INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6

Sygnatura
ITPP3/4512-661/15/BJ
Data
2016.02.01
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U.
z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22
kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa
podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w
imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17
listopada 2015 r. (data wpływu 20 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa
podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania darowizny
znaku towarowego na rzecz żony oraz ustalenia podstawy opodatkowania z tytułu tej
czynności – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 20 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej
dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.
Wnioskodawca jest osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca
stworzył przedsiębiorstwo rodzinne działające w sektorze przemysłu. W celu zabezpieczenia
ciągłości przedsiębiorstwa wdrażany jest projekt sukcesji. W ramach projektu sukcesji
indywidualna działalność gospodarcza Wnioskodawcy zostanie przekształcona w spółkę
kapitałową, która następnie zostanie przekształcona w spółkę komandytową (dalej:„Spółka”),
która to spółka będzie prowadzić stworzone przez Wnioskodawcą przedsiębiorstwo. Do
majątku Spółki będzie należeć między innymi prawo ochronne do znaku towarowego
(dalej:„znak towarowy”). Znak towarowy został wytworzony we własnym zakresie i będzie
podlegał ochronie jako tzw. wspólnotowy znak towarowy (CTM - Community Trade Marks)
wynikającej z jego rejestracji w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) w A….
Z uwagi na to, że przedsiębiorstwo ma charakter firmy rodzinnej, Wnioskodawca planuje
podjąć działania nakierowane na tzw. sukcesję. Jednym z planowanych etapów jest wycofanie
znaku towarowego z majątku Spółki do majątków osobistych wspólników, proporcjonalnie do
posiadanego udziału w zysku Spółki, w tym do majątku osobistego Wnioskodawcy.
Wnioskodawca nie planuje wykorzystywać znaku towarowego w celach zarobkowych, nie
ujawni go również w ewidencji wartości niematerialnych i prawnych oraz nie będzie
dokonywał od tego znaku towarowego odpisów amortyzacyjnych. Wnioskodawca planuje
kolejno przeniesienie znaku towarowego z własnego majątku osobistego do majątku
osobistego żony na podstawie umowy darowizny.
Źródło: Ministerstwo Finansów
http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?rodzaj=2&czystka=1
Wnioskodawca może ponosić jedynie koszty związane z rejestracją znaku towarowego i
doradztwa w tym zakresie.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, przekazanie przez Wnioskodawcę w formie
darowizny znaku towarowego do majątku osobistego żony będzie podlegać opodatkowaniu
podatkiem od towarów i usług oraz jaka powinna być podstawa opodatkowania takiej
czynności, przypadku gdy będzie podlegać opodatkowaniu...
Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikiem VAT są
osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne,
wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel
lub rezultat takiej działalności.
W myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność
producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby
naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność
gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub
wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Planowana przez Wnioskodawcę darowizna znaku towarowego na rzecz żony będzie
stanowiła działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a Wnioskujący
będzie występował w ramach tej czynności jako podatnik VAT, o którym mowa w ust. 1 tego
artykułu.
W przypadku kiedy dochodzi do realizacji uprawnień wynikających z praw ochronnych do
znaku towarowego, jest to zawsze cel związany z działalnością gospodarczą, a nie osobisty.
Powyższe stanowisko potwierdzają organy podatkowe interpretacja indywidualna Dyrektora
Iżby Skarbowej w Warszawie nr IPPP3/4512-390/15-2/SM.
Ponieważ planowana przez Wnioskującego czynność jest nieodpłatna, w analizowanej
sprawie rozważyć należy art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT.
Definicja przez negację zawarta w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wskazuje, iż przez świadczenie
usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby
fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które
nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:



przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej
dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności
lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego
w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
W opinii Wnioskodawcy istnieją dwie przesłanki uznania danej czynności za usługę w
rozumieniu tego przepisu. Pierwsza z nich ma charakter negatywny, tj. czynność ta nie może
stanowić dostawy towarów. Nie może zatem polegać na przeniesieniu prawa do
Źródło: Ministerstwo Finansów
http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?rodzaj=2&czystka=1
dysponowania towarem jak właściciel. Druga z przesłanek, o charakterze pozytywnym,
wymaga zaistnienia „świadczenia na rzecz” (Komentarz do ustawy VAT, 2014 Jerzy Martini,
Przemysław Skorupa, Marek Wojda).
Wartość znaku towarowego mieści się w kategorii „wartości niematerialnych i prawnych”,
o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wynika z tego, że przeniesienie wartości ww.
znaku zalicza się do świadczenia usług.
