III NW (A) Łk 24, 13-35

twierdzić: «Na pewno i ten był razem z Nim; jest przecieŜ Galilejczykiem». Piotr zaś rzekł:
«Człowieku, nie wiem, co mówisz». I w tej chwili, gdy on jeszcze mówił, kogut zapiał. A Pan
obrócił się i spojrzał na Piotra. Wspomniał Piotr na słowo Pana, jak mu powiedział: «Dziś,
zanim kogut zapieje, trzy razy się Mnie wyprzesz». Wyszedł na zewnątrz i gorzko zapłakał.
Mk 16,7 Lecz idźcie, powiedzcie Jego uczniom i Piotrowi: Idzie przed wami do Galilei, tam
Go ujrzycie, jak wam powiedział».
35 Oni równieŜ opowiadali, co ich spotkało w drodze, i jak Go poznali
przy łamaniu chleba.
Mk 16,12-13 Potem ukazał się w innej postaci dwom z nich na drodze, gdy szli do wsi.
Oni powrócili i oznajmili pozostałym. Lecz im teŜ nie uwierzyli.
Augustyn z Hippony, Mowa 135,1b
Pan Jezus po zmartwychwstaniu spotkał na drodze dwóch swoich uczniów; rozmawiali pomiędzy
sobą o tym, co się wydarzyło. I rzekł do nich: „CóŜ to za rozmowy prowadzicie miedzy sobą i
jesteście smutni?” O tym opowiada tylko Łukasz Ewangelista. Marek jedynie w krótki sposób
dotyka tego tematu mówiąc, Ŝe ukazał się dwom na drodze (Mk 16,12n), lecz opuścił, co oni
powiedzieli Panu i co im Pan powiedział.
CóŜ więc owo czytanie nam daje? Coś wielkiego, jeśli tylko zechcemy zrozumieć. Ukazał się Jezus,
był widziany oczyma, a jednak nie został poznany. Pan szedł z nimi po drodze, a sam był drogą,
ale oni jeszcze nie szli po drodze, lecz spotkał ich, gdy zboczyli z drogi. Gdy jeszcze był z nimi przed
swą męką, wszystko przepowiedział: Ŝe będzie cierpiał, Ŝe umrze, Ŝe trzeciego dnia zmartwychwstanie (Mt 20,18n) -wszystko to przepowiedział, ale oni zapomnieli pod wpływem Jego śmierci.
Tak bowiem wzburzyli się, gdy ujrzeli, jak wisiał na krzyŜu, Ŝe zapomnieli o tym, czego ich uczył, Ŝe
nie oczekiwali Jego zmartwychwstania, ani nie wierzyli, Ŝe zdoła dotrzymać obietnicy.
„My - mówią - spodziewaliśmy się, Ŝe On odkupi Izraela.” O uczniowie, spodziewaliście się, to
znaczy, Ŝe juŜ się nie spodziewacie? Oto Chrystus Ŝyje, a nadzieja w was umarła? A przecieŜ Ŝyje
Chrystus, ale Ŝyjący Chrystus znajduje umarłe serca uczniów, których oczom objawił się i nie
objawił, był widziany, a zarazem zakryty. Bo gdyby Go nie widzieli, jakby mogli Mu odpowiadać na
Jego pytania, a sami zapytywani odpowiadać? Na drodze szedł z nimi jako towarzysz, a przecieŜ
On był ich wodzem. Tak więc widzieli Go, ale Go nie poznali. Oczy ich bowiem były powstrzymane,
jak to słyszeliśmy, aby Go nie poznali. Nie były powstrzymywane, aby Go nie widzieli, ale aby Go
nie poznali.
NuŜe, bracia, gdzie chciał Pan, aby Go poznano? W łamaniu chleba. Jesteśmy pewni: gdy łamiemy
chleb, poznajemy Pana. Chciał On być poznany właśnie w ten Sposób ze względu na nas, którzy
wprawdzie nie widzieliśmy Go w ciele, ale mieliśmy przecieŜ spoŜywać Jego ciało. Kimkolwiek
jesteś, wierny, kimkolwiek jesteś, nie na próŜno jesteś nazwany chrześcijaninem; kimkolwiek jesteś, który nie bez przyczyny wchodzi do kościoła; kimkolwiek jesteś, który słuchasz słowa BoŜego z
bojaźnią i nadzieją, niech cię pocieszy łamanie chleba. Nieobecność Pana nie jest nieobecnością miej wiarę, a z tobą jest Ten, którego nie widzisz. Oni, gdy Pan z nimi rozmawiał, nie mieli wiary,
bo nie wierzyli, Ŝe On zmartwychwstał, ani nawet nie mieli nadziei, Ŝe On moŜe zmartwychwstać.
