metoda dobrego startu - Krainasmoka.szkolnastrona.pl

METODA DOBREGO STARTU
`
Metoda Dobrego Startu została opracowana przez prof. Martę Bogdanowicz. Opierała się na metodzie Le Bon Depart,
która dotarła do Polski pod koniec lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku. Metoda ta jest przeznaczona dla dzieci w wieku
przedszkolnym i młodszym szkolnym, których rozwój przebiega prawidłowo oraz dla dzieci w tym samym wieku
i starszych, których rozwój psychomotoryczny przebiega wolniej lub nieharmonijnie.
Podstawowym założeniem Metody Dobrego Startu jest jednoczesne rozwijanie funkcji wzrokowych, słuchowojęzykowych, dotykowo-kinestetycznych i motorycznych oraz współdziałania między nimi. Wymienione funkcje odgrywają
kluczową rolę w nauce czytania i pisania. W metodzie tej stosuje się również ćwiczenia mające na celu kształtowanie
lateralizacji, schematu ciała, jego prawej i lewej strony oraz orientacji w przestrzeni. Rozwijanie w/w funkcji warunkuje
szybkie nabywanie umiejętności porozumiewania się za pomocą pisma (kodowania mowy ustnej podczas pisania) i jej
dekodowania podczas czytania.
Metoda Dobrego Startu ma kilka aspektów. Optymalizuje rozwój, więc jest korzystna dla wszystkich dzieci, aspekt
profilaktyczno-terapeutyczny pozwala zapobiegać trudnościom w uczeniu się. Dzieci uczestniczące systematycznie
w zajęciach prowadzonych tą metodą mają szansę uniknąć niepowodzeń szkolnych. Aspekt edukacyjny polega na
wielozmysłowym uczeniu się liter i cyfr. Jest to korzystne dla wszystkich dzieci, a w szczególności dla tych, które z trudem
zapamiętują litery, lub je mylą. Aspekt diagnostyczny oznacza, że na podstawie obserwacji dzieci, analizy trudności, na
które napotyka podczas wykonywania ćwiczeń oraz analizy błędów, nauczyciel może wnioskować o przyczynach tych
trudności. Dzięki temu może właściwie ukierunkować swoje oddziaływanie.
Istnieją trzy podstawowe warianty MDS do których są przygotowane materiały pomocne nauczycielowi:
 Piosenki lub wierszyki i łatwe wzory – dla dzieci od 3 lat
 Piosenki lub wierszyki i wzory literopodobne – dla dzieci 5-6 letnich przygotowujących się do nauki pisania
i czytania oraz dzieci u których występuje ryzyko dysleksji.
 Piosenki lub wierszyki i litery oraz znaki matematyczne – uczniowie klasy I, dzieci mające trudności z nauką czytania
i pisania.
STRUKTURA ZAJĘĆ MDS I WPŁYW POSZCZEGÓLNYCH ĆWICZEŃ NA ROZWÓJ FUNKCJI
PSYCHOMOTORYCZNYCH I UMIEJĘTNOŚCI
Etapy zajęć
Zajęcia
wprowadzające
Typ ćwiczeń
Przywitanie
Ćwiczenia orientacji
w schemacie ciała
Ćwiczenia orientacji
w przestrzeni
Wprowadzenie
piosenki lub
wierszyka
Co kształcą ćwiczenia? Czego uczą?
Rozwój umiejętności społecznych
- dziecko uczy się właściwych, pozytywnych relacji z innymi osobami.
Rozwój koncentracji uwagi
- dziecko uczy się kontrolować swoje zachowanie (skupiać uwagę na zadaniu, reagować na
polecenia i sygnały, czekać na swoją kolej itp.).
Osiągnięcia: świadomość własnej osoby i integracji z grupą.
Rozwój orientacji w schemacie ciała
- dziecko uczy się wskazywać części ciała, rozumieć pojęcia: prawa – lewa
i posługiwać nimi w stosunku do części ciała własnego i innej osoby.
Osiągnięcie: świadomość schematu własnego ciała.
Rozwój orientacji w przestrzeni
- dziecko uczy się rozumieć i stosować wyrażenia określające stosunki przestrzenne i kierunek
ruchu.
Osiągnięcie: świadomość schematu przestrzeni.
