science - MEDtube

Transkrypt

science - MEDtube

science
1st December
Issue 4/2014
Histological lesions in expanded criteria
renal allografts
also
The diversity of aminoglycoside -modifying
enzymes among ESBL- positive Proteus
mirabilis clinical strains
Treatment of dyspnea in the elderly – when
social care gains the advantage
Eating behavior among patients with
hypertension
Neoplasms – the state of knowledge
among high school students
The use of stimulants among patients with
diagnosed hypertension
Abstract Book - Ogólnopolska Konferencja
Studentów i Doktorantów. Kierunki
przyrodnicze i medyczne
EDITORIAL OFFICE
EDITORS-IN CHIEF
PUBLISHER
Michal Wszola MD, PhD
MEDtube Ltd.
Prof. Artur Kwiatkowski MD, PhD
Złota 59 street; 00-120 Warsaw, Poland
Tel.+4822 2402234
ASSOCIATE EDITORS
Fax. +4822 2224601
Piotr Domagala MD, PhD
Rafal Kieszek MD, PhD
US OFFICE
Karolina Kłoda MD, PhD
55 Tiemann Place
Monika Bieniasz MD, PhD
Suite 29; New York, NY 10027, United States
Jerzy Bednarski MD
Jeffrey Eakin MD
WEBMASTERING AND IT
Adrian Fester
EDITORIAL BOARD MEMBERS
Stanislav Czudek MD, PhD (Ostrava, Czech Republic)
COPYRIGHT
Mohan Desarda MD, PhD (Poona, India)
MEDtube Ltd.
Takuji Gotoda MD, PhD (Tokyo, Japan)
Atsushi Irisawa MD, PhD (Fukushima, Japan)
DISCLAIMER
Shekhar Kumta MD, PhD (Hong Kong, China)
Publisher and the Editorial Board accept no liability
whatsoever for the consequences of any inaccurate
or misleading data, opinions or statements contained in the articles. Every effort is made to ensure
that all data and techniques are presented accurately.
Milan Profant MD, PhD (Bratislava, Slovak Republic)
Shomei Ryozawa MD, PhD (Saitama, Japan)
José Pedro da Silva MD, PhD (Sao Paulo, Brasil)
Pinghong Zhou MD, PhD (Shanghai, China)
Maciej Banach MD, PhD (Lodz, Poland)
Piotr Chłosta MD, PhD (Krakow, Poland)
PRINT RUN
Piotr Czauderna MD, PhD (Gdansk, Poland)
500
Adam Dziki MD, PhD (Lodz, Poland)
Ireneusz Krasnodębski MD, PhD (Warszawa, Poland)
CONTACT
Maciej Michalik MD, PhD (Olsztyn, Poland)
[email protected]
Anna Nasierowska – Guttmejer MD, PhD (Warszawa, Poland)
Krzysztof Paśnik MD, PhD (Warszawa, Poland)
Dariusz Patkowski MD, PhD (Wroclaw, Poland)
Piotr Richter MD, PhD (Krakow, Poland)
Witold Rużyłło MD, PhD (Warszawa, Poland)
Teresa Starzyńska MD, PhD (Szczecin, Poland)
Wiesław Tarnowski MD, PhD (Warszawa, Poland)
Janusz Trzebicki MD, PhD (Warszawa, Poland)
Grzegorz Wallner MD, PhD (Lublin, Poland)
Marian Zembala MD, PhD (Zabrze, Poland)
Krzysztof Zieniewicz MD, PhD (Warszawa, Poland)
t
WEBSITE
http://www.medtube.net/science
Dear Colleagues,
MICHAŁ WSZOŁA MD, PhD
Editor in Chief
We are pleased to present another issue of MEDtube Science - an open access
publication distributed online.
MEDtube Science is addressed to all medical professionals – physicians, researchers who are interested in achievements in basic and clinical medical science.
MEDtube Science is supposed to satisfy the demand for combining different formats - video and written science in particular. The journal has international scope.
It will be published quarterly and exclusively in English. Original articles, reviews,
ARTUR KWIATKOWSKI MD,
PhD
Editor in Chief
case reports, rapid communications, special articles and letters to the Editor in
both basic and clinical medical research are accepted for publication with particular stress on manuscripts enriched with multimedia such as videos or pictures. We
have strong confidence that this new project will be quickly recognized in Medline
and other medical bases and will become an indexed journal with impact factor.
At the end of our journal you will find information and instructions for authors on
how to submit articles. We are also pleased to inform you that in 2014 there will be
no fee for accepted articles – so do not waste time – send us your paper.
Kindest Regards,
Michal Wszola MD, PhD
Editor-in Chief
Artur Kwiatkowski MD, PhD
Editor-in Chief
MEDtube Science Dec, 2014; Vol.II (4)
TABLE OF CONTENTS
Histological lesions in expanded criteria renal allografts
Domagala Piotr, Wszola Michal, Perkowska-Ptasinska Agnieszka et al
PAGES 8-14
The diversity of aminoglycoside-modifying enzymes among ESBL - positive Proteus mirabilis clinical strains
Anna Diana Michalska, Paweł Tomasz Sacha, Katarzyna Kaczyńska, Elżbieta Anna Tryniszewska
PAGES 16-20
Treatment of dyspnea in the elderly – when social care gains the advantage
Sayed S Syleem
PAGES 21-24
Eating behavior among patients with hypertension
Dorota Nalepa, Marta Czekirda, Wojciech Załuska, Sylwia Lalik
PAGES 25-28
Neoplasms – the state of knowledge among high school students
Potempa Magdalena, Jonczyk Paweł, Janerka Michał, Kucharzewski Marek
PAGES 29-36
The use of stimulants among patients with diagnosed hypertension
Dorota Nalepa, Marta Czekirda, Wojciech Załuska, Sylwia Lalik
PAGES 37-41
Abstract Book - Ogólnopolska Konferencja Studentów i Doktorantów. Kierunki
przyrodnicze i medyczne
PAGES 45-128
science
8
The shortage of organs for
transplantation has forced the
transplant community to create
another donors subgroup – expanded criteria donors (ECD). ECD
kidneys are more likely to contain chronic histological lesions on
biopsy.
Histological lesions in expanded criteria renal
allografts
Domagala Piotr1*, Wszola Michal1, Perkowska-Ptasinska Agnieszka2, Durlik Magdalena2, Paczek Leszek3, Kwiatkowski Artur1, Chmura Andrzej1
1. Department of General Surgery and Transplantology, The Medical University of Warsaw, Warsaw, Poland
2. Department of Transplant Medicine and Nephrology, The Medical University of Warsaw, Warsaw, Poland
3. Department of Immunology, Transplantology and Internal Medicine, The Medical University of Warsaw, Warsaw, Poland
#Corresponding author: Piotr Domagała, Department of General Surgery and Transplantology, The Medical University of Warsaw
02-006 Warsaw, Poland, Nowogrodzka 59 street, e–mail: [email protected], phone: +48225021470, fax: +48225022155
RUNNING TITLE
Histological lesions of ecd kidneys
KEYWORDS
chronic histological lesions, expanded criteria donors, kidney graft survival, kidney transplantation, histological
scores
WORD COUNT
2 640
CONFLICT OF
INTERESTS
no conflicts of interest
ABSTRACT
Backgrounds: The shortage of organs for transplantation has forced the transplant community to create
another donors subgroup – expanded criteria donors (ECD). The aim of this study was to establish the relationship between expanded criteria donors parameters and chronic histopathological lesions and then histopathological lesions in relation to transplant kidney graft function and survival.
Material and methods: One hundred and seventy two patients received renal transplants from deceased
donors. The data on donors and recipients were collected. The patient and graft survival rates were noted.
The delayed, slow graft function and creatinine concentration were analysed. The chronic lesions in kidney
biopsies were evaluated according to Banff criteria (2007).
Results: Kidneys procured from ECD (n=43) display chronic histological lesions like interstitial fibrosis (IF),
tubular atrophy (TA), arteriosclerosis(AS), arteriolar hyalinization (AH) and glomerulosclerosis (GS) significantly
more frequently than standard criteria donor kidneys (n=128).
TA was associated with higher creatinine concentration. Popular histological score systems (BANFF, Pirani,
CADI) did not have correlate with kidney graft survival and function.
Conclusions: ECD kidneys are more likely to contain chronic histological lesions on biopsy. There is a correlation between chronic histological lesions and kidney graft function.
science
9
BACKGROUND
K
idney transplantation is established as the optimal method of treatment for patients with end-stage kidney diseases. Among many benefits
of kidney transplantation is a better control of cardiovascular disease in comparison to dialysed patients
(1). Cardiovascular incidents are the main cause of
death among dialyzed patients (2) and this should be
the strongest motivation for kidney transplantation
as soon as possible. Unfortunately, the number of
patients on waiting lists is much higher than the number of kidney transplantation procedures worldwide
(3). The shortage of organs has forced the transplant
community to accept kidneys not only from ideal donors (4). It has lead to the creation of another donors
subgroup – expanded criteria donors (ECD). ECD kidneys have been defined as kidneys from donors aged
60 years and older, or from donors aged 50–59 years
with at least two of the following: cerebrovascular
accident (CVA) as cause of death, serum creatinine
above 1.5 mg/dL or a history of hypertension (5).
The major problem and concern about ECD are the
long-term results of transplantation. Nevertheless, it
is certain that for some recipients on the waiting list it
is valuable and beneficial to receive a kidney procured from ECD (6). It is obvious that a greater effort
should be placed on the problem of analyzing factors
that could help in discard a certain group of kidneys
procured from ECD.
The aim of this study was to establish the relationship
between expanded criteria kidney donor parameters
and chronic histopathological lesions and to investigate the correlation between histopathological
lesions and transplant kidney graft function and
survival.
MATERIAL AND METHODS
One hundred and seventy two patients received renal
transplants from deceased donors between January 2006 and August 2008. The data on donors and
recipients as well as method of kidney preservation
were collected. The patient and graft survival as well
as the immediate, delayed and slow graft function
were analysed. The kidney transplant function was
assessed by serum creatinine concentration 12
months post transplantation. Delayed graft function
(DGF) was defined as a necessity for dialysis treatment in the first week post transplantation. Slow graft
function (SGF) was defined as a serum creatinine
concentration higher than 3.5 mg/dl at seven days
post transplantation for patients that did not require
dialysis treatment in the posttransplant course.
Donors
There were 98 deceased donors diagnosed with
brain-death, aged from 8 to 75 years (mean age 42 ±
16.5), predominantly male (61.2% males), hospitalized in ICU for 1-17 days (mean ICU stay 4 days). The
mean donor serum creatinine concentration was 1.1
mg/dl and the mean serum creatinine clearance was
87.1 ml/min/1.73 m2. Causes of death included CNS
trauma (n=43), cerebrovascular accidents (n=43) and
others (n=12). Vasopressors, most commonly dopamine, were administered in 88.8% of donors. Other
organs, beside kidneys, were procured in 45% of
donors. Donors were classified according to UNOS
criteria. There were 23 donors classified as expanded
criteria donors (23.5 %) and 75 donors classified as
standard criteria donors (76.5 %) (Tab. 1).
Kidney recipients
There were 172 recipients with end-stage renal disease, aged from 17 to 72 years (mean age 44 ± 13.3),
predominantly male (66% males), with mean body
mass index 23 kg/m2. A case of primary non-function was excluded from further analysis (0.6%). Most
of the recipients underwent kidney transplantation
for the first time (72%). The mean duration of dialysis therapy prior to transplantation (hemodialysis in
88%) was over 4 years. Most recipients suffered from
hypertension (88.8%), 20% of recipients had lipid
disorders and 19.4% of them suffered from chronic
coronary disease (Tab. 2).
The most frequent causes of end-stage renal disease
were as follows: chronic glomerulonephritis (38.6%),
nephropathy caused by reflux or congenital urinary
tract defects (15.2%), diabetic nephropathy (12.3%),
polycystic kidney disease (7.6%), systemic disease
(5.3%), nephropathy secondary to hypertension
(4.1%). Among other causes (7.0%), the following
were encountered: rheumatic disease, Henoch-Schoenlein disease, Alport syndrome, Rendu-Osler-Weber
syndrome and toxicity. In 9.9% cases the cause of
end-stage renal disease was unknown.
Kidney procurement, preservation
and transplantation
Between January 2006 and August 2008 183 kidneys were procured. Immediately prior to surgery,
the donors were given heparin 25000 IU and broad
-spectrum antibiotic as a prophylaxis. Procurement
of kidneys was typical and „in situ” perfusion was
carried out with University of Wisconsin solution.
Immediately following organ recovery and cooling
to 4ºC, the kidney was placed in a thermally stable container filled with preservation solution (cold
storage – CS). 83 kidneys were stored by CS (48.5%)
until transplantation and 88 kidneys were stored by
machine perfusion (MP, Waters Instruments Inc.
Rochester). The decision which type of storage was
used was made depending on cassette and perfusion
fluid availability.
Eleven kidneys were discarded: two organs because
of poor perfusion parameters, six due to malignant
science
lesions on pathology, two because of elevated
prostate specific antigen and in one case because
of lack of available recipient for the HCV positive
kidney.
172 kidneys were transplanted with mean cold
ischemia time of over 27 hours. There was no significant difference in cold ischemia time between
standard criteria donor kidneys group and expanded
criteria donor kidneys group (25.1±6.2 h vs 27.9±6.7
h, p=NS). The mean warm ischemia time was 35
minutes.
Kidney biopsy
In one hundred and forty seven cases renal biopsy specimens obtained in the perioperative period
(bench surgery) were available. The biopsy was
fixated with formalin and then stained by typical
H&E technique. The chronic lesions, “inherited” from
the donor, in kidney biopsies were evaluated by the
same pathologist according to Banff criteria 2007.
Cortical intestitial fibrosis (IF), cortical tubular atrophy (TA), arteriosclerosis (AS), total inflammation (TI),
arteriolar hyalinization (AH), glomerulosclerosis (GS)
and thrombotic changes (TC) in kidneys biopsies
were evaluated. The presence of chronic lesions was
defined as Banff score 1. Arteriosclerosis was the
most frequent chronic lesion observed (35.5%). The
presence of glomerulosclerosis was defined as the
existence of more than 20% of glomeruli with sclerosis and was found in 11% of cases.
Additionally, according to Banff criteria 2007, three
histological scores were calculated. The “BANFF”
score exploited the degree of arteriosclerosis, tubular
atrophy, interstitial fibrosis and arteriolar hyalinization. The “Pirani” score, described by Remuzzi (7),
was based on the degree of arteriosclerosis, tubular
atrophy, interstitial fibrosis and glomerulosclerosis.
The “CADI” score (chronic allograft damage index)
was calculated as a sum of degree of five histological
parameters: arteriosclerosis, tubular atrophy, interstitial fibrosis, inflammation and glomerulosclerosis
(8).
Recipients follow-up
The recipients were followed-up from three to thirty
five months. The incidence of delayed graft function
(DGF) was 30.4% and slow graft function (SGF) was
52.5%. Average 1-year graft survival was 86.9% for
the whole group and mean creatinine concentration
was 1.58 mg/dl. Average 1-year patient survival was
92.9% for the whole group. Most patients received
triple drug immunosuppressive therapy: steroids
(100%), cyclosporine (51.8%) or tacrolimus (48.2%)
and mycophenolate (90.6%). In case of highly immunized recipients, induction immunosuppression was
added (26.9%).
Statistical analysis
10
Comparisons between variables in two groups were
assessed Chi-square or Cochrane-Mantel-Haenszel
test. Student-t test or Wilcoxon test were applied
for differences between means and medians, respectively. Risk factors of kidney survival and kidney
function one year post-transplant were analysed by
multivariate logistic regression and Cox regression
analysis. In multivariate analysis graft loss during 12
months and serum creatinine concentration higher
than 2 mg/dl at 12 months post transplantation were
used as the end-points. Receiver operating characteristic (ROC) curves were used to compare predictive
value of three calculated scores. Within the survey,
a critical level for hypothesis testing was set at 0.05.
The SAS software – version 8.2 (SAS Institute Inc.,
Cary, NY, USA) was used for statistical analysis.
RESULTS
ECD kidneys presented chronic histological lesions like cortical interstitial fibrosis, cortical tubular
atrophy, arteriosclerosis, arteriolar hyalinization and
glomerulosclerosis significantly more frequently than
standard criteria donor kidneys [Tab. 3]. The incidence of arteriosclerosis was 22.7% in SCD group and
62.9% in ECD group (p < 0.001) and the incidence
of glomerulosclerosis (≥ 20%) was 2.2% and 36.4%
respectively (p < 0.001). There were no differences in
total inflammation and thrombotic changes between
ECD and SCD group.
A correlation was observed between chronic histological changes “inherited” from the donor and graft
survival/function. Cortical tubular atrophy, arteriosclerosis, arteriolar hyalinization and glomerulosclerosis
found in biopsies were associated with higher serum
creatinine concentration. Cortical interstitial fibrosis
and arteriosclerosis were associated with higher
incidence of graft loss.
Additionally, the recipients of kidneys with arteriosclerosis and glomerulosclerosis had a higher rate of
slow graft function and the recipients of kidneys with
arteriolar hyalinization had a higher rate of delayed
graft function.
The recipients of kidneys with cortical interstitial
fibrosis had a higher incidence of graft loss in comparison to recipients of kidneys without these findings one year post transplantation (33.3% vs 82.4%,
p = 0.035). The recipients of kidneys with the tubular
atrophy had higher serum creatinine concentration
in comparison to recipients of kidneys without these
changes one year post transplantation (2.13 mg/dl vs
1.53 mg/dl, p = 0.048) [Tab. 4].
The recipients of kidneys with inherited arteriosclerosis had a higher incidence of slow graft function,
higher serum creatinine concentration and lower graft
survival one year post transplantation in comparison
to recipients of kidneys without inherited arterioscleMEDtube Science Dec, 2014; Vol.II (4)
11
rosis (respectively 69.4% vs 48.6%, p = 0.040; 1.92
mg/dl vs 1.42 mg/dl, p = 0.006; 63.2% vs 85.1%,
p = 0.048). The recipients of kidneys with presence
of arteriolar hyalinization had a higher rate of delayed graft function (43.6% vs 25.5%, p = 0.035) and
higher serum creatinine concentration one year post
transplantation (1.89 mg/dl vs 1.47 mg/dl, p = 0.001)
[Tab. 5].
In the group of kidneys with inherited glomerulosclerosis a higher incidence of slow graft function and higher serum creatinine concentration was presentone
year post transplantation in comparison to kidneys
without inherited glomerulosclerosis (respectively
78.6% vs 48.0%, p = 0.032; 1.95 mg/dl vs 1.51 mg/
dl, p = 0.021) [Tab. 5].
No influence of total inflammation and thrombotic
changes on kidney graft survival and function was
found.
The predictive value of combination of donor clinical parameters (ECD) and chronic kidney lesions
(whose influence was found in univariate analysis)
for graft survival and kidney function at one year
post transplantation were estimated by multivariate
analysis. Cortical tubular atrophy was proved to have
negative influence on serum creatinine concentration
at one year post transplantation. Additionally, ECD
kidney recipients were more likely to have a creatinine concentration higher than 2mg/dl at one year post
transplantation [Tab. 6].
The influence of “BANFF”, “Pirani” and “CADI”
scores on graft function and survival one year post
transplantation were estimated. None of those scores
reached significance [Tab. 7]. The areas under the
curves (AUCs) of three scoring systems were compared [Fig. 1]
DISCUSSION
Despite many papers dealing with transplantation of
kidneys procured from expanded criteria donors (9),
the correlation between clinical parameters of expanded criteria donors and chronic histological lesions,
“inherited” from the donor, has not been found until
now. Our results proved for the first time that there
is a strong correlation between expanded criteria
donor definition, according to clinical parameters
given by UNOS (United Network for Organ Sharing),
and appearance of chronic histological lesions like
cortical interstitial fibrosis, cortical tubular atrophy,
arteriosclerosis, arteriolar hyalinization and glomerulosclerosis.
In our analysis, a correlation between chronic histological changes and graft survival and function was
proved. We found a relationship between cortical
tubular atrophy, arteriosclerosis, arteriolar hyalini-
science
zation and glomerulosclerosis estimated in biopsies
and higher serum creatinine concentration. Cortical
interstitial fibrosis and arteriosclerosis were associated with higher incidence of graft loss. Only cortical
tubular atrophy reached significance in multivariate
analysis, probably due to the size of the studied
group.
Similar findings were described by other authors.
Numerous papers have indicated the influence of
chronic histological lesions on transplanted kidney
survival and function. Snoeijs proved lower graft
survival of kidneys with glomerulosclerosis in biopsy
(10). Lopes showed a correlation between glomerulosclerosis, arteriosclerosis and cortical interstitial
fibrosis and kidney function three months post
transplantation (11). The data published by Matignon
confirmed the negative influence of arteriolar hyalinization on episodes of delayed graft function (12).
Also Arias found that there is a lower graft survival of
kidneys with glomerulosclerosis, cortical interstitial
fibrosis, cortical tubular atrophy and arteriolar hyalinization (13).
There are few papers where influence of donor parameters and histological findings on kidney allograft
outcome are considered together (14). Karpinski
described a histological score system to find how
chronic histological lesions influence results of kidneys transplantation which seems to be more accurate than donor parameters alone (15).
On the other hand, there are few papers which do not
confirm the correlation between chronic histological
lesions and kidney allograft function (16, 17).
The differences in methodology of kidney biopsy
collecting and its evaluation may explain variations
in the data published. Nevertheless, most authors
underline the negative impact of chronic histological
changes on kidney allograft function and survival.
Some data show that the degree of glomerulosclerosis could be a powerful parameter to define severity of renal damage. According to these results,
some centres recommend the transplantation of two
kidneys from one donor („en bloc”) if the degree of
glomerulosclerosis is greater than 20% (18).
Our study did not confirm the effectiveness of the
histological scoring systems like “BANFF”, “Pirani” or
“CADI”. These scores are based on quantification of
the severity of histological lesions. Our findings differ
from other papers probably due to the fact that the
analysed population was not sufficient. An interesting
composite scoring system based on clinical data (donor serum creatinine concentration, donor hypertension) and one histological lesion (glomerulosclerosis)
was proposed by Anglicheau (19).
Many authors emphasize the necessity of routine kidney biopsy in the perioperative period, even though
science
the kidney is procured from a standard criteria donor
(20). The aim of the biopsy is to evaluate kidney and
to find a pre-existing morphological lesion, “inherited” from the donor that may limit the functional level
and vitality of the graft. Secondly, this can be crucial
for protocol biopsies in the post transplant period
when chronic changes may overlap new histological
changes associated with acute rejection, chronic
nephropathy or drug toxicity. Moreover, histological
examination during graft procurement and storage
enables to qualify kidney for transplantation or not.
Based on our experience we recommend to collect
kidney biopsy from every graft during perioperative
period and during storage in every case there are
doubts as to possible kidney damage and vitality.
CONCLUSIONS
Kidneys procured from expanded criteria donors are
more likely to contain chronic histological lesions on
biopsy. There is a strong correlation between chronic histological lesions and kidney graft function and
survival.
12
LIST OF THE TABLES
Tab. 1. Donors characteristics
Tab. 2. Recipients characteristics
Tab. 3. Chronic histological lesions in kidney biopsies
Tab. 4. Influence of chronic histological lesions (IF and TA) on kidney graft function and survival in univariate analysis
Tab. 5. Influence of chronic histological lesions (AS, HA and GS) on kidney graft function and survival in univariate analysis
Tab. 6. Multivariate Cox regression model evaluating histological lesions for the prediction of graft loss and kidney function at one year post transplantation
Tab. 7. Multivariate logistic regression model evalu
ating histological score system (BANFF, Pi
rani, CADI) for the prediction of graft loss and kidney function at one year post transplanta
tion
TAB. 1. DONORS CHARACTERISTICS
DISCLOSURE
This work was not supported by any grants or industry donations. The manuscript was not prepared or
supported by any commercial organization. The authors of this manuscript have no conflicts of interest
to disclose.
Donors (n=98)
AGE (Y)
42 ± 16.5
CAUSE OF DEATH (N):
CNS TRAUMA
43
CEREBROVASCULAR DISEASE
43
OTHER
HYPERTENSION (%)
CITE THIS AS
MEDtube Science Dec. 2014; 2(4), 8-14.
SERUM CREATININE CONCENTRATION (MG/DL)
1.1
ECD / SCD – ACCORDING TO UNOS (N)
23/75
DONOR TYPE – HEMODYNAMIC CLASSIFICATION (N)
A
LIST OF THE FIGURES
FIG. 1. RECEIVER OPERATING CHARACTERISTIC (ROC) CURVES FOR HISTOLOGICAL SCORING SYSTEMS AS PREDICTORS OF HIGH (≥ 2 MG/DL) CREATININE CONCENTRATION ONE YEAR POST TRANSPLANTA
TION
12
18.4
11
B
8
C
79
FEMALE / MALE
38/60
MULTIORGAN DONORS (%)
45
WEIGHT (KG)
72
HEIGHT (M)
1.7
BMI (KG/M2)
24.3
HYPOTENSION (%)
51
CARDIAC AREST (%)
28.6
ICU STAY (DAYS)
4
VASOPRESSORS (%)
88.8
URINE PER DAY (ML)
4298
SERUM CREATININE CLEARANCE (ML/MIN)
87.1
SERUM UREA CONCENTRATION (MG/DL)
36
HBV INFECTION (N)
6
HCV INFECTION (N)
8
science
13
TAB. 2. RECIPIENTS CHARACTERISTICS
Recipients (n=171)
AGE (Y)
44 ± 13.3
MALE / FEMALE (%)
66 / 34
WEIGHT (KG)
67
HEIGHT (M)
1.7
TAB. 3. CHRONIC HISTOLOGICAL LESIONS IN KIDNEY BIOPSIES
SCD (n=128)
ECD (n=43)
P
INTERSTITIAL FIBROSIS
0.9%
12.5%
0.002
CORTICAL
TUBULAR ATROPHY
3.7%
22.5%
< 0.001
< 0.001
BMI (KG/M2)
23
ARTERIOSCLEROSIS
22.7%
62.9%
HCV INFECTION (%)
27.1
TOTAL INFLAMMATION
1.0%
5.4%
NS
ARTERIOLAR HYALINIZATION
17.8%
52.5%
< 0.001
GLOMERULOSCLEROSIS ≥
20%
2.2%
36.4%
< 0.001
HBV INFECTION (%)
16.6
CMV INFECTION (%)
67.9
HEMODIALYSIS (%)
88
DIABETES MELITUS (%)
13.5
HYPERTENSION (%)
88.8
CHRONIC CORONARY DISEASE (%)
19.4
ACUTE CORONARY SYNDROME (%)
3.5
ARYTHMIA (%)
5.3
LIPID DISORDERS (%)
20
TAB. 4. INFLUENCE OF CHRONIC HISTOLOGICAL LESIONS (IF AND TA) ON KIDNEY GRAFT FUNCTION AND SURVIVAL IN UNIVARIATE ANALYSIS
IMMUNOLOGICAL CHARACTERISTIC
HIGHEST PRA
15.2
LAST PRA
5.9
IF (-)
(n=141)
IF (+)
(n=6)
P
TA (-)
(n=134)
TA (+)
(n=13)
P
DGF (%)
30.2
33.3
NS
29.5
38.5
NS
SGF (%)
50.4
83.3
NS
50.0
69.2
NS
SERUM CREATININE CONCENTRATION (MG/
DL) AT 1 YEAR
1.57
1.70
NS
1.53
2.13
0.048
GRAFT SURVIVAL
(%) AT 1 YEAR
82.4
33.3
0.035
81.5
71.4
NS
TAB. 5. INFLUENCE OF CHRONIC HISTOLOGICAL LESIONS (AS, HA AND GS) ON KIDNEY GRAFT FUNCTION AND SURVIVAL IN UNIVARIATE ANALYSIS
AS (-) (n=71)
AS (+) (n=39)
P
HA (-) (n=107)
HA (+) (n=40)
P
GS<20%
(n=109)
GS≥ 20%
(n=14)
P
DGF (%)
31.0
44.7
NS
25.5
43.6
0.035
29.0
50.0
NS
SGF (%)
48.6
69.4
0.040
47.1
64.9
NS
48.0
78.6
0.032
SERUM CREATININE CONCENTRATION (MG/
DL) AT 1 YEAR
1.42
1.92
0.006
1.47
1.89
0.001
1.51
1.95
0.021
GRAFT SURVIVAL
(%) AT 1 YEAR
85.1
63.2
0.048
80.3
81.8
NS
85.3
63.6
NS
TAB. 6. MULTIVARIATE COX REGRESSION MODEL EVALU
ATING HISTOLOGICAL LESIONS FOR THE PREDIC
TION OF GRAFT LOSS AND KIDNEY FUNCTION AT ONE YEAR POST TRANSPLANTATION
Serum creatinine ≥ 2
mg/dl
Graft loss
OR
p
OR
p
ECD
1.7
NS
7.50
0.001
4.0
NS
1.57
NS
CORTICAL TUBULAR
ATROPHY
1.33
NS
7.03
0.04
ARTERIOSCLEROSIS
1.91
NS
1.87
NS
ARTERIOLAR
HYALINIZATION
1.35
NS
1.64
NS
GLOMERULOSCLEROSIS
≥ 20%
2.35
NS
1.68
NS
TAB. 7. MULTIVARIATE LOGISTIC REGRESSION MODEL EVALUATING HISTOLOGICAL SCORE SYSTEMS (BANFF, PIRANI, CADI) FOR THE PREDICTION OF GRAFT LOSS AND KIDNEY FUNCTION AT ONE YEAR POST TRANSPLANTATION
Serum creatinine ≥ 2
mg/dl
Graft loss
OR
p
OR
p
ECD
1.33
NS
1.98
0.074
1.39
NS
1.64
NS
science
BIBLIOGRAPHY
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
19.
Meier-Kriesche H.U., Schold J.D., Srinivas T.R., Reed A.,
Kaplan B. Kidney transplantation halts cardiovascular disease
progression in patients with end-stage renal disease. Am J
Transplant. 2004; 4 (10): 1662–1668.
Locatelli F., Del Vecchio L., Manzoni C. Morbidity and mortality on maintenance haemodialysis. Nephron. 1998; 80 (4):
380-400.
Treviño-Becerra A. Substitute treatment and replacement in
chronic kidney disease: peritoneal dialysis, hemodialysis and
transplant. Cir Cir. 2009; 77 (5): 411-415.
Domagala P., Kwiatkowski A., Wszola M., Czerwinski J., Cybula K., Trzebicki J., Chmura A. Complications of transplantation of kidneys from expanded-criteria donors. Transplant
Proc. 2009; 41 (8): 2970-2971.
Port F.K., Bragg J.L., Metzger R.A. Dykstra D.M., Gillespie
B.W., Young E.W., Delmonico F.L., Wynn J.J., Merion R.M.,
Wolfe R.A., Held P.J. Donor characteristics associated with
reduced graft survival: an approach to expanding the pool of
kidney donors. Transplantation. 2002; 74 (9): 1281–1286.
Schold J.D., Meier-Kriesche H.U. Which Renal Transplant
Candidates Should Accept Marginal Kidneys in Exchange for
a Shorter Waiting Time on Dialysis? Clin J Am Soc Nephrol.
2006; 1 (3): 532–538.
Remuzzi G., Cravedi P. Perna A. et al. Long-term outcome
of renal transplantation form older donors. NEJM. 2006; 354:
343-352.
Isoniemi H., Taskinen E., Hayry P. Histological chronic allograft damage index accurately predicts chronic renal allograft
rejection. Transplantaion. 1994; 58: 1195-1198.
Stratta R.J., Rohr M.S., Sundberg A.K., Armstrong G., Hairston G., Hartmann E., Farney A., Roskopf J., Iskandar S.S.,
Adams P.L. Increased kidney transplantation utilizing expanded criteria deceased organ donors with results comparable
to standard criteria donor transplant. Ann Surg. 2004; 239 (5):
688-697.
Snoeijs M.G., Buurman W.A., Christiaans M.H., van Hooff
J.P., Goldschmeding R., van Suylen R.J., Peutz-Koostra C.J.,
van Heum L.W.E. Histological assessment of preimplantation
biopsies may improve selection of kidneys from old donors
after cardiac death. Am J Transplant. 2008; 8: 1844-1851.
Lopes J.A., Moreso F., Riera L., Carrera M., Ibernon M., Fulladosa X., Grinyó J.M., Serón D. Evaluation of pre-implantation
kidney biopsies: comparison of Banff criteria to a morphometric approach. Kidney Int. 2005; 67 (4): 1595-600.
Matignon M., Desvaux D., Noël L.H., Roudot-Thoraval F.,
Thervet E., Audard V., Dahan K., Lang P., Grimbert P. Arteriolar hyalinization predicts delayed graft function in deceased
donor renal transplantation. Transplantation. 2008; 86 (7):
1002-1005.
Arias L.F., Blanco J., Sanchez-Fructuoso A., Prats D., Duque
E., Sáiz-Pardo M., Ruiz J., Barrientos A. Histologic assessment of donor kidneys and graft outcome: multivariate analyses. Transplant Proc. 2007; 39 (5): 1368-70.
Kayler L., Mohanka R., Basu A., Shapiro R., Randhawa P.
Correlation of histologic findings on preimplant biopsy with
kidney graft survival. Transplant International. 2008; 21: 8928.
Karpinski J., Lajoie G., Cattran D., Fenton S., Zaltzman J.,
Cardella C., Cole E. Outcome of kidney transplantation from
high-risk donors is determined by both structure and function.
Transplantation. 1999; 67 (8): 1162-1167.
Pokorna E., Vitko S., Chadimova M., Schuck O. Morphologic changes in renal procurement biopsy and onset of graft
function. Transplant Proc. 2001; 33: 1999-2000.
Sung R.S., Christensen L.L., Leichtman A.B., Greenstein
S.M., Distant D.A., Wynn J.J., Stegall M.D., Delmonico F.L.,
Port F.K. Determinants of discard of expanded criteria donor
kidneys: impact of biopsy and machine perfusion. Am J
Transplant. 2008; 8 (4): 783-92.
Morales J., Andres A., Pallardo L., Capdevila L., Campistol
J., Gil Vernet J. et al. Trasplante renal en pacientes de edad
avanzada con un rinon de donate anoso. Nefrologia. 1998;
18, s5: 32-47.
Anglicheau D., Loupy A., Lefaucher C. et al. A simple clinic
-histopathological composite scoring system is highly predic-
14
tive of graft outcomes in marginal donors. Am J Transplant.
2008; 8: 2325-2334.
20. Seron D., Anaya F., Marcen R., Garcia del Moral R. et al.
Guidelines for indicating, obtaining, processing, and evaluating kidney transplant biopsies. Nefrologia. 2008; 4: 385-396.
mykofenolan mofetylu
science
16
Proteus mirabilis, a Gram-negative
rod from family Enterobacteriaceae,
is one of the key pathogen associated with complicated urinary tract
infections: acute pyelonephritis,
bladder infections or urolithiasis.
The diversity of aminoglycoside-modifying enzymes among ESBL - positive Proteus mirabilis
clinical strains
Anna Diana Michalska, Paweł Tomasz Sacha*, Katarzyna Kaczyńska, Elżbieta Anna Tryniszewska
Department of Microbiological Diagnostics and Infectious Immunology, Medical University of Bialystok, Bialystok, Poland
#Corresponding author: Paweł T. Sacha e-mail address: [email protected]
RUNNING TITLE
Aminoglycoside-modifying enzymes among Proteus mirabilis
KEYWORDS
aminoglycoside-modifying enzymes, Proteus mirabilis, ESBL, plasmid-mediated resistance
WORD COUNT
1 962
CONFLICT OF
INTERESTS
This study was supported by internal funding sources from Medical University of Bialystok (144-22822 F).
ABSTRACT
Background: Nowadays, the spreading of multi-drug resistant bacteria poses a serious threat, which significantly reduces therapeutic options. P. mirabilis is a common etiological factor of complicated urinary tract
infections. Moreover, this species can acquire resistance genes through mobile genetic elements. The most
prevalent resistance mechanism among P. mirabilis strains is the production of ESBL, which may occur along
with other resistance determinants. Among them, AME creates the menace of aminoglycosides effectiveness.
This study was designed to investigate the co-production of AME and ESBL in clinical isolates of P. mirabilis.
Material and Methods: A total of 228 P. mirabilis strains were tested for the production of ESBL by DDST.
Then, PCR with specific primer pairs was used to detect genes encoding AME among 75 ESBL-positive P.
mirabilis strains.
Results: The co-production of AME along with ESBL was reported in 88% of ESBL strains. The revealed AME
genes were: ant(2″)-Ia (n=53), aph(3″)-Ib (n=14), aac(6’)-Ib (n=9), and aac(3)-Ia (n=1). Nine strains showed the
presence of more than one AME gene. The most frequent combination was ant(2″)-Ia+aph(3″)-Ib (5 strains),
followed by aac(6’)-Ib+aph(3″)-Ib (2 strains), and aac(6’)-Ib+ant(2″)-Ia+aph(3″)-Ib (2 strains). Isolates co-producing AME and ESBL showed high resistance rates to 3rd generation cephalosporins, aminoglycosides, and
fluoroquinolones. Carbapenems were the only antibiotics active against all tested strains.
Conclusion: In this study we observed high prevalence of AME among P. mirabilis strains producing ESBL.
The rapid dissemination of strains carrying genes for resistance to several groups of antibiotics creates the
need for effective surveillance and appropriate antibiotic policy.
science
17
BACKGROUND
P
roteus mirabilis, a Gram-negative rod from family Enterobacteriaceae, is one of the key pathogen associated with complicated urinary tract
infections: acute pyelonephritis, bladder infections or
urolithiasis [1]. This genus carries numerous virulence
factors that promote colonization of the urinary tract
[2]. Moreover, P. mirabilis strains can acquire various genes for antibiotic resistance via mobile genetic
elements: plasmids, integrons, gene cassettes, and
transposons [3]. The production of extended spectrum beta-lactamases (ESBL) is considered as one
of the most important resistance mechanism. These
enzymes have the ability to hydrolyze the molecules
of beta-lactam antibiotics, like 3rd generation cephalosporins (eg. cefotaxime, ceftazidime) and monobactams [4]. There are several antimicrobial options
recommended for the treatment of ESBL-producing
P. mirabilis – like aminoglycosides, fluoroquinolones,
or carbapenems [5]. Aminoglycosides are very important group of antibiotics with activity against many
Gram-negative rods [6]. Nevertheless, Gram-negative
rods producing ESBLs frequently show cross-resistance with other groups of antimicrobials [7].
The most common mechanism of aminoglycoside
resistance is enzymatic modification of antibiotic
molecule [8]. After modification, the aminoglycoside
is not able to bind to the aminoacyl site of 16S rRNA
within the bacterial 30S ribosomal subunits and
inhibit protein synthesis [5,9]. Aminoglycoside-modifying enzymes (AME) have been assigned to three
classes: aminoglycoside acetyltransferases (AAC),
aminoglycoside phosphotransferases (APH), and
aminoglycoside nucleotidyltransferases (ANT) [10].
A more specific classification includes the division
into subclasses according to the regiospecificities
for aminoglycoside modifications and spectrum of
aminoglycoside resistance [11]. To the subclasses
with clinical significance among Enterobacteriaceae
rods belong following groups: AAC(3)-I, AAC(6’)-I,
ANT(4’)-II, ANT(2”)-I, and APH(3”)-I. The subclass
AAC(3)-I contributes to the resistance to gentamicin,
sisomicin, and astromicin, while AAC(6’)-I shows
activity against amikacin and gentamicin. Enzymes
from ANT(4’)-II subclass confer resistance to amikacin, isepamicin, and tobramycin, and AME belonging
to ANT(2”)-I mediate resistance to dibekacin, gentamicin, kanamycin, sisomicin, and tobramycin. The
subclass of APH(3”)-I enzymes shows activity against
streptomycin [8]. The other mechanisms, which also
contributes in resistance to aminoglycosides, can coexist in one bacterial cell along with AME [12]. These
mechanisms include methylation of 16S rRNA [13],
reduced outer membrane permeability [14], efflux
pumps [15], and mutations of the ribosomal proteins
or 16S rRNA [13].
In this study we screened for various subclasses of
AME among ESBL-positive P. mirabilis strains obtained from patients in University Clinical Hospital of
Bialystok, Poland.
From June 2013 to June 2014, a total of 228 nonduplicated P. mirabilis strains were collected from
patients hospitalized in University Clinical Hospital
in Bialystok, Poland. Isolates were initially identified
on the basis of colony morphology on Columbia
Agar and MacConkey Agar (both from Oxoid Thermo
Fisher Scientific Inc, Waltham, USA). Species identification was confirmed using the Vitek 2 Automated
System with GN ID cards (bioMerieux, Marcy l’Etoile,
France). All isolates were susceptibility tested by
Vitek 2 System with AST cards (bioMerieux). Minimal
inhibitory concentrations (MIC) of amikacin, gentamicin, and tobramycin were tested by E-tests (bioMerieux). Interpretation of susceptibility testing results
was according to the newest EUCAST criteria [16].
Strains with value of MIC for cefotaxime and ceftazidime higher than 1 mg/L were selected for phenotypic ESBL confirmation [17]. Double-disk synergy test
(DDST) with disks containing amoxicillin/clavulanic
acid (20/10 μg), ceftazidime (30 μg), and cefepime (30
μg) (all from Oxoid) was used as phenotypic test for
ESBL detection [17].
ESBL-positive strains were then selected for molecular investigation towards AME genes. Plasmid
material was extracted from overnight P. mirabilis
cultures by Plasmid Mini Kit (A&A Biotechnology,
Gdynia, Poland) according to the manufacturer’s
protocol. PCR assays were performed to detect
following AME genes: aac(6’)-Ib, aac(3)-Ia, ant(4’)-IIa,
ant(2”)-Ia, and aph(3”)-Ib. Primers for amplification
were selected from the literature (Table 1). All PCR
surveys were performed in the LabCycler Gradient
(SensoQuest GmbH, Goettingen, Germany) under
following conditions: predenaturation step at 94°C
for 5 min, 30 cycles of denaturation at 94°C for 45 s,
annealing at 52°C for 45 s and elongation at 72°C for
1 min, and a final elongation step at 72°C for 10 min.
The PCR products were separated by gel electrophoresis at 5 V/cm for 110 min on a 1.5% agarose
gel (Sigma-Aldrich, St. Louis, USA) containing 0.5
μg/ml of ethidium bromide (MP Biomedicals, Santa Ana, USA) in 1xTBE buffer. The analyses were
performed on Sub Cell® GT apparatus (Bio-Rad,
Hercules, USA). After electrophoresis amplicons were
visualized under UV light and photographed using a
ChemiDoc™ XR System (Bio-Rad, Hercules, USA).
The sizes of the DNA fragments were calculated from
their positions relative to the position of the molecular
weight marker: Perfect™ 100-1000 bp DNA Ladder
(EURx, Gdańsk, Poland). To identify the variants of
resistance genes, sequencing was performed with
primers listed in Table 1 using 3500 Genetic Analyzer
(Applied Biosystems, Foster City, USA). The obtained
sequences were compared with sequences stored
in GenBank database using the nucleotide BLAST
science
algorithm.
Descriptive statistics for epidemiological purposes
was performed by StataSE 12 (StataCorp LP, USA).
18
ducing P. mirabilis strains, 66.67% were males, and
33.33% were females. Patients’ mean age was 49.86
with standard deviation 8.67 years.
RESULTS
DISCUSSION
Among the 228 isolates tested by DDST, 75 (32.89%)
showed the production of ESBL. These strains were
selected for further investigations. The genes encoding AME were detected in 66 P. mirabilis isolates,
which represents 88.0% of ESBL-positive strains.
A variety of AME genes was observed: ant(2”)-Ia in
fifty-three, aph(3”)-Ib in fourteen, aac(6’)-Ib in nine
strains, and aac(3)-Ia in one strain. In nine strains the
presence of more than one AME gene was revealed.
Coexistence of ant(2″)-Ia and aph(3″)-Ib was detected
in five strains, while the presence of aac(6’)-Ib and
aph(3″)-Ib was revealed in two strains, and aac(6’)-Ib
with ant(2″)-Ia and aph(3″)-Ib also in two strains.
The presence of ant(4’)-IIa gene was not detected
in any of tested isolates. Sixty-six products of PCR
amplification were sequenced, and obtained sequences were compared with those stored in GenBank
database. All sequences showed 100% similarity
with sequences deposited under following accession
numbers: NC_004998.1 for aac(3)-Ia, NC_003486.1
for aac(6’)-Ib, M98270 for ant(4’)-IIa, X04555 for ant(2″)-Ia, and M28829 for aph(3″)-Ib.
The present study focused on detection of plasmidmediated AME among ESBL-positive P. mirabilis
strains. In this research we observed a high rates of
AME among isolates producing ESBL (88.0%). As
well, Iranian survey conducted currently revealed
a high frequency of AME among rods from family
Enterobacteriaceae (71.0%) [21]. Data obtained from
recent American assay showed that even 98.0% of
K. pneumoniae resistant to carbapenems produces
AME [22]. Acquisition of new resistance mechanisms
by strains already resistant to particular antimicrobials creates serious concern, due to the propagation
of multidrug-resistant isolates.
We analyzed resistance to eight antibiotics belonging
to three groups: beta-lactams, aminoglycosides,
and fluoroquinolones. All isolates showed microbiological resistance to ampicillin, amoxicillin with
clavulanic acid, ceftazidime, and cefotaxime. Among
aminoglycosides, MIC range of amikacin was from
4 to ≥256 μg/mL, gentamicin from 16 to ≥256 μg/
mL, and tobramycin from 24 to μg/mL. According to
the EUCAST interpretation tables of MIC, all strains co-producing ESBL and AME were resistant to
gentamicin and tobramycin, and 53.03% of isolates
was resistant to amikacin. Moreover, all strains ESBL
and AME-positive were resistant to ciprofloxacin.
The only antimicrobial agent, which showed 100%
activity against multi-drug resistant P. mirabilis was
meropenem. The results of antimicrobial susceptibility testing combined with detected genes encoding
AME are presented in Table 2. Strains harboring
genes encoding AME showed differentiated values
of MIC50 of amikacin. The highest value of MIC50
was detected among strains carrying combination
of aac(6’)-Ib and aph(3”)-Ib, while the lowest value
showed isolates with single aph(3”)-Ib gene. Strains
without detected genes encoding AME were susceptible to all aminoglycosides used in this study.
Strains were obtained from various clinical specimens and from numerous hospital wards. Most
strains were isolated from Intensive Care Unit
(32.0%), and Urology Unit (28.79%). The dominant
specimen, from which strains were obtained, was
urine (62.12%), followed by wound swabs (24.24%).
Among patients infected by ESBL- and AME-pro-
In our survey, the most prevalent gene encoding
AME was ant(2”)-Ia, present in 80.30% of AME-positive isolates. This a very interesting result, because
AAC(6’)-Ib is considered as the most common variant
of AME among Gram-negatives, as well as Gram-positives [8,22,23]. In our previous studies conducted
on P. mirabilis, and P. aeruginosa isolates, the aac(6’)
-Ib gene was detected in 71.43%, and 58.3% of
strains, respectively [24,19]. Although, the latest research conducted in our hospital revealed the presence
of ant(2”)-Ia in 36.0% of strains, while the aac(6’)-Ib
gene was detected in smaller amount – in 28.0%
of strains [18]. The resistance of clinical strains to
aminoglycosides can vary with the genus of bacteria, geographic location, and many different factors.
In the United States, where gentamicin is the most
frequently used aminoglycoside, the gene encoding
ANT(2”)-Ia was detected in 81.0% of all aminoglycoside-resistant Enterobacteriaceae rods [25].
Antimicrobial susceptibility testing indicated that
carbapenems were the only drugs with full activity
against all ESBL- and AME-positive strains. Other
beta-lactams, like amoxicillin with clavulanic acid,
cefotaxime, and ceftazidime, were inactivated by
bacterial mechanisms of resistance. Also gentamicin
and tobramycin showed lack of activity. Although,
amikacin remained effective against 46.97% of isolates producing AME. Various level of resistance and
different values of MIC50 of amikacin to AME-positive strains may be due to different levels of expression in particular isolates, and various AME substrate
spectrum. In therapy of infections caused by strains
producing ESBL, amikacin is usually the most active
antimicrobial among aminoglycosides [26]. In the
case of urinary tract sepsis caused by ESBL-positive strains susceptible to aminoglycosides, amikacin
could be administered to avoid the excessive use of
carbapenems [5]. Antimicrobial susceptibility testing
revealed the significant share of AME in resistance to
aminoglycosides among P. mirabilis strains. Results
obtained in this study are consistent with the preMEDtube Science Dec, 2014; Vol.II (4)
science
19
vious statements that together with the increasing
prevalence of ESBL-positive strains resistant to beta
-lactams, the rate of isolates resistant to aminoglycosides is also growing [27]. Infections caused by multidrug-resistant rods are associated with increased
mortality than diseases caused by susceptible strains
[28]. Rational management of targeted antimicrobial
therapy and appropriate methods of surveillance are
essential for maintaining the antibiotics activity.
TAB. 1. SEQUENCES OF OLIGONUCLEOTIDE PRIMERS USED IN PCR ASSAYS FOR AMPLIFICATION OF GENES ENCODING AME
Target
Primer
Oligenucleotide sequence
aac3-F
5’GGCTCAAGTATGGGCATCAT
aac3-R
5’TCACCGTAATCTGCTTGCAC
aacA4-F
5’GCTCTTGGAAGCGGGGACGG
aacA4-R
5’TCGCTCGAATGCCTGGCGTG
ant4pr-F
5’ATCGTCTGCGAGAAGCGTAT
ant4pr-R
5’TAAAACGCCTATCCGTCACC
ant2bi-F
5’GACACAACGCAGGTCACATT
ant2bi-R
5’CGCAAGACCTCAACCTTTTC
aph3bi-F
5’CTTGGTGATAACGGCAATTCC
aph3bi-R
5’CCAATCGCAGATAGAAGGCAA
aac(3)-Ia
CONCLUSIONS
aac(6’)-Ib
In conclusion, a high frequency of simultaneous
occurrence of genes encoding ESBL and AME was
observed in P. mirabilis isolates. This coexistence of
various mechanisms of resistance among bacterial
strains significantly reduces therapeutic options.
There is an urgent need for larger, multicentric survey
to assess the prevalence of AME in Poland.
ant(4’)-IIa
ant(2”)-Ia a
Size
(bp)
Reference
389
[18]
300
[19]
839
[18]
500
[18]
548
[20]
ACKNOWLEDGEMENTS
This study was supported by internal funding sources
from Medical University of Bialystok (144-22822 F).
aph(3”)-Ib
CITE THIS AS
LIST OF THE TABLES
Tab. 1. Sequences of oligonucleotide primers used in PCR assays for amplification of genes encoding AME
Tab. 2. Distribution of antimicrobials MIC among P. mirabilis strains carrying combinations of genes encoding AME and without these ge
nes
TAB. 2. DISTRIBUTION OF ANTIMICROBIALS MIC AMONG P. MIRABILIS STRAINS CARRYING COMBINATIONS OF GENES ENCODING AME AND WITHOUT THESE GENES
MIC (μg/mL)
Genes
for AME
n
AMK
GEN
TOB
AMC
CTX
CTZ
MEM
CIP
MIC50
%R
MIC50
%R
MIC50
%R
MIC50
%R
MIC50
%R
MIC50
%R
MIC50
%R
MIC50
%R
aac(3)-Ia
46
8
47.83%
≥256
100%
≥256
100%
16
100%
24
100%
16
100%
0.047
0%
≥32
100%
aac(3)-Ia
5
32
100%
≥256
100%
128
100%
32
100%
32
100%
32
100%
0.064
0%
≥32
100%
aac(3)-Ia
5
4
40.0%
32
100%
96
100%
16
100%
32
100%
32
100%
0.047
0%
≥32
100%
aac(3)-Ia
1
8
0%
≥256
100%
≥256
100%
32
100%
24
100%
24
100%
0.032
0%
≥32
100%
aac(3)-Ia
5
6
40.0%
≥256
100%
≥256
100%
32
100%
48
100%
32
100%
0.094
0%
≥32
100%
aac(3)-Ia
2
128
100%
128
100%
128
100%
32
100%
32
100%
48
100%
0.032
0%
≥32
100%
aac(3)-Ia
2
24
100%
≥256
100%
≥256
100%
16
100%
24
100%
32
100%
0.047
0%
≥32
100%
aac(3)-Ia
9
2
0%
1
0%
0.75
0%
16
100%
24
100%
16
100%
0.032
100%
≥32
100%
science
BIBLIOGRAPHY
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
19.
20.
21.
Jacobsen S, Stickler D, Mobley H, Shirtli M. Complicated
catheter-associated urinary tract infections due to Escherichia
coli and Proteus mirabilis. Clin Microbiol Rev 2008; 21:26-59.
Armbruster CE, Mobley HLT. Merging mythology and morphology: the multifaceted lifestyle of Proteus mirabilis. Nat
Rev Microbiol 2012; 10:743-754.
Bistue AJCS, Birshan D, Tomaras AP, et al. Klebsiella
pneumoniae multiresistance plasmid pMET1: similarity with
the Yersinia pestis plasmid pCRY and integrative conjugative
elements. PLoS One 2008; 3:e1800.
Bradford PA. Extended-spectrum β-lactamases in the 21st
century: characterization, epidemiology, and detection of
this important resistance threat. Clin Microbiol Rev 2001; 14:
933-951.
Delgado-Valverde M, Sojo-Dorado J, Pascual A, Rodríguez-Baño J. Clinical management of infections caused by
multidrug-resistant Enterobacteriaceae. Ther Adv Infect Dis.
2013; 1 (2): 49-69.
Vakulenko SB, Mobashery S. Versatility of aminoglycosides
and prospects for their future. Clin Microbiol Rev 2003; 16 (3):
430-450.
Luzzaro F, Perilli M, Amicosante G, et al. Properties of multidrug-resistant, ESBL-producing Proteus mirabilis isolates
and possible role of beta-lactam/beta-lactamase inhibitor
combinations. Int J Antimicrob Agents. 2001; 17 (2): 131-135.
Ramirez MS, Tolmasky ME Aminoglycoside Modifying Enzymes. Drug Resist Updat 2010; 13 (6): 151-171.
Magnet S, Blanchard JS. Molecular insights into aminoglycoside action and resistance. Chem Rev 2005; 105: 477-498.
Houghton JL, Green KD, Chen W, Garneau-Tsodikova S. The
future of aminoglycosides: the end or renaissance? Chembiochem 2010; 11 (7): 880-902.
Doi Y, Arakawa Y. 16S ribosomal RNA methylation: emerging
resistance mechanism against aminoglycosides. Clin Infect
Dis 2007; 45 (1): 88-94.
Alekshun MN, Levy SB. Molecular mechanisms of antibacterial multidrug resistance. Cell 2007; 128: 1037-1050.
Galimand M, Sabtcheva S, Courvalin P, Lambert T. Worldwide disseminated armA aminoglycoside resistance methylase
gene is borne by composite transposon Tn1548. Antimicrob
Agents Chemother 2005; 49: 2949-2953.
Over U, Gur D, Unal S, Miller GH. The changing nature of aminoglycoside resistance mechanisms and prevalence of newly
recognized resistance mechanisms in Turkey. Clin Microbiol
Infect 2001; 7: 470-478.
Rosenberg EY, Ma D, Nikaido H. AcrD of Escherichia coli is
an aminoglycoside efflux pump. J Bacteriol 2000; 182: 17541756.
Breakpoint tables for interpretation of MICs and zone diameters, version 4.0, valid from 2014-01-01 (http://www.eucast.
org/fileadmin/src/media/PDFs/EUCAST_files/Breakpoint_tables/Breakpoint_table_v_4.0.pdf; accessed 31st October 2014)
EUCAST guidelines for detection of resistance mechanisms
and specific resistances of clinical and/or epidemiological
importance. Version 1.0 December 2013 (http://www.eucast.
org/fileadmin/src/media/PDFs/EUCAST_files/Resistance_mechanisms/EUCAST_detection_of_resistance_mechanisms_
v1.0_20131211.pdf; accessed 31st October 2014)
Michalska AD, Sacha PT, Ojdana D, Wieczorek A, Tryniszewska E. Prevalence of resistance to aminoglycosides and
fluoroquinolones among Pseudomonas aeruginosa strains in
a University Hospital in Northeastern Poland. Brazilian Journal
of Microbiology 45, 4, in press 2014.
Sacha P, Jaworowska J, Ojdana D, Wieczorek P, Czaban
S, Tryniszewska E. Occurrence of the aacA4 gene among
multidrug resistant strains of Pseudomonas aeruginosa
isolated from bronchial secretions obtained from the Intensive
Therapy Unit at University Hospital in Bialystok, Poland. Folia
Histochem Cytobiol 2012; 50: 322-324.
Madsen L, Aarestrup FM, Olsen JE. Characterization of
streptomycin resistance determinants in Danish isolates of
Salmonella Typhimurium. Vet Microbiol 2000; 75: 73-78.
Peerayeh SN, Rostami E, Siadat SD, Derakhshan S. High
rate of aminoglycoside resistance in CTX-M-15 producing
Klebsiella pneumoniae isolates in Tehran, Iran. Lab Med
20
2014; 45 (3): 231-237.
22. Almaghrabi R, Clancy CJ, Doi Y, et al. Carbapenem-resistant
Klebsiella pneumoniae strains exhibit diversity in aminoglycoside-modifying enzymes, which exert differing effects on
plazomicin and other agents. Antimicrob Agents Chemother.
2014; 58 (8): 4443-4451.
23. Wen JT, Zhou Y, Yang L, Xu Y. Multidrug-resistant genes of
aminoglycoside-modifying enzymes and 16S rRNA methylases in Acinetobacter baumannii strains. Genet Mol Res 2014;
16; 13 (2): 3842-3849.
24. Wieczorek P, Sacha P, Hauschild T, et al. The aac(6’)Ib gene
in Proteus mirabilis strains resistant to aminoglycosides. Folia
Histochem Cytobiol 2008; 46 (4): 531-533.
25. Miller GH, Sabatelli FJ, Hare RS, et al. The most frequent
aminoglycoside resistance mechanisms—changes with time
and geographic area: a reflection of aminoglycoside usage
patterns? Aminoglycoside Resistance Study Groups. Clin
Infect Dis 1997; 24 (Suppl. 1): S46-S62.
26. Pitout J, Le P, Church D, Gregson D, Laupland K. Antimicrobial susceptibility of well-characterised multiresistant CTX-M
-producing Escherichia coli: failure of automated systems to
detect resistance to piperacillin/tazobactam. Int J Antimicrob
Agents 2008; 32: 333-338.
27. Brigante G, Migliavacca R, Bramati S, et al. Emergence and
spread of a multidrug-resistant Acinetobacter baumannii clone producing both the carbapenemase OXA-23 and the 16S
rRNA methylase ArmA. J Med Microbiol 2012; 61: 653-661.
28. Rottier W, Ammerlaan H, Bonten, M. Effects of confounders
and intermediates on the association of bacteraemia caused
by extended-spectrum beta-lactamase-producing Enterobacteriaceae and patient outcome: a meta-analysis. J Antimicrob
Chemother 2012; 67: 1311-1320.
science
21
Dyspnea is more prevalent in aging
persons. It is more common, and
often more severe in the last few
weeks before death.
Treatment of dyspnea in the elderly – when
social care gains the advantage
Sayed S Syleem*
Intensive Care Unit, Kafr Saad Central Hospital, Damietta Egypt
#Corresponding author: Sayed S Syleem MSc,Intensive Care Unit, Kafr Saad Central Hospital, Damietta Egypt,
email: [email protected]
RUNNING TITLE
Treatment of dyspnea in the elderly
KEYWORDS
lonely, elder, psychosomatic, dyspnea, social care
WORD COUNT
1 607
CONFLICT OF
INTERESTS
ABSTRACT
Dyspnea is more prevalent in aging persons. It is more common, and often more severe in the last few weeks
before death. Despite dyspnea being a highly prevalent symptom in older adults and increasesmore frequent
with age regardless of the type of illness or community which patients live in, research indicates that dyspnea
is inadequately assessed at the end of life. It can be noticed that a valuable considerable number of elder people come to ER with dyspnea but investigations reveal no relevant organic disease. Studying their social life
might bring information which helps to understand the reasons.
The aim of the study: To characterize patients suffering from dyspnea that need social care rather than medical care (with special attention to patients living alone) and to evaluate whether there is a relationship between
dyspnea and lonelinessliving alone in elder people.
Methods: Every patient ≥60 years that presented to ER or clinic with dyspnea and was seen by the author was
included to the study. The whole group was divided according to age (from 60 to <70, from 70 to <80, ≥80
years old), gender, education level, and marital status. Data on frequency of attacks and living circumstances
were also collected. To exclude organic causes of dyspnea, patients underwent clinical examination, laboratory investigations, and radiological examination. Patients were divided into subgroups according to mode of
successful treatment: medical care including drugs and/or manoeuvres and social care.
Results: First aim of the study was to characterize which patients suffering from dyspnea need social care
rather than medical care. Social care is a successful way of treatment for patients who live alone, complain of
dyspnea frequently, are older and are less educated. As for the diseases, patients with chronic heart disease
or chronic diseases other than chest and heart are more likely to profit from social care. However, the most
important aspect of the research is the relationship between living alone and dyspnea, especially its frequency
and effective treatment. Patients living alone suffered from frequent attacks of dyspnea in 81,7% (364/445)
compared to 33,6% (80/238) of patients living with someone. 90,3% (402/445) patients who lived alone were
science
22
successfully treated with social care and sedatives.
Conclusions: Every patient aged more than 60 years who comes to ER with dyspnea with/without suffocation
must undergo investigations to exclude organic causes of dyspnea. However, we should pay special attention
to patients that will possibly benefit more from social care rather than medical care.
INTRODUCTION
D
yspnea is a multifactoral experience with
multiple layers of meaning, including medical,
social and psychological dimension1. It is more
prevalent in aging persons and often more common
and more severe in the last few weeks before death2, 3, 4. Despite dyspnea being a highly prevalent
symptom in older adults and more frequent with
age regardless of the type of illness or community
in which they live5, research indicates dyspnea is
inadequately assessed at the end of life6. Dyspnea in
the elderly is often associated with organic diseases,
most common of which are heart failure, chronic
obstructive pulmonary disease and asthma7. Neverthless, it can also be the result of or correlate with
psychological disorders like anxiety, depression or
panic disorders8, 9, 10. While organic dyspnea can
be treated with medical care successfully, social care
seems to be optimal way of treatment when psychological disorders are present.
The aim of the study is to characterize which patients
suffering from dyspnea need social care rather than
medical care with special attention to patients living
alone and to evaluate a possible relationship between dyspnea and loneliness in elder people.
ry functions to exclude pulmonary disease.
STATISTICAL ANALYSIS
All information fulfilled master table in Microsoft Excel
2010 program and were transferred to SPSS-16.0
for Windows program to analyse the data. Descriptive statistical analysis crosstabs and Chi-square
methods to detect the significance of the analysis
results were used. The result is significant when its
p-value is ≤ 0.05.
LIMITATIONS
1. Some patients may suffer from mixed dyspnea
(caused by medical and psychological factors),
so it cannot be assumed that dyspnea successfully treated by social care is only psychogenic.
2. Locality of the studied patients as they were
from one governorate, were administered to one
hospital and examined and treated only by the
author of the article.
3. Majority of the study was conducted during the
recent unrest/revolution, when emotional elements were dominant.
RESULTS
683 patients over 60 years of age, who presented
with dyspnea at Kafr Saad Central Hospital between
1999 to 2010 were included in the study. Patients
were divided into 3 groups: (1) from 60 to <70, (2)
from 70 to <80, (3) ≥80 years old. Data on gender,
educational status and marital status (married, widow, single – divorced or never married) were collected. Data on possible chronic chest diseases (present or absent), chronic heart diseases (present or
absent), and chronic diseases other than pulmonary
and cardiac (present or absent) were collected. Information on frequency of seeking medical advice due
to dyspnea (frequent “>1 attack every 2 months”, infrequent “≤ 1 attack every 2 months”) were collected.
Information on social status werewas included into
the analysis (lives alone, lives with others at night). All
patients were divided into subgroups according to
treatment options: medical care including drugs and/
or manoeuvres and social care including sedatives
in severe cases. To exclude acute organic causes of
dyspnea, all patients underwent clinical examination,
laboratory investigations, and radiologic examination
as follows: CBC to exclude anemia, pulse oximetry
to determine the hemoglobin oxygen saturation, ABG
to exclude altered pH, BNP to exclude heart failure,
cardiac enzymes and ECG to exclude acute ischemia
and myocardial infarction, chest-X-ray and pulmona-
Group of 683 patients consisted of 308 females and
375 males. 445 patients lived alone and 238 lived
with others.
First aim of the study was to characterize which patients suffering from dyspnea need social care rather
than medical care. Social care is a successful way
of treatment for patients who live alone, complain of
dyspnea frequently, are older and less educated. As
for the diseases, patients with chronic heart disease
or chronic diseases other than chest and heart are
more likely to gain a profit from social care. Data are
shown in Figure. 1.
The second aim of the study was to evaluate is there
a relation between dyspnea and loneliness in elder
people.
Patients living alone are significantly older. There
was also a link between dyspnea (whether organic or
psychogenic) and living alone. Patients living alone
suffered from frequent attacks of dyspnea in 81,7%
(364/445) compared to 33,6% (80/238) of patients
living with someone. 90,3% (402/445) patients who
lived alone were successfully treated with social care
and sedatives. In the group of patients who lived with
relatives only 6% (15/238) were successfully treated
with sedatives and social care (p =0.0001). Cross
science
23
relation between way of living (alone or with family) is
shown in the table 1.
CONCLUSION AND DISCUSSION
Every patient aged more than 60 years presenting to
ER with dyspnea should undergo investigations to
exclude organic causes of dyspnea. Author suggests
that following investigations should be performed at
the beginning: ABG to exclude altered pH, BNP to
exclude HF, pulse oximetry to determine the hemoglobin oxygen saturation, chest-X-ray and pulmonary
functions to exclude pulmonary disease, CBC to exclude anemia, cardiac enzymes and ECG to exclude
acute ischemia and myocardial infarction. However,
we should pay special attention to patients that will
be possibly better maintained with social care rather
than medical care. Such patients were characterized
above. However, there is one feature that particularly justifies the effectiveness of non-medical care,
that is, living circumstances. There could be several
reasons of this situation.
LIST OF THE FIGURES
FIG. 1. INFLUENCE OF TREATMENT OPTIONS IN DIFFE
RENT GROUPS OF PATIENTS
LIST OF THE TABLES
TAB. 1. CROSS RELATIONS OF LIVING CIRCUMSTANCES WITH ALL OTHER ITEMS
Target
Primer
Lives alone
Not alone
High educated
18% (83/445)
46,6% (111/238)
Less educated
82% (362/445)
53,4% (127/238)
Female
47,4%
(211/445)
40,7% (97/238)
Male
52,6%
(234/445)
59,3% (141/238)
60s
21,5% (96/445)
54,2% (129/238)
70s
36,1%
(161/445)
37,3% (89/238)
≥80
42,4%
(188/445)
8,5% (20/238)
Medical care
9,6% (43/445)
93,7% (223/238)
Social care
90,4%
(402/445)
6,3% (15/238)
Frequent
81,7%
(364/445)
33,6% (80/238)
Infrequent
18,3% (81/445)
66,4% (158/238)
Present
0,6% (3/445)
27,3% (65/238)
Absent
99,4%
(442/445)
72,7% (173/238)
Present
89,4%
(398/445)
61,7% (147/238)
Absent
10,6% (47/445)
38,3% (64/238)
Present
52,3%
(233/445)
12,2% (29/238)
47,7%
(212/445)
88,8% (209/238)
Education
Patients living alone may be afraid of death especially
at night when others are far away and no one can
save them. Therefore they seek attention through
involuntary dyspnea, trying to keep their relatives
around them or to achieve continuous medical care.
Once they are admitted to ICU, they sleep deeply.
Such fear is not only extremely stressful for the patient, but it can also contribute to sleeping problems,
that not only lower the quality of life, but may also result in increased risk of falls and injuries, anxiety, depression, nervous problems and other conditions11,
12, 13, 14.
If such a situation exists, the role of the social care is
to provide a caregiver who stays wakeful all over the
night and does not leave the patient alone – especially at night and during sleeping time. The caregiver
should also be chatty, provide regular medical reassurance and administer sedatives in severe cases.
The last activity can be also effective even if patient
does not need increased attention, but is not able to
administer medications himself. Further studies are
recommended to define the exact influence of social
care on dyspnea treatment.
0.095
Relieved by
Chronic
chest diseases
Chronic
heart
diseases
Other
chronic
diseases
0.0001
0.0001
Frequency
CITE THIS AS
0.0001
Gender
Age
P value
0.0001
0.0001
0.0001
0.0001
science
24
BIBLIOGRAPHY
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
Tanaka K, Akechi T, Okuyama T et al. Factors correlated with
dyspnea in advanced lung cancer patients. J Pain Symptom
Manage. 2002 Jun;23(6):490-500.
World Health Organization (WHO). Definition of Palliative
Care. 2005. Accessed 10/27/05 at http://www.who.int/cancer/palliative/definition/en/
Berraho M, Nejjari C, El Rhazi K. Dyspnea: a strong independent factor for long-term mortality in the elderly. J Nutr Health
Aging. 2013;17(10):908-12.
Ahmed T, Steward JA, O’Mahony MS. Dyspnoea and mortality in older people in the community: a 10-year follow-up. Age
Ageing. 2012 Jul;41(4):545-9
Bednash G. & Ferrell B. End-of-Life Nursing Education
Consortium (ELNEC). Association of Colleges of Nursing.
Washington DC, 2001.
Sykes, N.P. (1997). A volunteer model for the comparison
of laxatives in opioid-induces constipation. J Pain Symptom
Manage.1996 Jun;11(6):363-9.
Dickerson D, Benedetti C, Davis, M et al. Palliative Care Pocket Consultant. Kendall-Hunt Publishing Company. 2001.
Bruera E, Schmitz B, Pither J, et al. The frequency and correlates of dyspnea in patients with advanced cancer. J Pain
Symptom Manage. 2000 May;19(5):357-62.
Dales RE, Spitzer WO, Schechter MT et al. The influence of
psychological status on respiratory symptom reporting. Am
Rev Respir Dis. 1989 Jun;139(6):1459-63.
Kaufman KR, Endres JK, Kaufman ND. Psychogenic dyspnea and therapeutic chest radiograph. Death Stud. 2007
Apr;31(4):373-81.
Grundstrom AC, Guse CE, Layde PM. Risk factors for falls
and fall-related injuries in adults 85 years of age and older.
Arch Gerontol Geriatr. 2012 May-Jun;54(3):421-8
Brassington GS, King AC, Bliwise DL. Sleep problems as a
risk factor for falls in a sample of community-dwelling adults
aged 64-99 years. J Am Geriatr Soc. 2000 Oct;48(10):123440.
Alvaro PK, Roberts RM, Harris JK. A systematic review assessing bidirectionality between sleep disturbances, anxiety, and
depression. Sleep. 2013 Jul 1;36(7):1059-1068.
Jaussent I, Bouyer J, Ancelin ML, Insomnia and daytime
sleepiness are risk factors for depressive symptoms in the
elderly. Sleep. 2011 Aug 1;34(8):1103-10
science
25
The concept of hypertension is
associated with various diseases. It
provides one of the most important
risk factors for coronary heart disease, stroke and peripheral vascular
atherosclerosis.
Eating behavior among patients with
hypertension
Dorota Nalepa1*, Marta Czekirda2, Wojciech Załuska3, Sylwia Lalik1
1. Department of Neurology, The Regional Specialist Hospital in Lublin
2. Chair of Development in Nursing, Medical University of Lublin
3. Department of Nephrology, Medical University of Lublin
#Corresponding author: Dorota Nalepa, e-mail: [email protected]
RUNNING TITLE
Eating behavior among patients with hypertension
KEYWORDS
hypertension, high blood pressure, eating habits behavior
WORD COUNT
1 925
CONFLICT OF
INTERESTS
ABSTRACT
Purpose of the study. The purpose of this research was to show the healthy and non-healthy dietary behaviors
among patients with high blood pressure.
Material and methods. The research was conducted in The Independent Public Clinical Hospital No. 4 on
Jaczewskiego Street in Lublin, from December 2012 until February 2013. The interviewers completed one hundred questionnaires, all of which were classified for a statistical analysis. The study used an auditorium survey
technique. Surveys were distributed personally among randomly selected people diagnosed with a hypertension.
Results. Analyzing the research material collected from respondents of all ages group, it can be concluded
that it is characterized by a very high rate of salt intake, white bread, salted and smoked fish, and moderate
intake of meat. However, there are not enough vegetables, fruits, marine fish, dairy, and multigrain products in
the diet of the respondents.