Stracili wiarę, stracili nadzieję. Szli martwi z śywym, szli martwi z samym śyciem. Z nimi szło
śycie, lecz w ich sercach jeszcze nie odnowiło się Ŝycie...
Pan Jezus został poznany, a gdy Go poznano, więcej się im juŜ nie objawił. Odszedł od nich
cieleśnie, ale trzymali Go przez wiarę. I dlatego Pan stał się nieobecny cieleśnie w całym Kościele i
wstąpił do nieba, aby zbudować wiarę. Jeśli bowiem nie znasz czego innego jak tylko to, co
widzisz, to gdzie jest twoja wiara? A jeśli wierzysz w to, czego nie widzisz, to rozradujesz się, gdy
ujrzysz... Przyjdzie to, czego nie widzimy, przyjdzie, bracie, przyjdzie, ty jednak, bracie, bacz, jak
cię znajdzie!... Bądź pewny, przyjdzie. I nie tylko przyjdzie, ale przyjdzie wtedy nawet, kiedy nie
chcesz.
Stronice te zawierają Słowa Pisma Świętego.
Dlatego powinny być uczczone i godnie traktowane!
III Niedziela Wielkanocna w roku A:
Łk 24, 13-35
13
Tego samego dnia dwaj z nich byli w drodze do wsi, zwanej Emaus,
oddalonej sześćdziesiąt stadiów od Jerozolimy.
14 Rozmawiali oni z sobą o tym wszystkim, co się wydarzyło.
15 Gdy tak rozmawiali i rozprawiali z sobą, sam Jezus przybliŜył się i szedł z
nimi.
16 Lecz oczy ich były niejako na uwięzi, tak Ŝe Go nie poznali.
17 On zaś ich zapytał: «CóŜ to za rozmowy prowadzicie z sobą w drodze?»
Zatrzymali się smutni.
18 A jeden z nich, imieniem Kleofas, odpowiedział Mu: «Ty jesteś chyba
jedynym z przebywających w Jerozolimie, który nie wie, co się tam w
tych dniach stało».
19 Zapytał ich: «CóŜ takiego?» Odpowiedzieli Mu: «To, co się stało z Jezusem
Nazarejczykiem, który był prorokiem potęŜnym w czynie i słowie wobec
Boga i całego ludu;
20 jak arcykapłani i nasi przywódcy wydali Go na śmierć i ukrzyŜowali.
21 A myśmy się spodziewali, Ŝe On właśnie miał wyzwolić Izraela. Tak, a po
tym wszystkim dziś juŜ trzeci dzień, jak się to stało.
22 Nadto jeszcze niektóre z naszych kobiet przeraziły nas: były rano u grobu,
23 a nie znalazłszy Jego ciała, wróciły i opowiedziały, Ŝe miały widzenie
aniołów, którzy zapewniają, iŜ On Ŝyje.
24 Poszli niektórzy z naszych do grobu i zastali wszystko tak, jak kobiety
opowiadały, ale Jego nie widzieli».
25 Na to On rzekł do nich: «O nierozumni, jak nieskore są wasze serca do
wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy!
26 CzyŜ Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swej chwały?»
27 I zaczynając od MojŜesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co we
wszystkich Pismach odnosiło się do Niego.
28 Tak przybliŜyli się do wsi, do której zdąŜali, a On okazywał, jakoby miał iść
dalej.
29 Lecz przymusili Go, mówiąc: «Zostań z nami, gdyŜ ma się ku wieczorowi i
dzień się juŜ nachylił». Wszedł więc, aby zostać z nimi.
30 Gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo,
połamał go i dawał im.
31 Wtedy oczy im się otworzyły i poznali Go, lecz On zniknął im z oczu.
32 I mówili nawzajem do siebie: «Czy serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiał z
nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał?»
33 W tej samej godzinie wybrali się i wrócili do Jerozolimy. Tam zastali
zebranych Jedenastu i innych z nimi,
34 którzy im oznajmili: «Pan rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się
Szymonowi».
35 Oni równieŜ opowiadali, co ich spotkało w drodze, i jak Go poznali przy
łamaniu chleba.
