Procedura kierowania dziecka zdolnego na

PROCEDURA KIEROWANIA DZIECKA ZDOLNEGO NA BADANIE
SPECJALISTYCZNE W PPPP W RYDZYNIE
W SPRAWIE INDYWIDUALNEGO PROGRAMU / TOKU NAUKI
Podstawowe akty prawne:
- Ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2007 r. nr. 256. poz. 2572
z późn. zm.)
- Rozporządzenie MENiS z dnia 19 grudnia 2001r. w sprawie warunków i trybu udzielania zezwoleń
na indywidualny program lub tok nauki oraz organizacji indywidualnego programu lub toku nauki.
(Dz. U. z 2002 nr 3 poz. 28)
- Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 30 kwietnia 2013 r. w sprawie zasad udzielania
i organizacji pomocy psychologiczno – pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach
(Dz. U. z 2013 poz. 532).
Co rozumiemy przez ucznia zdolnego?
Zdaniem T. Lewowickiego, za ucznia zdolnego można uznać takiego, który posiada
co najmniej jedną z czterech wymienionych cech:
1) wysoki poziom zdolności ogólnych, inteligencji (I. I. = 120 i więcej),
2) wysoki poziom zdolności specjalnych – uzdolnień,
3) wysokie osiągnięcia lub możliwości takich osiągnięć w nauce bądź innych dziedzinach
działalności wartościowej społecznie,
4) osiągnięcia oryginalne i twórcze lub możliwości takich osiągnięć.
Wysokie oceny szkolne nie mogą być (chociaż niestety często
obecnie są) traktowane jako jedyny (główny) wyznacznik uzdolnień. Są uczniowie,
dla których ocena szkolna nie jest czynnikiem motywującym ani ważnym, a ich uzdolnienia
znajdują swoją realizację w niezauważanych przez szkołę dziedzinach.
Uczniów zdolnych charakteryzuje:
w sferze poznawczej – ciekawość i aktywność poznawcza, dokładność, dociekliwość,
umiejętność obserwacji, otwartość na nowość, umiejętność zadawania pytań, wielość
zainteresowań, obszerna wiedza z różnych dziedzin, ukierunkowane uzdolnienia i pasje;
doskonała pamięć, umiejętność kojarzenia, rozumowania i wyciągania wniosków,
samodzielność w zdobywaniu wiedzy, zdolność do skupienia uwagi; żywa wyobraźnia,
wytwarzanie oryginalnych pomysłów, dokonywanie nietypowych skojarzeń, potrzeba
ekspresji w różnych formach; bogate słownictwo, niezależność własnych sądów;
w sferze społeczno-emocjonalnej – otwartość i wrażliwość na potrzeby innych,
odpowiedzialność, poczucie obowiązku; odseparowanie się od aktywności społecznej
i skupienie na własnych zadaniach, brak potrzeby integracji z grupą, silna motywacja
wewnętrzna, introwersja i często krytyczne nastawienie do szkolnego procesu dydaktycznowychowawczego, wytrwałość, poczucie własnej wartości i skłonność do dominacji,
bezkompromisowość, przywiązanie do własnych idei, dążenie do rozwoju własnej
osobowości, trafna samoocena; specyficzne poczucie humoru, preferowanie
towarzystwa dorosłych lub starszych kolegów przy równoczesnej umiejętności
przystosowania się do grupy rówieśniczej.
Kierując ucznia do Poradni, w celu diagnozy pod kątem zdolności
proponujemy przyjęcie następującego postępowania.
1. Prowadzenie obserwacji dziecka w środowisku szkolnym.
Nauczyciel rozpoznaje uzdolnienia twórcze swoich uczniów za pomocą badań
przesiewowych przy użyciu dostępnych mu narzędzi badawczych: kwestionariuszy
do badań grupowych.
2. Pedagog / psycholog szkolny dokonuje wstępnej indywidualnej diagnozy zdolności
na terenie szkoły.
Diagnoza powinna uwzględniań informacje dotychczas badanych potencjałów
rozwojowych, jak również mocnych stron oraz czynników ograniczających rozwój
dziecka, wskazywać na możliwości wspomagania dziecka przez szkołę, rodzinę i inne
środowiska.
3. Zespół pracowników pedagogicznych (nauczyciele, pedagog, psycholog) określa
odpowiednie formy kształcenia i wsparcia psychologiczno – pedagogicznego ucznia,
rozmawia z rodzicami w celu ustalenia dalszych kroków.
4. Wychowawca we współpracy z uczniami / specjalistami pracującymi z uczniem
wypełnia druk „Informacja o uczniu zgłoszonym do PPPP w celu diagnozy pod kątem
zdolności” – zał. 1.
5. Rodzice dziecka wraz z otrzymanym ze szkoły drukiem (ewentualnie opinią osób
diagnozujących dziecko dotychczas, pracami dziecka, wyróżnieniami, dyplomami)
zgłaszają się do psychologa poradni, opiekującego się szkołą.
6. Po pełnej diagnozie (obejmującej badanie potencjału intelektualnego oraz uzdolnień
dziecka, a także ocenę jego funkcjonowania społeczno – emocjonalnego) rodzic
dziecka uzyskuje wskazania uwzględniające najbardziej skuteczne formy wspierania
rozwoju zdolności oraz dostosowania wymagań odpowiednio do indywidualnych
potrzeb i możliwości dziecka.
7. W przypadku stwierdzenia braku przeciwwskazań do realizowania indywidualnego
programu / toku nauki poradnia, na pisemny wniosek rodziców, wydaje opinię
w sprawie zezwolenia na indywidualny program / tok nauki.
8. Jeżeli wyniki badań psychologiczno – pedagogicznych nie dają podstaw
do zezwolenia na indywidualny program / tok nauki, poradnia na pisemny wniosek
rodziców, może wydać inną stosowną opinię np. w sprawie objęcia dziecka pomocą
psychologiczno –pedagogiczną w szkole, dostosowania wymagań edukacyjnych
do indywidualnych potrzeb i możliwości dziecka itp.
9. Zezwolenie na indywidualny program lub tok nauki może być udzielone po upływie
co najmniej jednego roku nauki w szkole (po klasie I), a w uzasadnionych
przypadkach – po śródrocznej klasyfikacji ucznia.
10. Z inicjatywą diagnozy ucznia pod kątem zdolności w PPPP może wyjść rodzic,
nauczyciel, psycholog.
11. Rodzice składają do dyrektora szkoły wniosek w sprawie zezwolenia na indywidualny
program / tok nauki przedmiotu, z którego uczeń uzyskuje wybitne wyniki nauczania
lub prezentuje zdolności, załączając opinię poradni.
12. Ostateczną decyzję w sprawie realizowania indywidualnego toku / programu nauki
przez ucznia podejmuje dyrektor szkoły, do której uczęszcza dziecko, zezwalając
na indywidualny program lub tok nauki w przypadku pozytywnej opinii rady
pedagogicznej i pozytywnej opinii publicznej poradni psychologiczno –
pedagogicznej.