doc18.02- środa popielcowa - Sanktuarium św. Jadwigi Śląskiej w
download 
Reklamacja Transkrypt
18.02- środa popielcowa - Sanktuarium św. Jadwigi Śląskiej w
Nr 7/679 15 lutego 2015 r. 18.02 - ŚRODA POPIELCOWA 15 lutego 2015 r. Żniwo 1 Zamyślenia nad Ewangelią / Powtórka z Katechizmu Zdać się na Jezusa (Mk 1, 40-45) Ks. Krzysztof Wons SDS Modlitwa Ewangelią na każdy dzień O co proszę? O wewnętrzną zgodę na wolę Jezusa, także w najtrudniejszych sytuacjach. Spróbuję wczuć się w dramatyczną sytuację trędowatego (w.40). Jest nieuleczalnie chory. Nie ma prawa spotykać się z ludźmi zdrowymi. Odrzucony nawet przez najbliższych. Co mogę powiedzieć o moim stosunku do osób z rodziny? Przywołam na pamięć sytuacje z mojego życia, w których czułem się napiętnowany i odrzucany jak trędowaty. Jak wyglądała wtedy moja codzienność? Kto mi pomógł? Czy rozmawiałem o tym z Jezusem? Będę wpatrywał się w zachowanie trędowatego, który pada na kolana przed Jezusem i prosi o uzdrowienie (w. 40) Przypomnę sobie chwile w moim życiu, w których jedyną pociechą i ukojeniem był dla mnie Jezus. Jak wyglądały wtedy moje modlitwy? Czy czułem się przyjęty przez Jezusa? „Jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić” (40). Zwrócę uwagę na niezwykłą wiarę i wolność trędowatego. Jest przekonany, że Jezus może zmienić jego tragiczny los i jednocześnie ma odwagę powiedzieć: „Jeśli chcesz...”. Nie wymusza na Jezusie uzdrowienia. Odwołuje się do Jego woli. Zapytam siebie: Co jest dla mnie najbardziej trudne? Czego najbardziej się boję, czego nie lubię? Do czego jestem najmocniej przywiązany? Wypowiem to 2 Żniwo 15 lutego 2015 r. przed Jezusem, dodając: „Jeśli chcesz, możesz to zmienić, zabrać, uzdrowić...” Czy czuję się wewnętrznie wolny i gotowy przyjąć to, o czym zdecyduje Jezus? „Natychmiast trąd go opuścił”(w. 42). Uświadomię sobie, z jak wielką mocą potrafi działać Jezus. Przywołam najbardziej drogą chwilę życia, w której doświadczyłem Jego leczącego dotyku. O co chciałbym prosić Jezusa w tej chwili? W serdecznej rozmowie z Jezusem upadnę przed Nim na kolana jak trędowaty z Ewangelii i zawierzę Mu moje życie. Będę Go prosił o głęboką wiarę w dobro Jego woli, powtarzając: „Jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić...”. Rozważania pochodzą z książki Modlitwa Ewangelią na każdy dzień, Ks. Krzysztofa Wonsa, wydawnictwa Salwator, więcej na www.salwator.com Z życia Kościoła 15.02.2015 r. VI Niedziela Zwykła Kpł 13, 1-2. 45-46; 1 Kor 10,31-11,1 Ewangelia Mk 1,40-45 Poniedziałek Rdz 4, 1-15.25 Ewangelia Mk 8,11-13 Wtorek Rdz 6,5-8; 7,1-5.10 Ewangelia Mk 8,14-21 Środa Środa Popielcowa Jl 2,12-18; 2 Kor 5,20-6,3 Ewangelia Mt 6,1-6.16-18 Czwartek Pwt 30,15-20 Ewangelia Łk 9,22-25 Piątek Iz 58,1-9 Ewangelia Mt 9,14-15 Sobota Iz 58,9b-14 Ewangelia Łk 5,27-32 Jedynie Bóg potrafi dać duszy pocieszenie bez uprzedzającej przyczyny; to jest bowiem właściwe dla Stwórcy: nawiedzić swoje stworzenie i całkowicie je przemienić w miłość do niego. O duszo moja, rzuć się w objęcia Boga! Nie trać nadziei, nawet jeśli ze wszystkich strona zastawiają na ciebie sidła! Wznieś się do Boga, szczególnie w tych strasznych i nieopisanych godzinach nawiedzenia! Wiedz, że miłuje cię dobry