Co to jest schemat ciała? Po raz pierwszy pojęcia schemat ciała użył

Co to jest schemat ciała?
Po raz pierwszy pojęcia schemat ciała użył Henry Head w początkach
dwudziestego wieku. W teorii integracji sensorycznej definiuje się schemat ciała
jako neuronalny model siebie oparty na percepcji ciała i świadomości
potencjalnych możliwości
aktywności.
Schemat
użycia części ciała w kończącej się sukcesem
ciała
reprezentowany
jest
na
kilku poziomach
ośrodkowego układu nerwowego. Najmniej zróżnicowane mapy ciała znajdują
się w ośrodkach podkorowych głównie w móżdżku. Najbardziej precyzyjne są
na poziomie kory mózgowej. Na tym poziomie ośrodki schematu ciała mieszczą
się w korze somatosensorycznej i są zorganizowane somatotopowo. Ośrodki
somatosensoryczne są zorganizowane w pierwszo, drugo i trzeciorzędowe pola
korowe. Pola pierwszorzędowe pokrywają się z 1,2 i 3 polem według mapy
Brodmana, drugorzędowe są położone tuż powyżej bruzdy Sylwiusza, a
trzeciorzędowe mieszczą się w tylnej części płata ciemieniowego i pokrywają
się z 5 i 7 polem mapy Brodmana. Schemat ciała kształtuje się w oparciu o
doświadczenia sensoryczne płynące z receptorów sytemu dotykowego,
prorpioceptywnego,
przedsionkowego
i
wzrokowego.
Doświadczenia
sensoryczne są organizowane w ośrodkach podkorowych i korowych w taki
sposób, że dziecko zaczyna czuć swoje ciało jako spójną całość wyizolowaną z
otaczającej rzeczywistości. Proces ten rozpoczyna się bardzo wcześnie w
okresie niemowlęcym. Schemat ciała staje się bazą dla precyzyjnych działań,
jest swego rodzaju nawigacyjną mapą dla mechanizmów planowania i
wykonywania wszystkich ruchów.
Badania pokazały,
że wewnętrznie
kierowana aktywność prowadzi do coraz lepszej organizacji schematu ciała. Już
w pierwszych dniach i tygodniach po urodzeniu dziecko eksploruje swoją twarz
potem tułów , nogi i wreszcie około 24 tygodnia życia stopy. Rozwój schematu
ciała dokonuje się w sekwencji cefalokaudalnej, a więc od głowy w kierunku
nóg.
Powierzchnia twarzy i głowy jest najważniejsza ze względu na
podstawowa rolę w przetrwaniu. Głowa to podstawowy punkt odniesienia do
orientacji w otoczeniu. Od głowy i szyi inicjowany jest w swych początkach
ruch itp. To warunkuje i wyjaśnia proces cefalokaudalnego rozwoju schematu
ciała. W
teorii integracji sensorycznej
schemat ciała jest jednym z
najważniejszych elementów kształtowania się praksji i zaburzenia w rozwoju
schematu ciała warunkują dyspraksję somatosenoryczną.