docprzepis do ćwiczenia 4
download 
Reklamacja Transkrypt
przepis do ćwiczenia 4
ĆWICZENIE 4 Cukry - polisacharydy Rozpuszczalność skrobi Potrzebne odczynniki na 1 zespół (x5 na 1 grupę ćwiczeniową): 1 g skrobi 100 ml wody destylowanej 1 mL roztworu I2 w KI Szkło: 2x probówki szklane 1x pipetka plastikowa 2x stojak: na probówki (1x) i odczynniki (1x) 1x zlewka szklana 25 ml 1x zlewka szklana 100 ml 1x bagietka szklana Wrząca łaźnia wodna Waga laboratoryjna Wykonanie Odważyć 0,5 g skrobi i wsypać do zlewki na 25 ml. Dodać 10 ml wody destylowanej i dokładnie wymieszać. 5 ml uzyskanego roztworu przesączyć przez bibułę do probówki. Do przesączu dodać 2 krople roztworu I2 w KI. Ponieważ skrobia jest nierozpuszczalne w zimnej wodzie roztwór nie zabarwi się. W zlewce na 100 ml zagotować 45 ml wody. W drugiej zlewce sporządzić zawiesinę 0,5 g skrobii w 5 ml zimnej wody. Wlać zawiesinę do wrzącej wody i stale mieszając doprowadzić do uzyskania jednolitego opalizującego roztworu skrobi. Pobrać 5 ml roztworu i przesączyć go do probówki. Dodać 2 krople roztworu I2 w KI. Pojawia się niebieskie zabarwienie świadczące o rozpuszczaniu się skrobi w gorącej wodzie. Próba z jodem Potrzebne odczynniki na 1 zespół (x5 na 1 grupę ćwiczeniową): 1 ml - 1% roztwór kleiku skrobiowego (z pierwszego doświadczenia) 0,5 ml - odczynnik Lugola (I2 w KI) Szkło: 1x probówka szklana 1x pipetka plastikowa 2x stojak: na probówki (1x) i odczynniki (1x) Wrząca łaźnia wodna Wykonanie Do 1 ml kleiku skrobiowego z poprzedniego doswiadczenia dodać 2 krople odczynnika Lugola. Roztwór przybiera ciemno niebieskie zabarwienie. Następnie probówkę umieścic we wrzącej łaźni wodnej – zabarwienie znika. Po oziębieniu probówki (pod bieżącą wodą) - zabarwienie powraca. 12 Kwaśna hydroliza skrobi Potrzebne odczynniki na 1 zespół (x5 na 1 grupę ćwiczeniową): 12 ml 1% roztworu skrobi (z pierwszego doświadczenia) 6 ml 2M HCl 6 ml 2M NaOH 2 ml roztworu I2 w KI 3 ml roztworu Fehlinga I 3 ml roztworu Fehlinga II Szkło: 12x probówki szklane 6x pipetki plastikowe 2x stojak: na probówki (1x) i odczynniki (1x) Wrząca łaźnia wodna Wykonanie Przygotować 12 probówek szklanych. Do każdej z nich nalać 1 ml 1% roztworu skrobi i dodać 0,5 ml 2M HCl. Podzielić probówki na dwie serie po 6 probówek każda. Pierwszą serie wstawić do wrzącej łaźni wodnej. Co trzy min. wyjmować kolejną probówkę i po schłodzeniu dodawać dwie krople roztworu I2 w KI. Obserwować zmiany zabarwienia w czasie hydrolizy. Wstawić do wrzącej łaźni wodnej drugą serię probówek. Co trzy min. wyjmować probówkę i po schłodzeniu dodawać 0,5 ml 2M NaOH w celu zobojętnienia, a następnie po 0,5 ml roztworu Fehlinga I i 0,5 ml roztworu Fehlinga II. Umieścić ponownie całą II serię probówek na 5 min. we wrzącej łaźni wodnej. Obserwować zmiany zabarwienia w czasie