Rozwijanie kompetencji językowej w trzech aspektach:
fonologicznym:
- różnicowanie i rozpoznawanie dźwięków mowy – głosek
- dokonywanie analizy sylabowej i fonemowej,
syntaktycznym:
- wyodrębnianie w tekstach zdań lub słów
- ustalanie poprawności wyrazów i zdań pod względem gramatycznym
- przekształcanie form gramatycznych
semantycznym:
- poszerzanie słownictwa
- uwrażliwienie na znaczenie słów i ich rozróżnianie
- definiowanie wyrazów
- zaliczanie ich do właściwej kategorii
Osiągnięcie: kompetencja językowa w aspekcie odbioru i budowania wypowiedzi.
Zajęcia właściwe
Ćwiczenia ruchowe
Usprawnianie motoryki dużej i małej
- dziecko wykonuje ćwiczenia doskonalące ruchy rąk, umiejętność utrzymywania równowagi,
rozwija sprawność i koordynację ruchów całego ciała.
Ćwiczenia ruchowo - Angażowanie dwóch analizatorów: kinestetyczno-ruchowego i słuchowego
słuchowe
- dziecko śpiewając piosenkę lub wypowiadając rytmicznie wierszyk, wystukuje rytm dłońmi,
pięściami, palcami, itp. W trakcie ćwiczeń wykorzystuje się różnorodne pomoce: woreczki,
sznurki, balony, wstążki, instrumenty.
Ćwiczenia ruchowo – Angażowanie trzech analizatorów: kinestetyczno-ruchowego, słuchowego i wzrokowego
słuchowo - wzrokowe
- dziecko uczy się kreślić wzór w rytm jednocześnie śpiewanej piosenki lub recytowanego
wierszyka.
Nauka wzoru przebiega etapami:
- prezentacja i omówienie wzoru: dziecko opisuje wzór: jak wygląda, do czego jest
podobny, z jakich elementów się składa. Nauczyciel demonstruje sposób kreślenia wzoru
najpierw bez śpiewania piosenki, potem równocześnie ze śpiewem.
- uczenie się polisensoryczne: do tego służą karty z wzorami, wyklejonymi materiałami
o różnej fakturze i kolorze np.: plastelina, sznurówka, materiał, itp. Dziecko śpiewając
piosenkę wodzi palcem po wzorze (należy pamiętać o zachowaniu stałego kierunku kreślenia
linii pionowych (z góry na dół), poziomych (od strony lewej do prawej), okręgów (w
kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara), sekwencji wzorów (od strony lewej do
prawej). Te nawyki ruchowe przydadzą się podczas nauki pisania.
- odtwarzanie wzoru: podczas zajęć stosuje się zasadę stopniowania trudności. Najpierw całą
ręką dziecko odtwarza wzór w powietrzu, wykonując zamaszyste ruchy, następnie palcem na
stole lub podłodze lub na tacce z kaszą. Potem kredą, węglem, kredką świecową, palcem
umoczonym w farbie, a następnie narzędziami graficznymi wymagającymi coraz większej
precyzji: ołówkiem, długopisem, cienkopisem. Dziecko używając różnych narzędzi uczy się
prawidłowego ich trzymania i regulowania siły nacisku. Podczas wielokrotnego kreślenia
wzoru po tym samym śladzie istotne jest nie tyle precyzyjne jego odwzorowanie, ile
przyswojenie odpowiednich nawyków ruchowych oraz rytmiczne wykonanie ćwiczenia.
Opisane wyżej ćwiczenia (ruchowe, ruchowo - słuchowe, ruchowo – słuchowo - wzrokowe)
Zajęcia końcowe
wprowadzane są kolejno, a więc liczba angażowanych analizatorów wzrasta stopniowo.
Dzięki temu na coraz wyższym poziomie aktywizowana jest koordynacja funkcji percepcyjnych
i ruchowych, czyli integracja percepcyjno-motoryczna.
Relaksacja
- ćwiczenia relaksacyjne
- ćwiczenia wyciszające
- zabawy logopedyczne
Do zajęć wykorzystywane są materiały: pakiet pomocy „Piosenki do rysowania”, „Wierszyki do rysowania” oraz autorskie
scenariusze nauczycielek, opracowywane wg schematu MDS.