
że tak może być. I że tak BĘDZIE.