hydrolizy. Wysalanie skrobi Potrzebne odczynniki na 1 zespół (x5 na 1 grupę ćwiczeniową): 4ml - 1% roztworu skrobi (z pierwszego doświadczenia) 4ml - nasycony roztwór siarczanu amonu Szkło: 2x probówki szklane 2x pipetki plastikowe 2x stojak: na probówki (1x) i odczynniki (1x) Wrząca łaźnia wodna Wykonanie Do dwóch probówek nalac po 2ml roztworu kleiku skrobiowego z doświadczenia pierwszego. Do pierwszej dodać 2 ml siarczanu amonu, a do drugiej 2 ml wody destylowanej - zamieszać. Odstawić obie probówki na 30 min. W pierwszej probówce po 10 min. pojawia się zmętnienie, po dłuższym staniu z roztworu wytrąca się osad skrobi. W drugiej brak zmian. 13 Kwaśna hydroliza celulozy Potrzebne odczynniki na 1 zespół (x5 na 1 grupę ćwiczeniową): 10ml – woda destylowana 1ml – stężony H2SO4 2ml - 2M NaOH 0,5 ml - roztworu Fehlinga I 0,5 ml - roztworu Fehlinga II Szkło: 1x probówka szklana duża 1x probówka szklana zwyczajna 5x pipetki plastikowe 2x stojak: na probówki (1x) i odczynniki (1x) Wrząca łaźnia wodna Wykonanie Kilka strzępków bibuły, zalać w dużej probówce 10 ml wody. Ostrożnie po ściankach dodać 1 ml stężonego H2SO4. Wymieszać lekko i ogrzewać na wrzącej łaźni wodnej 30 min. Po schłodzeniu dodać ostrożnie wodę destylowaną do uzyskania poprzedniej objętości. Odebrać do zwykłej probówki 1 ml płynu, zobojętnić 2 ml 2M NaOH, dodać 1 ml zmieszanych ze sobą odczynników Fehlinga I i II (w stosunku 1:1) i gotować we wrzącej łaźni wodnej. Pomimo bardzo drastycznych warunków cukry redukujące pojawiają się w bardzo małej ilości lub wcale. Mobilizacja cukrów w procesie kiełkowania Przygotowanie przesączu: W moździerzu rozcieramy 5 g kiełkujących ziarniaków jęczmienia, przenosimy do zlewki i zalewamy 50 ml wody destylowanej. Do drugiej zlewki wsypujemy 5 g zmielonego suchego ziarna jęczmienia. Zlewki umieszczamy na 20 min w łaźni wodnej o temp. 65-70°C. Po ochłodzeniu zawartość zlewek sączymy. Wykonanie doświadczenia Przygotowujemy trzy probówki. Do pierwszej w lewamy 2 ml przesączu ze zmielonego suchego ziarna, a do drugiej i trzeciej - 2 ml przesączu z kiełkującego jęczmienia. W trzeciej probówce przeprowadzamy dodatkowo kwaśną hydrolizę przesączu. W tym celu do 2 ml tego przesączu dodajemy kilka kropel 2 M HCl i ogrzewamy10 min na wrzącej łaźni wodnej. Po ochłodzeniu zawartość probówki zobojętniamy 2 M NaOH. We wszystkich trzech probówkach przeprowadzamy reakcję Fehlinga. W tym celu do probówek dodajemy po 2 ml zmieszanych ze sobą odczynników Fehlinga I i II (w stosunku 1:1), ogrzewamy we wrzącej łaźni wodnej ok 3 min i porównujemy ilość powstałego Cu20. Efekt mobilizacji cukrów w procesie kiełkowania staje się bardziej widoczny, jeśli przeprowadzi się kwaśną hydrolizę przesączu z kiełkującego ziarna, w wyniku której zachodzi rozkład sacharozy do cukrów redukujących. 14