Bóg, nawet jeśli ciężko cię uderza. Dziennik Duchowy O. Franciszek Maria od Krzyża Jordan Założyciel salwatorianów GORZKIE ŻALE - PONAD 300 lat, A CIĄGLE JE KOCHAMY… Ks. Piotr Wojciechowski SDS G orzkie Żale to nabożeństwo pasyjne. Modlitwa, podczas której rozważana jest męka Chrystusa. Początki Gorzkich Żali sięgają baroku - okresu, w którym bujnie rozwija się literatura mistyczna. Nabożeństwa do Męki Pańskiej stają się wówczas szczególnie popularne. Budzą silne emocje, a przez to ułatwiają i wzbogacają modlitwę, a także zachęcają do naśladowania Jezusa. Historia powstania Gorzkich Żali to koniec XVII i pierwsza połowa XVIII wieku. Wtedy to warszawscy mieszczanie i magnateria organizowali się w grupach modlitewnych, tzw. bractwach nabożnych. Do najsłynniejszych i najliczniejszych takich grup w stolicy należało Bractwo Różańcowe przy kościele Dominikanów oraz Bractwo św. Rocha przy kościele Księży Misjonarzy Świętego Krzyża. Oprócz działalności charytatywnej członkowie bractw organizowali wspólne modlitwy i procesje. Zadaniem członków Bractwa św. Rocha było zwłaszcza szerzenie nabożeństwa do Męki Pańskiej. I tu, pomimo pobożnościowego charakteru samego Bractwa, pojawia się sensacyjny wątek… A mianowicie powstał konflikt między bractwami o pierwszeństwo w organizowaniu procesji pasyjnych, który to przyczynił się do powstania nabożeństwa Gorzkich żali. Doszło do tego, że przełożony Księży Misjonarzy - ks. Michał Tarło zakazał członkom Bractwa św. Rocha udziału w procesjach pasyjnych. Zwrócił się też do opiekuna Bractwa - ks. Wawrzyńca Stanisława Bennika o napisanie tekstu specjalnego nabożeństwa. Tym specjalnym nabożeństwem napisanym przez ks. Bennika są właśnie Gorzkie Żale, które powstało w wyniku konfliktu. Nabożeństwo Gorzkich Żali pierwszy raz odśpiewane przy kościele św. Krzyża w Warszawie z czasem rozpowszechniło się na całą Polskę, zaś za sprawą Ojca Świętego Jana Pawła II poznali je również chrześcijanie na świecie. Pierwszy raz Gorzkie Żale zostały wydane drukiem w 1707 roku staraniem ks. Wawrzyńca Stanisława Bennika, ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy świętego Wincentego a’ Paulo pod tytułem „Snopek Myrry z Ogroda Gethsemańskiego albo żałosne Gorzkiey Męki Syna Bożego (…) rozpamiętywanie”. Gorzkie Żale ukazały się w lutym 1707 r., a po raz pierwszy nabożeństwo zostało uroczyście odprawione w pierwszą niedzielę Wielkiego Postu - 13 marca tego roku w kościele pw. Świętego Krzyża w Warszawie. Bardzo szybko nabożeństwo zyskało popularność w całej Polsce i otrzymało akceptację Stolicy Apostolskiej. Rozpowszechnili je najpierw Księża Misjonarze, którzy wówczas prowadzili ponad 20 seminariów, (podczas gdy na terenie naszego kraju w XVIII wieku były w sumie 33 seminaria). Stopniowo nabożeństwo przeniknęło niemal do wszystkich parafii, także dzięki swej pięknej melodii, zbliżonej do pieśni chorałowych. Gorzkie Żale nawiązują treścią do tradycji pieśni pasyjnych, tzw. planktów (z języka łacińskiego planctus znaczy narzekanie, lament, płacz). Ich tekst oparty jest na schemacie Jutrzni z modlitwy brewiarzowej. Treść nabożeństwa opiera się na ewangelicznym opisie męki, jednak bardzo widoczny jest wpływ tekstów ze Starego