Conclusions. The majority of surveyed patients with hypertension in all age groups tested (up to 40 yr.; from 41
to 60 yr.; over 60 yr.) exhibits moderate eating habits. Respondents to 40 years of age reveal the most negative eating behaviors, compared with an other age groups. However, in the respondents above 60 years of age
the most positive eating behaviors were observed.
science
INTRODUCTION
H
ypertension is a cardiovascular disease. It
is classified as a chronic diseases requiring
long-term treatment [1]. The concept of hypertension is associated with various disease states
and means a common symptom, which is elevated
blood pressure. It provides one of the most important
risk factors for coronary heart disease, stroke and
peripheral vascular atherosclerosis. It also causes an
increase in the frequency of incidence of ventricular
arrhythmias and cardiac death. Currently, the WHO
Expert Committee criteria are accepted and used: the
upper limit of normal blood pressure is 139/89 mmHg
[2]. In addition to pharmacological treatment, adequate nutrition plays an important role in the treatment
of hypertension. Rational nutrition, adapted to the
age, sex, and activity is not the main element of the
pharmacological treatment of hypertension. Scientific
research confirms that Mediterranean Diet and Diet
DASH [3] are the most effective in prevention and
treatment of hypertension, as well as improving the
lipid profile. The Mediterranean Diet is an alternative
to low-carbohydrate diets. It lowers blood pressure
by affecting a significant reduction in body weight
and improves blood lipid profile. Similarly, the DASH
Diet lowers blood pressure and reduces total cholesterol and LDL-cholesterol [3]. The most common
nutritional mistakes include: excessive consumption
of fats, simple sugars and table salt, consuming more
energy than the body needs, uneven distribution of
meals during the day, drinking too much coffee and
strong tea [4].
Purpose of the study. The purpose of this research
was to show the healthy and non-healthy dietary behaviors among patients with high blood pressure.
The research was conducted in The Independent
Public Clinical Hospital No. 4 on Jaczewskiego Street
in Lublin, from December 2012 until February 2013.
Respondents completed a questionnaire survey in
the presence of the interviewer (in this way they could get more information when in doubt). They were
able to see the exact instructions provided in the
questionnaire, as well as the object and purpose of
the study and the method of includeing the answers.
Interviewers responded to 100 questionnaires, all of
which were accepted for statistical analysis. More
than half of the respondents (55%) were over 60
years old. 36% of the respondents was from 41 to
60 years old, 9% of the surveyed group was under
40 years old. Age of the patients ranged between 24
to 90 years; average age age - 61 years. The group
characterized by predominance of women, which accounted for just over half of the respondents (55%).
Surveys were distributed personally among randomly
selected people diagnosed with hypertension. The
collected research material was analyzed using the
statistical package STATISTICA for Windows 9.0.
26
RESULTS
In the analysis of eating behavior in the aspect quality
of the most consumed products, 44% of respondents reported consumption of white bread „at least
once a day”, the rarest answer was „once a week”
(2%). Whole grain bread is eaten „several times a
day” by 22% of respondents, only 7% of them consumed it „a couple of times a month”. These results
indicate a very high intake of white bread and still too
low wholemeal intake, in relation to current dietary
recommendations. 25% of respondents consume
low fat dairy „several times a week”, a little less 23%
„a few times a month „, just 6% of respondents
„several times a day”. In contrast, 28% of respondents „do not include in the diet” fat dairy products,
and only 2% eats these kind of products „several
times a day”. These results indicate a low intake of
lean dairy, which is negative. 41% of the respondents eat cooked eggs “several times a month”, no
one replied „at least once a day” and „several times
a day”. 38% of the respondents eat egg yolks and
fried eggs „a few times a month”, no one replied „at
least once a day” and „several times a day”. From
these results, it can be concluded, that among the
surveyed patients, some continue to eat fried eggs,
which is not recommended in hypertensive disease.
Lean meats are eaten „several times a week” by 36%
of respondents, while 2% do not include lean meat
in the diet . 36% of respondents answered that they
„do not include fatty meat in the diet”. The rarest response was „several times a day” (2%). These results
indicate that the majority of respondents moderately
eat meat, which is a positive eating habit. More than
a half of the respondents, that is 54%, eats lean
marine fish, freshwater fish and oily sea fish „several times a month”. None of the respondents eat
fish „at least once a day” and „several times a day”.
Similarly, respondents declared their consumption
of salted, smoked, and canned fish. 51% consume
these products „several times a month”, while none
of the respondents eat fish „at least once a day” and
„several times a day”. From those results we can
see that fish is very rarely included in the diet of the
respondents, which is a negative phenomenon, in
relation to marine and freshwater fish, and positive
when it comes to salted and preserved fish. Soft
margarine, fresh butter and vegetable oils are consumed „at least once a day” by 43% of respondents,
only 1% does not include this type of product in the
diet. 35% of the respondents do not include saturated fat in the diet, and 4% eats saturated fat „several
times a day”. These results relating to fat intake, both
unsaturated and saturated, are preferred nutritional
behavior. Boiled and roasted potatoes are consumed
„several times a week” by 42% of respondents, while
none of the respondents eats potatoes „several times
a day”. Fried potatoes and chips are eaten by 39%
of respondents „a few times a month”, the same
number of people, that is 39%, answered that they
do not include these products in the diet. The rarest
answers were „at least once a day” (2%), and „seMEDtube Science Dec, 2014; Vol.II (4)
science
27
veral times a day” (2%). Regarding the results of the
consumption of boiled potatoes, they are beneficial
to the health of the respondents, while the percentage of people consuming fried potatoes, should
be much lower. Fresh vegetables are consumed by
40% of respondents „several times a week”, only 5%
of the respondents eat vegetables „several times a
day”. 52% of people consume canned and pickled
legumes and vegetables „a few times a month”.
None of the respondents consume these products
„several times a day”. Most (28%) of respondents answered that they eat fresh fruits, fruit and low-sugar
jams „several times a month,” and only 2% of people
answered „several times a day”. The study group is
characterized by very low consumption of fruit and
vegetables. When it comes to eating canned legumes
and vegetables, they are consumed in the standard.
44% of respondents do not include compotes and
highly sweetened jams in the diet, while 2% consume
these products „several times a day”. It is still a very
low percentage. Most respondents (38%) answered
they eat vegetable soups, broths, and milk soups
„several times a week”, none of the respondents
eat soup „several times a day”. 38% of respondents
do include bouillon, fatty chicken soup, and instant
soup in the diet. None of these people eat this type
of food „several times a week”. These results show
that the patients properly include soup in their diets.
The majority of the respondents (41%) said they used
vegetable sauces „a few times a month”, none of
the respondents eat sauces „several times a day”.
42% of the respondents said they do not include fat
sauces in the diet, none of the respondents eat fat
sauces “several times a day”. These results can be
considered as a proper eating behavior. Chocolate,
chocolate bars and cocoa is consumed „a few times
a month” by 41% of the respondents. Almost none
of the respondents eat sweets „several times a day”
(2%). More than a half (52%) of the respondents
eats baked cakes, pastries with custard or whipped
cream, and donuts „several times a month”. The
rarest answers were „at least once a day” (3%) and
„several times a day” (3%). Analyzing these results,
we can conclude that the respondents do not eat
sweets too often, which is a positive phenomenon.
27% of the respondents said they eat magnesium
salt, potassium salt, spices, herbs, garlic, and lemon
juice „a couple of times a week”, while only 7% of
the respondents marked the answer „several times
a day”. 37% of the respondents declared the consumption of salt, spices and savory sauces „at least
once a day” and 6% „once a week”. These results
confirm the extensive use of salt in the diet and still
not sufficient use of recommended products, as
magnesium salt, potassium or herbal spices. Detailed
results on Figure 1.
DISCUSSION
Adequate nutrition plays an important role in the treatment of hypertension. Our study found that the vast
majority of respondents in all age groups shows moMEDtube Science Dec, 2014; Vol.II (4)
derate eating habits. However, there are many areas
in which the results still unsatisfactory. There was a
high intake of white bread - up to 83% of the respondents declared the daily intake, and only 41% of the
respondents eat with whole grain bread daily. The
rates of fruit and vegetable intake are also low - 27%
of people eat vegetables, and 22% eat fruit daily. The
situation is similar when it comes to lean freshwater
fish and saltwater fish - only 5% of the respondents
eat these products several times a week, and 36%
once a week. Only 1/4 of the respondents consumed
low-fat dairy products daily. It has been found that
up to 74% people use too much salt in the diet. More
than a half of the respondents declared eating fatty
meat a few times a month or never. The vast majority (86%) of the respondents consume unsaturated
fats with the recommended frequency, the majority
(66%) use saturated fats in their diet a few times a
month or never. 63% of the respondents rarely eats
sweets - a few times a month or never. Similar results
were obtained while evaluating the consciousness
of the lifestyle change need among the inhabitants
in Szczecin, both persons with and without hypertension. This study also demonstrated low intake of
fish, brown bread and vegetables. However, it found
a much higher consumption of fruit among respondents, both in patients with hypertension as well as
in people without diabetes [5]. In a study of health
behaviors among the residents of Warsaw, rare intake of fish and dairy products was also found, as well
as frequent consumption of meat, saturated fats and
sweets. Less than a half (49.6%) of the people eat
fruit and vegetables several times a week [6].
CONCLUSIONS
Most of the surveyed patients with hypertension in
all age groups tested (up to 40 years of age, from
41 to 60 years of age; over 60 years) show moderately adequate eating habits. Respondents up to 40
years old have the most negative eating behaviors,
as compared with other age groups. However, the
respondents above 60 years old show the most
positive eating behaviors. Analyzing all age groups
studied, we can conclude that they are characterized
by excessive salt, white bread, salted and smoked
fish intake frequency, as well as a moderate intake of
meat. The diet is poor in vegetable, fruit, marine fish,
dairy products, and lean multi-grain products. In the
vast majority of the respondents positive habits, such
as frequent use of dietary unsaturated fat and low
intake of sweets were found.
CITE THIS AS
science
28
LIST OF THE FIGURES
FIG. 1. DISTRIBUTION OF ANSWERS ON FOOD
CONSUMPTION DURING LAST MONTH
BIBLIOGRAPHY
1.
2.
3.
4.
5.
6.
Sawicki P, Szczęch R, Krupa-Wojciechowska B, „Jak radzić
sobie z nadciśnieniem tętniczym?”, Wydawnictwo Medyczne
MAKmed, Gdańsk 2000, page 5.
Jarosz M, „Nadciśnienie tętnicze...”, dz. cyt., page 19.
Hajduk A, Kaszuba D, „Opieka pielęgniarska nad osobami z
chorobami układu krążenia”, [w:] Pielęgniarstwo internistyczne. Podręcznik dla studiów medycznych, red. D. Talarska, D.
Zozulińska-Ziółkiewicz, PZWL, Warszawa 2009, 2010, page
118.
Kozłowska-Wojciechowska M, „Czynniki żywieniowe...”, dz.
cyt., page 20.
Drozd-Dąbrowska M, Walczak A, Szych Z, „Świadomość
potrzeby zmiany stylu życia wśród dorosłych szczecinian z
nadciśnieniem tętniczym”, Family Medicine & Primary Review
2006,t.8,nr3, page 604.
Misiuna M, Szcześniewska D, „Zachowania zdrowotne mieszkańców Warszawy”, Zdrowie Publiczne 2003, t. 113, nr 1/2,
page 30.
science
29
According to the World Health
Organization reports, 8.2 million
people died from cancer in 2012.
Neoplasms – the state of knowledge among
high school students
Potempa Magdalena1*, Jonczyk Paweł1, Janerka Michał1, Kucharzewski Marek2
1. Student Research Circle at the Faculty of Descriptive and Topographic Anatomy, Medical University of Silesia, Department of Medicine and
Dentistry in Zabrze
2. Faculty of Descriptive and Topographic Anatomy, Medical University of Silesia, Department of Medicine and Dentistry in Zabrze
#Corresponding author: Potempa Magdalena, Faculty of Descriptive and Topographic Anatomy, Medical University of Silesia, Department of Medicine and Dentistry in Zabrze, ul. Jordana 19, 41-808 Zabrze, e-mail: [email protected]
RUNNING TITLE
Neoplasms – the state of knowledge among high school students
KEYWORDS
neoplasm, high school students, survey, cancer risk factors, cancer screening methods
WORD COUNT
5 411
CONFLICT OF
INTERESTS
ABSTRACT
Background: Neoplasms are the second only to cardiovascular cause of mortality worldwide. This outlines
neoplastic disease as a real social problem and an object of common interest. The aim of our research is to
assess the state of knowledge about the neoplasms in high school students and their awareness of cancer
risk.
Material and Methods: Authors prepared a questionnaire with 33 single choice questions concerning basic
terminology, statistics of neoplasms, cancer risk factors and screening methods. Respondents were 409 students of Silesian high schools, aged 17 to 19.
Results: The results were summarized in four paragraphs as mentioned before (terminology, statistics, risk
factors, screening). Obtained data were presented as the percentage value – the absolute number of answers
to the number of respondents in group: male, female, comprehensive, technical-vocational schools and total.
Conclusion: High school students are familiar with elementary terms connected with neoplasms apart from
‘cancer’ definition. There are some ‘famous neoplasms’ like leukemia or cervical cancer, which are wrongly indicated as most common in Polish population. Our respondents are in general aware of cancer risk factors and
screening methods. Educational programs undertaken among students between 17-19 years of age become a
good moment to gain the cancer knowledge and awareness of this disease.
science
INTRODUCTION
A
ccording to the World Health Organization
(WHO) reports, 8.2 million people died from
cancer in 2012, which was 22% of all NCDs
(Noncommunicable Diseases), the second only to
cardiovascular cause of mortality [1]. In Poland in
2010 over 140,5 thousand people were diagnosed
with malignant neoplasms and nearly 93 thousand
died. [2] This outlines neoplastic disease as a real
social problem, but an object of common interest as
well. Numerous government health programs are being implemented to enhance the awareness of cancer
risk factors and screening methods. Neoplasms are
also a popular topic for the media, which have the
role to educate people, especially young, about the
early prevention.
The main goal of our research is to measure the state
of knowledge about the neoplastic diseases in nearly
adult people, being now high school students. In this
paper authors try to assess, whether educational
programs relate their effects, either these effects are
really sufficient or not.
The questionnaire prepared by the authors consisted
of 33 single choice questions, informally assigned to
four main groups:
• basic terminology – 12 questions
• statistics of neoplasms – 6 questions
• cancer risk factors – 6 questions
• screening methods – 9 questions
The survey was fully anonymous and the participation of students was voluntary. Our research group
were 409 students of Silesian high schools, aged 17
to 19. According to the sex there were 116 men and
293 women, and dividing upon the type of school the
students attended: 194 students from comprehensive schools and 215 from technical and vocational
schools.
Students were completing the questionnaire during
their school lessons with teacher’s consent and presence. Time they have spended on the test closed in
15 minutes. These conditions of carrying out a survey
helped in receiving the real student’s knowledge
about the topic, without the use of other sources like
Internet, family, etc. If it was possible, authors attended the classroom while the test was being completed. Directly after finishing the completion, questionnaires were gathered by authors to analyze.
The results were summarized using two parameters:
• The absolute number of individual answers selected by students.
• The percentage is the ratio of the absolute number
of each answer given and the total number of respondents in particular group (male, female, comprehensive school, technical-vocational schools, altogether) represented as a percent value.
30
The second parameter will be used to present the
results of the survey.
RESULTS
For clarity authors divided the results of the study
between the four groups of questions, the same as
mentioned above.
Basic terminology
The vast majority of students knows the terms of a
neoplasm (88% answers correct), a tumor and malignancy (respectively 87 and 88%). In the question
about benign neoplasm were in all 83% answers correct. In the question ‘What is cancer?’ respondents
provide mostly wrong answers. Altogether 71%
of students claim, that ‘cancer is the synonym for
neoplasm’ (results for comprehensive and technical
-vocational respectively 78% and 64%). The correct
answer: ‘cancer is only malignant neoplasm derived
from the epithelial tissue which covers and cushions
the organism’ was chosen by one quarter of students, wherein there were 30% of students of technical-vocational schools and 20% from comprehensive
schools. 99% surveyed know, that the neoplastic
disease can also occur in children. 88% comprehensive schools students and 75% technical-vocational
schools students believe, that there is no distinctive
symptom, which indicates the beginning of the neoplastic disease in the organism. 57% of students are
familiar with the term of alarming symptoms – they
know, that ‘Alarming symptoms are uncharacteristic
symptoms which, if lasting for quite long time, in total
could suggest neoplasia’. However, 26% of respondents point wrong, that they are unique for neoplastic
disease. 49% of men and only 37% of women (40%
altogether) correctly list these symptoms. There is an
opinion of 43% of total respondents, that alarming
symptoms ‘can not be specified, because they are
individual for every patient’.
Only 61% of respondents (75% of comprehensive
schools students and 55% from technical-vocational
schools) are aware, that melanoma is a malignant
neoplasm derived from the pigment cells – melanocytes. 16% of respondents still claim, that it is a benign
neoplasm.
Statistics of neoplasms
71% of students know, that environmental factors
are responsible for almost two thirds of the cases of
cancer. The correct answer was more often chosen
by men (76%) than by women (69%) and more often
by comprehensive schools students than by technical-vocational schools students (respectively 75%
and 67%). The half of respondents knows, that the
neoplasms of the lung are the most common neoplasms in Polish population. This awareness is greater in
men: 60% vs. 46% answers correct in women. 35%
of total respondents (and 39% of women) mistakenly
pointed the leukemia to be the most common neoMEDtube Science Dec, 2014; Vol.II (4)
science
31
plasm in Poland.
According to the respondents the main cause of
cancer mortality in women is cervical cancer (62%
answers given). The correct answer – breast cancer
– was chosen by 34% of students. In the question of
the most frequent cause of cancer mortality in men,
a significant discrepancy is observed: the correct
answer ‘the lung cancer’ was chosen by 42% of
respondents (59% of men and 36% of women). The
second popular answer was prostate cancer – 45%
altogether (28% of men and 51% women).
65% of comprehensive schools students and 54%
from technical-vocational schools know, that the
reportability for screening tests to detect cervical
cancer in Polish women amounts to slightly less than
one third. In total 60 % of respondents pointed the
correct answer.
Cancer risk factors
76% of respondents are aware of multifactorial risk
of the neoplastic disease, wherein 83% of women
and only 56% of men gave the correct answer. The
difference between the comprehensive and technical
-vocational schools were respectively 86 and 74%.
Less than half of respondents (49%) reports, that the
cancer risk increases with age in some types of cancer (including 63% of comprehensive schools students and 41% form technical-vocational schools).
24% of respondents claim, that the determination of
the cancer risk is impossible.
41% of students correctly points all of listed colon
cancer risk factors (obesity, sedentary lifestyle, colon
polyps and consumption of large quantities of red
meat). This answer (‘all correct’) was chosen by 51%
of comprehensive schools students and only 31%
of technical-vocational schools students. Among
the distractors with one alone risk factor was ‘consumption of large quantities of red meat’, chosen
merely by 6% of respondents.
More than half of respondents (51%) know, that
smoking 15 cigarettes a day cause 15-fold increase
in lung cancer risk. Meanwhile 5% of students (9%
of men and 6% of comprehensive schools students
vs. 3% of women and 4% of technical-vocational
schools students) claim, that ‘is an acceptable daily
amount, which is not harmful’. At the same time the
vast majority, 90% of respondents, indicated smoking as a factor of the greatest influence on lung
cancer probability (93% in comprehensive schools,
87% in technical-vocational schools).
61% of respondents know, which risk factors promote the development of melanoma. However, quite
much percentage of answers given (22% of women
and 32% of students from technical and vocational
schools) pointed to the exclusive effect of the frequent use of the solarium.
Screening methods
61% of comprehensive schools students and only
41% of technical-vocational schools students
properly explains the term of ‘screening test’ (48% of
total respondents).
The name and the aim of cytological examination are
familiar for 87% of respondents. They correctly associate them with the prevention of cervical cancer,
indicate the age range and the interval between successive tests in accordance with the screening program of the National Health Fund (65% altogether).
12% of men claim, that this examination is used
for the diagnostic of the lung cancers in advanced
stages. 48% of total respondents know, and 52% do
not know a person from their entourage, who benefited from the free cytological examination. Only 40%
of men know such a person or persons.
The mammography is indicated as an essential
screening method for breast cancer by 86% of
respondents, therein women – 87% and men – 82%.
46% of men and 42% of women know, that the aim
of the mammary gland biopsy is confirming the neoplasm. In general this answer was chosen by 43% of
respondents. Other answers, e.g. ‘as the screening
test for breast cancer’ and ‘to diagnose inflammatory
diseases’ were respectively 25% and 27%.
17% of students are aware, that the basic test for
detecting the prostate cancer is the peripheral blood
PSA concentration test. 37% of total indicate as such
a test ultrasound examination of the prostate gland,
whereas 35% pointed the urinalysis.
48% of respondents are familiar with the FOB (Fecal
Occult Blood) examination as a basic laboratory test
in recognition of the colon cancer development risk
after the age of 55. This answer was chosen by 56%
of comprehensive schools students and 40% form
technical-vocational schools.
The latter mistakenly indicate the abdominal ultrasound examination as recommended screening for
the prevention of colorectal cancer more often than
the comprehensive schools students (respectively
21% and 10%). The is less difference in the correct
answer (‘colonoscopy after the age of 50 every 5
years’; respectively 26% – technical-vocational sc.,
31% – comprehensive sc.). The most of respondents
claim, that screening colonoscopy should be performed every year or two.
DISCUSSION
Knowledge about neoplasms is a multi-field area. It
contains medical knowledge sensu stricto, starting
from cell cycle disturbances (both in fetal and postnatal life), full carcinogenesis process and leading to
appropriate treatment of cancer. The knowledge of
these processes (as well as many others correlated
with neoplastic disease) is necessary for doctors and
people connected with healthcare. The other areas
about cancer, e.g. exposure to significant exoge-
science
nous factors, awareness of screening methods and
their meaning in early cancer detection – these parts
of neoplasms should be known to the vast part of
society, in at least superficial grade. This knowledge
lets people increase their awareness of cancer and
help them understand that only early detection can
mean successful treatment outcomes.
In the literature there are not plenty of data about
general cancer knowledge, its biology and basic
cancer terminology. However, in Poland in March
and April 2014 there was an extensive study conducted by the foundation Rosa within the campaign
called Rakoobrona among high school and middle
school students. The total number of students in the
study was above 1500. The research had a form of a
questionnaire concerned on the awareness and basic
knowledge about cancer. Only preliminary results
of this study are available, but they suggest to be
already enough for the first conclusions. 52,2% of
students claim that cancer is untreatable and 28,8%
of them have opposite opinion. In the scale from 1 to
10 about cancer knowledge, student assess themselves on average as 4,9. In this study there was no
question of medical cancer definition; the authors
already enclosed a brief definition (‘a malignant neoplasm’) in the parenthesis [3].
In our study this question appeared and only 20,1%
and 30% (of comprehensive school student and
technical-vocational ones respectively) gave the
correct answer. Authors suggest that it is highly possible, that in mentioned study, authors deliberately
omitted this question, expecting that majority would
have answered incorrectly. Our study also indicates
that only 9% of students think, that malignant neoplasm can not be cured.
32
lumps and ulcers). Authors of this paper claim that
ignorance of this symptoms may be one of the major
causes of delay in reporting by cancer patients. Our
data also confirm this statement and moreover suggest that nearly 43% of respondents can not specify
these symptoms and claim that these are individual.
In Indian study 58,33% of respondents claim that
cancer can be curable in early stages [4]. This is a
similar result to the study among Polish students [3].
An interesting study was conducted in 2010 by Kvåle
et al. [5]. They tried to obtain an insight into the
following case: how nurses’ cancer knowledge and
its influence on patients’ perceptions can affect the
compliance and nursing care. The study took place in
the oncology ward in Norway. Study had a from of an
interview with the patients. Questions were open and
interviewer tried to hold dialogues rather than receive
simple answers. Twenty oncological patients aged
40 to 70 were interviewed; interviews were recorded.
Findings from the study were mostly consistent. Nurses who had acquired the knowledge about cancer
and its treatment, have good technical skills, make
the patients feeling more safe and diminish suffering
from the disease. Clinical nurses’ knowledge can also
relieve side effects of the treatment and disease’s
symptoms. What is important, most of the patients
were on palliative life-prolonging therapy, and therefore feeling safe and understood by the people taking
care of them can be alleviating.
In Rakoobrona report 6 out of 10 students claim, that
there are possibilities to avoid cancer and 4 out of 10
indicate that prevention is an effective way to overcome the cancer. 94% of students have an opinion that
the early detection can affect the following cancer
treatment [3].
Undoubtedly the majority of studies are due to cancer prevention and risk factors and the awareness
of them among people. We agree with this attitude
because studies explicitly show that earlier diagnosis means better results. Unfortunately, in general
practice there are many various symptoms patient
reports to the general practitioner, but among many
non-serious diseases like infections, indigestion, diet
mistakes, medical staff do not think of a in most cases. For some cancers, delayed presentation is due
to incorrect physical examination [6]. It can correlate
positively with a statement revealed in Rakoobrona
report [3].
Ray et. al. [4] have conducted the study about cancer
knowledge among people living in West Bengal,
India. The total number of respondents was 900.
The aim of the study was to estimate associations
between response variables, that is knowledge
about cancer (symptoms, established risk factors,
treatment and follow up regarding cancer disease)
and predictor variables that is socio-personal and
economic factors of the respondents (age, sex, level
of education). A Knowledge Index was developed
and used for measurement. General results from the
study are that 98.33% of respondents have heard
of ‘cancer’ during their whole life. Only 35% of the
respondents were aware of the 7-danger signals as
defined by WHO. None of the respondents knew
all 7-primary symptoms of cancer and the majority
(about 88%) knew only one or two (mainly tumor
It had also cast the light on a very significant aspect
of oncological patients. Namely, it shows that most
of students stigmata oncological patients. They associate them with specific appearance, that is 46,9%
of students think that patient suffering from cancer is
cachectic, 30% claim that such a patient is bald and
24,5% – that they reveal paleness [3]. In our opinion
these results just confirm common society approach
to cancer as a disease without efficient treatment and
rescue. It means that society correlate cancer with
some kind of sentence, as there is no more medical
help for them. That is why prevalence and verification
of awareness and knowledge about it is so important.
Just because the topic of screening methods was
our main interest during questionnaire preparation.
However, looking at our answers concerning statistics of neoplasms, we have a conclusion that there
33
are some ‘medial’ and ‘famous’ neoplasms like
leukemia or cervical cancer, which were incorrectly
pointed as the most common cancers and as a main
cause of death in Polish population (35% and 62%
respectively).
According to Iwanowicz-Palus et al. study [7], media
are the main source of knowledge about cervical
cancer for 20-25,4% of women.
In the study conducted by Baran et al. [8] for women
in the age group between 18 and 33 internet was the
main source of cervical cancer information. However
looking at all age groups, a large number of women
admitted to have been informed by gynecologist,
midwife, women magazines etc. as well.
On the other hand, Rakoobrona report shows that
only about half of student (53,4 %) know what cervical cancer really is and just 10,4 % of them gave the
right answer about its cause [3]. In authors opinion
there are two sides to this coin. The first: it is good
for media to speak out some cancer, even they are
not the main cause of death, because they develop
a needful awareness about each cancer. From the
other side, there is just talk about the cancer, as
a cancer, that is all. There is still little information
about the cause and risk factors. We believe, that
women should understand the aim of the cytological
examination and the danger of cervical cancer, to
participate in screening program. The study shows
that only half of respondents know a person who
underwent this examination. In our opinion, looking
at the cervical cancer prevention it is too less, as it
correlates positively with the Polish population frequency of attending to this examination, which is about
33%. Our data ensure that people are aware of this
population frequency percent, as they underline that
answer.
Other study performed in Podkarpackie region
among the women, reveals that 61,7% of them
having good cancer prevention rules attended the
cytology once a year, as well as the half of women
with insufficient knowledge. The rest of that group
indicated less frequent cytology undergoing or even
none [8].
We did not ask the respondents a question about the
goal of HPV (Human Papillomavirus) vaccination, but
there are certain data showing it. Rakoobrona report
reveals that 35% of students know which type of
cancer the HPV vaccination can prevent [3].
An interesting Polish study was conducted by Gotlib
et al. [9]. The research evaluated effectiveness of
educational program about HPV knowledge level.
Respondents were high school student in the number
of 250. Questionnaire consisted of 14 choice test
about HPV. Student were completing it before and
after the educational program and then the results
were compared. Unfortunately before the test results
were unsatisfactory: only 68% of students indicated HPV as a main cause of cervical cancer. Only
science
53% students pointed an early sex initiation as a
risk factor of HPV infection. After the education of
the students a number of correct answers increased
significantly. On the cited question the right answers
increased to 98% and 96% respectively. To sum up,
on 12 of 14 questions, of which the questionnaire
consisted, indicated a statistically significant increase
of the correct answers.
One of the newest study from China [10] did similar
questionnaire, but respondents were about 1700
women in reproductive age. Results were nearly the
same as in previous study. Knowledge before the
educational program and after were completely different. It increased from 12-28% before the program to
70-90% after it. Women asked about a will to vaccinate their children before the program, answered in
44% affirmatively. After receiving the education it has
increased up to 81% (p<0,001).
There are many other data suggesting poor basic society knowledge about the HPV and its increase after
education. It is an elementary lore, which can really
help particularly the young people [11-15].
The situation comparable in papers is with the breast
cancer. There are many researches checking people’s knowledge and awareness. Our study shows
that mammography as a screening method is nearly
known to the students (86% of respondents), but
they are not familiar with the goal of the mammary gland biopsy. We suggested more important
questions about mammography as the screening
method; if women do not attend the mammography,
biopsy would not concern them at all. The problem
is: they often miss the mammography, which can
result in the miss of the beginning of breast cancer
development. Therefore certain studies of this field
shall be quoted.
Andsoy et al. [16] performed a study about Turkish
nurses’ knowledge about breast, cervical and colorectal cancer. Total number of respondents was 226
nurses from the one of Turkish hospital. Mean age of
a respondent was 32. 64,2% of nurses would like to
achieve more information about cancer risk factors.
They feel they are lack of it, opposite to the knowledge about a cancer which results present as quite
good. An important point during breast cancer talk
is the breast self-examination (BSE), so nurses were
also asked about it. Result revealed that monthly BSE
is done by 10,4% of nurses. More than a half (62,4%)
do it whenever they remember, and even 19% do not
practice BSE at all. Bad news is that 65% of nurses
do not receive gynecological examination unless they
have first signs of the disease.
Erbil et al. [17] have performed a similar study in
Turkey. Their respondents were nursing students and
they obtained the results somewhat better than in
the previous study. 83.1% of the respondents had a
knowledge about breast cancer. BSE was practiced
by 70.4% of nursing students and 21.8% of them
34
performed BSE regularly. An anxiety of developing
the breast cancer was stimulus for 85% of nursing
students to practice BSE. Looking at these results,
it should be taken into consideration, that these woman study and learn about it simultaneously, when
the questionnaire was performed. Authors do not rule
out bigger awareness of cancer both among these
young women and lecturers and it probably contributed to have more classes about cancer than 10-15
years ago.
Another study showed BSE among female in Iran,
which were not connected with health service. Total
number of women taking part in the study was 384.
26.0% of women claim they practice BSE and percentage of female, who do not performed BSE was
74.0%. The main reason given for not doing BSE was
a lack of knowledge on how to do it (72.1%). Other
answers were: forgetfulness (12.3%), fear of finding a
mass (8.8%), not necessary (5.2%), and lack of time
(2.5%) [18].
Question about BSE was also in the questionnaire
performed in Polish Medical School in Otwock. It revealed, that 97% of tested women did not know this
procedure. Among 67 respondents, 1 of them did
BSE monthly. This period of time proves that it is not
done ‘by accident’, but with awareness of the breast
cancer prevention. After an educational program and
a demonstration of how BSE should be done, nearly
all women could properly do it. This study shows a
substantial lack of BSE acquaintance and a visible
evidence, how educational programs can improve it
[19].
Our study does not engage in these topics, as our
research group was different and both sexes were
asked. It is to consider, whether there shall be an
additional question for girls about their attendance
on gynecological appointments; from the other side,
questionnaire should consist of questions for both
girls and boys. We suppose that in our study results
correlated with BSE would be similar to those mentioned above.
Polish study from 2008 conducted by Woźniak [20]
presents a level of knowledge about breast cancer
symptoms. It consisted of 100 women from a random-choice. According to their answers, main breast
cancer symptoms were tumor (35%), nipple leakage
(17%), changes in breast look (16%), bigger lymph
glands (7%) and breast pain (4%). BSE is not practiced by 48% of respondents.
Talking about cancer risk factor, is good to mention
the percent of 24 of respondents from our study who
claim that cancer risk designation is impossible. In
our opinion this percentage is too high. On the other
hand, 71% of students know that environmental factors can cause two of three cancer cases. With more
respondents, our data would surely be more reliable
and detailed in it.
science
We believe, an important question was also the one
connected with colon cancer risk factors. It is such
a cancer, which is strongly associated with lifestyle
and diet habits from the very beginning of one’s life.
Additionally positive family history and gastrointestinal polyps increase the risk. Our question listed most
common factors affecting the development of colon
cancer. The correct answer contained all factors
mentioned (obesity, sedentary lifestyle, colon polyps
and consumption of large quantities of red meat) – it
was underlined only by 41% of students. Moreover,
among respondents who indicated one of the factors,
we directed our attention to the only 6% of respondents who correlate eating large amounts of red meat
with colon cancer. In our opinion, it is a clear proof
of lack of knowledge in primary prevention of this
cancer. Furthermore, it has straight significance in
increasing incidence of colorectal cancer in Poland,
where the consumption of red meat is very common.
Overweight and obesity is also a rising problem
among European population, and in Poland as well.
Children become less and less active, and their
eating habits worsen in time. Obesity is now called
‘the 21st century epidemic’ [21]. This is correlated
with numerous biochemical changes, where i.a. a
ghrelin hormone (known as ‘the hunger hormone’) is
relevant [22].
Study of Can et al. [23] evaluated eating habits
among 20-years old Turkish and revealed that their
diet habits are not proper at all. Their consumption
of vegetable in general diet has a ratio of 36.3%.
The same is with fruits, eaten mostly as a raw and
vegetables in fried form. Distribution of Knowledge
of Cancer Prevention in this study oscillates between
83,9% – the highest response ratio for ‘avoidance
of excessive amount of alcohol intake’ and 44% for
‘avoidance from foods preserved by salt-curing, salt–
pickling or smoking’. Study show that adolescents
are aware of keeping diet in cancer prevention but
their eating habits are unfortunately different than
their knowledge in theory.
The last but not least point we want to raise in our
discussion are smoking habits among young people
and their level of knowledge about how huge risk
the smoking brings to lung cancer development. The
lung cancer is a serious malignant neoplasm with
poor prognosis, when diagnosed in advanced stage.
It is unfortunately still discovered too late to be curable at all. It is the most common cancer in Polish population. Molecular base of it is very rich as more and
more genes are involved in lung carcinogenesis process (at the level of controlling cell cycle, apoptosis,
cell differentiation, signaling paths). Some of them
can modify treatment and cause resistance to main
cytostatic used in lung cancer therapy. Some mutations are characteristic for lung cancer and their detection determinate treatment, like EGFR mutations,
particularly in exon 21 [24]. Smoking can additionally
accelerate some of mutations and cause new ones.
This process can be clinical silent or cause benign
science
symptoms, completely ignored by patient; after some
time, diagnosing routine often shows cancer in high
stage. That is why it is very important not to ignore
chronic cough, hoarseness or lingering weakness.
Sometimes hemoptysis appears only when tumor is
completely formed and metastases are present.
Looking at our results connected with lung cancer
risk factor, we are pleased that vast majority of our
respondents are aware of smoking as the main lung
cancer risk factor. In Rakoobrona report 94,7% of
student confirmed this statement [3]. Krukowska
et al. [25] showed similar results about lung cancer
knowledge among nursing students.
In 2013 Rotter et al. [26] have investigated a study
which aim was to evaluate the harmfulness of smoking among high school students. Total number of
respondent was 288. The majority of them (95,1%)
indicated smoking as a harmful both for passive and
active smokers. Main consequences of smoking were
according to the respondent the pulmonary diseases
and cancer. The others answers were underlined in
less cases (heart diseases, pregnancy complications,
atherosclerosis, stroke). What is consoling, 83,2% of
them try to avoid rooms filled with smoke.
Our questionnaire contained also more detailed
questions about tobacco. Respondents were asked
how smoking fifteen cigarettes a day correlates with
the lung cancer – and here the more interesting view
appears. 51% of people answered well (15-fold increase of lung cancer risk), directly proportional. But
the attention shall be focused on the 5% of students
giving the answer that 15 cigarettes a day ‘is an acceptable daily amount, which is not harmful’. Looking
at our number of 409 respondents those 5% determine quite allot. This opinion is a great risk for young
people, becoming addicted to tobacco in adolescence and smoking for numerous years as adults.
The authors’ plan in this discussion was to show a
problem of cancer, common knowledge about it, the
awareness of screening tests and prevention methods. There are rich scientific achievements correlated with this theme. Authors hope to encourage the
reader to delve in this problem, so important in the
context of young people cancer awareness, as well
as their health in general.
CONCLUSIONS
High school students are familiar with elementary issues about neoplasms, although it should be
emphasized, that the word ‘cancer’ is often misused.
Sometimes the misusage occurs even in media like
the Internet, television and magazines, which are
becoming the main source of knowledge for adolescents. Consequently it can lead to further misinformation of young people in the topic of neoplastic
disease.
Our data show, that there are some ‘famous neoplasms’ like leukemia or cervical cancer in Poland: they
35
are being suspected of greater morbidity and mortality than other ‘silent’, but being a real problem in Polish population. On the other hand, thanks to media
reports and ‘famous neoplasms’ screening programs
of the National Health Fund the awareness of those
neoplasms gradually increases. Young people being
more familiar to the topic of neoplasms do not fear
talking about it, which is very important for social
awareness of this health problem.
Our respondents are in general aware of cancer risk
factors, but the meaning of diet influence on the
development of colon cancer requires intensive education. As the comprehensive school students did
better in the questionnaire, we suggest that they are
on average more aware of cancer risk factors than
the students from technical and vocational schools.
State of students’ knowledge generally does not
depend on the sex.
Students are familiar with basic screening methods
for cervical, breast and colorectal cancer. What is
intriguing, though increasing number of health programs in the case on the prostate cancer prevention,
PSA antigen test is still little recondite. Young men
should be educated to acquire good habits in order
not to be ashamed to consult with a doctor and do
not trivialize the early signs of cancer in adulthood.
There were certain schools where various health
educational programs (e.g. National Olympics Contest of Healthy Lifestyle Promotion of the Polish Red
Cross, ‘Transplantation Day’, ‘Melanoma Academy’,
‘Deceitful Viral Hepatitis’ workshops) are regularly
conducted. Students’ results from these schools
were in general more valid than the results of the
students in whose schools such programs were
not run. That emphasizes the meaning and need of
health educational programs in school education.
High school age, when students begin to take care
of health affairs on their own, is in our opinion the
best time to develop positive health habits for entire
adulthood, so the education as the prevention must
not be missed.
In general, students treated the survey seriously:
they were showing their interest of the research and
wrote the test fairly (trying to complete the test on
their own, without looking at the classmate’s work),
with constant level of concentration. Authors claim
that further investigations should be carried out and
– what can be even more important – subsequent
educational programs of neoplasms prevention ought
to be introduced in high schools.
ACKNOWLEDGEMENTS
The authors would like to thank the Headmasters of
following high schools:
• Stanisław Staszic 2nd Comprehensive Secondary
School in Tarnowskie Góry
• Jan Smoleń 1st Comprehensive Secondary School
in Bytom
science
• Fryderyk Chopin Comprehensive Music School of
1st and 2nd degree in Bytom
• 4th Technical Secondary School in Tarnowskie
Góry
• School of Chemical-Medical and General in Tarnowskie Góry
• Stanisław Ligoń Vocational Secondary School in
Piekary Śląskie
With their acquiescence conducting a survey among
students had been possible.
CITE THIS AS
BIBLIOGRAPHY
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
http://www.who.int/cancer/en/
Didkowska J, Wojciechowska U. Zachorowania i zgony na
nowotwory złośliwe w Polsce. Krajowy Rejestr Nowotworów,
Centrum Onkologii - Instytut im. Marii Skłodowskiej - Curie.
Available on http://onkologia.org.pl/k/epidemiologia/ Access
on 9.11.2014.
http://www.rakoobrona.pl/aktualnosci/rak-pluca/raport-z-badan.html
Ray K, Mandal S. Knowledge about cancer in West Bengal - a
pilot survey. Asian Pacific J Cancer Prev, 5: 205-212.
Kvåle K, Bondevik M. Patients’ perceptions of the importance of nurses’ knowledge about cancer and its treatment for
quality nursing care. Oncology Nursing Forum. 2010; 37 (4):
436-442.
Macleod U, Mitchell ED, Burgess C, Macdonald S, Ramirez AJ. Risk factors for delayed presentation and referral of
symptomatic cancer: evidence for common cancers. British
Journal of Cancer (2009) 101, S92–S101.
Iwanowicz-Palus G, Adamska-Kuźmicka I, Bień A, Stadnicka
G. Wiedza i postawy kobiet wobec profilaktyki raka szyjki
macicy. Pielęgniarstwo XXI w. 2010; 32/33: 9 – 16.
Baran W, Kornacka K, Szela S. Ocena wiedzy kobiet z Podkarpacia na temat profilaktyki raka szyjki macicy. Rzeszów
2013, 3, 311–318.
Gotlib J, Czupryńska E. Ocena wpływu programu edukacyjnego „Wybierz Życie – Pierwszy Krok” na poziom wiedzy
uczniów szkół ponadgimnazjalnych na temat wirusa HPV.
Med Og Nauk Zdr. 2013; 19(2): 206–210.
Chang IJ, Huang R, He W et al. Effect of an educational
intervention on HPV knowledge and vaccine attitudes among
urban employed women and female undergraduate students
in China: a cross-sectional study. BMC Public Health 2013,
13:916.
Gottvall M, Tyden T, Hoglund A, et al. Knowledge of human
papillomavirus among high school students can be increased
by an educational intervention. Int J STD&AIDS 2010; 21:
558–562.
Lambert EC. College students’ knowledge of human papillomavirus and effectiveness of a brief educational intervention.
J Am Board Fam. 2001; 14 (3): 178-183.
Dell DL, Chen H, Ahmad F, Stewart DE. Knowledge about
human papillomavirus among adolescents. Obstet Gynecol.
2000;96 (5 Pt 1):653-6.
Hofman R, Schiffers P, Richardus JH et al. Increasing girls’
knowledge about human papillomavirus vaccination with a
pre-test and a national leaflet: a quasi-experimental study.
BMC Public Health. 2013, 13: 611.
Baer H, Allen S, Braun L. Knowledge of Human Papillomavirus Infection Among Young Adult Men and Women: Implications for Health Education and Research. Journal of Community Health. 2000; 25 (1): 67-78.
Andsoy II, Asiye Gul A. Breast, Cervix and Colorectal Cancer
Knowledge among Nurses in Turkey. Asian Pac J Cancer
Prev. 2014; 15 (5), 2267-2272.
Erbil N, Bolukbas N. Health Beliefs and Breast Self-Examination among Female University Nursing Students in Turkey.
Asian Pac J Cancer Prev. 2014;15 (16), 6525-6529.
36
18. [Akhtari-Zavare1 M, Ghanbari-Baghestan A, Latiff1 LA, Matinnia N, Hoseini M. Knowledge of Breast Cancer and Breast
Self-Examination Practice among Iranian Women in Hamedan, Iran. Asian Pac J Cancer Prev. 2014;15 (16), 6531-6534.
19. Mazurkiewicz B, Ochocka-Stępień J, Dmoch-Gajzlerska
E. Profilaktyka raka sutka wśród młodzieży na przykładzie
medycznej szkoły policealnej. Prophylaxis of breast cancer
among young women. Zdrowie i Dobrostan. 2004; 2: 101123.
20. Woźniak I. Wiedza o schorzeniach nowotworowych narządów
kobiecych. Problemy Pielęgniarstwa 2008; 16 (1, 2): 136–143.
21. Mikoś M, Mikoś M., Mikoś H, Obara-Moszyńska M, Niedziela
M. Nadwaga i otyłość u dzieci i młodzieży. Now Lek. 2010; 79
(5): 397–402.
22. Jonczyk P, Potempa M, Janerka M, Kucharzewski M. Grelina
– hormon regulujący energetyczny metabolizm ustroju. Część
1. Synteza, wydzielanie, mechanizm działania, znaczenie kliniczne. Ghrelin hormone which regulates the energy metabolism of the body. Part 1. Synthesis, secretion, mechanism of
action, clinical significance. Med metabol. 2014; 18 (3): 66-73.
23. Can HO, Ceber E, Sogukpinar N, Saydam BK, Otles S, Ozenturk G. Eating habits, knowledge about cancer prevention and
the HPLP scale in Turkish adolescents. Asian Pac J Cancer
Prev. 2008;9 (4): 569-74.
24. Potempa M, Jonczyk P, Zalewska-Ziob M. Molekularne podłoże raka płuca. Molecular base of lung cancer. Onkol Prakt
Klin. 2014; 10 (4): 199-211.
25. Krukowska M, Olejniczak D. Ocena wiedzy studentów na
temat czynników ryzyka i profilaktyki nowotworów płuc. Medycyna Rodzinna. Wyd. Borgis. 2013; 4: 143-148.
26. Rotter I, Kemicer-Chmielewska E, Przybylska A. et al. Wiedza
na temat szkodliwości nikotynizmu wśród uczniów szkół ponadgimnazjalnych. Medycyna Środowiskowa - Environmental
Medicine. 2013; 16 (1): 51-57.
science
37
It is estimated that in Poland hypertension diagnosed in 10% of
men occurs due to the compulsive
drinking of alcohol. Some studies
suggest that a dose of 210 g of
alcohol consumed regularly, weekly,
increases the danger of hypertension by 20% among men and by up
to 100% among women.
The use of stimulants among patients with
diagnosed hypertension
Dorota Nalepa1*, Marta Czekirda2 , Wojciech Załuska3, Sylwia Lalik1
1. Department of Neurology, The Regional Specialist Hospital in Lublin
2. Chair of Development in Nursing, Medical University of Lublin
3. Department of Nephrology, Medical University of Lublin
#Corresponding author: Dorota Nalepa, e-mail: [email protected]
RUNNING TITLE
The use of stimulants among patients with diagnosed hypertension
KEYWORDS
hypertension, high blood pressure, stimulants used
WORD COUNT
5 411
CONFLICT OF
INTERESTS
ABSTRACT
Purpose of the study: The main objective of the study was to show, if people with high blood pressure are
using stimulants in their everyday lives.
Material and methods: The research was carried out in The Independent Public Clinical Hospital No. 4 on
Jaczewskiego Street in Lublin, from December 2012 until February 2013. 100 people aged 24 to 90 were
included in the study. The study was based on auditorium survey. In the group of studied patients, more than
a half of the respondents (55%) were over 60 years old. 36% of the respondents were between 41 to 60 years
old; 9% of the study group was under 40 years old. The Fagerström Nicotine Tolerance Questionnaire and
Alcohol Use Disorders Identification Test (AUDIT) was used in the study.
Results: Studies have shown that 67% do not smoke tobacco, while in the group of smokers, a moderate
nicotine dependence prevails (40%). More than a half of the respondents consumed alcohol (54%), the vast
majority of people in this group drinks occasionally (80%). 13% of respondents overuse alcohol, and 7% of the
respondents are dependent on alcohol.
Conclusions: Patients with hypertension should be educated on changing their lifestyle. To maintain the desired behavior of the patients, the educators should stress the benefits coming from the undertaken actions,
work on patients’ high self-esteem, show them that there is a possibility of change, and encourage them to
take action and to seek stimulation from the environment.
science
INTRODUCTION
H
ypertension is a cardiovascular disease. It
is classified as a chronic disease requiring
long-term treatment [1]. According to the
guidelines of the Joint National Committee (JNC) VII
in 2003, hypertension is defined as „a systolic blood
pressure greater than or equal to 140 mmHg and
diastolic blood pressure greater than or equal to 90
mmHg in those not receiving antihypertensive” [1].
Primary hypertension states for approx. 95% of all
hypertension cases. The remaining 5% of patients
suffer from secondary hypertension [2]. Research
from Framingham showed that risk of coronary heart
disease, including heart attacks and sudden deaths
is twice as high in people with hypertension that in
those with normal blood pressure [2]. Chronic alcohol
abuse contributes to the development and of every
tenth case of hypertension. Alcohol - the relationship between ethanol and hypertension includes: the
length and the amount of drinking (exceeding the
„quantitative threshold” of approx. 25g of ethanol
increases the incidence of hypertension). Presser
effects of drinking are higher in men, the elderly and
overweight. It is estimated that in Poland hypertension diagnosed in 10% of men occurs due to the
compulsive drinking of alcohol [3]. Some studies
suggest that a dose of 210 g of alcohol consumed
regularly, weekly, increases the danger of hypertension by 20% among men and by up to 100% among
women [4]. The blood pressure increase caused by
alcohol appears to involve, inter alia, stimulation of
the sympathetic nervous system and the renin angiotensin – aldosterone system; raise of the cortisol level
in the blood serum; reduction of the degree of insulin
sensitivity; sodium potassium transport disorder
resulting in intracellular accumulation of sodium and
calcium consequently, which together leads to increased peripheral resistance caused by a high voltage
smooth muscle [5]. Nicotine also has an adverse
effect on the body, especially in patients with hypertension. In smoker person with hypertension there
is 3-5 times greater risk of dying from a heart attack
or stroke than in non-smoker [6]. Smoking cigarettes
increases the pressure for more than 30 minutes,
stimulating the adrenergic system [2]. Smoking also
causes: an increase in LDL-cholesterol, reduced HDL
-cholesterol, increased blood clotting and damage
to the vascular endothelium. Currently, it is believed
that smoking leads to heart and vascular diseases,
accelerating the development of atherosclerosis
and resulting in impaired endothelial function. The
main harmful substances in the cigarette smoke are
nicotine, carbon monoxide, cadmium, and numerous
oxidants. Smokers experience disorders of rheological properties of blood, caused by the increased
concentration of fibrinogen, increased hematocrit and
the severity of the ability of platelets to aggregate. It
should be emphasized that antihypertensive treatment in hypertensive smokers is less effective [7].
38
The research was carried out in The Independent Public Clinical Hospital No. 4 on Jaczewskiego Street in
Lublin, from December 2012 until February 2013. 100
patients included in the study filled in questionnaires,
all of which were accepted for statistical analysis. In
the group of studied patients, more than a half of the
respondents (55%) were over 60 years old. 36% of
the respondents were between 41 to 60 years old;
9% of the study group was under 40 years old. The
Tolerance of Fagerström Nicotine Questionnaire and
The Alcohol Audit Interview was used in the study.
Age of the patients ranged between 24 to 90 years;
average age - 61 years. The group characterized by
predominance of women, which accounted for just
over half of the respondents (55%). The Fagerström
Nicotine Tolerance Questionnaire and Alcohol Use
Disorders Identification Test (AUDIT) was used in the
study. Surveys were distributed personally among
randomly selected people diagnosed with hypertension. The collected research material was analyzed
using the statistical package STATISTICA for Windows 9.0.
THE RESULTS OF THE ASSESSMENT OF THE USE OF STIMULANTS
Smoking – non-smokers constituted a majority the
group, that is 67% (Tab. 1, Fig. 1).
30% of the smokers were strongly dependent on
nicotine. Similarly, 30% were slightly dependent on
nicotine, and 40% are moderately dependent. (Tab.
2, Fig. 2).
Alcohol consumption - a little more than half (54%) of
respondents consumed alcohol.
13% of the respondents abuse alcohol and 7% of
respondents are dependent on alcohol. (Tab. 3a. and
3b., Fig. 4).
DISCUSSION
Smoking is an important risk factor for cardiovascular
disease. Therefore, it is one of the elements of nonpharmacological therapy, including hypertension [8].
To eliminate tobacco consumption, behavioral methods and psychological therapies are applied, both
in individual and group therapies. In case of difficulty
in giving up the habit, consultation and treatment in
specialist clinics is recommended. Nicotine replacement therapy (patches, sublingual tablets, lozenges,
chewing gums, nasal sprays, inhalers containing
nicotine) should be considered. Most respondents
suffering from hypertension do not smoke cigarettes
(67%). In the group of smokers, moderate nicotine
addiction (40%) predominates. 30% of the smokers
were strongly dependent on nicotine. Similarly, 30%
were slightly dependent on nicotine, and 40% were
moderately dependent Research conducted by the
Foundation „Health Promotion” in 2009, showed that
science
39
more than 1/3 of Poles (9 million people) smokes.
Men accounted for more than 1/3 of the smokers,
and women nearly a quarter [8]. The results of the
surveys of inhabitants in Szczecin, showed a lower
percentage of smokers among people suffering from
hypertension (approx. 26%) than in those without
this condition (ok.42%) [9]. Excessive alcohol consumption is an important factor in the development of
hypertension. Its overuse can cause stroke, which is
one of the most feared complications of hypertension
[10]. Studies show that limiting alcohol consumption
significantly reduces systolic and diastolic blood
pressure. It is recommended to limit alcohol intake in
patients with hypertension to 20-30 g of ethanol per
day for men, and 10-20 g ethanol per day in women
[11]. Reducing alcohol consumption on average to
76% is associated with a decrease in systolic blood
pressure by 3.3 mmHg and diastolic blood pressure
of 2.0 mmHg [12]. Among those surveyed, more than
half consumed alcohol, mostly occasionally (80%).
13% of the respondents are abuse alcohol, and 7%
of respondents are dependent on alcohol. According
to a study conducted by CBOS in July 2010, more
than 3/4 of adult Poles drink alcohol, 2/3 of which
drink from time to time, and at the ninth Pole drink
alcohol often. Almost all respondents declare drinking little alcohol (49%) or drinking in the standard
amount (47%) [13]. Analyzing the alcohol drinking
among patients with hypertension, similar results
were presented in a study conducted among 50
patients of the Cardiology Clinic of Silesian Centre
for Heart Diseases in Zabrze. Almost half (48%) of respondents declared that they do not drink alcohol or
have reduced its consumption [14]. Lifestyle changes
can be efficiently implemented through educational
activities. These observations seem to argue the
merits of carrying out relevant health education, both
among patients with hypertension, and among young
people. It seems necessary, therefore, to emphasize
the importance of alcohol and smoking as factors
plaing an important direct and indirect role in the
development of cardiovascular disease.
in the respondent group according to the Fagerström Test
Fig. 3. Distribution of the alcohol consumption re
sults in group surveyed by the AUDIT test
FIG. 1. DISTRIBUTION THE RESULTS OF SMOKERS ACCOR
DING TO THE FAGERSTRÖM TEST
NON-SMOKING
SMOKING
FIG. 2. DISTRIBUTION OF TOBACCO DEPENDENCE RE
SULTS IN THE RESPONDENT GROUP ACCORDING TO THE FAGERSTRÖM TEST
FIG. 3. DISTRIBUTION OF THE AUDIT RESULTS
CONCLUSIONS
Analysis of the data allowed us to draw the following
conclusions:
The vast majority of respondents smoked tobacco, a little over half of the respondents consumed
alcohol, mostly as an occasional drinking. Patients
with hypertension should be educated on changing
their lifestyle. To maintain the desired behavior of the
patients, the educators should stress the benefits coming from the undertaken actions, work on patients’
high self-esteem, show them that there is a possibility of change, and encourage them to take action
and to seek stimulation from the environment.
NON-DRINKING
LIST OF FIGURES
Fig. 1. Distribution the results of smokers according to the Fagerström Test
Fig. 2. Distribution of tobacco dependence results MEDtube Science Dec, 2014; Vol.II (4)
DRINKING
science
40
FIG. 4. DISTRIBUTION OF THE ALCOHOL CONSUMPTION
RESULTS IN GROUP SURVEYED BY THE AUDIT TEST
Question
Points
Amount (n)
Percentage (%)
0
17
53,12500
1
15
46,87500
0
21
63,63636
1
12
36,36364
0
20
60,60606
1
12
36,36364
2
1
3,03030
0
5
15,15152
1
6
18,18182
2
22
66,66667
0
1
3,03030
2
4
12,12121
3
5
15,15152
4
5
15,15152
5
6
18,18182
6
2
6,06061
7
9
27,27273
10
1
3,03030
5
6
7
8
LIST OF TABLES
Tab. 1. Distribution of the results among smokers according to the Fagerström Test
Tab. 2. Distribution of nicotine dependence results in the surveyed group according to the Fagerström Test
Tab. 3. Distribution of the AUDIT results
Tab. 3a.The distribution of alcohol consumption results in the surveyed group according to the AUDIT test (another question)
Tab. 3b. The distribution of alcohol consumption results in the surveyed group according to the AUDIT test – total
Sum
TAB. 3. DISTRIBUTION OF THE AUDIT RESULTS
TAB. 1. DISTRIBUTION OF THE RESULTS AMONG SMO-
KERS ACCORDING TO THE FAGERSTRÖM TEST
Answer
Amount (n)
Percentage (%)
Non– smokers
67
67,00
Smokers
33
33,00
TAB. 2. DISTRIBUTION OF NICOTINE DEPENDENCE RESULTS IN THE SURVEYED GROUP ACCORDING TO THE FAGERSTRÖM TEST
Question
1
Points
Amount (n)
0
10
30,30303
1
22
66,66667
3
1
3,03030
0
22
66,66667
1
11
33,33333
0
17
51,51515
1
16
48,48485
0
20
60,60606
1
11
33,33333
2
2
6,06061
Amount (n)
Percentage (%)
Non – drinkers
46
46,00
Drinkers
54
54,00
TAB. 3A. THE DISTRIBUTION OF ALCOHOL CONSUMPTION RESULTS IN THE SURVEYED GROUP ACCORDING TO THE AUDIT TEST (ANOTHER QUESTION)
Question
1
Points
Amount (n)
0
2
3,70370
Percentage (%)
1
32
59,25926
2
12
22,22222
3
6
11,11111
4
2
3,70370
0
35
64,81481
1
12
22,22222
2
6
11,11111
4
1
1,85185
0
34
62,96296
1
13
24,07407
2
5
9,25926
3
2
3,70370
Percentage (%)
2
2
3
4
Answer
3
science
41
Question
Points
Amount (n)
0
47
88,67925
1
3
5,66038
2
3
5,66038
0
48
88,88889
1
3
5,55556
2
3
5,55556
0
48
88,88889
1
4
7,40741
2
1
1,85185
3
1
1,85185
0
44
81,48148
1
8
14,81481
2
2
3,70370
0
45
84,90566
1
6
11,32075
2
2
3,77358
0
49
90,74074
2
5
9,25926
0
50
92,59259
2
2
3,70370
4
2
3,70370
4
5
Percentage (%)
6
7
8
9
10
CITE THIS AS
BIBLIOGRAPHY
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
TAB. 3B. THE DISTRIBUTION OF ALCOHOL CONSUMPTION RESULTS IN THE SURVEYED GROUP
ACCORDING TO THE AUDIT TEST – TOTAL
Question
Total
Points
Amount (n)
0
1
1,85185
1
19
35,18519
2
9
16,66667
3
8
14,81481
4
5
9,25926
5
3
5,55556
6
2
3,70370
11
1
1,85185
13
1
1,85185
14
1
1,85185
15
2
3,70370
16
1
1,85185
18
1
1,85185
Percentage (%)
Przegaliński J, „Nadciśnienie tętnicze”, [w:] Zarys chorób
wewnętrznych dla studentów pielęgniarstwa, red. Daniluk J,
Jurkowska G, Wydawnictwo Czelej, Lublin 2005, page 23
Kawecka-Jaszcz K, Kocemba J, „Nadciśnienie tętnicze...”,
dz. cyt., page 46
Fuchs F.D., Chambless L.E., Whelton P.K., Nieto F.J., Heiss
G.: „Alcohol Consumption and Incidence of Hypertension:
The atherosclerosis risk in communities study. Hypertension”,
2001, 37 (5), page 1242-1250
Głuszek J.: „Niefarmakologiczne leczenie pierwotnego nadciśnienia tętniczego – uwagi praktyczne”.: Family Med. Prim.
Care Rev., 2005, 7 (3), page 667-672
Halawa B, Mazurek W.: „Zmiana stylu życia w zapobieganiu i
leczeniu nadciśnienia tętniczego”. Adv. Clin. Exp. Med. 2004,
13 (5A), page 67-71
Respondek W, „Czynniki prowadzące...”, dz. cyt., page 34
Głuszek J.: „Niefarmakologiczne leczenie pierwotnego nadciśnienia tętniczego - uwagi praktyczne”.: Family Med. Prim.
Care Rev., 2005, 7 (3), page 667-672
Grabska K, Bogdański P, „Miejsce leczenia niefarmakologicznego…”, dz. cyt.,
page 118
Drozd-Dąbrowska M, Walczak A, Szych Z, „Świadomość
potrzeby zmiany stylu…”, dz. cyt., page 604
Kobus G, Jarocka I, „Niefarmakologiczne metody...”, dz. cyt.,
page 52
Kosiński P, Dobrowolski P, Kapłon-Cieślicka A, „Nadciśnienie
tętnicze – leczenie”, „Kardiologia na co Dzień” 2008, t. 3, nr
1, page 16
Kozłowska L, „Terapia dietetyczna nadciśnienia tętniczego”,
„Essentia Medica” 2009, t. 49, nr 2, page 29
Felisiak M, „Postawy wobec alkoholu” [na:] http://www.cbos.
pl/SPISKOM.POL/2010/K_116_10.PDF.
Krymska B, „Przygotowanie pacjentów z nadciśnieniem tętniczym…”, dz. cyt.,
page 143
science
42
INSTRUCTIONS FOR
AUTHORS
MEDtube Science is an open access journal of MEDtube community and is addressed to all medical professionals – doctors, clinicians, scientists who are interested in achievements in basic and
clinical medical science. The journal has the international scope. It
is published quarterly and exclusively in English. Original articles,
reviews, case reports, rapid communications, special articles and
letters to the Editor in both basic and clinical medical research
are accepted for publication with special respect to manuscripts
enriched with multimedia such as video or pictures.
REVIEW PROCESS
The Editorial Board considers only papers with substantial
influence and a new insight in presented research. All authors of
manuscript must agree for the publication and the signature of first
or corresponding author on the letter to editor is considered that
this condition has been fulfilled.
Manuscript is first examined by editor-in-Chief or Editor and the
assigned to three independent reviewers. Manuscripts that are
not accepted for reviewing process will be sent back to authors
without scientific as well as papers, which are incomplete or not
prepared according to “instruction for authors” within 10 working days. All manuscripts must be prepared in English, and are
subject to a rigorous and fair peer-review process. All authors
are encouraged to suggest the names of possible reviewers (with
e-mail addresses), but we reserve the right of final selection. The
evaluation process takes up to 3 months. Submitted papers are
accepted for publication after a positive opinion of at least two
independent reviewers.
DISCLAIMER
Publisher and the Editorial Board accept no liability whatsoever for
the consequences of any inaccurate of misleading data, opinion
or statement placed in articles. Every effort is made to ensure that
all data and techniques are presented accurately. Nevertheless,
readers are advised that methods and techniques described in
MTScience, should only be followed in conjunction with the treatments’ states-of-the-art in the readers own country.
PUBLISHING MODEL AND AUTHORS FEES
The submission and peer-review of manuscripts are free of charge.
Accepted manuscripts at that moment are also free of charge.
CATEGORIES OF ARTICLES
Accepted papers are published in the following journal sections:
•
Original article
•
Case Reports
•
Medical Technology – presentation of research or review
works in areas of medicine and technology such us: medical imaging, diagnostics, computer simulation of health and
disease processes, new medical devices etc.
•
Letters to Editor for comments on a recent MTScience articles.
•
Reviews and special reports
•
Meta-analyses
PREPARATION OF MANUSCRIPT
CONFLICT OF INTERESTS
MEDtube Science policy requires that the corresponding or lead
author of all manuscripts (on behalf of all authors in the paper
should disclose any A) financial interests or arrangements with
a company whose product was used in a study or is referred to
in a manuscript, B) any financial interests of arrangement with a
competing company, C) any direct payment to an any author from
any source for the purpose of writing of the assigned manuscript,
D) any other financial connections or other situations that might
raise the question of bias in the work reported or the conclusions
or opinions stated. All those information during peer-review will
be kept in confidence but if paper is accepted for publication, all
those information must be published in a note following the text
of a manuscript. If the manuscript is published, such information
must be communicated in a note following the text, before the
references.
PUBLICATION ETHIC STATEMENT
Any infringements of ethical codes, such as plagiarism, unauthorized use of data will be taken very seriously by our editors. The
submitted paper should not have been previously published in any
form in other journal and must not be currently under consideration
for publication elsewhere.
Guidelines for submission to MEDtube Science are in accordance
with: Uniform Requirements for Manuscripts Submitted to Biomedical Journals (N Eng J Med, 1997; 336: 309-15).
Text should be one and half spaced with 12-point typeface. Margins: 2.5 cm (1 inch) at top, bottom, right, and left.
Authors are encouraged to add ilustrations/ pictures and films
to manuscript which could show technical aspects of presented
work. Format of films should be: avi or similar and pictures jpg or
similar
The Editorial Board reserves the privilege to adjust the format of
the article.
The manuscript should include:
Title page with the following information:
•
manuscript full title
•
full names of all authors
•
name of the department and institution in which the work was
done
•
affiliations of the authors
•
running titl
•
full name, address, telephone and/or fax number of the author
responsible for manuscript preparation
•
key words (3 to 6)
COPYRIGHT. COPYRIGHT TRANSFER
•
e-mail address to contact with corresponding author
Upon acceptance, authors transfer copyright to the MEDtube
Science. Once an article is accepted for publication in MEDtube
Science, the information there is prohibited from reporting by the
media until the mail date of the issue in which the article appears.
•
source(s) of support in the form of grants (quote the number
of the grant) equipment, drugs etc.
Upon acceptance all published manuscripts become the permanent property of MEDtube Co. Ltd., the Publisher of MEDtube
Science, and may not be published elsewhere without written
permission from the Publishing Company.
Open Access policy of Publisher permits unrestricted use, distribution and reproduction in any medium, provided that the original
work is properly cited.
Abstract page. Abstract should not exceed 250 words should
consist of four paragraphs labeled: Background, Material and
Methods, Results, Conclusion.
Text. The text of the article should be divided to seven paragraphs
labeled: Background, Material and Methods, Results, Discussion,
Conclusions, Acknowledgements, References.
Background should contain scientific rationale and should briefly
43
describe the aim of the study
Material and methods should describe clearly the selection
of observational or experimental subjects. Videos, in that
section, are very much welcomed.
The protocol of procedures, methods of measurements,
investigated parameters should be described in detail to
allow to reproduce the results. Name and references to the
established methods should be given. Methods should be
described in detail.
The statistical methods should be described in detail to
enable verification of the reported results.
Information on approval of a Local Ethical Committee should
also be enclosed.
Results should reasonably present the findings. Videos are
very much welcomed. Restrict tables and figures to the
number necessary to explain the paper and assess its support. Do not duplicate data in graphs and tables.
Discussion should focus on important aspects of the study.
Do not duplicate data or other material from other sections
(the Background or the Results). Include implications for
future research. The discussion should be collated with the
results of other investigations especially those quoted in the
text.
Conclusions should raised from the results of the study.
Statements and conclusions, which are not completely supported, should be avoided.
Acknowledgements. List all contributors who do not meet
the criteria for authorship. Financial and other material support should be disclosed and acknowledged.
References must be numbered as they are cited. The style
of references is that of Index Medicus. List all authors when
there are six or below that number; when there are seven or
more, list the first three, then et al. The following is a sample
reference:
Mangram AJ, Horan TC, Pearson ML, Silver LC, Jarvis WR.
Guideline for prevention of surgical site infection. Infect Control Hosp Epidemiol 1999; 20 (4): 250-278.
Avoid using abstracts as references.
Tables. Type or print out each table on a separate sheet of
paper. Do not submit tables as photographs. Number tables
in the order of their first citation in the text, and add a title for
each.
Figures should be professionally drawn and photographed;
freehand or typewritten lettering is unacceptable. Figures
should be numbered according to the order in which they
have been first cited in the text.
Photographs should be color or black & white. Photographs
should be numbered according to the order in which they
have been first cited in the text.
Videos should be in format avi and should be numbered
according to the order in which they have been first cited in
the text.
Abbreviations and Symbols. Try to use only standard
abbreviations. All should be explained when first used in text
unless it is standard and commonly used.
SENDING THE MANUSCRIPT TO THE JOURNAL
All manuscripts should be sent by our on line protocol. Only
logged user can send manuscript. Details:
http://medtube.net/science/for-authors/#send
science
science
46
KOMITET NAUKOWY:
Prof. dr hab. Marek Babicz Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie
Prof. dr hab. n. farm. Grażyna Biała Uniwersytet Medyczny w Lublinie
Prof. dr hab. n. med. Janusz Kocki Uniwersytet Medyczny w Lublinie
Prof. dr hab. med. Artur Kwiatkowski Warszawski Uniwersytet Medyczny
dr hab. n. med. Agata Smoleń Uniwersytet Medyczny w Lublinie
dr hab. n. med. Michał Wszoła Warszawski Uniwersytet Medyczny
dr Magdalena Kowalczyk Narodowe Centrum Nauki
dr Marcin Liana Narodowe Centrum Nauki
dr n.med. Michał Brzeziński Gdański Uniwersytet Medyczny
dr inż. Adam Kuzdraliński Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie
mgr inż. Milena Bajda Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie
mgr inż. Maciej Sykut Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie
mgr Mateusz Gortat Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie
mgr Paweł Chruściel Uniwersytet Medyczny w Lublinie
lek. Jerzy Bednarski Uniwersytet Medyczny w Lublinie
mgr Maciej Nowacki Collegium Collegium Medicum w Bydgoszczy, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu.
lek. Anna Dąbrowska Uniwersytet Medyczny w Lublinie, Polska Komisja Akredytacyjna w Warszawie
dr hab. Michał Wszoła Warszawski Uniwersytet Medyczny
Prof. dr hab. Artur Kwiatkowski Warszawski Uniwersytet Medyczny
KOMITET ORGANIZACYJNY:
mgr inż. Milena Bajda Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie
lek. Jerzy Bednarski Uniwersytet Medyczny w Lublinie
mgr inż. Maciej Sykut Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie
mgr Mateusz Gortat Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie
lek. Filip Dąbrowski Warszawski Uniwersytet Medyczny
lek. Aneta Szafraniec Uniwersytet Medyczny w Lublinie
lek Dominik Porada Uniwersytet Medyczny w Lublinie
lek Mateusz Szubstarski Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny nr 4 w Lublinie
Mgr Zuzanna Tyrakowska Uniwersytet Medyczny w Białymstoku
Mgr Anna Zalewska Uniwersytet Medyczny w Białymstoku
Mgr Ewelina Kozłowska Uniwersytet Medyczny w Lublinie
lek. Izabela Zakrocka Uniwersytet Medyczny w Lublinie
Katarzyna Głaszcz Uniwersytet Medyczny w Lublinie
Maciej Rutkowski Uniwersytet Medyczny w Lublinie
Małgorzata Pucułek Uniwersytet Medyczny w Lublinie
Katarzyna Jarosz Uniwersytet Medyczny w Lublinie
Robert Chudzik Uniwersytet Medyczny w Lublinie
Marcin Kulczyński Uniwersytet Medyczny w Lublinie
Mateusz Tomaszewski Uniwersytet Medyczny w Lublinie
Magdalena Czerżyńska Uniwersytet Medyczny w Białymstoku
Paulina Orłow Uniwersytet Medyczny w Białymstoku
science
47
LIST OF ABSTRACTS
Aktywność enzymatyczna grzybów pleśniowych w uprawach zbóż jako
potencjalne źródło chorób u rolników
Piotr Adamczuk, Wioletta Żukiewicz-Sobczak, Paula Wróblewska-Łuczka,
Ewelina Krasowska
Rolnicy narażeni są na wiele biologicznych czynników szkodliwości zawodowej. Wśród tych czynników na uwagę zasługują grzyby pleśniowe obecne
zarówno w zbożu jak również w glebie. Grzyby te często stają się przyczyną
licznych chorób ludzi w tym: skórnych infekcji, astmy oskrzelowej, kataru
siennego i wielu innych. Uwalnianie enzymów hydrolitycznych do środowiska przez grzyby pleśniowe jest ważnym elementem w patomechanizmie
infekcji. W przypadku dermatofitów, hydrolazy ułatwiają rozkład keratyny, a
tym samym penetrację grzybni do tkanek.
Do badań wykorzystano 23 szczepy grzybów pleśniowych wyizolowanych z
prób ziarna, pyłu zbożowego uzyskanego w czasie omłotów kombajnowych
i gleby z uprawy pszenicy oraz żyta, pochodzących z terenu Lubelszczyzny.
W celu przygotowania izolatów do wykonania testów API ZYM, szczepy
wstępnie hodowano na dwóch podłożach stałych: Malt Agar oraz Potato
Dextrose Agar. Do badań użyto supernatantów uzyskanych hodowli. Testy
API ZYM wykonano zgodnie z instrukcją producenta. Odczytu dokonano
wizualnie. Aktywność enzymów oznaczano stosując skalę od 0 do 5, przy
czym 0 oznaczało reakcję negatywną.
