Organizacja imprez sportowo – rekreacyjnych dla dzieci i młodzieŜy

Organizacja imprez sportowo – rekreacyjnych dla dzieci i młodzieŜy
Sprawność ogólna dzieci i młodzieŜy
DYNAMIKA ROZWOJU CECH MOTORYCZNYCH W WIEKU SZKOLNYM
(wg Denisiuka w %)
Płeć
Chłopcy
Dziewczęta
Szybkość
33,3
64,3
Chłopcy
Dziewczęta
66,6
35,7
Klasa – lata Ŝycia
I – IV (7 – 11)
Zwinność
Moc
73,6
26,5
97,7
58,7
V – VI, Gimnazjum, (12 – 18)
24,4
73,5
23,0
41,3
Siła
27,3
51,4
72,8
48,6
Rozwój cech motorycznych
Siła - Rozwój układu kostnego u dziewcząt do 16 roku Ŝycia, chłopcy do 18 roku Ŝycia (13 – 16 lat
największy skok). Stosować obciąŜenia adekwatne do wieku: 7 – 9 lat 1 kg, 10 – 12 lat 2 kg, 13 –
16 lat (3 kg); w treningu u kobiet w wieku 15 – 25 lat, u męŜczyzn 18 – 30 lat.
Szybkość - Krótki cykl rozwojowy; nie naleŜy stosować duŜej wytrzymałości.
Wytrzymałość - Do 10 lat dziewczęta lepsze od chłopców; do 12 – 14 lat osiągnięcia zbliŜone
dziewcząt i chłopców; po 12 roku u dziewcząt stopniowy regres; trening 15 – 35 kobiety, 20 – 35
męŜczyźni.
Zwinność - Rozwój u dziewcząt do 13 roku Ŝycia; rozwój u chłopców do 16 roku Ŝycia.
Moc – skuteczność - UzaleŜniona od rozwoju układu mm; równomierny w wieku 8 – 12 lat; u
dziewcząt brak poprawy 14 – 18 lat; u chłopców duŜa poprawa 12 – 16 lat.
Program pracy z dziećmi i młodzieŜą
To celowe planowanie pracy, które powinno zawierać propozycje wszystkich grup zainteresowanych
jej przebiegiem i realizacją (organizator – uczestnik – odbiorca).
• Diagnoza indywidualnych potrzeb uczestników;
• Diagnoza grupy, zespołów;
• Diagnoza środowiska.
OBOWIĄZKI ORGANIZATORA
Wymagania w zakresie dokumentacji przy organizacji imprez sportowych
1. Nazwa imprezy
2. Kto jest organizatorem
3. Osoba odpowiedzialna a sprawy organizacyjne
4. Miejsce imprezy
5. Termin imprezy
6. Program minutowy zawodów
7. Regulamin
a) Jasno sformułowany
b) Przejrzysty
c) Musi przewidywać rozmaite sytuacje (karność, porządek)
d) Egzekutorem powinni być uczestnicy
- wiek uczestników lub kategorie wiekowe
- sposób kwalifikacji do zawodów
- system rozgrywek, zawodów
- termin zgłoszeń
- informacje o przepisach danej dyscypliny sportowej
8. Informacje o dalszych etapach rozgrywek
9. Nagrody
10. Dodatkowe informacje od organizatorów.
Wolontariusz – animator form sportu powszechnego i rekreacji ruchowej
Pilskie Towarzystwo Krzewienia Kultury Fizycznej
Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej Centrum Rozwoju Programu Operacyjnego
PODSTAWOWE WYZNACZNIKI PLANOWANIA
Charakter imprezy
(zdrowotny, sportowy,
rekreacyjny, edukacyjny)
Wiek i płeć
uczestników
ZałoŜenia ogólnego
planu pracy
Placówka (baza, ilość
grup, wyposaŜenie)
Miejsce organizacji (nad
morzem, jeziorem, w
górach…)
PROGRAMOWANIE IMPREZY
SPORTOWO - REKREACYJNEJ
Zainteresowania
uczestników (załoŜenia
programowe)
Kadra (doświadczenie,
dodatkowe kwalifikacje,
kreatywność)
NajbliŜsza okolica (walory
turystyczne, przyrodnicze,
historyczne, kulturalne,
wakacyjne atrakcje)
Oczekiwania
(rodzice, uczestnicy)
OBOWIĄZKI GOSPODARZA IMPREZY
1.
2.
a)
b)
c)
3.
a)
b)
4.
a)
b)
5.
6.
Informuje organizatora o moŜliwości realizacji w terminie.
JeŜeli nie moŜe zorganizować imprezy:
Informuje organizatora,
Informuje zespoły, zainteresowanych,
Proponuje inne formy organizacji imprezy.
Informuje opiekunów druŜyn o:
Terminie imprezy,
Miejscu imprezy.
