ANALIZA STATYSTYCZNA ZAPOTRZEBOWANIA NA CIEPŁO W

MOTROL, 2008, 10, 126–130
ANALIZA STATYSTYCZNA ZAPOTRZEBOWANIA NA CIEPŁO
W GMINACH WIEJSKICH
Małgorzata Trojanowska, Tomasz Szul
Katedra Energetyki Rolniczej, Uniwersytet Rolniczy w Krakowie
Streszczenie. W pracy wyznaczono zapotrzebowanie na ciepło w 390 gminach wiejskich Polski południowo-wschodniej. Analiza statystyczna wykazała, że roczne zapotrzebowanie na ciepło w gminie jest istotnie
skorelowane z liczbą jej mieszkańców. Zależność tę dobrze opisuje równanie regresji liniowej. Dla potrzeb
lokalnego planowania energetycznego podzielono gminy, w zależności od liczby mieszkańców, na grupy
różniące się między sobą istotnie zapotrzebowaniem na ciepło i dla każdej z grup wyznaczono wartości
średnie tego zapotrzebowania. Wyznaczono także wartość średniego zapotrzebowania na ciepło w gminie
w przeliczeniu na jednego jej mieszkańca. Oceniono praktyczną przydatność wyznaczonych wskaźników
do szacowania lokalnego zapotrzebowania na ciepło przy opracowywaniu projektów założeń do planów
zaopatrzenia gmin w ciepło.
Słowa kluczowe: planowanie energetyczne, wskaźniki zapotrzebowania na ciepło.
WSTĘP
Jednym z ważniejszych elementów w planowaniu energetycznym jest określenie wielkości zapotrzebowania na ciepło w danym regionie [Dz.U. 2003 nr 153, poz. 1504, Dz.U. 1990 nr
16 poz. 95]. Większość analiz i publikacji na temat zużycia ciepła dotyczy dużych aglomeracji
miejskich, w których istnieją systemy ciepłownicze składające się ze scentralizowanych źródeł
ciepła i sieci cieplnych. Należy jednak mieć na uwadze to, że prawie 40% ludności kraju mieszka
na terenach wiejskich, o małym stopniu zurbanizowania [GUS 2005, 2005a, 2005b], na których
nie jest możliwe zasilanie w ciepło budynków z systemów scentralizowanych. Odbiorcy na terenach wiejskich mają znaczący udział w krajowym rynku ciepła. W 2005 r. odbiorcy ci zużyli na
pokrycie potrzeb cieplnych 52% całkowitego finalnego zużycia energii w Polsce [GUS 2005b]
(33% w gospodarstwach, 7% w rolnictwie, 12% w usługach).
Ocena wielkości zapotrzebowania na ciepło odbiorców wiejskich jest zadaniem znacznie
trudniejszym niż w odniesieniu do odbiorców miejskich. Na terenach wiejskich dominują bowiem
obiekty wyposażone w indywidualne źródła ciepła, a władze gminne nie dysponują danymi na
temat wielkości i struktury zużycia energii cieplnej. Ocena potrzeb energetycznych w obiektach
może być wykonana przez sporządzenie uproszczonych audytów energetycznych [Trojanowska,
Szul 2003], co przy dużej ich liczbie oraz znacznym rozproszeniu jest czasochłonne i trudne do
wykonania. Innym sposobem może być wykorzystanie opracowanych modeli zapotrzebowania
ANALIZA STATYSTYCZNA ZAPOTRZEBOWANIA NA CIEPŁO
127
na energię finalną dla pokrycia potrzeb cieplnych [Trojanowska, Szul 2006, 2006a]. Modele te są
wprawdzie oparte na wskaźnikach możliwych do uzyskania z opracowań statystycznych gmin,
ale pozyskanie tych wskaźników wymaga znacznych nakładów pracy. Dużo łatwiejszym sposobem jest wykorzystanie wskaźników jednostkowego zużycia energii cieplnej. Jednak istniejące
w tym zakresie publikacje są mało przydatne dla potrzeb planowania, ponieważ zazwyczaj podają
wartości teoretycznego zapotrzebowania [Robakiewicz 1998], a nie rzeczywistego zużycia energii
cieplnej na danym obszarze.
Celem pracy było wyznaczenie wskaźników jednostkowego zapotrzebowania na ciepło
umożliwiających szacowanie potrzeb cieplnych gmin wiejskich przy opracowywaniu projektów
założeń do planów zaopatrzenia tych gmin w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe.