Przy pomocy dostępnej literatury dokonano klasyfikacji badanych izolatów
do klas biobezpieczeństwa (Biosafety Levels, BSL).
Największą ilością posiadanych enzymów hydrolitycznych charakteryzowały
się następujące szczepy: Exserohilum sp., Bipolaris holmi, Aspergillus versicolor, Penicillium chrysogenum, Alternaria alternata. Porównując wytwarzanie enzymów zewnątrzkomórkowych na podłożu bez zawartości ziarna zbóż
oraz na podłożach z dodatkiem ziaren zbóż (pszenica, żyto) zaobserwowano
różnice w aktywności poszczególnych enzymów hydrolityczych. W większości przypadków izolatów dodatek ziaren zbóż powodował zwiększenie
aktywności egzoenzymów.
W przeważającej ilości wyizolowane szczepy przyporządkowano do BSL-1
czyli klasy, którą reprezentują saprofity lub patogeny roślin wywołujące
nieinwazyjne lub łagodne zagrożenia.
The algorithm for process of sustainable Pesticide application
Alaa Kamel Subr, Józef Sawa
Using agrochemicals becomes essential practice in modern farming. This
class of agents also includes pesticides, whose improper use could have
a negative impact on environment, animals and human health which make
them a high risk factor in agricultural process production. Besides, the level
of these threats is conditioned both by qualifications and experience of
the operator and by technical state of the equipment (mostly sprayers) as
well as by field and atmospheric conditions. The risks associated with the
application of pesticides can be distinguished evident factors (regulations,
pesticide application technique) and hidden conditions (organization of
process, working conditions, the level of operators cultural).
Initiation actions to create balance between this negative impact and the
necessity to use the pesticides concerning environment, people’s living
conditions and the economic. Those factors are defined as the sustainable
development.
Achieving this sustainability through establishing common legal framework
was one of the points to adopt the directive 2009/128/EC . On this paper
the algorithm to gain the sustainability of pesticide application was set to
facilitate understanding the factors which affect pesticide application for the
operators. It describe the actions of dealing with pesticide from the time
of buying and then the application till the disposal of the residue and also
assess the risks that accompanied with those actions and also recommendations to prevent those risks or threats. Algorithm like this makes the
operator doing double check for every step of applying pesticide and could
prevent high risk mistakes like using worn nozzles without inspection of
nozzle flow rate and distribution uniformity which will affect sustainability of
using pesticide.
Propolis as a disinfectant for hatching eggs of Japanese quail (Coturnix coturnix japonica)
Karrar I.A. Al-Shammari, Justyna Batkowska, Magdalena M. Gryzińska
The aim of the study was to evaluate the effectiveness propolis extract as a
disinfectant for hatching eggs of Japanese quail (Coturnix coturnix japonica).
480 eggs were randomly divided into four experimental groups. Before
incubation the 1st group of eggs was not disinfected (negative control, NC),
2nd group, was used as a positive control (C) was traditionally disinfected
using fumigation by formaldehyde with KMnO4. Group 3rd and 4th, treated
by spraying as experimental groups, were disinfected by 96% alcohol (A)
and alcoholic extract of propolis (P) in 15% concentration. The eggs were
hatched artificially using a BIOS hatching apparatus. Standard conditions of
incubation were maintained, the temperature was 37.6-38.0°C with 50-65%
relative humidity in the setting compartment, and 37.0–37.5°C with 75–80%
relative humidity in the hatching compartment. The eggs were turned 8
times a day during the incubation period. After 14 days of incubation the
eggs were candled to determine the number of infertile eggs and dead
embryos, then eggs were moved from the setter to the hatching compartment. Samples for microbial analysis were collected. After 17.5 days
fertility, hatchability, embryonic mortality and egg shell conductance were
calculated. The mortality and body weight of chickens on 7th and 14th day
of rearing were registered. There were no significant differences between
treatments for total hatchability, total embryonic mortality, body weight
on 1., 7., and 14. days. The results obtained have shown that fertile eggs
sprayed with propolis had a positively lower egg weight loss than eggs from
C and A groups. Total bacteria activity on egg shell did not differ significantly in all groups, however, any colony on fungi was not registered in A and P
groups. Depending on these results, spraying 15% propolis as a disinfectant
for hatching eggs can be recommended as a natural and safe disinfectant
without any negative effect on quail chicks.
Zwiększona aktywność fizyczna a potrzeby żywieniowe dorosłych
Anna Anyżewska, Magdalena Leonkiewicz, Agata Wawrzyniak
Prawidłowy sposób żywienia w połączeniu z odpowiednią aktywnością
fizyczną w znacznym stopniu wpływają na zdrowie człowieka. Szereg badań
potwierdza pozytywny wpływ regularnie podejmowanego wysiłku fizycznego
na organizm człowieka, jego sprawność umysłową, a także zapobieganie
bądź łagodzenie objawów chorób.
W zależności od rodzaju, intensywności i czasu trwania aktywności fizycznej
zmienia się nie tylko zapotrzebowanie energetyczne, ale także ilość węglowodanów i białek oraz niektórych składników mineralnych (m. in. potasu,
sodu, magnezu, żelaza) i witamin (m. in. z grupy B oraz antyoksydacyjnych),
które należy dostarczyć w odpowiednich ilościach. Równie ważna jest
gospodarka wodno-elektrolitowa, a także żywienie okołotreningowe. Wiele
badań wskazuje na niedostateczną wiedzę żywieniową sportowców, a także
nieprawidłowości w ich sposobie żywienia, takie jak mniejsza od zalecanej
liczba posiłków w ciągu dnia, zbyt niska podaż energii i płynów, czy niedostateczna konsumpcja ryb, owoców i warzyw oraz przetworów mlecznych, a
także niewystarczające spożycie witamin (przede wszystkim z grupy B) oraz
składników mineralnych (głównie wapnia i magnezu).
Jednym ze sposobów przedstawienia potrzeb żywieniowych osób o zwiększonej aktywności fizycznej jest opracowana przez Szwajcarskie Towarzystwo Żywieniowe piramida żywienia dla sportowców, która określa jakie
produkty spożywcze oraz w jakich ilościach należy dodatkowo spożywać w
związku ze zwiększonym wydatkiem energetycznym. Stosowanie podstawowych zaleceń żywieniowych dla osób o dużej aktywności fizycznej pomaga
w prawidłowym zbilansowaniu diety sportowców, wpływając pozytywnie na
ich zdrowie, a także wydolność organizmu.
Mechanizm regulacji genów – metylacja DNA, wspólny dla pszczół Apis
mellifera i ludzi
Bajda Milena, Wątróbka Luiza, Schulz Michał
Analiza genomu pszczół pokazała, że występuje u nich proces regulacji
genów, jakim jest metylacja DNA. Mechanizm ten jest charakterystyczny
również dla genomu człowieka i innych ssaków. Badacze twierdzą, że genom pszczoły jest bardziej podobny do tego, który występuje u kręgowców
niż u innych owadów. Komplet metylaz cytozyny (DNMT1, DNMT2, DNMT3)
występuje zarówno u pszczoły jak i u człowieka, z tą różnicą, iż u pszczół
występuje ich trzy razy mniej. Stąd pszczoły mają zdolność gromadzenia
epigenetycznej informacji, która kontroluje procesy dziedziczenia w sposób
podobny do człowieka. Okazało się, że w przeciwieństwie do intensywnej
metylacji genomu człowieka, tylko niewielkie i konkretne odcinki genomu
science
pszczoły miodnej są metylowane. Metylacja jest jednym z procesów epigenetycznych, która nie wpływa na zmianę sekwencji DNA, ale na zmianę ekspresji genów. U pszczół 80% genów podlegających metylacji znajduje się
w mózgu. Metylacja u A. mellifera wydaje się być ograniczona do cytozyny
związanej z dinukleotydami CpG. Tylko ok 70 000, z ponad 60 mln cytozyn
znajdujących się w genomie pszczół, jest metylowana. Nadrzędne miejsca
metylacji znajdują się głównie w eksonach.
Mechanizm regulacji genów u pszczół jest analogiczny do procesów w
genomie człowieka, dlatego pszczoła miodna może posłużyć jako organizm
modelowy w badaniach epigenetycznych oraz do rozwiązania problemów zdrowotnych u ludzi. Przede wszystkim w chorobach genetycznych,
metabolicznych, neurologicznych, jak również w reakcjach alergicznych.
Diagnostyka tych chorób możliwa jest poprzez informację o stanie aktywności genów oraz o sposobie ich aktywacji i inhibicji, a to wszystko dzięki
występowaniu wzorów metylacji. Metylacji przypisuje się dużą wartość
technologiczną ze względu na stabilność cząsteczki DNA, dzięki temu jest
bardzo dobrym markerem do przeprowadzania rutynowej diagnostyki.
Poznanie procesu metylacji może przyczynić się do wyjaśnienia wielu
niewiadomych związanych z mechanizmami dziedziczenia, rozwojem
osobniczym oraz co szczególnie interesujące dla gerontologii – procesem
starzenia się organizmu.
Zastosowanie wybranych olejów w pielęgnacji włosów
Paulina Bagińska, Adrianna Walczak, Aleksandra Pojnar, Agnieszka Lange,
Iwona Jazienicka
W dzisiejszych czasach szczególny nacisk kładzie się na wygląd zewnętrzny, który jest niejako wizytówką każdego człowieka. Nieodłącznym elementem wizerunku przyciągającym wzrok oprócz nienagannej cery, zadbanych
dłoni, są piękne, zdrowe włosy. Biorąc pod uwagę obecny trend zdrowego
stylu życia przejawiający się wzrostem aktywności fizycznej, zainteresowaniem prawidłowym sposobem odżywiania, w kosmetologii również powraca
się do naturalnych metod pielęgnacji skóry, włosów i paznokci. Coraz więcej
producentów kosmetyków sięga po składniki pochodzenia naturalnego
doceniając ich bogactwo. Doskonałym przykładem wykorzystywanych w
preparatach kosmetycznych substancji pozyskiwanych z roślin są oleje.
Dzięki ich łatwej przyswajalności oraz wartościowemu składowi znalazły
zastosowanie w wielu rodzajach kosmetyków, między innymi przeznaczonych do pielęgnacji włosów. Oleje bogate są w niezbędne nienasycone
kwasy tłuszczowe, witaminy, związki o właściwościach antyoksydacyjnych,
minerały. Składniki te zapewniają włosom odpowiednie odżywienie, wzmocnienie struktury, gładkość, elastyczność, blask i zapobiegają ich nadmiernemu wypadaniu. Ponadto, niektóre oleje wykazują działanie ochronne przed
promieniowaniem ultrafioletowym. Ich właściwości sprawiają, że oleje są
szeroko wykorzystywane w kosmetykach głównie w formie syntetycznej, a
w pielęgnacji domowej używane są oleje naturalne.
Zagrożenia ludzkiego zdrowia generowane przez Plodia interpunctella - czynniki dyspersji szczepów oportunistycznych i alergogennych w
pomieszczeniach użyteczności publicznej
Wanda Baltaza, Wioleta Słomka, Agnieszka Chruścikowska, Bohdan Straościak, Lidia Chomicz
Prawidłowy W wielu krajach, również w Polsce, wzrasta dyspersja szkodnika
omacnicy spichrzanki Plodia interpunctella: w składach żywności, zakładach
gastronomicznych oraz w naszych domach. Gąsienice omacnicy chętnie
żerują w produktach spożywczych takich jak ryż, kasze, makarony, płatki
śniadaniowe, mleko w proszku, czekolada, kawa, ciastka, suszone owoce,
grzyby, przyprawy. Przędą one nici, sklejające cząstki żywności z wylinkami
i odchodami; tworzą się watowate oprzędy, widoczne w porażonych produktach, których zapach i smak zmienia się - stają się one nieprzydatne do
spożycia. Kontrola żywności, zapobieganie/ inhibicja infestacji chemicznymi
i biologicznymi środkami obniża straty ekonomiczne. Jednak nie było dotąd
danych, czy szkodniki te mogą uczestniczyć w dyspersji drobnoustrojów
chorobotwórczych dla ludzi. W celu uzyskania tych danych oceniono 400
imago i larw P. interpunctella, które zebrano w kilku miejscach magazynowania żywności i przygotowywania posiłków. Zastosowano techniki in vitro z
użyciem podłoży Mc Conkey’a, Chapmana, Sabouraud, Chromagar Candida
BBL oraz testy PCR. Wykryto drobnoustroje potencjalnie chorobotwórcze
dla człowieka. Zidentyfikowano m.in.: bakterie Enterococcus faecalis, powodujące ropnie, zakażenia dróg moczowych, wsierdzia; bakterie E.coli, czynniki etiologiczne zakażeń dróg oddechowych, układu moczowego, biegunek,
posocznicy; drożdżaki Candida spp.; grzyby pleśniowe Aspergillus spp.,
48
głównie szczepy alergogenne A.niger. Zakażenia tym grzybem drogą wziewną mogą powodować infekcję oportunistyczną o bardzo ciężkim przebiegu. Wyniki tych badań wskazują, że szkodniki P.interpunctella nie tylko
powodują straty ekonomiczne, zagrażają też ludzkiemu zdrowiu, zwłaszcza
osobom z obniżoną odpornością, jako rezerwuary/wektory alergogennych
i oportunistycznych bakterii i grzybów. Stosowanie ustawowych zaleceń
ochrony przed szkodnikami żywności jest konieczne dla zapobiegania generowanych przez nie zagrożeń ludzkiego zdrowia.
Kombinatoryczna synteza na nośniku stałym N-acylowych pochodnych
aminokwasów i ich aktywność przeciwdrobnoustrojowa
Igor Baran, Malwina Miąsik, Aleksandra Paluch, Tomasz Oleszczuk, Łukasz
Popiołek
Kombinatoryczna synteza na nośniku stałym jest szeroko rozpowszechnioną
metodą stosowaną w celu poszukiwania nowych biologicznie aktywnych
związków. W syntezie na nośniku stałym, wszystkie reakcje są przeprowadzane, gdy jeden z reagentów jest trwale związany z nierozpuszczalnym
podłożem, nazywanym nośnikiem stałym. Oczyszczanie produktów syntezy
jest w tej metodzie łatwo osiągane poprzez przemywanie żywicy różnymi
rozpuszczalnikami, celem rozpuszczenia i wymycia zanieczyszczeń.
Używając tytułowej techniki przeprowadziliśmy w naszej pracy syntezę na
nośniku stałym N-acylowych pochodnych aminokwasów. Reakcje prowadzone były w aparacie typu “Bill-Board”, który umożliwia syntezę 6 różnych
produktów w tym samym czasie [1]. Jako związki wyjściowe użyliśmy
dwóch Fmoc aminokwasów: Fmoc-Fenyloalanina-Wang oraz Fmoc-(OtBu)
-Tyrozyna-Wang.
Pierwszym etapem naszej syntezy była reakcja odblokowania grupy aminowej, w której usunęliśmy zabezpieczającą grupę Fmoc. Następnie w drugim
etapie dodaliśmy odpowiednie odczynniki acylujące w celu przeprowadzenia reakcji acylowania. W trzecim i ostatnim etapie odłączyliśmy N-acylowe
pochodne aminokwasów od żywicy Wanga.
Struktura otrzymanych związków została potwierdzona analizą widm 1H
NMR. Wszystkie zsyntezowane związki zostały poddane badaniom mikrobiologicznym w warunkach in vitro w kierunku ich aktywności przeciwdrobnoustrojowej zgodnie z wytycznymi European Committee on Antimicrobial
Susceptibility Testing oraz Clinical and Laboratory Standards Institute
wobec szczepów wzorcowych mikroorganizmów [2,3]. Wyniki wykazały, że
niektóre z otrzymanych związków wykazywały średnią lub dobrą aktywność
z bakteriostatycznym lub fungistatycznym działaniem wobec bakterii Gram
-dodatnich oraz grzybów należących do rodzaju Candida spp.
Porównanie własności mechanicznych, magnetycznych i strukturalnych
amorficznych i częściowo skrystalizowanych stopów na bazie żelaza
uzyskanych w postaci cienkich taśm
Bardziński Piotr Józef, Musiał Andrzej, Kinzhybalo Vasyl, Dziatkiewicz
Marian, Rybaczuk Marek
Amorficzne oraz nanokrystaliczne stopy metali stanowią grupę materiałów
funkcjonalnych o szerokim spektrum aplikacyjnym, w szczególności jako
materiały do wykonania niskostratnych rdzeni transformatorów. Otrzymano
szereg szybko chłodzonych stopów na bazie żelaza w postaci taśm o grubości około 30 μm, na przykładzie których zostaną przedstawione zmiany
ich własności w zależności od udziału domieszek. Badania powierzchni
taśm wykonano przy użyciu skaningowej mikroskopii elektronowej. Rentgenografia proszkowa pozwoliła na identyfikację struktury amorficznej oraz
częściowo krystalicznej w badanych stopach. Pętle histerezy magnetycznej
DC zarejestrowane przy wykorzystaniu magnetometru z wibrującą próbką
(VSM), pozwoliły potwierdzić magnetycznie miękkie własności badanych
stopów. Charakterystyki mechaniczne stopów - twardość oraz moduł sprężystości - wyznaczono w badaniach nanotwardości.
Badania współfinansowano ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki
– Narodowa Strategia Spójności.
Diagnostyka babeszjozy psów
Michał Bartnicki, Beata Dzięgiel, Łukasz Adaszek
Coraz częściej w Polsce diagnozowane są choroby transmisyjne przenoszone przez kleszcze, w tym babeszjoza (piroplazmoza) przebiegająca z objawami bardzo ciężkiej anemii hemolitycznej. Wywoływana jest przez pierwotniaki należące do rodzaju Babesia, rodziny Babesidae, rzędu Piroplasmidia,
typ Apicomplexa. Możemy wyróżnić dwie grupy pasożytów patogennych
science
49
dla psów. Największą liczbę zachorowań w Polsce i w środkowowschodniej
części Europy powoduje Babesia canis, a drugim patogenem jest Babesia
gibsoni. Gatunek Babesia canis możemy podzielić na podgatunki: Babesia
canis canis, która jest przenoszona przez kleszcze Dermacentor reticulatus
i Rhipicephalus sanguineus oraz Babesia canis vogeli przenoszona przez R.
sanguineus, a Babesia canis rossi przez Haemaphysalis leachi.
Babeszjozę możemy podzielić na podstawie przebiegu klinicznego wyróżnia
się postać powikłaną i niepowikłaną. W zależności od stopnia niedokrwistości możemy podzielić postać niepowikłaną na łagodną, średniociężką i
ciężką. W praktyce klinicznej babeszjozę rozpoznaje się poprzez wykonanie
badania hematologicznego z rozmazem krwi. Badanie biochemiczne surowicy z oznaczeniem poziomu troponiny I i CK-MB pozwala zakwalifikować babeszjozę do postaci niepowikłanej lub powikłanej. W celu zidentyfikowania
gatunku i podgatunku piroplazm wykonuje się badanie molekularne PCR.
Proces optymalizacji logistyki w systemie dostaw surowców i produktów w sektorze mleczarskim
Małgorzata Baryła-Paśnik, Anna Piecak, Wiesław Piekarski
Stałe przemiany gospodarcze powodują zmiany zachodzące w sektorze
przemysłu rolno-spożywczego. Wynika to w głównej mierze z szeregu norm
i rozporządzeń, które zostały narzucone na producentów.
Nasilająca się konkurencja na rynku powoduje wśród producentów chęć
polepszenia swojej pozycji na rynku, polepszenie jakości produktów oraz
przewagę nad konkurencją.
Sektor mleczarski jest szczególnie narażony na wpływ negatywnych
czynników z otoczenia, dlatego też wymaga specyficznego podejścia do
całego procesu wytwarzania gotowego produktu. Można zauważyć, iż wyżej
wymieniony sektor ma ogromny zasób oferowanych przez siebie towarów,
które w jakimś stopniu są do siebie podobne. A to powoduje nieustającą
chęć polepszenia jakości i promocji swojego produktu, aby został zauważony przez konsumentów, dlatego tez stosuje się wszelkiego rodzaju akcje
promocyjne, konkursy, itp.
Mleczarnie, które chcą sprostać wymogom Unii Europejskiej zobligowane
są do takiej organizacji procesów logistyki, która pozwoli utrzymać wysoką
jakość, w każdym z procesów, aby zapewnić konsumentom i nabywcom
zdrowie.
Ocena świadomości i znajomości tematu choroby nowotworowej
wśród studentów
Anna Bazan, Anna Smelik, Piotr Palaczyński
Zagadnienie choroby nowotworowej związane jest z szeregiem niewłaściwych przekonań i kłamstw, a dla wielu osób jest tematem tabu.
Celem badania była ocena ogólnej wiedzy studentów na temat choroby
nowotworowej oraz ich stosunku do problemu. Poddano badaniu 338 osób
w wieku do lat 30 z użyciem autorskiego kwestionariusza ankiety, z których
większość to studenci kierunków medycznych. Większość ankietowanych
(75%) stanowiły kobiety. Prawie wszyscy poddani badaniu są świadomi
potenacjalnie kancerogennego wpływu spożywczych barwników i konserwantów(98%). Ankietowani studenci deklarują, że nie tylko osoby starsze
chorują na nowotwory i wiedzą, że problem ten dotyczy również osób młodych(99%). Według badanych czynna choroba nowotworowa nie zawsze
ujawnia się pogorszeniem wyglądu zewnętrznego chorego (98%). Ankietowani wiedzą również, że nowotwory mogą być dziedziczone(90%). Jednak
ponad co czwarty student (26%) nie wiąże złego sposobu odżywiania ze
wzrostem ryzyka zachorowania na nowotwór oraz uważa(28%), że aktywny
proces nowotworowy w organizmie zawsze łączy się z osłabieniem, bólami,
spadkiem masy ciała. Część studentów(6%) jest przekonana o nieszkodliwości używek. 13% ankietowanych uznało badanie morfologiczne krwi za
badanie wystarczające dla wykluczenia choroby nowotworowej. Większość
(95%) studentów potwierdziła, iż nowotwór jest często chorobą uleczalną.
Mimo tego odczucia wobec jego rozpoznania okazały się jednoznaczne –
dominuje lęk przed zachorowaniem (82%) i skojarzenie ze śmiercią (13%).
Ponadto aż 8% badanych nie poddaje się badaniom profilaktycznym z
obawy przed wykryciem choroby.
Autorzy ankiety uważają, że powinno kłaść się nacisk na uświadamianie, iż
dieta jest wyrazem profilaktyki przeciwnowotworowej, a dobre samopoczucie oraz wygląd nie zawsze są odzwierciedleniem dobrego stanu zdrowia.
Wszelkie kampanie prowadzone w mediach są bardzo ważnym elementem
edukacji społeczeństwa i powinny być prowadzone na szeroką skalę.
Chemia „ponad cząsteczką” wokół nas czyli o chemii supramolekularnej słów kilka
Aneta Bernakiewicz
Chemia supramolekularna to prężnie rozwijająca się dziedzina, która coraz
bardziej wkracza do codziennego życia. Prezentacja będzie poświęcona
wyjaśnieniu podstawowych pojęć związanych z tą dziedziną. Zostaną także
przedstawione niektóre z osiągnięć chemii supramolekularnej ze szczególnym naciskiem na przykłady jej zastosowań w przedmiotach znajdujących się w powszechnym użytku. Podkreślone zostanie także potencjalne
wykorzystanie receptorów kationów czy anionów w układach, które mogą
zostać wykorzystane do stworzenia nowego rodzaju ogniw litowo-jonowych.
W celu zilustrowania tego zastosowania zostaną zaprezentowane niektóre
z wyników własnych badań nad wpływem dodatku receptorów na takie
właściwości fizykochemiczne polimerowych elektrolitów żelowych jak przewodność jonowa, liczby przenoszenia kationu litu czy stabilność warstwy
pasywnej.
Activity of arginase in patients with ischemic heart disease of different
age groups
Anna Besedina
Although a considerable amount of research in the biological role of NO has
been done, the exact regulatory mechanisms underlying NO-homeostasis
remains unclear. Arginase is a major pathway of L-arginine metabolism.
L-arginine can be metabolized to nitric oxide by nitric oxide synthase and to
urea and L-ornithine by arginase. Competition between these pathways for
L-arginine in inflammatory sites has been suggested. Research of arginase
in patients with ischemic heart disease in different age groups and clarification of the regulatory mechanisms maintaining NO-homeostasis has great
importance.
Fifty patients with IHD (32 men and 18 women) aged 45-75 years (average
age 56.8 ± 1.7 years) were enrolled in this research. All patients gave written
informed consent to participate in research. The patients were divided
into two groups with respect to their ages: group A - middle-aged patients
(45-60 years), group B - elderly patients (61-75 years) (WHO, 1963). The
patients of both groups matched for sex, disease duration, number of
pain attacks. Patients with ischemic heart disease who have not received
treatment by nitro medication, but occasionally used nitroglycerin for angina
pectoris were included in the research.
The alterations of arginase enzyme activity in patients with ischemic heart
disease in different age groups have been studied. It has been shown that
increase in arginase activity is more expressed in elderly patients with
ischemic heart disease.
Activation of arginase is probably the compensatory mechanism to limit the
bioavailability of L-arginine as a substrate for the synthesis of „harmful” NO
under conditions of pathology.
These data indicate a disturbance of NO-homeostasis in patients with ischemic heart disease which is more expressed in elderly patients.
Rola surfaktantów w życiu codziennym i przemyśle
Magdalena Bielawska, Bronisław Jańczuk, Anna Zdziennicka
Surfaktanty (związki powierzchniowo czynne) to substancje o budowie amfifilowej, składające się z dwóch części o odmiennych właściwościach: hydrofilowej (polarnej) i hydrofobowej (apolarnej). Już w niewielkich stężeniach
wykazują tendencję do adsorpcji na różnych granicach faz np. woda-powietrze lub ciało stałe-woda. Wskutek adsorpcji, obniżają efektywnie napięcie
powierzchniowe wody, która jest najczęściej stosowanym rozpuszczalnikiem. Powyżej określonego stężenia, tzw. krytycznego stężenia micelizacji (CMC), surfaktanty tworzą w fazie objętościowej roztworu agregaty
cząsteczkowe (micele) o różnych kształtach i rozmiarach.
Dzięki tym właściwościom fizykochemicznym, surfaktanty wykazują niezwykle ważne właściwości użytkowe m. in. piorące, emulgujące, solubilizujące,
zwilżające i pianotwórcze, jak również bakteriobójcze czy antyelektrostatyczne. Są one niezbędnymi składnikami środków czyszczących, proszków
do prania, kosmetyków, farb, klejów i lakierów. Pełnią istotną rolę również w
przemyśle włókienniczym, górniczym i naftowym, metalurgicznym oraz papierniczym. Są także komponentami insektycydów i herbicydów, niektórych
produktów spożywczych i leków.
Dolegliwości mięśniowo-szkieletowe na stanowiskach komputerowych
science
50
Biała Katarzyna, Kozak Natalia, Firlej Aneta
Na początku lat osiemdziesiątych, stworzono pierwsze komputery osobiste
PC, które stały się narzędziem pracy dla wielu ludzi na całym świecie.
Wpływ beta glukanu na parametry stresu oksydacyjnego u szczurów z
wywołanym stanem zapalnym jelit
Dostosowanie każdego stanowiska pracy do człowieka, do jego możliwości
psychofizjologicznych jest bardzo ważne. Niestety tylko nieliczni zdają sobie
z tego sprawę, jak wielką rolę odgrywa odpowiednio wyposażone i zaprojektowane, zgodne z określonymi normami, stanowisko pracy wyposażone w
monitor ekranowy ma wpływ na proces pracy i stan zdrowia pracowników.
Pracownicy powinni wiedzieć, że nie tylko wyposażenie ergonomiczne ma
istotny wpływ na realizacje zadań na stanowisk, ale również odpowiednia
widza i świadomość na temat warunków pracy.
Katarzyna Błaszczyk, Sylwia Gudej, Dominika Suchecka, Jacek Wilczak,
Joanna Gromadzka-Ostrowska
Celem tej pracy jest przedstawienie jakie zagrożenia mogą wynikać podczas
wykonywania pracy na stanowisku wyposażonym w monitor ekranowy.
Podczas pracy na stanowisku biurowym wykonywanej w pozycji siedzącej
można zauważyć, że u pracowników często dochodzi do obciążenia układu
mięśniowo szkieletowego. Przyczyn tego typu dolegliwości można dopatrywać się między innymi w wyposażeniu stanowiska nie uwzględniającego
wymagań dotyczących zasad prawidłowej pozycji przy pracy na co ogromny
wpływ ma wiele czynników, nie tylko czynniki występujące w otoczeniu pracownika ale również w samym zaprojektowaniu całego stanowiska pracy.
Zastosowania polimerów biodegradowalnych na przykładzie polilaktydu
Vanessa Bijak, Agnieszka Przybysz, Agnieszka Gadomska – Gajadhur,
Paweł Ruśkowski, Ludwik Synoradzki
Polimery biodegradowalne należą do grupy klasycznych termoplastów i
mogą być przetwarzane takimi samymi metodami jak polimery niebiodegradowalne. Pomimo stosunkowo wysokich cen posiadają one bardzo wiele
zalet. Wykazują dobre właściwości mechaniczne i fizykochemiczne, a koszty
kompostowania organicznego są znacznie niższe w porównaniu do kosztów
recyklingu odpadów z tradycyjnych tworzyw niebiodegradowalnych. Dzięki
odpowiedniej modyfikacji struktury łańcucha można sterować czasem życia
polimerów, który może wynosić od kilku tygodni do kilku lat.
Polilaktyd (PLA) stanowiący około 40% tonażu wszystkich polimerów
biodegradowalnych, często nazywany jest polimerem podwójnie zielonym,
ponieważ jest zarówno biodegradowalny jak i otrzymywany z surowców
odnawialnych. Właściwościami zbliżony jest do polistyrenu – jest sztywny i
kruchy, ma temperaturę zeszklenia ok. 57°C i topnienia 170-180°C. Największą wadą polilaktydu jest łatwa adsorpcja wody, przez co musi być suszony
przed przetwórstwem.
Wzrost zachorowalności na przewlekłe zapalenia jelit skłania do poszukiwania efektywnych preparatów, które byłby skutecznym lekarstwem dla osób
cierpiących na to schorzenie. W rozwoju stanów zapalnych, również tych,
które mają miejsce w przewodzie pokarmowym istotne znaczenie ma stres
oksydacyjny. Płatki owsiane, otręby owsiane i inne produkty pochodzące
z owsa zawierają korzystne dla zdrowia beta glukany, przez co mają one
zastosowanie w zwalczaniu stanów zapalnych.
Celem pracy było określenie wpływu dwóch frakcji beta glukanów na parametry stresu oksydacyjnego w śledzionie u zwierząt z wywołanym stanem
zapalnym jelit.
Badanie przeprowadzono na szczurach, które podzielono na 3 grupy
żywieniowe (żywione dietą kontrolną oraz kontrolną suplementowaną beta
glukanem owsa o małej lub dużej masie cząsteczkowej), w obrębie, których
wydzielono zwierzęta kontrolne i z wywołanym stanem zapalnym jelita (iniekcyjne podanie LPS). Przy użyciu metody HPLC w homogenacie śledziony
oznaczono stężenie 25-dihydrocholesterol i 7-ketocholesterol.
Podanie LPS zwierzętom żywionym dietą kontrolną, spowodowało istotny
statystycznie wzrost stężenia 25-dihydrocholesterolu w porównaniu do
zwierząt niepoddanych zabiegowi. Podanie wraz z paszą niskocząsteczkowego beta glukanu spowodowało istotne obniżenie stężenia tego produktu
peroksydacji lipidów zarówno u osobników, z jaki i bez zabiegów, w porównaniu do grupy otrzymującej dietę kontrolną. Podanie dożylne LPS wiązało
się również ze wzrostem stężenia 7-ketocholesterolu, jednak wzrost ten
był istotny jedynie w grupie otrzymującej beta glukan niskocząsteczkowy.
Jednocześnie zaobserwowano istotny statystycznie spadek stężenia tego
produktu utleniania lipidów u zwierząt kontrolnych otrzymujących z dietą
beta glukan.
W badaniu wykazano, że stan zapalny jelit wiąże się z uszkodzeniami
oksydacyjnymi w śledzionie. Dowiedziono również antyoksydacyjnych właściwości beta glukanów, które wyrażają się spadkiem stężenia produktów
utleniania cholesterolu.
Wpływ niskocząsteczkowego beta glukanu owsa na parametry stresu
oksydacyjnego i obrony antyoksydacyjnej u szczurów z wywołanym
stanem zapalnym jelit
Można wyróżnić dwa główne obszary, w których polimery biodegradowalne
znalazły zastosowanie. Pierwszy z nich to masowa produkcja opakowań,
foli, torebek, tacek, butelek produktów jednorazowych czy nawet elementów
wyposażenia wnętrz oraz materiałów do powlekania papieru. Drugi z nich
dotyczy medycyny i inżynierii tkankowej (m.in. bioresorbowalne nici chirurgiczne, implanty, kapsułki do kontrolowanego dozowania leków, nośniki
leków, opatrunki, kompresy, odzież dla personelu medycznego).
Katarzyna Błaszczyk, Sylwia Gudej, Dominika Suchecka, Jacek Wilczak,
Wpływ wodnego wyciągu z pokrzywy (Urtica dioica L.) na żerowanie
mszycy burakowej (Aphis fabae Scop.) na bobie zwyczajnym (Vicia faba
L.)
Celem pracy było określenie wpływu beta glukanu na parametry stresu oksydacyjnego i obrony oksydacyjnej w osoczu zwierząt z wywołanym stanem
zapalnym jelit.
Barbara Biniaś, Janina Gospodarek
Badanie przeprowadzono na szczurach, które podzielono na 2 grupy żywieniowe (żywione dietą kontrolną oraz kontrolną suplementowaną beta glukanem owsa), w obrębie, których wydzielono zwierzęta zdrowe i z wywołanym
stanem zapalnym jelita (iniekcyjne podanie LPS). Przy użyciu komercyjnie
dostępnych testów oznaczono aktywność dysmutazy ponadtlenkowej
(SOD), reduktazy (GR) i peroksydazy glutationowej (GPx) oraz stężenie
TBARS i nadtlenków
Doświadczenie miało na celu określenie wpływu wodnych wyciągów z suszu
pokrzywy zwyczajnej (Urtica dioica L.) w stężeniach 2%, 5% i 10% oraz ze
świeżych części pokrzywy zwyczajnej, w stężeniach 10%, 20% i 30% na
żerowanie i żywotność mszycy burakowej (Aphis fabae Scop.) na liściach
bobu (Vicia faba L.) (odmiana „Bartek”) .
W badaniach nad oddziaływaniem żołądkowym wyciągów wodnych z pokrzywy na żerowanie mszycy burakowej na liściach bobu, przeprowadzono
15 osberwacji laboratoryjnych, w odstępach 8-godzinnych, w 6 powtórzeniach, w czasie których obserwowano śmiertelność dojrzałych samic
bezskrzydłych (po 6 osobników w szalce) oraz larw mszycy burakowej (po
10 osobników w szalce), w odniesieniu do obiektu kontrolnego.
Dojrzałe samice bezskrzydłe mszycy burakowej nie wykazywały wyraźnej
ujemnej reakcji na bodźce zapachowe pochodzące od pokrzywy zwyczajnej.
Ich śmiertelność była niska. Natomiast w przypadku larw mszycy burakowej,
zanotowano wyraźne działanie antyfidantne wodnego wyciągu z pokrzywy
(susz 10% oraz świeże fragmenty rośliny 30%), czego efektem była wysoka
śmiertelność larw mszycy, zauważalna po 48 godzinach od rozpoczęcia
doświadczenia.
Beta glukany to polisacharydy występujące m.in w bielmie nasion owsa.
Dane literaturowe wskazują, że beta glukany cechują się właściwościami
antyoksydacyjnymi i tym samym mogą ograniczać negatywne skutki stresu
oksydacyjnego. Przewlekłemu zapaleniu towarzyszy wysoki poziom wolnych
rodników, które powoduje liczne uszkodzenia tkanek, dlatego istotnym jest
wprowadzenie do diety naturalnych antyoksydantów.
Podanie LPS zwierzętom żywionym dietą kontrolną, spowodowało istotny
statystycznie wzrost aktywności SOD w porównaniu do zwierząt niepoddanych zabiegowi, otrzymujących tą samą dietę. Podanie wraz z paszą beta
glukanu spowodowało istotne obniżenie aktywności tego enzymu u chorych
osobników, w porównaniu do grupy chorej otrzymującej dietę kontrolną.
Podanie dożylne LPS wiązało się również ze wzrostem aktywności GR jak
i GPx w obu grupach żywieniowych. Suplementacja diety beta glukanem
przyczyniła się do istotnego statystycznie spadku stężenia TBARS u osobników chorych i nadtlenków lipidowych w grupie zwierząt zdrowych.
Beta glukan zmniejsza stres oksydacyjny zarówno u osobników zdrowych
jak, i z wywołanym stanem zapalnym jelit i wpływa na aktywność enzymów
antyoksydacyjnych.
science
51
Miejsce immunostymulacji bakteryjnej w terapii astmy dziecięcej –
aspekty socjo-ekonomiczne
Anna Bodajko-Grochowska
Astma oskrzelowa jako najczęstsza choroba zapalna dróg oddechowych
u dzieci stanowi na świecie istotny problem medyczno-społeczno-ekonomiczny. Wyniki licznych światowych badań pokazują, iż przewlekły charakter
astmy i konsekwencje jakie ze sobą niesie w istotny sposób wpływają na
pogorszenie sytuacji ekonomicznej rodzin i stanowią znaczne obciążenie
budżetu państwa. Astma u dziecka niejednokrotnie jest przyczyną rezygnacji
z pracy któregoś z rodziców, zmiany pracy na bardziej elastyczną ( w mniejszym wymiarze godzin) lub nieobecności w pracy(- absenteizm). Priorytetem
jest ięc poszukiwanie najefektywniejszych postępowań terapeutycznych
przy jak najmniejszych nakładach finansowych. Niekwestionowaną metodą
leczenia astmy jest aerozoloterapia. Przyszłością natomiast jest poszukiwanie dodatkowych metod leczenia, dołączanych do leczenia wziewnego,
które likwidują czynniki wyzwalające/zaostrzające chorobę, a także poprzez
działanie immunologiczne zahamują rozwój choroby. U dzieci najczęstszą
przyczyną zaostrzeń są zakażenia dróg oddechowych. Obecnie w prewencji
i terapii zakażeń dróg oddechowych stosuje się preparaty immunostymulujące. Na rynku polskim jedynie Ismigen (polyvalent mechanical bacterial
lysate-PMBL) oraz jeden PCBL (Broncho-vaxom) zawierają antygeny
wszystkich najważniejszych bakterii spotykanych w patologii dróg oddechowych. Wyniki nielicznych badań wskazują, iż u dzieci zdrowych immunostymulacja doprowadza do zmniejszenia częstości i długości trwania zakażeń
dróg oddechowych, natomiast u dorosłych z POCHP hamuje progresję
choroby( działanie immunologiczne). Celem niniejszej pracy jest przegląd
dotychczasowych wyników badań nad immunostymulacją bakteryjną u
dzieci i przedstawienie wstępnych doniesień o ich wpływie na dzieci z astmą
w aspekcie socjo-ekonomicznym.
Adsorpcja jonów Cr(VI) na otrzymanych z biomasy materiałach biowęglowych
Aleksandra Bogusz, Marzena Cejner, Patryk Oleszczuk
Związki chromu są szeroko wykorzystywane w przemyśle, np. w metalurgii,
garbarstwie, przy produkcji farb i lakierów. Jako zanieczyszczenia przedostają się do gleb
i wód naturalnych, następnie z wodą pitną przenikają przez błony komórkowe, co w konsekwencji skutkuje włączeniem ich do łańcucha pokarmowego
ssaków. Biorąc pod uwagę odmienne właściwości form specjacyjnych tego
pierwiastka i ich wpływ na organizmy żywe, oznaczanie, immobilizacja oraz
neutralizacja zanieczyszczeń chromem i jego związkami chemicznymi stały
się obiektem wielu badań.
W celu wzbogacenia jonów Cr(VI) lub też zmniejszenia ich toksyczności
można wykorzystać między innymi sorpcję na materiałach porowatych.
Stosowanymi do tego celu sorbentami mogą być m. in. biowęgle. Materiały
te wytwarzane są w procesie pirolizy biomasy w warunkach stosunkowo
niskich temperatur (<700°C) oraz ograniczonego dostępu tlenu. Niski koszt
produkcji, duża powierzchnia właściwa oraz wysoka pojemność sorpcyjna w
odniesieniu do jonów metali ciężkich czyni te materiały atrakcyjną alternatywą dla węgli aktywnych.
W niniejszej pracy oszacowano perspektywy wykorzystania procesu adsorpcji jonów Cr(VI) na otrzymanych z biomasy materiałach węglowych w procesie ich immobilizacji oraz wzbogacania. Badane sorbenty zostały otrzymane
ze słomy (BCS) oraz wikliny (BCW) w procesie pirolizy. Zbadano wpływ pH
i jonów obcych (Cl- i NO3-) na adsorpcję jonów Cr(VI) oraz wyznaczono
izotermy adsorpcji. Określono również kinetykę procesu adsorpcji tychże
jonów oraz stopień desorpcji chromu z badanych materiałów w zależności
od stężenia kwasu chlorowodorowego oraz azotowego(V). Do oznaczeń
wykorzystano technikę absorpcyjnej spektrometrii atomowej z atomizacją w
płomieniu (F AAS). W ramach badań analizowano fitotoksyczność wód przed
i po procesie oczyszczania na badanych biowęglach. Dodatkowo oceniano
fitotoksyczność biowęgli z zaadsorbowanym chromem przy pomocy testu
Phytotoxkit FTM. Jako roślinę testową stosowano Lepidium sativum.
Funkcje stawów i kanałów parkowych w zwiększaniu małej retencji a
jakość wód (badania wstępne)
Łukasz Borek
W pracy dokonano analizy stanu infrastruktury wodno-melioracyjnej służącej
do nawodnienia założenia parkowego w miejscowości Breń po wykonaniu
prac melioracyjnych, stanowiących pierwszy etap programu rewitalizacji.
Kanały wodne i stawy wchodzące w skład kompleksu parkowo-ogrodowego
w Brniu (województwo małopolskie, powiat Dąbrowa Tarnowska) zajmują
powierzchnię około 7,5 ha. Oprócz aspektu związanego z małą retencją
wodną przedstawiono wstępną ocenę jakości wody za okres VI – X 2014
roku pod względem właściwości fizyko-chemicznych. Badania prowadzono
na doprowadzalniku oraz w kanale parkowym. Na podstawie przeprowadzonych badań i analiz stanu technicznego urządzeń wodnych można stwierdzić, że kanały oraz stawy parkowe pełnią funkcję krajobrazową i retencyjną,
stwarzając odpowiednie warunki wzrostu i rozwoju zieleni parkowej. Przywrócenie sprawności działania infrastruktury wodno-melioracyjnej sprawia,
że całość założenia spełnia funkcje rekreacyjno-wypoczynkowe.
Wpływ olejku eterycznego izolowanego z owocni zewnętrznej Citrus
hystrix i na bakterie Acinetobacter baumanii oraz na ludzkie komórki
prawidłowe skóry
Magdalena Borusiewicz, Danuta Trojanowska, Zbigniew Janeczko
W ostatnim czasie obserwuje się ponowny wzrost zainteresowania związkami pochodzenia roślinnego w poszukiwaniu rozwiązań leczniczych. Szeroki
zakres właściwości biologicznych cytrusowych olejków eterycznych sprawia, że mogą one stanowić alternatywę dla stosowanych terapii dających
niewystarczające efekty, a także działania niepożądane. Olejek eteryczny
izolowany ze skórek owoców Citrus hystrix posiada udowodnione spektrum
aktywności biologicznej względem bakterii i grzybów. Badany olejek składa
się głównie z β-pinenu, limonenu, terpinen-4-olu oraz α-terpineolu.
W przedstawionej pracy badano aktywność antybiotyczną olejku wobec
bakterii Acinetobacter baumannii (metodą dyfuzyjno-krążkową oraz metodą
rozcieńczeń w pożywce określając najmniejsze stężenia, hamujące wzrost
organizmów (MIC)), a także wpływ na żywotność i proliferację komórek
prawidłowych – fibroblastów skóry ludzkiej (HSF).
Analiza fitochemiczna składu badanego olejku eterycznego pozwala stwierdzić, iż uzyskane dane są zgodne i porównywalne z wynikami innych badań
dostępnych w literaturze. Udowodniono także, że olejek ze skórek owoców
Citrus hystrix posiada doskonałe właściwości antybakteryjne wobec wielolekoopornym szczepom badanego gatunku bakterii, o czym świadczą bardzo
niskie wartości MIC. Dodatkowo wykazano, że badany olejek nie posiada
wyraźnej aktywności cytotoksycznej, jednak w zakresie badanych stężeń
hamuje proliferację komórek HSF.
Aktywność biologiczna olejku izolowanego z owocni zewnętrznej Citrus
hystrix została niejednokrotnie potwierdzona. O ile zbadano dobrze jego aktywność antybakteryjną, poznano molekularne mechanizmy jego działania,
o tyle doniesienia dotyczące wpływu na komórki są dość wąskie. W celu
wyciągnięcia prawidłowych wniosków należy przeprowadzić dalsze badania
nad ustaleniem prawidłowego stężenia olejku do badań oraz wykorzystać
inne typy komórek w celu porównania uzyskanych wyników (np. z komórkami nowotworowymi).
Wykorzystanie obserwacji fenologicznych i danych satelitarnych do
określenia przyczyn zmienności terminów pylenia brzozy i olszy
Katarzyna Borycka
Zmienność terminów kwitnienia wśród osobników tej samej populacji może
wydłużać sezon pylenia, a tym samym okres występowania w powietrzu
ziaren pyłku roślin alergennych, jakimi są brzoza i olsza.
Celem badań było określenie zmienności terminów pylenia drzew brzozy
i olszy: między stanowiskami i między poszczególnymi osobnikami oraz
próba wyjaśnienia przyczyn tej zmienności.
Obserwacje fenologiczne prowadzono w Rzeszowie w latach 2013-2014
na drzewach Alnus glutinosa, Betula pendula i B. pubescens, a w 2014
dodatkowo na B. utilis. Notowano początek, pełnię i koniec kwitnienia
kwiatostanów męskich (wg skali BBCH). Przestrzenne termiczne zróżnicowanie Rzeszowa przedstawiono wykorzystując dane satelitarne temperatury
powierzchni (LST) z zestawu Landsat 5 i 7. Wybrano dni z zachmurzeniem
mniejszym niż 10% w momencie rejestracji obrazu. Sprawdzono czy wystąpiły istotne statystycznie różnice w terminach fenofaz między stanowiskami,
a dla brzóz także między gatunkami (test Kruskala-Wallisa). Zbadano czy
istnieje zależność w kolejności terminów pylenia poszczególnych osobników
w dwóch sezonach (korelacja Spearmana).
W latach 2013-2014 zróżnicowanie terminu początku kwitnienia między
osobnikami wynosiło odpowiednio: 34 i 13 dni dla A. glutinosa, 5 i 19- B.
pendula, 3 i 13- B. pubescens, 10- B. utilis. Terminy fenofaz B. pendula
science
różniły się istotnie od tych dla dwóch pozostałych gatunków. Istotnych
statystycznie różnic między stanowiskami nie stwierdzono. Terminy początku pylenia tych samych drzew w obu sezonach były istotnie skorelowane
(r=0.72 B. pendula, r=0.39 A. glutinosa). Obliczono, że zróżnicowanie temperatury powierzchni Rzeszowa wynosi 5-7ºC.
Mimo lokalizacji stanowisk w najchłodniejszych i najcieplejszych punktach
miasta nie stwierdzono, by zmienność pylenia związana była z termicznym
zróżnicowaniem powierzchni. Otrzymane zależności wskazują raczej na silny
wpływ zmienności osobniczej. Kontynuacja badań w kolejnych sezonach
pozwoli na zweryfikowanie tych wyników.
Modelowanie procesów roboczych silnika wysokoprężnego, zasilanego
paliwem pochodzenia biologicznego
Katarzyna Botwińska , praca pod kierunkiem dr Remigiusza Mruka
Dynamiczny rozwój transportu oraz infrastruktury przyczynia się do zwiększania ilości pojazdów a tym samym jednostek napędowych na drogach.
Mimo coraz nowocześniejszych rozwiązań stosowanych w silnikach nadal
pozostaje problem nadmiernej emisyjności substancji szkodliwych. W
związku ze stale zaostrzającymi się normami dotyczącymi emisyjności, oraz
udowodnionym rakotwórczym charakterem spalin z silników diesla, należy
dążyć do wdrażania rozwiązań zastępczych dla klasycznego oleju napędowego. Alternatywą zdają się być paliwa pochodzenia biologicznego, jednak
rozbieżność opinii, dotyczących możliwości ich stosowania jako nośniki
energii dla współczesnych silników zmusza do dalszych analiz i optymalizacji zastosowania biopaliw. Postęp w dziedzinie technologii obliguje wręcz
do stosowania innowacyjnych narzędzi na etapie projektowania urządzeń
i procesów. Wirtualne symulacje umożliwiają przeprowadzenie badań bez
niekorzystnego oddziaływania na obiekty rzeczywiste.
Na potrzeby doświadczenia zbudowano model symulacyjny układu tłok –
korbowód modelowego silnika wysokoprężnego. Symulację pracy układu
stworzono przy zastosowaniu środowiska MATLAB SIMULINK. Powstały
model bazuje na parametrach konstrukcyjnych jednocylindrowego silnika
wysokoprężnego Farymann Diesel 18 W, w którym fabryczny układ
dostarczania paliwa zamieniono na bezpośredni wtrysk paliwa Common
Rail. W doświadczeniu za biopaliwo przyjęto olej rzepakowy natomiast
dla porównania uzyskanej charakterystyki wykonano także symulacje dla
konwencjonalnego oleju napędowego o standardowych parametrach.
Wyniki symulacji obrazują przebieg m. in. momentu obrotowego, prędkości
obrotowej, parametrów kinematycznych pracy tłoka oraz wartości chwilowe
parametrów dynamicznych.
Poznanie przebiegów i charakterystyk urządzenia jeszcze przed jego uruchomieniem jest istotne z punktu widzenia jego optymalnego rzeczywistego
użytkowania w przyszłości.
Adaptacja i walidacja Skali Holistycznych Kompetencji Pielęgniarskich
Magdalena Brodowicz, Danuta Zarzycka, Sabina Stadnicka
Cel pracy: Przeprowadzone procedury adaptacji oraz walidacji Skali Holistycznych Kompetencji Pielęgniarskich przeznaczonej do oceny praktycznych zachowań i postaw studentów pielęgniarstwa.
W skład skali wchodzą dwa obszary. Pierwszy obszar pytań bada postępowanie pielęgniarki w życiu codziennym (sekcja A), drugi ocenia holistyczne
kompetencje pielęgniarskie (sekcja B). Autorzy proponują aby skala, była
stosowana do badania rozwoju kompetencji pielęgniarskich nie tylko studentów, ale również kompetencji zawodowych już pracujących pielęgniarek.
Metoda: W badaniach uczestniczyło w sumie 103 studentów pielęgniarstwa pierwszego roku studiów magisterskich Uniwersytetu Medycznego w
Lublinie.
Wyniki: Badania wykazały, że dwa obszary wchodzące w skład Skali
Holistycznych Kompetencji Pielęgniarskich cechuje wysoka rzetelność
(współczynnik α Cronbacha dla sekcji A wynosi 0,921 oraz dla sekcji B α
Cronbacha wynosi 0,962).
Wnioski: Przeprowadzone badania wskazują, że polskojęzyczna wersja narzędzia badawczego: Holistic Nursing Competence Scale jest dość prostym
w użyciu i skutecznym różnicującym podmioty badane narzędziem diagnostycznym służącym do pomiaru rozwoju kompetencji pielęgniarskich. Obie
sekcje adaptowanego narzędzia: postępowanie w życiu codziennym (sekcja
A), kompetencje pielęgniarskie (sekcja B) mogą znaleźć zastosowanie w badaniach oryginalnych i replikacyjnych oraz wspomagać i monitorować ocenę
rozwoju efektów kształcenia studentów pielęgniarstwa.
52
Mądrość życiowa a subiektywna ocena stanu własnego zdrowia osób
starszych. Analiza badań własnych
Paweł Brudek
Analiza literatury psychologicznej, dotyczącej problematyki starzenia się i
starości przekonuje, że ostatni etap życia człowieka najczęściej kojarzony
jest z mądrością. Osobom starszym uznawanym za mądre przypisuje się
często takie cechy jak: wyjątkowa osobowość i funkcjonowanie społeczne,
głębokie oraz całościowe rozumienie siebie i własnej egzystencji. W konsekwencji seniorzy stają się często bardziej akceptujący, a mniej oceniający w
odniesieniu do siebie, innych ludzi, jak również licznych sytuacji życiowych.
Ponadto odznaczają się zdolnością do przyjmowania życia takim jakim
ono jest. W sytuacjach trudnych potrafią zachować równowagę psychiczną. Ludzie starsi o wysokim poziomie mądrości posiadają zatem wiele
pozytywnych cech wyrażających się, między innymi, integracją osobowości,
umiejętnością właściwej oceny życiowych sytuacji czy radzenia sobie ze
zmiennymi kolejami życia. W takim ujęciu mądrość może stanowić ważny
predykator pomyślnego psychospołecznego funkcjonowania seniorów
różnych wymiarach ich życia – nie wyłączając obszaru zdrowia. Badania
prowadzone nad dobrostanem psychicznym i mądrością życiową sugerują,
że stopień posiadanej mądrości może różnicować subiektywną ocenę stanu
własnego zdrowia. W celu empirycznej weryfikacji tej hipotezy przeprowadzono badania, którymi objęto 288 osób w wieku od 60 do 75 lat. Pomiaru
mądrości dokonano za pomocą Trzywymiarowej Skali Mądrości (Three-Dimensional Wisdom Scale – 3D-WS) M. Ardelt (2003) w polskiej adaptacji S.
Steuden i P. Brudka (2013). Oceny własnego zdrowia respondenci dokonywali za pomocą odpowiedzi na pytanie zawarte w metryczce personalnej.
Analiza wariancji wykazała istnienie istotnych statystycznie różnic w zakresie
subiektywnej oceny zdrowia w zależności od poziomu ogólnego wskaźnika
mądrości oraz jej poszczególnych komponentów (poznawczego, afektywnego oraz refleksyjnego). Przeprowadzone badania sugerują, że mądrość
życiowa ludzi w podeszłym wieku stanowi ważny czynnik w zakresie subiektywnej oceny własnego zdrowia i adekwatnej troski o jego podtrzymywanie.
Sporządzenie biopreparatu do usuwania mieszaniny związków
wybuchowych z gleby leśnej
Aleksandra Budniok, Łukasz Gołąbek
Przez ostatnie setki lat przez Polskę przetoczyło się wiele wojen, w tym
dwie wojny światowe. Do dnia dzisiejszego w wielu miejscach odnajdujemy
pamiątki po tamtych czasach w postaci pocisków i innego rodzaju broni
w skład której wchodzą materiały wybuchowe. Poza ryzykiem eksplozji
stanowią one niebezpieczne źródło substancji toksycznych szkodliwych dla
środowiska naturalnego.
Materiały wybuchowe są powszechnie używane zarówno w przemyśle
zbrojeniowym jak i górnictwie. Związki chemiczne w nich zawarte podczas
gwałtownej egzotermicznej reakcji chemicznej prowadzą do wydzielenia
ogromnej ilości gazów, co prowadzi do wybuchu. Wykorzystywane zarówno
w działalność górniczej jak i wojskowej prowadzą do skażenia terenu.
Celem projektu jest otrzymanie biopreparatu mającego potencjalne zastosowanie w procesie rekultywacji gleb skażonych związkami wybuchowymi.
Próbki gleby leśnej skażono materiałami wybuchowymi RDX, TNT. Po inkubacji wykonano szereg rozcieńczeń, po czym próbki posiano murawowo na
pożywkę stałą agarową. Następnie wykonano posiew redukcyjny, aby uzyskać czyste szczepy. Uzyskane bakterie przechowywano na skosach agarowych pasażowanych co 2 tygodnie. Wykonano obserwacje mikroskopowe
oraz barwienie Grama. Badanie antagonizmów między mikroorganizmami
przeprowadzono metodą krążkową tak, aby wykluczyć negatywny wpływ
wzrostowy pomiędzy bakteriami oraz wykluczyć dominację poszczególnych
szczepów wybranych do stworzenia biopreparatu. Otrzymany biopreparat
został stworzony w formie płynnej z zastosowaniem płynnej pożywki, a jego
gęstość została określona po tygodniu od otrzymania.
Trwają prace nad określeniem skuteczności otrzymanego preparatu.
Długotrwałe blokowanie cyklu progestagenami u suk
Blanka Bukowska
Suki zaliczane są do zwierząt monoestralnych. Występuje u nich jedna ruja i
po niej długi okres spokoju płciowego. Znaczna część suk wykazuje cieczkę
dwa razy w ciągu roku.
W naszych warunkach geograficznych zaznacza się lekka sezonowość,
przejawiająca się nieco częstszym występowaniem cieczki wczesną wiosną
i jesienią.
science
53
Średnia długość okresu międzyrujowego wynosi 7 miesięcy, jednak występują znaczne różnice osobnicze i rasowe. U bokserów przerwa między
cieczkami trwa około 8 miesięcy,
Wpływ warunków magazynowych na rozwój wołka zbożowego , Sitophilus granarius L.– najgroźniejszego szkodnika ziarna zbóż
u owczarków niemieckich i alzackich około 5 miesięcy. U suk powyżej 8
roku życia okres międzyrujowy wydłuża się, a objawy cieczki stają się mniej
wyraźne.
Bardzo ważną grupą roślin spożywczych są zboża. Pod uprawę roślin
zbożowych przeznaczanych jest od 60 do 75 % powierzchni uprawnej .
Dzięki czemu rośliny te stanowią dominującą grupę wśród roślin alimentacyjnych. Procentowy udział zbóż w ogólnej powierzchni upraw zmienia się
jednak w zależności od regionu świata. Pod względem gatunku najbardziej
powszechnie uprawianą rośliną zbożową jest pszenica, która odznacza się
również coraz większą plennością. Wartym podkreślenia jest również fakt iż
zboża dostarczają 50 % spożywanego przez człowieka białka. Dodatkowo
ważnym atutem zbóż jest ich długo terminowa możliwość przechowywania
.Wymaga to jednak zapewnienia odpowiednich warunków panujących w
magazynie .Dlatego należy zwrócić uwagę na takie parametry jak temperatura, wilgotność powietrza oraz przechowywanego ziarna Zachowanie
odpowiednich wartości pomiędzy tymi parametrami ma znaczący wpływ
na czas rozwoju Sitophilus granarius L. Pojawienie się tego gatunku na
przechowywanym zbożu może przynieść straty w ogólnej jego ilości sięgające nawet do 5%.. Po mimo dużego postępu naukowo-technicznego
jaki występuje obecnie w polskim rolnictwie, wciąż aktualnym problemem
sektora nasiennego jest nie dostateczna ilość odpowiednio przystosowanych obiektów do przechowywania produktów zbożowych.
Suki dojrzewają płciowo w wieku 6-12 miesięcy. Zjawisko to związane jest
z osiągnięciem odpowiedniej masy ciała, w związku z czym suki ras małych
dojrzewają wcześniej niż ras dużych.
Cykl płciowy dzieli się na 4 fazy : proestrus, estrus, metestrus i anestrus
– określany także jako faza spokoju płciowego (fazą bezrujową). W skład
cieczki wchodzą fazy przedrujowa i rui właściwej.
W celu długotrwałego blokowania cyklu u suk stosuje się preparaty progestagenowe o przedłużonym działaniu w formie iniekcji, zawierające octan
medroksyprogesteronu lub proligeston. Obydwie substancje czynne mają
działanie antygonadotropowe czyli hamują wydzielanie gonadotropin z
przysadki, nie dopuszczając do rozwoju pęcherzyków jajnikowych. Progestageny także oddziałują na błonę śluzową macicy, pobudzając gruczoły
endometrium do wydzielania.
Progestageny nie powinny być stosowane przed osiągnięciem dojrzałości
płciowej - pierwszą cieczką. Octan medroksyprogesteronu i proligeston
należy podawać po raz pierwszy w anestrus, 3 miesiące po cieczce lub 2
miesace po porodzie. W tym czasie poziom estrogenów jest niski, a błona
śluzowa macicy jest zregenerowana. Podawanie progestagenów poza
wymienionym okresem zwiększa ryzyko rozwoju ropomacicza. Nie należy
stosować progestagenów u suk z nowotworami gruczołu mlekowego,
metropatiami i cukrzycą. Po zaprzestaniu podawania podawania progestagenów cykl płciowy powraca po około 6 miesiącach. Należy pamiętać,
że przy długotrwałym stosowaniu progestagenów może dojść do całkowitego zaniku cyklu. W związku z tym zalecane jest przerwanie podawania
proligestonu lub octanu medroksyprogesteronu po 3 latach i ponowne ich
stosowanie dopiero po wystąpieniu cieczki.
Obecnie w Polsce dopuszczone są do stosowania u suk w formie iniekcji –
medroksyprogesteron w preparacie handlowym Depo-promone® i proligeston w preparacie Delvosteron®. Medroksyprogesteron podaje się w dawce
50 mg/zwierzę s.c. ( 1ml ). Suką o masie ciała powyżej 45 kg podajemy
75mg/zwierzę medroksyprogesteronu ( 1,5 ml ) s.c. Iniekcje są powtarzane
co 5-6 miesięcy. Proligeston stosowany jest w dawce 20-30 mg/kg masy
ciała s.c. Kolejną dawkę proligestonu podaje się po upływie 3 miesięcy,
trzecią po 4 miesiącach, a następnie co 5 miesięcy.
Komplikacje blokowania cyklu progestagenami to oprócz wystąpienia
niepożądanej rui także metropatie, ciążą rzekoma, nowotwory gruczołu mlekowego, zmiana okrywy włosowej w miejscu iniekcji, akromegalia, wzrost
produkcji insuliny, niedoczynność kory nadnerczy oraz otyłość.
Etiologia chemobrain
Magdalena Bury
Zaburzenia poznawcze pojawiające się na skutek leczenia nowotworów, w
tym w szczególności raka piersi, nowotworów płuc, chłoniaka, szpiczaka
mnogiego, raka prostaty, są tematem szeroko dyskutowanym w ostatnich
dwóch dekadach badań naukowych. Na dzień dzisiejszy można z pewnością stwierdzić istnienie takiego zjawiska, jednak w dalszym ciągu nie są
znane jego przyczyny. Przypuszcza się, iż podstawowym źródłem deficytów
poznawczych jest przyjmowanie określonych cytostatyków (cyklofosfamidu,
metotreksatu, fluorouracylu, doksorubicyny). Powodują one anomalie w
ośrodkowym układzie nerwowym, stwierdzane w neuroobrazowaniu i badaniach nad zwierzętami. Wśród kolejnych patomechanizmów wymienia się
czynniki neurotoksyczne, stres oksydacyjny, uszkodzenie DNA, zmiany naczyniowe. Jedna z hipotez tłumacząca etiologię chemobrain mówi o decydującej roli cytokin prozapalnych TNF-α pojawiających się wraz z procesami
nowotworowymi i leczeniem chemioterapeutycznym. Inne koncentrują się na
znaczeniu polimorfizmu genetycznego przyczyniającego się do powstawania
zaburzeń poznawczych. Deficyty kognitywne mogą pojawiać nie tylko jako
rezultat leczenia cytostatykami, ale również jako efekt uboczny terapii hormonalnej tamoxifenem czy anastrozolem. W związku z szerokim spektrum
czynników etiologicznych oddziałujących na powstawanie zaburzeń poznawczych wskutek leczenia nowotworów termin chemobrain zdaje się być
terminem zbyt wąskim. Proponuje się wprowadzenie nowego nazewnictwa
np. ‘Cancer therapy associated Cognitive Change’ lub ‘Crisis Brain’.
Robert Cabaj
Badanie częstotliwości i preferencji spożycia mięsa przez studentów
Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
Zuzanna Całyniuk
Wstęp: Rynek produktów żywnościowych pochodzenia zwierzęcego jest
jednym z głównych segmentów gospodarki żywnościowej na świecie.
Globalna produkcja zwierzęca wykazuje tendencję wzrostową, co jest
wynikiem rosnącego popytu na produkty pochodzenia zwierzęcego, w tym
mięsa i jego przetworów. Znaczący wpływ na poziom i strukturę spożycia
mięsa mają zalecenia żywieniowe. Celem badań była ocena częstotliwości
i preferencji spożycia mięsa przez studentów Uniwersytetu Przyrodniczego
w Lublinie.
Materiał i metody: Badanie przeprowadzono z wykorzystaniem autorskiego
kwestionariusza ankiety wśród 100 studentów Uniwersytetu Przyrodniczego
w Lublinie. Byli to studenci Wydziału Biologii i Hodowli Zwierząt. Kwestionariusz zawierał do wyboru 9 produktów: mięso wołowe, wieprzowe, cielęce,
królicze, dziczyzna, kurczak, indyk, kaczka, gęś. Do oceny preferencji
wykorzystano skalę hedoniczną 9-stopniową. Do oceny częstości spożycia
wykorzystano skalę szczegółową uwzględniającą dni tygodnia i miesiąca.
Wyniki: 87% osób badanych lubi albo bardzo lubi mięso kurczaka, 64%
preferuje mięso wieprzowe natomiast mięso wołowe jest lubiane lub bardzo
lubiane przez 62% badanych. Najbardziej nie lubiane gatunki mięsa to:
królik (45%), gęś (79%) oraz kaczka (58%). Badani deklarowali spożywanie
mięsa wołowego 1-2 razy w tygodniu (52%), mięsa wieprzowego 3-4 razy w
tygodniu (65%), kurczaka 6-7 razy w tygodniu (36%). 35% ankietowanych
nie spożywa mięsa kruliczego i gęsi.
Wnioski: Studenci UP preferują spożycie mięsa drobiowego oraz wieprzowego. Najmniej lubiane gatunki mięsa to: królik, gęś, kaczka. Badani nie
spożywają albo spożywają sporadycznie mięso królicze oraz gęsie.
Ocena grubości włókien nerwu wzrokowego w ostrej fazie niejaskrowych neuropatii nerwu wzrokowego przy użyciu spektralnej optycznej
koherentnej tomografii
Karolina Cegłowska, Katarzyna Nowomiejska, Robert Rejdak
WSTĘP: Optyczna koherentna tomografia komputerowa (OCT) jest
nieinwazyjnym badaniem , pozwalającym ocenić strukturę siatkówki oraz
początkowego odcinka nerwu wzrokowego (n. II). W początkowych fazach
niejaskrowych neuropatii n.II często występuje obrzęk tarczy, z czasem
dochodzi do degeneracji włókien nerwu wzrokowego.
CEL: Ocena ostrości widzenia oraz grubości włókien nerwowych siatkówki
(RNFL) przy użyciu OCT u pacjentów z przednią niedokrwienną neuropatią
nerwu wzrokowego (AION), genetycznie uwarunkowaną neuropatią Lebera
(LHON) oraz idiopatycznym zapaleniem nerwu wzrokowego (ON).
MATERIAŁ I METODY: Do badania włączonych zostało 39 oczu : 15 oczu
z ON; 10 oczu z AION, 14 oczu z LHON. Wyniki porównaliśmy z grupą
kontrolną- 20 zdrowych oczu. W poszczególnych grupach dokonano pomiaru RNFL oraz oceniono najlepszą skorygowaną ostrość wzroku do dali.
Wzięliśmy również pod uwagę wiek pacjentów.
science
WYNIKI: Średnia wartość RNFL wynosiła 102 µm w grupie pacjentów z
ON,168 µm w AION, 100 µm w LHON oraz 94 µm w grupie kontrolnej. Średnia ostrość wzroku wyniosła 0.34 u pacjentów z ON, 0.42 w AION, 0.096 w
LHON oraz 0.97 w grupie kontrolnej. Średni wiek wyniósł 28 lat u pacjentów
z ON, 61 w AION oraz 26 lat w grupie LHON.
WNIOSKI: Wartości RNFL były istotnie statystycznie zwiększone u pacjentów z AION w porównaniu z grupą kontrolną (p<0.01), co wynika z obrzęku
tarczy n. II. Ostrość wzroku była znacznie zmniejszona we wszystkich
badanych grupach w porównaniu z grupą kontrolną (p<0.01), szczególnie u
pacjentów z LHON.
Badanie adsorpcji jonów Pt(IV) na modyfikowanych materiałach SBA-15
Marzena Cejner, Aleksandra Bogusz, Ryszard Dobrowolski
Platyna jest to jeden z pierwiastków należących do rodziny metali szlachetnych. Właściwości charakteryzujące ten metal pozwalają na wykorzystanie
go w przemyśle szklarskim, elektrycznym, elektronicznym oraz chemicznym, a także w metalurgii, medycynie i kosmetologii. Największe zużycie
opisywanego pierwiastka wiąże się z jego wykorzystaniem w produkcji
katalizatorów samochodowych. Szeroka gama zastosowań jest przyczyną przedostawania się platyny do środowiska. Ze względu na toksyczne
działanie niektórych jej związków na organizm człowieka konieczne staje się
monitorowanie poziomu platyny. Niska zawartość platyny w próbkach środowiskowych oraz obecność innych składników jest przyczyną trudności w
jej oznaczaniu w próbkach rzeczywistych. Wymienione problemy mogą być
rozwiązane poprzez wprowadzenie przed oznaczeniem etapu wzbogacania
jonów Pt(IV) na modyfikowanych materiałach SBA-15.
Uporządkowane materiały krzemionkowe z dużym powodzeniem mogą być
wykorzystywane jako sorbenty w ekstrakcji do fazy stałej, ze względu na
dużą powierzchnię właściwą oraz możliwość łatwej modyfikacji. SBA-15 jest
jednym z najważniejszych mezoporowatych materiałów krzemionkowych.
Synteza SBA-15 jest zazwyczaj prowadzona poprzez kontrolowaną hydrolizę i kondensację tetraetoksysilanu (TEOS) w silnie kwaśnym środowisku
w obecności templatu. Funkcjonalizacja otrzymanych materiałów może
być przeprowadzona poprzez współkondensację z odpowiednimi grupami
funkcyjnymi lub posyntezowo.
W pracy przedstawiono syntezę materiałów SBA-15 modyfikowanych
grupami rodankowymi oraz tiolowymi. Przedstawiono także wyniki badań
wpływu modyfikacji na sorpcję jonów Pt(IV) na otrzymanych materiałach.
Wyznaczono izotermy adsorpcji, zbadano wpływ pH roztworu na adsorpcję
oraz kinetykę procesu adsorpcji. Zbadano także wpływ jonów chlorkowych
i azotanowych(V) na zdolność adsorpcyjną jonów Pt(IV) na funkcjonalizowanych materiałach SBA-15.
Odnawialne źródła energii szansą na niezależność energetyczną województwa świętokrzyskiego
Dawid Chaba, Tomasz Noszczyk
Wzrost poziomu życia ludzkości i rozwijający się postęp cywilizacyjny,
który nieustannie następuje w XXI wieku powoduje systematyczny wzrost
zapotrzebowania na energię. Zasoby paliw nieodnawialnych są ograniczone,
a ich wydobycie wpływa niekorzystnie na środowisko, dlatego właśnie obecnie szczególnie ważny jest rozwój odnawialnych źródeł energii (OZE).
Zgodnie z definicją Międzynarodowej Agencji Energetycznej odnawialna
energia jest tą ilością energii, jaką pozyskuje się w naturalnych procesach
przyrodniczych stale odnawialnych. Art.2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego w sprawie promocji elektryczności produkowanej ze źródeł odnawialnych precyzuje nieco tę definicję, podając, iż OZE są to źródła odnawialne
inne niż paliwa kopalne: energia wiatru, promieniowania słonecznego,
geotermalna, fal i pływów morskich, z elektrowni wodnych, z biomasy oraz
gazu z wysypisk śmieci i z oczyszczalni ścieków.
W województwie świętokrzyskim zdecydowana większość wykorzystywanej
i produkowanej energii pochodzi ze źródeł nieodnawialnych. W związku
z tym niezmiernie istotne jest zwiększenie pozyskiwania energii z zasobów odnawialnych jakimi dysponuje natura. Tendencja ta staje się coraz
popularniejsza w województwie świętokrzyskim, które posiada potencjał do
produkcji „zielonej energii”. W dalszej perspektywie spowodować to może
zwiększenie się niezależności energetycznej badanego województwa.