Testamentu, takich jak Psalm 22 oraz Pieśń o Cierpiącym Słudze Jahwe z Księgi Proroka Izajasza. To na nich zwłaszcza opierają się bardzo plastyczne opisy przeżyć torturowanego Jezusa podczas biczowania, upokorzeń, jakich doznawał od otaczających Go żołnierzy i tłumu, aż do ukrzyżowania. Od początku nabożeństwo Gorzkich Żali miało również bardzo uroczystą oprawę liturgiczną. Odbywało się po Nieszporach niedzielnych podczas wystawienia Najświętszego Sakramentu. Obok pieśni lamentacyjnych zawsze towarzyszyły mu kazania pasyjne. Tak uroczystą oprawę nabożeństwo Gorzkich Żali ma nadal zwłaszcza u Księży Misjonarzy w Warszawie. Od lat kazania pasyjne wygłaszają tu biskupi - tak było za czasów Prymasa Wyszyńskiego, tak jest i dziś. Nabożeństwo Gorzkich Żali rozpoczyna się tzw. „Pobudką” pieśń, po której następują trzy, poprzedzone intencjami śpiewy: „Hymn”, „Lament duszy nad cierpiącym Jezusem” i „Rozmowa duszy z Matką Bolesną”. Całość nabożeństwa kończy antyfona: „Któryś za nas cierpiał rany”. Gorzkie Żale to modlitwa pokazująca znaczenie emocjonalnego przeżywania relacji z Bogiem. Nie wystarczy tylko intelektualne rozważanie. Modlitwa powinna ogarniać całego człowieka - uczucia są w niej bardzo ważnym elementem, to one dodają energii do działania, pomagają w realizowaniu ewangelicznego radykalizmu wiary. Zapraszamy do bazyliki na wspólne śpiewanie Gorzkich Żali w 6 niedziel Wielkiego Postu (22 lutego, 1, 8, 15, 22 i 29 marca) o godz. 13.30 i 18.00 oraz w Wielki Piątek (3 kwietnia) o godz. 21.00. 15 lutego 2015 r. Żniwo 3 Z życia Kościoła Z życia Kościoła Historia sakramentu pokuty Ks. Jerzy Olszówka SDS W ieczorem, w dniu zmartwychwstania, kiedy Jezus ukazał się Apostołom zgromadzonym w wieczerniku, powiedział do nich: „Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane” (J 20, 19. 22-23). Tymi słowami ustanowił sakrament pokuty, a Kościół otrzymał władzę odpuszczania grzechów. Formy sprawowania tej otrzymanej od Chrystusa władzy zmieniały się jednak w ciągu wieków. W czasach Apostolskich dużą wagę przywiązywano do sakramentu chrztu i związanego z nim nawrócenia. Kościół domagał się od ochrzczonych radykalnego życia chrześcijańskiego, ale nie odmawiał też potrzebującym grzesznikom przebaczenia. Możliwe jest jednak, że znaczna część chrześcijan w tym czasie nigdy nie korzystała z sakramentu pokuty, gdyż od przyjęcia chrztu starano się prowadzić wzorowe życie. Wczesnochrześcijańskie dzieło „Didache” wskazuje na istnienie aktu pokutnego na początku Eucharystii: „Na zebraniu wyznaj swoje grzechy i nie przystępuj do modlitwy z nieczystym sumieniem”. Wyznanie win przed Bogiem i ludźmi stanowiło element liturgii i jednocześnie warunek godnego sprawowania Eucharystii. Takie przyznanie się do win wystarczało do przebaczenia drobnych uchybień. Ciężkie wykroczenia wymagały podjęcia innej pokuty, a człowiek, który je popełniał, był do tego czasu wykluczony z Eucharystii. Św. Klemens Rzymski w Liście do Koryntian wspominał o buncie przeciwko przełożonym. Pouczał przy tym, że winni mogą dostąpić pojednania z Bogiem, jeśli poddadzą się władzy przełożonych i przyjmą od nich odpowiednią pokutę. W liście tym są też wymienione elementy obrzędu pokuty: grzesznik wyzna- 