MATERIAŁ I METODY
Analizą statystyczną objęto 390 gmin wiejskich z terenów Polski południowo-wschodniej.
Powierzchnie gmin objętych badaniami zawierają się w granicach 16-476 km 2, a zamieszkuje je
od ok. 1700 do przeszło 27 tys. mieszkańców. Podstawowym źródłem utrzymania mieszkańców
badanych gmin jest rolnictwo. Na terenach analizowanych gmin nie ma scentralizowanych źródeł
ciepła, jak też sieci ciepłowniczych. Budynki indywidualne są ogrzewane tradycyjnymi piecami
lub z indywidualnych kotłowni na paliwo stałe: węgiel, koks, miał lub drewno, zaś budynki użyteczności publicznej z indywidualnych kotłowni opalanych paliwem stałym bądź gazem ziemnym. Z indywidualnych kotłowni zasilane są również małe zakłady przetwórcze zlokalizowane
na badanych terenach. Analizowane w pracy gminy można uznać za reprezentatywne dla gmin
wiejskich zlokalizowanych w południowej i środkowej części kraju [GUS 2005].
W ramach badań zbierano dla każdej z gmin dane dotyczące zużycia nośników energii na cele
ogrzewania obiektów, przygotowania ciepłej wody użytkowej i przygotowania posiłków, opierając
się na ankietyzacji przeprowadzonej w gospodarstwach i innych obiektach wiejskich, informacjach
uzyskanych z urzędów gminnych oraz opracowaniach statystycznych [GUS 2003, 2005].
WYNIKI BADAŃ
W badanych gminach roczne zapotrzebowanie na ciepło waha się od ok. 50 do ok. 760 TJ,
przy średnim zapotrzebowaniu wynoszącym blisko 230 TJ/rok. Największy wpływ na wielkość
tego zapotrzebowania ma liczba mieszkańców gminy. Przeprowadzona analiza statystyczna
wykazała, że zależność między zapotrzebowaniem na ciepło a liczbą mieszkańców jest liniowa,
a współczynnik korelacji wynosi 0,96. Wraz ze wzrostem liczby mieszkańców w gminie zapotrzebowanie na ciepło rośnie wprost proporcjonalnie (rys. 1) według zależności:
Q = 0,026 ⋅ L
(R 2=0,922),
(1)
gdzie:
Q – roczne zapotrzebowanie na ciepło w gminie [TJ],
L – liczba mieszkańców gminy [Mk].
Z obliczeń wynika, że przedstawione równanie regresji w przeszło 92% wyjaśnia zmienność
rocznego zapotrzebowania na ciepło w gminach, co świadczy o dobrym dopasowaniu modelu do
danych empirycznych.
128
Małgorzata Trojanowska, Tomasz Szul
Dla potrzeb wyznaczania zapotrzebowania na ciepło badane gminy podzielono na grupy
w zależności od liczby mieszkańców. Wykorzystując analizę wariancji, ustalono grupy gmin,
które różnią się między sobą istotnie pod względem wielkości średniego rocznego zużycia ciepła.
Dokonując podziału gmin na grupy, starano się, by był on jak najbliższy podziałowi stosowanemu w opracowaniach statystycznych [Rocznik Statystyczny 2005]. Wyniki analizy zestawiono
w tab. 1.
800
Q [TJ]
600
400
200
0
0
5000
10000
15000
20000
25000
L [Mk]
Rys. 1. Zależność rocznego zapotrzebowania na ciepło w gminie od liczby jej mieszkańców
Fig. 1. Dependence of annual heat demand in a commune upon the number of its habitants
Tab. 1. Wartości średnie rocznego zapotrzebowania na ciepło dla grup gmin
Tab. 1. Values of average of annual heat demand for commune groups
Grupa gmin o liczbie
mieszkańców [Mk]
do 1999
2000 – 4999
5000 – 6999
7000 – 9999
10000 – 19999
powyżej 20000
Wartość średnia rocznego
zapotrzebowania na ciepło
w gminach [TJ]
54,6
105,8
159,5
216,2
340,1
581,9
Do szacowania rocznego zapotrzebowania na ciepło można również wykorzystywać wartości
zapotrzebowania na ciepło w gminie przeliczone na jednego jej mieszkańca. Na badanych terenach
wskaźnik ten zmienia się od 17,4 do 44,6 przy średniej równej 26,2 GJ/Mk.