Nieodpłatne świadczenie usług, co do zasady nie podlega opodatkowaniu VAT, za
wyjątkiem ściśle określonych sytuacji, wskazanych m.in. w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.
Zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT za odpłatne świadczenie usług uznaje się również
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym
byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich
domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza
podatnika. W świetle ww. przepisu, nieodpłatne przekazanie praw do znaku towarowego
może podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednak tylko wówczas gdy
następuje ono w celach innych niż działalność gospodarcza podatnika. Przez świadczenie usług
niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej należy rozumieć takie świadczenie
usług, które odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności, nie ma wpływu
na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zysk, wizerunek, odbiór przez kontrahentów. To
takie usługi, które nie stanowią pewnej działalności uzupełniającej, a główna działalność może
być bez nich prowadzona co najmniej w takim samym zakresie.
W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca dokona darowizny znaku towarowego na rzecz
żony Czynność ta dla Wnioskodawcy będzie nieodpłatna, nie będzie się wiązała bowiem z
jakimkolwiek przysporzeniem po jego stronie. Celem długoterminowym dokonania darowizny
przez Wnioskodawcę na rzecz żony będzie, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego
zwiększenie efektywności zarządzania znakiem towarowym, w tym jego promocji i ochrony.
Główna działalność gospodarcza Wnioskodawcy nie będzie związana z wykorzystywaniem
znaków towarowych dla celów zarobkowych.
Z uwagi na powyższe, należy uznać, że darowizna (nieodpłatne przekazanie) praw do
zarejestrowanego Znaku towarowego na rzecz żony nie nastąpi w związku z prowadzoną przez
Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, a przez to czynność ta będzie podlegała
opodatkowaniu VAT. Powyższe stanowisko potwierdzają organy podatkowe interpretacja
indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPP3/4512-390/15-2/SM.
Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z przekazaniem w formie darowizny znaku
towarowego na rzecz żony podlegającej opodatkowaniu VAT, podstawę opodatkowania
stanowić będą zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy o VAT, koszty poniesione przez Wnioskodawcę
związane z przedmiotowym znakiem towarowym.
Zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w
art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez
podatnika. W myśl powyższego przepisu, podstawą opodatkowania nieodpłatnego
świadczenia usług - traktowanego jak odpłatne świadczenie usług jest koszt świadczenia tych
usług poniesiony przez podatnika. Z literalnej wykładni ww. przepisu wynika zatem, ze
podstawą opodatkowania w analizowanym przypadku powinien być koszt rzeczywiście
poniesiony w związku ze świadczeniem danej usługi.
Przy tak określanej podstawie opodatkowania nie jest istotna cena rynkowa danej usługi
z dnia dokonania darowizny, lecz koszt związany ze znakiem towarowym, powstały u
Wnioskodawcy. Ustalając podstawę opodatkowania usługi polegającej na przekazaniu w
Źródło: Ministerstwo Finansów
http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?rodzaj=2&czystka=1
formie darowizny znaku towarowego należy uwzględnić jedynie koszty faktycznie poniesione
przez podatnika w celu wytworzenia i rejestracji tego znaku, które dawały prawo do odliczenia
podatku naliczonego, np. koszty i opłaty związane z ewentualną rejestracją znaku
towarowego, koszty usług Rzeczników Patentowych, opłaty urzędowe i podobne opłaty.
Podstawą opodatkowania będzie zatem kwota stanowiąca sumę kosztów poniesionych
związanych ze znakiem towarowym, tj. ewentualną rejestracją znaku towarowego i doradztwa
w tym zakresie. Do tak ustalonej podstawy opodatkowania nie wlicza się kosztów związanych
z całokształtem działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Biorąc pod uwagę powyższe, w
opinii Wnioskodawcy, ustalając podstawę opodatkowania usługi polegającej na przekazaniu
w formie darowizny znaku towarowego, należy wziąć pod uwagę koszty faktycznie poniesione
przez Wnioskodawcę w celu wytworzenia oraz utrzymania praw ochronnych do ww. znaku
towarowego będącego przedmiotem darowizny. Powyższe stanowisko potwierdzają organy
podatkowe interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu ILPP1/443701/13-2/AWa..
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny
prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej,
odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie
przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku gdy w toku
postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony
odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu
prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa
podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim
wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym
skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa
(art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami
administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch
egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia
odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił
odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania
(art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną
interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być
oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu
wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd
administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są
przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro
Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.
Źródło: Ministerstwo Finansów
http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?rodzaj=2&czystka=1
Źródło: Ministerstwo Finansów
http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?rodzaj=2&czystka=1