13 Tego samego dnia dwaj z nich byli w drodze do wsi, zwanej Emaus,
oddalonej sześćdziesiąt stadiów od Jerozolimy
«Mario!» A ona obróciwszy się powiedziała do Niego po hebrajsku: «Rabbuni», to znaczy:
Nauczycielu!
£k 24,18 A jeden z nich, imieniem Kleofas, odpowiedział Mu: «Ty jesteś chyba jedynym z
32 I mówili nawzajem do siebie: «Czy serce nie pałało w nas, kiedy
rozmawiał z nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał?»
przebywających w Jerozolimie, który nie wie, co się tam w tych dniach stało».
Mk 16,12-13 Potem ukazał się w innej postaci dwom z nich na drodze, gdy szli do wsi. Oni
powrócili i oznajmili pozostałym. Lecz im teŜ nie uwierzyli.
14 Rozmawiali oni z sobą o tym wszystkim, co się wydarzyło.
£k 6,45 Dobry człowiek z dobrego skarbca swego serca wydobywa dobro, a zły człowiek ze
złego skarbca wydobywa zło. Bo z obfitości serca mówią jego usta.
Pwt 6,7 Wpoisz je twoim synom, będziesz o nich mówił przebywając w domu, w czasie
podróŜy, kładąc się spać i wstając ze snu.
Ml 3,6 PoniewaŜ Ja, Pan, nie odmieniam się, więc dlatego wy, synowie Jakuba, nie jesteście
zniszczeni,
15 Gdy tak rozmawiali i rozprawiali z sobą, sam Jezus przybliŜył się i
szedł z nimi.
£k 24,36 A gdy rozmawiali, On sam stanął pośród nich i rzekł do nich: «Pokój wam!»
Mt 18,20 Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich».
J 14,18-19 Nie zostawię was sierotami: Przyjdę do was. Jeszcze chwila, a świat nie będzie
juŜ Mnie oglądał. Ale wy Mnie widzicie, poniewaŜ Ja Ŝyję i wy Ŝyć będziecie.
16 Lecz oczy ich były niejako na uwięzi, tak Ŝe Go nie poznali.
2 Krl 6,18-20 Kiedy Aramejczycy schodzili do niego, Elizeusz modlił się do Pana tymi
słowami: «Dotknij - proszę - tych ludzi ślepotą!» I dotknął ich Pan ślepotą, według prośby
Elizeusza. Wtedy Elizeusz odezwał się do nich: «To nie ta droga, to nie to miasto. Chodźcie za
mną, a zaprowadzę was do człowieka, którego szukacie». I zaprowadził ich do Samarii. Kiedy
weszli do Samarii, Elizeusz powiedział: «Panie! Otwórz im oczy, aby widzieli». Pan otworzył
im oczy i widzieli, Ŝe byli właśnie w pośrodku Samarii.
J 21,4 A gdy ranek zaświtał, Jezus stanął na brzegu. JednakŜe uczniowie nie wiedzieli, Ŝe to
był Jezus.
17 On zaś ich zapytał: «CóŜ to za rozmowy prowadzicie z sobą w
drodze?» Zatrzymali się smutni.
J 16,20-22 Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Wy będziecie płakać i zawodzić, a świat
się będzie weselił. Wy będziecie się smucić, ale smutek wasz zamieni się w radość. Kobieta,
gdy rodzi, doznaje smutku, bo przyszła jej godzina. Gdy jednak urodzi dziecię, juŜ nie pamięta
o bólu z powodu radości, Ŝe się człowiek narodził na świat. TakŜe i wy teraz doznajecie
smutku. Znowu jednak was zobaczę, i rozraduje się serce wasze, a radości waszej nikt wam
nie zdoła odebrać.
J 16,6 Ale poniewaŜ to wam powiedziałem, smutek napełnił wam serce.
Iz 50,4 Pan Bóg Mnie obdarzył językiem wymownym, bym umiał przyjść z pomocą
strudzonemu, przez słowo krzepiące. KaŜdego rana pobudza me ucho, bym słuchał jak
uczniowie.
Jer 15,16 Ilekroć otrzymywałem Twoje słowa, pochłaniałem je, a Twoje słowo stawało się
dla mnie rozkoszą i radością serca mego.