Aby ocenić przydatność wyznaczonych wskaźników do szacowania zapotrzebowania na ciepło
w gminach, porównywano wartości rzeczywistego zużycia ciepła z wartościami wyznaczonymi
na podstawie opracowanych wskaźników, a następnie wyznaczono średnie błędy oszacowania
[Zeliaś i in. 2004] (tab. 2).
129
ANALIZA STATYSTYCZNA ZAPOTRZEBOWANIA NA CIEPŁO
Tab. 2. Błędy szacowania rocznego zapotrzebowania na ciepło w gminach
Tab. 2. Estimation errors of annual heat demand in communes
Lp. Szacowanie rocznego zapotrzebowania na ciepło w gminie na podstawie:
równania regresji (1) zapotrzebowania na ciepło względem liczby
1
mieszkańców
średniego w grupach gmin zapotrzebowania na ciepło (tab. 1)
2
średniej wartości zapotrzebowania na ciepło w przeliczeniu na jednego
3
mieszkańca (26,2 GJ/Mk)
Błąd oszacowania [%]
-1,9
-4,1
-2,6
PODSUMOWANIE
Wyznaczone w pracy wskaźniki zapotrzebowania na ciepło w gminach nadają się do
praktycznego wykorzystania do szacowania potrzeb cieplnych na terenach wiejskich Polski południowo-wschodniej przy opracowywaniu projektów założeń do planów lokalnego zaopatrzenia
w ciepło, gdyż pozwalają określić jego wielkość z błędem nieprzekraczającym ±5%. Najlepsze
wyniki uzyskuje się, wykorzystując do obliczania zapotrzebowania na ciepło, przedstawione
w opracowaniu, równanie regresyjne wiążące roczne zużycie energii cieplnej w gminie z liczbą
jej mieszkańców.
BIBLIOGRAFIA
Główny Urząd Statystyczny. 2003. Wyniki Narodowego Spisu Powszechnego i Spisu Rolnego. GUS Warszawa.
Główny Urząd Statystyczny. 2005. Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym. GUS Warszawa.
Główny Urząd Statystyczny. 2005. Prognoza demograficzna na lata 2005-2030. GUS Warszawa.
Główny Urząd Statystyczny. 2005. Rocznik Statystyczny Rzeczpospolitej Polskiej. GUS Warszawa.
Robakiewicz M. 1999: Użytkowanie energii i oszczędności energii w budynkach. Narodowa Agencja Poszanowania Energii, Warszawa, 1-20.
Trojanowska M., Szul T. 2003: Techniczna i gospodarcza analiza oraz prognozowanie nakładów energetycznych na ogrzewanie budynków mieszkalnych na terenach wiejskich. Acta Scientiarum Polonorum.
Technica Agraria 2 (2), Lublin, 69-77.
Trojanowska M., Szul T. 2006: Modelling of energy demand for heating buildings, heating tap water and
cooking in rural households. TEKA Commission of Motorization and Power Industry in Agriculture,
Lublin Vol. VI A, 184-190.
Trojanowska M., Szul T. 2006a: Zapotrzebowanie na energię do ogrzewania obiektów użyteczności publicznej
na terenach wiejskich. Technika Rolnicza Ogrodnicza Leśna 5, 19-20.
Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. O samorządzie terytorialnym Dz.U. z 1990 r. nr 13 poz. 74 z późn. zm.
Ustawa z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne Dz.U. z 1997 r. nr 54 z późn. zm.
Zeliaś A., Pawełek B., Wanat S.: Prognozowanie ekonomiczne. Teoria przykłady zadania. Wydawnictwo
Naukowe PWN Warszawa.
STATISTICAL ANALYSIS OF HEAT DEMAND IN RURAL COMMUNES
Summary: The demand for heat in 390 rural communes in South-Eastern Poland has been determined. The
statistical analysis has shown that the yearly demand for heat in a commune is highly correlated with the
number of its inhabitants. This relation is good characterized by the linear function. For the purpose of local
130
Małgorzata Trojanowska, Tomasz Szul
energy planning, the communes have been divided – depending on the number of inhabitants – into groups
significantly differing in respect of their demand for heat, and the mean values of that demand have been
compiled. The mean value of heat demand in a rural commune habitant –related has been compiled as well.
The practical use of calculated coefficients to evaluate heat demand in communes for local energy supply
was estimated.
Key words: energy consumption planning, coefficients of heat demand.