W pracy zostaną przedstawione możliwości i kierunki pozyskiwania OZE
oraz przeprowadzona zostanie analiza potencjalnego wykorzystania każdego źródła i ilości produkowanej przez niego energii. Z ekonomicznego i
społecznego punktu widzenia pożądanym jest, aby województwo święto-
54
krzyskie produkowało energię z biomasy oraz wykorzystywało tę biomasę
na potrzeby biogazowi. Dzięki temu województwo to ma szanse stać się
biogazowym zagłębiem.
Wpływ GH, IGF-1, IGFBP-3, insuliny, leptyny i greliny na rozwój osobniczy dzieci
Zuzanna Chęcińska, Emilia Korek, Hanna Krauss
Badania wpływu hormonów regulujących łaknienie sugerują ich znaczący
udział w rozwoju osobniczym człowieka. Kluczowymi hormonami w tym
procesie są leptyna, grelina, insulina i kompleks działających wspólnie
związków: hormon wzrostu–IGF-1–IGFBP-3. Nie udowodniono dotychczas
jednoznacznej roli wymienionych hormonów w procesie rozwoju osobniczego człowieka. Celem badań było ustalenie jaki wpływ na rozwój płodowy i
na osiągane parametry urodzeniowe mają poziomy wyżej wspomnianych
czynników oraz określenie, które z nich najbardziej istotnie korelują z
parametrami antropometryczni, zarówno urodzeniowymi, jak i w pierwszych
lata życia. Badaniem objęto 52 zdrowych noworodków z niską i wysoką
masą urodzeniową (19 z m.c. <2500g oraz 33 z m.c. >4000g). Metodą
ELISA oznaczono stężenia GH, IGF-1, IGFBP-3, insuliny, greliny i leptyny w
surowicy krwi pępowinowej. U noworodków z m.c. poniżej 2500g wykazano
dodatnią korelację (rs=0,80; p=0,01) między wielkością masy urodzeniowej
a stężeniem leptyny we krwi pępowinowej. Stwierdzono dodatnią korelację
(rs=0,82; p=0,01) pomiędzy obwodem głowy a stężeniem greliny we krwi pępowinowej. Stężenia insuliny korelowały dodatnio (r=0,95; p=0,04) z obwodem klatki piersiowej. Obwód brzucha korelował ujemnie (rs=-0,69; p=0,03)
ze stężeniem hormonu wzrostu. Wielkość obwodu ramienia wykazała istotną
statystycznie ujemną korelację (rs=-0,76; p=0,02) jedynie z GH. Wnioski:
wykazano istnienie dodatnich korelacji między poziomami insuliny, leptyny,
greliny a rozwojem płodu oraz parametrami antropometrycznymi. Wewnątrzmaciczne zahamowanie wzrostu prowadzi do zmian w płodowej osi GH-IGF,
z relatywnie niskim stężeniem leptyny. Noworodki z wysoką masą urodzeniową charakteryzują się wzmożonym uwalnianiem insuliny, greliny i leptyny.
Sugeruje się udział IGF-1, insuliny, leptyny i greliny w rozwoju płodów oraz
ich istotny wpływ na urodzeniową masę ciała noworodka.
Historia glacjalna i postglacjalna brzozy niskiej Betula humilis Schrk. w
Polsce i Białorusi
Agnieszka Chrzanowska
Na dzisiejsze rozmieszczenie współczesnych gatunków roślin i zwierząt
oraz ich zróżnicowanie genetyczne w dużej mierze miały wpływ czynniki
historyczne, do których należą przede wszystkim zlodowacenia plejstoceńskie. W okresach glacjalnych gatunki wycofywały się do refugiów, a podczas
ocieplenia klimatu ponownie zasiedlały tereny odsłonięte po ustąpieniu
lodowca. Z powodu fragmentacji zasięgów oraz ograniczonego przepływu
genów pomiędzy izolowanymi populacjami, populacje refugialne charakteryzują się zwykle wysokim poziomem zmienności genetycznej. Celem
niniejszej pracy było zbadanie, czy wysokie zróżnicowanie genetyczne
brzozy niskiej w północno-wschodniej Polsce jest konsekwencją istnienia na
tym obszarze refugium podczas maksimum ostatniego zlodowacenia, czy
też wynika ono ze zmieszania dwóch linii filogenetycznych, pochodzących z
różnych refugiów glacjalnych.
Do badań wykorzystano cpDNA pochodzące od 105 osobników brzozy
niskiej z ośmiu populacji z północno-wschodniej Polski, zachodniej Białorusi
i Łotwy. Stopień zróżnicowania genetycznego chloroplastowego DNA
(cpDNA) określono za pomocą metody PCR-RFLP. Uzyskano łącznie cztery
haplotypy cpDNA należące do dwóch haplogrup. Nie stwierdzono haplotypów prywatnych. Testowanie zależności pomiędzy parametrami zróżnicowania genetycznego NST i GST wykazało brak struktury filogeograficznej na
badanym terenie. Wartości indeksu rzadkości (DW) były niskie i wynosiły od
0,052 do 0,219.
Uzyskane wyniki pozwalają odrzucić hipotezę o peryglacjalnym refugium
B. humilis w północno-wschodniej Polsce. Wysoka zmienność genetyczna
populacji brzozy niskiej z tego obszaru jest skutkiem wymieszania się dwóch
linii filogenetycznych. Przebieg strefy kontaktu linii filogenetycznych brzozy
niskiej pokrywa się ze strefami innych gatunków i linii, tworząc razem europejską wschodnio-centralną strefę wtórnego kontaktu.
Lokalizacja i ocena ekspresji 20S proteasomu w raku endometrium u
kobiet
Dominik Chutorański, Maciej Jóźwik, Alicja Lewandowska, Irena Kasacka
science
55
Proteasomy są kompleksami enzymatycznymi występujący-mi w cytoplazmie i jądrze komórkowym. Grają one główną rolę w degradacji białek
komórkowych oraz regulują procesy wewnątrz- komórkowe. Niewłaściwe
funkcjonowanie proteasomów jest przy-czyną powstania Alzheimera czy
Parkinsona oraz niektórych nowotworów złośliwych. Proteasomy pełnią
zasadniczą rolę w regulacji cyklu komórkowego, apoptozy i angiogenezy.
Rak endometrium jest jednym z najczęściej spotykanych nowotworów
układu rozrodczego u kobiet. W literaturze wymienia się szereg czynników
odpowiedzialnych za rozwój tego schorzenia, jednakże od niedawna dużą
rolę w tym procesie przypisuje się proteasomom .
Celem pracy była immunodetekcja i ocena ekspresji 20S proteasomu w raku
endometrium u kobiet
Badania przeprowadzono na wycinkach endometrium macicy pobranych od
15 pacjentek ze stwierdzonym rakiem endometrium. Materiał porównawczy
stanowiły wycinki pobrane od 6 pacjentek, u których nie wykryto żadnych
zmian nowotworowych endometrium. Pobrane wycinki endometrium
utrwalono w 10% zbuforowanej formalinie i przeprowadzono do bloczków
parafinowych. Skrawki barwiono metodą H&E, do ogólnej oceny histopatologicznej. Do identyfikacji proteasomów przeprowadzono reakcje immunohistochemiczne z użyciem swoistego przeciwciała przeciwko ludzkim
podjednostkom 20S proteasomu, stosując metodę EnVision.
Wyniki badań wykazały bardzo wysoką aktywność immunoproteasomów
(LMP7) w nowotworach endometrium, wyrażającą się silną pozytywną reakcją immunohistochemiczną. Immunoreaktywność proteasomów w zdrowych
tkankach była nieznaczna lub ujemna. Uzyskane wyniki wskazują istotą rolę
proteasomów/ immunoproteasomów w patogenezie nowotworu endometrium. Nie jest jednak wiadomo czy wzrost zawartości tych podjednostek
jest wynikiem niekontrolowanej biosyntezy proteasomów w komórkach
nowotworowych, czy też pochodzą one z napływających makrofagów i
leukocytów.
Opracowanie szczepionek mikroorganizmów do produkcji biogazu
Martyna Ciężkowska, Łukasz Drewniak
Fermentacja metanowa jest to zespół przemian biochemicznych, w trakcie
których następuje rozłożenie materii organicznej z wydzieleniem metanu. Za
cały proces odpowiedzialne są mikroorganizmy. Proces ten ma szerokie zastosowania w przemyśle, może on być stosowany w celu utylizacji odpadów
pochodzących z przemysłu rolniczego oraz przemysłowego, jak i również w
celu produkcji biogazu z roślin wysokoenergetycznych.
Celem pracy było opracowanie konsorcjów mikroorganizmów niezbędnych
do stabilnego rozruchu oraz wydajnego funkcjonowania biogazowni.
Selekcja mikroorganizmów zdolnych do przeprowadzania fermentacji
metanowej odbywała się poprzez prowadzenie pasaży hodowli o objętości
końcowej 800 ml, gdzie substratem dla mikroorganizmów była 1 % suchej
masy kiszonki kukurydzy, a inokulum próbki ze środowisk charakteryzujących się biologiczną produkcją metanu. Hodowle prowadzono w układach
laboratoryjnych w 37°C.
Wyselekcjonowano trzy stabilne konsorcja mikroorganizmów: (i) z Oczyszczalni Ścieków „Czajka” w Warszawie, (ii) gnojowicy bydlęcej, oraz (iii) z
biogazowni z Międzyrzeca Podlaskiego. Opracowane konsorcja mikroorganizmów zdolne są do produkcji metanu do 70 % w wyprodukowanym
biogazie. Stabilność wyselekcjonowanych konsorcjów potwierdzono na
postawie analizy struktury zespołu mikroorganizmów w oparciu o sekwencjonowanie amplikonów 16S rRNA dla archeonów oraz bakterii. Analiza
amplikonów fragmentu genu 16S rRNA wyselekcjonowanych konsorcjów
wykazała, że we wszystkich wyselekcjonowanych konsorcjach dominują
archeony z rodzaju Thermogymnomonas, Methanobrevibacter oraz Methanobacterium. Natomiast w przypadku bakterii dominują przedstawiciele z
rodziny Ruminococcaceae.
Effect of oat gum addition on textural properties of milk desserts
Aleksandra Ciołkowska, Katarzyna Skrzypczak
The objective of this study was to evaluate the influence of different
amounts of oat gum or mixture of oat gum and carrageenan on the textural
properties of milk desserts. The textural properties such as hardness,
adhesiveness, cohesiveness, springiness, gumminess and chewiness were
analyzed by penetration rate of 1 mm/s, using a TA-XT2i Texture Analyzer
and a 15 mm diameter cylindrical sampler.
The application of oat gum or mixed combination of oat gum and carrageenan resulted in changes in textural properties of the processed dessert.
A polysaccharides mixture addition caused a significant increase in the
hardness, adhesiveness, gumminess and chewiness of milk desserts. There
were no meaningful differences between cohesiveness and springiness of
the tested samples.
Pseudoguz zapalny jako przykład pierwotnego nowotworu płuca u
dziecka - opis przypadku
Barbara Cuch, Anita Kołodziej, Magdalena Idziak, Agnieszka Szymczyk,
Piotr Kozłowski
Pierwotne nowotwory płuc bardzo rzadko obserwowane są u dzieci. Zmiany
guzowate w płucach występujące przed 18 rokiem życia to przede wszystkim ogniska przerzutowe nowotworów innych narządów. Wśród guzów pierwotnych wyróżniamy nowotwory złośliwe, takie jak rak płaskonabłonkowy,
rakowiak czy mięśniakomięsak oraz grupę nowotworów łagodnych, wśród
których obok tłuszczaków i guzów włóknistych, ponad połowę przypadków
stanowi pseudoguz zapalny.
W naszym ośrodku- Klinice Chirurgii Dziecięcej Uniwersyteckiego Szpitala
Dziecięcego w Lublinie, spośród podawanych przez literaturę możliwych
pierwotnych nowotworów płuc u dzieci, spotkaliśmy się z przypadkiem
pseudoguza zapalnego.
Nasza pacjentka, pięcioletnia dziewczynka, cierpiąca od kilku tygodni z
powodu nawracających infekcji dróg oddechowych z kaszlem i gorączką,
została skierowana do Kliniki Chirurgii Dziecięcej z powodu stwierdzonej w
badaniu rentgenowskim klatki piersiowej okrągłej zmiany w płucu lewym. Po
rozszerzeniu diagnostyki o tomografię komputerową tej okolicy, stwierdzono, że zmiana ta zlokalizowana jest w górnym segmencie płata dolnego
płuca lewego. Wykonano torakoskopową resekcję guza. Dziewczynka w
okresie pooperacyjnym czuła się dobrze i w szóstej dobie pooperacyjnej
została wypisana do domu. W czasie ponad dwóch lat po zabiegu nie obserwowano u niej objawów choroby. Preparat- białawy guz wielkości około
4 cm- wysłany został do badania histopatologicznego, które ostatecznie
potwierdziło rozpoznanie pseudoguza zapalnego (inflammatory myofibroblastic tumor).
Leczenie pierwotnych nowotworów płuc u dzieci, ze względu na rzadkość
ich występowania jest trudne do sprecyzowania. Efekty terapii często zależą
od współpracy lekarzy pediatrów, onkologów dziecięcych, patomofrologów
i chirurgów. Podstawą rozpoznania jest zazwyczaj badanie usuniętego guza
lub jego fragmentu pozyskanego w trakcie biopsji. Resekcja chirurgiczna i
chemioterapia uzupełniają się w leczeniu pierwotnych nowotworów płuc u
dzieci.
Extracranial internal carotid artery aneurysm imitating peritonsillar
abscess – case study and review of literature
Anna Cyran, Martyna Waniewska
Extracranial aneurysms of internal carotid artery (ICA) are uncommon, their
manifestations are: palpable neck mass, neurologic deficits- due to compression of peripheral nerves or impaired perfusion of the central nervous
system- and airway obstruction. The ICA aneurysm must be differentiated
with peritonsillar abscess (PTA) and other, less common conditions such as
cancer and inflammatory mass. Treatment is usually surgical, with multiple
open-surgery and endovascular techniques available.
84-year-old female with pain at mandibular angle and dysphagia was
referred to Otolaryngology emergency department with suspected PTA. Patient’s history included hypertension and ischaemic stroke complicated by
extensive neurologic deficits. The patient had dementia and was a nursing
home resident which inhibited history taking. Physical examination revealed
a compact, non-pulsatile mass in the lateral peritonsillar space reaching the
body midline and erythema of local mucosa. Stridor, trismus, tonsillar exudate and pyrexia were absent. Computed tomography demonstrated a fusiform aneurysm of the right internal carotid artery, measuring 63x55x88mm
with intraluminar thrombus and mural calcifications. The proximal end of
the aneurysm extended to the skull base, which determined the method of
treatment to be ICA ligation.
In the case of our patient incorrect diagnosis would lead to an attempt of
drainage, as appropriate in PTA, which would result in haemorrhage. With
this case study we would like to emphasize that peritonsillar mass requires
a careful differential diagnostic procedure. In patients with cardiovascular
comorbidities presence of an aneurysm should be considered.
The healing application of clays - characterization of sample from
Mirandela formation (Portugal)
science
Anna Czarnecka-Skwarek
Humans have used clays in healing applications for ages. Nowadays, we
can observe a strong trend of the return to natural solutions in the cosmetics
industry. Natural muds are popular in spa therapy. They are an important
ingredient of facemasks, exfoliation cosmetics, for example feet peeling, anti
acne preparations and the majority of mud masks (Carretero and Lagaly,
2007). Mirandela (Mi) sample presents acceptable properties to be used as
a peeling and mud compress. The sample from outcrop near Vila Nova das
Patas (41°30’43”N 7°iO’58”W) is located in the Braganga district in the NE
part of Portugal. This area belongs to Mirandela Depression, which is filled
with Cainozoic sediments. The Mirandela formation has been represented
by conglomeratic with quartz clasts, mainly sandy matrix, kaolinite and illite
in the clay fraction (Pereira 1997). Mirandela (Mi) sample contains 52% of
clay fraction. The high content of kaolinite and illite in the Mirandela (Mi)
sample determines an application for this material as an exfoliant (Carretero
and Pozo 2007). Plastic properties, allow the sample to be used in the spa
centre (Veniale et al, 2007). Cooling properties of Mirandela (Mi) sample
(51T) are very good to compare with other Portuguese sample described by
Rebelo et aL, (2011). Samples with longer times of cooling can be used also
as mud compresses which treat rheumatoid arthritis (Codish et al., 2005).
Trace elements detected in the Mirandela (Mi) sample belong to the fourth
class of toxicity (EMEA 2007). However, Gomes and Silva (2007) made a
note that the elements may be present at toxic or deficient levels in the
environment but may not pose a direct risk to health.
New organo-aluminosilicatetes material. Intercalation of sarcosine in
the structure of kaolinite
Anna Czarnecka-Skwarek
Kaolinite, dickite and nacrite are polymorph which belong to the dioctahedral 1:1 layer structure of clay minerals, with a general composition of
A12Si2O5(OH)4. As a representative of the 1:1 layer structure, kaolinite is
built by sequence of layers consisting of tetrahedral sheets and octahedral
sheets. The modification of kaolinite by intercalation or grafting is problematic due to the low layer charge of the mineral and to the strong interactions,
such as dipole-dipole interaction, hydrogen bonds and van der Waals forces
between octahedral and tetrahedral sheets. Increasing of the basal spacing
of kaolinite treated by organic compounds is the indication that introduction
of molecules in the interlayer space of the mineral. During experimental
procedures, the direct intercalation of sarcosine into pure kaolinite and
also directly from DMSO-kaolinite did not take place. Therefore, compound
listed above was introduced into kaolinite through a methanol-kaoUnite
precursor. A sarcosine derivative of glycine is intercalated in the kaolinite
structure mainly in zwitterionic form. After introduction of sarcosine into
the kaolinite structure, a new peak with basal spacing of 1.28 nm appeared at 6.92° 29. The value of interlayer thickness of kaolinite-sarcosine is
0.56 nm. Based on the calculation made by Mosad and Natarajan (1989),
the approximate molecular size of sarcosine molecule was determined
(ca. 3.38* 3.46x 6.74A). Thus, sarcosine molecules are intercalated in a
monolayer agreement between the kaolinite interlayer space and they may
be tilted from the planar orientation. The temperature of dehydroxylation of
kaolinite-sarcosine is shifted to lower values in comparison to pure kaolinite.
In the 29Si CP/MAS NMR spectrum, two signals are visible at - 91.32 p.p.m.
and at - 92.74 p.p.m. which are attributed to sarcosine intercalated in the
kaolinite interlayer.
Chroniczna ekspozycja na pyły (PM2,5 i PM10), jako czynnik etiologiczny wpływający na zwiększoną częstość występowania udaru mózgu
Magda Czarnecka, Radosław Czernych, Lidia Wolska
Poprzez styl życia oraz inne czynności związane z życiem codziennym ludzi
sami zwiększają ryzyko pogorszenia swojego stanu zdrowia. Niewłaściwy
sposób dbania o otaczające środowisko (wzrastająca emisja zanieczyszczeń) przyczynia się do powstawania wielu groźnych zaburzeń w organizmie. Wypalanie lasów, spalanie śmieci, niewłaściwe ogrzewanie domów,
a wreszcie komunikacja przyczyniają się do tego, że każdego dnia do
powietrza, którym oddychamy dostają się nie tylko takie zanieczyszczenia
chemiczne, jak tlenki siarki i azotu oraz lotne związki organiczne, ale również
pyły (ang. particulate matter).
Pyły są cząstkami materii stałej o średnicy aerodynamicznej na poziomie
mikro- oraz nanometrów (PM10 – pyły o średnicy aerodynamicznej mniejszej
niż 10um, PM2,5 – pyły o średnicy aerodynamicznej mniejszej niż 2,5um
oraz UFP – ang. ultrafine particles – pyły o średnicy aerodynamicznej
56
mniejszej niż 100nm). Pierwotne źródła PM10, PM2,5 oraz UFP pochodzą
zarówno z działalności człowieka jak i ze źródeł naturalnych. Głównymi
czynnikami antropogenicznymi wpływającymi na powstawanie cząstek
PM są: rolnictwo, procesy przemysłowe, spalanie drewna i paliw kopalnianych, budowa i czynności rozbiórkowe oraz porywanie pyłu drogowego w
powietrze. Do źródeł pyłu zawieszonego należy również gospodarowanie
odpadami oraz transport i komunikacja.
Z uwagi na swój rozmiar mogą przenikać z płuc do krwioobiegu a następnie
wywoływać określone jednostki lub zespoły chorób takie jak zatory, zawały
mięśnia sercowego oraz udary mózgu. Jednakże, znajomość mechanizmów
patofizjologicznych odpowiedzialnych za w/w choroby w aspekcie narażenia
na pyły, jak również ich procentowy udział we wzroście występowania tych
chorób nie są do końca zdefiniowane i poznane.
Zwiększony poziom uszkodzeń DNA oraz zmniejszona efektywność ich
naprawa u pacjentów z depresją
Piotr Czarny, Dominik Kwiatkowski, Monika Talarowska, Piotr Gałecki,
Tomasz Śliwiński
Depresja (zaburzenia depresyjne, MDD, major depressive disorder) jest ciężką i potencjalnie śmiertelną chorobą psychiczną. Pomimo, że mechanizm
chorobotwórczy depresji pozostaje nieuchwytny, wyniki nielicznych badań
wskazują na znacząca rolę stanu zapalnego, jak również innych zaburzeń,
takich jak stres oksydacyjny i dysfunkcję mitochondrii, w patogenezie
choroby. U pacjentów z MDD wykryto zwiększony poziom 8-oksoguaniny
będącej markerem uszkodzeń oksydacyjnych DNA. Dodatkowo, wykryto
zwiększony poziom ekspresji inflamasomu NLRP3, kompleksu białkowego
aktywującego szlaki prozapalne. Co więcej, dowiedziono, że kompleks ten
bierze udział w odpowiedź komórki na uszkodzenia DNA, a jego knockout
powoduje zwiększenie efektywności naprawy DNA.
Wszystkie powyższe fakty skłoniły na do zbadania roli uszkodzeń i naprawy
DNA w depresji. W celu zbadani uszkodzeń endogennych DNA, uszkodzeń
zaindukowanych przez nadtlenek wodoru oraz kinetykę naprawy DNA użyliśmy alkalicznej wersji testu kometowego. Dodatkowo zmierzyliśmy poziom
uszkodzeń oksydacyjnych poprzez test kometowy z użyciem dwóch glikozylaz: hOGG1 i Nth. Grupa badana składała się z 40 pacjentów ze zdiagnozowaną depresja oraz z 40 zdrowych kontroli. Wszystkie eksperymenty zostały
przeprowadzone na komórkach jednojądrzastych krwi obwodowej.
Nasze wyniki nie tylko potwierdziły poprzednie badania, w których pacjenci
z depresją mają zwiększony poziom uszkodzeń oksydacyjnych DNA, lecz
wskazują również na występowanie innych typów uszkodzeń takich jak miejsca alkalicznie labilne czy pęknięcia nici DNA. Co więcej, po raz pierwszy
wykazaliśmy, że pacjenci z depresją mają mniej sprawny system naprawy
uszkodzeń oksydacyjnych DNA w porównaniu do kontroli.
Podsumowując, nasze wyniki wskazują, że obniżenie efektywności naprawy
DNA może być jednym z mechanizmów patogenezy MDD. Jednakże pytanie
czy i w jaki sposób uszkodzenia DNA oraz ich mniej skuteczna naprawa
przyczyniają się do rozwinięcia choroby nadal pozostaje otwarta
Psychospołeczny aspekt jakości życia pielęgniarek i położnych aktywnych oraz biernych zawodowo
Marta Czekirda, Mirosław Jerzy Jarosz, Paweł Chruściel, Paulina Kaczor
Wstęp: Jednym z czynników kształtujących jakość życia jest praca zawodowa. Ciągła dyspozycyjność, obarczenie odpowiedzialnością za zdrowie
i życie pacjentów oraz stres spowodowany obcowaniem z cierpieniem i
śmiercią potęgują negatywne odczucia. To powoduje, że razem z przeciążeniem fizycznym współistnieje obciążenie psychicznie, bezpośrednio
oddziałujące na sferę psychospołeczną jakości życia, związaną ze specyfiką
pracy pielęgniarek i położnych.
Cel: Celem opracowania był próba wyjaśnienia różnic w subiektywnej ocenie
psychologicznego i społecznego aspektu jakości życia w grupie pielęgniarek
i położnych, zarówno aktywnych jak i biernych zawodowo.
Materiał i metody: Badania o charakterze sondażowym przeprowadzono na
grupie liczącej 620 osób (315 pielęgniarek i 305 położnych) aktywnych oraz
biernych zawodowo, wyłonionych w drodze doboru losowego warstwowo-systematycznego. Narzędziem wykorzystanym do zebrania materiału
empirycznego był standaryzowany kwestionariusz WHOQoL-100.
Wyniki: Pielęgniarki aktywne zawodowo gorzej oceniły dziedzinę psychiczną
(M=12,33) w porównaniu z pielęgniarkami bezrobotnymi (M=12,73), a różnica wartości średnich była istotna statystycznie (p=,043). Na uwagę zasługuje
również fakt, iż w odniesieniu do grupy położnych, istotne różnice pojawiły
science
57
się w każdej z omawianych dziedzin, przy czym, respondentki pozostające
bez pracy lepiej oceniły globalną jakość życia (M=14,29; p=,005) oraz dziedzinę psychiczną (M=12,85; p=,009). Jednak dziedzina społeczna została
gorzej oceniona przez położne aktywne zawodowo (M=12,73; p=,022).
Wnioski: Paradoksalnie wyższych ocen badanego zjawiska dokonały w
większości respondentki bierne zawodowo. Praca zawodowa nie jest czynnikiem korzystnie wpływającym na jakość życia oraz jej psychospołeczny
wymiar. Wyższe oceny jakości życia wśród respondentek biernych zawodowo mogą wynikać z buforującego działania wsparcia społecznego.
Wpływ elementów budowy endoprotezy stawu biodrowego na wartość
czasu ekspozycji i Dose Area Product podczas rentgenodiagnostyki
klasycznej
Czerżyńska M., Pasieka E., Milewska A.J.
Alloplastyka stawu biodrowego to zabieg wykonywany najczęściej w
przypadku zaawansowanych zmian zwyrodnieniowych i po złamaniu szyjki
kości udowej. Ocena radiologiczna jest wymagana przed i po interwencji
chirurgicznej. Celem badania była ocena stopnia pochłaniania promieniowania przez poszczególne elementy endoprotezy za pomocą analizy DAP
[μGy·m2] oraz czasu emisji promieniowania [ms] w zmiennych warunkach
ekspozycji. Elementy endoprotezy stawu biodrowego: trzpień (tytan) z głową
(CoCr), panewka ceramiczna w metalowej obudowie poddano działaniu promieniowania rentgenowskiego. Wykonano 108 ekspozycji. Warunki zmienne:
napięcie (70-93[kV]), kratka przeciwrozproszeniowa (brak,fo=115,fo=180),
elementy protezy stawu biodrowego (cała proteza, panewka, trzpień z
głową). Stałe: FFD=115 [cm], środkowa dominanta AEC, kolimacja (20x30
[cm]). Wyniki opracowano w MS Excel2007 oraz Statistica10.0. Obecność
protezy, trzpienia i samej panewki w polu badanym przyczynia się do
wzrostu czasu ekspozycji we wszystkich pomiarach. Przy użyciu większego
prądu anodowego, parametr DAP wzrastał (średnio z 2,5 do 2,9). Wszystkie
elementy stawu biodrowego powodują wzrost parametru DAP w pomiarach
bez kratki. W pomiarach z zastosowaniem kratki fo=115, wartości DAP dla
pomiarów trzpienia i panewki, są nieznacznie mniejsze niż dla pomiarów
całej protezy (2,74 vs. 2,78); przy fo=180, odpowiednio (2,75 vs. 2,81).
Pomiary z kratką fo=180 cechują się wysoką wartością DAP w pomiarach
całej protezy. Minimalizując ryzyko radiacyjne, podczas rentgenodiagnostyki
pacjenta po endoprotezoplastyce należy zastosować wszystkie możliwe
środki i zasady ochrony radiologicznej.
Ekspresja, oczyszczanie i wstępne próby krystalizacji α1,2-fukozylotransferazy z Methanococcus maripaludis
J. Czyrko, P. Olszyńska, M. Imierska, K. Brzeziński
Fukozylotransferazy (FucTs) są niezwykle istotne w funkcjonowaniu organizmu. Biorą one udział w procesach zarówno fizjologicznych jak i patologicznych np. zapłodnienie i rozwój płodowy, choroby nowotworowe czy procesy
zapalne. FucTs katalizują przeniesienie reszty fukozy z aktywnego donora
(GDP-L-fukozy) na cząsteczkę Gal lub GlcNAc powstających struktur
oligosacharydowych [1]. W rezultacie reszta fukozy może być przyłączona
różnymi wiązaniami: α1,2-, α1,3/α1,4- lub α1,6-glikozydowymi.
Celem projektu jest poznanie struktury przestrzennej α1,2-FucT na poziomie
atomowym, oraz charakterystyka biochemiczna białka natywnego i w
kompleksie z wybranymi ligandami. Badany enzym jest białkiem monomerycznym o masie cząsteczkowej 33 kDa. Najważniejszą jego funkcją jest
udział w powstawaniu antygenu H układu grupowego ABH. Jest również
obiecującym narzędziem mogącym mieć zastosowanie w leczeniu chorób
zakaźnych, zapalnych czy przerzutów nowotworowych.
Prace rozpoczęto od opracowania wydajnego systemu ekspresyjnego. Do
amplifikacji genu kodującego α1,2-FucTs metodą PCR użyto genomowego
DNA z Methanococcus maripaludis. Uzyskany amplikon wklonowano do
wektora ekspresyjnego pMCSG9 stosując reakcję LIC. Tak przygotowany
konstrukt posłużył do transformacji E. coli. Oczyszczanie białka prowadzono
dwuetapowo metodami IMAC i FPLC. Następnie przeprowadzono wstępne
próby krystalizacyjne celem znalezienia optymalnych warunków krystalizacji
białka. Uzyskano monokryształy o niewystarczającej jakości, co wiązało się
głównie z niską rozdzielczością zmierzonych danych. Obecnie opracowywana jest optymalizacja warunków krystalizacyjnych, polegająca na zmniejszaniu stężenia czynnika strącającego oraz analizie wpływu temperatury
na wyniki inkubacji, co może pozwolić na uzyskanie większych kryształów i
zarejestrowaniu danych dyfrakcyjnych o oczekiwanej rozdzielczości.
TALNIE – OPIS PRZYPADKU
Katarzyna Dąbek, Monika Dobrowolska, Dominika Ledwich-Kibicka, Henryka Sawulicka-Oleszczuk, Anna Semczuk-Sikora
Smółkowe zapalenie okołojądrowe jest rzadkim schorzeniem towarzyszącym smółkowemu zapaleniu otrzewnej. W literaturze opisano jedynie 60
przypadków tego schorzenia, z których 11 zostało rozpoznanych prenatalnie. W większości przypadków charakteryzuje się ono występowaniem
wodniaków jader oraz powiększeniem i ciemnym zabarwieniem worka
mosznowego. W około 13 % przypadków opisano współwystępowanie
innych wad wrodzony takich jak: atrezja przełyku, spodziectwo czy przepuklina pępowinowa. W około 15% przypadków towarzyszy mukowiscydoza.
Przedstawiono opis przypadku noworodka urodzonego w 40 tygodniu ciąży
z przebytym wewnątrzmacicznie smółkowym zapaleniem otrzewnej oraz ze
współistniejącym smółkowym zapaleniem okołojądrowym. Stan ten rozpoznano prenatalnie w 29 tygodniu ciąży na podstawie obrazu ultrasonograficznego. Po urodzeniu, u noworodka poza powiększonym, wypełnionym
zwapniałą smółką workiem mosznowym nie obserwowano innych objawów
klinicznych. Dziecko nie wymagało leczenia zabiegowego.
Wpływ rotacji gruczołu krokowego na dawki w obszarze tarczowym
Edyta Dąbrowska, Beata Brzozowska, Bartosz Chaber, Paweł Kukołowicz,
Jacek Starzyński, Anna Zawadzka
Celem pracy było wyznaczenie wpływu rotacji gruczołu krokowego na
dawki zdeponowane w obszarze tarczowym w zależności od zastosowanej
techniki leczenia radioterapią. Dla każdej z analizowanych technik został
wyznaczony graniczny kąt rotacji, przy którym przygotowany plan leczenia
nie spełnia kryteriów wymaganych w protokołach klinicznych.
Dla 10 pacjentów leczonych z powodu nowotworu gruczołu krokowego zostały przygotowane plany leczenia techniką 3D-CRT (ang. Three-Dimensional Conformal Radiation Therapy), IMRT (ang. Intensity Modulated Radiation
Therapy) oraz IMRT-SIB (ang. Simultaneous Integrated Boost). Obszar PTV
obejmował stercz i podstawę pęcherzyków nasiennych z marginesem 0.7
cm, 0.7 cm, 0.4 cm, dodanym odpowiednio w kierunku Anterior-Posterior, Superior-Inferior, Left-Right. Analizie poddano struktury: stercz i CTV
(stercz + podstawa pęcherzyków nasiennych). Rotacje zostały wykonane
względem środka szczytu prostaty, wokół osi wyznaczającej kierunek lewo
-prawo o następujące kąty: ±6º, ±9º, ±12º, ±15º, ±18º, ±21º, ±24º, ±27º. Dla
obróconych struktur obliczono rozkład dawki na podstawie planów leczenia
przygotowanych dla niezrotowanych konturów. Przeanalizowano następujące parametry: dawkę minimalną (Dmin), dawkę bliską minimum (D99%),
dawkę maksymalną (Dmax), dawkę bliską maksimum (D1%), dawkę średnią
(Dmean), odchylenie standardowe (STD), V95%. Dla każdej z zastosowanych technik leczenia wyznaczona została także korelacja pomiędzy prawdopodobieństwem miejscowego wyleczenia nowotworu (TCP, ang. Tumor
Control Probability), a kątem rotacji gruczołu krokowego.
Dla stercza wartość Dmin i D99% silnie maleje wraz ze wzrostem kąta rotacji. Dla techniki 3D-CRT szybkość obserwowanych zmian jest większa od
strony rectum (kąt ujemny) niż od strony pęcherza. D99% wynosi średnio
99.19% ± 0.25%, 79.62% ± 13.23%, 91.42% ± 7.19% dawki przepisanej,
odpowiednio dla kątów 0º, -27º, +27º. W przypadku IMRT oraz IMRT-SIB
rozkład punktów w obu kierunkach jest symetryczny. Średnia zmiana
wartości D99% dla maksymalnych kątów rotacji wynosi 12% i 26.5%,
odpowiednio dla techniki IMRT i IMRT-SIB. Wartości Dmax i D1% są stałe
w badanym zakresie kątów, niezależnie od zastosowanej techniki. Zmiana
wartości dawki średniej przekracza 2% tylko w przypadku maksymalnego
kąta rotacji w kierunku ujemnym dla jednego i trzech pacjentów, odpowiednio dla techniki 3D-CRT i IMRT. Dla IMRT-SIB spadek wartości Dmean
powyżej 2% zaobserwowano dla 50% pacjentów przy kącie 21º, niezależnie od kierunku rotacji. Średnia wartość TCP dla niezrotowanego stercza
została policzona dla ośmiu pacjentów o niskim stopniu zaawansowania
choroby. W przypadku 3D-CRT i IMRT wynosi odpowiednio 83.45% ±
0.15% oraz 83.26% ± 0.28% i dla kątów poniżej 18º utrzymuje się powyżej
80%, niezależnie od kierunku rotacji. W technice IMRT-SIB wyższa dawka
całkowita specyfikowana w obszarze stercza implikuje większą wartość TCP
dla niezrotowanej struktury, która wynosi średnio 88.296% ± 0.029%. W
zakresie kątów obrotu do 18º TCP utrzymuję się na poziomie powyżej 80%.
Analiza obszaru CTV wykazała, że obecność pęcherzyków nasiennych powoduje większą czułość rozkładu dawki na zasymulowane rotacje. Znaczący
wpływ na otrzymane wyniki ma kształt pęcherzyków nasiennych oraz ich
położenie względem stercza.
W ramach pracy został zasymulowany rozkład dawki w zrotowanym pod-
SMÓŁKOWE ZAPALENIE OKOŁOJĄDROWE ROZPOZNANE PRENA-
science
czas napromieniania sterczu. Analiza danych wykazała, że wpływ rotacji
gruczołu krokowego na dawkę zdeponowaną w obszarze tarczowym jest
funkcją wartości kąta rotacji, kształtu wyrysowanych struktur i zastosowanej
techniki planowania leczenia. Wykazano, że rotacje stercza mają najmniejszy wpływ na rozkład dawki w planach leczenia przygotowanych techniką
3D-CRT. Szybkość zmian analizowanych parametrów jest największa w
przypadku techniki IMRT-SIB.
Istota dietoterapii oraz zmiany stylu życia w leczeniu niepłodności
męskiej
Anna Danielewicz, Katarzyna Boradyn
Niepłodność obejmuje około 10–18% par starających się o potomstwo.
Bardzo często odpowiedzialność za niepowodzenie w zajściu w ciążę spada
na kobietę, jednak w aż 13-45% przypadków za przyczynę niepowodzeń
odpowiedzialny jest czynnik męski w postaci spadek wartości biologicznej
nasienia. Pośród wielu czynników niekorzystnie wpływających na potencjał rozrodczy mężczyzn dużą ich część stanowią czynniki środowiskowe.
Współczesny styl życia mężczyzn bardzo często doprowadza do przegrzewania jąder, zaburzając przebieg procesu spermatogenezy. Niezbilansowana dieta, siedzący tryb życia, otyłość, uprawianie niektórych dyscyplin
sportowych, intensywne korzystanie z nowoczesnego sprzętu elektronicznego są zagrożeniem dla zdrowia reprodukcyjnego mężczyzn. Odpowiednia
dieta, połączona w niektórych przypadkach z suplementacją oraz zmiana
stylu życia, może mieć znaczenie wspomagające w poprawie płodności. W
celu poprawy parametrów nasienia zaleca się mężczyznom unormowanie
masy ciała redukując jej nadmiar o 0,5–1,0 kg/tydzień. W tym celu należy
ograniczyć wartość energetyczną diety o 500 kcal dziennie oraz zwiększyć aktywność fizyczną do minimum 3 razy w tygodniu po 30 minut. Ilość
tłuszczów i cholesterolu w diecie należy zmniejszyć do 25% dostarczanej
energii. Ważny jest również skład tłuszczów Zaleca się zwiększenie spożycia
kwasów tłuszczowych omega-3 i omega-6 oraz unikanie nasyconych kwasów tłuszczowych. Obowiązuje również zakaz palenia tytoniu oraz unikanie
nadmiernego spożywania alkoholu. Należy zwracać uwagę by w diecie
znalazły się produkty dostarczające wartościowych składników odżywczych
takich jak.: L-karnityna, witamina C, beta-karoten, witamina E, resweratrol,
likopen, koenzym Q10 , selen, cynk, N-acetylo-cysteina, witamina B6.
Temat niepłodności męskiej nie powinien być tematem tabu.
The assessment of the ICARE PRO rebound tonometer in the examination of nocturnal intraocular pressure in different body positions
Małgorzata Danowska, Aneta Rogala, Tomasz Lis, Anna Plichta, Piotr
Maciejewicz
Although glaucoma is a multifactorial disease, high intraocular pressure
(IOP) remains the most important measurable risk factor. Its value and
daily fluctuations are used to assess the disease’s progression. It has also
been found that IOP depends on body position. The standard procedure
in assessment of the variations of IOP is the diurnal curve with Goldmann
tonometer (GT) performed in a sitting position. The hand held ICARE PRO
(ICP) rebound tonometer provides a possibility to measure IOP in both
sitting and supine positions.
The aims of this study were to assess the influence of postural change on
IOP measured with ICP and usability of ICP for taking measurements in
supine position at night. It was also investigated if sitting position ICP findings are significantly different from GT and if central cornea thickness (CCT)
correlates with the potential differences.
21 patients aged 66,9±11,75 were hospitalized in order to examine their
nocturnal IOP curves. The IOP was examined using ICP and GT at : 9pm,
12pm, 3am, 6am, 8am. Recumbent measurements were performed in the
patients rooms using ICP. Sitting measurements were performed 2min later
in the examination room using ICP and GT. CCT was taken before the first
tonometry.
Mean IOP in the supine position was significantly higher than IOP in the
sitting position, with the mean difference 3,08±4,66 mmHg (P<0,001). The
average difference of values obtained by ICP and GT was 2,76mmHg±2,30
(P<0,01). The IOP difference between ICP and GT was not affected by CCT
(R= -0,028).
Our study confirmed that IOP is higher in supine than sitting position. This
fact can require glaucoma treatment modification particularly for patients
with poor ocular perfusion and has great significance since the patients
spend 1/3 of the day supine. ICP has been well-tolerated by patients. It
seems to be a useful option for monitoring IOP in different body positions,
58
especially in immobilized patients and other cases in which GT cannot be
applied.
Wpływ operacji transpozycji jelitowej (IT) na gospodarkę węglowodanową u szczurów szczepu Zucker Leprfa
Michał Długaszek, Anna Krywult, Justyna Musiał, Jowita Adamczyk, Ewa
Olszańska
Wstęp: Operacja transpozycji jelitowej(IT) ma na celu poprawę homeostazy
glukozy, a jej działanie związane jest z efektem inkretynowym. Operacja IT
jest jedną z możliwych alternatywnych terapii dla osób chorych na cukrzycę
jednak zarówno mechanizm, jaki jej oddziaływanie na organizm nie są do
końca poznane i wymagają dalszych badań. W niniejszym eksperymencie
testowano krótko i długoterminowy efekt operacji IT na gospodarkę węglowodanową.
Cel: Ocena wpływu operacji IT na gospodarkę weglowodanową szczurów
szczepu Zucker Leprfa po 2, 4 i 16 tygodniach, od operacji transpozycji
jelitowej.
Materiał i metodyka: 24 szczurów szczepu Zucker Leprfa przez 8 tygodni
karmiono ad libidum. Następnie wykonano doustne testy tolerancji glukozy(OGTT) i na przeprowadzono operację IT (n=8). Zwierzęta poddano również
operacji pozorowanej SHAM (n=9). Wydzielono również nieoperowaną
grupę kontrolną (n=7). Po zabiegach zwierzęta karmiono ad libidum przez 4
miesiące standardową paszą, ważono, wykonywano OGTT .
Wyniki: Po 2, 4 i 16 tygodniach, uzyskano istotnie niższe wartości pola
pod krzywą glikemiczną ( AUC) grupy IT w porównaniu do wartości grupy
kontrolnej oraz SHAM. Istotnie niższe okazały się również wartości stężenia
glukozy na czczo (p<0,05, Tuckey).
Wnioski: Korzystnym efektem operacji IT jest poprawa tolerancji glukozy,
która pojawia się już na krótko po zabiegu i utrzymuje długoterminowo.
Zarówno niniejsze badanie jak i dane literaturowe wskazują na możliwość
zastosowania IT u ludzi z cukrzycą typu II.
Wykorzystanie spektroskopii Ramanowskiej i spektroskopii w zakresie
podczerwieni do identyfikacji różnic składu surowicy krwi osób cierpiących na choroby afektywne
Joanna Depciuch, Grzegorz Gruzeł, Magdalena Parlinska, Magdalena
Sowa-Kućma
Spektroskopia Ramana i spektroskopia w podczerwieni są metodami umożliwiającymi badanie drgań cząsteczek związków chemicznych. Dostarczają
informacji na temat budowy związków chemicznych poprzez identyfikację
grup funkcyjnych i analizę widm w zakresie tzw. fingerprint. Pozwalają także
ilościowo i jakościowo oznaczyć zawartość badanej substancji w próbce.
Obie techniki spektroskopowe coraz częściej są używane w biologii oraz
medycynie do diagnostyki chorób lub też do monitoringu terapii.
Zaburzenia afektywne zaliczane są do chorób psychicznych, które najczęściej dotykają społeczeństwo. Przyczyny tych zaburzeń nie są dokładnie
poznane, wiadomo jednak, że oprócz czynników środowiskowych (stres,
przykre wydarzenia) znaczącą rolę odgrywają czynniki genetyczne. Są to
najczęściej mutacje występujące w obrębie kilku genów prowadzące do
zaburzeń w budowie błony komórkowej neuronów (spadek ilości fosfolipidów oraz białek receptorowych). Diagnostyka tych zaburzeń opiera się na
testach psychologicznych oraz molekularnych wybranych grup białek. Wyniki pochodzące z pomiaru surowicy osób cierpiących na choroby afektywne
pozwalają stwierdzić, że istnieje bezpośrednia interakcja pomiędzy ilością
fosfolipidów, a obecnością białek receptorowych. W otrzymanych i przeanalizowanych widmach widać, że osoby cierpiące na zaburzenia afektywne
wykazują spadek ilości fosfolipidów jak również białek, z racji bezpośredniego wpływu fosfolipidów na strukturę trzeciorzędową białek, w porównaniu z osobami zdrowymi. Fakt ten jest dowodem na to, że Spektroskopia
Ramana oraz spektroskopia w podczerwieni oprócz dostarczenia informacji
o składzie badanych próbek, jest doskonałym narzędziem diagnostycznym
mogącym przyczynić się do poznania podłoża wielu chorób.
Współczesna terapia dermatologiczna wyprysku łojotokowego
Łukasz Dudarski
Wyprysk łojotokowy ,czy inaczej łojotokowe zapalenie skóry jest głównie
chorobą wieku niemowlęcego tak zwane : pieluszkowe zapalenie skóry
o numerze L22 według ICD-10,a zdarza się coraz częściej u dorosłych.
Współczesne metody walki z ów chorobą to głównie leki bazujące na sub-
science
59
stancjach stosowanych w leczeniu trądziku, nie ma specjalistycznych leków
ukierunkowanych na łojotokowe zapalenie skóry osób dorosłych. Główny
składnikiem terapii są kremy z ketokonazolem, kortykosteroidami oraz
antybiotyki. Z uwagi na kruchość i wrażliwość skóry produkty ze steroidami
powinny być stosowane w szczególnie ostrych przypadkach owej choroby.
Kolejną metodą jest doustne przyjmowanie izotretynoiny , która należąca do
retynoidów wykazuje szczególne działania na skórę. Izotretynoina hamuje
aktywność gruczołów łojowych oraz zmniejsza ich wielkość, wpływając na
zahamowanie namnażania Propionibacterium acnes. Normalizuje proces
keratynizacji w wyniku hamowania proliferacji sebocytów i prawdopodobnie przywraca prawidłowy proces różnicowania komórek. Możliwe też, że
zmniejsza aktywność telomerazy, co ułatwia śmierć komórek naskórka i
ma działanie pro-apoptotyczne. Prowadząc obserwacje na własnej osobie
stwierdzam zaskakująco dobre działanie izotretynoiny na stan skóry
jednocześnie powodując (według mojej samooceny) pogorszenie stanu psychicznego leczonego . Z uwagi na metabolizowane ów związku w wątrobie
konieczne jest regularne sprawdzanie enzymów wątrobowych , które w
okresie leczenia znacząco rosną.
Ocena aktywności ekstraktów z liści jeżyny popielicy (Rubus caesius L.)
i ich wpływu na komórki raka jelita grubego w badaniach in vitro
Adrianna Dudek
Na całym świecie wzrasta zainteresowanie potencjalnymi czynnikami chemoprewencyjnymi pochodzącymi z naturalnych surowców. Coraz częściej
poszukuje się substancji bioaktywnych o zdolnościach przeciwutleniających,
działających przeciwnowotworowo lub uzupełniających terapię nowotworów. Liście z jeżyny popielicy (Rubus caesius L.) są bogatym/obfitym źródłem przeciwutleniających związków, takich jak kwas elagowy, flawonoidy
(pochodne kwercetyny i kemferolu), taniny.
Ekstrakty z liści jeżyny popielicy zostały zbadane pod względem ich aktywności antyproliferacyjnej, zdolności przeciwutleniającej (zmiatania wolnych
rodników) oraz zdolności do redukcji żelaza. Wpływ badanych ekstraktów
na dwie linie komórkowe pochodzące z drugiego i trzeciego stadium z raka
jelita grubego in vitro został oszacowany za pomocą metod NR, MTT, DPPH
oraz redukcji żelaza.
Badania przedstawione w niniejszej pracy pozwalają stwierdzić, że ekstrakty
z liści jeżyny popielicy wpływają negatywnie na integralność błon komórek
obu stadiów raka jelita grubego. Badane ekstrakty w średnich i wyższych
stężeniach hamują metabolizm mitochondrialny i są cytotoksyczne wobec
linii z trzeciego stadium raka, natomiast nie hamują metabolizmu komórek
ze stadium drugiego. Wszystkie ekstrakty z jeżyny wykazały znaczną zdolność zmiatania wolnych rodników oraz redukcji żelaza.
Podane wyniki wskazują, że biologicznie czynne związki z jeżyny mogą
znaleźć zastosowanie w chemoprewencji nowotworów lub jako uzupełnienie
ich terapii ze względu na ich ogromny potencjał przeciwutleniający.
Grafen - seryjny zabójca i obrońca uciśnionych
Ilona Dudek, Marta Skoda
Grafen jest dwuwymiarową strukturą, złożoną z atomów węgla o hybrydyzacji sp2, połączonych w sześciokąty. Grafen jest najcieńszy, twardszy, niż
najtwardszy znany dotąd diament i bardziej wytrzymały niż stal, do tego jest
elastyczny, transparentny, doskonale przewodzi prąd i posiada niezwykłe
właściwości mechaniczne i optyczne. Ponadto jest bardzo wytrzymały
termicznie i chemicznie odporny na działanie wody oraz rozpuszczalników
organicznych, a że jego podstawową jednostką jest wszechobecny i powszechnie dostępny węgiel nie dziwi fakt, że stał się wschodzącą gwiazdą
współczesnego świata nanomateriałów. Jego unikalna powierzchnia charakteryzuję się najlepszą biozgodnością i tolerancją przez organizm pośród
dotychczas poznanych nanomateriałów
Badania prowadzone nad właściwościami biologicznymi grafenu wykazały,
iż materiał ten w istotny sposób może hamować rozwój komórek nowotworowcyh. Grafen tworzy swoistą, węglową powłokę o grubości jednego
atomu, wokół komórek nowotworowcyh. Ta ultra cienka struktura stanowi
nieprzepuszczalną warstwę izolacyjną, ograniczając dostęp tlenu i substancji odżywczych do komórek nowotworowych co w konsekwencji prowadzi
do obumiernia guza. Dodatkowo, powłoka grafenowa w istotny sposób
ogranicza możliwość metastazy. Udowodniono również, że dwuwymiarowa
struktura atomów węgla oddziałuje na komórki nowotworowe poprzez przerwanie ciągłości błony lipidowej, wzrost wewnątrzkomórkowego stężenia
reaktywnych from tlenu (ROS) i tym samym aktywację szlaku apoptozy oraz
wzmożoną produkcję TNFα i cytokin prozapalnych w makrofagach biorą-
cych udział w eksterminacji nowotworu.
Powierzchnia grafenu umożliwia wiązanie różnych substancji takich jak leki,
proteiny, przeciwciała, immunoglobuliny, cząsteczki kwasów rybonukleinowych, bez zmiany właściwości chemicznych i fizycznych tych substancji.
Dodatkowo ich uwalnianie może być ściśle kontrolowane przez pH środowiska.
Odpowiednio zsyntetyzowana powłoka grafenowa może swoiście wiązać
komórki rakowe poprzez obecne na powierzchni przeciwciała precyzyjnie
łączące się z antygenami nowotworowymi. Po związaniu komórek nowotworowych przez grafen, można wybiórczo usuwać komórki przy użyciu
zewnętrznego lasera na podczerwień. Ponadto możliwe jest połączenie
pojedynczej warstwy grafenu z cytostatykami bezpośrednio uwalnianymi do
środowiska komórek nowotworowych. Wykorzystanie grafenu w medycynie daje nadzieje na opracowania terapii przeciwnowotworowej, która
działałaby tylko na komórki nowotworowe, przy okazji mobilizując komórki
immunologiczne gospodarza do walki z nowotworem. Pozwoliłoby to nie
tylko na zwiększenie skuteczności terapii ale także na ograniczeniu skutków
ubocznych wynikających ze stosowanych chemioterapii.
Odkrycie niezwykłych właściwości grafenu zainicjowało niemalże lawinowy
rozwój badań dotyczących coraz to nowszych zastosowań tego 2-wymiarowego nanomateriału zarówno w elektronice jak i w biomedycynie.
Najnowsze doniesienia oparte na badaniach in vitro wskazują, iż materiały
na bazie grafenu, w tym głównie czysty grafen, ale także jego tlenek czy nanorurki węglowe, promują wzrost, rozwój, adhezję i różnicowanie komórek
macierzystych. Inżynieria tkankowa w tym regeneracja tkanki kostnej jest
obecnie najefektywniejszą dziedziną nauki zajmującą się odbudową defektów kości spowodowanych urazem, złamaniem, wadami wrodzonymi czy
nowotworami. Liczne badania koncentrują się na tworzeniu nowych, bądź
modyfikowaniu dotychczas istniejących, nanomateriałów w celu stworzenia
biokompatybilnych rusztowań dla komórek o właściwościach promujących
i ułatwiających wzrost i różnicowanie macierzystych komórek w kierunku
komórek kości. Najnowsze doniesienia, uwzględniające właściwości mechaniczne i biologiczne grafenu, dowodzą możliwości jego zastosowania jako
nanomateriału do budowy rusztowania dla komórek w medycynie regeneracyjnej. Badania dotyczące biokompatybilności grafenu jako nanomateriału,
uwzględniające jego mechaniczne właściwości tj. elastyczność, sprężystość
i zdolność adaptacji do płaskich, ale nieregularnych powierzchni dowodzą
jego możliwości licznego wykorzystania w tworzeniu filmów, hydrożeli i
innych rodzajów rusztowań komórkowych w inżynierii tkankowej. Potencjał
osteogenny powierzchni pokrytych grafenem potwierdzono w licznych
badaniach in vitro na ludzkich mezenchymalnych komórkach macierzystych
(hMSCs), które wykazywały ekspresję specyficznych dla osteoblastów
markerów komórkowych oraz wzmożony wzrost, rozwój i różnicowanie w
kierunku komórek kości bez dodatku czynników wzrostu w medium hodowlanym. Badania porównujące powierzchnie pokryte grafenem do próbek
pokrytych polistyrenem wykazały cytokompatybilność, ułatwioną adhezję,
proliferację i różnicowanie w kierunku komórek kości kozich mezenchymalnych komórek macierzystych w medium zawierającym jedynie płodową
surowicę bydlęcą. Dodatek tlenku grafenu do 3-wymiarowych rusztowań
z chitosanu ulepsza jego właściwości mechaniczne, formowanie porów i
wzmożoną bioaktywność. Podobnie dzieje się z macierzą zbudowana na
bazie tytanu z dodatkiem tlenku grafenu i fibronektyny oraz szkłu bioaktywnemu nano-58S domieszkowanym czystym grafenem, co stanowi kolejny
przykład szerokich możliwości zastosowania grafenu i jego pochodnych w
inżynierii tkankowej i medycynie regeneracyjnej.
Szeroki potencjał grafenu można wykorzystać zarówno do selektywnego
usuwania z organizmu komórek niechcianych jak i promować wzrost i
proliferacje komórek niezbędnych do prawidłowej budowy i funkcji tkanek
organizmu.
Phages vs lactic acid bacteria
Karolina Dudziak
Bacteriophages (phages) are viruses and have ability to infect bacteria and
to replicate inside the bacterial cells. They have DNA or RNA genome localized in phage head. Bacteriophages are considered as a non-living organisms because outside the host they are unable to keep their life functions.
LAB (Lactic Acid Bacteria) are commonly used in food processing for preservation and fermentation. One of the biggest problem in food production
is presence of phages which leads to bacterial lysis and causes huge
economical loses. Recently bacteriophages have been found for bacterial
strains used in the industry, such as species of lactic acid bacteria e.g.
Lactococcus sp.,Lactobacillus sp., Leuconostoc sp., Pediococcus sp. or
science
Streptococcus sp. Most of LAB- infecting phages belong to Caudavirales
group, mostly Siphoviridae or Podoviridae family. Previously LAB phages
were considered only as an inhibitory factor during milk fermentation in dairy
industry. Currently it was demonstrated that prophages which are integrated
in bacterial genome are the main source of bacterial genetic diversity.
Prophages isolated from their natural environment (row milk, cheese, yogurt)
indicated very close relationship with bacteria mostly limited to one or few
starter strains in the same bacteria species.
In recent years, genome sequencing technologies have highly improved
and contributed to increase the knowledge of LAB-infecting phage biodiversity, taxonomy and evolution. Molecular techniques are very useful tools
for phages testing and genotyping. Currently multiplex PCR is the most
common method for phage detection whereas the DNA-DNA hybridization
system is frequently applied for phages classification. Studies of lactococcal
phages provided a solid basis for LAB and other Gram positive bacteria
phages classification. This data is based on isolation and characterization,
genome sequencing studies and indicate how important the phage populations monitoring will be in the future.
The gateway cloning system as a useful technique in molecular studies
Karolina Dudziak
The gateway cloning system is a new trend in scientific world. During last
few years it has become one of the most developing molecular technique.
Currently it is mostly used in biology as a perfect tool for cloning and subcloning DNA sequences which facilitate analysis of gene function and protein
expression. Based on the well-characterized site-specific recombination
system of phage lambda, the gateway technology allows to link DNA fragments in a predefined order and orientation and to maintain reading frame.
60
disorders (diabetes, gallstones), and gonad and liver function. Unlike other
FF that act on a defined population with a special effect, the wide use of
coffee-drinking impacts a broad demographic (from children to the elderly),
with a wide spectrum of health benefits. Many studies support the idea that
coffee-drinking has health benefits. Thus, it is simple to conceptualise coffee
as a FF. Functional food (FF) has neither a precise nor a universal definition;
rather, our understanding of FF is based on its beneficial effects on health
promotion and/or disease prevention.
Zależność pomiędzy depresją a podwyższonym cholesterolem wśród
mieszkańców Krakowa
Paulina Dusińska
Wstęp: W literaturze naukowej istnieją dowody na istnienie związku
pomiędzy podwyższonym cholesterolem a depresją. Istnieje konieczność
pogłębiania analiz dotyczących depresji, która staje się coraz większym
problemem zdrowotnym.
Cel pracy: Celem pracy jest ocena zależności pomiędzy występowaniem
depresji ciężkiej ocenionej liczbą punktów uzyskanych w skali CESD a
podwyższonym cholesterolem u mężczyzn i kobiet, mieszkańców Krakowa,
badanych w ramach projektu HAPIEE.
Materiał i metody: Badana próba wynosiła 493 mężczyzn i 507 kobiet wylosowanych spośród blisko 10000 osób przebadanych w ramach projektu
HAPIEE w roku 2003/4 (losowa próba populacji Krakowa w wieku 45-69
lat). W badaniu standardowym kwestionariuszem pytano czy kiedykolwiek
stwierdzono u badanego podwyższony cholesterol we krwi. Poziom depresji
zmierzono skalą depresji CESD. Za poziom depresji ciężkiej przyjęto 20
punktów lub powyżej. Grupy porównano testem chi-kwadrat. Analizy wykonano pakietem Statistica v. 10 ( poziom istotności przyjęto p<0,05).
The gateway cloning system is based on two reactions: LR and BP which
provide transfer of the gene of interest into destination vector (Expression
Clone) which than can be used in further transformation. In each stage
reactions the use of proper vector and mix of recombination proteins which
mediate reactions is required. During BP reaction BP Clonase Enzyme Mix
is used and as a result the Entry Clone containing the DNA fragment is
obtained. That Entry Clone is used for LR reaction with LR Clonase Enzyme
Mix. As a result the Expression Clone is created. The gateway cloning
system can be used for cDNAs, partial or complete genes, or genomic DNA
(including non-coding sequences).This indicate that „gene” is meant to
include all types of DNA sequences. Before transformation it is necessary
to flank the DNA by the attB1 and attB2 fragments on the both sides of the
DNA fragment. For this purpose two PCR need to be performed. Otherwise
the first step of recombination during BP reaction will not occur.
Wyniki: Wśród badanej populacji depresję ciężką (≥ 20 pkt) stwierdzono
u 15,7% osób. 41% ankietowanych przyznało, że lekarz stwierdził u nich
podwyższony poziom cholesterolu we krwi. Wśród osób o podwyższonym cholesterolu, 18,95% miało depresją ciężką, natomiast wśród tych, u
których lekarz nie stwierdził podwyższonego cholesterolu, odsetek wynosił
13,39%. Różnice były istotne statystycznie (p=0,01880).
The gateway cloning system was developed originally by Life Technologies
and now it is commercialized by Invitrogen. The main function of gateway
system is cloning, combining and transferring of DNA segments between
different expression platforms. This method solves difficulties of the traditional cloning approaches such a adaptability, efficiency and compatibility.
Additionally it is applicable for a variety of research areas.
It is known that pathogenesis of many diseases is related to the changes in
cell calcium homoeostasis. Ca2+, Mg2+-ATPase is an integral membrane
protein which provides coupling of ATP hydrolysis with Ca2+ transmembrane transport.
Coffee - functional food and medicinal herb
Agata Durak, Urszula Gawlik-Dziki
Coffee (Coffea arabica) is the second-largest worldwide commodity, overshadowed only by crude oil. Without question, coffee is the most frequently
consumed functional food around the globe: In the United States alone there
are 108 million coffee consumers who spend $9.2 billion in the retail sector
and $8.7 billion in the foodservice sector each year. Coffee also has a rich
medical history. The therapeutic benefits of coffee are now supported by a
rapidly growing and significant level of scientific validation.
Coffee’s bioactive profile contains many of the most important constituents known to exist within functional foods (FF): flavonoids (catechins,
anthcyanins); caffeic acid; and ferrulic acid. Additional biologically active
components found in coffee include nicotinic acid, trigonelline, quinolinic
acid, tannic acid, pyrogallic acid, and caffeine. Coffee is a rich source of
antioxidants of the hydroxycinnamic acids family (caffeic, chlorogenic,
coumaric, ferrulic and sinapic acids), which can markedly change the total
polyphenol intake.
Coffee-drinking is used for social engagement, leisure, enhancement of
work performance and well-being. Epidemiological and experimental studies
have shown positive effects of regular coffee-drinking on various aspects
of health, such as psychoactive responses (alertness, mood change),
neurological (infant hyperactivity, Parkinson’s disease) and metabolic
Wnioski: W analizie stwierdzono częstsze występowanie depresji ciężkiej u
osób, u których stwierdzono podwyższony poziom cholesterolu.
Ca2+, Mg2+-DEPENDENT ATP HYDROLYSIS IN PERIPHERAL BLOOD
LYMPHOCYTES OF PATIENTS WITH RHEUMATOID ARTHRITIS AND
ANKYLOSING SPONDYLITIS
Roman Fafula
The aim of present research is to study the kinetic parameters of Ca2+-activated, Mg2+-dependent ATP hydrolysis in peripheral blood lymphocytes of
patients with rheumatoid arthritis and ankylosing spondylitis.
The changes of Ca2+, Mg2+-ATP-ase activity of peripheral blood lymphocytes in patients with a rheumatoid arthritis and ankylosing spondylitis have
been studied. It was shown the significant decrease in Ca2+, Mg2+- ATP-ase activity of lymphocyte plasma membrane and endoplasmic reticulum
membranes in patients with rheumatoid arthritis and ankylosing spondylitis
in comparison to the practically healthy donors.
Analyzing the alterations in hydrolase activity of Ca2+, Mg2+-ATPase the
kinetic analysis of primary active transport of Сa2+ ions through plasmatic
membrane and membrane of endoplasmic reticulum of saponin-perforated
peripheral blood lymphocytes was performed. It was found that transport of
Сa2+ ions by Ca2+, Mg2+-ATPase of lymphocyte plasmatic membrane in
healthy donors is slower and less intensive, but is characterized by higher
capacity in comparison with Ca2+, Mg2+-ATPase of endoplasmic reticulum.
It was shown that transport of Сa2+ ions through plasmatic membrane is
characterized by lower capacity in peripheral blood lymphocytes of patients
with rheumatoid arthritis and ankylosing spondylitis in comparison with
practically healthy donors.
Zmiany nasilenia fragmentacji DNA plemnika w populacji mężczyzn
województwa lubelskiego
Anita Wdowiak, Michał Filip, Monika Sadowska
science
61
Uzyskanie ciąży w procedurach leczniczych zależy głównie od jakości
plemnika oraz komórki jajowej. Potencjał rozrodczy nasienia uwarunkowany
jest nie tylko jego prawidłową morfologicznie budową i ruchem, ale także
uszkodzeniami chromatyny plemnika, do której należy min fragmentacja
DNA . Z literatury wiadomo, że plemnik nawet ze znacznie nasiloną fragmentacją DNA jest zdolny do zapłodnienia komórki jajowej. Oocyt posiada
również zdolność do naprawy nieprawidłowego DNA, zależy to jednak od
rodzaju uszkodzenia, jak również jakości komórki jajowej. Nasilona fragmentacja DNA jest odpowiedzialna za generowanie zmian epigenetycznych
prowadzących do obniżenia męskiej płodności, występowania przedwczesnej menopauzy czy chorób nowotworowych w przyszłych pokoleniach.
Uszkodzenia integralności chromatyny plemnika powstają w następstwie
zaburzeń w układzie oksydoredukcyjnym, które mogą być wywołane przez
czynniki środowiskowe. Wiadomo, że potencjał rozrodczy męskiego nasienia ulega stałemu obniżaniu od 50 lat, chociaż nie stwierdzono co jest tego
przyczyną. Celem niniejszej pracy była ocena zmian nasilenia fragmentacji
DNA nasienia męskiego w populacji województwa lubelskiego występująca
na przestrzeni ostatnich lat. Badanie opierało się na retrospektywnej analizie
badań testów fragmentacji DNA plemnika wykonywanych w centrach
leczenia niepłodności w Lublinie. Na podstawie przeprowadzonych badań
stwierdzono, że odsetek plemników z pofragmentowanym DNA wzrósł na
przestrzeni ostatnich czterech lat. Badania te będą wymagały kontynuacji w
przyszłości.
Parametry biochemiczne krwi oraz obraz anatomopatologiczny narządów wewnętrznych Żubra Europejskiego (Bison bonasus) żyjącego w
Białowieskim Parku Narodowym
Barbara Furmaga, Agnieszka Chałabis-Mazurek, Stanisław Winiarczyk,
Michał Krzysiak, J.L.Valverde Piedra
Celem badań było porównanie zależności pomiędzy wartościami parametrów biochemicznych krwi oraz zmianami stwierdzonymi podczas badania
sekcyjnego u żubrów wyeliminowanych w Białowieskim Parku Narodowym.
Materiał i metody: Materiał stanowiły próbki krwi pobrane od 10 żubrów
obojga płci, wyeliminowanych w ramach corocznych odstrzałów selekcyjno-redukcyjnych przeprowadzanych w Puszczy Białowieskiej w latach
2013-2014. Krew pobrano z żyły szyjnej zewnętrznej, zaś ocenę narządów
wewnętrznych wykonano pośmiertnie w trakcie badania anatomopatologicznego. W surowicy oznaczano stężenie enzymów wątrobowych (ALT, AST),
bilirubiny całkowitej (BIL T), mocznika (UREA), kreatyniny (CREA), fosfatazy
alkalicznej (ALP), albumin (ALB) oraz białka całkowitego (TP) przy użyciu
aparatu BS-130 firmy Mindray zgodnie z instrukcją producenta.
Wyniki i dyskusja: Średnie stężenie badanych parametrów mieściło się w
granicach wartości referencyjnych dla bydła, z wyjątkiem aktywności AST
(115,4 ±50,9).
W badaniu sekcyjnym stwierdzono w pojedynczych przypadkach zmiany
anatomopatologiczne w wątrobie takie jak ogniska zapalne, zapalenie
przewodów żółciowych, powiększenie pęcherzyka żółciowego, motylica
wątrobowa oraz marskość. Stwierdzone zmiany w strukturze tego narządu
mogą świadczyć o zaburzeniach w jego funkcjonowaniu, co ma związek
z wysoką aktywnością enzymów wątrobowych, wysokim stężeniem białka
całkowitego oraz bilirubiny całkowitej. U niektórych osobników zaobserwowano także przewlekłe stany zapalne oraz ropnie w innych narządach
wewnętrznych, co może być przyczyną podwyższonego stężenie białka
całkowitego.
U żubrów o słabej kondycji stwierdzono biegunki i odwodnienie oraz zwiększone stężenie mocznika i białka całkowitego w surowicy.
Przeprowadzone badanie biochemiczne krwi w pełni odzwierciedla stan
odżywienia, a także stan kliniczny badanych osobników. Stanowi ono ważny
element diagnostyczny i może służyć do monitorowania stanu zdrowia
zwierząt dziko żyjących.
Orbitopatia w przebiegu choroby Gravesa-Basedowa – opis przypadku
Paulina Furtak, Joanna Popiołek
Orbitopatia jest najczęstszym pozatarczycowym objawem choroby
Gravesa-Basedowa występującym u około 30% pacjentów dotkniętych
chorobą, a 5-10% chorych z uwagi na zaawansowanie procesu wymaga
leczenia przeciwzapalnego. Patomechanizm zmian ocznych nie został
do końca wyjaśniony, a na rozwój objawów ma wpływ wiele czynników,
działających prozapalnie i prowadzących do przewlekłego autoimmunologicznego zapalenia tkanek oczodołu. W ocenie ciężkości orbitopatii
Europejskie Towarzystwo Endokrynologiczne zaleca klasyfikację EUGOGO.
Najczęściej występujące zmiany łagodne mogą ustępować samoistnie.
Znacznie groźniejsze dla chorych mogą być objawy przyjmujące postać
wytrzeszczu naciekowo-obrzękowego. Mogą one prowadzić do zaburzenia
ruchomości gałek ocznych, niedomykalności powiek, wtórnie odsłonięcia i
uszkodzenia rogówki oraz ucisku na nerw wzrokowy, co może spowodować
utratę wzroku. Chorzy z nasiloną orbitopatią często skarżą się na ból gałek
ocznych, pieczenie, łzawienie, światłowstręt, podwójne widzenie. W leczeniu
orbitopatii w zależności od jej fazy nasilenia i występujących objawów stosuje się systemową glikokortykosteroidoterapię, radioterapię oraz leczenie
chirurgiczne. Istotne w procesie leczenia jest uzyskanie stanu wyrównania
hormonalnego (eutyreozy). Wśród dodatkowych metod terapeutycznych
stosuje się leczenie miejscowe, takie jak odpowiednie nawilżenie rogówki,
czy metody wspomagające, takie jak – np. wyższe ułożenie głowy pacjenta
podczas snu.
W pracy zaprezentowano przypadek 51 letniej kobiety hospitalizowanej
w Klinice Endokrynologii Uniwersytetu Medycznego w Lublinie, z powodu
rozpoznanej w październiku 2012 nadczynności tarczycy z towarzyszącą orbitopatią w przebiegu choroby Gravesa-Basedowa. W wywiadzie Pacjentka
zgłaszała występujące od kilku tygodni objawy ze strony narządu wzroku,
m.in. w postaci pieczenia, łzawienia, zaczerwienienia spojówek oraz obrzęku
powiek. W wykonanym badaniu MRI oczodołów potwierdzono obecność
aktywnej fazy orbitopatii. W leczeniu zastosowano dożylnie pulsacyjne
dawki metyloprednizolonu oraz terapię doustną (całkowity czas leczenia
12 tygodni, łączna dawka leku 4,5 g). W wyniku zastosowanego leczenia
uzyskano zmniejszenie dolegliwości ze strony narządu wzroku. Pacjentka po
upływie około dwóch miesięcy od zakończenia leczenia z nawrotem dolegliwości ponownie trafiła do Kliniki. Zastosowano II cykl glikokortykoterapii.
W wykonanym kontrolnie badaniu MRI oczodołów stwierdzono poszerzenie
mięśnia przyśrodkowego lewej gałki ocznej do 6,7 mm w fazie obrzękowej.
Ze względu na utrzymywanie się podwyższonego poziomu glikemii zastosowano leczenie przeciwcukrzycowe. W związku z brakiem zadowalających
efektów leczenia i zaostrzeniem objawów orbitopatii w postaci dwojenia
obrazu oraz pogorszenia widzenia w oku prawym (wskaźnik aktywności
orbitopatii CAS: 7pkt.) zaplanowano kolejny cykl systemowej steroidoterapii
w połączeniu z radioterapią oczodołów. Po zastosowanym leczeniu skojarzonym zaobserwowano poprawę stanu klinicznego Chorej i zmniejszenie
zgłaszanych dolegliwości. W wykonanym kontrolnie badaniu okulistycznym
stwierdzono istotną redukcję wskaźnika aktywności orbitopatii - CAS 2/7
pkt.
