Porównanie utworów apokaliptycznych Apokalipsa św. Jana
Transkrypt
Porównanie utworów apokaliptycznych Apokalipsa św. Jana
Porównanie utworów apokaliptycznych Geneza Cel Zdarzenia /obrazy poetyckie Apokalipsa św. Jana Prześladowanie pierwszych chrześcijan Św. Jan pragnął pokazać chrześcijanom, że tragiczne wypadki są jedynie punktem wyjścia do przyszłego zwycięstwa Sposób obrazowania Baranek otwiera kolejne pieczęcie, pojawiają się czterej jeźdźcy apokalipsy Grzesznicy błagają Boga o skrócenie Sądu – na ziemię spadają straszne kataklizmy Ludzie próbują skryć się przed gniewem Bożym Pojawia się bestia Chronologiczny układ zdarzeń wskazuje na to, że zagłada przebiega zgodnie z bożym planem Logiczne następstwo zdarzeń, powtórzenia konstrukcji składniowych np.: „...I ujrzałem…”, przewaga zdań wielokrotnie złożonych. Wprowadzenie symboli podkreśla mistyczny charakter wydarzeń Narracja w 1 os. l. poj. „Piosenka o końcu świata” Cz. Miłosza Wkroczenie wojsk radzieckich do Polski podczas II wojny światowej Miłosz ukazał chwilę wkroczenia wojsk radzieckich do Polski. Moment ten stał się dla niego ostatecznym kresem pewnego świata. Zastanawia go to, że koniec świata był zupełnie nieoczekiwany, rozegrał się w niemal sielskiej atmosferze. Pszczoła krąży nad kwiatem Rybak naprawia sieć W morzu skaczą delfiny Wróble czepiają się rynny Wąż ma złotą skórkę Kobiety idą pod parasolem Pijak zasypia na brzegu trawnika Sprzedawcy nawołują Wszystkie wydarzenia rozgrywają się jednocześnie. Ich równoległość podkreśla to, że toczy się codzienne życie Powtórzenie „…innego końca świata nie będzie…” (anafora) wzmacnia prawdziwość sądu. Pojawiają się aluzje biblijne, np. archanielskie trąby, aby pokazać, że koniec świata nie będzie miał charakteru zapowiadanego przez św. Jana. Poeta ostrzega przed nieoczekiwaną zagładą świata W wierszu pojawiają się liczne epitety, które podkreślają pogodny nastrój, np.: błyszcząca sieć, wesołe delfiny. Pojawia się anafora podkreślająca postawę ludzi, którzy nie wierzą w nadchodzący kres rorat