4 Żniwo 15 lutego 2015 r. je winę, prosi o Boże przebaczenie, pada na twarz i wyraża skruchę łzami, a towarzyszy mu modlitwa Kościoła. Ważnym dokumentem kształcącym praktykę pokutną w następnych wiekach stał się „Pasterz” Hermasa. Stwierdzał on, że za grzechy ciężkie popełnione po chrzcie (na przykład bałwochwalstwo, zabójstwo czy cudzołóstwo) można podjąć pokutę tylko raz w życiu. Podkreślał, że pokuta jest jakby drugim chrztem i tak, jak nie można ponowić obmycia chrzcielnego, tak też nie można powtarzać pokuty: „komu raz grzechy odpuszczono, ten nie powinien więcej grzeszyć”. Winnych ciężkich wykroczeń zobowiązywano do odbycia publicznej pokuty za grzechy, często trwającej przez długie lata, zanim otrzymali dar pojednania. Ta surowość powodowała odkładanie pokuty na późne lata życia i traktowanie jej jako przygotowanie na śmierć. Synody nakazywały przy tym ostrożność w przyjmowaniu do grona pokutników ludzi młodych. Tak surowa praktyka wynikała z motywów psychologiczno - pedagogicznych, aby uchronić przed zbytnią łatwością popełniania grzechu przez łatwość pokuty oraz z przekonania o bliskim końcu świata. Pod koniec VI w. pokuta publiczna zaczęła zanikać, a pojawiła się pokuta prywatna i powtarzalna. Polegała ona na wyznaniu grzechów przed kapłanem, który wyznaczał konkretne zadośćuczynienie według z góry ustalonych „taryf” zamieszczonych w tzw. księgach pokutnych. Formami zadośćuczynienia z ksiąg pokutnych były np. chłosta, surowy post, pielgrzymka, usunięcie się do klasztoru. Po wypełnieniu zadośćuczynienia, którego czas wyznaczał spowiednik, następowało dopuszczenie do Eucharystii. W wieku VIII i IX odżyła znów tendencja przywrócenia pokuty publicznej za ciężkie grzechy publiczne. Rok 2015 Rokiem Księdza Dziekana Wawrzyńca Bochenka Henryk Jacukowicz K Miała ona formę bardzo uroczystą. W środę popielcową odbywało się włożenie rąk na publicznych grzeszników, posypanie ich głów popiołem oraz symboliczne wypędzenie ze świątyni na wzór wypędzenia z raju. Na czas Wielkiego Postu pokutnicy byli nawet umieszczani w osobnym pomieszczeniu w pobliżu kościoła. Pozostałością tej formy pokuty są ukształtowane w XI w. obrzędy środy popielcowej. Sobór laterański IV w 1215 r. nałożył z kolei na wszystkich wiernych obowiązek spowiedzi przynajmniej raz w roku. Zaproszenie na dzień skupienia Siostry Boromeuszki i Salwatorianie zapraszają w Roku Życia Konsekrowanego na wielkopostny dzień skupienia i modlitwy w dniu 21 lutego (sobota). Rozpoczęcie o godz. 9.30 w klasztorze Sióstr, zakończenie poczęstunkiem ok. godz. 12.45. W programie konferencja ks. Bogdan Giemzy SDS, adoracja Najświętszego Sakramentu, Msza św. w bazylice. Pomóżmy sobie wzajemnie przez nasze świadectwo wiary w dobrym przeżyciu czasu przygotowania do świąt wielkanocnych! siądz Dziekan Wawrzyniec Bochenek to niewątpliwie najwybitniejsza postać w powojennej historii Ziemi Trzebnickiej. Wysokie odznaczenia kościelne i państwowe zdają się to potwierdzać. Zdają się, bowiem w odczuciu ks. Dziekana nie miały one większego znaczenia i wpływu na jego życie i działalność. Obce mu było pojęcie tzw. sukcesu życiowego. Sukcesem dla niego było życie wierne powołaniu, regule zakonnej, służbie ludziom i