Obecnie jedną z najskuteczniejszych metod leczenia umiarkowanej i ciężkiej,
postępującej orbitopatii obrzękowo-naciekowej jest skojarzenie steroidoterapii i radioterapii. Leczenie skojarzone zwiększa szansę poprawy stanu
klinicznego pacjentów. Radioterapia oczodołów utrwala efekty kortykoterapii
i zapobiega nawrotom fazy naciekowo-obrzękowej. Jest to metoda bezpieczna, istotne przeciwwskazanie stanowi jednak retinopatia cukrzycowa,
ze względu na ryzyko jej zaostrzenia. W przypadku nieskuteczności terapii
alternatywą pozostaje operacyjna dekompresja oczodołów.
Prawidłowy odchów cieląt
Magdalena Gajownik, Katarzyna Gajownik
Zagadnienie odchowu zdrowych i prawidłowo rozwiniętych cieląt leży u
podstaw hodowli i użytkowania bydła. W pierwszych miesiącach życia cielęcia następuje bowiem intensywny wzrost tkanek i narządów, rozwijają się
przedżołądki oraz kształtuje się odporność organizmu decydująca o przystosowaniu zwierzęcia do środowiska. Prawidłowy odchów cieląt wywiera
więc wpływ nie tylko na wzrost zwierząt i ich zdrowotność, ale także na
rozwój tych narządów, które w wieku produkcyjnym decydują o późniejszej
wartości użytkowej. Szczególnie ważny jest okres żywienia paszą płynną,
kiedy cielęta nie mają jeszcze w pełni rozwiniętego żwacza, a aktywność
enzymatyczna przewodu pokarmowego jest ograniczona.
Występowanie kielisznika zaroślowego (Calystegia sepium L.) w uprawach kukurydzy na terenie Pogórza Wielickiego
Dorota Gala-Czekaj, Michał Gąsiorek, Agnieszka Stokłosa, Joanna Kaczmarzyk
Celem przeprowadzonych badań była ocena występowania kielisznika
zaroślowego (Calystegia sepium L.) w uprawach kukurydzy na obszarze
Pogórza Wielickiego.
Naturalnym miejscem występowania kielisznika zaroślowego są tzw.
zbiorowiska welonowe, czyli gęste ziołorośla nadrzeczne, których stałym
elementem są pnącza. Od niedawna obserwuje się wkraczanie kielisznika
science
zaroślowego na pola uprawne, szczególnie z kukurydzą i tytoniem, które są
doskonałymi roślinami podporowymi dla tego chwastu.
Pogórze Wielickie jest mezoregionem położonym w południowej Polsce, na
północy graniczącym z Bramą Krakowską, na południu z Beskidem Małym i
Beskidem Makowskim, na zachodzie z Pogórzem Śląskim, a na wschodzie –
z Pogórzem Wiśnickim. Na Pogórzu Wielickim dominuje rolnicze użytkowanie terenu.
Dla oceny stopnia nasilenia występowania kielisznika zaroślowego na obszarze Pogórza Wielickiego przeprowadzono w październiku 2013 r. badania
terenowe na polach uprawnych z kukurydzą. Lustrowane pole położone były
w różnych częściach badanego mezoregionu. Badania objęły 16 pól uprawnych z kukurydzą, z których pobrano 8 próbek glebowych. Analizowano
zależność pomiędzy występowaniem chwastu a bliskością cieków wodnych
oraz wybranymi właściwościami warstwy ornej gleby. Kielisznik zaroślowy
na terenie Pogórza Wielickiego wystąpił na siedmiu stanowiskach, co stanowi prawie 44% zlustrowanych pól uprawnych. Dwa z siedmiu pól uprawnych
z kukurydzą, na których stwierdzono występowanie chwastu położone były
blisko cieku wodnego. Kielisznik wystąpił na glebach zaklasyfikowanych
jako pył gliniasty, pył ilasty i glina piaszczysta. Przeprowadzone badania
wykazały, że na obszarze Pogórza Wielickiego kielisznik zaroślowy stanowi
duże zagrożenia w uprawie kukurydzy i nasilenie jego występowania powinno być monitorowane.
Aplikacje popiołów lotnych w gospodarce
Dagmara Galas
W ostatnich latach przemysł generuje bardzo duże ilości popiołów lotnych.
Szacuje się, ze rocznie powstaje około 500 mln ton tego rodzaju odpadów.
Wiele gałęzi przemysłu wykorzystuje popioły lotne do produkcji nowych
materiałów. Niemniej jednak ogromne ilości popiołów lotnych są ciągle składowane na wysypiskach, stanowiąc stale rosnące zagrożenie dla środowiska naturalnego. Dlatego tak ważne jest opracowanie metod pozwalających
na ich szersze wykorzystanie w różnych gałęziach gospodarki. Właściwości popiołów lotnych pozwalają na ich szerokie zastosowanie w
wielu dziedzinach. Popioły lotne od wielu lat są wykorzystywane w technologii produkcji cementu, gdzie mogą pełnić rolę kompleksowego dodatku pucolanowo-siarczanowego bądź regulatora czasu wiązania. Stanowią także
podstawowy składnik spoiw, które wchodzą w skład zapraw budowlanych
[1]. Odpady paleniskowe są stosowane również w ceramice, do produkcji
cegieł czy pustaków szczelinowych. W górnictwie popioły lotne są wykorzystywane do wypełniania pustek podziemnych, a także do „ekranowania”
hałd węgla. W drogownictwie znalazły zastosowanie jako materiały do
budowy nasypów, dodatek stabilizujący podłoże czy materiał wypełniający
do mas bitumicznych [2]. Ostatnio odpady z palenisk wykorzystuje się do
produkcji mieszanek cementowo-popiołowych, które są stosowane do budowy wałów przeciwpowodziowych. Popioły lotne są szeroko wykorzystywane w rolnictwie m.in. do odkwaszania, poprawy migracji wody w glebie, a
także zobojętniania kwaśnych składników gleb. Nawożenie popiołem lotnym
wpływa korzystnie na właściwości fizyczne gleb, zwiększając chłonność w
stosunku do wody oraz pojemność kompleksu sorpcyjnego, a także zmniejszając gęstość [3]. Jedną z alternatyw zagospodarowania popiołów jest ich
modyfikacja i zastosowanie jako adsorbentów metali w roztworach.
Ocena skuteczności leczenia w łagodzeniu stresu oksydacyjnego u
chorych na stwardnienie rozsiane
Sabina Galiniak, Monika Adamczyk-Sowa, Grzegorz Bartosz, Izabela Sadowska-Bartosz
Stwardnienie rozsiane (łac. sclerosis multiplex, SM) jest przewlekłą zapalną
chorobą demielinizacyjną ośrodkowego układu nerwowego i najczęstszą przyczyną niepełnosprawności u osób młodych. Za rozwój choroby
odpowiedzialne są predyspozycje genetyczne, czynniki środowiskowe oraz
nieprawidłowa odpowiedź immunologiczna, lecz dokładna jej etiologia wciąż
pozostaje nieznana. Uważa się, że stres oksydacyjny odgrywa ważną rolę
w patogenezie stwardnienia rozsianego przyczyniając się do zniszczenia
mieliny i degeneracji tkanki nerwowej.
W naszych badaniach porównywaliśmy skuteczność zastosowanego
leczenia w łagodzeniu stresu oksydacyjnego u nieleczonych pacjentów z
remitująco-nawracającym stwardnieniem rozsianym, klinicznie stabilnych
pacjentów leczonych interferonem β1a, interferonem β1b oraz octanem
glatirameru w porównaniu do grupy osób zdrowych. Wykazano, że stężenie
końcowych produktów zaawansowanej glikacji oraz zaawansowanych
produktów utleniania białek (AOPP) było obniżone u pacjentów leczo-
62
nych interferonem β1a i β1b w porównaniu do nieleczonych pacjentów.
Dodatkowo, stężenie grup tiolowych było wyższe u pacjentów leczonych
octanem glatirameru, a zawartość fruktozaminy była obniżona u leczonych
interferonem β1a i octanem glatirameru w porównaniu do grupy pacjentów
nieleczonych. Wyniki wskazują, że oznaczane markery mogą być użyteczne
w ocenie skuteczności terapii w obniżaniu stresu oksydacyjnego u chorych
na stwardnienie rozsiane.
Efektywność przezcewnikowego zamykania przetrwałego otworu owalnego u młodych pacjentów po zatorze paradoksalnym
Michał Gałeczka, Karol Kukowka
Wstęp: Przetrwały otwór owalny (PFO) może być przyczyną zatoru paradoksalnego (ZP). Jakkolwiek, zjawisko to wśród pacjentów pediatrycznych
jest jeszcze niezbadane. Przezcewnikowe zamykanie PFO jest uważane za
metodę z wyboru u tego rodzaju pacjentów.
Cel: Analiza danych klinicznych i długoterminowa obserwacja pacjentów
pediatrycznych z PFO po epizodzie ZP leczonych przezcewnikowym zamknięciem przecieku.
Materiały i metody: Spośród 230 pacjentów z kryptogennym udarem, u których wykonano przezskórne zamknięcie drożnego PFO w naszym Centrum,
wybranych zostało siedmioro dzieci (10-15,5rż, 5 m). Wskazaniami były:
przemijający atak niedokrwienny (TIA) u 6 pacjentów i udar niedokrwienny
mózgu u jednego pacjenta. Najczęstszymi objawami neurologicznymi ZP
były: bóle głowy (4 pacjentów), asymetryczne osłabienie siły mięśniowej
(3 pacjentów), zaburzenia mowy i wzroku (odpowiednio 2 pacjentów).
Przezczaszkowe badanie dopplerowskie (TCD) zostało wykonane u 3
pacjentów (wyniki MES: 20, 100, 110), 4 pacjentów zostało zakwalifikowanych do zabiegu bez wykonania TCD. Zgony z powodu zatorowości, udaru
niedokrwiennego i TIA uznano za nawracający epizod ZP.
Wyniki: Zabieg został skutecznie przeprowadzony u wszystkich pacjentów
bez powikłań podczas hospitalizacji. W długoterminowej obserwacji (3-13
lat) u jednego pacjenta odnotowano nawrotowy epizod TIA. U jednego pacjenta występowało napadowe migotanie przedsionków (Amplatzer Septal
Occluder), u innego pacjenta występowały arytmie, z kolei dwóch pacjentów
w dalszym ciągu uskarżało się na przewlekłe bóle głowy.
Wnioski: Zatory paradoksalne są bardzo rzadkie w populacji dziecięcej.
Przezcewnikowe zamknięcie PFO jest procedurą bezpieczną i skuteczną,
jakkolwiek w długoterminowej obserwacji nawrotowe ZP po tego rodzaju
terapii są możliwe u ograniczonej ilości pacjentów.
Efekty środowiskowe systemów energetyki słonecznej
Jacek Gembicki
Do systemów energetyki słonecznej zaliczamy systemy fototermiczne i
fotowoltaiczne. Systemy fototermiczne służą do przekształcenia energii
promieniowania słonecznego w energię cieplną. Proces ten odbywa się w
specjalnie zbudowanych kolektorach, przez które przepływa ciecz. Ciecz zostaje nagrzana do odpowiedniej temperatury, a następnie oddaje ona ciepło,
ogrzewając bieżącą wodę użytkową.
Natomiast systemy fotowoltaiczne wykorzystują zjawisko fotoelektryczne
wewnętrzne. Zjawisko te opisuje sposób zachowania się elektronów w
półprzewodniku. Powstałe ładunki zostają rozdzielone przez istniejące na
złączu pole elektryczne sprawia to, że na złączu p-n pojawia się napięcie.
Panele fotowoltaiczne wykorzystywane w systemach fotowoltaicznych służą
do produkowania „zielonej energii”, jednak same panele posiadają duży
wpływ na nasze środowisko naturalne. Przewiduje się, że średnia żywotność
paneli PV wynosi 20-30 lat. Po tym czasie zużyte panele PV należy zdemontować i poddać recyklingowi, utylizacji albo renowacji. Recykling paneli PV
polega na oddzieleniu od siebie elementów szklanych, plastikowych oraz
metali tak, aby można było je ponownie wykorzystać. Jednakże najważniejszym składnikiem budowy paneli PV, który odzyskujemy jest krzem. Krzem,
który jest wykorzystywany obecnie produkowanej elektronice, może być
odzyskany z uszkodzonych lub wyeksploatowanych paneli PV, następnie
może być ponownie użyty do produkcji nowych paneli albo innych elementów elektronicznych. Zużyte panele można także poddać regeneracji dzięki
temu panele te można ponownie wykorzystywać, takie panele nie wpływają
negatywnie na nasze środowisko ponieważ są ponownie montowane i
znowu produkują „zieloną energię”.
Podsumowując, mimo że energia pozyskiwana z energii słońca jest czystą
energią to, aby ją otrzymać musimy zużyć ogromne ilości energii na produkcję paneli fotowoltaicznych, następnie po okresie użytkowania panele
science
63
te mogą mieć niekorzystny wpływ na nasze środowisko chyba, że zostaną
poddane procesowi recyklingu lub regeneracji, oba te procesy wiążą się z
wykorzystaniem dużych zasobów energetycznych i mają niekorzystny wpływ
na środowisko, ale i tak są bardziej opłacalne i bezpieczniejsze niż utylizacja
paneli na złomowisku gdzie może dojść do zanieczyszczenia środowiska
naturalnego.
Warunki kiełkowania nasion Allium victorialis L.
Joanna Gębura, Krystyna Winiarczyk, Artur Nowak, Jolanta Jaroszuk-Ściseł
Nasiona posiadają duże znaczenie gospodarcze. Stanowią nie tylko zebrane
plony, ale również są wykorzystywane do uzyskania nowego pokolenia
roślin. Kiełkowanie to zbiór procesów zachodzących w nasieniu, które
aktywują zarodek do wzrostu w siewkę. Nasiona większości roślin nie
kiełkują od razu po dojrzeniu, ale przechodzą w stan spoczynku względnego
lub głębokiego. Stan uśpienia nasion został wytworzony w toku ewolucji i
pomaga roślinom przetrwać niekorzystne warunki środowiskowe. Jednak
z drugiej strony u niektórych gatunków jest bardzo trudny do przełamania.
Przykładem jest czosnek siatkowaty (Allium victorialis L.); roślina wieloletnia,
która występuje na terenach górskich w Azji, Ameryce i Europie. W 2006
roku A. victorialis został umieszczony na Czerwonej liście roślin i grzybów
Polski jako gatunek zagrożony wyginięciem. Kwitnie on w lipcu i sierpniu
wydając duże ilości nasion, które nie kiełkują.
Przeprowadzone badania własne stanowią wstęp do poznania mechanizmów warunkujących spoczynek nasion, jak również zabiegów jakimi należy
traktować nasiona czosnku siatkowatego, aby przerwać ten spoczynek. W
nasiennictwie stosuje się różnorodne metody przełamywania spoczynku
nasion u roślin. W trakcie badań nad kiełkowaniem nasion A. victorialis zastosowano stratyfikację chłodną i ciepłą oraz skaryfikację. Uzyskane wyniki
pozawalają postawić tezę, że nasiona u badanego gatunku nie przechodzą
w stan głębokiego uśpienia. Ustalono, że temperatura 20oC, odpowiednia
wilgotność podłoża oraz warunki całkowitej ciemności sprzyjają ustąpieniu
spoczynku względnego u A. victorialis. Ponadto kiełkowanie nasion na
podłożu sterylnym (wermikulit) jest wydajniejsze - wynosi 90%, od podłoża
naturalnego (ziemia lokalna), na którym wykiełkowało 34% nasion.
Zawartość makroelementów (Ca, Na, K) w ziarnie pszenicy orkisz ozimej nawożonej mikroelementami
Głosek-Sobieraj Małgorzata, Cwalina-Ambroziak Bożena, Perczak Adam,
Waśkiewicz Agnieszka
W ostatnich latach wzrasta zainteresowanie uprawą pszenicy ozimej orkisz
(Triticum aestivum ssp. spelta), której ziarno znajduje zastosowanie w produkcji żywności ekologicznej. Pod względem odżywczym orkisz jest uznawany za zboże znacznie bardziej wartościowe niż pszenica zwyczajna, gdyż
odznacza się większą zawartością białka, tłuszczu, błonnika pokarmowego
oraz witamin i składników mineralnych. Badania zostały przeprowadzone w
celu przeanalizowania zmian w zawartości makroelementów w ziarnie pszenicy orkisz ozimej nawożonej mikroelementami i szczepionką Nano-Gro.
Materiał do badań stanowiło ziarno pszenicy orkisz ozimej odmiany Schwabenkorn uprawianej w 2012 i 2013 r. w ścisłym doświadczeniu poletkowym
w Tomaszkowie (w układzie losowanych bloków, w trzech powtórzeniach).
Uwzględniono następujące obiekty: I. kontrola (bez nawożenia); II. NPK (90
kg N; 70 kg P2O5; 100 kg K2O); III. NPK (jak w obiekcie „II”) + 0,2 kg Cu; IV.
NPK (jak w obiekcie „II”) + 0,2 kg Zn, V. NPK (jak w obiekcie „II”) + 0,2 kg
Mn; VI. NPK (jak w obiekcie „II”) + Cu, Zn, Mn; VII. NPK (jak w obiekcie „II”)
+ szczepionka Nano Gro. Przed analizą spektrometryczną próbki zbożowe
zostały poddane mineralizacji. Analiza ilościowa Ca, Na, K odbywała z użyciem spektrometru 280Z AA firmy Agilent. Wyniki opracowano statystycznie
z użyciem analizy wariancji (STATISTICA 10), a różnice między średnimi
porównywano testem Duncana na poziomie istotności p=0,01.
W obydwu latach badań zawartość wapnia w ziarnie pszenicy orkisz ozimej
zebranych z roślin w analizowanych obiektach kształtowała się na zbliżonym
poziomie, jedynie w ziarnie w 2012 r. z obiektu NPK+Zn i NPK+Nano Gro
była większa odpowiednio o ok. 30 i 40%, a mniejsza o 40% w obiekcie
NPK+Cu+Zn+Mn w porównaniu do 2013 r. Największą zawartością sodu
charakteryzowały się ziarniaki ze zbioru w obiekcie NPK+Cu, NPK+Zn,
NPK+Mn w 2012 r. oraz w obiekcie z aplikowaną szczepionką NPK+Nano
Gro w 2013 r. W podobnych ilościach ziarniaki w analizowanych obiektach
zakumulowały potas w 2012 r., z przewagą do 2013 r.
Ocena jakości życia kobiet leczonych metodą BCT z procedurą węzła
wartowniczego z powodu raka piersi
Iwona Głowacka, Krystyna Nowacka
Wstęp: Rak piersi jest najczęściej występującym nowotworem złośliwym u
kobiet. Rocznie w Polsce umiera około 5000 kobiet z powodu tej choroby. Celem przeprowadzonych badań było określenie, czy operacja piersi
metodą BCT z procedurą węzła wartowniczego wpływa na zmiany w ocenie
jakości życia u operowanych chorych.
Materiał i metody: Badaniem objęto 50 kobiet (mediana wieku chorych –
50,2 lata), leczonych z powodu raka piersi metodą BCT z procedurą węzła
wartowniczego, w Oddziale Klinicznym Nowotworów Piersi i Chirurgii
Rekonstrukcyjnej Centrum Onkologii w Bydgoszczy. U poddanych ocenie
chorych stwierdzono I lub II stopień zaawansowania klinicznego choroby
nowotworowej. W badaniach posłużono się standardowymi kwestionariuszami QLQ-C30 i QLQ-BR23. Pacjentki wypełniały kwestionariusze
QLQ-C30 i QLQ-BR23 przed zabiegiem (grupa A1) oraz sześć tygodni po
zabiegu (grupa A2).
Wyniki : Jakość życia mierzona za pomocą skali EORTC QLQ-C30 i
EORTC-BR 23 była wyższa u kobiet przed zabiegiem w zakresie pełnienia
ról społecznych oraz ocenie ogólnej jakości życia (p < 0,05). Po zabiegu
operacyjnym nastąpiła poprawa w zakresie funkcjonowania emocjonalnego,
w zakresie czucia się chorym lub niedobrze oraz w sferze funkcjonowania
psychicznego (p < 0,05). Nie stwierdzono istotnie statystycznych różnic
przed i po zabiegu w zakresie funkcjonowania fizycznego, poznawczego,
społecznego, sfery seksualnej (p > 0,05). Wnioski: Wskazane jest przeprowadzanie zabiegów operacyjnych metodą BCT z procedurą węzła wartowniczego ze względu na korzyści w sferze funkcjonowania psychicznego i
emocjonalnego u operowanych kobiet
Wady zgryzu u psów - leczenie ortodontyczne
Magdalena Gołyńska, Izabela Polkowska
Zgryz określany jest jako wzajemny stosunek położenia żuchwy i szczęki.
W zależności od tego położenia oraz ustawienia zębów w łukach zębodołowych względem siebie, wyróżniamy następujące typy zgryzu u psów: zgryz
nożycowy, cęgowy, naprzemienny, przodozgryz oraz tyłozgryz. Zgryz, który
dla danej rasy uznawany jest za wzorcowy, u innej – może zostać uznany za
wadliwy. Wady zgryzu u psów stanowią zaburzenie funkcji aparatu żucia. W
wielu przypadkach są powodem uszkodzeń tkanek przyzębia i podniebienia
oraz sprzyjają rozwojowi chorób przyzębia. Leczenie ortodontyczne polega
na przesuwaniu poszczególnych zębów lub fragmentu łuków zębowych przy
użyciu aparatów ortodontycznych. Najbardziej korzystnym okresem leczenia
ortodontycznego jest wiek pomiędzy 9 a 15 miesiącem życia, stąd wszelkie
nieprawidłowości zgryzu powinny być diagnozowane u jak najmłodszych
osobników. Działanie aparatów ortodontycznych w fazie aktywnej polega na
zmianach adaptacyjnych tkanek przyzębia i procesach przebudowy kości
wyrostka zębodołowego. W przebiegu procesu leczenia ortodontycznego
u psów zastosowanie mogą znaleźć: elastyczne łańcuszki oczkowe, gumki,
aparaty czynnościowe typu językowej płytki Schwarza, czy elementy aparatów czynnych - sprężyny. Podczas stosowania aparatów należy pamiętać o
użyciu odpowiedniej wielkości przyłożonej siły w zależności od rodzaju wady
zgryzu i charakteru przesunięć zębów. Przyjmuje się, że siły stosowane w
leczeniu ortodontycznym nie powinny spowodować przesunięcia zęba więcej niż o 0,1 mm w ciągu doby. Użycie zbyt dużej wielkości przyłożonej siły
powoduje wystąpienie wielu powikłań, w tym zerwanie więzadeł ozębnej,
zanik kości wyrostka zębodołowego oraz zaburzenia w ukrwieniu miazgi, a
w efekcie decyduje o braku powodzenia terapii. Po uzyskaniu prawidłowego
zgryzu zaprzestaje się aktywacji aparatu, który następnie w stanie biernym
utrzymywany jest w jamie ustnej w celu retencji. Zadaniem retencji jest
ustabilizowanie skorygowanego zgryzu oraz adaptacja narządu żucia do
nowych warunków, po ty aby uniknąć nawrotu zaburzenia zgryzu. Aparat
ortodontyczny w stanie nieaktywnym pozostawiony jest jeszcze w jamie
ustnej na okres 2-3 tygodni.
Uzyskiwanie genomów plastydowych na przykładzie Chamaedaphne
calyculata; znaczenie i wykorzystanie tego typu badań w ochronie
przyrody
Angelika Maria Gomolińska, Monika Szczecińska, Jakub Sawicki, Piotr
Szkudlarz
Genomy plastydowe roślin wykazują się wysokim stopniem informatywności
i przydatności w badaniach ewolucyjnych. Wykazują bowiem zmienność
pod względem struktury, zawartości genów, zmienności nukleotydowych
regionów kodujących i niekodujących. Badania filogenomiczne w oparciu
o analizy genomu chloroplastowego są obecnie prężnie rozwijającą się
science
dziedziną nauki, opierającą się o postępujące metody sekwencjonowania nowej generacji (NGS), która początkowo stosowana była jedynie do
wysokich jednostek taksonomicznych, by obecnie wspierać dociekania
dotyczące pojedynczych taksonów z konkretnej rodziny lub rodzaju. Stosując nowoczesne metody analiz uzyskano kompletną sekwencję genomu
chloroplastowego Chamaedaphne calyculata, co stanowi drugi dotychczas
opracowany kompletny genom plastydowy rodziny Ericaceae, obok genomu
Vaccinum macrocarpon.
Chamaedaphne calyculata jest pod ścisłą ochroną gatunkową, ze względu
na swoje nieliczne zajmowane stanowiska i rzadki charakter częstotliwości
występowania. Badania genetyczne nad organizmem rzadkim i zagrożonym dotyczy działu biologii konserwatorskiej, której celem jest ochrona
bioróżnorodności genetycznej przy fluktuacjach parametrów środowiskowych. Prowadzenie badań nad różnymi czynnikami genetycznymi ma wpływ
na ewentualne prognozy czy zapobieganie ryzyka wyginięcia, czy też na
opracowywanie innowacyjnych metod na ich niwelowanie. Wśród zadań
genetyki konserwatorskiej zawiera się szczegółowa identyfikacja genetyczna
populacji koniecznych do ochrony bądź już nią objętych. Rozwój technik
molekularnych rozszerzył teoretyczne spektrum genetyki konserwatorskiej i
wciąż stawia przed nią nowe wyzwania.
Zagrożenie epidemiologiczne lekoopornymi szczepami Enterobacteriaceae wytwarzającymi karbapenemazy KPC w Polsce
Sandra Joanna Górska, Anna Baraniak
W ostatnich latach zaobserwowano niepokojący wzrost oporności na antybiotyki wśród szczepów Enterobacteriaceae, wytwarzających karbapenemazy KPC (ang.: Klebsiella pneumoniae carbapenemase), czyli specyficznych
enzymów zdolnych do hydrolizy wiązania amidowego w pierścieniu β-laktamów, w tym karbapenemów, które są uznawane za leki „ostatniej szansy”.
Jest to najbardziej rozpowszechniony i najgroźniejszy mechanizm antybiotykooporności. Enzymy KPC posiadają najszersze spektrum substratowe ze
wszystkich karbapenemaz. Zgodnie ze swoją nazwą, najczęściej obserwuje
się je w szczepach K. pneumoniae ale zidentyfikowane zostały także u
innych gatunków z rodziny Enterobacteriaceae, min.: Klebsiella oxytoca,
Escherichia coli, Citrobacter freundii. Geny kodujące KPC są zlokalizowane
w plazmidach, które posiadają zdolność do koniugacji, co ułatwia penetrację
genów blaKPC wśród populacji bakterii różnych gatunków. Po raz pierwszy
szczepy wytwarzające karbapenemazy KPC zostały wykryte w USA w 1996
r. i od tego czasu wywołały groźne epidemie, którym towarzyszyła wysoka
śmiertelność. Lista krajów, w których stwierdzono obecność szczepów z
enzymami KPC stale się powiększa, a od maja 2008 r. problem ten dotyczy
Polski. W latach 2012-2014 podczas badań w Narodowym Instytucie Leków
w Warszawie dokonałam analizy 182 izolatów klinicznych pochodzących od
chorych leczonych w polskich szpitalach na terenie województw: świętokrzyskiego, lubelskiego, podlaskiego i śląskiego oraz z pojedynczych
przypadków. Najczęściej występującym wariantem genu kodującego karbapenemazę KPC okazał się gen blaKPC-3 (n=171, 94%). Analiza pokrewieństwa szczepów wykazała rozprzestrzenienie jednego klonu K. pneumoniae
(typ PFGE A). Przedstawienie mechanizmów antybiotykooporności oraz
czynników ryzyka sprzyjających rozprzestrzenianiu niebezpiecznych genów
oporności jest istotne ze względu na poważne zagrożenie epidemiologiczne
w Polsce.
Problemy planistyczne w odniesieniu do obszarów kolejowych na
przykładzie Kielc
Adam Sebastian Górski
Miasta od tysięcy lat były miejscem, gdzie intensyfikowała się różnorodna
działalność człowieka. Zaplanowanie obszaru, na którym ma żyć i funkcjonować człowiek zawsze interesował planistów, architektów, a wraz z
rozwojem nauki również inni badacze jak geografowie, biolodzy, ekolodzy
zaczęli dostrzegać potrzebę wyrażenia swojego zdania jeśli chodzi o kierunki rozwoju i planowania miasta czy też jego poszczególnych części.
Obecnie coraz częściej w odniesieniu do planowania miasta pojawiają
się idee zrównoważonego rozwoju (ang. sustaible development). Wzrost
znaczenia miast jako siedzib ludzkich a więc niekontrolowane ich rozlewanie
się w przestrzeni, zwiększenie liczby mieszkańców poszczególnych miast,
a co za tym idzie natężenie ruchu samochodowego, spowodowały wzrost
sytuacji konfliktowych na płaszczyźnie środowisko naturalne – człowiek. To
właśnie wzrost negatywnych zjawisk jak smog, zanik terenów zielonych w
obszarach centralnych miast zwrócił uwagę planistów na bardziej racjonalne
gospodarowanie przestrzenią miejską, z zachowaniem obszarów zieleni (na-
64
turalne obszary retencji wód opadowych), a tym samym symbiozy pomiędzy
nowymi inwestycjami a obszarami zielonymi w tkance miejskiej.
Coraz większa antropopresja wywierana na środowisko miejskie, nasilenie
się negatywnych zjawisk w przestrzeni miejskiej (gentryfikacja, upadające osiedla, dzielnice, zjawisko urban-sprawl), spowodowały zwiększenie
zainteresowania się opinii publicznej ideą zrównoważonego rozwoju, w tym
wdrażaniem zasad zrównoważonego rozwoju w planowaniu przestrzennym.
Niezwykle istotnymi obszarami jeśli chodzi o wdrażanie zrównoważonego
rozwoju w miastach (np. tworzenie korytarzy ekologicznych, zmniejszanie
barier antropogenicznych, poprawa warunków aerodynamicznych w mieście, zwiększenie terenów rekreacyjnych), są stale pomijane w najważniejszych strategiach czy też programach miejskich odnoszących się do
obszarów zieleni są właśnie obszary kolejowe.
Stworzenie, a następnie wzmacnianie funkcji środowiskowych (nasadzenia drzew wokół nasypów kolejowych, likwidacja nieużywanych torowisk
a w ich miejsce stworzenie planu nasadzeń) pozwoliłoby na podniesienie
atrakcyjności wizualnej i estetycznej tych obszarów. Tym samym w odbiorze
przestrzeni przez mieszkańców zatarłaby się granica dzieląca poszczególne
obszary. Kolejnym krokiem powinno być wprowadzenie, na obszary kolejowe, funkcji rekreacyjnej (ścieżki rowerowe, chodniki). Udostępnienie części
obszarów kolejowych dla mieszkańców spowodowałoby zmniejszenie odczucia izolacji, wyodrębnienia tych obszarów w percepcji ich użytkowników.
Wydaje się jednak, że najważniejszym problemem planistycznym jest charakter liniowy obszarów kolejowych, tym samym nie mogą zostać one ujęte
w jednym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Niestety,
powoduje to, iż posiadając w mieście tereny spełniające rolę korytarzy ekologicznych, nie można ich zagospodarować czy też objąć ochroną w jednym
planie, a w świetle obowiązujących przepisów stworzenie takich korytarzy
wydłuża się w czasie, a jest ono spowodowane tworzeniem kolejnych mpzp.
Tym samym choć miasto można rozumieć jako system poszczególnych elementów,wzajemnie się przenikających, nie możemy w stosunkowo szybkim
czasie tworzyć czy też jak w przypadku obszarów kolejowych, nadawać
nowych form i znaczeń dla obszarów rozciągniętych wzdłuż miasta (obszary
liniowe). Tym samym tworzymy fragmentaryczne obszary zieleni, rekreacji,
odizolowane od pozostałych, co w efekcie przyczynia się do braku spójnej
wizji tworzenia ścieżek rowerowych czy też organizowania terenów zieleni
w formie ciągłych liniowych obszarów, krzyżujących się i łączących centrum
miasta z jego obrzeżami. W efekcie posiadając potencjał do tworzenia
takich korytarzy, niestety otoczenie prawne powoduje, że choć możemy kreować wizję takich obszarów, ich powstanie, a co najważniejsze połączenie
w jeden system okazuje się rozciągnięte w czasie (ustalenie dla wszystkich
korytarzy mpzp).
Niestety, brak umocowania prawnego dla studium uwarunkowań i kierunków rozwoju miasta czy też opracowaniu ekofizjograficznemu, powoduje, że
o ile nie ma problemu z wyznaczaniem nowych ciągów komunikacyjnych,
o tyle wyznaczanie korytarzy ekologicznych napotyka na opór i niechęć
urzędników. Co ciekawe, w aspekcie obszarów kolejowych nie mamy do
czynienia z obszarami atrakcyjnymi inwestycyjnie (szczególnie chodzi tutaj
o zabudowę mieszkaniową) toteż obecnie tereny nie podlegają spekulacji
deweloperów i mogą w prosty sposób zostać zagospodarowane.
Tak jak wspomniano, zacieranie granic jakie tworzą obszary kolejowe w
przestrzeni miejskiej, nie jest procesem łatwym, krótkotrwałym. Nie oznacza
to jednak, że należy zaniechać tworzenia całych liniowych korytarzy ekologicznych wzdłuż obszarów kolejowych czy też w ich granicach.
Długofalowe działania na obszarach kolejowych pozwoliłyby na zintegrowanie poszczególnych części miasta, przy optymalnym wykorzystaniu tych
terenów jako korytarzy ekologicznych w tkance miejskiej.
Należy zwrócić uwagę, że obszary kolejowe to bardzo ważny aspekt
planowania przestrzennego. Pomijanie granic antropologicznych jakimi są
linię kolejowe prowadzi do izolacji obszarów, przez które linia kolejowa przebiega. Tym samym nie dostrzega się znaczenia obszarów kolejowych jako
korytarzy ekologicznych w Systemie Przyrodniczym Miasta. Należy również
pamiętać, iż miasto stanowi całość specyficznego systemu ekologicznego, a pomijanie jakiegokolwiek elementu może prowadzić do dysfunkcji
całego systemu. Toteż w odniesieniu do planowania przestrzeni miejskiej
z uwzględnieniem zrównoważonego rozwoju, warto pamiętać o obszarach
kolejowych, które oprócz funkcji transportowej mogą stać się integralnym,
wielofunkcyjnym, atrakcyjnym obszarem miejskim.
Detoksyfikacja waniliny w komórkach drożdży Saccharomyces cerevisiae
science
65
Dominika Graboś, Sabina Bednarska
Wanilina (aldehyd 3-metoksy-4-hydroksybenzoesowy) to organiczny związek chemiczny wykorzystywany powszechnie w przemyśle spożywczym,
kosmetycznym, czy perfumeryjnym jako substancja aromatyczna. Występuje naturalnie w owocach wanilii i z tego powodu może być uwalniana do
środowiska jako produkt uboczny w procesie rozkładu materiału roślinnego. Głównym źródłem waniliny dla przemysłu spożywczego jest synteza
chemiczna z ligniny lub gwajakolu. Syntetycznie można ją otrzymywać
z kwasów lignosulfonowych, które znajdują się w ługach posulfitowych
uzyskiwanych w procesie rozkładu biomasy lignocelulozowej. Wanilina
jako produkt uboczny rozkładu biomasy lignocelulozowej może mieć duże
znaczenie w produkcji biopaliw, gdyż obok aldehydów furanowych jak furfural i hydroksymetylofurfural, jest jednym z głównych inhibitorów konwersji
biomasy, fermentacji oraz wzrostu komórek drożdży. Negatywne działanie
tego aldehydu w komórkach drożdży utrudnia ich wykorzystanie w procesie
fermentacji. Warunkiem efektywnej produkcji bioetanolu z biomasy lignocelulozowej byłaby hodowla komórek tolerancyjnych wobec waniliny.
Potencjalny wpływ waniliny na metabolizm komórek drożdży Saccharomyces cerevisiae jest wciąż mało poznany, stąd celem tej pracy było oszacowanie aktywności i ekspresji genów dehydrogenaz alkoholowych i dehydrogenaz aldehydowych zależnych od NAD i NADP mogących brać udział w
detoksyfikacji tego aldehydu, tj. utleniać wanilinę do kwasu wanilinowego
lub redukować do alkoholu wanilinowego. Ekspozycja na 6 mM wanilinę
komórek drożdży zarówno szczepu dzikiego, jak i szczepu ∆sod1 (pozbawionego dysmutazy ponadtlenkowej SOD1) nadwrażliwego na wanilinę,
skutkuje od ok. 0,5 do 2,5 razy zwiększoną ekspresją ALD6 (dehydrogenazy
aldehydowej) i zmniejszoną (ok. 20-30%) ekspresją ADH1 (dehydrogenazy
alkoholowej). Uzyskane wyniki sugerują, że głównym sposobem detoksyfikacji waniliny w badanych komórkach jest najprawdopodobniej utlenianie do
kwasu wanilinowego.
Synteza cyklicznych peptydów z wykorzystaniem nośnika polimerowego
Karolina Grabowska, Ewa Witkowska, Aleksandra Misicka
Peptydy wykorzystywane są w leczeniu wielu chorób. Można do nich zaliczyć: cukrzycę, choroby nowotworowe, leczenie bólu przewlekłego, terapie
hormonalne [1]. Do niewątpliwych zalet peptydów jako leków można zaliczyć ich budowę - zbudowane są z aminokwasów występujących w przyrodzie, toteż ich metabolity są nietoksyczne. Wadą farmaceutyków o budowie
peptydowej jest ich mała odporność na działanie enzymów trawiennych. Z
powodów tych ograniczeń wprowadza się różnego rodzaju modyfikacje wiązania peptydowego. Przykładem takiej modyfikacji jest cyklizacja. Peptydy
cykliczne w odróżnieniu od peptydów liniowych wykazują większą trwałość
na degradację enzymatyczną. Kolejną zaletą powyższych związków jest fakt
iż ze względu na swoją budowę w lepszy sposób mogą dopasowywać się
do miejsca aktywnego odpowiedniego receptora [2][3].
Niniejsze wystąpienie będzie dotyczyło syntezy cyklicznych peptydów
na nośniku polimerowym. Synteza liniowych prekursorów oraz cyklizacja
prowadzona była na fazie stałej z wykorzystaniem taktyki Boc. Po zdjęciu
peptydu z żywicy za pomocą fluorowodoru, peptyd oczyszczany był za
pomocą RP-HPLC i analizowany z wykorzystaniem HPLC-MS.
Metody komputerowe badań nad zachodnią kukurydzianą stonką
korzeniową (Diabrotica virgifera virgifera LeConte) – ze szczególnym
uwzględnieniem analizy genetycznej – wstępne dane na temat wykorzystanego oprogramowania
Paulina Gradowska
Zachodnia kukurydziana stonka korzeniowa (Diabrotica virgifera virgifera
LeConte) zaliczana jest do jednych z najgroźniejszych szkodników kukurydzy na świecie. Gatunek pochodzi z Ameryki Północnej, natomiast pierwsze
osobniki tego chrząszcza zostały wykryte w Polsce dopiero w 2005r. Jest
to owad inwazyjny, który z łatwością adoptuje się do nowych warunków
środowiskowych. Pomimo skreśleniu z listy organizmów kwarantannowych,
podlega obowiązkowemu zwalczaniu w całej Polsce.
Jednym z działań zapobiegających dalszemu rozprzestrzenianiu się chrząszcza jest dokładne poznanie jego struktury genetycznej. W dzisiejszych czasach możemy to zrobić dzięki specjalistycznym programom komputerowym
tj. DnaSP, MEGA, Arlequin oraz Network. Praca przedstawia wstępne dane
na temat wykorzystanego oprogramowania w oparciu o analizy genetyczne
niezbędne przy badaniach nad zachodnią kukurydzianą stonką korzeniową
(Diabrotica virgifera virgifera LeConte).
Opinia seniorów na temat aktywności fizycznej w procesie starzenia się
Lucyna Graf, Mariola Śleziona
Proces starzenia się związany jest ze stopniowym spadkiem sprawności
fizycznej, ze wzrostem współistniejących chorób i niepełnosprawności.
Aktywność fizyczna jest jednym z najważniejszych czynników profilaktycznych zapobiegających rozwojowi wielu chorób. Ruch zwiększa sprawność
i gibkość, co sprawia, że poprawia się jakość życia seniorów, wzrasta ich
dobre samopoczucie i pozostają dłużej niezależni, przez co mogą dążyć
do nowych celów i wartości w życiu, a także do samorealizacji. Niestety
u większej części osób starszych występują skłonności do ograniczania
aktywności ruchowej w życiu codziennym.
Zatem rodzi się pytanie, jak postrzegają aktywność fizyczną ludzie starsi?
Aby odpowiedzieć na to pytanie przeprowadzono badanie w grupie seniorów należących do Klubu Seniora w Zabrzu.
Celem pracy była ocena poziomu aktywności fizycznej osób w podeszłym
wieku. Poznanie ich wiedzy na temat aktywności ruchowej oraz preferowanych przez nich form aktywności.
Wyniki wskazują, że dla większości seniorów aktywność fizyczna oznacza
ruch. Czas wolny spędzają zajmując się domem i opiekując się wnukami
(17%). Inni zaś, czas ten wykorzystują przed telewizorem (12%). Tylko
nieliczni spędzają wolny czas aktywnie. Preferowaną formą aktywności
był szybki spacer (32%), przy czym większość badanych (31%) podała, iż
rzadko podejmuje aktywność ruchową. Seniorzy aktywizują się ruchowo
ze względu na zdrowie (35%), plusem ruchu dla nich okazuje się lepsza
sprawność ruchowa, zaś minusów większość z nich nie dostrzega. Główną
przeszkodą w większym zaangażowaniu się w zajęcia aktywizujące są problemy zdrowotne. Według 30% ankietowanych wstyd jest powodem braku
aktywizacji fizycznej. Na pytanie czy seniorzy prowadzą zdrowy i aktywny
tryb życia, 30% badanych odpowiedziało, że nie ma zdania.
Należy więc zachęcać ludzi starszych do zrozumienia potrzeby ruchu,
kształtować ich potrzeby i nawyki aktywnego stylu życia. Niezbędne jest
rozwinięcie systemu zorganizowanych zajęć aktywności fizycznej dla
seniorów.
Metody leczenia infekcji górnych dróg oddechowych wybierane przez
pacjentów
Mateusz Grajek, Natalia Stężała, Karolina Sobczyk, Karolina Król
Infekcje górnych dróg oddechowych (GDO) to jedna z najczęstszych
przyczyn wizyt u lekarza pierwszego kontaktu. W związku z powszechnym
występowaniem tego typu zakażeń i stosunkowo łatwym sposobem ich
leczenia, chorzy najczęściej próbują leczyć się na własną rękę (stosując
różne domowe sposoby.
Celem pracy była analiza jakościowa i ilościowa wyników badań własnych
dotyczących metod postępowania osób chorych na infekcje GDO.
Na potrzeby pracy przeprowadzono badanie kwestionariuszowe, w którym
wykorzystano ankietę własnego autorstwa. W badaniach udział wzięło 300
osób podzielonych na dwie grupy badawcze (150 osób związanych oraz 150
osób niezwiązanych z pracą w służbie zdrowia). Na podstawie uzyskanych
wyników przeprowadzono analizę statystyczną i ustalono wnioski.
Badanie wykazało, że odsetek osób leczących się na własną rękę podczas
infekcji GDO jest bardzo duży, a najczęstszymi sposobami samoleczenia
jest stosowanie metod domowych oraz zażywanie leków OTC.
Badania nad najbardziej energetycznymi wybuchami we Wszechświecie widzianymi z ziemskiego podwórka
Mateusz Grala
Supernowe to zjawiska wybuchów gwiazd. Są one widoczne po najodleglejsze krańce wszechświata. Badania, które prowadzę za pomocą własnego
teleskopu będącego w zasięgu kieszeni przeciętnego Polaka, zaprowadziły
mnie do wymodelowania tych zjawisk. Na ich podstawie diagnozuję typy
supernowych i szukam ich źródeł. Przewiduję gdzie będzie dochodziło do
kolejnych wybuchów i ile energii zostanie wyemitowane. Odkrywam techniki
pomiarowe, przedstawiam obraz kosmosu widoczny w teleskopie, a także
prezentuję matematykę otwierającą bramy wszechświata.
To czym się zajmuję nie jest tylko „sztuką dla sztuki”, ale znajduje zastosowanie w astronomii - niezwykłej gałęzi nauk przyrodniczych. Na podstawie
badań dowodzę, że można wyznaczać odległości do galaktyk oraz poszukuję wyjaśnień pewnych oscylacji w morfologii wybuchów.
science
66
Objętościowy tomograficzny indeks dawki (CTDIvol) w badaniach tomografii komputerowej (TK) głowy bez podania środka kontrastującego
– ocena porównawcza trzech modeli tomografów komputerowych
Kamila Gryń, Adrian Machnica, Łukasz Frąckowski, Grażyna Rusak, Zbigniew Serafin
Wstęp: Szerokie możliwości obrazowania wielorzędowych tomografów
komputerowych sprawiły, że stały się one powszechnym, klinicznie istotnym
narzędziem w diagnostyce obrazowej. Jednak podstawową ich wadą jest
narażenie pacjenta podczas badania na szkodliwe promieniowanie jonizujące.
Cel pracy: Ocena i porównanie objętościowego tomograficznego indeksu
dawki (CTDIvol) oraz natężenia i szczytowego napięcia prądu lampy rentgenowskiej w zależności od zastosowania jednego z trzech modeli tomografów komputerowych w badaniu tomografii komputerowej (TK) głowy bez
podania środka kontrastującego.
Materiał i metody: Przedmiotem analizy były dane z 90 protokołów końcowych, pochodzących z badań TK głowy bez podania środka kontrastującego, wykonanych w Katedrze i Zakładzie Radiologii i Diagnostyki Obrazowej
Collegium Medicum w Bydgoszczy przy użyciu trzech tomografów komputerowych: Philips Brilliance 64, Siemens AS+ 128 oraz GE 750 Discovery 64.
Wyniki: We wszystkich tomografach stosowano stałe ustawienia szczytowego napięcia prądu lampy. W tomografach 1 i 2 stosowano stałe ustawienia
natężenia prądu, w tomografie 3 ustawienia zmienne, zależne od automatyki
lampy. Wartości CTDIvol wyniosły: tomograf 1 – 38,3, tomograf 2 – 54,4,
tomograf 3 – średnio 40,9 +/- 8,1. W badaniach przy użyciu tomografu 3
CTDIvol istotnie korelowało z natężeniem prądu lampy (r Spearmana 0,98,
p<0,05). Wartości CTDIvol istotnie różniły się między tomografami w teście
ANOVA Friedmana (p<0,0001). W teście Wilcoxona tomograf 2 eksponował
pacjentów na dawki istotnie większe niż tomografy 1 i 3 (p<0,0001).
Wnioski: Dawki promieniowania, na które narażeni są dorośli pacjenci podczas wykonywania tomografii komputerowej głowy bez podania środka kontrastującego, przy zastosowaniu fabrycznych protokołów badania, istotnie
różnią się pomiędzy tomografami pochodzącymi od różnych producentów.
Left kidney’s tumor with thrombus in circumaortic renal vein
Krzysztof Grzechnik, Michał Godzisz, Katarzyna Wojewoda, Anna Kozioł,
Kamil Muc
Circumaortic renal vein (LRV) is rare embryological developmental anomaly
results from persistence of anastmosis between subcardinal veins and
occurs with approximate prevalence of 0.3 to 3.7%. Renal cell carcinoma
(RCC) is the most common kidney malignancy diagnosed in the ages of
60-70, two times more frequent in men. Smoking, obesity and hypertension are important risk factors. The most common type of RCC is clear cell
carcinoma (80% of all RCC).
A 77-year-old male patient with left renal tumor was admitted to Department
of Urology and Oncological Urology. Diagnosis of renal cell carcinoma clinical stage cT3bN0M0 was established. Preoperative CT-imaging revealed
anatomical vein anomaly – two renal veins with circumaortic vein. Tumor
extension was described into both veins. Leftside nephrectomy with partial
thrombectomy were performed. Due to severe bleeding during procedure
splenectomy and blood transfusion were needed. Patient was discharged
without any further postoperative complications to home. Patient was followed up at the Center of Oncology.
Although RCC is frequent neoplasm, its coexistence with circumaortic renal
vein thrombus is very rare. Preoperative diagnosis of vessel anomalies implies risk of complications and is crucial for procedure’s planning. Occurrence of circumaortic renal vein can’t be fully confirmed by diagnostic imaging,
such anomalies are misdiagnosed as dilated gonadal vein, retroperitoneal
lymphadenopathies or abdominal masses.
Wpływ nanocząstek srebra na utlenianie białek i peroksydację lipidów
w wątrobie szczura
Sylwia Gudej, Kamil Brzóska, Katarzyna Błaszczyk,
Nanocząstki srebra (AgNPs) znalazły zastosowanie w wielu artykułach
codziennego użytku, takich jak kosmetyki, chemikalia, tekstylia, pojemniki
na żywność, a także sprzęt medyczny. Dzięki niewielkim rozmiarom mogą
one pokonywać bez przeszkód naturalne bariery, jakimi są m.in. błony biolo-
giczne. Akumulację AgNPs obserwuje się we wszystkich narządach, jednak
największą ich koncentrację stwierdzono w wątrobie, płucach i śledzionie. Z
tego względu wątroba może być jednym z narządów najbardziej narażonych
na toksyczne działanie AgNPs. Celem badania była ocena zmian utleniania
białek i peroksydacji lipidów w wątrobie. 96 dorosłych samców szczurów
rasy Wistar podzielono na 3 grupy doświadczalne: Ag I, Ag II oraz kontrolę.
Cząstki srebra o wielkości 20 nm (grupa Ag I ) oraz 200 nm (grupa Ag II)
podano iniekcyjnie do żyły ogonowej. Zwierzętom z grupy kontrolnej podano
roztwór NaCl w takiej samej objętości. Próbki pobrano po 1, 7 i 28 dniach
od iniekcji. W celu oceny stopnia peroksydacji lipidów wykorzystano testy
opierające się na reakcji produktów peroksydacji lipidów z kwasem tiobarbiturowym. Oznaczono również stężenie białkowych grup karbonylowych,
będących znacznikiem oksydacyjnych uszkodzeń białek. Analizę statystyczną wykonano przy użyciu programu Statistica 10.0.PL. Nie stwierdzono
istotnych statystycznie różnic między badanymi grupami w różnym czasie
od iniekcji cząstek srebra zarówno w stopniu peroksydacji lipidów, jak i
stężeniu białkowych grup karbonylowych. Praca naukowa finansowana ze
środków budżetowych na naukę w latach 2012-2014 jako projekt badawczy
w ramach programu pod nazwą „Diamentowy Grant”, nr projektu DI 2011
023941.
Wpływ nanocząstek srebra na stężenie wybranych aminotransferaz
oraz parametrów obrony antyoksydacyjnej w wątrobie szczura
Sylwia Gudej, Kamil Brzóska, Katarzyna Błaszczyk,
Nanocząstki stały się w ostatnich latach przedmiotem licznych badań. Szerokie możliwości wykorzystania nanomateriałów, a przez to ciągle rosnąca
oferta rynku artykułów codziennego użytku, zwiększa ryzyko bezpośredniego narażenia organizmu człowieka na działanie szczególnie nanocząstek
srebra. Są one najpowszechniej stosowane z uwagi na ich silne właściwości
antybakteryjne. Celem naukowym projektu było określenie wpływu długości
okresu ekspozycji na działanie różnej wielkości cząstek srebra na stężenie
aminotransferaz alaninowej oraz aspartylowej, a także aktywność katalazy,
reduktazy glutationowej oraz stężenie glutationu w wątrobie. 96 dorosłych
samców szczurów rasy Wistar podzielono na 3 grupy doświadczalne: Ag I,
Ag II oraz kontrolę. Cząstki srebra o wielkości 20 nm (grupa Ag I ) oraz 200
nm (grupa Ag II) podano iniekcyjnie do żyły ogonowej. Zwierzętom z grupy
kontrolnej podano roztwór NaCl w takiej samej objętości. Próbki pobrano
po 1, 7 i 28 dniach od iniekcji. Oznaczenia wybranych parametrów dokonano za pomocą komercyjnych testów. Analizę statystyczną wykonano przy
użyciu programu Statistica 10.0.PL. Przeprowadzone badanie wykazało, iż
stężenie AST w wątrobie zwierząt z grupy AgI po upływie 28 dni od iniekcji
było istotnie statystycznie wyższe w porównaniu do badań po 24 godzinach.
Nie zaobserwowano istotnych zmian w pozostałych grupach szczurów w
funkcji czasu. Statystycznie istotną różnicę stwierdzono także w poziomie
aktywności reduktazy glutationowej w grupie zwierząt AgII po 7 i 28 dniach
od iniekcji cząstek srebra. Nie zaobserwowano natomiast zmian w aktywności katalazy oraz glutationu w zależności od rozmiaru cząstek srebra i czasu
od iniekcji. Praca naukowa finansowana ze środków budżetowych na naukę
w latach 2012-2014 jako projekt badawczy w ramach programu pod nazwą
„Diamentowy Grant”, nr projektu DI 2011 023941.
Psychosomatyczne następstwa utraty dziecka w wyniku poronienia
Monika Guzewicz
Utrata dziecka poczętego jest sytuacją, która niesie wiele konsekwencji
fizjologicznych i psychologicznych u kobiet. W referacie zostanie zaprezentowana psychologiczna sytuacja w jakiej znajduje się kobieta doświadczająca poronienia. Zostaną zaprezentowane najczęściej występujące
konsekwencję oraz proces żałoby. Zostaną zaprezentowane wyniki badań
własnych. Przebadano 125 kobiet, spośród których 65 urodziło dziecko a
60 doświadczyło utraty. Zastosowano Test Przymiotnikowy ACL Gougha i
Heilbruna, Kwestionariusz Osobistego Profilu Sensu PMP Wonga oraz Skalę
Depresji Becka BDI. W kontekście psychosomatycznym przedstawione
zostaną wyniki istotne uzyskane w interpretacji podskal BDI – reakcje somatyczne oraz w kilku wymiarach istotnych dla kontekstu psychosomatycznego. Ponadto zostaną zaprezentowane oczekiwania kobiet wobec lekarzy
i personelu medycznego odnośnie sytuacji poronienia w zakresie informacji
oraz wsparcia z ich strony.
Pressure-induced wall thickness variations in multi-layered wall of a
pollen tube and Fourier decomposition of growth oscillations
science
67
Aleksandra Haduch-Sendecka, Mariusz Pietruszka
We present a model for pollen tube growth that is founded on the concept
that oscillations in cell wall thickness are due to complex, turgor pressure
induced distortion dynamics caused by the sliding of neighbouring layers
of the cell wall. The augmented growth equation introduced by Ortega is
solved for the apical portion of the pollen tube as an oscillating volume,
which we approach in the framework of a two-fluid model in which the
two fluids represent the constant pressure and the fluctuating features of
the system. We outline a simple semi-phenomenological model in several
aspects complementary to the recently proposed symmetry frustration model, explaining how growth oscillations could arise from intrinsic
instabilities caused by the geometry of the growing pollen tube at constant
turgor pressure. Based on routine Fourier analysis, we calculate the energy
spectrum of the oscillating pollen tube, and discuss the resonant frequency
problem of growth rate oscillations. We also outline a descriptive model for
cell wall thickness fluctuations associated with small, yet regular variations
(~ 0.01 MPa) observed in turgor pressure. According to this model we propose that pressure changes must lead to the sliding of wall layers, indirectly
resulting in a wave of polarization of interlayer bonds. A hypothesis for rapid
wall relaxation and acceleration of the elongation rate of pollen tubes is
presented. The hypothesis formally relates the multi-layer composition of the
wall, the geometry of the cell, and the quantized character of wall building
and exocytosis to internal pressure variations and mass deposition. We
conclude that pollen tube wall thickness may oscillate due to local variations
in cell wall properties and relaxation processes. These oscillations become
evident because of low amplitude/high frequency pressure fluctuations δP
being superimposed on turgor pressure P. It seems that in the more basal
regions of the pollen tube the wall thickness also undergoes oscillations, although of much smaller amplitude due to the maturation processes and the
decaying propensity for expansion with increasing distance from the apex.
We also show that turgor pressure oscillates in a strict periodical manner. A
solitary frequency f0 = 0.066 Hz of these (~ 0.01 MPa in magnitude) oscillations for lily pollen tubes was determined by the Lorentzian fit. Continuous
transition from monotonically ascending and asymptotically saturated
(sigmoid-like) growth, to highly nonlinear (periodic) growth is predicted in the
framework of the presented formalism.
Badania rozwoju i ewolucji stożka Wisły przy zastosowaniu metod
hydroakustycznych
Miłosz Grabowski
Wisła wraz z jej zlewnią stanowi najbardziej rozbudowany system hydrologiczny Morza Bałtyckiego. W sezonach wiosennych może ona stwarzać
zagrożenie powodziowe, między innymi dla okolic Żuław z racji spływania
nią dużych ilości wód roztopowych i lodu z terenu całej Polski do Zatoki
Gdańskiej. W związku z tym w roku 2011 w ramach projektu Regionalnego
Zarządu Gospodarki Wodnej w Gdańsku: „Kompleksowe zabezpieczenie
przeciwpowodziowe Żuław – Etap I” rozpoczęto realizację zadania przebudowy ujścia Wisły. Zadanie to składa się z renowacji kierownic (umocnień
z prefabrykatów żelbetonowych) oraz z wydłużenia kierownicy wschodniej.
Przyjęte przedsięwzięcia mają na celu ukierunkowanie koncentracji nurtu
rzeki, w taki sposób, aby w okolicach jej stożka nie zalegał materiał klastyczny niesiony przez rzekę. Dzięki powyższym zabiegom lodołamacze będą
mogły kruszyć krę gromadzącą się w tym miejscu, co będzie prowadzić
do jej odpływu do Zatoki Gdańskiej, przez co ryzyko wylewu Wisły w
obszarze Żuław będzie minimalizowane. Prawdopodobnie zrekonstruowane
kierownice będą miały dużo większy wpływ na kształt i rozmiar stożka Wisły,
niż procesy naturalne działające w tym rejonie. W ramach badań została
podjęta próba potwierdzenia hipotezy, że dno w obszarze czoła delty Wisły
zmienia się na skutek odziaływania wyżej wymienionych kierownic, jak również opisane zostaną te zmiany. Zastosowanie technik hydroakustycznych
pozwala w szybkim czasie określić kierunki ewolucji prodelty Wisły oraz
oszacować ilość deponowanego materiału klastycznego w tym rejonie. Już
po pierwszym sezonie pomiarowym (wiosna – jesień 2014) widać, że stożek
Wisły jest niezwykle dynamicznie zmieniającym się obszarem. Uzyskane
wyniki uzupełnione o dane zebrane przy wykorzystaniu metod geologicznych będą cennym źródłem informacje na temat warunków dynamicznych,
geomorfologicznych i hydrotechnicznych w badanym obszarze.
Condition of the knowledge about periodontitis, its prophylaxis and
influence on health condition according to people’s level of education
Anna Haładyj, Agnieszka Syrowiec, Marianna Yanel
Introduction: Periodontitis is one of the most common diseases of humans.
It has been described that periodontitis has a significant influence on our
general health. Thus, it’s necessary to increase public awareness and knowledge about foregoing topic.
Aim of the study: To evaluate the knowledge about periodontitis, its prophylaxis and influence on health condition according to people’s level of
education.
Material and methods: The study was carried out in the Department of Periodontology and Oral Mucosa Disease and in the Oral Surgery Department,
MUW. The study group consisted of 226 patients. A questionnaire of 16
questions was created, concerning level of education, habits and attitude
towards methods of oral hygiene, symptoms of periodontal disease, knowledge about connection between periodontitis and general health.
Results: The number of patients in each group of education were uneven.
First group: 87 patients with higher education (38,5%), second: 96(42,5%)
with secondary education and third: 43(19%) with primary education. Analyzed questionnaires revealed that the largest number of correct answers
about symptoms of periodontitis and its connection with general health have
been pointed out by people with higher education than with secondary education. Primary educated respondents knew least proper answers of all. The
percentage of answers, in which right habits and attitude towards methods
of oral hygiene are marked, indicates a group of higher education as a group
with the highest awareness. Nevertheless, the level of knowledge about
periodontitis and its influence on general health is poor in all three groups.
Conclusions: The level of education has an influence on patient’s knowledge
in the field of periodontal diseases but is not as significant as it is assumed.
On the basis of answers, GDP is still the most important source of information among patients. It’s necessary to improve the amount of data reaching
people of all levels of education.
Evaluation of knowledge and awareness about impact of periodontitis
on cardiovascular diseases
Anna Haładyj, Anna Pigan
Introduction: Periodontitis is an inflammatory condition affecting periodontium that may occur in the majority of people. Numerous studies have
shown that there is a possible correlation between periodontitis and higher
risk of cardiovascular disease, including artery diseases, stroke and coronary heart disease. Thereby, the awareness of that fact should be a crucial
component of oral health prophylaxis.
Aim of the study: To access the knowledge and awareness about impact of
periodontitis on cardiovascular disease among patients and doctors.
Material and methods: A survey included 160 patients and 70 doctors in the
Department Of Internal Medicine, Hypertension and Angiology, I Department
Of Cardiology and Department of Internal Medicine And Cardiology, MUW.
Each of them had to fill the questionnaire consisted of 16 questions for
patients and 8 questions for doctors. The obtained results were analyzed
statistically and presented graphically.
Results: All of the patients suffered from cardiovascular diseases and
significant majority had symptoms of periodontitis. Outcomes of the study
show that 54% of respondents didn’t know that periodontal disease may be
a risk factor of cardiovascular disease. 76% of patients have never been told
by their doctors about correlation between oral hygiene and cardiovascular
diseases. 99% of physicians are aware of this relation. However, 39% of
them do not tell about it to their patients and 43% don’t refer them to GDP.
Noteworthy, 80% would visit their GDP more often and 85% would take
greater care of oral hygiene if they were well informed.
Conclusions: Knowledge and awareness of patients is still insufficient and
physicians do not inform them efficiently. Doctors should pay more attention
to enable proper patient management. People with higher risk of cardiovascular disease should focus on oral prophylaxis to prevent periodontitis
which maybe a risk of cardiovascular disorders. Therefore, patient’s education must be improved.
Badanie właściwości kefirów fortyfikowanych glukonianem wapnia w
zależności od dawki wzbogacenia oraz czasu przechowywania
Hanus Paweł, Szajnar Katarzyna, Znamirowska Agata, Kalicka Dorota,
Bokwa Justyna
Glukonian wapnia jest solą wapniową kwasu glukonowego. Występuje pod
postacią białego, puszystego lub ziarnistego proszku, bez zapachu i smaku.
Dzięki dobrej rozpuszczalności w ciepłej wodzie jest często stosowanym
związkiem mineralnym do wzbogacania produktów mleczarskich.
science
W przeprowadzonym doświadczeniu do produkcji kefirów użyto kultur
starterowych kefir VITAL (Danisco Polska), a do fortyfikacji jednowodnego
glukonianu wapnia (Sigma-Aldrich, USA). Układ doświadczenia obejmował
grupy wzbogacone w: 0 mg (kontrolna), 5 mg, 10 mg, 15 mg, 20 mg wapnia/100 g mleka. W kefirach zbadano wpływ dodatku wapnia na kwasowość
czynną (pH) i synerezę w całym czasie składowania chłodniczego tj. w 1, 7,
14 oraz 21 dniu. Ponadto zbadano parametry profilu teksturometrycznego
kefirów (twardość, kohezyjność, kleistość, żujność, sprężystość, gumowatość). Z uzyskanych danych obliczono średnią i odchylenie standardowe
oraz współczynniki korelacji prostej (r). Istotność różnic pomiędzy grupami
oznaczono testem Tukeya przy poziomie istotności (p≤0,05).
Fortyfikacja kefirów wysokimi dawkami glukonianu wapnia (15 i 20 mg Ca)
istotnie podwyższa pH w porównaniu z próbami kontrolnymi (p≤0,05) i
efekt ten utrzymuje sie przez cały okres przechowywania. Siłę tych różnic
potwierdzają zależności korelacyjne pomiędzy pH a dawką wzbogacenia
wapniem, gdzie r = 0,9215 (p≤0,05). Wzbogacanie kefirów w wapń istotnie
obniżało podciek serwatki w czasie 21 dni przechowywania. Fortyfikacja
glukonianem wapnia obniża twardość wzbogacanych skrzepów kefirowych
w porównaniu z napojami kontrolnymi, bez względu na zastosowaną dawkę
Ca. Wzbogacanie kefirów w wapń nie wpływa na zmianę pozostałych
parametrów parametrów profilu teksturometrycznego, takich jak: kleistość,
żujność, sprężystość, gumiastość i kohezyjność.
Niecierpek gruczołowaty Impatiens glandulifera ROYLE – przegląd
najnowszej tematyki badawczej
Agnieszka Hutniczak
Niecierpek gruczołowaty Impatiens glandulifera od wielu lat wzbudzał
zainteresowanie badaczy o czym może świadczyć liczba poświęconych mu
prac naukowych. Gatunek ten pochodzi z Himalajów (naturalny zasięg wysokościowy: 1 800-3 000 m n.p.m.). W XIX wieku został on sprowadzony do
ogrodów w całej Europie i Ameryce Północnej jako roślina ozdobna, szybko
stając się rośliną inwazyjną (Kollmann, Banuelos, 2004; Tokarska-Guzik et
al., 2005; Ammer et al., 2011; Tokarska-Guzik i in., 2012).
W literaturze naukowej pojawiło się wiele prac dotyczących m.in.: jego
biologii, autekologii, dynamiki rozprzestrzeniania i roli człowieka w tym procesie, interakcji z innymi gatunkami, jak również metod kontroli i zwalczania
gatunku na siedliskach naturalnych. W internecie istnieją również stale
uaktualniane bazy danych o rozmieszczeniu gatunków inwazyjnych m.in.:
EPPO, DAISE czy NOBANSIS.
Atrakcyjne kwiaty niecierpka sprawiają, że człowiek nie znając jego właściwości uprawia go jako roślinę ozdobną bez odpowiedniej kontroli, co sprzyja
rozprzestrzenianiu się go na inne siedliska, stwarzając zagrożenie dla
rodzimej flory. Jego inwazyjność jest obecnie jednym z istotnych problemów
przyrodniczych. Z uwagi na znaczne rozmiary i zazwyczaj dużą liczebność,
pojawienie się niecierpka na siedliskach naturalnych wywołuje widoczne
zmiany w krajobrazie oraz zaburza równowagę w zbiorowiskach roślinnych.
W związku z tym w 2011 roku ukazało się Rozporządzenie Ministra Środowiska, uświadamiające społeczeństwu kwestię związanych z niekontrolowanym wprowadzaniem do środowiska gatunków inwazyjnych, zagrożeń dla
rodzimej flory i siedlisk przyrodniczych.
Kontynuowanie badań nad biologią gatunku i jego przystosowywaniem się
do opanowywania nowych siedlisk, a także rozpowszechnianie wiedzy o
nim oraz uświadamianie stwarzanych przez niego zagrożeń, jest niezwykle
istotne ze względu na ochronę cennych siedlisk przyrodniczych.
Rozpoznawanie osób na podstawie geometrii dłoni
Katarzyna Ignatiuk
Biometria jest interdyscyplinarną dziedziną nauki. Łączy ze sobą metody
matematyczne i informatyczne, które podejmują zadanie automatycznego rozwiązywania problemów pojawiających się w takich dziedzinach jak
medycyna sądowa, genetyka, antropometria czy paleontologia. Wykorzystywana jest min. do wykrywania nieprawidłowości chodu, badaniach gałki
ocznej, „mapowania mózgu”, wykrywania wczesnych objawów Alzheimera
lub też projektowania przyrządów ortopedycznych i protetycznych.
W ostatnich latach dużą rolę biometria odgrywa w systemach bezpieczeństwa w sektorze finansowym oraz powoli przygotowuje się do opanowania
sektora ochrony zdrowia, gdzie przyda się w ograniczeniu dostępu do
oddziałów szpitalnych, jak również danych o stanie zdrowia pacjenta. W
związku z tym prężnie rozwijają się metody weryfikacji i identyfikacji osobniczej.
68
W ramach pracy został stworzony system rozpoznawania osób na podstawie geometrii dłoni, która jest jedną z prostszych biometryk do zarejestrowania metodami nieinwazyjnymi, ale też sprawia dość duże problemy
przy weryfikacji i identyfikacji próbki w zestawieniu z całą bazą podpisów
biometrycznych. Na podstawie stworzonych algorytmów udało się przeanalizować wpływ liczby cech w podpisie biometrycznym na rozpoznawanie i
weryfikowanie osób oraz zauważyć, iż nie zawsze, najczęściej brana pod
uwagę, metryka euklidesowa daje najlepsze rezultaty przy klasyfikacji.
Jeszcze lepsze rezultaty osiągnięto dla metryki miejskiej. Podsumowaniem
pracy może być stwierdzenie, wiążące się z efektem analizy dokładności
komparatorów w klasyfikacji biometryk, iż najkrótsza droga nie zawsze
oznacza najlepszą.
Ekspresja i oczyszczanie białka nodulacyjnego NolA z Bradyrhizobium
elkanii na potrzeby badań strukturalnych
Monika Imierska, Justyna Czyrko, Patrycja Olszyńska, Krzysztof Brzeziński
Interakcja roślin bobowatych i bakterii z rodzaju Rhizobium jest specyficzna-określony gatunek rośliny może nawiązać symbiozę jedynie z wybranymi
bakteriami glebowymi. Wzajemna identyfikacja partnerów symbiozy opiera
się na wymianie specyficznych sygnałów molekularnych [1,2]. W reakcji
na wydzielane przez rośliny flawonoidy, w bakteriach indukowana jest
ekspresja genów nodulacji. Do tej pory odkryto ponad pięćdziesiąt różnych
genów nodulacyjnych. Większość ich produktów białkowych uczestniczy w
biosyntezie lipooligosacharydu, zwanego czynnikiem Nod. Związek ten odpowiada za rozpoczęcie kolonizacji rośliny przez bakterie [2]. Niektóre białka
nodulacyjne zaangażowane są też w regulacje innych genów nodulacyjnych
czego przykładem jest NolA [3].
Celem badań jest rozwiązanie struktury przestrzennej oraz poznanie
mechanizmu działania i funkcji białka NolA w nawiązaniu symbiozy między
roślinami i bakteriami glebowymi. Stanowi to podstawę do zaproponowania
mechanizmów wpływania na procesy związane z asymilacją azotu atmosferycznego.
Pierwszym etapem badań było powielenie genu nolA metodą PCR i wklonowane go do wektora ekspresyjnego przy użyciu reakcji LIC. Tak otrzymany konstrukt wykorzystano do transformacji szczepu E.coli. Następnie
opracowany został wydajny system ekspresji i oczyszczania badanego
białka. Oczyszczanie wstępne wykonano metodą IMAC, zaś końcowe z
wykorzystaniem FPLC. Kolejnym krokiem były próby znalezienia optymalnych warunków krystalizacji rekombinowanego białka. Ze względu na ich
niepowodzenie białko poddano modyfikacjom, dzięki czemu udało się je
wykrystalizować. Jakość uzyskanych kryształów jest jednak niedostateczna,
by poddać je analizom przy użyciu promieniowania rentgenowskiego. Dzięki
uzyskanym do tej pory danym, możliwe jest zaplanowanie kolejnych kroków,
pozwalających na osiągnięcie zamierzonego celu.
Odpady medyczne w świetle prawa
Martyna Idźkowska
W związku z tym, że gospodarka odpadami medycznymi jest zagadnieniem
interdyscyplinarnym, obejmującym problemy natury ekologicznej, technicznej, a także społecznej, autorka za cel pracy stawia dowiedzenie, czym tak
naprawdę jest odpad medyczny.
W pracy podjęto próbę odpowiedzenia na pytania: co obliguje placówki
ochrony zdrowia w zakresie gospodarki odpadami medycznymi oraz jakie
czynniki mają to na wpływ? Analizie poddano Ustawę o odpadach z dnia
14 grudnia 2012 r. oraz szereg rozporządzeń wykonawczych precyzujących
gospodarkę odpadami medycznymi.
Ważkość tematyki wynika z faktu, iż odpady medyczne, z uwagi na zakaźne
właściwości oraz źródło pochodzenia należą do jednej z najbardziej niebezpiecznych i kłopotliwych grup odpadów.
Analiza weryfikacji histopatologicznej rozpoznań cytologicznych
ASCUS w oparciu o materiał oceniany w latach 2010-2013
Joanna Irla-Miduch, Joanna Nurska
Wstęp: Podstawowym badaniem w profilaktyce raka szyjki macicy u kobiet
jest badanie cytologiczne. Rozmazy oceniane są według systemu Bethesda
2001. System ten wyróżnia: wynik ujemny-rozmaz prawidłowy/zmiany zapalne, dodatni - obecność nieprawidłowych komórek nabłonka wielowarstwowego płaskiego: ASCUS (o niewyjaśnionym znaczeniu), ASC-H (nie można
wykluczyć HSIL), LSIL, HSIL (zmiany śródnabłonkowe małego i dużego
stopnia). W programie przesiewowym dodatnie wyniki stanowią od 1 do
science
69
8% wszystkich ocenianych rozmazów. Badanie cytologiczne jest badaniem
przesiewowym i wynik dodatni wymaga dalszej diagnostyki.