Jer 20,9 I powiedziałem sobie: Nie będę Go juŜ wspominał ani mówił w Jego imię! Ale
wtedy zaczął trawić moje serce jakby ogień, nurtujący w moim ciele. Czyniłem wysiłki, by go
stłumić, lecz nie potrafiłem.
Jer 23,29 Czy moje słowo nie jest jak ogień - wyrocznia Pana - czy nie jest jak młot
kruszący skałę?
J 6,63 Duch daje Ŝycie; ciało na nic się nie przyda. Słowa, które Ja wam powiedziałem, są
duchem i są Ŝyciem.
Hbr 4,12 śywe bowiem jest słowo BoŜe, skuteczne i ostrzejsze niŜ wszelki miecz
obosieczny, przenikające aŜ do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić
pragnienia i myśli serca.
£k 24,45 Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma,
33 W tej samej godzinie wybrali się i wrócili do Jerozolimy. Tam zastali
zebranych Jedenastu i innych z nimi,
J 20,19-26 Wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia, tam gdzie przebywali uczniowie,
gdy drzwi były zamknięte z obawy przed śydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do
nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem
uczniowie ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie
posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie
Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im
zatrzymane». Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy
przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!» Ale on rzekł do
nich: «JeŜeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włoŜę palca mego w miejsce
gwoździ, i nie włoŜę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę». A po ośmiu dniach, kiedy
uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł mimo drzwi
zamkniętych, stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!»
34 którzy im oznajmili: «Pan rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się
Szymonowi».
£k 22,54-32 Schwycili Go więc, poprowadzili i zawiedli do domu najwyŜszego kapłana. A
Piotr szedł z daleka. Gdy rozniecili ogień na środku dziedzińca i zasiedli wkoło, Piotr usiadł
takŜe między nimi. A jakaś słuŜąca, zobaczywszy go siedzącego przy ogniu, przyjrzała mu się
uwaŜnie i rzekła: «I ten był razem z Nim». Lecz on zaprzeczył temu, mówiąc: «Nie znam Go,
kobieto». Po chwili zobaczył go ktoś inny i rzekł: «I ty jesteś jednym z nich». Piotr odrzekł:
«Człowieku, nie jestem». Po upływie prawie godziny jeszcze ktoś inny począł zawzięcie
Jer 23,5-6 Oto nadejdą dni - wyrocznia Pana - kiedy wzbudzę Dawidowi Odrośl
sprawiedliwą. Będzie panował jako król, postępując roztropnie, i będzie wykonywał prawo i
sprawiedliwość na ziemi. W jego dniach Juda dostąpi zbawienia, a Izrael będzie mieszkał
bezpiecznie. To zaś będzie imię, którym go będą nazywać: "Pan naszą sprawiedliwością".
Dz 10,43 Wszyscy prorocy świadczą o tym, Ŝe kaŜdy, kto w Niego wierzy, przez Jego imię
otrzymuje odpuszczenie grzechów».
Ap 19,10 I upadłem przed jego stopami, by oddać mu pokłon. I mówi: «Bacz, abyś tego nie
czynił, bo jestem twoim współsługą i braci twoich, co mają świadectwo Jezusa: Bogu samemu
złóŜ pokłon!» Świadectwem bowiem Jezusa jest duch proroctwa.
J 19,25 A obok krzyŜa Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, Ŝona
28 Tak przybliŜyli się do wsi, do której zdąŜali, a On okazywał, jakoby
miał iść dalej.
J 3,2 Ten przyszedł do Niego nocą i powiedział Mu: «Rabbi, wiemy, Ŝe od Boga przyszedłeś
Rdz 32,27 A wreszcie rzekł: «Puść mnie, bo juŜ wschodzi zorza!» Jakub odpowiedział,
«Nie puszczę cię, dopóki mi nie pobłogosławisz!»
Rdz 42,7 Gdy Józef ujrzał swoich braci, poznał ich; jednak udał, Ŝe jest im obcy, i
przemówił do nich surowo tymi słowami: «Skąd przyszliście?» Odpowiedzieli: «Z Kanaanu,
aby kupić Ŝywności».
Mk 6,48 Widząc, jak się trudzili przy wiosłowaniu, bo wiatr był im przeciwny, około
czwartej straŜy nocnej przyszedł do nich, krocząc po jeziorze, i chciał ich minąć.
29 Lecz przymusili Go, mówiąc: «Zostań z nami, gdyŜ ma się ku
wieczorowi i dzień się juŜ nachylił». Wszedł więc, aby zostać z nimi.
