Wilk i żuraw

Wilk i żuraw
Wilkowi
z dużą przykrością
coś stanęło w gardle
kością
Biegnie szybko do
żurawia
ten czerwony dziób
rozdziawia
Zaraz spojrzał wilkowi
w twarz
i zapytał: a pieniążki
masz?
Wilk pokazuje, że się
dławi
żuraw swoje spokojnie
prawi
Jestem drogi, nie lubię
prób
musisz zapłacić za mój
dziób
Albo poproś tańsze
ptaki
powiedzmy; drób byle
jaki
Wilk zamilkł, koniec jego
bliski
żurawia postęp bardzo
śliski
Ten stoi na ugiętej
nodze
i wesoły z siebie
srodze
Oj wspaniale zniszczyć
wilki
nie odpuszczę im ani
chwilki
I nurtem jednej z
rzek
pożegnał znany sobie
brzeg
Człowiek taki morał z tej bajki bierze,
Niezbędne pieniądze, kiedyś zwierzę.
Bogusław Bojanowski
Coś na ząbek, zamiast trunku.
Wtedy w życiu mniej frasunku.
Parafraza bajki Światopełka Karpińskiego (1909-1940)