Cel pracy: Celem pracy była analiza wyników weryfikacji histopatologicznej
wykonanej u pacjentek z cytologicznym rozpoznaniem ASCUS.
Materiał i metody: Grupę badaną stanowiły 1024 pacjentki z rozpoznaniem
cytologicznym ASCUS w latach 2010-2013.
Wyniki: W objętej analizą grupie kobiet weryfikację histopatologiczną wykonano u 88 pacjentek co stanowiło 8,6%. Wśród tych rozpoznań dysplazję
małego stopnia (CIN I) stwierdzono u 21 pacjentek (24%), dysplazję średniego stopnia (CIN II) u 21 pacjentek (24%), dysplazję dużego stopnia (CIN III) u
22 pacjentek (25%). Raka przedinwazyjnego rozpoznano w 10 przypadkach
(11%). Cech dysplazji nie stwierdzono u 14 (16%) pacjentek.
Wnioski: Najważniejszym celem badania cytologicznego jest wykrycie
zmian, które mają charakter dysplazji wewnątrznabłonkowej. W przypadku
pacjentek z cytologicznym rozpoznaniem ASCUS, u których obraz kolposkopowy jest podejrzany wykonywana jest weryfikacja histopatologiczna. W
naszej pracy weryfikacja potwierdziła obecność komórek dysplastycznych i
nowotworowych u 74 pacjentek (84%).
Wpływ leczenia przeciwzapalnego na wynik powtórnego badania cytologii ginekologicznej
Joanna Irla-Miduch, Kinga Caban, Kamila Bąk
Wstęp: Program Profilaktyki i Wczesnego Wykrywania Raka Szyjki Macicy
działa w Polsce od 2007 roku. Rozmazy oceniane są wg systemu Bethesda
2001. Ocena jakości rozmazu klasyfikuje rozmazy jako: nadające się do
oceny, warunkowe oraz nie nadające się do oceny cytologicznej. W Polsce
od stycznia 2014 roku niektóre z rozmazów warunkowych zostały wycofane
przez Ministerstwo Zdrowia.
Cel pracy: Celem pracy była analiza wyników rozmazów pobranych po
przeprowadzonym leczeniu p/zapalnym od kobiet, u których w poprzednim
badaniu intensywny stan zapalny utrudniał ocenę cytologiczną.
Materiał i metody: Przeprowadzono analizę rozpoznań powtórzonych badań
cytologii ginekologicznej u 350 pacjentek. W ocenie pierwszego rozmazu
stwierdzano intensywny stan zapalny i sugerowano ponowne badanie po
przeprowadzeniu leczenia.
Wyniki: W objętej analizą grupie kobiet po leczeniu rozmazy nadające się do
oceny stanowiły 264 przypadki (75% ). W 66 przypadkach obraz cytologiczny był w granicach normy. Utrzymujący się stan zapalny nie utrudniający
oceny mikroskopowej stwierdzono w 178 przypadkach (67,4%), zmiany
flory bakteryjnej stwierdzono u 10 kobiet (3,8%). W 86 rozmazach (25%)
stwierdzono utrudnione warunki oceny cytologicznej, w tym utrzymujący się
intensywny stan zapalny występował u 57 pacjentek (16%). W 29 przypadkach (8%) ocena mikroskopowa była utrudniona z innych powodów niż stan
zapalny (liczne erytrocyty czy cytoliza).
U 10 kobiet (2,9%) stwierdzono obecność nieprawidłowych komórek nabłonka wielowarstwowego płaskiego, w tym LSIL (śródnabłonkowe zmiany
dysplastyczne małego stopnia) stwierdzono u 7 kobiet (2%), ASCUS (nieprawidłowe komórki nabłonka wielowarstwowego płaskiego o nieokreślonym
znaczeniu ) rozpoznano w 2 przypadkach (0,6%). U 1 pacjentki zdiagnozowano obecność komórek rakowych.
Wnioski: W rozmazach w których liczne komórki zapalne utrudniają ocenę
mikroskopową, zalecana jest kontrola cytologiczna po leczeniu przeciwzapalnym. Poprawę warunków oceny cytologicznej uzyskano w 75%
przypadków. W 2,9 % w rozmazach, w których jakość oceny poprawiła się
po zalecanym leczeniu p/zapalnym stwierdzono obecność komórek dysplastycznych, u jednej pacjentki – rakowych. Wyniki naszych badań sugerują,
że zalecanie leczenia p/zapalnego w przypadkach rozmazów charakteryzujących się znacznym stanem zapalnym utrudniającym ocenę mikroskopową
jest uzasadnione.
Rola biologiczna α-ketoglutaranu
Paulina Iwaniak, Piotr Dobrowolski, Ewa Tomaszewska, Antonii Gawron
Badania ostatnich lat wykazały, że stany stresowe, niedożywienie, słabo
zbilansowana dieta a także intensywne ćwiczenia prowadzą do ujemnego
bilansu azotu w organizmie z równoczesnym zahamowaniem wzrostu, podczas gdy α-ketoglutaran (AKG), prekursor glutaminy, może przeciwdziałać
tym efektom. AKG jest jednym z produktów pośrednich cyklu kwasu cytrynowego. Powstaje w wyniku β-oksydacji kwasów tłuszczowych, dekarboksylacji oksydacyjnej pirogronianu lub deaminacji i oksydacji aminokwasów.
Podstawowym warunkiem działania AKG jest jego wychwyt przez komórki.
α-ketoglutaran może działać bezpośrednio jako źródło energii dla komórek
błony śluzowej jelita, lub też może być najpierw metabolizowany do glutaminy. Transaminacja AKG polega na początkowym jego metabolizmie do
kwasu glutaminowego , a następnie glutaminy i innych aminokwasów m.in.
proliny. Synteza proliny z AKG pokarmowego jest podstawą do tworzenia
kolagenu kości. Badania Tomaszewskiej i in. (2005-2012), Dobrowolskiego i
in. (2008,2013) z zastosowaniem AKG potwierdzają jego korzystny wpływ na
negatywny bilans azotowy, jelitową homeostazę bakteryjną, wchłanianie metabolitów trawienia, zmniejszenie uszkodzeń błony śluzowej jelita cienkiego,
szybszą jej odbudowę i lepszą ochronę oraz procesy wzrostowe, przez co
może oddziaływać na wzrost i rozwój układu kostnoszkieletowego.
Wpływ rodzaju aparatu na uwalnianie modelowej substancji - chlorowodorku papaweryny z tabletek o niemodyfikowanym uwalnianiu
Karol Iwaniak, Magdalena Rogowska, Andrzej Polski, Regina Kasperek,
Karolina Sobótka-Polska, Ewa Poleszak
Przy produkcji tabletek kluczową rolę odgrywają substancje pomocnicze i
siła kompresji [1]. Badanie uwalniania jest podstawowym parametrem oceny
tabletek określającym ilość leku, która dostaje się do krążenia ogólnego [2].
Celem pracy było porównanie uwalniania chlorowodorku papaweryny (PAP)
w trzech aparatach do uwalniania.
Przygotowano serię tabletek zawierającą: PAP, poliwinylopirolidon, laktozę,
kroskarmelozę sodową, żelowaną skrobię kukurydzianą i stearynian magnezu. Wszystkie wytworzone tabletki spełniły wymagania farmakopealne
odnośnie ich właściwości fizycznych. W badaniu użyto farmakopealnych
aparatów do uwalniania: przepływowego, łopatkowego i koszyczkowego,
jako płynu do uwalniania: 0,1M HCl, a ilość uwolnionego PAP oznaczono
spektrofotometrycznie.
Zaobserwowano, że profile uwalniania PAP w aparatach łopatkowym i koszyczkowym były do siebie zbliżone. Różnicę natomiast zaobserwowano w
aparacie przepływowym, gdzie uwalnianie modelowej substancji leczniczej
było wolniejsze. Podobne wyniki zaobserwowali inni autorzy [3]. Największa
różnica była widoczna po 5 minutach, w aparacie przepływowym uwolniło
się ok. 31,66%, a łopatkowym i koszyczkowym odpowiednio 63,47% i
64,54% PAP. Takie wartości w aparacie przepływowym osiągnięto dopiero
po 10 minutach, kiedy w dwóch pozostałych aparatach przekroczyły już
90%. Uwalnianie we wszystkich aparatach osiąga ten sam poziom po ok. 15
minutach badania.
Chociaż aparaty koszyczkowy i łopatkowy są obecnie najczęściej używane
dla wielu produktów leczniczych, obie metody są wykonywane w układzie
zamkniętym. Natomiast w aparacie przepływowym utrzymuje się ciągły
przepływu świeżego płynu do uwalniania, imitując w ten sposób warunki
panujące w układzie pokarmowym [4].
1. Pifferi G., et al., Farmaco, 54, 1999, 1-14.
2. Marzec A., Badanie dostępności i równoważności biologicznej. OINPHARMA, Warszawa, 2007.
3. Sznitowska M., et al., Curr. Issues Pharm. Med. Sci. 25(2), 2012, 164-7.
4. Gao Z., AAPS PharmSciTech., 10(4), 2009, 1401-5.
Ciąża a występowanie chorób autoimmunologicznych
Magdalena Klaudia Jabłońska
Cel: Charakterystyka problemu zdrowotnego jaki stanowią głównie dla kobiet choroby autoimmunologiczne, ze szczególnym uwzględnieniem zmian
zachodzących w organizmie kobiety w czasie ciąży oraz analiza danych dotyczących mikrochimeryzmu płodowego jako potencjalnej przyczyny wywołującej choroby autoimmunologiczne. Choroby autoimmunologiczne dotyczą
ponad 5% populacji świata. Na około 80 różnych jednostek chorobowych
pochodzenia autoimmunizacyjnego cierpi obecnie około 100 mln ludzi na
świecie, liczba ta stale rośnie. Rozwijają się one głównie w społeczeństwach
wysoko rozwiniętych, krajach uprzemysłowionych, gdzie przyczyniają się
do wysokiej zachorowalności oraz śmiertelności wśród populacji. Często
stanowią trzecią przyczynę zgonów zaraz po chorobach układu krążenia i
chorobach nowotworowych w tych krajach. Etiologia chorób autoimmunologicznych jest w wielu przypadkach często nieznana. Istnieje wiele teorii
dotyczących ich pochodzenia. Warto zwrócić uwagę na fakt, że ok. 80%
osób u których zdiagnozowano chorobę autoimmunologiczną to kobiety.
Choroby autoimmunologiczne powstają na skutek aktywności układu odpor-
science
nościowego skierowanej przeciwko własnym tkankom i narządom. Efektem
jest zaburzenie czynności fizjologicznych bądź uszkodzenie tkanek w wyniku autoagresji. Wystąpienie choroby autoimmunologicznej zależy od wielu
czynników wewnętrznych czego dowodem jest różnorodność tych chorób.
W przypadku chorób tarczycy, tocznia oraz twardziny 80% chorujących
stanowią kobiety, jeśli zaś chodzi o RZS lub stwardnienie rozsiane kobiety
stanowią 60 - 75% chorych. Wyjątek stanowi cukrzyca typu 1, która pojawia
się z podobną częstotliwością zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn. Dlaczego
zjawisko występowania chorób autoimmunologicznych w większym stopniu
dotyczy kobiet? Pytanie to zadaje sobie coraz więcej naukowców biorąc
pod uwagę statystyki Narodowych Instytutów Zdrowia (NIH), które wskazują
na to, że choroby autoimmunologiczne dotyczą trzykrotnie częściej kobiet
niż mężczyzn. Do tej pory jednak nie udało się jednoznacznie określić mechanizmów biorących udział w rozwoju odpowiedzi skierowanej przeciwko
własnym antygenom. Być może to zmiany zachodzące w organizmie kobiety
podczas ciąży są powodem częstszego występowania tego typu chorób,
szczególnie w obrębie układu immunologicznego. Gospodarka hormonalna
kobiet sprzyja chorobom autoimmunologicznym gdyż podwyższone stężenia hormonów - progesteronu, estrogenów i prolaktyny, sprzyjają zjawisku
immunosupresji. Istotny lecz ciągle nie do końca poznany i zbadany wpływ
na zdrowie kobiety ma obecność w krwioobiegu matki płodowego materiału
genetycznego, tzw. mikrochimeryzm.
Metoda: Analiza najnowszej literatury i dotychczasowych badań w dziedzinie.
Śródmiąższowe choroby płuc i niedrobnokomórkowy rak płuca, a czynnik martwicy nowotworu TNF- α – znaczenie
Alicja Janicka, Tomasz Wandke, Joanna Woźniak
Tumor Necrosis Factor α (TNF- α) czyli czynnik martwicy nowotworów α,
jest cytokiną prozapalną, regulującą m.in. procesy przeżycia, proliferacji czy
apoptozy komorek. Ważną jej cechą jest wykazywanie właściwości przeciwnowotworowych.
Celem pracy było zbadanie ekspresji układu TNF- α wraz z receptorami
CD120A i CD120B w wybranych chorobach dolnych dróg oddechowych
takich jak choroby śródmiąższowe płuc w tym: ILD (np. sarkoidoza-ang.
Pulmonary Sarcoidosis, PS), a także w niedrobnokomórkowym raku płuc
(non-small cell lung cancer, NSCLC). W ILD oceniony został wpływ tak istotnych czynników modyfikujących miejscowy odczyn zapalny jak np. palenie
papierosów.
Techniką ELISA w ustalonej ludzkiej linii niedrobnokomorkowego raka
pluc A549 oraz w nadsączach z plukania oskrzelowo-pęcherzowego (ang.
Bronchoalveolar Lavage, BAL) chorych z ILD (m.in. sarkoidoza, zewnątrzpochodne alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych, samoistne włóknienie
pluc) określono stężenia TNF- α. Immunofluorescencję bezpośrednią oraz
cytometrię przepływową wykorzystano do zbadania ekspresji receptorów
CD120A (TNF-R1) i CD120B (TNF-R2) w modelowej linii niedrobnokomórkowego raka płuca oraz w komórkach BAL.
Stężenie TNF-α w materiale BAL było zdecydowanie wyższe we wszystkich
badanych grupach chorób śródmiąższowych płuc, w porównaniu z osobami
zdrowymi. W wynikach zaznaczyła się tendencja do niższych stężeń TNF- α
u chorych palących z chorobami śródmiąższowymi płuc (w porównaniu z
niepalącymi) oraz u chorych leczonych glikokortykosteroidami przeciwzapalnymi. Podsumowując, badania potwierdziły udział TNF- α w patogenezie
chorób śródmiąższowych płuc, a także dostarczyły wiedzy o zmianach
ekspresji TNF-α pod wpływem dodatkowych czynników modyfikujących
odpowiedź zapalną.
Analiza częstotliwości występowania galasów wytworzonych przez
muchówki z rodzaju Lipara (Diptera, Chloropidae), jako kryterium oceny
charakteru powiązań tych owadów ze środowiskiem
Anna Janicka, Maria Grochowska
Galasy (cecidia) powstają w wyniku niekontrolowanego rozrostu tkanki
roślinnej na liściach, łodygach lub korzeniach. Mogą być indukowane przez
wirusy, bakterie, grzyby, nicienie, roztocza lub owady. Wyróżniamy galasy
histoidowe, kataplazmatyczne oraz organoidowe.
Muchówki z rodzaju Lipara tworzą organoidowe galasy w wierzchołkowej
części źdźbeł trzciny pospolitej (Phragmites australis) (Cav. ex Steud.).
Zniekształcenia przybierają różne postaci. Część z nich ma kształt cygara,
niektóre są wąskie u nasady i rozszerzone w części wierzchołkowej, inne
nie rzucają się w oczy, ponieważ swym pokrojem przypominają jałowy pęd
trzciny.
70
Badania nad dipterofauną trzcinowych galasów prowadzono w okresie
jesienno-zimowym, w latach 2012-2014 na Wyżynie Lubelskiej. Próby
pobrano z dziewięciu stanowisk: Borek, Chorupnik, Garbatówka, Jastków,
Lublin, Mościska, Prawiedniki, Zażółkiew oraz Zemborzyce. Zbierano niewykłoszone źdźbła trzciny pospolitej z mniej lub bardziej widoczną deformacją
w części wierzchołkowej. Jedną próbę stanowiły wszystkie źdźbła wycięte z
powierzchni około 0,36 m 2.
Ogółem pobrano 165 prób z łącznej powierzchni około 59,5 m 2. Zawierały
one 8034 źdźbła, z czego 1338 (16,65%) były zasiedlone przez owady.
Celem pracy było ustalenie częstotliwości występowania galasów wytworzonych przez cztery gatunki muchówek z rodzaju Lipara (L. lucens, L. similis,
L. pullitrasis oraz L. rufitarsis) w różniących się pod względem siedliskowym
stanowiskach Wyżyny Lubelskiej
Badania dowiodły, że muchówki z rodzaju Lipara wystąpiły na poszczególnych stanowiskach z różną częstotliwością, a analiza proporcji ich występowania pozwoliła ustalić najbardziej optymalne wymagania każdego z
gatunków w stosunku do środowiska.
Wpływ efektów rozpuszczalnikowych na widma elektronowe i widma
oscylacyjne
Anna Jastrząb, Alina T.Dubis, Piotr Stasiewicz
Rejestrując widma tej samej substancji w różnych rozpuszczalnikach można
zaobserwować zmiany położenia pasm bądź zmiany ich intensywności
względem siebie. Związane jest to z wpływem rozpuszczalnika na odległości
pomiedzy poziomami energetycznymi cząsteczek. Zmiana wartości przerwy
energetycznej wynika z faktu, że sumaryczny wpływ efektów polaryzacji
elektronowej oraz orientacji dipoli może mieć zróżnicowaną wartość przy
zastosowaniu odmiennych rozpuszczalników. Skutkuje to obniżeniem
energii stanu podstawowego chromoforu względem jego energii w stanie
postawowym zarejestrowanej w fazie gazowej.
W pracy zostanie zaprezentowany wpływ rozpuszczalników o zmieniającej
się polarności na widma oscylacyjne i elektronowe wybranych
2-acylopiroli. Określenie charakteru oddziaływania ma istotne znaczenie
w procesie identyfikacji trwałych konformerów oraz wyznaczania wartości
przerwy energetycznej. Badania te mogą w znacznym stopniu ułatwić projektowanie nowych materiałów przewodzących opartych o strukturę pirolu.
Obliczenia wykonano w Interdyscyplinarnym Centrum Modelowania
Matematycznego i Komputerowego (ICM) Uniwersytetu Warszawskiego w
ramach grantu obliczeniowego nr G53-7.
Wykorzystanie spektroskopii Ramanowskiej i spektroskopii w zakresie
podczerwieni do identyfikacji różnic składu surowicy krwi osób cierpiących na choroby afektywne
Joanna Depciuch, Grzegorz Gruzeł Magdalena Parlinska, Magdalena
Sowa-Kućma
Spektroskopia Ramana i spektroskopia w podczerwieni są metodami umożliwiającymi badanie drgań cząsteczek związków chemicznych. Dostarczają
informacji na temat budowy związków chemicznych poprzez identyfikację
grup funkcyjnych i analizę widm w zakresie tzw. fingerprint. Pozwalają także
ilościowo i jakościowo oznaczyć zawartość badanej substancji w próbce.
Obie techniki spektroskopowe coraz częściej są używane w biologii oraz
medycynie do diagnostyki chorób lub też do monitoringu terapii.
Zaburzenia afektywne zaliczane są do chorób psychicznych, które najczęściej dotykają społeczeństwo. Przyczyny tych zaburzeń nie są dokładnie
poznane, wiadomo jednak, że oprócz czynników środowiskowych (stres,
przykre wydarzenia) znaczącą rolę odgrywają czynniki genetyczne. Są to
najczęściej mutacje występujące w obrębie kilku genów prowadzące do
zaburzeń w budowie błony komórkowej neuronów (spadek ilości fosfolipidów oraz białek receptorowych). Diagnostyka tych zaburzeń opiera się na
testach psychologicznych oraz molekularnych wybranych grup białek. Wyniki pochodzące z pomiaru surowicy osób cierpiących na choroby afektywne
pozwalają stwierdzić, że istnieje bezpośrednia interakcja pomiędzy ilością
fosfolipidów, a obecnością białek receptorowych. W otrzymanych i przeanalizowanych widmach widać, że osoby cierpiące na zaburzenia afektywne
wykazują spadek ilości fosfolipidów jak również białek, z racji bezpośredniego wpływu fosfolipidów na strukturę trzeciorzędową białek, w porównaniu z osobami zdrowymi. Fakt ten jest dowodem na to, że Spektroskopia
Ramana oraz spektroskopia w podczerwieni oprócz dostarczenia informacji
o składzie badanych próbek, jest doskonałym narzędziem diagnostycznym
mogącym przyczynić się do poznania podłoża wielu chorób.
science
71
Analiza stopnia odżywienia i zaburzeń odżywiania oraz charakterystyka
nawyków żywieniowych i aktywności fizycznej wśród dzieci szkolnych
w wieku od 6 do 10 lat w mieście Piekary Śląskie
Paweł Jonczyk, Dariusz Kajdaniuk
Wprowadzenie: Odpowiednio zbilansowana dieta jest niezbędna dla prawidłowego wzrostu i rozwoju organizmu, szczególnie ważna jest wśród dzieci.
Materiał i metody: Badaniu poddani zostali rodzice dzieci w wieku od 6 do
10 lat w szkołach podstawowych w mieście Piekary Śląskie. Do badań wykorzystano kwestionariusz zawierający 34 pytania. Grupa badawcza liczyła
305 osób: 147 chłopców oraz 158 dziewczynek. Przy pomocy programu
STATISTICA obliczono wartości współczynników BMI i Coleà oraz dokonano analizy stopnia odżywienia. Ponadto wykonano statystyki dotyczące
zwyczajów żywieniowych oraz aktywności fizycznej.
Wyniki: Stwierdzono, że u 57,7% dzieci w badanej grupie występują zaburzenia odżywienia. Nadmiar masy ciała w stosunku do wieku i płci częściej
występował u chłopców, z kolei niedożywienie w populacji dziewczynek.
Około 68% ankietowanych codziennie zjada I i II śniadanie w domu i szkole.
Tylko 5,25% respondentów zjada każdego dnia 5 lub więcej porcji warzyw i
owoców. Niespełna 55% uczniów codziennie spożywa mleko, a około 7,5%
badanych nie jada w ogóle ryb. Zaledwie 3,28% dzieci konsumuje każdego
dnia ciemne pieczywo. Co trzecie dziecko codziennie zjada słone przekąski
lub słodycze. Ponad 65% dzieci w ramach aktywności fizycznej preferuje
„ruch na świeżym powietrzu” wraz z rówieśnikami, około 18% regularnie
uprawia jakiś sport. Około 45% badanych korzysta z obiektów sportowych 2
do 4 razy w tygodniu.
Wnioski: W badanej populacji zaobserwowano, że zaburzenia odżywiania
dotyczą znacznej większości dzieci. Zauważono, że uczniowie w badanej
grupie posiadają liczne, niewłaściwe nawyki żywieniowe, do których zaliczyć
można przede wszystkim: nadmierne spożycie słodyczy, niskie spożycie
warzyw i owoców, ryb oraz mleka i wysoko błonnikowych produktów zbożowych. Ponadto zachowania zdrowotne w zakresie aktywności fizycznej
wśród badanych dzieci we wczesnym okresie dorastania są nieprawidłowe.
Wykorzystanie elektrod stałych do woltamperometrycznego oznaczania kwasu askorbinowego
Kinga Kaczmarska, Mariola Brycht, Sławomira Skrzypek
Metody woltamperometryczne, ze względu na swoje liczne zalety, są narzędziem, po które chętnie sięgają współcześni naukowcy. Obecnie poszukiwane są przyjazne dla środowiska materiały elektrodowe, zgodne z ideą
„zielonej chemii analitycznej”. Do takich niekonwencjonalnych materiałów
elektrodowych, stosowanych w analizie chemicznej organicznych związków
biologicznie czynnych można zaliczyć: elektrodę diamentową domieszkowaną borem (BDDE, z ang. boron-doped diamond electrode) oraz elektrodę z
pasty węglowej (CPE, z ang. carbon paste electrode).
W niniejszej pracy przedstawione zostały możliwości elektrody z pasty
węglowej (CPE) oraz elektrody diamentowej domieszkowanej borem (BDDE)
w woltamperometrycznym (SWV) badaniu i oznaczaniu kwasu askorbinowego (AA). Jako elektrolit podstawowy zastosowano roztwór chlorku potasu
o stężeniu 3.00 mol L-1. Sygnał analityczny zarejestrowano przy potencjale
około 0.7 V w przypadku BBDE, natomiast dla CPE przy potencjale około
0.3 V. Zoptymalizowano także warunki pomiarów, takie jak: częstotliwość,
amplituda, krok potencjału oraz czas uspokajania. Liniową zależność
natężenia prądu piku od stężenia AA zaobserwowano w zakresach stężeń:
3.00·10-5 – 1.00·10-4 mol L-1 (BDDE) oraz 7.50·10-5- 1.00·10-3 (CPE). Dla
obu oznaczeń wyznaczono granicę wykrywalności (LOD) oraz granicę oznaczalności (LOQ), a także obliczono odzysk i precyzję. Opracowaną metodę
z powodzeniem zastosowano do oznaczania kwasu askorbinowego w soku
jabłkowym „Cappy” na elektrodzie diamentowej domieszkowanej borem i z
pasty węglowej [1].
Bibliografia:
[1] J. Barek, J. Fischer, T. Navratil, K. Peckova, B. Yosypchuk, J. Zima;
Nontraditional Electrode Materials in Environmental Analysis of Biologically
Active Organic Compounds. Electroanalysis 19 (2007) 2003–2014.
Japanese quails as laboratory animals used in investigations of propolis supplementation
Mohammed Jard Kadhim, Sebastian Knaga, Grzegorz Borsuk
Japanese quails are used as laboratory animals for physiological, embryolo-
gical, and endocrinological investigations. Owing to the rapid succession of
generations and substantial weight gain, they are also used in feed additive
testing.
In EU, there has been a total ban on the use of antibiotics in feed since
2006. Thus, propolis, i.e. a natural antibacterial and immunostimulatory
agent, seems to be an interesting alternative to pharmacological agents.
Propolis is a natural resinous material that has been known and used for
many years. It has bactericidal, bacteriostatic, antiviral, and antifungal
properties. In addition, it accelerates cell metabolism and has a beneficial
effect on the immune system.
The aim of the study was to assess the effect of propolis added to water on
growth performance and body components of Japanese quails.
The material comprised 360 one-day-old Japanese quail (Coturnix coturnix
japonica). The quails were weighed and divided equally into 6 groups of 60
birds. Propolis was added to water as standardised ethanol extract of propolis (EEP) throughout the period of bird rearing. Six groups were formed:
1. control I - pure water
2. control II - 120 mg ethanol/L water,
3. propolis I - 40 mg propolis /L water,
4. propolis II - 80 mg propolis/L water,
5. propolis III - 120 mg propolis/L water,
6. propolis IV - 160 mg propolis/L water.
The live body weight and mortality percentage were recorded every week.
At the end of the experiment, i.e. on day 42, 20 quails were slaughtered and
the percentage of carcass cuts was measured.
Propolis administration did not increase the weight gain or slaughter yield.
However, the addition of 120 mg ethanol/L water significantly reduced the
quail liver weight, in comparison with that in the control and propolis-supplemented quails.
Wiedza i postawy zdrowotne kobiet makroregionu lubelskiego na temat
profilaktyki raka piersi
Teresa B. Kulik, Anna Pacian, mgr Monika Kaczoruk, Karolina Kłodzińska
Wstęp: Nowotwór piersi jest najczęściej występującym nowotworem wśród
kobiet na całym świecie, a także najczęstszą przyczyną umieralności. Co
roku rak piersi rozpoznawany jest u 1,5 mln kobiet, z czego ok. 400 tysięcy
umiera. Wiedza na temat raka piersi, a także wykonywanie badań profilaktycznych są jednym
z najważniejszych czynników rozwoju nowotworu.
Cel pracy: Celem pracy jest ocena wiedzy i postaw zdrowotnych kobiet
makroregionu lubelskiego na temat profilaktyki raka piersi. Badaniem objęto
100 losowo wybranych kobiet w wieku od 25 do 60 roku życia. Do przeprowadzenia sondażu wykorzystano autorski kwestionariusz ankiety. Wyniki
badań poddano analizie statystycznej.
Wyniki: Źródłem wiedzy na temat profilaktyki raka piersi dla badanych
kobiet był przede wszystkim Internet (56%) oraz telewizja (53%). Większość
ankietowanych (74%) znała podstawowe badania profilaktyczne w kierunku
wykrycia raka piersi. Regularnym badaniom profilaktycznym, w kierunku
wykrycia zmian nowotworowych poddaje się jedynie połowa ankietowanych
kobiet. Znaczna większość badanych kobiet (71%) zna technikę samobadania piersi, mimo to nie wszystkie kobiety przeprowadzają to badanie (57%).
Wnioski: Ogólna wiedza kobiet na temat profilaktyki raka piersi jest na dobrym poziomie. Kobiety znają podstawowe badania profilaktyczne i wiedzą
w jakim wieku należy je wykonywać, potrafią także wskazać główne czynniki
ryzyka oraz objawy raka piersi. Niestety postawy zdrowotne kobiet nie są
prawidłowo ukształtowane, bowiem wiedza kobiet nie przekłada się na
częstość wykonywania badań.
Wobec tego, należy stale zwiększać świadomość kobiet poprzez edukację
zdrowotną oraz promowanie prozdrowotnego stylu życia. Takie działania
powinny być priorytetem w ochronie zdrowia.
Comparison of physicochemical properties and proximate composition
of panga and cod frozen fillets
Agnieszka Kaliniak, Agnieszka Staszowska, Mariusz Florek, Piotr Skałec
The aim of this study was a comparison of physicochemical properties and
proximate composition of frozen fillets of cod and panga.
The study was conducted on 10 frozen fillets of cod (Gadus morhua calla-
science
rias) and 10 of panga (Pangasius pangasius), purchased in retail of Lublin
city. Ice glaze was 10% and 25% for cod and panga fillets, respectively.
Physicochemical properties measurements included pH and electrical
conductivity (mS×cm-1) value, and water holding capacity (%; cm2). The
colour of external and internal surfaces of fillets was analyzed by a Minolta
CR-310 Chroma Meter. Content of salt (%) was measured by Mohr method.
Proximate composition (content of water, ash, protein and lipids) was
analyzed by conventional methods. The values of gross and net energy were
estimated based on the content of protein and lipids. For these components
INQ (Index of Nutritional Quality) value was calculated, using reference
intakes for energy and nutrients listed in the Regulation (EU) No 1169/2011
of the European Parliament and of the Council.
The panga fillets showed significantly (p ≤ 0.01) higher pH, cooking loss and
salt content, compared to cod. Analyzing colour parameters it was noticed
that external surface of panga fillets was significantly lighter (p ≤ 0.01) and
less redder (p ≤ 0.01) in comparison to cod fillets. Both, external and internal
surfaces of panga fillets were also significantly (p ≤ 0.01) less yellower.
Panga fillets contained significantly (p ≤ 0.01) more water, but less protein
and lipids in comparison to cod (p ≤ 0.01). As a result of these differences,
significantly (p ≤ 0.01) higher calorific value (both in case of net and gross
energy) was observed in cod fillets.
72
Skoog medium (1962) supplemented with different concentrations of naphthaleneacetic acid (NAA). The Erlenmeyer flasks were placed on an orbital
shaker moving at 120 rpm. Observations of this culture were performed
using a Nikon Eclipse Ti – S microscope with a Nikon D600 camera.
Stan wiedzy na temat wirusa Ebola oraz aktualnej sytuacji epidemiologicznej
Kawalec Anna, Dobkowski Grzegorz, Stanio Tomasz, Walkosz - Berda
Katarzyna, Zając Katarzyna
Materiały i metody: Przegląd wiedzy dostępnej na oficjalnych stronach
World Health Organization (WHO), Centers for Disease Control and Prevention (CDC) oraz piśmiennictwa na temat biologii, mechanizmów patogenetycznych rozwoju zakażenia, transmisji wirusa w środowisku, objawów
klinicznych i przebiegu infekcji.
Wnioski: Analiza dostępnych źródeł na temat etiologii, dróg transmisji,
klinicznych konsekwencji zakażenia EBOV wskazuje na konieczność stałego
monitorowania i aktualizacji wiedzy.
Orthorexia nervosa – nowe rozpoznanie zaburzenia odżywiania
Natalia Kaźmierczak, Antoni Niedzielski
Aktywność biologiczna związków z ugrupowaniem laktonowym
Angelika Kamizela
Laktony są związkami organicznymi, szeroko rozpowszechnionymi w
przyrodzie, posiadającymi ugrupowanie laktonowe w pierścieniu cyklicznym.
W zależności od położenia grupy hydroksylowej względem grupy karboksylowej wyróżnia się cztery rodzaje laktonów: α, β, γ, δ. [1]. Spośród ich zróżnicowanych właściwości najważniejsza wydaje się być wykazywana przez
nie aktywność biologiczna. Posiadają między innymi właściwości przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe, przeciwzapalne oraz przeciwnowotworowe
[2]. Mogą uczestniczyć w inhibicji enzymów i odpowiadać za smak i zapach
różnego rodzaju substancji [2, 3]. Wykorzystuje się je m.in. w przemyśle
chemicznym, spożywczym, a w szczególności w medycynie i farmacji. W
ostatnim czasie coraz większy nacisk kładzie się na poszukiwanie laktonów
biologicznie aktywnych poprzez opracowywanie nowych metod syntezy
i projektowanie zmodyfikowanych połączeń o innych właściwościach lub
silniejszym działaniu [2]. Celem pracy jest przegląd literaturowy laktonów
wykazujących istotną dla medycyny i farmacji aktywność biologiczną.
1. W. Gładkowski Wiadomosci Chemiczne , (2009), 5-6.
2. K. Libiszewska Biotechnology Food Science, 75(2011), 45-51.
3. J. Krzaczkowska, E. Białecka-Florjańczyk, I .Stolarzewicz, Żywność.
Nauka. Technologia. Jakość, 3,(2009), 5-18.
INDUCTION OF CELL SUSPENSION CULTURE FROM CALLUS TISSUE
OF VIRGINIA MALLOW (SIDA HERMAPHRODITA L. RUSBY)
Anna Kasprzyk-Pawelec, Agata Leszczuk, Jacek Pietrusiewicz, Ewa Szczuka
Sida hermaphrodita L. Rusby originates from southeastern parts of North
America. This plant was introduced to our country from Ukraine in the second half of the last century. It again receives big interest between scientists
because of its importance as biomass for energy generation, in cellulose
industry, as a source of fibers or forage, and for planting in chemically
degraded terrain.
Virginia mallow belongs to the family Malvaceae, consisting of hundreds of
plant species. Among them, we can find some species used in medicine,
such as marshmallow (Althaeae radix), wild mallow (Malva sylvestris), Sida
acuta, Sida cordatta, Sida cordifolia, cotton (Gossypium L.), and hibiscus
(Hibiscus sabdariffia L.), which have antibacterial and anti-inflammatory
activities.
Since ancient times, mankind has been using the healing properties of
plants specifically produced by substances called secondary metabolites.
Currently, suspension cultures are used for production of biologically active
substances used in cosmetics or medicine, such as paclitaxel or rosmarinic
acid. The production of other secondary metabolites derived from plants on
a laboratory scale and in large-scale production is under investigation.
The aim of the study was induction and optimization of cell suspension
culture of Virginia mallow (Sida hermaphrodita L. Rusby). For this purpose,
callus tissue was transferred to Erlenmayer flasks containing Murashige and
Nazwa orthorexia nervosa pochodzi z języka greckiego od słów orto –
prawidłowy, właściwy oraz orexis - apetyt, pragnienie. Termin ten został
wprowadzony w 1997 roku przez amerykańskiego lekarza Stevena Bratmana, który zdefiniował ortoreksję jako patologiczną obsesję na punkcie spożywania zdrowej żywności. Zachowania składające się na obraz ortoreksji są
przedmiotem zainteresowania i obserwacji klinicystów od niedawna, dlatego
też kryteria diagnostyczne tego zaburzenia nie zostały jeszcze opracowane.
Ortoreksja rozpoczyna się w momencie gdy dieta staje się ucieczką od życia
– codzienne czynności zostają zdominowane przez skrupulatne planowanie,
kupowanie oraz przygotowywanie zdrowych posiłków. Każdorazowe odstąpienie od ustalonych zasad wywołuje niepokój i poczucie winy oraz jeszcze
większe zaostrzenie dotychczasowej diety oraz przestrzeganie stawianych
sobie zakazów i nakazów. Wg Bartmana ortoreksja związana jest przede
wszystkim z iluzorycznym poczuciem bezpieczeństwa oraz chęcią sprawowania całkowitej kontroli nad życiem.
Jak w przypadku wszystkich zaburzeń odżywiania, tak również ortoreksja
wywołuje wiele negatywnych konsekwencji do śmierci włącznie - wynikających z niedoboru składników odżywczych.
Celem niniejszej pracy jest przedstawienie aktualnego stanu wiedzy na
temat ortoreksji oraz zwrócenie uwagi na problemy związane ze sklasyfikowaniem tego zaburzenia w danej grupie zaburzeń oraz problemy związane z
określeniem kryteriów umożliwiających postawienie diagnozy.
Effect of calcium concentration in medium on its accumulation in saccharomyces cerevisiae cells using pulsed electric field
Paulina Kęska, Marcelina Olszak, Kamil Toczek
Recent studies on the dietary habits in Poland indicate that the supply of
essential nutrients, vitamins and minerals included, is still significantly insufficient. This applies especially to calcium - a mineral which comprehensively
affects body functions. Therefore, from an early age one should try to keep
a balanced daily diet that includes a variety of calcium-rich foods. In order
to prevent the development of disorders and diseases related to the insufficient calcium supply it is necessary to implement preventive measures. The
food supplementation of a daily diet with calcium preparations should also
be mentioned. The application of pulsed electric field (PEF) seems to be
an effective mechanism for increasing the accumulation degree of foreign
components in yeast cells. The objective of the study was to determine the
influence of calcium concentration in the medium on its accumulation in
Saccharomyces cerevisiae cells. The material consisted of the yeast strain
Saccharomyces cerevisiae 11 B1. For this purpose it was assumed submerged culture, which is then subjected to pulsed electric field. The resulting
trial was freeze-dried in a Labconco’s apparatus. In order to determine the
level of calcium sample was subjected to digestion and then determining
the calcium content of the yeast cells was done by atomic absorption
spectroscopy. in the next step biomass of yeast cells was determined using
a spectrophotometric method. Additionally determined as a percentage
contents of dead cells. The conducted study defining the correlation between the concentration of calcium in the medium and its condensation in
S.cerevisae contributed to optimizing of the bioaccumulation process of this
element in yeast cells that can be successfully used as an additional source
science
73
of vitamins and microelements.
Wysiłek fizyczny w prewencji i leczeniu wczesnej fazy cukrzycy typu 2
Monika Klimek
Cukrzyca typu 2 w ponad 70% przypadków wywołana jest nadwagą
lub otyłością, które wpływają na rozwój oporności komórek na insulinę.
Zapobieganie i leczenie wczesnego stadium cukrzycy typu 2 ogranicza się
do stosowania odpowiedniej diety i zwiększenia aktywności fizycznej, co w
wielu przypadkach skutecznie hamuje rozwój choroby. Jednakże zalecenia
odnoszące się do aktywności fizycznej u chorych na cukrzycę typu 2 różnią
się od tych rekomendowanych dla ludzi zdrowych. Osoby z cukrzyca typu
2 cierpiące na nadwagę lub otyłość mają problemy w poruszaniu się i słabą
wytrzymałość, co skutkuje ograniczoną możliwością aktywności fizycznej.
Dodatkowo wpływa to na mniejszą skłonność tych chorych do uprawiania
jakiejkolwiek formy ruchu. W związku z tym najodpowiedniejszym rodzajem
treningu wydają się być ćwiczenia aerobowe o małej lub umiarkowanej intensywności. Ponadto badania dowodzą, że 30 minutowy wysiłek aerobowy
może zredukować ilość tkanki tłuszczowej i istotnie poprawić wrażliwość
komórek na insulinę w niemal takim samym stopniu jak wysiłek 60 minutowy. Aktywność fizyczna przynosi zadziwiająco korzystne rezultaty u chorych
na cukrzycę i tego elementu terapii nie można zastąpić niczym innym. Tym
bardziej, że nawet leczenie specjalną dietą nie przynosi tak dobrych efektów, jak terapia oparta na ćwiczeniach fizycznych. Ponadto dowiedziono,
że wśród chorych stosujących wysiłek aerobowy o niskiej lub umiarkowanej
intensywności ryzyko wystąpienia hipoglikemii jest minimalne. Inaczej jest
w przypadku chorych na cukrzycę typu 1, którzy uprawiając aktywność
fizyczną powinni stosować się do specjalnych zaleceń i być pod ścisłą kontrolą. Ten mało wymagający, krótki i bezpieczny program ćwiczeń powinien
zachęcić osoby otyłe do podjęcia aktywności fizycznej, ponieważ jest to dla
nich jedyny sposób, by zapobiec powikłaniom i poprawić jakości życia.
Pośredni wpływ zmian klimatycznych a czasowa i przestrzenna zmienność stężeń Hg i Pb w warstwie powierzchniowej osadów dennych
Basenu Gdańskiego
Żaneta Kłostowska, Agnieszka Jędruch, Magdalena Bełdowska, Jerzy
Bolałek, Leszek Łęczyński
Metale stanowią jedno z istotnych zagrożeń dla zdrowia i życia człowieka.
Jednakże wiele z nich w zakresie niskich stężeń odgrywa fundamentalną
rolę w prawidłowym funkcjonowaniu organizmów. Metale takie jak Hg czy
Pb są zbędne dla organizmu.
Zawód farmaceuty – aptekarza jak każdy zawód ulega przemianom
spowodowanym przez wpływy zmieniającej się sytuacji gospodarczej oraz
wymogom otaczającego nas postępu i nowych zasad. Pomimo to, nie
zmieniły się wymogi dotyczące wykształcenia, nadal obowiązują pięcioletnie
jednolite studia na Wydziale Farmaceutycznym prowadzące do uzyskanie
tytułu magistra farmacji. Te zabiegi umożliwiają uzyskanie wiedzy oraz dyplomu, a w dalszym etapie prawa wykonywania zawodu, co daje możliwość
zatrudnienia w aptece.
Po 1988 roku sytuacja gospodarcza stworzyła możliwości do wykupu
aptek od dotychczasowego właściciela - „Cefarmu”. Wielu farmaceutów
marzących o własnej aptece podjęło to wyzwanie i ciężar finansowy, aby
zrealizować swoje zamiary związane z wykupieniem apteki. Stali się oni
nie tylko farmaceutami, kierownikami własnej apteki, ale również przedsiębiorcami/ pracodawcami. Wiązało się to z uzyskaniem nowej wiedzy i
umiejętności w tym zakresie. Jednak kolejne zmiany legislacyjne przyniosły
zmiany na rynku aptek. Wiele aptek nie wytrzymując konkurencji i wysokich
kosztów prowadzenia apteki, była zmuszona zakończyć swoją działalność.
Ta sytuacja, oraz tworzenie aptek tzw. sieciowych pogorszyły warunki pracy
i płacy, a co za tym idzie i satysfakcję z wykonywanego zawodu.
Celem pracy było badanie opinii farmaceutów na temat warunków pracy i
płacy oraz kierunku zmian zawodu farmaceuty–aptekarza w Polsce. Materiał
badawczy stanowił anonimowy kwestionariusz ankietowy. Badanie zostało
przeprowadzone na grupie 688 respondentów – magistrów farmacji pracujących w aptekach ogólnodostępnych zlokalizowanych w województwach:
lubelskim, mazowieckim, małopolskim, warmińsko-mazurskim, pomorskim,
zachodniopomorskim.
Analizie poddano postrzeganie zawodu aptekarza przez samych farmaceutów, satysfakcji bądź jej braku z wykonywanego zawodu. Oczekiwaniom dotyczącym warunków pracy oraz przestrzeganie praw pracowniczych przez
pracodawcę. Zadowolonych z warunków pracy jest 76% respondentów,
rozczarowana obecnymi warunkami pracy 13% ankietowanych, natomiast
satysfakcję z wykonywanego zawodu odczuwa 94 % respondentów. Na
688 respondentów 83% jest zadowolonych z wykonywanego zawodu, zaś
niezadowolonych 14%.
Pomimo trudności z jakimi spotykają się farmaceuci w pracy codziennej,
jednak większość z nich jest zadowolona i odczuwa satysfakcje z wykonywanego zawodu.
Choroby traw: zwalczanie i zapobieganie
Katarzyna Koczwara, Marcin Juda, Karol Lisiecki
Celem badań, było określenie zmienności czasowej i przestrzennej stężeń
wybranych metali (Hg, Pb) w warstwie powierzchniowej osadów Basenu
Gdańskiego. Metale wprowadzane do środowiska morskiego są deponowane w osadach. Istotnym czynnikiem warunkującym zawartość metali w
osadach, jest skład granulometryczny materiału osadowego oraz reżim meteorologiczno-hydrologiczny na terenie obszaru zlewni. W wyniku procesów
takich jak resuspensja czy dyfuzja mogą ulegać remobilizacji do toni wodnej.
Metale z osadów dennych mogą być kumulowane w tkankach roślin i zwierząt zasiedlających dno morskie, jak również w rybach drapieżnych, ptakach
i ssakach morskich.
Zbiorowiska trawiaste stanowią większość terenów wykorzystywanych
rolniczo na świecie. Zbiorowiska te są zróżnicowane pod względem składu
gatunkowego, a poszczególne gatunki traw różnią się pod względem anatomicznym, morfologicznym i fizjologicznym. Odmienne są również ich wymagania siedliskowe, a także odporność na ataki patogenów i szkodników.
Badania prowadzono w rejonie Basenu Gdańskiego w latach 2012-2013,
na trzech stacjach zlokalizowanych w rejonie ujścia Wisły, centralnej Zatoce
Gdańskiej oraz Głębi Gdańskiej. Próbki osadów powierzchniowych pobierano przy pomocy próbnika skrzynkowego, w trakcie 5 rejsów badawczych,
obejmujących sezony: zimowy, wiosenny, jesienny. Stężenie Pb analizowano z wykorzystaniem aparatu Perkin Elmer AAnalyst 300 (ASA), po uprzedniej mineralizacji (Milestone Ethos One) w stężonych kwasach (9HNO3:1HF).
Na wygląd i użytkowość zbiorowisk trawiastych znacząco wpływa ich zdrowotność. Jednym z głównych problemów jest występowanie na nich chorób
grzybowych. Na trawnikach często obserwuje się duże uszkodzenia w
wyniku porażenia przez Microdochium nirale (pleśń śniegowa), w mniejszym
nasileniu występuje różowa plamistość trawników, brunatna plamistość
traw, fuzarioza i ryzoktonioza.
Zaobserwowano zarówno zmienność czasową i przestrzenną stężeń metali
w osadach powierzchniowych w Basenie Gdańskim, która była warunkowana głównie przez ładunek metali wnoszonych wraz z wodami Wisły, a także
jakość oraz typ materiału osadowego. Zmienność stężeń w czasie była
pośrednio powodowana poprzez postępujące zmiany klimatyczne.
Zaobserwowano spadek stężeń Pb i Hg w osadach powierzchniowych w
porównaniu do lat poprzednich, co mogło być związane z ograniczeniem
emisji tych metali do środowiska od lat 90-tych ubiegłego wieku.
Zawód farmaceuty – kierunek zmian
Monika Kochaniec
Trawy są powszechnie stosowane w żywieniu zwierząt. Przy odpowiedniej
zasobności gleby mogą pokryć wszystkie potrzeby pokarmowe zwierząt gospodarskich. Około 80% światowej produkcji mleka krowiego, a także 70%
wołowiny i cielęciny uzyskuje się od zwierząt żywionych trawami klimatu
umiarkowanego.
W celu zapobiegania chorobom traw stosuje się gatunki i odmiany dostosowane do celów i warunków uprawy. Na poprawę jakości zbiorowiska
wpływa stosowanie mieszanek wieloskładnikowych, zawierających różne
gatunki i odmiany. Zalecane jest również dostosowanie podlewania i
nawożenia do potrzeb traw, a także odpowiednie zabiegi agrotechniczne.
Usuwanie obumarłych roślin i zapewnienie odpowiedniego napowietrzenia
gleby zmniejsza ryzyko chorób grzybowych. Zastosowanie fungicydów daje
efekty tylko w początkowych fazach choroby.
Charakterystyka wykonywanych zabiegów oraz ich wczesnych powikłań u pacjentów z guzem neuroendokrynnym w obrębie pola trzustkowo-dwunastniczego
Aleksandra Kolarczyk-Haczyk, Mariusz Seweryn, Kinga Tyrała
Wstęp: Guzy neuroendokrynne to rzadkie nowotwory, które poza objawami
science
związanymi z efektem masy guza oraz naciekaniem narządów i naczyń,
charakteryzują się wydzielaniem hormonów i objawami z tym związanymi.
Ze względu na nowe możliwości chemioterapii u pacjentów z zaawansowanym guzem neuroendokrynnym dąży się do całkowitej resekcji ogniska
pierwotnego nowotworu. Celem pracy była charakterystyka wykonywanych
zabiegów oraz ich wczesnych powikłań
u pacjentów z guzem neuroendokrynnym w obrębie pola trzustkowo-dwunastniczego.
Materiał i metody: Wykonano analizę retrospektywną pacjentów operowanych z powodu guza pola trzustkowo-dwunastniczego w latach 20112014 w Klinice Chirurgii Przewodu Pokarmowego Śląskiego Uniwersytetu
Medycznego w Katowicach. Analizie poddano rodzaj zabiegu, wiek, rozmiar
guza, obecność przerzutów do wątroby, czas hospitalizacji pooperacyjnej
oraz rodzaj i odsetek powikłań.
Wyniki: Z pośród 542 pacjentów z guzem w obrębie pola trzustkowo dwunastniczego, u 37 pacjentów stwierdzono histopatologiczne potwierdzonego guza neuroendokrynnego. Lokalizacje guza w obrębie pola trzustkowo-dwunastniczego: 56,8% (21) pacjentów –głowa trzustki, 43,2%(16)
pacjentów- trzon i ogon trzustki. W 94,6%(35) przypadków dokonano
radyklanej resekcji guza. Przebieg pooperacyjny u 32,4%(12) pacjentów był
powikłany. W dwóch przypadkach nastąpił zgon okresie okołooperacyjnym.
Wnioski: Wczesne wyniki leczenia oraz procent powikłań jest zadawalający,
dlatego powinno się dążyć do uzyskania radykalnego zabiegu u pacjentów
z guzem neuroendokrynnym.
Prozdrowotne właściwości żywności fermentowanej pochodzenia
roślinnego
Karolina Kolbuszewska, Małgorzata Drywień
Korzyści zdrowotne płynące ze spożycia produktów fermentowanych konsumenci kojarzą przede wszystkim z produktami mlecznymi. Ich spożycie
może być jednak ograniczone ze względu na zawartość w nich laktozy czy
cholesterolu. Produkty fermentowane pochodzenia roślinnego, do których
zalicza się kiszone ogórki, kapustę, buraki oraz oliwki towarzyszą człowiekowi od wielu pokoleń. Dzięki zastosowaniu procesu kontrolowanej fermentacji
mlekowej z wykorzystaniem specjalnie wyselekcjonowanych kultur bakterii
otrzymuje się nie tylko produkty o nowych cechach smakowych i naturalnie
przedłużonej trwałości, ale również produkty prozdrowotne o podwyższonej
wartości odżywczej, które cechują się korzystnym wpływem na organizm
człowieka.
Przeprowadzone dotychczas badania naukowe wykazują, iż mikroflora
odpowiedzialna za proces fermentacji mlekowej przyczynia się do przekształcenia substancji nietrawionych przez organizm człowieka, takich jak:
celuloza, hemicelulozy, kwas galakturonowy i glukuronowy, do podlegających procesowi trawienia cukrów. Proces kiszenia zwiększa w produkcie
zawartości białka, poprawia bilans aminokwasów oraz ich dostępność,
redukuje zawartość substancji antyodżywczych oraz niektórych toksycznych
(fityniany, aflatoksyny, hemaglutyniny, cyjanogeny, inhibitory trypsyny).
Jednocześnie zwiększa zawartość oraz biodostępność witamin (niacyna,
ryboflawina, tiamina, kwas foliowy) oraz składników mineralnych (żelazo,
cynk, wapń).
Poza wymienionymi właściwościami, obecne w produkcie bakterie o
właściwościach probiotycznych dzięki zdolności do kolonizacji przewodu
pokarmowego mogą ograniczać rozwój bakterii chorobotwórczych, a także
hamować wzrost oraz wydzielania substancji toksycznych przez inne mikroorganizmy. Mogą też stymulować układ odpornościowy, obniżać poziom
cholesterolu we krwi oraz wykazywać aktywność antykancerogenną.
Ze względu na liczne korzystne cechy żywieniowe oraz prozdrowotne
produktów kiszonych powinny one stanowić nieodłączny element diety
osób w różnym wieku, zarówno zdrowych, jak i chorych, stosowany w celu
profilaktycznym lub leczniczym.
Evaluation of the safety and course during immunotherapy against
Hymenoptera venom allergy
Agnieszka Kołaczek, Dawid Skorupa
Introduction: Venom immunotherapy (VIT) is widely accepted and safe first
line treatment for patients being allergic to Hymenoptera venom and the way
how we can save their lives in case of stinging. The aim of this study was retrospectively analyse the group of patients who
underwent an immunotherapy against bee and wasp venom with the primary
endpoint to evaluate safety and the adherence of this method.
Material and methods: Medical histories of 180 patients, including 146 aller-
74
gic to wasp venom and 34 allergic to bee venom were analyzed, to evaluate
following criteria: sex, symptoms after stings before and during VIT, adverse
reactions to the VIT, levels of sIgE, duration of treatment and total dose of
the vaccines.
Results: Fifty subjects undergoing immunotherapy to wasp venom (34%)
and 15 patients (44%) on bee venom VIT, experienced adverse reactions
during VIT. Most of the side effects were local and were reported in 34(68%)
patients allergic to the wasp venom and 7(47%) patients allergic to the bee
venom. Ten patients allergic to bee venom and 38 allergic to wasp venom
were stung during VIT. Most of them didn’t report any reaction or reported
only mild immediate local reactions. The average sIgE concentration after
completed VIT decreased by 3,78U/ml for wasp-allergic patients and 4,18U/
ml for bee-allergic patients.
Conclusions: VIT is not a method without any side effects, however most
of the adverse reactions are local. Analysis of the symptoms after stings
during VIT proves that most of patients didn’t report any reaction or reported
only mild local reactions. Analysis of the values of sIgE proves sIgE average
reduction after VIT.
Maski ostrej białaczki limfoblastycznej – kluczowa rola w szybkim
rozpoznaniu choroby
Marta Kołt, Justyna Maksim, Magdalena Szczepanik, Katarzyna Zając
Wstęp: Białaczki są najczęstszym nowotworem wieku dziecięcego (26%
wszystkich nowotworów w tej populacji), wśród nich ostra białaczka
limfoblastyczna (ALL) - 80% przypadków. Przeważnie rozwija się między 2
a 7 r. ż., jest grupą nowotworów charakteryzującą się proliferacją klonalną
komórek progenitorowych z limfocytów B lub T.
Cel pracy: Ukazanie ogromnej różnorodności pierwszych objawów ALL i
przedstawienie ich jako masek pod jakimi może ukrywać się choroba we
czesnym stadium zaawansowania.
Materiały i metody: Grupę badaną stanowiło 29 pacjentów hospitalizowanych w Klinice z powodu ALL. Dane analizowano na podstawie ankiet
utworzonych przez autorów pracy i zebranych od pacjentów lub rodziców w
Klinice Onkologii i Hematologii Dziecięcej w Lublinie w latach 2012 – 2013.
Wyniki: Badana grupa składała się z 15 chłopców(52%) i 14 dziewczynek(48%) w wieku od 1 do 16 r.ż.(średnia wieku 5 lat i 6m-cy). Analizowane
dane całej grupy obejmowały następujące objawy:
osłabienie u 21 pacjentów(72%), bladość powłok 20(69%), gorączka
15(52%), bóle kończyn 15(52%), krwawienia/wybroczyny 15(52%), senność
14(48%), zmiany nastroju 8(28%), bóle brzucha 11(38%), infekcje 14(48%),
bóle głowy 4(14%). Występowało zróżnicowanie częstości objawów w
zależności od płci. W grupie 14 dziewczynek osłabienie manifestowało
11(79%), bladość powłok 11(79%). W grupie 15 chłopców: osłabienie
10(67%), bladość powłok 8(53%). Długość wywiadu, od pierwszych objawów do postawienia diagnozy, waha się od kilku dni do 4 miesięcy.
Wnioski: Szybkie rozpoznanie ALL jest utrudnione ze względu na różnorodność objawów klinicznych, z których najczęstsze to zmęczenie i bladość
powłok, a także bóle kończyn, krwawienia/wybroczyny, gorączka. Najczęstsze z analizowanych objawów przeważały u dziewczynek. Ich znajomość
jest kluczowym elementem szybkiego rozpoznania i skierowania pacjenta do
specjalistycznego ośrodka.
Wpływ egzogennej spermidyny na generowanie reaktywnych form tlenu
(RFT) w roślinach ogórka podczas postępującego stresu zasolenia
Korbas A., Kubiś J.
Stres zasolenia może powodować u roślin wzmożone generowania reaktywnych form tlenu (RFT) oraz akumulacje poliamian. Poliaminy należą do
związków organicznych mających w swojej strukturze grupy aminowe,
uważane są za nową klasę regulatorów wzrostu.
Badania prowadzono na roślinach ogórka gruntowego odmiany DAR (Cucumis sativus L. cv. Dar) uprawianych w kulturach wodnych w warunkach
kontrolowanych. W stadium trzeciego liścia rosliny przenoszono do buforu z
poliaminą, a następnie poddano stresowi zasolenia NaCl o stężeniu 50mM.
W prowadzonym doświadczeniu w układzie dynamicznym obserwowano
wpływ egzogennej spermidyny (Spd) o stężeniu 0,1 i 1,0 mM. Analizy
zostały przeprowadzone w czasie 24 i 48h postępującego stresu zasolenia;
oznaczono poziom nadtlenku wodoru (H2O2), rodnika nadtlenkowego (O2•-)
oraz względną zawartość wody (RWC).
Postępujący stres zasolenia spowodował obniżenie względnej zawartości
wody w liściach ogórka gruntowego oraz zmiany poziomu RFT - H2O2 i
science
75
O2•-. Zastosowana przed stresem egzogenna poliamina modyfikowała
poziomem generowanie RFT.
Podsumowując, egzogennie wprowadzana spermidyna może złagodzić
skutki stresu oksydacyjnego powstającego w warunkach zasolenia, obserwowano redukcje generowania reaktywnych form tlenu.
Wpływ morsowania na wybrane parametry gospodarki lipidowej
Emilia Korek, Zuzanna Chęcińska, Hanna Krauss
Kąpiele w zimnej wodzie podczas okresu zimowego (tzw. morsowanie)
uważane są za sport ekstremalny zyskujący wielu fanów na całym świecie.
Postuluje się, że regularne zanurzenie w zimnej wodzie powoduje natychmiastowe i długotrwałe fizjologiczne zmiany, m.in. metaboliczne i hormonalne, które mogą zapobiegać występowaniu chorób cywilizacyjnych. Wciąż
jednak brakuje wystarczającej liczby badań potwierdzających korzystny
wpływ morsowania na zdrowie osób uprawiających ten sport. Celem
badań była ocena wpływu kąpieli w zimnej wodzie na parametry lipidowe
oraz stężenie homocysteiny u osób regularnie morsujących. W badaniu
uczestniczyło 34 zimowych pływaków (16 kobiet i 18 mężczyzn) w wieku
48-72 lata. Krew do badań pobrano w październiku (przed sezonem kąpieli
zimowych), w styczniu (w środku sezonu) oraz w kwietniu (po zakończeniu
sezonu). Badania biochemiczne obejmowały ocenę stężenia cholesterolu
całkowitego, frakcji HDL i LDL, trójglicerydów oraz homocysteiny. U 74%
badanych wyjściowe stężenie cholesterolu całkowitego było podwyższone.
Wykonane analizy wskazały, że kilkumiesięczny sezon regularnych kąpieli
w zimnej wodzie spowodował: obniżenie poziomu cholesterolu całkowitego
z wartości 5,90±1,34 do wartości 5,55±1,16 mmol/l (u 68% badanych),
obniżenie poziomu cholesterolu HDL z wartości 2,01±1,45 do wartości
1,61±0,55 mmol/l (u 59% badanych), obniżenie stężenia cholesterolu LDL
z wartości 3,63±1,19 do wartości 3,47±1,08 mmol/l (u 47% badanych),
brak zmian w stężeniu triacylogliceroli, obniżenie stężenia homocysteiny
z wartości 17,05±4,36 do wartości 14,55±4,67 μmol/l (u 82% badanych).
Wnioski: wstępne wyniki badań pozwalają przypuszczać, że morsowanie ma
korzystny wpływ na gospodarkę lipidową człowieka. Konieczne są dalsze
badania nad możliwością uznania zimowych kąpieli za element profilaktyki
chorób sercowo-naczyniowych.
Analiza zużycia energii elektrycznej w wyniku prowadzonych akcji
proekologicznych
Krzysztof Kosiorek
Akcje proekologiczne można podzielić na akcje edukacyjno– informacyjne czyli akcje organizowane w szkołach uczące dzieci jak bezpiecznie i
oszczędnie korzystać z energii elektrycznej a także akcje promujące stosowanie nowych technologii. Takim przykładem może być akcja „Wyłączamy
prąd. Włączmy oszczędzanie” Kolejnym przykładem są różnego rodzaju
działania mające charakter happeningów. Spełniają także rolę edukacyjną oraz mają zwrócić uwagę na dany problem poprzez pewne, ustalone
zachowanie, działanie. Najbardziej znanym przykładem jest „Godzina dla
Ziemi”. Jeszcze jednym typem akcji proekologicznych są odgórne działania
pod nadzorem organów ustawodawczych organizacji państwowych oraz
ponadpaństwowych- inaczej mówiąc są to przeprowadzone pod ich naciskiem. Ostatnim przykładem takich działań mogą być działania organów
ustawodawczych Unii Europejskiej polegającej na ograniczeniu mocy
sprzedawanych na jej terenie odkurzaczy do 1600 W. Natomiast przykładem akcji o charakterze happeningu jest wymieniona powyżej „Godzina
dla Ziemi” przeprowadzana w ostatnią sobotę marca w godzinach 20:3021:30. Według wykonanych obliczeń taka akcja nie ma wpływu na system
elektroenergetyczny z racji niewielkiego spadku zapotrzebowania na moc
gdyż w przypadku samych źródeł światła zainstalowanych u odbiorców
indywidualnych zapotrzebowanie na energię mogłoby spaść tylko o około
6MW. Inaczej wygląda sytuacja akcji typu edukacyjno- informacyjnego gdzie
oszczędności uzyskiwane są poprzez odłączanie nieużywanych urządzeń
(będących w trybie czuwania) od sieci elektroenergetycznej. Według
wyliczeń rocznie można zaoszczędzić do 3886 GWh energii elektrycznej
co stanowi około 1,5% rocznego zużycia energii elektrycznej wynoszącego
obecnie około 180 TWh. Dla jednego gospodarstwa domowego oznacza to
około 160 zł oszczędności rocznie.
Cukinia (Cucurbita pepo var. Giromontiina) jest odmianą botaniczną dyni
zwyczajnej i należy do rodziny dyniowatych (Cucurbitaceae). W owocach
cukinii występuje szereg różnorodnych klas biologicznie aktywnych związków. Są one bogate w witaminy (głównie witamina C, K, witaminy z grupy
B), β-karoten oraz związki polifenolowe, co czyni je surowcem atrakcyjnym
zarówno pod względem odżywczym, jak i zdrowotnym. Ze względu na działanie prozdrowotne bardzo interesującą grupę związków tworzą flawonoidy.
Spośród flawonoidów na szczególną uwagę zasługują flawony. Głównymi
przedstawicielami flawonów w owocach cukinii są glikozydy luteoliny i
apigeniny. Występowanie tych związków w cukinii nadaje jej prozdrowotny,
funkcjonalny charakter. Potencjał przemysłowego wykorzystania owoców
cukinii jest szeroki i obejmuje produkcję mrożonek, suszu i puszek konserwowych. Ponadto doskonale nadaje się do przetwarzania, zwłaszcza do
kiszenia i marynowania.
W niniejszej pracy dokonano identyfikacji związków polifenolowych zawartych w owocach cukinii z zastosowaniem technik UPLC-MS. Analizowano
owoce 2 odmian cukinii (Atena Polka, Soraja). Surowiec, zebrany w stadium
dojrzałości konsumpcyjnej, pochodził z gospodarstw rolnych produkujących
dla odbiorców indywidualnych, jak i zakładów przetwórczych. Wybrano
odmiany towarowe, zalecane przez służby kontraktacyjne Hortino Zakładu
Przetwórstwa Owocowo-Warzywnego Leżajsk Sp. Z o.o.
Profil związków polifenolowych owoców cukinii składał się z 10 zidentyfikowanych połączeń, na które składały się pochodne luteoliny, apigeniny oraz
izoramnetyny. O ile w odmianie Soraja zawartość poszczególnych związków
była na porównywalnym poziomie to
w odmianie Atena Polka ilości te były bardziej zróżnicowane. Dominującym
związkiem okazał się być glukozyd luteoliny, który stanowił 40% sumy
związków fenolowych. Porównując zawartość obu analizowanych odmian
stwierdzono drastyczną różnicę w ilości związków polifenolowych. Odmiana
Atena Polka charakteryzowała się większą o około 70% zawartością w
porównaniu do odmiany Soraja.
Na podstawie uzyskanych wyników badań można stwierdzić, że owoce cukinii charakteryzują się atrakcyjnym profilem związków polifenolowych oraz
wysoką ich zawartością, co czyni z nich wartościowy surowiec do produkcji
szerokiej gamy przetworów o prozdrowotnym działaniu.
Evaluation of impact of environmental changes on biofilm formation on
biomaterials’ surfaces
Aleksandra Kowal, Krzysztof Jastrzębski, Witold Jakubowski
Recent years has shown the non-decreasing interest in the area of bacterial
and fungal biofilm formation. That problem is predominantly associated
with the high number of bacterial and yeast infections, arising from the
generation of adhered to the surface antibiotic-resistant conglomerates
of microorganisms, that may lead to significant deterioration of the patient’s
health condition or even death. The main goal of biofilm investigations is a
better understanding of mechanisms leading to microorganisms’ attachment
to different surfaces such as surface properties or environmental conditions.
Current work aims to describe the influence of several parameters of the
environment and of biomaterials surface (stainless steel and titanium alloy
Ti6Al4V) on biofilm formation caused by Candida albicans.
In order to determine the influence of environmental conditions during
specimens incubations on C.albicans attachment to abiotic surface, parameters such as incubation time (24 and 48 hours), chemical composition of
medium, nutrients level in medium (YPG growth medium containing glucose
at variable concentration: 0, 2, 4 and 10%), and also changing amount of
carbohydrates in medium were investigated. In the experimental procedure
the LIVE/DEAD examination was performed. Further characterization of
the tested material included determination of its roughness, wettability and
surface energy.
Data obtained during the research indicates the strong influence of environmental conditions on microorganisms’ attachment to abiotic surfaces. The
non-linear relationship between the concentration of sugar in the culture
medium and the amount of cells attached to the substrate has been proven.
It has also been shown that longer time of incubation resulted positively on
C.albicans development on the surfaces. What is more, lack of nutrients led
to conversion of yeast from spherical blastospores to filamentous hyphae.
Wpływ genetycznych elementów mobilnych na genom
Związki polifenolowe owoców cukinii (Cucurbita pepo var. Giromontiina)
J. Kotula, I. Kapusta, T. Cebulak
Kowalczyk Marek
Transpozony (TE–transposable elements), to materiał genetyczny, posiada-
science
jący zdolność do przemieszczania się w obrębie genomu i między genomami. Odkryte w latach 40. XIX wieku, nie wpasowywały się w ówczesny stan
wiedzy. Zyskały akceptację dopiero w latach 80., czego ukoronowniem była
nagroda Nobla dla ich odkrywczyni Barbary McClintock.
Zainteresowanie transpozonami dotyczyło ich zdolność do przenoszenia się,
oraz konsekwencjami wynikającymi z tego zjawiska. Pojawiły się pytania:
jakie znaczenie mają dla naszego genomu. Czy są pasożytami, które zaburzają stabilność genomu, a może stanowią narzędzie ewolucji zwiększające
zdolności adaptacyjne?
Rozwój metod molekularnych, oraz projekty mające na celu poznanie ludzkiego genomu i epigenomu pozwoliły na wykrywanie elementów mobilnych,
a narzędzia bioinformatyczne umożliwiły tworzenie baz danych dla transpozonów. Udało się uporządkować stan wiedzy, sklasyfikować TE w rodziny,
jednak nadal nie określono do końca ich roli w genomie. Według niektórych
źródeł transpozony są tak stare jak życie. Ewoluowały wraz z genomem,
wchodząc z nim w złożone interakcje, efektem których mogło być powstanie
mechanizmów epigenetycznych.
W ostatnim czasie pojawia się coraz więcej doniesień traktujących TE jako
narzędzie ewolucji. Transpozony mogą być wykorzystane przez genom do
zwiększenia zdolności adaptacyjnych. Fakt istnienia transpozonów pozwala
przedstawić genom jako środowisko życia, w którym elementy mobilne
podlegają selekcji i ewolucji.
Transpozony stanowią wciąż słabo poznany obszar wiedzy, w którym kryje
się ogromny potencjał badawczy. Znalezienie związku TE z chorobami
mogłoby być użyteczne dla diagnostyki, oraz samego procesu leczenia.
Dokładne poznanie regulatorowego działania TE zwiększyłoby możliwości
leczenia chorób o podłożu genetycznym. Ponadto transpozony mogą być
użytecznym narzędziem dla badań filogenetycznych oraz modelem pozwalającym obserwować ewolucję na poziomie subgenomowym.
Silver nanoparticles induced cytotoxicity and genotoxicity in Hepg2
cells
Magdalena Kowalska, Aneta Węgierek-Ciuk, Halina Lisowska, Marcin Kruszewski, Barbara Sochanowicz, Maria Wojewódzka, Anna Lankoff
In the recent years a number of applications of nanoparticles (NPs) in
everyday life has increased dramatically. Nowadays NPs are found in
many different products such as cosmetics, household items, new food
packaging systems, food additives and biosensors. NPs are also used in
biological sciences and medicine, especially in drug and gene delivery,
tissue engineering, detection of protein and pathogens and cancer treatment. Despite all the benefits of NPs, their possible toxic effects are not
completely determined and characterized. Taking this into account, and our
earlier results which revealed a concentration-dependent increase in cellular
uptake/binding of Ag-nps into various cells lines, this study was designed
to examine the ability of Ag-nps to induce oxidative stress and cellular
toxicity in hepg2 cells. The cells were exposed to 10-150 µg/ml of silver
nanoparticles (nominal size = 20 nm, hydrodynamic diameter in Williams
medium + 10% fcs = 78.22). The cytoxicity was evaluated by cell death
(propidium iodide assay) and apoptosis (Annexin assay). Oxidative stress
was determined by non-fluorescent compound H(2)DCF-DA (dihydrodichlorofluorescein diacetate) which is de-esterified to a hydrophilic alcohol [H(2)
DCF (dihydrodichlorofluorescein)] that may be oxidized to fluorescent DCF
(2’,7’-dichlorofluorescein) by a process usually considered to involve ROS
(reactive oxygen species). After treatment cells were washed and re-suspended in PBSfor flow cytometry. simultaneously treated cells were examined
under fluorescent microscopy. our results revealed that the cellular toxicity
and oxidative stress induced by silver nanoparticles in HepG2 cells depended on the particle concentration and time-point.
Ocena aglomeracji bezciśnieniowej, jako metody zagospodarowania
odpadów zielarskich
Marta Kozak, Paweł Sobczak
W ostatnich latach obserwuje się wzrost zainteresowania zielarstwem w różnych środowiskach gospodarczych. Zioła posiadają wiele właściwości prozdrowotnych oraz są bogatym źródłem naturalnych substancji smakowych,
zapachowych i konserwujących pożądanych przez przemysł spożywczy.
Aglomeracja jest procesem łączenia drobnych cząstek materiałów sypkich w
większe skupiska przy zachowaniu ich pierwotnych właściwości fizyko-chemicznych. Proces ten ma na celu nadanie pożądanych cech gotowym wyrobom takich jak: odpowiednia sypkość, łatwa rozpuszczalność w cieczach,
ograniczona zdolność do pylenia i zbrylania itp. Aglomeracja bezciśnieniowa
76
charakteryzuje się niską energochłonnością produktu i służy m.in. do wytwarzania granulowanych nawozów rolniczych o określonych właściwościach.