£k 14,23 Na to pan rzekł do sługi: "Wyjdź na drogi i między opłotki i zmuszaj do wejścia,
aby mój dom był zapełniony.
Rdz 19,3 Gdy on usilnie ich prosił, zgodzili się i weszli do jego domu. On zaś przygotował
wieczerzę, poleciwszy upiec chleba przaśnego. I posilili się.
30 Gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął chleb, odmówił
błogosławieństwo, połamał go i dawał im.
£k 22,19 Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie połamał go i podał mówiąc:
«To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę!»
J 6,11 Jezus więc wziął chleby i odmówiwszy dziękczynienie, rozdał siedzącym; podobnie
uczynił z rybami, rozdając tyle, ile kto chciał.
Dz 27,35 Po tych słowach wziął chleb, złoŜył Bogu dziękczynienie na oczach wszystkich i
ułamawszy zaczął jeść.
31 Wtedy oczy im się otworzyły i poznali Go, lecz On zniknął im z oczu.
£k 24,16 Lecz oczy ich były niejako na uwięzi, tak Ŝe Go nie poznali.
J 20,13-16 I rzekli do niej: «Niewiasto, czemu płaczesz?» Odpowiedziała im: «Zabrano
Pana mego i nie wiem, gdzie Go połoŜono». Gdy to powiedziała, odwróciła się i ujrzała
stojącego Jezusa, ale nie wiedziała, Ŝe to Jezus. Rzekł do niej Jezus: «Niewiasto, czemu
płaczesz? Kogo szukasz?» Ona zaś sądząc, Ŝe to jest ogrodnik, powiedziała do Niego: «Panie,
jeśli ty Go przeniosłeś, powiedz mi, gdzie Go połoŜyłeś, a ja Go wezmę». Jezus rzekł do niej:
18 A jeden z nich, imieniem Kleofas, odpowiedział Mu: «Ty jesteś chyba
jedynym z przebywających w Jerozolimie, który nie wie, co się tam w
tych dniach stało».
Kleofasa, i Maria Magdalena.
19 Zapytał ich: «CóŜ takiego?» Odpowiedzieli Mu: «To, co się stało z
Jezusem Nazarejczykiem, który był prorokiem potęŜnym w czynie i
słowie wobec Boga i całego ludu;
jako nauczyciel. Nikt bowiem nie mógłby czynić takich znaków, jakie Ty czynisz, gdyby Bóg
nie był z Nim».
J 6,14 A kiedy ci ludzie spostrzegli, jaki cud uczynił Jezus, mówili: «Ten prawdziwie jest
prorokiem, który miał przyjść na świat».
Dz 10,38 Znacie sprawę Jezusa z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i
mocą. Dlatego Ŝe Bóg był z Nim, przeszedł On dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich,
którzy byli pod władzą diabła.
20 jak arcykapłani
ukrzyŜowali
i
nasi
przywódcy
wydali
Go
na
śmierć
i
£k 22,66-71 Skoro dzień nastał, zebrała się starszyzna ludu, arcykapłani i uczeni w Piśmie
i kazali przyprowadzić Go przed swoją Radę. Rzekli: «Jeśli Ty jesteś Mesjasz, powiedz nam!»
On im odrzekł: «Jeśli wam powiem, nie uwierzycie Mi, i jeśli was zapytam, nie dacie Mi
odpowiedzi. Lecz odtąd Syn Człowieczy siedzieć będzie po prawej stronie Wszechmocy
BoŜej». Zawołali wszyscy: «Więc Ty jesteś Synem BoŜym?» Odpowiedział im: «Tak. Jestem
Nim». A oni zawołali: «Na co nam jeszcze potrzeba świadectwa? Sami przecieŜ słyszeliśmy z
ust Jego».
Dz 3,13-15 Bóg naszych ojców, Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba, wsławił Sługę swego,
Jezusa, wy jednak wydaliście Go i zaparliście się Go przed Piłatem, gdy postanowił Go
uwolnić. Zaparliście się Świętego i Sprawiedliwego, a wyprosiliście ułaskawienie dla zabójcy.
Zabiliście Dawcę Ŝycia, ale Bóg wskrzesił Go z martwych, czego my jesteśmy świadkami.
Dz 5,30-31 Bóg naszych ojców wskrzesił Jezusa, którego straciliście, zawiesiwszy na
drzewie. Bóg wywyŜszył Go na prawicę swoją jako Władcę i Zbawiciela, aby dać Izraelowi
nawrócenie i odpuszczenie grzechów.