ojczyźnie. Nieczęsto dziś spotykamy się z taką postawą, a jest ona niewątpliwie godna naśladowania. Wynika z głębokiej pokory i mobilizuje do pracy nad sobą. Promieniując na otoczenie, niejako zmusza do refleksji nad sensem życia, co z kolei stwarza szansę pójścia w kierunku wartości, którymi osoba o takiej postawie żyje. Ustanowienie roku 2015 rokiem ks. Dziekana Wawrzyńca Bochenka w zamyśle wnioskodawcy tj. Trzebnickiego Klubu Gazety Polskiej, miało na celu nie tylko oddanie hołdu wybitnemu kapłanowi, ale też będzie okazją do przypomnienia, a dla młodzieży poznania jego życia i działalności dla Ziemi Trzebnickiej. Wniosek o ustanowienie roku 2015 rokiem Księdza Dziekana Wawrzyńca Bochenka został złożony na ręce Starosty Trzebnickiego pana Waldemara Wysockiego podczas uroczystego spotkania opłatkowego, zorganizowanego przez Klub Gazety Polskiej oraz Prawo i Sprawiedliwość w dniu 15 stycznia 2015 roku w restauracji Ratuszowa w Trzebnicy. W spotkaniu uczestniczyło około 100 osób. Gośćmi spotkania byli: ks. dr Ryszard Peszek, przewodniczący Klubów Gazety Polskiej z Oławy, Góry, Wołowa, Milicza, Krośnic, „Misja Zbawiciela jest naszą pasją” W dniach od 2 do 6 lutego 2015 roku w domu zakonnym w Krakowie-Zakrzówku odbywała się XXXI Kapituła Prowincjalna Prowincji Polskiej Towarzystwa Boskiego Zbawiciela. Jej znaczącym kontekstem były przeżywany obecnie w Kościele Rok Życia Konsekrowanego oraz Salwatoriański Rok Misyjny. Mottem kapituły były słowa: „Misja Zbawiciela jest naszą pasją”. Uroczystej Eucharystii inaugurującej obrady przewodniczył przełożony generalny Zgromadzenia ks. Milton Zonta, a okolicznościowe kazanie wygłosił konsultor generalny ks. Krzysztof Kowalczyk. W Kapitule uczestniczyło siedemdziesięciu „ojców kapitulnych”, wśród których byli przełożeni salwatoriańskich wspólnot zlokalizowanych w kilkunastu krajach oraz dele- redaktorzy Gazety Średzkiej oraz przedstawiciele stowarzyszenia Solidarni 2010 Tomasz Małek i Wojciech Popkiewicz. Honorowym gościem spotkania był dr Sławomir Węgrzynowicz, wykładowca warsztatów historyczno-politycznych organizowanych od trzech lat przez Trzebnicki Klub Gazety Polskiej w restauracji Ratuszowa. Rada Powiatu Trzebnickiego przyjęła uchwałę w sprawie ustanowienia roku 2015 rokiem Księdza Dziekana Wawrzyńca Bochenka przez aklamację w dniu 30 stycznia 2015r. gaci reprezentujący całą społeczność prowincji polskiej. Celem kapituły była analiza aktualnej sytuacji prowincji, oraz wypracowanie uchwał, które przez najbliższe trzy lata będą stanowiły priorytety dla zarządu i całej wspólnoty polskich salwatorianów. Uczestnicy bardzo szczegółowo przyjrzeli też się swojemu misyjnemu powołaniu. Dokonano również wyboru nowych władz Zgromadzenia. Przez najbliższe trzy lata najbliższymi współpracownikami prowincjała, ks. Piotra Filasa, będą: ks. Józef Figiel – wikariusz prowincjalny, ks. Dariusz Partyka – ekonom prowincjalny, ks. Sławomir Noga – sekretarz prowincjalny, oraz konsultorzy: ks. Ambroży Skorupa, ks. Mirosław Stanek i ks. Piotr Łapiński. Na podstawie www.sds.pl 15 lutego 2015 r. Żniwo 5 Małe Żniwo Intencje i ogłoszenia Intencje mszalne POPIELEC Od ciemnej grudki prochu; która smoli ręce, z namaszczeniem rzuconej w