Materiał badawczy stanowiły granulki wytworzone poprzez aglomerację
bezciśnieniową z trzech rodzajów suszonych ziół melisy lekarskiej, rumianku
pospolitego i szałwii lekarskiej. Proces granulowania przeprowadzono na
granulatorze talerzowym.
W trakcie badań wykonano pomiary podstawowych właściwości fizycznych
otrzymanych granulatów, takich jak: gęstość usypowa, gęstość utrzęsiona, kąt usypu i kąt zsypu. Oceniono również wytrzymałość granulek na
ściskanie. Właściwości fizyczne ziołowych granulek zależały od wielkości
cząsteczek surowca przed aglomeracją i stopnia nasycenia granulatu
roztworem skrobiowym. Przeprowadzone badania pozwoliły stwierdzić,
że zastosowana technologia granulacji bezciśnieniowej drobnoziarnistych
odpadów zielarskich stanowi alternatywną formę ich zagospodarowania na
cele spożywcze.
Odstaw tłuszcze, te zwierzęce, ulecz wreszcie swoje serce! - czy na
pewno?
Małgorzata Kozakiewicz, Maciej Kurcz, Monika Kulig, Piotr Kulesza, Aneta
Ciślak
Wstęp: Istnieją doniesienia na temat paradoksalnie lepszego rokowania, po
przebytym ostrym zespole wieńcowym, wśród otyłych pacjentów.
Cel: Ocena różnic w charakterystyce angiograficznej, rokowaniu wewnątrzszpitalnym i 12-miesięcznym u chorych z zawałem mięśnia sercowego bez
uniesienia odcinka ST(NSTEMI) leczonych przezskórną interwencją wieńcową(PCI) w zależności od obecności lub braku otyłości.
Metody: Do analizy włączono 768 pacjentów z NSTEMI przyjętych do Kliniki
w latach 2006-2011 leczonych PCI, z dostępnym 12-miesięcznym okresem
obserwacji. Otyłość zdefiniowano jako wartość indeksu masy ciała(BMI) ≥30
kg/m2. Populację pacjentów podzielono na dwie grupy: I-chorych otyłych
(n=248) i II-bez otyłości (n=520).
Wyniki: Pacjenci z grupy I charakteryzowali się niższym ryzykiem w skali
GRACE (p=0,004 ), wykazano nieistotny trend w kierunku wyższego ryzyka
w skali CRUSADE (p=0,051 ). Obraz angiograficzny i strategia leczenia były
porównywalne w obu grupach, z wyjątkiem wyższego odsetka implantacji
DES w grupie I (p=0,014 ). Rokowanie wewnątrzszpitalne było podobne w
obu grupach. Otyłość jednak wiązała się z niższą śmiertelnością 12-miesięczną (6,0 vs 10,8, p=0,034 ). Niezależnymi czynnikami wpływającymi na
śmiertelność 12-miesięczną w badanych grupach były: stężenie kreatyniny
w surowicy, zawał mięśnia sercowego podczas hospitalizacji, skurczowe ciśnienie tętnicze, poziom leukocytów, PCI prawej tętnicy wieńcowej, wstrząs
kardiogenny, poziom hemoglobiny, wiek, przebyty udar mózgu , frakcja
wyrzutowa lewej komory i rozkurczowe ciśnienie tętnicze. Wskaźnik masy
ciała (HR:0,95; 95%Cl:0,89-1,02; p=0,156) nie był niezależnym czynnikiem
predykcyjnym w badanej populacji.
Wnioski: W badanej populacji potwierdzono istnienie paradoksu otyłości w
obserwacji 12-miesięcznej. Nie wykazano niezależnego wpływu otyłości na
śmiertelność w badanej grupie.
Rola przeciwciał anty-PLA2R w idiopatycznej nefropatii błoniastej
Małgorzata Kozioł, Agnieszka Sikora, Iwona Smarz-Widelska, Wojciech
Załuska, Maria Kozioł-Montewka, Alina Olender
Wprowadzenie: Idiopatyczna nefropatia błoniasta (ang. idiopathic membranous nephropathy) jest przewlekłą chorobą kłębuszków nerkowych,
charakteryzującą się uszkodzeniem podocytów oraz białkomoczem. Wynika
ona z produkcji autoprzeciwciał anty-PLA2R, reagujących z receptorem
dla fosfolipazy A2, który jest obecny na powierzchni podocytów. Według
danych z piśmiennictwa przeciwciała anty-PLA2R występują u około 70%
chorych na idiopatyczną nefropatię błoniastą.
Celem pracy była więc ocena przydatności oznaczania przeciwciał anty
-PLA2R u pacjentów z idiopatyczną nefropatią błoniastą.
Materiały i metody: Grupę badaną stanowiło 15 pacjentów z Oddziału
Nefrologii i Nadciśnienia Tętniczego, Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego w Lublinie: 5 – diagnozowanych w kierunku idiopatycznej nefropatii
błoniastej, 7 – z remisją kliniczną choroby oraz 3 – z zaostrzeniem klinicznym
choroby. Przeciwciała anty-PLA2R oznaczono w surowicy krwi z użyciem
komercyjnego zestawu testu immunofluorescencji pośredniej firmy EUROIMMUN (Germany).
Wyniki: Wyniki dodatnie uzyskano u 8 pacjentów: u wszystkich pacjentów
science
77
diagnozowanych w kierunku idiopatycznej nefropatii błoniastej (miano
przeciwciał powyżej 1:100) i wszystkich badanych z zaostrzeniem obrazu
klinicznego choroby (miano powyżej 1:10 u 2 pacjentów i 1:100 u 1 chorego). U pacjentów z remisją choroby wynik testu był negatywny.
Podsumowanie: Otrzymane wyniki wskazują, że oznaczenie przeciwciał
anty-PLA2R w surowicy krwi pozwala na rozpoznanie idiopatycznej nefropatii błoniastej, monitorowanie aktywności choroby i ocenę skuteczności
leczenia.
Aktywność fizyczna młodzieży licealnej a wybrane uwarunkowania
psychosocjodemograficzne
Ewelina Kozłowska, Agnieszka Marzec
Wstęp: Aktywność ruchowa jest ważna na każdym etapie ontogenezy
człowieka, jednak jej rezultaty w fazie progresywnej w największym stopniu
współdecydują o stanie zdrowia i jakości całego życia. W tym okresie
kształtują się najtrwalsze postawy i nawyki coraz trudniej modyfikowalne w
dalszych etapach życia, a okres adolescencji uznaje się za istotny w kontekście efektywności dokonywanych korekt w dotychczas ukształtowanej
postawie wobec aktywności.
Cel pracy: Celem pracy jest określenie czynników psychosocjodemograficznych w kontekście podejmowanej aktywności fizycznej wśród młodzieży
licealnej.
Materiał i metody: Przebadano 174 losowo wybranych uczniów szkoły
licealnej. Zastosowano metodę sondażu diagnostycznego z wykorzystaniem
techniki ankietowania. Jako narzędzie badawcze posłużył autorski kwestionariusz ankiety. Istnienie zależności między aktywnością respondentów a
wybranymi cechami psychosocjodemograficznymi sprawdzano przy użyciu
testu Chi2.
Wyniki: Dziewczęta wykazują niższy poziom aktywności ruchowej niż
chłopcy (p=0,000; p=0,044; p=0,005), przy czym występuje znaczne
zróżnicowanie czynników motywujących do ruchu w obrębie płci (p=0,012).
Zaobserwowano istotny związek czynników zachęcających do zwiększenia
aktywności ruchowej a miejscem zamieszkania adolescenta (p=0,027) oraz
wzrost częstości uczestnictwa ucznia w zajęciach wychowania fizycznego
wraz z poziomem wykształcenia matki i ojca.
Wnioski: Wyniki badań sygnalizują potrzebę adresowania programów promujących aktywność ruchową szczególnie do dziewcząt i dzieci rodziców z
wykształceniem niższym. Programy promujące aktywny tryb życia powinny
być ukierunkowane na kształcenie umiejętności czerpania przyjemności
z ruchu oraz efektywnego zarządzania czasem wolnym. Niedostateczna
liczba obiektów rekreacyjnych na terenach wiejskich stanowi istotny czynnik
utrudniający aktywność fizyczną adolescentów.
Produkcja wodoru w wyniku ciemnej fermentacji wodorowej
Kamil Kozłowski, Marta Cieślik, Anna Smużyńska, Andrzej Lewicki, Mateusz
Jas
Rynek odnotowuje nieustanny wzrost zapotrzebowania na energię i paliwa
oraz wiążący się z tym wzrost stopnia zanieczyszczenia środowiska. Wiele
źródeł statystycznych podaje,
że nasze pokolenie zużyło więcej energii, niż zużyto w całej historii ludzkości. W obliczu kończących się zasobów paliw konwencjonalnych poszukuje się nowych, alternatywnych źródeł energii. Idealnym rozwiązaniem
wydaje się być produkcja wodoru, który uważany jest za paliwo XXI wieku.
Obecnie na całym świecie trwają intensywne prace w dziedzinie gospodarki
wodorowej, możliwości jego produkcji oraz wykorzystania. Wodór, zarówno
spalany, jak i wykorzystywany w ogniwach paliwowych, nie produkuje
zanieczyszczeń środowiska – w wyniku jego spalania powstaje jedynie para
wodna.
Najbardziej ekologicznym sposobem otrzymywania wodoru jest produkcja
na drodze biologicznej. Zespół młodych naukowców z Pracowni Ekotechnologii, działającej przy Instytucie Inżynierii Biosystemów na Uniwersytecie
Przyrodniczym w Poznaniu, zajmuje się jedną z najbardziej perspektywicznych metod – ciemną fermentacją wodorową. Badania realizowane
są w największym laboratorium biogazowym w Polsce. Dodatkowo zespół
współpracuje z instalacją biogazową w Międzyrzecu Podlaskim, w której
prowadzona jest fermentacja wodorowa.
Niniejsza praca dotyczy opisu i analizy beztlenowego przetwarzania
odpadów organicznych umożliwiającego produkcję wodoru w warunkach
laboratoryjnych oraz istniejącej instalacji.
Morfologia jaja i larwy drugiego stadium Lathrobium geminum
Marta Krajewska, Ewa Pietrykowska-Tudruj
Kusakowate (Staphylinidae) to jedna z najliczniejszych rodzin owadów z
rzędu chrząszczy. Na świecie opisano dotychczas blisko 49.000 gatunków
(w tym 3850 rodzajów i 32 podrodziny). Lathrobium geminum jest gatunkiem
zaliczanym do podrodziny Paederinae (Żarlinki). Występuje on pod rozkładającymi się szczątkami roślinnymi na wilgotnych łąkach i pobrzeżach wód, w
ściółce i pod mchem w wilgotnych lasach.
Stan badań nad morfologią larw Lathrobium geminum, do tej pory był skrajnie ubogi. Istniejące w literaturze dane na temat ich budowy, były pobieżne
i dotyczyły nielicznych struktur morfologicznych. Dlatego też celem pracy,
było opracowanie morfologii jaja i larwy drugiego stadium (L2) Lathrobium
geminum otrzymanych w wyniku prowadzenia hodowli. Hodowle żarlinek w
warunkach laboratoryjnych, prowadzono od postaci dorosłych zebranych
w terenie do momentu pojawienia się postaci dorosłych nowego pokolenia. Bazą pokarmową były larwy mrówek, larwy mącznika oraz martwe
świerszcze.
Jajo Lathrobium geminum pokryte jest cienkim, gładkim chorionem. Barwa
mlecznobiała, kształt elipsoidalny. Z przodu jajo jest zaokrąglone, zaś z tyłu
lekko wydłużone na kształt „dzióbka”, za pomocą którego jest przytwierdzone do podłoża.
Larwy drugiego stadium Lathrobium geminum są bardzo ruchliwe, zaopatrzone w trzy pary odnóży. Noga zbudowana jest z biodra, krętarza, uda,
goleni oraz pazurka. Larwy L2 Lathrobium geminum posiadają owalną, lekko
zwężona w przedniej części głowę. Zbudowana jest z takich elementów jak:
czułki, warga górna, żuwaczki, szczęka oraz warga dolna. Ciało larw jest wydłużone i lekko spłaszczone. Larwy badanego gatunku są mało kontrastowe.
Głowa i przedplecze brązowożółte, wyraźnie ciemniejsze od szarej reszty
ciała. Odnóża są jasne, żółtawe, jaśniejsze od tułowia.
Wiele gatunków Staphylinidae okazało się być korzystnymi bioindykatorami.
Czynnikiem ograniczającym prowadzenie badań nad tymi gatunkami jest
trudność w ich rozpoznawaniu. Dokładny opis morfologii larw L2 Lathrobium
geminum w znacznym stopniu ułatwi identyfikację tego gatunku w terenie.
Inwentaryzacja roślin obcego pochodzenia wzdłuż szlaków turystycznych Słowińskiego Parku Narodowego
Katarzyna Krasoń, Monika Wierus, Przemysław Tomczyk
Słowiński Park Narodowy jest jednym z dwóch nadmorskich parków
narodowych w Polsce. Został on uznany za Światowy Rezerwat Biosfery, ze
względu na unikalny w skali europejskiej obszar z wędrującymi wydmami.
Utworzono go w celu ochrony jezior, torfowisk, bagien, łąk, lasów, a przede
wszystkim wydmowego pasa mierzei. Flora SPN obejmuje 920 taksonów
roślin naczyniowych z czego ok 50 gatunków objętych jest ochroną na
terenie parku, są to m.in. Eryngium maritimum, Osmunda regalis, Drosera rotundifolia i wiele innych. Szlaki turystyczne w Słowińskim Parku
Narodowym stanowią drogę migracji dla wielu taksonów. Celem badań było
porównanie występowania gatunków obcych i inwazyjnych wzdłuż dróg o
różnym stopniu użytkowania. Odnotowywano: gatunek rośliny obcego pochodzenia oraz liczbę osobników. Drogi podzielono na trzy kategorie według
częstotliwości ich turystycznego użytkowania. Do kategorii I należą drogi
prowadzące bezpośrednio do plaży oraz takie, przy których zlokalizowane
są parkingi. Kategoria II obejmuje drogi prowadzące do najbardziej znanych
atrakcji turystycznych Słowińskiego Parku Narodowego, natomiast do
kategorii III należą szlaki, które użytkowane są przez turystów poruszających
się na rowerach lub preferujących dłuższe trasy piesze. W trakcie badań
spisywano gatunki obce i inwazyjne. Gatunki inwazyjne, które odnotowano
podczas badań to: Conyza canadensis, Impatiens parviflora, Juncus tenuis,
Oxalis stricta, Prunus serotina, Querqus rubra, a także Robinia pseudoacacia. Rośliny te występowały przy szlakach należących do różnych kategorii
z różną częstotliwością. Przeprowadzone badania wykazały, że ruch
turystyczny ma największy wpływ na skład florystyczny poboczy wzdłuż tras
kategorii I, ponieważ są one uczęszczane przez największą liczbę turystów,
natomiast turystyka wzdłuż szlaków kategorii III w mniejszym stopniu oddziałuje na florę parku.
Wybrane zagrożenia zdrowotne w środowisku pracy leśników
Krasowska E., Żukiewicz-Sobczak W., Wróblewska P., Adamczuk P.
Aktualne dane epidemiologiczne wskazują na niepokojący trend charakteryzujący się wzrostem częstości występowania wszystkich postaci alergii,
science
który utrzymuje się w wielu krajach. Obecnie alergia określana jest już mianem epidemii XXI wieku. Głównymi czynnikami przyczynowymi wywołującymi alergie są ziarna pyłku, zarodniki grzybów, roztocza, szczątki owadów,
naskórki zwierząt, itp. Jedną z grup zawodowych szczególnie narażoną na
działanie tego typu zagrożeń z uwagi na wykonywany charakter pracy są
leśnicy. Ta grupa zawodowa narażona jest na wpływ między innymi: pyłów
organicznych, w tym również pyłu drzewnego zawierającego np. żywice,
woski, garbniki, alkaloidy oraz mikroorganizmy; pyłki roślin (drzew, chwastów, traw); pyłów zawierających białka zwierzęce tj. alergizujące cząstki
pierza, naskórka, wydzielin i wydalin ptaków i alergeny ssaków występujące w uwalniających się do powietrza cząstkach naskórka, sierści. Mimo
występowania potencjalnego zagrożenia ze strony biologicznych czynników
szkodliwych dla zdrowia, obecnych w miejscu pracy leśników, brakuje
jednoznacznych informacji np. o liczbie leśników uczulonych na konkretne
alergeny pochodzenia zawodowego. Dlatego Zakład Alergologii i Zagrożeń
Środowiskowych Instytutu Medycyny Wsi im. W. Chodźki w Lublinie w
ramach umowy z Generalną Dyrekcją Lasów Państwowych (nr OR 271739/11) przeprowadził badania, którymi objęto grupę 216 losowo wybranych
pracowników Lasów Państwowych z ośmiu Nadleśnictw położonych w czterech województwach Polski: podlaskim, lubelskim, podkarpackim i małopolskim. U każdego z leśników zostały wykonane testy skórne z alergenami
typowymi dla miejsca pracy oraz badania serologiczne w kierunku oceny
częstości występowania przeciwciał sIgE względem typowych alergenów z
grupy drzew, traw oraz grzybów przy użyciu innowacyjnego i w pełni zautomatyzowanego aparatu HYTEC 288 (firmy Hycor). Uzyskane z badań wyniki
zostaną zaprezentowane w formie niniejszego plakatu.
Establishment of an in vitro model system to study TrkC-triggered
versus TrkA-triggered neurite outgrowth
Pawel Krawczyk
The rat PC12 cell line has become a widely used research tool for many
aspects of neurobiology. Nerve growth factor (NGF)-responsive PC12 cells
were engineered to drive expression of doxycycline (Dox)-induced a gene
of interest in the Tet-On expression system that resulted in obtaining PC12Tet-On cells. TrkA and TrkC are neurotrophin receptors derived from the
Trk (tropomyosin-related kinase) family of receptor tyrosine kinases. TrkA
receptor binds and is activated mainly by NGF, while TrkC receptor binds
and is activated by neurotrophin 3 (NT3). The purpose of this research was
to design and describe PC12-based neuronal cell model to study TrkC-triggered versus TrkA-triggered neurite outgrowth. The second-generation
tetracycline-responsive promoter (Ptight) was used in order to provide low
basal expression in the absence of Dox and high-level Dox-induced expression of trkC. The main advantage of presented model system is dependence
of TrkC level on Dox concentration. It also allows to compare activation of
intracellular signaling proteins and neurite outgrowth following activation of
TrkA and TrkC receptors by NGF and NT3, respectively, in the context of
the same quality and quantity of intracellular adaptor proteins, Ras proteins,
protein kinases and phosphatases, phospholipase Cγ1; as a difference in
the activation of intracellular signaling network by these two distinct although related receptor tyrosine kinases is expected. The results of our studies
suggest that despite slightly weaker activation of ERK1/2 mitogen-activated
protein kinases, NT3-triggered TrkC seems to provide apparently stronger
than NGF-triggered TrkA signal for neurite elongation in differentiating PC12
cells.
Ocena ryzyka stresu zawodowego wśród pracowników wybranego
urzędu administracji publicznej
Karolina Król, Mateusz Grajek, Karolina Sobczyk, Joanna Woźniak- Holecka
WSTĘP: Według Państwowej Inspekcji Pracy o stresie w miejscu pracy
mówimy, gdy osoby pracujące odczuwają dyskomfort psychiczny w miejscu
swojej pracy dotyczący np. warunków pracy w sytuacji, w której warunki te
przekraczają ich możliwości.
CEL PRACY: Ocena wielkości stresu zawodowego pracowników wybranego
urzędu administracji publicznej na terenie województwa śląskiego. Poznanie
najczęściej występujących przyczyn i skutków stresu zawodowego wśród
badanych pracowników.
METODYKA BADANIA: Do badania posłużyła Jakościowo- Wskaźnikowa
Metoda Oceny Ryzyka Stresu Zawodowego na Stanowiskach Pracy Politechniki Śląskiej w Gliwicach (AK. SK. POL. ŚL.), składająca się z dwóch arkuszy. Autorem metody jest dr inż. Alicja Krzemień. W badaniu uczestniczyli
pracownicy administracyjni jednego z urzędów miejskich na śląsku.
78
WYNIKI: Uśredniony wskaźnik prawdopodobnych przyczyn ryzyka stresu
pracy dla pracowników urzędu wyniósł PPSP SR= 0,37. Uśredniony wskaźnik prawdopodobnych skutków ryzyka stresu zawodowego dla ankietowanych pracowników wyniósł PSSP SR= 0,21. Po pomnożeniu obu tych
wskaźników ryzyko stresu pracy wyniosło WRSP SR= 0,078 (ryzyko
akceptowalne).
WNIOSKI: Stres zawodowy to szeroko pojęty problem na stanowiskach pracy. Uzyskane wartości dla ryzyka stresu zawodowego badanych stanowisk
pracy mieszczą się w przyjętych wartościach dla akceptowalnego poziomu
ryzyka. Do najczęstszych przyczyn stresu zawodowego ankietowani zaliczyli
upraszczanie procedur, natomiastjako najczęstsze skutki stresu zawodowego badani wymienili zamartwianie się, czy poczucie zdenerwowania.
Wpływ przebytych urazów kończyn dolnych na wybrane parametry
chodu
Aleksandra Krywko, Tomasz Lach
Wstęp: Prawidłowość chodu człowieka zależna jest od właściwego współdziałania dwóch układów - nerwowego i mięśniowo-szkieletowego. Należy
sądzić, że parametry chodu oraz punkty nacisku stopy na podłoże zmieniają
się po urazach kończyn dolnych.
Cel badania: Celem przeprowadzonych badań było wykazanie czy istnieje
zależność pomiędzy przebytymi urazami kończyn dolnych, a prawidłowością
wybranych parametrów chodu.
Materiał i Metoda :W badaniu wzięło udział 48 osób. Kryterium włączenia
do badania spełniło 31osób, kobiet -13 , mężczyzn - 18. Średnia wieku
wyniosła – 24 lata. Grupę badawczą stanowiły osoby po urazach kończyn
dolnych (16 osób), grupę kontrolną zaś osoby bez urazów (15 osób). Badanie podzielone zostało na 3 części. W części pierwszej uczestnicy badania
wypełnili anonimową ankietę, w której udzielane są odpowiedzi na pytania
o podstawowe dane metrykalne oraz wady i przebyte urazy lub operacje
kręgosłupa, miednicy i kończyn dolnych, a także podejmowaną aktywność fizyczną. Cześć druga stanowi badanie fizykalne: pomiary zakresu
ruchu stawów oraz ocenę postawy. Dynamiczne badanie stopy za pomocą
elektronicznych wkładek diagnostycznych firmy Bauerfeind stanowi trzecią
część badania. Wkładki wraz z oprogramowaniem umożliwiają analizę
siły nacisku i podparcia zrastrowanej podeszwowej powierzchni stopy na
podłoże oraz zmiany położenia środka ciężkości i innych parametrów chodu
w czasie.
Wnioski: Występuje związek pomiędzy przebytymi urazami kończyn dolnych
a prawidłowością wybranych parametrów chodu. Nawet odległe urazy
wpływają na przesunięcie środka ciężkości ciała. Ostatni uraz determinuje
kierunek przesunięcia się środka ciężkości ciała.
Pregnancy Associated Plasma Protein A- what more can we learn?
Anna Krywult, Michał Długaszek, Justyna Czubilińska, Kaja Gawlik, Konrad
Synowiec
Nowadays medicine has plenty of possibilities to detect ongoing process
of disease but still not enough to prevent it. Pregnancy Associated Plasma
Protein-A (PAPP-A) is a zinc-binding metalloproteinase, which role outside
pregnancy was noticed in the 90s.
The aim of this study was to evaluate PAPP-A dependence on gender, tobacco smoke, and correlation with chosen biochemical markers of oxidative
stress.
Materials were obtained from 169 students (110 women and 59 men) of
the first and the second year of the Faculty of Medicine and Department of
Medicine and Dentistry, Medical University of Silesia. Average age of the
respondent was 21.1 ± 1.3 years, 21.2 ±1.4 years for women and 21.1 ± 1.2
years for men. A questionnaire about exposure to selected environmental
xenobiotic (including exposure to tobacco smoke, unhealthy habits and
everyday diet) was filled in. PAPP-A concentration was measured by ELISA
with a DRG`s commercial kit (PAPP-A US, EIA-4512). C-reactive protein,
total-oxidative status (TOS), 3- nitrotyrosine and cortisol values were measured together with the use of biochemical analyzer TECHNICON RA-XT, in
the analytical laboratory of the Department of Chemistry.
The mean PAPP-A concentration was 11.52 ng/ml. PAPP-A concentration was significantly higher in male than female group (p<0,05). Smoker
students had significantly lower PAPP-A concentration comparing to nonsmoker group (p<0,05). Passive smokers had significantly higher PAPP-A
concentration than students who were not exposed to tobacco smoke
(p<0,05). The results showed positive correlation between PAPP-A and
79
plasma cortisol concentration (R= 0,6484), PAPP-A and CRP was 0,6842;
PAPP-A and 3-nitrotyrosine was 0,5776; PAPP-A and TOS was 0,4256.
PAPP-A levels correlate significantly with chosen biochemical factors,
moreover active smoking, passive smoking and gender affect PAPP-A concentration. Summarizing, PAPP-A could be used as additional diagnostic
tool for oxidative stress measurements.
The characteristic of viral infections in pediatric patients undergoing
allogeneic hematopoietic stem cells transplantation – a single-center
experience
Marta Krzywoń, Magdalena Sioma, Mateusz K. Hołda, Mateusz Wilk, Michał
Szczepanek, Paulina G. Marszałek
Introduction: Patients after hematopoietic stem cells transplantation (HSCT)
constitute a high-risk population with infections as a significant cause of
morbidity and mortality.
Objectives: To assess the frequency of different viral infection, their clinical
characteristic and time of occurrence after HSCT.
Materials & Methods: The study included 100 patients (30 girls; mean age
8.8±5.8 years) treated with myeloablative (74%) and reduced intensity
conditioning (26%) allogeneic HSCT from unrelated donors (63%) and from
sibling (37%). In this group 57% patients were grafted because of neoplastic
diseases and 43% of non-malignant diseases. The diagnosis of viral infection was performed only on the basis of clinical symptoms (HSV and HZV),
on the basis of specific clinical symptoms certified by positive test results
(BKV, rotaV) and on the basis of detection of virus before any symptoms or
presented with unspecific symptoms (CMV, EBV, HAdV).
Results: 61% of patients developed one or more of above-mentioned infections. 27 patients developed CMV infection, mainly viral reactivation rather
than primary infection (93.1% vs 6.9%) with beginning averagely at +43 day
after HSCT, median duration: 61 days; EBV infection: 21P (reactivations:
85.7%; primary infections: 14.3%), +71D, median duration: 23 days; HSV
infection: 20P, +86D; VZV infection: 18P, +123D; rotaV infection: 9P, +88D;
BKV infection: 3P, +45D; HAdV infection: 1P, +370D. A strong relationship
between HSV and rotaV co-infection (p=0.003) was found. Both CMV and
ADV infections were the direct cause of death in one patient.
Conclusions: Viral infections are common complications in pediatric patients
undergoing HSCT and often more than one pathogen coexist in the same
patient. The most frequent etiopathogenetic factor is CMV, which appears
at the earliest and lasts significantly longer than EBV infection. In most of
the patients viral infections response well to treatment, but in extreme cases
they can be a direct cause of death.
Kierunek postępowania klinicznego i rokowanie u pacjentów z ostrymi
zespołami wieńcowymi bez uniesienia odcinka ST leczonych w Śląskim
Centrum Chorób Serca w Zabrzu w latach 2006-2011
Piotr Kulesza, Monika Kulig, Małgorzata Kozakiewicz, Maciej Kurcz, Aneta
Ciślak
Wstęp: Zmiany w wytycznych ESC w zakresie postępowania wśród pacjentów z ostrymi zespołami wieńcowymi bez uniesienia odcinka ST (NSTE
-ACS) skłaniają do ciągłego monitorowania wyników leczenia tej populacji
chorych w rutynowej praktyce klinicznej.
Cel: Analiza trendów czasowych dotyczących charakterystyki klinicznej,
postępowania i wyników leczenia pacjentów z NSTE-ACS
Metody: Analizie poddano dokumentację medyczną kolejnych 1900
pacjentów z NSTE-ACS przyjętych do Kliniki w latach 2006-2011. Chorych
podzielono na dwie grupy: pacjenci z niestabilną dławicą piersiową (UA;
n=955) oraz z zawałem mięśnia sercowego bez uniesienia odcinka ST
(NSTEMI; n=945).
Wyniki: W obydwu grupach zaobserwowano trend czasowy w kierunku
starszego wieku (UA: p=0,044; NSTEMI: p=0,008), większego odsetka
przebytych procedur rewaskularyzacyjnych oraz niższego odsetka palaczy
tytoniu (p<0,001). Zauważono istotny trend wzrostowy glikemii przy przyjęciu (p=0,002; p=0,027) oraz spadkowy frakcji wyrzutowej lewej komory
(p=0,056; p=0,003) w całej populacji NSTE-ACS. Nie wykazano wzrostu częstości przeprowadzanych procedur przezskórnych interwencji wieńcowych
w grupie NSTEMI w przeciwieństwie do grupy UA. W trakcie hospitalizacji
na przestrzeni kolejnych lat zaobserwowano wzrost odsetka pacjentów ze
wstrząsem kardiogennym (p=0,046; p=0,007), spadek występowania krwawień (p=0,011; p=0,012), przy braku różnic w śmiertelności wewnątrzszpitalnej. Zanotowano trend wzrostowy zastosowania leków przeciwpłytkowych i
science
statyn oraz spadek nitratów w obydwu grupach. W obserwacji 12-miesięcznej wykazano spadek śmiertelności w gr. UA (p=0,018) oraz porównywalną
śmiertelność w gr. NSTEMI w kolejnych latach.
Wnioski: Pomimo narastania czynników ryzyka zgonu pacjentów z NSTE
-ACS w ostatnich latach, skuteczność leczenia wykazuje podobny poziom.
Strategia leczenia, obraz kliniczny i rokowanie u pacjentów z wielonaczyniową chorobą wieńcową w ostrej fazie zawału mięśnia sercowego
bez uniesienia odcinka ST
Monika Kulig, Piotr Kulesza, Małgorzata Kozakiewicz, Maciej Kurcz, Piotr
Desperak
Wstęp: Brak jest szczegółowych zaleceń dotyczących postępowania u
pacjentów z wielonaczyniową chorobą wieńcową (MV CAD) w ostrej fazie
zawału mięśnia sercowego bez uniesienia odcinka ST (NSTEMI).
Cel: Ocena charakterystyki klinicznej i angiograficznej, postępowania oraz
rokowania odległego wśród pacjentów z MV CAD w przebiegu NSTEMI.
Metody: Przeanalizowano dane 901 pacjentów z NSTEMI, których podzielono na 2 grupy w zależności od stwierdzenia obecności (N=598) lub braku
(N=303) MV CAD. Poddano analizie strategie postępowania w zależności od
sposobu rewaskularyzacji przeprowadzonego w trakcie hospitalizacji oraz
zaplanowanego przy wypisie wśród pacjentów z obecną MV CAD.
Wyniki: Chorzy z MV CAD byli starsi i częściej obciążeni przebytym MI,
nadciśnieniem tętniczym, cukrzycą, chorobą tętnic obwodowych i nikotynizmem niż pacjenci z MV CAD (p<0,001). W przebiegu MV CAD rzadziej
obserwowano typowe dolegliwości stenokardialne (p=0,027), notowano
gorsze parametry funkcji nerek (p<0,001) oraz wyższą punktację w skalach
ryzyka GRACE i CRUSADE (p<0,001). W obserwacji wewnątrzszpitalnej
częściej notowano w tej grupie chorych niekorzystne zdarzenia sercowo-naczyniowe oraz wyższą śmiertelność 12-miesięczną (p<0,001) w stosunku do
pacjentów bez MV CAD. Niezależnymi predyktorami rokowania 12-miesięcznego w grupie MV CAD są stężenie kreatyniny (HR: 1,04; 95%CI: 1,01-1,06;
p=0,013), leukocytów (HR: 1,07; 95%CI: 1,01-1,13; p=0,020), PCI tętnicy
odpowiedzialnej za zawał (HR: 0,54; 95%CI: 0,31-0,92; p=0,023), LVEF (HR:
0,97; 95%CI; 0,95-1,00; p=0,028), wstrząs kardiogenny (HR: 2,47; 95%CI:
1,09-5,62; p=0,031), wiek (HR: 1,03; 95%CI: 1,00-1,05; p=0,037) oraz poziom hemoglobiny (HR: 0,81; 95%CI: 0,65-1,00; p=0,049).
Wnioski: Występowanie MV CAD w przebiegu NSTEMI niekorzystnie wpływa
na rokowanie wewnątrzszpitalne i 12-miesięczne. Decyzja o sposobie rewaskularyzacji u pacjentów z MV CAD i NSTEMI podejmowana jest indywidualnie w zależności od stanu klinicznego i angiograficznego chorego.
Rola polimorfizmów genów systemu naprawy DNA przez wycinanie
zasad w patogenezie choroby Alzheimera
Dominik Kwiatkowski, Piotr Czarny, Agnieszka Bachurska, Piotr Gałecki,
Tomasz Śliwiński
Etiopatogenetycznym tłem choroby Alzheimera jest, między innymi, stres
oksydacyjny, który przyczynia się do generowania uszkodzeń materiału genetycznego. Uważa się, że polimorfizmy genów kodujących białka systemu
naprawy DNA przez wycinanie nukleotydów mogą wiązać się z obniżeniem
wydajności naprawczej tych enzymów. Dlatego też, w naszych badaniach
oceniliśmy częstość występowania polimorfizmów w regionie kodującym
geny MUTYH i XRCC1 w populacji osób z chorobą Alzheimera oraz grupy
kontrolnej.
Oceniono wpływ polimorfizmów c.1196A> G (rs25487) genu XRCC1, oraz
c.972G> C (rs3219489) genu MUTYH na potencjalne ryzyko wystąpienia
choroby Alzheimera. Do genotypowania polimorfizmów użyto metody
opartej o sondy TaqMan. Korelację pomiędzy obecnością obydwu polimorfizmów a chorobą Alzheimera oceniono za pomocą ilorazu szans (OR-odds
ratio) stosując 95% przedział ufności.
Otrzymane wyniki sugerują związek pomiędzy genotypem G/A polimorfizmu
c.1196A>G, a zwiększonym ryzykiem wystąpienia choroby Alzheimera a
(OR 3.762, 95% CI 1.793-7.891 ). Obecność wariantu A/A tego polimorfizmu
obniżała ryzyko wystąpienia choroby (OR 0.485, 95% CI 0.271-0.870).
Nie wykazano żadnej statystycznej zależności pomiędzy polimorfizmem
c.972G>C genu MUTYH a chorobą Alzheimera
Nasze badania sugerują iż obecność polimorfizmu c.1196A>G genu
XRCC1 może być związana ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia choroby
Alzheimera.
science
Tumor of thoracic vertebra in young girl – case report
Tomasz Lach, Aleksandra Krywko
This is a case of 10-year-old girl with a tumor in thoracic vertebra. The
patient was admitted to the Pediatric Orthopedics Clinic in Pediatric Clinical
Hospital in Lublin suffering from severe pain in the thoracic and lumbar
spine. The pain started suddenly after she picked her brother up. Physical
examination showed lumbar spine pain and a forced scoliotic position. To
reduce the symptoms, spinal traction, analgetics and myorelaxing drugs
were used. X-ray and CT of the spine showed congenital unfused S1-S3
vertebrae. An MRI was scheduled for further diagnosis.
After spinal traction and analgesic treatment, the symptoms disappeared.
The patient was discharged after 6 days with an MRI scheduled.
MRI showed an oval, well demarcated lesion in vertebra body and left side
of the arch of the Th10 vertebra. The patient was admitted to the Clinic one
again. CT of the thoracic spine showed an osteolytic lesion in Th10 vertebra.
In the spine X-ray, narrowing of intervertebral spaces Th9-Th11 with irregular vertebral body contour, especially Th10 vertebra, was seen. There were
no signs of neoplastic infiltration. Scintigraphy showed increased radioisotope uptake in spinal processes of Th10 and Th11 vertebrae, which confirmed
the MRI results. A transpendicular trepanobiopsy of the Th9-Th11 vertebrae
was performed to provide material for histopathological examination. Then,
a transpedicular stabilization of Th9-Th11 vertebrae and posterior sponylodesis with spinal autografts was done. Histopathological examination
showed no malignant cells but did not help to establish a diagnosis.
Conclusion: In spite of using all the available diagnostic methods it was
impossible to determine the type of lesion in the patient’s spine. It is possible that accidental discovery of a tumor in such an early stage can make
a histopathological examination inconclusive and lack of clinical symptoms
limits differential diagnosis. Genetic tumor marker test can be considered.
Makijaż onkologiczny- potrzeba wprowadzenia nowego pojęcia
Agnieszka Lange, Aleksandra Pojnar, Anna Sokołowska, Iwona Jazienicka,
Jolanta Kwiatek
W czasach obecnych zapadalność na choroby nowotworowe jest coraz
większa. Jest to wynik nałożenia bardzo wielu czynników, np. środowiskowych, czy genetycznych. Postęp medycyny i farmacji umożliwia w
dużej liczbie przypadków wydłużenie życia lub też całkowite wyleczenie z
nowotworu, co wiąże się obok otaczania pacjenta specjalistyczną opieką, z
zapewnieniem mu w miarę możliwości komfortu psychicznego i fizycznego.
Jednym z podstawowych elementów mających utrzymywać osobę chorą w
poczuciu równowagi jest wyzbycie się cech w wyglądzie fizycznym, które
wskazywałyby na problem zdrowotny. Dzięki temu, osoby te uniknąć mogą
zainteresowania swoimi dolegliwościami, niedyskretnych pytań na temat
choroby, czy też litości i współczucia. Utrata włosów, brwi i rzęs, nadmierna
suchość i łuszczenie się naskórka, różnego rodzaju wykwity skórne to tylko
niektóre z problemów, z którymi borykają się osoby w stanach nowotworowych. Niezwykle ważne jest, by nauczyć pacjenta jak za pomocą pozornie
nieskomplikowanych rozwiązań poprawić jego samopoczucie i ukryć mankamenty urody pojawiające się w trakcie leczenia. Możliwością spełnienia
tego warunku jest wprowadzenie odpowiedniego pojęcia makijażu- makijażu
onkologicznego. To nowe podejście do tradycyjnej sztuki makijażu ma na
celu zakamuflowanie rzucających się w oczy defektów z jednoczesnym zachowaniem efektu naturalności. Warto podkreślić rolę waloru edukacyjnego,
w tym szczególnym podejściu do tematu makijażu, co pozwala pacjentowi
na przyswojenie pewnych rozwiązań i tym samym będzie pomocne w codziennym życiu oraz walce z chorobą.
Studies of the in-vivo use on physical and mechanical properties of
conventional and crosslinked UHMWPE in Total Hip Arthroplasty
Anna Laska
Since 1962, acetabular cups fabricated from Ultra High Molecular Weight
Polyethylene are the most widely accepted implant configuration in Total
Hip Arthroplasty. Despite the acknowledged success, wear remains a major
obstacle, limiting the longevity of implanted UHMWPE components. For
many years manufactures have introduced many innovations in the aim
of attaining long-term implant survival. In the end of the 1990s, radiation
crosslinking and special thermal treatment were introduced in order to
increase the wear resistance of such implants. The field remains an active
field of research.
A total of 18 explanted liner were examined for this study. Half of retrievals
80
were made from conventional UHMWPE and half from crosslinked UHMWPE (XLPE). In both groups, a material used in femoral heads was either
metal or ceramic. Examined acetabular cups featured different designs. The
in-vivo time was varied from 9 days to 23 years.
In order to understand the ageing behaviour of UHMWPE, studies of the
effects of the in-vivo use on the physical and mechanical properties of the
materials were performed. The retrievals were investigated by means of
Differential Scanning Calorimetry (DSC), Fourier Transform Infrared Spectroscopy (FTIR) and indentation. Moreover, a semi-quantitative assessment
method for implant damage was applied. Furthermore, the influence of
gender was checked.
Conventional and crosslinked retrievals showed the same damage mechanisms such as scratching and burnishing. In the XLPE group not only was
oxidation lower but also the degree of crystallinity. The decrease in crystallinity correlated with a lower modulus of elasticity and hardness, which probably makes crosslinked material less tolerant to severe clinical conditions.
These results are in accordance with several findings previously presented
by other researchers. The results have not demonstrated the unequivocal
superiority of XLPE over conventional liners and long-term retrieval studies
will be necessary.
Alkohol a wypadki komunikacyjne ze skutkiem śmiertelnym
Dorota Lasota, Bożena Tarchalska-Kryńska, Paweł Krajewski
Wypadki komunikacyjne to częsta przyczyna obrażeń ciała oraz utraty
życia. Najwięcej osób ginie na miejscu zdarzenia, a hospitalizowane ofiary
wypadków często nie przeżywają do wypisu. To jednak nie tylko problem
medyczny, ale również społeczny, bowiem duża część śmiertelnych wypadków komunikacyjnych ma związek ze spożyciem alkoholu, zarówno przez
sprawców jak i poszkodowanych w owych wypadkach. Problem ten analizowano w prezentowanej pracy, której celem było wykazanie wpływu alkoholu
na śmiertelne skutki wypadków komunikacyjnych. Dane do analizy pozyskano z Zakładu Medycyny Sądowej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Analizą objęto dane za lata 2009-2013. Materiał obejmował 887 spośród
1250 osób, które zginęły w wypadkach komunikacyjnych, w tym 223 kobiety
i 664 mężczyzn, w wieku od 3 do 95 lat. Ze względu na niekompletne dane
z analizy wyeliminowano 363 osoby. W analizie uwzględniono takie dane jak
wiek, płeć, wyjściową przyczynę zgonu oraz stężenie alkoholu etylowego we
krwi, które wynosiło od 0,2 do 4,4 promila. Analizę przeprowadzono dzieląc
ofiary śmiertelnych wypadków komunikacyjnych na osoby trzeźwe i będące
pod wpływem alkoholu w chwili zdarzenia. W wyniku przeprowadzonej analizy zaobserwowano rosnącą liczbę śmiertelnych wypadków komunikacyjnych w analizowanym czasokresie. Jako pozytywne zjawisko odnotowano
malejący udział w owych zdarzeniach osób nietrzeźwych. Wśród ofiar wypadków najliczniejsze grupy stanowili nietrzeźwi piesi tj. głównie mężczyźni
w wieku 45-54 lata oraz osoby trzeźwe w wieku 65 lat i powyżej, przede
wszystkim kobiety. Ponadto zaobserwowano, iż zdecydowaną większość
ofiar wypadków stanowili trzeźwi mężczyźni, głównie kierowcy.
Ocena syndromu gotowości anorektycznej (SGA) w profilaktyce zaburzeń odżywiania dzieci i młodzieży
Magdalena Leonkiewicz, Anna Anyżewska, Agata Wawrzyniak
Zaburzenia odżywiania, do których zalicza się przede wszystkim anoreksję
i bulimię, niosą ze sobą negatywne skutki dla zdrowia fizycznego oraz psychicznego. Mając na uwadze niekorzystny charakter tych zjawisk, nieodzowne staje się podejmowanie czynności przeciwdziałających tym zagrożeniom.
Cennym narzędziem pomocnym w profilaktyce zaburzeń odżywiania szczególnie w grupach podwyższonego ryzyka, takich jak baletnice, tancerki
czy gimnastyczki, może być badanie syndromu gotowości anorektycznej
(SGA) metodą opracowaną przez Ziółkowską (Ekspresja syndromu gotowości anorektycznej u dziewcząt w stadium adolescencji, 2001). Pozwala ono
na ocenę poziomu zespołu objawów nasuwających podejrzenie nieprawidłowości z zakresu realizacji potrzeb żywieniowych oraz stosunku do
własnego ciała. Wyniki badań z zastosowaniem ankiety oceny SGA wśród
gimnazjalistek wskazują na istotny odsetek dziewcząt o wysokim poziomie
SGA (9% badanych), który może świadczyć o potencjalnym zagrożeniu
anoreksją. Zjawisko to nasila się w grupie uczennic szkół sportowych (12%
badanych). W innym badaniu stwierdzono, że wraz ze wzrostem poziomu
SGA wśród dziewcząt uprawiających judo, zwiększało się występowanie u
nich niepożądanych zjawisk, takich jak: stosowanie różnych form kontroli i
redukcji masy ciała, zaburzona samoocena i poczucie własnej wartości, a
także nieprawidłowe relacje rodzinne. W grupie tej wśród osób o wyso-
science
81
kim poziomie SGA (6% badanych) - 100% stosowało głodówki i/lub diety,
75% przyjmowało środki przeczyszczające, 100% złościło się na siebie po
zjedzeniu zbyt dużych ilości pożywienia, 50% odczuwało brak pełnej akceptacji rodziców i 50% było niezadowolonych z siebie. Natomiast w grupie
dziewcząt o niskim poziomie SGA (29% badanych) zjawiska te występowały
z niższym natężeniem (odpowiednio 33%, 0%, 5%, 0% i 10%).
Badanie SGA może być zatem skuteczną metodą ułatwiającą wyodrębnienie
osób zagrożonych anoreksją oraz wskazówką na ukierunkowanie działań
profilaktyki zaburzeń odżywiania w konkretnej grupie dzieci i młodzieży.
Wykorzystanie biofilmu Clostidium butyricum w fermentacji ciągłej
glicerolu do 1,3-propanodiolu
Dagmara Leśniak
W wyniku reakcji transestryfikacji na każdy wytworzony kilogram biodiesla
przypada około 0,1 kg powstałego glicerolu, który stał się produktem o
charakterze odpadowym, wymagającym zagospodarowania w nowych
aplikacjach. Jedną z możliwości zagospodarowania jest biokonwersja mikrobiologiczna do 1,3-propanodiolu. 1,3-PD jest monomerem budulcowym
polimerów, wchodzi w skład niektórych artykułów przemysłowych – kompozytów, klejów, laminatów i sztucznych tkanin.
Proces biokonwersji prowadzony jest w sposób ciągły, w kolumnowym
bioreaktorze upakowanym nośnikiem. Unieruchamianie mikroorganizmów
Clostridium butyricum na nośnikach w celu ich wykorzystania w fermentacji
ciągłej, wpływa na podniesienie wydajności biokonwersji, wskutek zwiększenia się ilości biokatalizatora w jednostce objętości bioreaktora.
Unieruchamianie na powierzchni nośnika występuje wtedy, gdy komórki
wykazują naturalną skłonność do tworzenia biofilmów. Jest to relatywnie
prosta i tania metoda, która możliwa jest do zastosowania jeśli biokatalizator
posiada powinowactwo do nośnika. Podstawą fizycznego unieruchamiania
jest elektrostatyczne oddziaływanie między nośnikiem, a komórką oraz oddziaływania van der Waalsa. Unieruchamianie zachodzi na zasadzie adsorpcji lub adhezji na wewnętrznej lub zewnętrznej powierzchni nośnika. Jako
wypełnienie bioreaktora wykorzystano następujące porowate, nieorganiczne
nośniki: pumeks, keramzyt, żwir koralowy.
W pracy porównano właściwości fizyko-chemiczne zastosowanych nośników oraz proces formowania się biofilmu bakterii Clostridium butyricum
posiadających zdolność konwersji glicerolu do 1,3-propanodiolu.
Praca sfinansowana ze środków Projektu PO IG 01.01.02-00-074/09
„Biotechnologiczna konwersja glicerolu do polioli i kwasów dikarboksylowych” o akronimie „ZIELONA CHEMIA” realizowanego w ramach Programu
Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka, 2007 – 2013.
Microscopic methods used in the research of pollen grains of Ocimum
basilicum (Lamiaceae)
Leszczuk A., Kasprzyk – Pawelec A., Laszuk A., Szczuka E.
Ocimum basilicum (L.) is an aromatic herb traditionally used as a medicinal
plant in many kinds of treatment. The extraordinary culinary and medicinal
properties contribute to treatment of every part of the O. basilicum as an
interesting research material. The research of basil usually concerns leaves
and stems. In contrast, we focused our study on pollen grains.
The pollen grains of O. basilicum have been studied by various authors
using LM and SEM. The distinctive morphology of the sporoderm has been
used as a basis for identification of species. The characteristic apertural
sporoderm may be an adaptative modification to different conditions.
For the first time, we have used AFM in the study of O. basilicum pollen
grains. The atomic force microscopy (AFM) is a perfect method to study of
the morphology of pollen grains, which are not visualised easily by other
microscope techniques. A scanning electron microscope (SEM) is among
the vital tools for analysis and measurement of the features of the morphology of pollen grains. It is also evident that the SEM technique is appropriate
and effective for characterization of the sporoderm. We completed the
morphological observations of the sporoderm with the use a confocal laser
scanning microscopy. CLSM is a valuable tool for obtaining high resolution
images and 3-D reconstructions.
Pollen grains of Ocimum basilicum have oval, regular shapes. The surface of
such pollen grains is characteristically sculptured. The apertures are situated
in the polar and equatorial regions of the pollen grains.
Effect of curing time on physicochemical and textural properties of
dry-fermented pork neck
Justyna Libera, Marcin Maksymiec, Dariusz M. Stasiak
The study accomplished to determine the effect of curing time on the
physicochemical and textural properties fermented pork meat. The pork
necks with an average weight of 1 kg were trimmed to a uniform shape and
were rubbed with a curing mixture (99% sodium chloride, 0.5% sodium
nitrite, 0.5% sodium nitrate) an amount of 30 g per 1 kg of meat. The meat
was stored at 0˚C for 3 days (C3) or 6 days (C6). Next, the samples were
fermented in ripening chamber for 21 days at 15–16 °C and 75–85% relative
humidity around. Following fermentation, the meat products were vacuum-packed and stored in a refrigerator at 4 ˚C. Samples were taken after
21-days fermentation and 120 days of storage.
Water activity, thiobarbituric acid reacting substances (TBARS index), pH
values, instrumental colour and textural attributes were determined.
The experimental results indicate the impact of curing time impacted on the
water activity, pH value, oxidative stability, texture parameters and colour
of the samples both directly after the fermentation was completed and
after 120 days of storage. The longer time of curing (six days) significantly
reduced water activity in dry-fermented pork neck directly after the fermentation was completed. These samples showed significantly lower pH values
both after fermentation and after storage compared to the samples cured
for three days. After 120-days of storage it was found a significantly lower
TBARS index (1.02 mg malonaldehyde/kg) in samples cured for six days
than the samples cured for three days (1.74 mg malonaldehyde/kg). Curing
time significantly affected the redness (parameter a* of colour) hardness and
springiness (textural attributes) in the examined samples of meat.
Ocena powinowactwa do receptorów α1- i α2- adrenergicznych oraz
potencjalnej aktywności hipotensyjnej nowych piperazynowych pochodnych ksantonu
Klaudia Lustyk, Elżbieta Żmudzka, Agata Siwek, Karolina Pytka, Jacek Sapa
Nadciśnienie tętnicze jest jedną z najczęstszych przyczyn śmiertelności
sercowo-naczyniowej. Nieleczone zwiększa ryzyko miażdżycy, udaru, niewydolności serca, niewydolności nerek. Na rynku farmaceutycznym jest dostępna cała gama leków hipotensyjnych o różnych mechanizmach działania,
jednak skuteczność terapii nadciśnienia nadal pozostaje niezadowalająca.
Celem badania była ocena powinowactwa pochodnych piperazyny
[zw.1(R,S), zw.1(S), zw.1(R)] do receptorów α1 i α2- adrenergicznych, ich
aktywności hipotensyjnej oraz potencjalnego mechanizmu działania.
Powinowactwo do receptora adrenergicznego typu α1 badano przy użyciu
[3H]- prazosyny jako specyficznego liganda. Wiązanie niespecyficzne
oznaczano w obecności fentolaminy. Specyficznym ligandem przy badaniu
powinowactwa związków do receptora adrenergicznego typu α2 była [3H]
-klonidyna, a wiązanie niespecyficzne oznaczano w obecności klonidyny.
Ocena aktywności hipotensyjnej badanych związków polegała na sprawdzeniu ich wpływu na ciśnienie tętnicze krwi u normotensyjnego szczura po
podaniu dootrzewnowym. W celu określenia potencjalnego mechanizmu
działania zbadano wpływ badanych związków na presyjne działanie adrenaliny, noradrenaliny oraz metoksaminy.
Na podstawie wyliczonych wartości stałej hamowania Ki najsilniejsze
powinowactwo do receptora α1-adrenergicznego wykazał związek zw.1(R,S)
(Ki= 17,4 nM). Badane związki nie wykazały powinowactwa do receptora
α2- adrenergicznego.
Związek zw.1(R,S) w dawce 0,3 mg/kg, zw.1(S) w dawce 2,5 mg/kg, a
zw.1(R) w dawkach 5, 2,5, 1,25, 0,625, 0,3 istotnie statystycznie obniżały
ciśnienie tętnicze krwi u normotensyjnego szczura. Ponadto badane związki
w dawce 1mg/kg (i.v.) zmniejszały presyjne działanie po podaniu adrenaliny
i metoksaminy, natomiast nie wpływały istotnie na presyjną odpowiedź po
podaniu noradrenaliny, co świadczy o ich właściwościach α1-adrenolitycznych.
Badane związki wykazują powinowactwo do receptorów α1-adrenergicznych i posiadają potencjalną aktywność hipotensyjną, dlatego kontynuowanie badań jest jak najbardziej uzasadnione.
Naturalne unasiennianie matki pszczelej
Aleksandra Łoś, Grzegorz Borsuk
Pszczoły są jedynymi zapylaczami w środowisku naturalnym, które utrzymuje się na masową skalę. Wymagają szczegółowego poznania, gdyż bez
pszczół nie byłoby życia na Ziemi – zapylają one ok. 80 % flory [2]. Dlatego
science
konieczne są zdrowe i silne rodziny pszczele.
W rodzinie pszczelej mamy do czynienia z trzema kastami, z czego tylko
dwie z nich, matka oraz trutnie uczestniczą w reprodukcji [1]. Lot godowy i
akt kopulacji są niezwykle trudnym do obserwacji procesem, który odbywa
się w powietrzu tylko jeden raz w życiu matki, a dla trutnia jest spełnieniem
„życiowej misji”, która kończy jego żywot [4]. Plemniki pozyskane przez matkę podczas lotu godowego mają jej wystarczyć na całe życie do zapładniania składanych jaj, a liczba złożonych jaj świadczy o sile rodziny.
Dziewicze matki wylatują z ula w wieku ok. jednego tygodnia, wykonują kilka
lotów godowych, aby napełnić zbiorniczek nasienny. Jeden truteń może
dostarczyć 11 mln plemników, ale do zbiorniczka dostaje się jedynie 6 mln
plemników pochodzących nawet od 44 trutni. Stanowi to zaledwie 10 %
nasienia uzyskanego łącznie od wszystkich trutni podczas lotów godowych
[3]. Dlatego u pszczół występują trzy poziomy naturalnej selekcji materiału
ojcowskiego:
82
statyki, przeciwutleniacze, enzymy, probiotyki, związki mineralne, witaminy
i inne.
W żywieniu kurcząt rzeźnych stosuje się 3 podstawowe rodzaje mieszanek,
tj. starter, grower, finisher. Mianowicie mieszankę starter stosuje się w I
okresie odchowu – 14-21dni. Zawiera ona 23% białka ogólnego oraz 13,2
MJ EM. Natomiast mieszankę typu grower podaje się zwierzętom w II okresie odchowu – do 32 -38dni. W takiej paszy poziom energii metabolicznej
winien być równy 13,8 MJ, zaś białka ogólnego wahać się w granicach 2022 %. Mieszankę finisher stosuje się w końcowej fazie odchowu – 3-4dni.
Tutaj udział białka na wynosić 20%, a energii 13,8 MJ, zaś pasza nie powinna zawierać już kokcydiostatyków, bo inaczej przenikną do mięsa.
• pomiędzy trutniami rywalizującymi podczas lotu godowego o matkę
pszczelą,
Pasza dla brojlerów powinna być skarmiana w formie kruszonki, w postaci
sypkiej, bądź granulowanej. Udowodniono, iż stosowanie granulatów w
czasie żywienia drobiu zmniejsza zapylanie kurnika oraz pasze takie są lepiej
wyjadane przez zwierzęta. Zaś zużycie mieszanki może się zmniejszyć do
10% na 1kg masy ciała. Wykazano także, że dzięki efektywnemu żywieniu
kurczęta potrafią osiągać 2,6kg masy ciała w ciągu 42dni.
• pomiędzy plemnikami pochodzącymi od różnych trutni rywalizującymi w
jajowodach matki pszczelej, podczas ich przemieszczania się do zbiorniczka
nasiennego,
Podsumowując należy stwierdzić, iż obecnie produkcja brojlerów na Mazowszu sprowadza się do dostarczenia ptakom odpowiedniej ilości związków odżywczych przy jak najmniejszych nakładach ekonomicznych.
• pomiędzy plemnikami już zgromadzonymi w zbiorniczku nasiennym matki
pszczelej, podczas opuszczania go w celu zapładniania jaj składanych przez
matkę pszczelą.
How much to weigh?! That is the question!
Aby zachować silne oraz zdrowe rodziny pszczele i zapobiec wymieraniu
pszczół należy dokładnie poznać biologię rozmnażania pszczół. Akt kopulacji u pszczół będzie można zobaczyć podczas prezentacji.
1. Godzińska E., Kosmos 3-4, 2007.
2. Paleolog J., Ochrona zasobów genetycznych, PWRiL, Warszawa 2011.
3. Tautz J., Galaktyka, Łódź 2008.
4. Woyke J., Pszczelnictwo, 1998.
Przygotowanie indycznika do przyjęcia piskląt indyczych
Kamil Łaski
Powodzenie hodowli indyczek zależy od odpowiedniego przygotowania
indycznika na przyjęcie młodych piskląt. W mojej pracy poruszę tematy
związane z przygotowaniem indycznika do wstawienia oraz zabiegów zootechnicznych przygotowujących pomieszczenie do wstawienia jednodniowych brojlerów indyczych. Poruszę tematy związane z:
Mycie hali – jest niezmiernie ważnym czynnikiem gdyż od tego zależy
dalszy tucz nowych piskląt, mycie ciepłą wodą pod wysokim ciśnieniem, od
dokładnego umycia hali zależy usuniecie bakterii i drobnoustrojów ze ścian,
sufitu, posadzki, linii pojenia oraz karmienia,
Wyścielenie hali słomą specjalnie przeznaczonym do tego sprzętem – dzięki
pociętej słomie pisklęta mogą się szybciej i swobodniej poruszać, słoma
musi być czysta, sucha pochodząca z magazynów,
Dezynfekcja linii pojenia – bardzo ważny czynnik ze względy na rozwijające
się bakterie i drobnoustroje występujące w wodzie,
Dezynfekcja hali–wykonywana pod wysokim ciśnieniem,
Ogrzanie indycznika oraz ściółki –najważniejszy czynnik ponieważ indyki to
zwierzęta które bardzo gwałtownie reagują na spadek lub wzrost temperatury,
Regulacja linii pojenia oraz karmienia –ważny czynnik ponieważ pisklęta
muszą mieć stały dostęp do paszy oraz wody,
Anna Malczewska, Jerzy Szymocha, Joanna Połubok, Marta Kozicka, Katarzyna Dubieńska, Monika Duczek
Childhood neoplasms are the second reason of death in children under 15
years of age. Nevertheless, causal pathways are still unknown. Birth weight
(BW) has been associated with the risk of developing childhood neoplasms.
The research was conducted to verify the hypothesis of BW as a risk factor
for childhood neoplasms.
BW was obtained from 1023 patients aged 0-24,25 years (mean 7,67±5,39,
median 6,5) with newly diagnosed neoplasms in Wroclaw between 1986 and
2014. The data was compared to control group, consisted of 288 subjects.
The study group did not differ on sex from the controls. Study group consisted of cancer groups: ALL, leukemia (ALL+ AML), Wilm’s tumor and other
cancers occuring in children.
There was a statistically relevant increased risk of ALL, leukemia and Wilm’s
tumor with increasing BW (p, trend=0,017; 0,023 and 0,04, respectively).
ALL newborns were on average 105 gm heavier than controls (p=0,024).
For children with ALL diagnosed under the age of 6, there was a statistically important increased risk with BW ≥4000 gm (OR 1,9, 95% CI 1,03-3,5,
p=0,037).
There was a male predominance in ALL group comprising for 58,48%. BW
significantly differed between sexes in ALL group. Boys weighed more
than girls, on average 240 gm in ALL group (p=0,0002) and 200 gm in
control group (p=0,003). In ALL group, 17,5% of boys weighed >4000 gm,
in control group 15,75%. 9,1% of male newborns in ALL group exceeded
90. percentile of BW according to sex-specific centile charts. In boys with
diagnosis of ALL and leukemia under the age of 6, there was a statistically relevant increased risk of cancers with increasing BW (p, trend=0,018;
0,009, respectively).
Results of our study endorse the hypothesis of BW as a risk factor for
childhood neoplasms development (especially leukemia and Wilm’s tumor).
Prenatal biologic mechanisms and pathways contributing to these findings
ought to be thoroughly investigated in order to counteract the development
of childhood cancers.
Oświetlenie –dobrane do odpowiedniego programu świetlnego,
Wentylacja –sprawdzenie stanu technicznego.
Sposoby żywienia kurcząt brojlerów na Mazowszu
Łuczak Daria
Prawidłowe żywienie jest zasadniczą kwestią w trakcie badań nad produkcją zwierzęcą. Właściwie zbilansowana receptura dla kurcząt brojlerów daje
znakomite efekty rzeźne oraz produkcyjne. Podstawowym celem w żywieniu
tego gatunku zwierząt jest uzyskanie jak najszybszych oraz najwyższych
przyrostów masy ciała, a także przy możliwie jak najmniejszych kosztach.
Głównymi paszami w żywieniu ptaków są ziarna zbóż (pszenica, jęczmień,
kukurydza)–do 80%, śruty poekstrakcyjne (sojowa, rzepakowa), susz z zielonek, drożdże oraz surowce pochodzenia zwierzęcego (serwatka suszona,
mączka rybna, mleko odtłuszczone w proszku) oraz dodatki tj.: kokcydio-
Artodeza stawu śródstopno-paliczkowego pierwszego- postępowanie
rehabilitacyjne
Agata Małko
Paluch sztywny jest drugą, po paluchu koślawym najczęstszą deformacją
dotyczącą stawu MTP I. Schorzeniu towarzyszy ból, postępujące zmiany
degeneracyjne w obrębie stawu oraz charakterystyczny osteofit na głowie
pierwszej kości śródstopia. U osób ze znaczny stopniem zaawansowania
choroby zwyrodnieniowej wykonuje się zabieg operacyjny polegający na
usztywnieniu stawu śródstopno-paliczkowego I. Rehabilitacja rozpoczyna
się już przed zabiegiem operacyjnym. W jej skład wchodzi: zapoznanie
pacjenta z wczesnym postępowaniem pooperacyjnym, metodą RICE oraz
nauka chodu w bucie odciążającym przodostopie. Decyzję o rozpoczęciu
rehabilitacji pooperacyjnej podejmuje lekarz. Proces ten trwa aż do momentu odzyskania przez pacjenta pełnej sprawności ruchowej. Spotkania z fizjo-
science
83
terapeutą powinny odbywać się trzy razy w tygodniu. Rehabilitacja obejmuje
zabiegi fizykalne, terapie manualną, ćwiczenia pod nadzorem fizjoterapeuty
i ćwiczenia w domu. Podczas terapii istotna jest mobilizacja blizn pooperacyjnych, stawów stopy w szczególności stawu międzypaliczkowego I oraz
wzmocnienie zginaczy i prostowników palucha. Pacjent wykonuje ćwiczenie
propriocepcji, równoważne, prawidłowej mechaniki chodu, a w kolejnych
etapach ćwiczenia dynamiczne, przygotowujące do sportu i aktywności.
Pominięcie procesu rehabilitacji może doprowadzić do usztywnienia operowanego i stawu i nawrotu dolegliwości bólowych.
Innovative methods of man-machine communication in surgery and
cardiac surgery - the first attempts to use non-contact LeapMotion
controller
Alicja Nawrat, Dominika Mangold, Karolina Filipowska
Introduction: Technological facilities of cardiologist and cardiac surgeon
rely on the cooperation between a doctor and technical devices. Surgical
robots increase the efficiency and comfort of the surgeon’s work. Team of
Foundation of Cardiac Surgery Development is working on the full set of
modular Robin Heart robot used to various clinical applications. One of the
most important thing is comfortable, precise user’s interface - a way to drive
the robot during operation.
Materials and Methods: During the surgical workshops the tests were
conducted - comparison of the classic robot movements controllers: the
joystick and pedal. Next, we repeated the same trials using LeapMotion
– motion sensor controlled by hand movement ( without touch). The time
and precision of robot have been measured. LeapMotion was also used to
examine the database prepared by the foundation staff.
Aim: Comparison of the control devices in medical applications: surgery and
cardiac surgery
Results: In comparative studies: LeapMotion and industrial joystick in the
system of Robin Heart Vision we observed: higher precision (91.7% vs
60.04%) and the rate of the task (28 [s] vs 36 [s]) for LeapMotion. Analysis of
the standard deviation and the maximum and minimum results also proved
more difficult control using joystick (larger differences in the results for subsequent trials and participants in the test). The explanation of these results
is connected with: the way of human-robot communication and software
algorithm used for signal transmission to robot drive system. In addition,
control via of LeapMotion depends on the lighting, the hand distance and
also there is a risk of entry of bystanders into the area of its sensitivity
(possible interference).
Conclusions: Each of tested user interface has advantages and disadvantages. The first attempts of using the controller LeapMotion in surgery and
cardiac surgery fared well and this system has a promising useful properties.
pobieraniu pokarmu. Dodatkowym wynikiem niniejszych badań, jest opisanie nowego dla tego regionu gatunku homara (Palinurellus wieneckii) na
podstawie stadiów larwalnych, a także ich asocjacji z lokalnymi rurkopławami.
Historia badań tego typu badań sięga dopiero 40lat, co w połączeniu z
brakiem danych literaturowych dotyczących różnorodności galaretowatego
zooplanktonu z Morza Czerwonego, nadaje pionierski charakter przedstawionym badaniom.
Ocena subpopulacji komórek NK w grupie osób po splenektomii
Justyna Markowicz, Katarzyna Schab, Agnieszka Szymczyk, Tomasz Roman, Izabela Droń
Wstęp: Splenektomia prowadzi do zaburzeń odporności humoralnej i być
może też komórkowej, zwiększając ryzyko infekcji. Następstwem splenektomii są zmiany ilościowe poszczególnych subpopulacji limfocytów. Dotychczas brak jest danych na temat różnic w liczebności i funkcji komórek NK
u chorych z wtórną asplenią, w odniesieniu do osób z zachowaną funkcją
śledziony.
Cel pracy: Ocena różnic pomiędzy odsetkiem komórek NK (CD3-/
CD16+CD56+) w grupie pacjentów po przebytym zabiegu splenektomii w
porównaniu do osób z prawidłową funkcją śledziony.
Metodologia: Grupę badaną stanowiło 100 osób po wykonanym zabiegu
splenektomii (49 mężczyzn i 51 kobiet) w wieku 34,38±22,87 lat, grupę kontrolną 20 zdrowych osób (12 mężczyzn i 8 kobiet) w wieku 44,82±31,12 lat.
Czas od chwili przeprowadzenia zabiegu wynosił 8,83±9,72 lat. Materiałem
do badań była krew obwodowa. W celu oceny komórek CD3-/CD16+CD56+
wyizolowane limfocyty znakowano odpowiednimi przeciwciałami monoklonalnymi z barwnikami fluorescencyjnymi oraz analizowano przy pomocy
cytometru przepływowego FACSCalibur. Analizę statystyczną wykonano
przy użyciu programu Statistica 9.0, za poziom istotności statystycznej
przyjmując wartość p<0,05.
Wyniki: Wśród osób z wtórną asplenią stwierdzono niższy odsetek komórek
NK (p=0,012) w porównaniu do osób z prawidłową funkcją śledziony. W
grupie pacjentów po splenektomii, u których odnotowano wzrost częstości
infekcji po przebytym zabiegu operacyjnym obserwowano niższy odsetek
komórek CD3-/CD16+CD56+ (p=0,007), w porównaniu do pozostałych osób
z grupy badanej. Ponadto wykazano różnicę w odsetku komórek NK pomiędzy osobami, u których splenektomią wykonaną ze wskazań życiowych i w
trybie planowym (p=0,035).
Wnioski: Splenektomia powoduje wystąpienie zmian w składzie odsetkowym subpopulacji limfocytów, w tym również komórek NK, co znajduje
odzwierciedlenie w podatności na infekcje.
Asocjacje galaretowatego zooplanktonu ze skorupiakami, na przykładzie parzydełkowców z Zatoki Akaba (Morze Czerwone)
Morfologiczne i fizjologiczne efekty mutacji genów homologicznych
kodujących białka rybosomalne w komórkach drożdży Saccharomyces
cerevisiae
Maciej K. Mańko, Maria I. Żmijewska
Roman Maślanka, Renata Zadrąg-Tęcza
Przedstawiciele typu Cnidaria są ważnym, aczkolwiek niedocenianym
elementem pelagicznych ekosystemów morskich. Liczne i zazwyczaj skupiskowe występowanie tych galaretowatych zwierząt jest często zjawiskiem
naturalnym. W ostatnich latach obserwuje się jednak znaczący wzrost ich
liczebności w całym Wszechoceanie.
Duplikacja materiału genetycznego jest uważana za jeden z mechanizmów
ewolucji, bowiem zduplikowane geny stanowią materiał do wprowadzania
nowych funkcji przy pomocy mutacji i naturalnej selekcji. Jednakże powstała
w jej wyniku poliploidyzacja może prowadzić do wysokiej niestabilności
genetycznej. Postuluje się, iż na szlaku ewolucyjnym drożdży Saccharomyces cerevisiae również doszło do podwojenia genomu, aczkolwiek dzięki
systematycznym delecjom powróciły one do pierwotnej ploidalności, tracąc
prawie 90% zduplikowanych genów. Przykład grupy genów zduplikowanych
o zachowanej ekspresji stanowią geny białek rybosomalnych (RPs), spośród
których aż 59 na 78 jest kodowanych przez dwie kopie. Białka rybosomalne
i rRNA, będące elementami składowymi rybosomu pełnią odmienne funkcje.
rRNA pełni funkcję katalityczną natomiast rolą białek rybosomalnych jest
umożliwiająca zmiany konformacyjne, elastyczna stabilizacja rdzenia rRNA.
Uczestniczą one także w wiązaniu mRNA, czynników elongacyjnych czy
też terminacji syntezy łańcucha polipeptydowego. Oprócz podstawowych
zadań związanych z biosyntezą białek uczestniczą one także w wielu innych
procesach komórkowych. Istotnym jest również to, iż białka rybosomalne
będące wynikiem ekspresji genów homologicznych, często o identycznej
budowie, dają odrębne efekty fenotypowe.
U podstaw zrozumienia sukcesu ekologicznego galaretowatego zooplanktonu leży wnikliwsze poznanie ich behawioru. Pomimo dużego udziału omawianych drapieżników w makroplanktonie, badania nad ich ekologią, a w
szczególności asocjacjami z innymi organizmami, są nieliczne. Stosowanie
sieci planktonowych oraz nieodpowiednie metody konserwacji generowały
defragmentację tych zwierząt. Dopiero rozwój technik nowej generacji (np.
nurkowanie, ROV) umożliwił wnikliwsze analizy z zakresu ich funkcjonowania, m. in. poprzez obserwacje in situ.
Próbki do niniejszych badań zostały zebrane w strefie brzegowej Zatoki
Akaba (Morze Czerwone) przez nurków. W tym stosunkowo jednorodnym
hydrologicznie obszarze, populacje parzydełkowców podlegają częściowej
regulacji ze strony skorupiaków z nimi występujących. Ograniczające oddziaływania o charakterze zbliżonym do pasożytnictwa odnotowano głównie
w obrębie rzędu Amphipoda, z kolei komensaliczne relacje (np. foreza)
cechowały zwykle przedstawicieli rzędu Decapoda. Ważnym aspektem
prowadzonych badań było również określenie konsekwencji występowania
w takich asocjacji dla zwierząt galaretowatych. Wykazano pojawianie się
uszkodzeń tkanek, defragmentację ciała, a także ograniczoną zdolność w
Celem pracy było przeanalizowanie wybranych parametrów morfologicznych
i fizjologicznych komórek drożdży pozbawionych jednego z homologicznych
genów kodujących białka rybosomalne RPL20A i RPL20B oraz określenie
ich wpływu na wielkość i zdolność podziałową komórki. Uzyskane wyniki
science
wskazują, iż brak jednego z białek homologicznych Rpl20a lub Rpl20b daje
odmienne efekty fenotypowe wyrażające się m.in.: różnicami w wielkości
komórek, tempie wzrostu czy długości trwania cyklu komórkowego. Ponadto zaobserwowano także różnice w aktywności mitochondriów, stopniu
wakuolaryzacji cytoplazmy czy też poziomie białka w komórce.