21 .A myśmy się spodziewali, Ŝe On właśnie miał wyzwolić Izraela. Tak,
a po tym wszystkim dziś juŜ trzeci dzień, jak się to stało.
£k 1,68 «Niech będzie uwielbiony Pan, Bóg Izraela, Ŝe nawiedził lud swój i wyzwolił go,
Ps 130,8 On odkupi Izraela ze wszystkich jego grzechów.
Iz 59,20 Lecz do Syjonu przyjdzie jako Odkupiciel i do nawróconych z występków w
Jakubie - wyrocznia Pana.
1 P 1,18-19 Wiecie bowiem, Ŝe z waszego, odziedziczonego po przodkach, złego
postępowania zostali wykupieni nie czymś przemijającym, srebrem lub złotem, ale drogocenną
krwią Chrystusa, jako baranka niepokalanego i bez zmazy.
22 Nadto jeszcze niektóre z naszych kobiet przeraziły nas: były rano u
grobu,
£k 24,9-11 i wróciły od grobu, oznajmiły to wszystko Jedenastu i wszystkim pozostałym. A
były to: Maria Magdalena, Joanna i Maria, matka Jakuba; i inne z nimi opowiadały to
Apostołom. Lecz słowa te wydały im się czczą gadaniną i nie dali im wiary.
Mt 28,7-8 A idźcie szybko i powiedzcie Jego uczniom: Powstał z martwych i oto udaje się
przed wami do Galilei. Tam Go ujrzycie. Oto, co wam powiedziałem». Pośpiesznie więc
oddaliły się od grobu, z bojaźnią i wielką radością, i biegły oznajmić to Jego uczniom.
Mk 16,9-10 Po swym zmartwychwstaniu, wczesnym rankiem w pierwszy dzień tygodnia,
Jezus ukazał się najpierw Marii Magdalenie, z której wyrzucił siedem złych duchów. Ona
poszła i oznajmiła to tym, którzy byli z Nim, pogrąŜonym w smutku i płaczącym.
23-24 a nie znalazłszy Jego ciała, wróciły i opowiedziały, Ŝe miały
widzenie aniołów, którzy zapewniają, iŜ On Ŝyje. Poszli niektórzy z
naszych do grobu i zastali wszystko tak, jak kobiety opowiadały, ale
Jego nie widzieli».
£k 24,12 JednakŜe Piotr wybrał się i pobiegł do grobu; schyliwszy się, ujrzał same tylko
płótna. I wrócił do siebie, dziwiąc się temu, co się stało.
J 20,1-10 A pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno,
Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i
przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich:
«Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go połoŜono». Wyszedł więc Piotr i ów drugi
uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i
przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leŜące płótna, jednakŜe nie wszedł
do środka. Nadszedł potem takŜe Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i
ujrzał leŜące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leŜącą nie razem z płótnami, ale
oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza takŜe i ów drugi uczeń,
który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze
Pisma, które mówi, Ŝe On ma powstać z martwych. Uczniowie zatem powrócili znowu do
siebie.
25 Na to On rzekł do nich: «O nierozumni, jak nieskore są wasze serca
do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy!
Mk 7,18 Odpowiedział im: «I wy tak niepojętni jesteście? Nie rozumiecie, Ŝe nic z tego, co z
zewnątrz wchodzi do człowieka, nie moŜe uczynić go nieczystym;
Mk 8,17-18 Jezus rzekł im: «Czemu rozprawiacie o tym, Ŝe nie macie chleba? Jeszcze nie
pojmujecie i nie rozumiecie, tak otępiały macie umysł? Macie oczy, a nie widzicie; macie
uszy, a nie słyszycie? Nie pamiętacie, ile zebraliście koszów pełnych ułomków,
Mk 16,14 W końcu ukazał się samym Jedenastu, gdy siedzieli za stołem, i wyrzucał im brak
wiary i upór, Ŝe nie wierzyli tym, którzy widzieli Go zmartwychwstałego.
Hbr 5,1-121 Wiele mamy o Nim mówić, a trudne to jest do wyjaśnienia, poniewaŜ ocięŜali
jesteście w słuchaniu. Gdy bowiem ze względu na czas powinniście być nauczycielami, sami
potrzebujecie kogoś, kto by was pouczył o pierwszych prawdach słów BoŜych, i mleka wam
potrzeba, a nie stałego pokarmu.
