Odpust zupełny

Uroczystość obchodzona 2 listopada, poświęcona jest pamięci i modlitwie
za zmarłych, którzy w czyśćcu oczekują na zbawienie.
Uroczystość zapoczątkował w XI w. św. Odilon, opat benedyktyńskiego klasztoru w Cluny. W XIII w.
uroczystość stała się powszechną. Od 1915 r. w ten dzień każdy kapłan ma prawo odprawić 3 Msze św.
w intencji zmarłych. W kościołach odczytuje się też wypominki, czyli konkretne imiona wszystkich
zmarłych, za których odmawiane są następnie modlitwy. Odwiedza się cmentarze i zapala znicze
na grobach bliskich.
Przez czyściec Kościół rozumie miejsce i stan, w którym dusze sprawiedliwych, które zeszły z tego
świata w grzechach powszednich lub nieodpokutowanych jeszcze karą doczesną, cierpią męki, dopóki
nie zostaną zupełnie oczyszczone. Chodzi więc o dusze święte, które zeszły z tego świata w łasce
uświęcającej i są w przyjaźni z Panem Bogiem. Nie mogą wszakże wejść do nieba, gdyż mają jeszcze
pewne długi do spłacenia Bożej sprawiedliwości. Prawdę o istnieniu czyśćca Kościół ogłosił jako
dogmat na soborze w Lyonie w 1274 roku i na soborze w Trydencie (1545–1563), na sesji XXV
w osobnym dekrecie o czyśćcu. Sobór trydencki orzekł również, że ludzie żyjący na ziemi mogą
pomagać duszom cierpiącym w czyśćcu.
Trzeba przyznać, że wśród ludu katolickiego nabożeństwo do dusz czyśćcowych było zawsze bardzo
żywe. Świadczą o tym uroczyście urządzane pogrzeby, często zamawiane Msze święte w intencji
zmarłych, wypominki doraźne i okresowe itp. W Polsce istnieje nawet zgromadzenie sióstr
Wspomożycielek Dusz Czyśćcowych, założone przez sługę Bożego o. Honorata, kapucyna. Powszechne
są także w Kościele Rzymskim Msze święte gregoriańskie. Istnieje bowiem przekonanie, że po ich
odprawieniu (30 Mszy świętych po kolei przez 30 dni) Pan Bóg uwalnia duszę z czyśćca i wprowadza ją
do chwały wiecznej.
Odpust zupełny
Jest to darowanie człowiekowi wobec Boga wszystkich kar doczesnych, należnych za grzechy odpuszczone
już co do winy w Sakramencie Pokuty.
Kto uzyska odpust zupełny dla siebie - uniknie kar czyśćcowych.
Kto ofiaruje odpust zupełny za zmarłych - ratuje dusze z czyśćca.
WARUNKI WYMAGANE DO UZYSKANIA ODPUSTU ZUPEŁNEGO
I. Godne przyjęcie Ciała Pańskiego - tzn. po dobrze odprawionej Spowiedzi świętej. Po jednej Spowiedzi
świętej można przyjmować wielokrotnie Ciało Pańskie, np. codziennie przez cały miesiąc.
II. Wolność od przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, nawet lekkiego - tzn. trzeba wykluczyć na
przyszłość dobrowolne i świadome powtarzanie grzechów ciężkich i lekkich, tzn. nie wolno u siebie tolerować
złych przyzwyczajeń lub dobrowolnie trwać w jakimkolwiek nałogu. Brak takiej wolności - wyklucza
możliwość uzyskania odpustu zupełnego.
III. Wypełnienie określonej czynności - tych czynności wyznaczył Kościół wiele i są one związane z
różnymi okazjami. Niektóre z tych czynności można wypełnić codziennie według własnego wyboru, a
mianowicie:
1) czytanie przez pół godziny dowolnego fragmentu Pisma Świętego;
2) odmówienie jednej części Różańca świętego wspólnie z kimś w dowolnym miejscu lub samemu, ale
wówczas tylko w kościele lub w kaplicy;
3) adoracja Najświętszego Sakramentu przez pół godziny w kościele lub w kaplicy, nawet gdy Pan Jezus nie
jest wystawiony w monstrancji;
4) odprawienie Drogi Krzyżowej w kościele, w kaplicy lub na kalwarii.
IV. Modlitwa w intencjach Ojca Świętego - np. “Ojcze nasz” i “Zdrowaś Maryjo” lub jakakolwiek inna
modlitwa.
V. Nawiedzenie cmentarza – w dniach 1-8 listopada.
Odpust zupełny jest jednym z największych darów, miłosierdzia Bożego, który człowiek może uzyskać,
codziennie i ofiarować za zmarłych. W tym wielkim dziele Bożego miłosierdzia może uczestniczyć każdy
katolik, tylko trzeba chcieć i Boga o to prosić. Amen.