Popielcową Środę, cichutka radość wzbiera. O rzuć prochu więcej, na warkocz, na czuprynę, w książeczki, na brodę... Bo przecież od tej grudki – wiosna w drzwiach kościoła, (...) będzie więcej spowiedzi i dobrych uczynków, wiele rzeczy skradzionych powróci w czas krótki a wszystko się rozpocznie po prostu od Środy, i właśnie od popiołu... od smolącej grudki. Ks. Jan Twardowski Opowiadanie Za oknem było już ciemno, gdy mama powiedziała Wojtkowi, żeby się ubrał, bo idą na Mszę Świętą. Gdy po Mszy mama i Wojtek wracali przez ciemny park chłopiec spytał: Mamo, co znaczy: „ Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”? Wojtek zdziwiony spytał: Dzisiaj? – Ewangelia, to Dobra Nowina Taty jeszcze nie ma z pracy... o tym, że Pan Jezus nas kocha – Możemy pójść jutro razem z tatą? odparła mama. - A nawracać się Ale mama wyjaśniła: Tato był w kościele rano, przed pracą. Dzisiejsza środa jest wyjątkowa, to znaczy... - mama zastanowiła się chwilę – Pamiętasz, jak zimą zgubiłeś się w tym parku? dlatego my także idziemy na Mszę. – Pamiętam. Bałem się wtedy – Dzisiaj rozpoczyna się czas wielkiej przypomniał sobie Wojtek. zmiany. – Błądziłeś po ścieżkach Ubrali się i poszli przez park. i nie umiałeś znaleźć właściwej W kościele Wojtek usłyszał, że dziś – dopowiedziała mama. - Gdy jest Środa Popielcowa i zaczyna się tata i ja znaleźliśmy cię, byłeś już Wielki Post – czas przygotowania daleko od domu. Wtedy wróciliśmy do Świąt Wielkiej Nocy. Podszedł z tobą na dobrą drogę. Pan Jezus z mamą blisko ołtarza. Ksiądz mówi, że gdy robimy źle to tak, trzymał w ręku naczynie z popiołem jakbyśmy wybrali niewłaściwą i każdemu sypał odrobinę tego ścieżkę i oddalali się od domu – popiołu na głowę. Mówił przy tym: i też musimy wrócić na dobrą drogę. „ Nawracajcie się i wierzcie Musimy się nawrócić i czynić dobro. w Ewangelię”. REBUS NIEDZIELA – 15 lutego 2015 r. 6.30 – Za †† rodziców Mariannę i Franciszka Drogoszów oraz za †† z rodziny o dar nieba 8.00 – W int. rodzin Wróblewskich i Stanisławskich z podziękowaniem za wszelkie łaski, z prośbą o Boże błogosławieństwo i zdrowie 9.30 – Za †† Rocha i Antoninę oraz Franciszka i Zofię Omiecinów 11.00 – W int. Dominika i całej rodziny z podziękowaniem za dar serca i z prośbą o Boże błogosławieństwo i potrzebne łaski dla całej rodziny 12.30 – Za †† Stanisławę i Franciszka Kocerbów oraz za †† z rodziny i † Danutę Gałkę 18.30 – Za † Barbarę Walasek (15 greg.) 20.00 – Za †† rodziców Helenę i Józefa Rainczuk i dziadków z obu stron PONIEDZIAŁEK – 16 lutego 2015 r. 6.30 – O ład moralny i pokój w Ojczyźnie za wstawiennictwem św. Jana Pawła II 7.15 – W int. Natalii, Barbary, Bernadety, Krystyny i Tadeusza z podziękowaniem za odebrane łaski i z prośbą o Boże błogosławieństwo 12.00 – 18.30 – 1) Za † Barbarę Walasek (16 greg.) 2) W int. Klary Ziembińskiej i Bartłomieja Król oraz ich rodziców i rodzeństwo o potrzebne łaski WTOREK – 17 lutego 2015 r. 6.30 – 7.15 – 12.00 – Dziękczynna za szczęśliwe rozwiązanie 18.30 – 1) Za † Barbarę Walasek (17 greg.) 2) Za † Felicję Piotrowską w 1 rocznicę śmierci 3) Za † Jadwigę Pasela w miesiąc po śmierci ŚRODA – 18 lutego 2015r. 6.30 – 7.15 – 12.00 – Za śp. Marcina i †† z rodziny o dar nieba 17.00 – W