26. CzyŜ Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swej chwały?»
£k 24,46 «Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie,
Ps 22,2-26 BoŜe mój, BoŜe mój, czemuś mnie opuścił? Daleko od mego Wybawcy słowa
mego jęku. BoŜe mój, wołam przez dzień, a nie odpowiadasz, wołam i nocą, a nie zaznaję
pokoju. A przecieŜ Ty mieszkasz w świątyni, Chwało Izraela! Tobie zaufali nasi przodkowie,
zaufali, a Tyś ich uwolnił; do Ciebie wołali i zostali zbawieni, Tobie ufali i nie doznali
wstydu. Będę głosił imię Twoje swym braciom i chwalić Cię będę pośród zgromadzenia:
«Chwalcie Pana wy, co się Go boicie, sławcie Go, całe potomstwo Jakuba; bójcie się Go, całe
potomstwo Izraela! Bo On nie wzgardził ani się nie brzydził nędzą biedaka, ani nie ukrył przed
nim swojego oblicza i wysłuchał go, kiedy ten zawołał do Niego». Dzięki Tobie moja pieśń
pochwalna płynie w wielkim zgromadzeniu. Śluby me wypełnię wobec bojących się Jego.
Ps 69,8-14 Dla Ciebie bowiem znoszę urąganie i hańba twarz mi okrywa. Dla braci moich
stałem się obcym i cudzoziemcem dla synów mej matki. Bo gorliwość o dom Twój mnie
poŜera i spadły na mnie obelgi uwłaczających Tobie. Trapiłem siebie postem, a spotkały mnie
za to zniewagi. Przywdziałem wór jako szatę i pośmiewiskiem stałem się dla tamtych. Mówią
o mnie siedzący w bramie i śpiewają pieśni ci, co piją sycerę. Lecz ja, o Panie, ślę moją
modlitwę do Ciebie, w czasie łaskawości, o BoŜe; wysłuchaj mnie w Twojej wielkiej dobroci,
w zbawczej Twej wierności!
Hbr 2,8-10 Wszystko poddałeś pod jego stopy. PoniewaŜ zaś poddał Mu wszystko, nic nie
zostawił nie poddanego Jemu. Teraz wszakŜe nie widzimy jeszcze, aby wszystko było Mu
poddane. Widzimy natomiast Jezusa, który mało od aniołów był pomniejszony, chwałą i czcią
ukoronowanego za cierpienia śmierci, iŜ z łaski BoŜej za wszystkich zaznał śmierci. Przystało
bowiem Temu, dla którego wszystko i przez którego wszystko, który wielu synów do chwały
doprowadza, aby przewodnika ich zbawienia udoskonalił przez cierpienie.
27 I zaczynając od MojŜesza poprzez wszystkich proroków wykładał im,
co we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego.
J 5:39 Badacie Pisma, poniewaŜ sądzicie, Ŝe w nich zawarte jest Ŝycie wieczne: to one
właśnie dają o Mnie świadectwo.
£k 24,44 Potem rzekł do nich: «To właśnie znaczyły słowa, które mówiłem do was, gdy
byłem jeszcze z wami: Musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o Mnie w Prawie
MojŜesza, u Proroków i w Psalmach».
Rdz 3,15 Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie i niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje
a potomstwo jej: ono zmiaŜdŜy ci głowę, a ty zmiaŜdŜysz mu piętę».
Iz 7,14 Dlatego Pan sam da wam znak: Oto Panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie Go
imieniem Emmanuel.
Iz 40,10-11 Oto Pan Bóg przychodzi z mocą i ramię Jego dzierŜy władzę. Oto Jego
nagroda z Nim idzie i przed Nim Jego zapłata. Podobnie jak pasterz pasie On swą trzodę,
gromadzi ją swoim ramieniem, jagnięta nosi na swej piersi, owce karmiące prowadzi łagodnie.
Iz 50,6 Podałem grzbiet mój bijącym i policzki moje rwącym Mi brodę. Nie zasłoniłem
mojej twarzy przed zniewagami i opluciem.
Iz 52,13-14 Oto się powiedzie mojemu Słudze, wybije się, wywyŜszy i wyrośnie bardzo.
Jak wielu osłupiało na Jego widok - tak nieludzko został oszpecony Jego wygląd i postać Jego
była niepodobna do ludzi