Wyznacza:
Sędziów imprezy po konsultacji z organizatorem,
Obsługę medyczną.
Odpowiada za organizację imprezy na terenie swojej placówki.
JeŜeli impreza odbywa się w czasie zajęć edukacyjnych na jej realizację musi wyrazić zgodę
dyrektor szkoły.
7. Dokumentuje imprezę.
8. Dostarcza lub informuje o wynikach zawodów w terminie określonych przez organizatora.
GRY I ZABAWY RUCHOWE
Zabawa ruchowa – prosta forma oparta na ruchach motorycznych człowieka (chód, bieg, skok,
rzucanie, pełzanie, czworakowanie) o prostej i nieskomplikowanej budowie.
Gra ruchowa – wyŜsza forma zabawy, o większej skali trudności ruchu.
Dlaczego są lubiane gry i zabawy ruchowe:
- róŜnorodność i swoboda działania,
- prostota ruchów,
- duŜe moŜliwości rozwiązań, wyborów,
- sprawdzenie się wobec rówieśników.
TRUDNOŚCI W REALIZACJI IMPREZ DLA DZIECI
Potrzeba ciągłej motywacji (I etap edukacyjny). Psychika dziecka wymaga stosowania form
krótkich, opowieść ruchowa, naśladowczych, zadaniowych). Wiek dziecka ma wpływ na metodyka
doboru gier. Nie stosuje się zabaw skocznych, z przewrotami, z przerzutami.
ORGANIZACJA I ZASADY PROWADZENIA
DOBÓR ZABAW
PROWADZĄCY
Skład i liczebność grupy
(wiek, zainteresowania,
stopień usprawnienia,
wydolność).
Miejsce zajęć
(warunki podłoŜa).
Rodzaj i ilość przyborów.
Rodzaj i wady postawy
(róŜnorodność,
przeciwwskazania).
Ustawienie ćwiczących
Właściwa obserwacja
Objaśnienia:
Pokaz,
Pole ćwiczenia,
Wykazanie błędów,
Zasady punktacji,
Przepisy i błędy,
Podsumowanie.
PRZYKŁADY OPISU ZABAW
Zabawa 1 – toczenie duŜej piłki
Na sygnał pierwszy zawodnik toczy piłkę po prostej do półmetka, zawraca i ponownie wykonuje
toczenie piłki do linii mety. Chwyta piłkę, obiega druŜynę i przekazuje piłkę drugiej osobie. Koniec
zabawy, gdy ostatni zawodnik przekroczy z piłką linię mety.
Zabawa 2 – sztafeta z obieganiem
Zawodnik trzyma dwie piłki (MPK + MPS), na sygnał biegnie do chorągiewki i obiega ją (o 360*),
następnie wykonuje obiegnięcia dwóch kolejnych chorągiewek (o 360*), zawraca na półmetku i
slalomem z piłkami wraca do linii startu, przekazując drugiej osobie.
Zabawa 3 – slalom z rzutami do celu
Uwaga: punktujemy dwa razy – za szybkość wykonania i za ilość zdobytych punktów w rzutach do celu.
Na sygnał bieg do kółka, które naleŜy przewrócić na kolor Ŝółty, bieg slalomem między
chorągiewkami do kółka hula hop z woreczkami, rzut (1) woreczkiem do celu nad materacem (stoi
przy 1 kółku) zasłaniającym kółka hula hop (dwie obręcze oddalone 2m/3m), po rzucie powrót
slalomem, odwrócenie kółek na kolor niebieski, bieg do mety. Po dotknięciu następuje start
następnego zawodnika.
Literatura:
1. Ryszard Kazimierz Burgiel, Poradnik organizatora imprez sportowych i rekreacyjnych ZG TKKF,
Warszawa 2000
2. Praca zbiorowa, Rekreacja ruchowa dzieci i młodzieŜy w plenerze Sport dla wszystkich, ZG TKKF,
Warszawa 2000
3. Praca zbiorowa, Gry rekreacyjne, ZG TKKF, Warszawa 1999
4. Tadeusz Fąk, Anita Kaik, Dorota Opoka, Gry rekreacyjne, Zeszyt 4, ZG TKKF, Warszawa 2000
5. Tadeusz Fąk, Anita Kaik, Gry i zabawy integracyjne, zeszyt 1, Poradnik dla instruktorów rekreacji ZG
TKKF Warszawa 1999
6. Tadeusz Fąk, Dorota Opoka, Gry rekreacyjne, Zeszyt 3, ZG TKKF, Warszawa 1998
Przygotował: Marek Rucki
Wolontariusz – animator form sportu powszechnego i rekreacji ruchowej
Pilskie Towarzystwo Krzewienia Kultury Fizycznej
Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej Centrum Rozwoju Programu Operacyjnego