int. Jacka z prośbą o uleczenie duszy i ciała 18.30 – Za † Barbarę Walasek (18 greg.) CZWARTEK – 19 lutego 2015 r. 6.30 – 7.15 – 12.00 – Za †† Bronisławę i Stanisława 18.30 – 1) Za † Barbarę Walasek (19 greg.) 2) Za †† Alfonsa Woźniaka, Józefa Kaletę, Mieczysława i Stanisławę Skrzypków Ogłoszenia parafialne 1. W najbliższą środę, 18 lutego, przeżywać będziemy Środę Popielcową, rozpoczynającą okres Wielkiego Postu. W tym dniu, na znak rozpoczęcia okresu pokuty, kapłan wysypie na nasze głowy szczyptę popiołu. W Środę Popielcową Msze św. w bazylice odprawiane będą o godz. 6.30, 7.15, 12.00, 17.00 i 18.30. Przypominamy, że w Środę Popielcową obowiązuje post ścisły, który polega na powstrzymaniu się od spożywania potraw mięsnych, oraz spożyciu tylko jednego posiłku do sytości. W tym dniu nie ma żadnej dyspensy od zachowywania przepisów postnych. 2. W Środę Popielcową kancelaria parafialna będzie nieczynna. 6 Żniwo 15 lutego 2015 r. 3. W okresie Wielkiego Postu zapraszamy do uczestnictwa w nabożeństwach pasyjnych: w Drodze Krzyżowej, która odprawiana będzie w każdy piątek o godz. 11.15 i 18.00 dla dorosłych, a o godz. 17.00 dla dzieci, oraz nabożeństwie Gorzkich Żali, które odprawiane będą w niedziele o godz. 13.30 i 18.00. 4. Katechetów uczących w szkołach i przedszkolach na terenie naszej parafii zapraszamy na spotkanie w czwartek, 19 lutego o godz. 16.30. PIĄTEK – 20 lutego 2015 r. 6.30 – 7.15 – 12.00 – Za † Kazimierę Jaros w 2 rocznicę śmierci 18.30 – 1) Za † Barbarę Walasek (20 greg.) 2) Za †† Stanisława i Helenę Stasik o radość wieczną SOBOTA – 21 lutego 2015 r. 6.30 – 7.15 – Za † Mariannę Malinowską w 9 rocznicę śmierci 12.00 – Za † ojca Henryka o dar nieba 18.30 – Za † Barbarę Walasek (21 greg.) NIEDZIELA – 22 lutego 2015 r. 6.30 – Za †† rodziców Zofię i Stanisława i †† z rodziny 8.00 – Za † Zdzisława Eliasz oraz za †† rodziców z obu stron 9.30 – Za † Bogumiłę w 40 rocznicę śmierci i † Bolesława 11.00 – Za † Jana oraz za †† z rodziny Kowalów i Kosowskich o dar radości wiecznej 12.30 – W int. Weroniki z okazji 8 rocznicy urodzin 18.30 – Za † Barbarę Walasek (22 greg.) 20.00 – O Boże błogosławieństwo dla Ryszarda i Teresy w 25 rocznicę ślubu dziękując Bogu za otrzymane łaski żeński. Szczegóły umieszczone są na plakacie i stronie internetowej parafii, a zapisy przyjmowane są w kancelarii parafialnej lub drogą internetową. 6. Siostry Boromeuszki i Salwatorianie zapraszają w Roku Życia Konsekrowanego na wielkopostny dzień skupienia i modlitwy w sobotę 21 lutego. Rozpoczęcie o godz. 9.30 w klasztorze Sióstr, zakończenie poczęstunkiem ok. godz. 12.45. W programie konferencja ks. Bogdan Giemzy SDS, adoracja Najświętszego Sakramentu i Msza św. w bazylice. 5. W czwartek, 12 marca rozpoczyna się w naszej parafii kurs przedmałŻNIWO. Czasopismo Parafii św. Bartłomieja Ap. i św. Jadwigi w Trzebnicy Redakcja: Kolegium Redakcyjne Adres: „Żniwo”, ul. Jana Pawła II 3, 55-100 Trzebnica, e-mail: [email protected] Redakcja zastrzega sobie prawo do skrótów i opracowań redakcyjnych. 15 lutego 2015 r. Żniwo 7 WIELKI POST 2015 Z życia Kościoła GORZKIE ŻALE NIEDZIELE 13.30 i 18.00 DROGA KRZYŻOWA PIĄTKI (dorośli) 11.15 i 18.00 (dzieci) 8 Żniwo 15 lutego 2015 r. 17.00