Ocena zawartości sacharozy w korzeniach buraków cukrowych w
zależności od odmiany i miejsca pobrania próby
Natalia Matłok, Maciej Bilek, Józef Gorzelany
Buraki cukrowe są znanym surowcem do produkcji cukru (około 25%
światowej produkcji), a odpady produkcyjne (wysłodki i melasa) stanowią
cenną paszę dla zwierząt. Podstawowymi wskaźnikami określającymi jakość
buraków cukrowych jest plon technologiczny cukru oraz zawartość cukru w
korzeniach buraków.
84
Tendencje rozwojowe rynku biotworzyw
Małgorzata Matuszak, Przemysław Poszwa, Marek Szostak
W ostatnich latach trwają bardzo intensywne badania nad otrzymywaniem
i wdrażaniem materiałów polimerowych pochodzenia roślinnego. Prognozy
dotyczące zasobów paliw kopalnych nie są optymistyczne, stąd naukowcy
skierowali swoją uwagę w stronę surowców pochodzenia roślinnego jako
alternatywnej drogi do otrzymywania tworzyw konstrukcyjnych i opakowaniowych.
Aktualnie na całym świecie są prowadzone badania w celu otrzymania oraz
wdrożenia zarówno konwencjonalnych tworzyw sztucznych z surowców
roślinnych, jak i nowych gatunków biotworzyw. Efektami wzmożonych prac
w tym zakresie są m.in.: uruchomienie linii do otrzymywania polietylenu
pochodzenia roślinnego[1], rozwój rynku polilaktydu[2], produkcja poli(tereftalanu etylenu) częściowo z surowców roślinnych[3].
Celem przeprowadzonych badań było określenie zawartości sacharozy w
korzeniach buraków cukrowych w zależności od odmiany i miejsca pobrania
próby. Materiał badany stanowiły korzenie czterech odmian buraków
cukrowych: Agent, Agnieszka, Konrad i PrimaveraKws. Z wytypowanych do
badań czterech odmian buraka cukrowego pobierano po pięć sztuk korzeni,
a następnie z każdej z nich izolowano po trzy próby z części: wierzchołkowej, środkowej i ogonkowej. Następnie wyniki uśredniano dla całego korzenia. Oznaczenia zawartości sacharozy przeprowadzone zostały za pomocą
wysokosprawnego chromatografu cieczowego (HPLC) z ewaporacyjnym
detektorem promieniowania rozproszonego (ELSD).
W ramach pracy przygotowano przegląd tworzyw konwencjonalnych pochodzenia roślinnego oraz nowych biotworzyw uwzględniając ich zdolności
do biodegradacji. W zestawieniu zawarto również informacje na temat
właściwości mechanicznych, termicznych oraz aktualnych możliwości produkcyjnych i prognoz dotyczących poszczególnych tworzyw. Uwzględniając
aspekty recyklingowe przeanalizowano również kompatybilność omówionych materiałów z aktualnie stosowanymi wielkotonażowymi tworzywami
sztucznymi.
Na podstawie przeprowadzonych analiz laboratoryjnych i uzyskanych wyników sformułowano następujące wnioski:
[2] Global Lactic Acid And Poly Lactic Acid (PLA) Market by 2020, Grand
View Research Inc 2014, http://tinyurl.com/mtnmuq2 [dostęp 30.10.2014r.]
1. W większości korzeni badanych odmian buraków cukrowych stwierdzono zależność pomiędzy zawartością sacharozy w korzeniach, a miejscem
pobrania prób do analizy (część wierzchołkowa, środkowa i ogonkowa
korzenia).
[3] Coca-Cola Joins Race for 100% Biobased PET Bottle, Plastics Technology 2012 http://tinyurl.com/o2m9wt4 [dostęp 30.10.2014r.]
2. Średnia zawartość sacharozy w korzeniach badanych odmian buraków
cukrowych była w zakresie od 12,88 g/100 g surowca u odmiany Konrad do
13,91 g/100 g surowca u odmiany Agnieszka.
4. W czerech próbach korzeni buraków cukrowych (trzy próby z odmiany
Agnieszka i jedna próby z odmiany Agent) pobranych w części ogonkowej
stwierdzono zawartość fruktozy.
Synteza i aktywność przeciwdrobnoustrojowa nowych zasad Schiffa
zawierających układ 1,3,4-tiadiazolu
Magdalena Matraszek, Klaudia Pataj, Paulina Piasecka, Marcin Bińczak,
Mateusz Celiński
Wiele biologicznie aktywnych związków heterocyklicznych zawierających
heteroatomy takie jaki azot, siarka czy tlen, od wielu lat przykuwa uwagę
chemików z uwagi na ich szerokie spektrum aktywności.
Strukturalnie, zasady Schiffa, są azotowymi analogami aldehydów lub
ketonów, w których grupa karbonylowa została zastąpiona grupą iminową
lub azometinową. Zasady Schiffa powstają wówczas, gdy pierwszorzędowa
amina reaguje z aldehydem lub ketonem w specyficznych warunkach.
Zasady Schiffa są powszechnie używanymi związkami organicznymi m.in.
jako pigmenty, stabilizatory polimerów, katalizatory, a także jako produkty
pośrednie w syntezie organicznej. Zasady Schiffa zawierające w swej strukturze układy heterocykliczne posiadają szeroki zakres właściwości biologicznych obejmujący: przeciwbakteryjną, przeciwgrzybiczą, przeciwmalaryczną,
przeciwwirusową oraz przeciwgorączkową aktywność.
Mając na uwadze powyższe przedstawiamy pracę mającą na celu syntezę i
ocenę aktywności przeciwdrobnoustrojowej nowych zasad Schiffa otrzymanych z 2-amino-5-metylotio-1,3,4-tiadiazolu.
Tytułowe związki zostały otrzymane w reakcji kondensacji 2-amino-5-podstawionego 1,3,4-tiadiazolu z odpowiednimi aldehydami aromatycznymi.
Powstałe związki są ciałami stałymi w temperaturze pokojowej i ich dane
spektralne (1H NMR) są w pełni zgodne z zaproponowanymi strukturami.
Wszystkie sygnały alifatyczne i aromatyczne w widmach
1H NMR były obserwowane w spodziewanych rejonach.
Otrzymane związki przebadano pod kątem ich potencjalnej aktywności
przeciwdrobnoustrojowej w warunkach in vitro wobec szczepów wzorcowych mikroorganizmów obejmujących bakterie Gram-dodatnie, Gram-ujemne oraz grzyby z rodzaju Candida spp.
[1] Production of Bio-ethylene, IEA-ETSAP and IRENA Technology Brief
2013, http://tinyurl.com/kaoypbv [dostęp 30.10.2014r.]
Styl życia studentów mieszkających w akademikach Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego
Mazurkiewicz Anna, Ciura Gabriela
Styl życia to charakterystyczny sposób bycia jednostki lub danej społeczności, który manifestuje jej położenie społeczne. Są to nie tylko zachowania
jednostki, ale także psychofizyczne mechanizmy leżące u ich podstaw, które
bezpośrednio wpływają na zdrowie jednostki. Zdecydowana większość
studentów kierunków medycznych uważa, że ich styl życia jest wzorem dla
ich przyszłych pacjentów. Jednak czy ta teza jest słuszna?
Przeprowadzone badania miały na celu weryfikacje tej tezy. Wykorzystano
sondaż diagnostyczny oraz chronokartę. Grupa badawcza obejmowała 140
studentów kierunków medycznych, mieszkających w akademikach Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Większość respondentów uważa, że zdrowo się odżywia. Jednak aż 80%
badanych spożywa 3-5 posiłków dziennie, o stałych porach dnia, zaś
zdecydowana mniejszość je więcej niż 5 posiłków dziennie lub jedynie 2
posiłki dziennie. Ważnym elementem w analizie diety studentów było również spożywanie kawy. W badaniach wykazano, że aż 85% studentów pije
mocną kawę kilka razy dziennie. Najbardziej aktywnymi okazali się studenci
kierunku lekarskiego, pielęgniarstwa i fizjoterapii.
W kwestionariuszu ankiety zamieszczono również pytania dotyczące badań
profilaktycznych. Wykazano, że większość kobiet ich nie wykonuje. Mężczyźni również w niewystarczających stopniu poddają się comiesięcznemu
samobadaniu.
Styl życia studentów kierunków medycznych jest ważnym tematem, gdyż
ta grupa w przyszłości będzie miała decydujący wpływ na promowanie
zachowań zdrowotnych.
Edukacja zdrowotna odgrywa obecnie ogromną rolę, która stale rośnie w
zachowaniu oraz utrzymaniu zdrowia. Wykorzystywanie działań edukacyjnych pozwala na promowanie działań prewencyjnych, a także podnoszenie
świadomości pacjentów w zakresie samoopieki. Działania te są również
najbardziej ekonomiczne dla ochrony zdrowia, w szczególności biorąc pod
uwagę obecną jej kondycję. Przeprowadzone badania wykazały, że styl życia studentów UJ CM mieszkających w domach studenckich ma charakter
bardziej antyzdrowotny niż prozdrowotny.
Anti-metastatic and pro- angiogenic properties of novel ruthenium-nitroimidazole conjugate
Olga Mazuryk, Franck Suzenet, Claudine Kieda, Malgorzata Brindell
Ruthenium polypyridyl complexes were firstly developed as structure- and
science
85
site-specific DNA probes and nucleus imaging agents in biological systems,
recently have gained new interest due to their high cytotoxic properties and
the unique optic features, which make possible simultaneous visualisation
and therapy of the cancer. 2-nitroimidazole-ruthenium polypyridyl complex
was designed as a new agent for a theranostic application in cancer treatment. A little is known about biological effects of ruthenium polypirydyl complexes, so the influence of [Ru(dip)2(bpy-NitroIm)]2+ on cell adhesion and
mobility was checked to evaluate a possible use of ruthenium complexes in
treatment of metastasis.
The change of adhesive properties after treatment with nitroimidazole-ruthenium polypyridyl conjugate was evaluated using cancer 4T1 and endothelial
MLuMEC cell lines. The resistance to trypsin was measured as a model system to test if at the primary site cells are able to detach from other cells to
be transported away. The exposure of 4T1 cells to [Ru(dip)2(bpy-NitroIm)]2+
significantly increased percentage of adherent cells after trypsin treatment,
while no major increase was observed on endothelial cells. Additionally, the
ability of treated cells to attach to new surface was inhibited for both cancer
and endothelial cell lines. Since breast cancer often metastasizes in lungs,
adhesion of Ru-treated 4T1 cells on lung endothelial MLuMEC FVB cells
was also investigated and significant decrease was observed in the number
of the attached cells.
Additionally endothelial cells showed tube-like organization after treatment
with ruthenium complexes, that can be explained in terms of pro-angiogenic
properties of the investigated ruthenium-nitroimidazole complex. This complex also caused decrease in mobility of MLuMEC cells in wound-scratching
assay.
All these findings indicate significance of ruthenium-nitroimidazole conjugate
towards inhibition of metastasis.
Oxidative stress as a crucial factor in liver diseases
Agata Michalak, Halina Cichoż-Lach
Redox state constitutes an important background of numerous liver disorders. The redox state participates in the course of inflammatory, metabolic
and proliferative liver diseases. Reactive oxygen species (ROS) are primarily
produced in the mitochondria and in the endoplasmic reticulum of hepatocytes via the cytochrome P450 enzymes. Under the proper conditions,
cells are equipped with special molecular strategies that control the level of
oxidative stress and maintain a balance between oxidant and antioxidant
particles. Oxidative stress represents an imbalance between oxidant and
antioxidant agents. Hepatocytic proteins, lipids and DNA are among the
cellular structures that are primarily affected by ROS and reactive nitrogen
species (RNS). The process results in structural and functional abnormalities
in the liver. Thus, the phenomenon of oxidative stress should be investigated
for several reasons. First, it may explain the pathogenesis of various liver
disorders. Moreover, monitoring oxidative markers among hepatocytes
offers the potential to diagnose the degree of liver damage and ultimately
to observe the response to pharmacological therapies. The present report
focuses on the role of oxidative stress in selected liver diseases.
Rola funkcji kompleksów tylakoidowych przez stan redoks i stan energetyczny chloroplastów
Barbara Michalak
Fotosyntetyczny transport elektronów składa się z szeregu komponentów
powiązanych elektrochemicznie. Jego wydajność zależy od aktywności
fotosystemów w powiązaniu z reakcjami ciemnymi fotosyntezy. Rosliny posiadają szereg mechanizmów przystosowawczych warunkujących przebieg
fotosyntezy w warunkach stresowych. Są dane wskazujące na to, że sygnał
redoks zależny od funkcjonowania transportu elektronów i aktywne formy
tlenu pełnią centralną rolę w regulacji do aklimatyzacji i odpowiedzi na stres.
Zaburzenia równowagi pomiędzy formami zredukowanymi i utlenionymi w
chloroplastach mogą zmieniać stechiometrię fotosystemów. Kompleks b6f
odgrywa centralną rolę w transporcie elektronów pomiędzy fotosystemem I
i II, aktywuje kinazy a jego monomeryzacja zmienia regulację cyklicznego do
liniowego transportu elektronów. Jak wykazały dotychczasowe badania (w
Zakładzie Fizjologii Molekularnej Roslin UW), u roślin C4 w chloroplastach
komórek otaczających wiązkę przewodzącą wysokie natężenie swiatła
hamuje aktywność PSII, oraz indukuje procesy zależne od ATP i stopnia
fosforylacji białek. Kompleks cytochromowy b6f, aktywność kinaz i fosfataz,
ekspresja genów fotosyntetycznych są regulowane przez stan redoks puli
plastochinonowej i status energetyczny chloroplastów.
The diversity of aminoglycoside-modifying enzymes among ESBL-positive Proteus mirabilis strains
Anna Diana Michalska, Paweł Tomasz Sacha, Dominika Ojdana, Anna Sieńko, Elżbieta Anna Tryniszewska
Dissemination of resistance genes through mobile genetic elements poses
a significant threat to the effectiveness of antimicrobial therapy. Among
Gram-negative rods, the enzymatic modification of antibiotic molecule is the
most widespread mechanism of aminoglycoside resistance. Aminoglycoside-modifying enzymes (AME) vary in substrate spectrum, but combination of several enzymes in one strain may lead to the total resistance to
aminoglycosides. The aim of our survey was to investigate the prevalence
of co-production of AME among P. mirabilis strains obtained from patients
hospitalized in University Clinical Hospital of Bialystok.
A total of 75 ESBL-producing P. mirabilis strains with reduced susceptibility to aminoglycosides were tested for the presence of genes encoding
the most prevalent AME: aac(3)-Ia, aac(6’)-Ib, ant(4’)-IIa, ant(2”)-Ia, and
aph(3”)-Ib. Strains were isolated from clinical specimens, and production
of ESBL was assessed by DDST. MICs of selected aminoglycosides were
determined by Etest method. PCR was used to amplify resistance genes,
while electrophoresis was performed to visualize the PCR products.
This study revealed the presence of genes encoding AME in 66 (88%) P.
mirabilis strains with reduced susceptibility to aminoglycosides. Following
genes were detected: aac(3)-Ia (N=1), aac(6’)-Ib (N=9), aph(3”)-Ib (N=14),
and ant(2”)-Ia (N=53). Among them, co-presence of ant(2”)-Ia+aph(3”)-Ib,
aac(6’)-Ib+aph(3”)-Ib, and aac(6’)-Ib+ant(2”)-Ia+aph(3”)-Ib was detected in
five, two, and two strains, respectively. Strains were resistant to AMC, CTX,
CTZ, and CIP. MICs of AMK and GEN were from 4 to ≥256 μg/ml. Tested
strains were susceptible only to carbapenems.
We observed the high frequency of AME among ESBL-positive P. mirabilis
strains in our hospital. The combination of ESBL and AME substantially
eliminates the possibility of treatment with cephalosporins and aminoglycosides. Careful antibiotic administration is essential to maintain potency of
this drugs.
Zmiany fosforylacji receptora AMPA u ofiar samobójstw
Paulina Misztak, Magdalena Sowa-Kućma, Gabriel Nowak
Według WHO corocznie nawet 15% populacji ludzi doświadcza zaburzeń
depresyjnych, z czego ok. 900 tys. kończy się śmiercią samobójczą. Rosnąca ilość pacjentów dotkniętych depresją oraz podejmujących próby samobójcze skłania naukowców do lepszego poznania mechanizmów leżących u
podstaw tego typu zaburzeń.
Spośród wielu hipotez, jedną z ważniejszych jest teoria wiążąca depresję z
dysfunkcją układu glutaminianergicznego w obrębie ośrodkowego układu
nerwowego. Istotną składową tego układu neuroprzekaźnikowego są
receptory jonotropowe uczestniczące w tzw. szybkiej transmisji sygnału.
Rola receptorów NMDA w rozwoju depresji została już stosunkowo dobrze
opisana. Słabo jest natomiast poznane znaczenia receptorów AMPA w tym
procesie patologicznym.
Cel pracy była analiza poziomu białka podjednostkowego GluA1 receptora
AMPA oraz stopnia jego ufosforylowania (p-S831-GluA1 oraz p-845-GluA1)
w hipokampie oraz korze czołowej ofiar samobójstw oraz osobników kontrolnych.
Badania przeprowadzono w tkankach hipokampa i kory czołowej pobranych
post mortem od osób, których przyczyną śmierci było samobójstwo (n=14)
lub śmierć nastąpiła z innych przyczyn (grupa kontrolna; n=8). Analizy przeprowadzono z użyciem techniki Western Blot.
Wyniki badań wskazują na znamienny statystycznie spadek fosforylacji
podjednostki GluA1 w miejscu S831, zarówno w korze czołowej (o 20,66%)
jak i w hipokampie (26,83%) ofiar samobójstw w odniesieniu do grupy
kontrolnej. Ponadto w hipokampie obserwowano również istotnie obniżony
(o 50,63%) poziom fosforylacji S845-GluA1. Równocześnie nie zaobserwowano zmian w poziomie biała nieufosforylowanego (GluA1) w obydwu
badanych strukturach.
Zmiany fosforylacji GluA1 AMPA w hipokampie i korze czołowej mogą
świadczy o znacznym zaangażowaniu tego procesu w patomechanizmie
depresji kończącej się śmiercią samobójczą. Z kolei proces ten może być
powiązany z aktywacją ścieżki CaM kinazy, oraz ścieżką CREB/BDNF szeroko opisanymi w zaburzeniach depresyjnych.
Wpływ karbenoksolonu, antagonisty synaps elektrycznych, na działanie
science
wybranych leków przeciwpadaczkowych w modelu pentetrazolowym
u myszy
Barbara Miziak, Maria Kondrat–Wróbel, Andrzej Miturski, Magdalena Chrościńska–Krawczyk, Stanisław Jerzy Czuczwar
Wstęp: Padaczka należy do grupy przewlekłych zaburzeń neurologicznych,
a same objawy są skutkiem zsynchronizowanych, intensywnych wyładowań
neuronów oraz patologicznego rozprzestrzeniania się pobudzenia w tkance
mózgowej. Powyższa choroba jest także jednym z najbardziej rozpowszechnionym (drugim po udarze) zaburzeniem układu nerwowego, co
potwierdzają dane statystyczne (około 1% populacji dotkniętych padaczką).
W leczeniu większości pacjentów stosuje się monoterapię, jednak nawet u
30% chorych pojawiają się nieefektywne wyniki terapeutyczne, co skłania
do poszukiwania skuteczniejszych metod leczenia. Celem poniższych badań
jest analiza wpływu karbenoksolonu (CBX), antagonisty synaps elektrycznych, na działanie leków przeciwpadaczkowych (LPP) w modelu pentetrazolowym u myszy.
Metody: Dorosłym samcom myszy podawano CBX w dawkach 75 i 150 mg/
kg w kombinacji z LPP: klonazepamem (CLZ) w dawkach 0,0035 – 0,035
mg/kg w kombinacji z CBX 75 mg/kg oraz CLZ w dawkach 0,0017 – 0,03
mg/kg z CBX 150 mg/kg, etosuksymidem (ETX) w dawkach 10 – 90 mg/kg
w kombinacji z CBX 75 mg/kg i ETX w dawkach 1 – 130 mg/kg z CBX 150
mg/kg, tiagabiną (TGB) w dawkach 0,5 – 1,2 mg/kg w kombinacji z CBX 75
mg/kg i TGB w dawkach 1,2 – 2,4 mg/kg z CBX 150 mg/kg oraz dla obu
kombinacji CBX z: fenobarbitalem (PB) w dawkach 0,5 – 7 mg/kg, gabapentyną w dawkach 400 – 600 mg/kg, oraz kwasem walproinowym (VPA)
110 - 160mg. Zaburzenia koordynacji ruchowej zostały zbadane przy użyciu
testu komina, wpływ na pamięć długoterminową była zweryfikowana testem
biernego unikania, zaś siła mięśni szkieletowych testem siły chwytu.
Wyniki: CBX w stopniu istotnym podwyższa próg drgawkowy u myszy w
przypadku kombinacji z CLZ oraz z ETX, zaś w kombinacji z TGB osłabia
działanie tego leku. W pozostałych przypadkach nie wykazano istotnego
wpływu CBX na działanie LPP.
Wnioski: Powyższe dane wskazują, iż CBX może wzmacniać działanie
przeciwdrgawkowe niektórych LPP.
Spirulina – potencjalne korzyści i zagrożenia dla organizmu człowieka
wynikające z jej suplementacji
Katarzyna Moj, Magdalena Kordela
Spirulina - jedna z sinic należących do rzędu Oscillatoriales, znalazła zastosowanie jako suplement diety ponieważ jest wartościowym źródłem wielu
makro i mikroskładników pokarmowych. Celem pracy jest przedstawienie
aktualnych doniesień naukowych dotyczących zasadności suplementacji
diety spiruliną dla organizmu człowieka. Metoda badawcza to przegląd
piśmiennictwa z ostatnich 5–ciu lat, który został przeprowadzony w bazie
PubMed z zastosowaniem wybranych słów kluczowych. Do analizy wybrano
jedynie pełne teksty prac badawczych.
Z dokonanego przeglądu wynika, że suplementacja spiruliną może mieć
duży potencjał terapeutyczny dla chorych na choroby przewlekłe. W przeprowadzonym badaniu na grupie 160 osób z cukrzycą typu 2 badano wpływ
suplementacji spiruliną przez okres 12 tygodni i zaobserwowano u badanych spadek glikemii, redukcję poziomu HbA1c oraz zwiększenie poziomu
frakcji HDL cholesterolu [1]. Spirulinę podawano też pacjentom zakażonym
wirusem HIV. Grupę 180 osób podzielono na dwie podgrupy, z których
jedna przyjmowała 10 g spiruliny przez 6 miesięcy, a druga otrzymywała
placebo. Celem zapobiegania niedożywieniu obie grupy stosowały dietę
przygotowaną przez Światowy Program Żywnościowy. Wśród osób przyjmujących spirulinę odnotowano poprawę masy ciała i obwodu ramienia,
zwiększenie poziomu CD4 i proteinemii oraz zmniejszenie liczby epizodów
zakaźnych. Obserwowano też podwyższenie poziomu kreatyniny [2]. W
randomizowanym badaniu pilotażowym porównywano efekt suplementacji
diety spiruliną i sylimarolem wśród 66 pacjentów z przewlekłym zakażeniem
wirusem zapalenia wątroby typu C. Badanych losowo przydzielono do grup i
oceniano odpowiedź wirusologiczną po 3 i 6- ciu miesiącach. Nie było istotnych różnic w spadku wiremii, ale w grupie stosującej spirulinę obserwowano większą redukcję ALT oraz poprawę jakości życia chorych. [3].
Nie są jeszcze do końca poznane wszystkie korzyści i zagrożenia stosowania suplementacji spiruliną u ludzi, szczególnie dawka terapeutyczna.
Piśmiennictwo:
1. Anitha L, Chandralekha K, Effect of Supplementation of Spirulina on Blood Glucose, Glycosylated Hemoglobin and Lipid Profile of Male Non-Insulin
Dependent Diabetics, ASIAN J. EXP. BIOL. SCI., 2010, 1 (1):36-46
86
2. Yamani E, Kaba-Mebri J, Mouala C, Gresenguet G, Rey JL, Use of spirulina supplement for nutritional management of HIV-infected patients: study
in Bangui, Central African Republic. Medecine Tropicale: Revue du Corps de
Sante Colonial, 2009, 69(1):66-70.
3. Yakoot M., Salem A. Spirulina platensis versus silymarin in the treatment
of chronic hepatitis C virus infection. A pilot randomized, comparative clinical trial. BMC Gastroenterology 2012, 12:32
Obciążenie dydaktyczne a zachowania zdrowotne studentów SUM
Łukasz Mońka, Karolina Pasternak, Bartosz Kuc
Wstęp: Jak to mawiają „student też człowiek”. W myśl tego sloganu
powstała praca dotycząca wpływu obciążenia godzinami dydaktycznymi
na zachowania zdrowotne studentów. Przerwy między zajęciami mają
nieregularną długość oraz okres powtarzania. W zależności od kierunku
studiów oraz roku, obciążenie dydaktyczne może mieć różny wymiar oraz
wpływ na zachowania zdrowotne. Cel: Celem badania było wykazanie
zależności pomiędzy obciążenia dydaktycznego studentów oraz wpływem
na ich zachowanie zdrowotne. Materiał i metody: W badaniu posłużyliśmy
się anonimowym kwestionariuszem ankiety własnego autorstwa, który wypełnili studenci Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach (n=150).
Wyniki: W grupie ankietowanych przeważającą część stanowiły studentki
– 66% (n=150) oraz studenci pierwszego roku. Z grupy ankietowanych, aż
65% stwierdziło zwiększenie spożycia kawy, w okresie nauki. Dodatkowo
w trakcie studiów aktywność fizyczna spada w każdej grupie studentów.
Kolejną zależnością jest zmniejszenie ilości czasu, który studenci poświęcają na sen. W subiektywnej ocenie, aż 70% uznało że w znacznym stopniu
jest obciążana zajęciami. Wnioski: Dla większości studentów obciążenie
dydaktyczne nie ma znaczącego wpływu na zachowania zdrowotne, mimo
tego, że subiektywnie odczuwają bardzo duże obciążenie. Ponad 35%
ankietowanych sięga po suplementy diety/napoje energetyczne w tygodniu
najbardziej obciążonym zajęciami. Obciążenie dydaktyczne znacznie wpływa na ilość godzin snu, gdyż studenci w tygodniu najbardziej obciążonym
zajęciami śpią krócej.
Samoocena i jej skutki związane z obrazem siebie oraz problem występowania zaburzeń odżywiania wśród studentek kierunku Dietetyka
studiów licencjackich i magisterskich Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach
Łukasz Mońka, Karolina Pasternak
WSTĘP: Problem niewłaściwego postrzegania siebie wśród kobiet jest
znany od dawna; dotyczy nie tylko nastolatek, ale też młodych i wykształconych kobiet. Skutkiem niskiej samooceny (związanej najczęściej z otyłością)
jest niebezpieczeństwo stosowania diet w celu osiągnięcia idealnej sylwetki.
Według badań przeprowadzonych w 2011r. przez TNS OBOP ponad połowa Polaków ma problem z utrzymaniem właściwej masy ciała. W grupie tej
nierzadko występują przypadki studentek uczelni medycznych, w tym również dietetyki. Znaczący jest fakt, że wśród studentek dietetyki niewłaściwe
postrzeganie samej siebie stanowi realne zagrożenie w relacjach z chorymi;
dietetyk niedostrzegający możliwie występującego problemu jakim są zaburzenia odżywiania u samego siebie, może zbagatelizować problem u pacjentów. CEL PRACY: Celem pracy była ocena zaburzeń obrazu własnego ciała
oraz problematyka występowania zaburzeń odżywiania wśród studentek
Dietetyki Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach. MATERIAŁ I
METODA: Metodą badawczą była autorska , anonimowa ankieta przeprowadzona wśród studentek studiów licencjackich i magisterskich kierunku
Dietetyka na Wydziale Zdrowia Publicznego Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach, obejmująca 200 respondentek (19-24 r.ż.) WYNIKI:
W grupie ankietowanych (n=200) niespełna 30% w grupie studentek mgr
uważało się za osoby atrakcyjne fizycznie, natomiast w grupie licencjatów
mniej niż 10%. Spośród wszystkich ankietowanych, aż 65% uważało się
za osobę mniej atrakcyjną niż równieśniczki. Znaczna większość studentek stosowała diety odchudzające w celu redukcji masy. Nieco ponad 1/3
studentek zmieniła swoją samoocenę pod względem wyglądu pozytywnie
w trakcie nauki. WNIOSKI: 1. Studentki zarówno studiów licencjackich jak
i magisterskich przyznają się do występowania problemów z odżywianiem
skutkujących nadwagą. 2. Studentki uważają się za osoby mniej atrakcyjne
w porównaniu z rówieśniczkami. 3. Studentki Uzupełniających Studiów
Magisterskich zmieniły zdanie odnośnie własnej samooceny z negatywnego
na pozytywne w trakcie trwania studiów.
Analiza profilu białkowego płytek krwi w stwardnieniu rozsianym
science
87
Agnieszka Morel, Bożena Rokita, Alicja K. Olejnik, Joanna Saluk
Wstęp: Stwardnienie rozsiane (SR) jest autoimmunologiczną chorobą ośrodkowego układu nerwowego (OUN) o niejednoznacznej etiologii. Udział stresu
oksydacyjnego w patogenezie SR jest dobrze udokumentowany. Zaburzona równowaga procesów red-ox w organizmie związana z nadprodukcją
RFT/RFN i przesunięciem równowagi w kierunku procesów utleniania oraz
nieprawidłowy metabolizm komórkowy, prowadzą do trwałych zmian m.in.
w strukturze białek. Oksydacyjne uszkodzenia białek prowadzą zwykle do
fragmentacji i/lub agregacji cząsteczek, a w konsekwencji do utraty ich aktywności biologicznej. Zmodyfikowane oksydacyjnie białka mogą zaburzać
układy enzymatyczne odpowiedzialne za ich degradację, co z kolei sprzyja
gromadzeniu się uszkodzonych produktów w komórkach.
Cel badań: Celem prezentowanej pracy było porównanie oraz identyfikacja
różnic w profilach białkowych płytek krwi (obecność lub brak białka na
żelach, zmiany w poziomie ekspresji, przesunięcie pozycji występowania
białka wynikające np. z jego modyfikacji) osób chorych na SR oraz osób
zdrowych, stanowiących grupę kontrolną.
Materiał i metody: Materiał badawczy stanowiły spulowane płytki krwi pochodzące od osób z SR (n=50) oraz od zdrowych ochotników stanowiących
grupę kontrolą (n=50). W celu otrzymania map białkowych oraz wykrycia
białek wykazujących istotne różnice w ekspresji zastosowano technikę
elektroforezy 2D-DIGE z wykorzystaniem barwników fluorescencyjnych: Cy3
(zielony), Cy5 (czerwony).
Wyniki: Na podstawie przeprowadzonych badań wykazano wyraźne różnice
w proteomie płytek krwi pochodzących od osób chorych na SR, w stosunku
do płytek kontrolnych. Na podstawie analizy profili białkowych zaobserwowano zmiany ilościowe oraz jakościowe, które wymagają dalszej analizy
molekularnej.
Podsumowanie: Uzyskane wyniki wskazują, że zmiany oksydacyjne w białkach płytek krwi osób z SR (wyniki prezentowane wcześniej) prowadzą do
trwałych i istotnych zmian w ich profilu białkowym.
Dog assisted therapy in neuropsychiatric disorders
działalności człowieka. Metal ten stosuje się głównie w przemyśle elektronicznym (73 %), elektrochemicznym (13 %) i chemicznym (10 %). Ponadto,
w ostatnich latach trwają liczne badania nad zastąpieniem kompleksów
platyny kompleksami rutenu w leczeniu nowotworów.
Tak szerokie zastosowanie rutenu nie pozostaje bez wpływu na środowisko
– obserwuje się stały wzrost zawartości rutenu w poszczególnych elementach środowiska. Z drugiej jednak strony przegląd literatury wskazuje, że
niewiele jest metod na tyle czułych i selektywnych, aby wykonać oznaczenia
rutenu. Jest to spowodowane jego niską zawartością oraz skomplikowaną
matrycą próbek środowiskowych. Z tego powodu należy zastosować w procedurze analitycznej dodatkowy etap, który będzie polegał na wzbogaceniu
rutenu i/lub oddzieleniu go od matrycy.
Z uwagi na szereg zalet najczęściej stosowanymi technikami wydzielania i
wzbogacania analitu w rutynowych analizach próbek o skomplikowanej matrycy są ekstrakcja lub mikroekstrakcja do fazy stałej (SPE/SPME). Nanorurki
węglowe charakteryzujące się dużą powierzchnią właściwą, stabilnością
chemiczną oraz wytrzymałością mechaniczną są bardzo często stosowane
jako adsorbenty w tych technikach.
W pracy przedstawione będą sposoby utleniania nanorurek węglowych oraz
ich wpływ na adsorpcję jonów Ru(III).
Torbiel pośrodkowa szyi – przegląd literatury
Jadwiga Muszalska, Tomasz Zatoński
Torbiel środkowa jest najczęstszą wadą wrodzoną w obrębie szyi. Powstaje
z przetrwałych fragmentów przewodu językowo-tarczowego w wyniku
powtarzających się stanów zapalnych górnych dróg oddechowych. Może
pojawić się w każdym wieku jako sprężysty, ruchomy guz, zlokalizowany
zazwyczaj w linii pośrodkowej szyi. Rzadko w ścianie torbieli obserwuje
się ogniska ektopowe tarczycy lub zmianę nowotworową. W diagnostyce
stosuje się USG, tomografię komputerową i rezonans magnetyczny oraz
badania dodatkowe. Jedynym skutecznym leczeniem jest całkowita resekcja
torbieli oraz przewodu językowo-tarczowego wraz z trzonem kości gnykowej
metodą Sistrunka.
Barbara Mosiewicz, Joanna Janowska
Introduction: Dogs have been human’s companion and protection since the
beginning of the civilization. The history of dog assisted therapy started in
18th century, when William Tuke, the founder of mental institution called
York Retreat, noticed the beneficial effects of domestic animals company on
the patients.
Znaczenie cynku w zaburzeniach afektywnych i jego wpływ na działanie
AMI. Model szczurzy. Analiza spektroskopią Ramana i spektroskopią w
zakresie podczerwieni
Aim of the work: The aim of the work was to present the effects of dog
assistance in therapy of a vast spectrum of mental disorders.
Spektroskopia Ramana oraz spektroskopia w zakresie podczerwieni jest
techniką pozwalającą na określenie drgań grup funkcyjnych wchodzących w
skład związków chemicznych. Technika ta pozwala również określić zmiany
strukturalne zachodzące w badanych związkach chemicznych.
Results: It has been proved that presence of a dog has a significant impact
on social interactions, affect, mood and cognitive skills in patients with
dementia. Dog assisted therapy was found to be significantly more effective
than standard pharmacological treatment. However, the persistence of dog
assisted therapy in patients with dementia requires further investigation.
Studies report that this kind of treatment might be successfully applied
in patients with schizophrenia. As anxiety may lead to aggravation of the
symptoms, creating a non-threatening atmosphere for by therapy dogs is
helpful in improving schizophrenic patients’ state. Dog companionship is
also described as a stress-reducing factor in people without any mental
disorder. Dogs’ relaxing influence is observable in reduction of the heart
rate, respiratory rate and blood pressure. What is more, it has also been
found that interaction with dogs induces release of the endorphines, which
are responsible for feeling of well-being. For this reason, dog therapy was
also applied in pain reduction in children. Dogs also play a vital role in
diminishing post-traumatic stress syndrome in victims of wars, disasters
and sexual abuse. Applying dog assisted therapy in treatment of children
with autism and Asperger’s syndrome provides the opportunity to practice
nonlinguistic social interactions.
Conclusions: Although dog therapy effects require further studies, the beneficial influence of these animals on human beings remains unquestionable.
Joanna Depciuch, Angelika Myśliwiec, Magdalena Parlinska, Magdalena
Sowa-Kućma
Cynk jako ważny mikroelement wchodzi w reakcje z białkami, tłuszczami,
budując ich struktury. Pierwiastek ten bierze udział w wielu ważnych procesach życiowych. Odpowiada on za anabolizm tłuszczy, prawidłowe działanie
układu odpornościowego, bierze udział w formowaniu oraz prawidłowym
działaniu komórek nerwowych. W widmach wykonanych przy pomocy
spektroskopów: SmartRamanDXR oraz FTIR Vertex 70v, u osobników
cierpiących na zaburzenia afektywne, u których występował niedobór cynku,
zauważa się znaczny spadek fosfolipidów oraz białek. Zauważa się również
zmiany w strukturze drugorzędowej frakcji białkowej oraz fosfolipdowej.
Włączenie leku amitrypiliny przy jednoczesnym niedoborze cynku powoduje
znaczny wzrost ilości białek, jednak struktura drugorzędowa nie wraca do
wyjściowej. Sam lek nie oddziałuje również na fosfolipidy. Nie obserwuje się
bowiem wzrostu frakcji przy włączeniu leczenia.
Dzięki spektroskopii Ramana oraz spektroskopii w zakresie podczerwieni
udało się określić zmiany ilościowe oraz jakościowe frakcji białkowych i
fosfolipidowych, mające największe znaczenie przy diagnostyce zaburzeń
afektywnych.
Food behavior among patients with hypertension
Adsorpcja jonów Ru(III) na utlenionych wielościennych nanorurkach
węglowych
Agnieszka Mróz, Marzena Cejner, Aleksandra Bogusz
Wyjątkowe właściwości fizyczne i chemiczne rutenu, takie jak twardość,
obojętność wobec wielu odczynników chemicznych, wysoka temperatura
topnienia, dobra przewodność oraz wszechstronne działanie katalityczne,
przyczyniają się do stałego wzrostu jego zastosowania w różnych obszarach
Dorota Nalepa, Marta Czekirda
Purpose of the study. The purpose of this work research was to show the
health and anti-health dietary behaviors among patients with high blood
pressure.
Material and methods. Research on issues taken were carried out in The
Independent Public Clinical Hospital No. 4 on Jaczewskiego Street in Lublin,
from December 2012 until February 2013. The interviewers completed one
88
hundred questionnaires, all of which were classified for a statistical analysis.
The study used an auditorium survey technique. Surveys were distributed
personally among randomly selected people, who have been diagnosed
with a hypertension.
Results. Analyzing the research material collected from respondents of all
ages group, it can be concluded that it is characterized by a very high rate
of salt intake, white bread, salted and smoked fish and moderate intake of
meat. However there is too low a vegetables, fruits, marine fish, lean dairy
and multigrain products in the diet of the respondents.
Conclusions. The majority of surveyed patients with hypertension in all age
groups tested (up to 40 yr.; from 41 to 60 yr.; over 60 yr.) exhibits moderate
eating habits. Respondents to 40 years of age reveal the most negative
eating behaviors, compared with an other age groups. However, in the
respondents above 60 years of age observed the most positive eating
behaviors.
The use of drugs among patients with diagnosed hypertension
Dorota Nalepa, Marta Czekirda
Purpose of the study. The main objective of the study was to show, that
people with high blood pressure are using a drugs in daily life.
Material and methods. Research on issues taken were carried out in The
Independent Public Clinical Hospital No. 4 on Jaczewskiego Street in Lublin,
from December 2012 until February 2013. Has been studied one hundred
person in aged from 24 to 90 years old using the survey’s auditorium method. In the group of patients studied, more than a half of the respondents,
that is, 55% were aged over 60 years. At the age of 41 to 60 years old was
36% of the respondents; in the age of until 40 years old was 9% of the
study group. During the study used The Tolerance of Fagerström Nicotine
Questionnaire and The Alcohol Audit Interview.
Results. Studies have shown that among of the 100 patients studied 67%
do not smoke tobacco, while in the group of smokers, prevails a moderate
nicotine dependence (40%). Among of those surveyed, more than a half
consumed alcohol (54%), the vast majority of person in this group drinks
occasionally (80%). Group 13% of respondents are an alcohol over drinkers,
and 7% of the respondents are dependent on alcohol drink.
Conclusions. Lifestyle change is needed in the education of patients with
hypertension. Indication of the benefits from the action taken, the conviction
respondents about their own values, the possibility of change and encourage to take action in proper direction, and seeking stimulation from the closer
environment is necessary in order to maintain the desired behavior.
Amatorskie obserwacje M13
Mateusz Narożnik
Celem moich obserwacji była najokazalsza, najbardziej spektakularna
gromada kulista na północnym niebie, mowa o Gromadzie Herkulesa, znanej
wszystkim astronomom jako M13. W mojej prezentacji chciałbym przestawić
wszystkim możliwości amatorskiego zestawu: Newton 150/750, kamery
główne: Canon600d and Atik383L+, guider- refraktor 70/400, kamera guidująca- SS Autoguider, montaż- HEQ5+extension tube i dla wizualnych obserwacji Newton 254/1200. Głównym celem moich pomiarów było wyznaczenie
jasności obserwowanych gwiazd zmiennych typu RR Lyrae. Korzystając
z faktu iż są one świecami standardowymi mogłem posłużyć się jednym
z najważniejszych równań w historii astronomii: (D-odległość do obiektu,
m-jasność obserwowana, M-jasność absolutna). W rachunkach założyłem,
że jasność absolutna moich gwiazd wynosi . Kolejnym krokiem jest oszacowanie dystansu do gromady kulistej oraz kątowy i rzeczywisty rozmiar
obiektu. Jednym z ważniejszych wniosków do których doszedłem w trakcie
obliczeń jest fakt iż gromada kulista M13 (jak i prawdopodobnie wszystkie
tego typu gromady) znajduje się poza płaszczyzną dysku drogi mlecznej a
zatem wchodzi w skład halo galaktycznego. Zakładając że tego typu obiekt
jest sferycznie symetryczny, wykreśliłem rozkład jasności gromady w funkcji
odległości od centrum oraz dopasowałem do tego wykres, który w dobrym
przybliżeniu jest funkcją eksponencjalną. Znając równanie dopasowanej
krzywej możemy wydedukować, że gwiazdy w centrum gromady położone
są 700 a nawet 1000 razy gęściej niż te na jej brzegach.
Guanidynylacja jako sposób modyfikacji łańcucha peptydowego
Anna Nieścioruk, Ewa Witkowska, Aleksandra Misicka
science
związku z tym metody syntezy związków o znaczeniu terapeutycznym
zawierających ugrupowanie guanidynowe (tj. peptydy i peptydomimetyki)
wciąż budzą zainteresowanie.
Istnieje wiele odczynników guanidynylujących (umożliwiających przekształcenie wolnej grupy aminowej w grupę guanidynową). Jednak nie wszystkie z
nich można zastosować do guanidynylacji łańcucha peptydowego. Wynika
to głównie z problemów z rozpuszczalnością tych związków w rozpuszczalnikach stosowanych w syntezie peptydów.
Reakcja guanidynylacji łańcucha peptydowego możliwa jest do przeprowadzenia zarówno w syntezie peptydów w roztworze jak i na nośniku polimerowym. W celu wprowadzenia zabezpieczonej grupy guanidynowej stosuje się
ochronione odczynniki guanidynylujące, tj. pochodne tiomocznika, S-metyloizotiomocznika, pirazolu. Jednak nie są one zbyt reaktywne. W związku z
tym proces guanidynylacji jest długotrwały, w temperaturze pokojowej może
trwać nawet tydzień. Obecnie poszukuje się sposobów przyspieszenia tego
procesu, np. poprzez zastosowanie promieniowania mikrofalowego.
W trakcie prezentacji przedstawione zostanie zastosowanie N,N’-bis-Z-S
-metyloizotiomocznika do guanidynylacji tetrapeptydu Boc-Dap-Pro-Pro
-Leu na żywicy Wanga z udziałem promieniowania mikrofalowego.
Nanorurki węglowe jako nowoczesne nośniki wybranych chemioterapeutyków w celowanej terapii prewencyjnej przeciw potencjalnym
wznowom nowotworu i eksperymentalnej dootrzewnowej chemioterapii w hipertermii. Raport z doświadczalnych badań na modelu
zwierzęcym in vivo
Maciej Nowacki, Marek Wisniewski, Karolina Werengowska-Ciećwierz,
Artur P. Terzyk, Katarzyna Pietkun, Tomasz Drewa
Nanotechnologia należy obecnie do najprężniej rozwijających się dziedzin
techniki i nauki. Fakt ten wiąże się także z coraz większym jej wpływem i oddziaływaniem na inne dyscypliny naukowe w tym na innowacyjne aplikacje
celowanych systemów terapii farmakologicznej w medycynie. Do najciekawszych osiągnięć nanotechnologii należy obecnie konstruowanie i wytwarzanie nanorurek węglowych. W reprezentatywnej liczbie publikacji można
znaleźć informacje odnoszące się do bardzo dobrych właściwości hemostatycznych tego typu materiału a także potencjalnie dobrych właściwości
przenoszenia bardzo małych cząsteczek w tym leków cytostatycznych.
Celem pracy było przedstawienie całościowych wyników śródzabiegowego zastosowania nanorurek węglowych SWCNT (Single Walled Carbon
Nanotubes) pokrytych cisplatyną (CDDP) jako opatrunków hemostatycznych
podczas eksperymentalnego zabiegu chirurgii oszczędzającej miąższ nerki
(nephron sparing surgery –NSS) na modelu wszczepialnego ksenograftu
gruczolakoraka nerki u nagiej atymicznej myszy. W pracy przedstawiono
także potencjalne aspekty wstępnych prac dotyczących zastosowania w/w
nanomateriałów w eksperymentalnej dootrzewnowej chemioterapii w hipertermii w przypadku rozsianego czerniaka.
W badaniu wykorzystano 35 myszy BALB/C nude u których zindukowano
model guza nerki w obrębie bieguna dolnego za pomocą uprzedniego
wszczepu komórek 786-o. Zwierzęta podzielono na 4 grupy: CDDP (M-),
CDDP (M+), KONTROLA (M-) i KONTROLA (M+). U wszystkich zwierząt
przeprowadzono zabieg NSS, gdzie w grupach CDDP (M-) i (M+) zastosowano śródzabiegowo nanorurki węglowe pokryte cisplatyną. W obu grupach
kontrolnych zastosowano same nanorurki. U zwierząt w trakcie zabiegu
NSS przeprowadzono dwa typy resekcji: z wolnym marginesem - grupy
oznaczone symbolem (M-), oraz z marginesem pozytywnym w grupach
oznaczonych (M+). Margines resekcji każdorazowo potwierdzany był badaniem hist-pat. W wstępnym badaniu dotyczącym dootrzewnowej chemioterapii w hipertermii wykorzystano model indukowanego modelu czerniaka.
Zarówno podczas zabiegu jak i w okresie kontroli nie stwierdzono krwawień
u żadnego ze zwierząt. W grupie CDDP (M-) nie zaobserwowano wznów
lokalnych nowotworu. W grupie CDDP (M+) u jednego zwierzęcia potwierdzono wznowę nowotworu. W grupie KONTROLA (M-) wznowa wystąpiła
u czterech myszy a w grupie KONTROLA (M+) u wszystkich. W modelu
dootrzewnowej chemioterapii w hipertermii stwierdzono przydatność wybranych połączeń – nanomateriał+ cytostatyk.
Nanorurki węglowe pokryte cisplatyną spełniły swoją rolę jako opatrunki
hemostatyczne o działaniu onkostatycznym. Dalsze prace nad zastosowaniem tego typu materiału dla potrzeb chirurgii onkologicznej mogą się
potencjalnie przyczynić do stworzenia nowych koncepcji celowanej terapii
farmakologicznej w nowotworach narządów miąższowych.
Grupa guanidynowa odgrywa ważną rolę w procesach biologicznych. W
Analiza rozkładu obciążeń powierzchni podeszwowej stopy w populacji
science
89
warszawskich studentów
Kaja Nowicka, Michał Grzesiuk
Rozwijające się patologie w obrębie stopy mogą wpływać na jakość życia
powodując m. in. ból, kłopoty z poruszaniem się, a co za tym idzie wykluczenie z życia społecznego. Ważna jest świadomość lekarzy ortopedów i
fizjoterapeutów co do aktualnych prawidłowości dotyczących aparatu stopy
danej społeczności.
Przeprowadzone badania miały na celu analizę obciążeń powierzchni
podeszwowej stopy wśród populacji zdrowych warszawskich studentów
podczas stania i chodu.
W badaniu wzięło udział 35 studentów (23 kobiety i 12 mężczyzn) warszawskich uczelni, którzy spełnili kryteria włączające do badania. Badania
przeprowadzano od lutego do maja 2014 r. w Poradni Chorób Stopy przy
ulicy Kondratowicza 45 w Warszawie za pomocą specjalistycznej platformy
pedobarograficznej RSfootscan z wykorzystaniem oprogramowania Gait
Clinical. W ciągu jednego spotkania zostały dokonywane dwa pomiary:
pomiar w warunkach statycznych w staniu oraz dynamicznych w chodzie.
Podczas pomiarów statycznych rejestrowano rozkład procentowy nacisków
powierzchniowych stopy w obrębie obu stóp z podziałem na przodostopie i tyłostopie, a także ciśnienia maksymalne (Pmax). Podczas pomiaru
dynamicznego rejestrowano Pmax oraz szczytowe ciśnienia maksymalne
(MPP) w 10 wyznaczonych strefach odpowiadającym wybranym strukturom
anatomicznym. Dodatkowo w obrębie stref wyliczano procent czasu całkowitego obciążenia. Wyznaczono również korelacje pomiędzy wagą oraz
BMI a Pmax w pomiarze statycznym i dynamicznym oraz MPP w pomiarze
dynamicznym.
Stwierdzono dla populacji badanej, iż korelacja BMI i wagi z Pmax i MPP
dla chodu jest dodatnie słaba, a w staniu zaś nie występuje. W statycznym
zaobserwowano większą tendencję do obciążania przodostopia i generalnie
stopy lewej. Podczas chodu kości śródstopia II-IV są najczęściej, najbardziej
(Pmax) i najdłużej obiciążanymi strefami. Zaobserwowano również duże
odchylenie standardowe dla procentowego czasu obciążenia dla palców
2-5, co może świadczyć o ich podwichaniu.
Oddziaływanie wybranych ekstraktów roślinnych na tworzenie biofilmu
przez bakterie Listeria monocytogenes
Daria Nowinska, Katarzyna Kluczyńska, Daniela Gwiazdowska, Marta
Gawron
Biofilm to złożona wielokomórkowa struktura bakterii otoczona warstwą
substancji zarówno organicznych jak i nieorganicznych. Ta błona biologiczna uważana jest za istotną w odniesieniu do przeżycia i wzrostu drobnoustrojów w przemyśle spożywczym. Mikroorganizmy rosnące w formie
biofilmów są zwykle bardziej odporne na działanie środków czyszczących
i preparatów dezynfekcyjnych. Zdolnością do tworzenia biofilmu charakteryzuje się między innymi bakteria Listeria monocytogenes, mikroorganizm,
który może powodować zanieczyszczenie zróżnicowanych produktów
żywnościowych. Dzięki formowaniu biofilmu, bakterie te mają możliwość
przetrwania przez długi okres czasu w niekorzystnych warunkach.
W niniejszej pracy określono oddziaływanie wybranych substancji roślinnych
w postaci ekstraktów na wytwarzanie biofilmu bakteryjnego przez bakterie
Listeria monocytogenes. W badaniach uwzględniono sześć wyciągów roślinnych: z nasion ostropestu, z nasion winogron, shikakai, z lukrecji, z kory
wierzby białej i z papai. Hodowle bakterii prowadzono na polistyrenowych
96-dołkowych mikropłytkach, a powstający biofilm barwiono fioletem krystalicznym. Następnie dokonywano pomiaru ilości zaadsorbowanego barwnika
przez biofilm utworzony na mikropłytkach i na podstawie przeprowadzonej
analizy obliczano procentowy stopień inhibicji biofilmu przez badane wyciągi
roślinne.
Uzyskane rezultaty wykazały, że ekstrakty roślinne w niewielkim stopniu wpływały na wytwarzanie biofilmu przez bakterie L. monocytogenes.
Jedynie ekstrakt shikakai w znaczący sposób ograniczył ilość powstającego
biofilmu. Pozostałe związki zasadniczo nie ograniczały wzrostu L. monocytogenes, a tym samym nie wpływały hamująco na formowanie biofilmu. W
niektórych przypadkach obserwowano nawet stymulujący wpływ ekstraktów
na rozwój badanej bakterii.
Separacja dziecka od matki a wybrane zaburzenia emocjonalne dzieci
Małgorzata Nowocień
Zaburzenia emocjonalne u dzieci stanowią przedmiot badań zarówno nauk
medycznych, psychiatrii jak i psychologii czy pedagogiki. Jako przyczynę
tych zaburzeń podaje się często m.in. czynniki genetyczne, wychowawcze,
sytuację rodzinną, wpływ substancji teratogennych lub interakcję kliku z
nich. Często pomijanym czynnikiem jest aspekt emocjonalnej więzi dziecka
z matką zwłaszcza od chwili poczęcia dziecka, przez cały okres prenatalny, postnatalny i niemowlęcy. Stanowi ona fundament późniejszego życia
emocjonalnego dziecka. Rozłąka z matką w okresie wczesnodziecięcym
może prowadzić do poważnych zaburzeń w zachowaniu dziecka, jego
rozwoju psychoruchowym, emocjonalnym, społecznym, w aspekcie zdrowia
somatycznego czy psychicznego. Deprywacja psychiczna podstawowych
potrzeb dziecka wynika często z rozłąki z matką, rozumianej przez dziecko
jako utrata oparcia, rodzaj straty. Charakterystyczne fazy i objawy kliniczne
zespołu rozłąki (które zostaną przedstawione w wystąpieniu) wywołane są
m.in. brakiem poczucia bezpieczeństwa i przynależności. W dobie walki o
prawa do aborcji, rozwijającego się nurtu feministycznego, a także zjawiska
eurosieroctwa oraz trudnej sytuacji materialnej wielu młodych rodzin,
niezwykle istotne są działania profilaktyczne akcentujące jak ważną rolę
odgrywa więź emocjonalna matki z jej dzieckiem. Co więcej, jak ogromne
konsekwencje niesie za sobą zignorowanie tego faktu, nie tylko dla zdrowia
psychicznego i życia przyszłego dorosłego człowieka, ale także rodziny,
którą założy oraz całego społeczeństwa, którego będzie on członkiem.
Problemy te dotyczą również dzieci osieroconych lub porzuconych, mieszkających w tzw. domach dziecka, u których w wyniku rozłąki z matką często
występują charakterystyczne reakcje adaptacyjne. Reaktywne zaburzenie
przywiązania w dzieciństwie czy zespół rozłąki, choroba sieroca to jednostki
dobrze znane i opisane w psychologii i praktyce klinicznej, jednak ciągle
niewystarczająco obecne w świadomości społecznej.
The rhizosphere microbiota and plant protection
Marcelina Olszak, Kamil Toczek, Paulina Kęska
The rhizosphere is the narrow region between plant roots and soil. There
are a lot of interactions between plant roots and their microbiota which
significantly affect the growing of plants. The diversity of microorganisms
associated with plant roots is enormous, in the order of tens of thousands
of species. This complex plant-associated microbiota is also referred to as
the second genome of the plant. The importance of the rhizosphere microorganisms for plant has been studied for decades. This microbiota affect
biogeochemical cycling, tolerance to biotic and abiotic stress, plant growth
and is crucial for plant health. The impact of this microbiome is evidenced in
disease-suppressive soils. There is a competition in this region between the
microorganisms that compete for plant-derived nutrients. The rhizosphere
is a complex and dynamic, and understanding its evolution and ecology is
key to increase plant productivity and ecosystem functioning. A new approach to into key factors and evolutionary processes affecting the rhizosphere
microbiome will benefit from integrating reductionist and systems-based
approaches in both natural and agricultural ecosystems.
Ekspresja, oczyszczanie i wstępne próby krystalizacji hydrolazy
S-adenozylo-L-homocysteiny z Synechocystis sp. PCC 6803
Patrycja Olszyńska, Monika Imierska, Justyna Czyrko, Krzysztof Brzeziński
Reakcje metylacji należą do najpowszechniejszych przemian chemicznych zachodzących w żywych organizmach. Metylotransferazy zależne od
S-adenozylo-L-metioniny (SAM) katalizują przeniesienie grupy metylowej na
większość metabolitów u bakterii, eukariontów
i archeontów. Dotyczy to zarówno prostszych związków organicznych jak i
makrocząsteczek. Przeniesienie grupy metylowej na cząsteczkę akceptora
towarzyszy wytworzenie S-adenozylo-L-homocysteiny (SAH), silnego inhibitora metylotransferaz. Hydrolaza S-adenozylo-L-homocysteiny (SAHaza)
poprzez kontrolę stężenia SAH wpływa na aktywność metylotransferaz
zależnych od SAM. Jest więc kluczowym enzymem regulującym metylację
zachodzącą w komórkach.
Cyjanobakteria Synechocystis Sp. PCC 6803 jest organizmem modelowym
w badaniach biochemicznych. Jego popularność wynika
z tego, że jest to organizm, dla którego określono pełna sekwencje genomu
oraz z faktu, że łatwo przyjmuje egzogenne DNA i integruje je
w swoim chromosomie.
Celem projektu jest poznanie struktury przestrzennej SAHazy
z Synechocystis sp. PCC 6803 oraz charakterystyka biochemiczna białek
natywnych oraz ich mutantów.
Badania rozpoczęto od powielenia genu kodującego SAHazę metodą PCR z
wykorzystaniem genomowego DNA jako matrycy
science
i wprowadzenia go do plazmidu metodą LIC. Wydajny system ekspresji
SAHazy opracowano z wykorzystaniem E. coli. Oczyszczanie wstępne prowadzono metodą IMAC a następnie za pomocą FPLC. Uzyskana SAHaza
występuje w roztworze w formie dimerycznej i tetramerycznej. Jak dotąd
podjęliśmy próby krystalizacji SAHazy z różnymi ligandami. Uzyskane kryształy nie nadają się jednak do rentgenowskiej analizy strukturalnej. Aktualnie
prowadzone są prace nad uzyskaniem serii mutantów na powierzchni białka,
które będą badane pod kątem uzyskania lepszej jakości monokryształów
SAHazy.
1. Hu Y., i in. Biochemistry 1999, 38
2. Brzezinski K., i in. “Acta Cryst.F 2008, 64
3. Trautmann D., i in. DNA Res. 2012; 435–448
Zmiana jasności piksela cyfrowego obrazu RTG w zależności od rodzaju zastosowanego materiału do stałych wypełnień zębowych
Orłow P., Czerżyńska M., Pasieka E., Choromańska M., Milewska A.J
Wstęp: Głównym celem stomatologii zachowawczej jest utrzymanie naturalnego uzębienia. Próchnica jest konsekwencją destrukcji tkanek zęba
wywołaną przez bakterie. Leczenie próchnicy po przekroczeniu granicy
szkliwno-zębinowej polega na usunięciu zainfekowanych tkanek, nadaniu
ubytkowi odpowiedniego kształtu i założeniu wypełnienia stałego.
Cel pracy: Celem pracy była ocena zmian jasności pixela cyfrowego obrazu
rentgenowskiego próbek materiałów wypełnień stałych w zmiennych warunkach ekspozycji.
Materiał i metody: Wykonano i poddano działaniu promieniowania RTG 12
rodzajów materiałów do wypełnień. Wykonano 48 pomiarów, przy zmiennym
napięciu anodowym 70-75kV. Warunki stałe: brak kratki przeciwrozproszeniowej i FFD (Focus Film Distance=100cm). W celu opracowania wyników
wykonano wieloczynnikową regresję liniową w programie Stata.
Wyniki: Wykazano, że rodzaj materiału służącego do wypełnień stałych i
wartość prądu anodowego wpływa na zmianę jasności pixela obrazu w
pomiarach wszystkich materiałów użytych w badaniu. Stopień pochłaniania
promieniowania RTG danego materiału determinuje jasność piksela. Pomiar
jasności piksela cyfrowego obrazu RTG materiałów do stałych wypełnień
zębowych powinien być stosowany do oceny jakości diagnostycznej radiogramów.
90
Wystąpienie ustne: Wpływ budowy makrocząsteczki oraz pH roztworu na strukturę warstewek adsorpcyjnych powstałych na granicy faz
tlenek krzemu – roztwór kopolimeru
Iwona Ostolska, Małgorzata Wiśniewska
Adsorpcja polimerów na granicy faz ciało stałe – roztwór jest procesem złożonym, zależnym od wielu czynników, ale jednocześnie szeroko wykorzystywanym w rożnych gałęziach przemysłu. Struktura makrocząsteczki polimeru
jest jednym z czynników, który ma dominujący wpływ na rodzaj oraz siłę oddziaływań z powierzchnią adsorbentu. Już niewielkie modyfikacje struktury
substancji polimerowych prowadzą do zmiany właściwości międzyfazowych
układu na skutek zmiany charakteru oddziaływań adsorbent – adsorbat. W
ten sposób możliwe jest modyfikowanie powierzchni ciał stałych, a także
otrzymywanie suspensji o określonych właściwościach (między innymi o
pożądanej stabilności).
Poszukiwanie nowych materiałów doprowadziło do wzrostu zainteresowania
kopolimerami – substancjami posiadającymi dwa (lub więcej) rodzaje grup
funkcyjnych w makrocząsteczce. Związki te wykazują znacząco odmienne
właściwości w porównaniu z odpowiednimi homopolimerami. Obecność w
łańcuchu segmentów o odmiennym charakterze jonowym w istotny sposób
wpływa na mechanizm oddziaływań kopolimerów z powierzchnią ciała stałego. Zwykle, w danych warunkach pH roztworu, tylko jeden z bloków ulega
silnej adsorpcji (tzw. kotwica) podczas, gdy drugi z nich jest skierowany w
stronę fazy objętościowej roztworu (określany mianem boi). W zależności
od charakteru chemicznego obu członów polimeru warstewka adsorpcyjna utworzona na powierzchni cząstek adsorbentu zapewnia stabilizację
lub destabilizację układu. Możliwe jest również takie dobranie warunków
prowadzenia procesu, aby uzyskać odpowiednią konformację łańcuchów
zaadsorbowanych na powierzchni ciała stałego.
W przedstawionej pracy porównane zostały właściwości adsorpcyjne kopolimerów blokowych zbudowanych z dwóch jednostek: poliaminokwasu – polilizyny lub poli(kwasu asparaginowego) oraz PEG. Na podstawie pomiarów
adsorpcyjnych, elektrokinetycznych i turbidymetrycznych określony został
wpływ struktury makrocząsteczki na budowę warstewek adsorpcyjnych na
granicy faz SiO2-roztwór.
Zmiany poziomów markerów stanu zapalnego oraz stresu oksydacyjnego w modelu usunięcia opuszek węchowych u szczurów
Joanna Pacuła, Paulina Misztak, Gabriel Nowak, Magdalena Sowa-Kućma
Porównanie ekspresji genów czynników transkrypcyjnych IRF3 i IRF7
w limfocytach prawidłowych i przewlekłej białaczki limfocytowej B-komórkowej
Magdalena Osiak, Natalia Pająk, Natalia Frączek, Iwona Bronisz, Halina
Antosz
Interferonowe czynniki regulacyjne IRF3 i IRF7 to mediatory przemian
wewnątrzkomórkowych zachodzących w komórkach odpornościowych
w przebiegu zakażeń bakteryjnych i wirusowych. Ich ekspresję wykazują
komórki dendrytyczne oraz limfocyty B, natomiast w innych komórkach
ekspresja jest indukowana przez wirusy, bakteryjny LPS oraz interferon.
IRF3 i IRF7 uczestniczą w immunoregulacji, kontroli wzrostu i różnicowania
komórek układu krwiotwórczego.
Nieaktywne monomeryczne formy IRF3 i IRF7 zlokalizowane są w cytoplazmie. Po aktywacji w formie homo- lub heterodimeru przemieszczają się do
jądra komórkowego regulując transkrypcję genów docelowych. Czynniki te
są kluczowymi regulatorami uwalniania interferonu typu I (IFNα i IFN β), który
ma zasadnicze znaczenie w odpowiedzi swoistej i nieswoistej.
Przedmiotem naszych badań były limfocyty B chorych na przewlekłą
białaczkę limfocytową B komórkową. W B-PBL na plan pierwszy wysuwają
się zakażenia bakteryjne i wirusowe, które są przyczyną około 60% zgonów.
Jednak etiologia choroby pozostaje nieznana.
Stąd naszym celem było badanie ekspresji na poziome mRNA czynników
IRF3 i IRF7 w limfocytach B-PBL, których synteza indukowana jest w
odpowiedzi na infekcje bakteryjne i wirusowe. Badania przeprowadzono na
izolowanych czystych subpopulacjach limfocytów B-PBL (CD5+CD19+) i
dla porównania prawidłowych subpopulacjach CD19+. Badania wykazały
istotny statystycznie (p=0,01) spadek poziomu ekspresji IRF7 w B-PBL w
stosunku do prawidłowej grupy porównawczej. W przypadku IRF3 nie wykazano różnic ekspresji pomiędzy badanymi grupami. Uzyskane wyniki rzucają
nowe światło na funkcję IRF7 w B-PBL. Jego obniżona ekspresja może
stanowić jedną z przyczyn zaburzeń odporności u tych chorych.
Wstęp: Wieloletnie badania nad przyczynami depresji nie dały jednoznacznej
odpowiedzi, jakie są jej podstawy. Mechanizmy rozwoju schorzenia wciąż są
hipotezami, co przekłada się na brak laboratoryjnych markerów oraz niską
skuteczność obecnych terapii. W ostatnich latach duże znaczenie zyskuje
teoria łącząca stan zapalny i stres oksydacyjny z rozwojem zaburzeń depresyjnych. Dowodem na to są wyniki badań wskazujące na zmiany stężeń
cytokin oraz markerów stresu oksydacyjnego w przebiegu depresji u ludzi
oraz w zwierzęcych modelach. Publikowane dane dotyczą najczęściej zmian
rejestrowanych w tkankach obwodowych (krew), nie zaś w obrębie OUN.
Ponadto dostępne dane są często ze sobą sprzeczne i niejednoznaczne, co
skłania do podejmowania badań w tym temacie.
Cel Pracy: Ocena wpływu procedury usunięcia opuszek węchowych (Olfactory bulbectomy, OB; zwierzęcy model depresji) na stężenie interleukiny
1 (izoforma α i β) oraz poziom białek karbonylowanych (PCC, oksydacyjne
uszkodzenia białek) i TBARS (peroksydacja lipidów) w hipokampie oraz
korze przedczołowej szczurów.
Metodyka pracy: Oznaczenia wykonano w tkance mózgowej szczurów
(Sprague Dawley), u których zastosowano operacyjne usunięcie opuszek
węchowych (gr. eksperymentalna) lub operację pozorowaną (gr. kontrolna).
Wyniki: Uzyskane wyniki wskazują na statystycznie istotny wzrost stężenia
IL-1α (o 26%) i Il-1β (56%), jak również również wzrost karbonylacji białek
(ok. 28%) i brak zmian w poziomach TBARS. Zmiany te odnotowano w
hipokampie. W korze przedczołowej nie stwierdzono istotnych zmian w poziomach IL-1α, Il-1β oraz PCC, zaobserwowano natomiast znamienny statystycznie wzrost stężenia TBARS (ok. 48%) w stosunku do grupy kontrolnej.
Wnioski: Wyniki badań wskazują na istotną rolę procesów zapalnych oraz
stresu oksydacyjnego zachodzących w tkankach OUN w rozwoju objawów
depression-like indukowanych procedurą OB. Może to również sugerować
znaczenie lokalnie występujących zjawisk w patofizjologii depresji u ludzi.
Badania częściowo sfinansowane z POIG 01.01.02-12-004/09
Ekspozycja zawodowa pracowników służby zdrowia - bezpieczny
science
91
sprzęt metodą zapobiegania
Marlena Padykuła, Halina Kaim, Klaudia Morawa, Katarzyna Petlic, Iwona
Repka
Praca personelu medycznego wiąże się nierozerwalnie z sytuacjami, w
których dochodzi do kontaktu z pacjentem oraz materiałem biologicznym.
Wykonywanie procedur medycznych koreluje z dużym ryzykiem ekspozycji
zawodowej na materiał biologiczny. Skala zjawiska ekspozycji zawodowej w
Polsce nie jest dokładnie znana. Szacuje się, że w placówkach medycznych
dochodzi do ok. 37 tys. zakłuć ostrym sprzętem medycznym.
Celem pracy jest ocena zjawiska ekspozycji zawodowej w oparciu o dostępną dokumentację wybranej placówki oraz analiza dostępnej literatury na
temat stosowania bezpiecznego sprzętu zmniejszającego ryzyko ekspozycji
zawodowej.
W pracy wykorzystano metodę kazuistyczną (instrumentalne studium przypadku) za pomocą, której dokonano szczegółowej analizy występowania
zjawiska ekspozycji zawodowej na przykładzie jednego z krakowskich szpitali oraz analizę literatury pod kątem zastosowania bezpiecznego sprzętu
w pracy personelu medycznego. Do analizy wykorzystano rejestr i zeszyt
ekspozycji zawodowych z wybranego szpitala, który dostarczył wiedzy na
temat ekspozycji zawodowej pracowników medycznych na poszczególnych
oddziałach w okresie 1 stycznia 2011 roku - 31 grudnia 2013 roku.
Z analizy dokumentacji medycznej wynika, iż najliczniejszą grupą zawodową, która uległa ekspozycji zawodowej są pielęgniarki. Najczęstszym
rodzajem ostrego narzędzia będącego przyczyną ekspozycji była igła ze
światłem. Oddziały internistyczne dominują w ilości zaistniałych zdarzeń
ekspozycji zawodowych.
The aim of the study was to determine the relationships between daily yield,
chemical composition and selected indicators of technological suitability of
goat milk. The study material consisted of milk samples (n=161) collected
from the summer season (June) from goat of unknown origin (n=101) and
improved crossbreeds (n=60). The following milk parameters were determined: contents of fat, protein, including casein, lactose and dry matter,
active and potential acidities, heat stability at 140°C, rennet clotting time.
The share of casein in total protein and ratio of protein to fat (P/F) were
calculated. Dispersion state of milk fat was determined microscopically at
1000 magnification using Motic Images Plus 2.0 software. The results were
analysed statistically by STATISTICA software, using one-way analysis of
variance. Also Pearson’s correlation coefficients for milk parameters were
calculated.
The research showed that goat of unknown origin had significantly (p≤0.01)
lower daily yield, with significant (p≤0.01) higher content of protein and
simultaneously lower content of lactose, comparing to the improved
crossbreeds. Milk from goat of unknown origin was also characterised by
significantly (p≤0.01) higher potential acidity, casein content and its higher
share in total protein, and favorable (p≤0.05) P/F ratio. Significant negative
correlations between daily yield and content of fat, protein and dry matter
(r=-0.24 at p≤0.01) were stated. The P/F ratio was negatively correlated with
fat content (r=-0.79 at p≤0.001) and positively with protein content (r=0.33
at p≤0.001). There were positive correlation coefficients between fat content
and surface area of fat globules (r=0.29 at p≤0.001), its circumference and
average diameter in sight area (r=0.32 at p≤0.001). Protein content was
positively correlated with clotting time (r=0.23 at p≤0.01) and heat stability
(r=0.29 at p≤0.001).
Problem ekspozycji zawodowej istnieje na całym świecie.
W niwelowaniu ryzyka ekspozycji zawodowej oraz zakażeń wśród pracowników ochrony zdrowia duże znaczenie ma stosowanie bezpiecznego sprzętu.
Techniques for the measurement of the angles of convergence in
prepared teeth
Renata Pashek-Sadokha, Roman Pidlisnyi
Zmiany poziomu TBARS, cynku oraz miedzi w zaburzeniach afektywnych: badanie kliniczne
Patrycja Pańczyszyn-Trzewik, Paulina Misztak, Gabriel Nowak, Magdalena
Sowa-Kućma
Wstęp: Zaburzenia afektywne to grupa bardzo niejednorodnych zaburzeń
psychicznych, na które zachorowalność stale wzrasta. Istotnym problemem dotyczącym badań nad zaburzeniami afektywnymi jest fakt, że do tej
pory nie znaleziono markerów biologicznych, które w codziennej praktyce
klinicznej mogłyby sygnalizować o ryzyku rozwoju choroby (czy zagrożeniu
nawrotem choroby), pozwalałyby na oszacowanie stopnia odpowiedzi na
leczenie i informowałyby o zjawisku lekooporności. Dokładne poznanie
markerów choroby umożliwiłoby również rozróżnianie zaburzeń afektywnych
jednobiegunowych od dwubiegunowych. Badania (kliniczne i przedkliniczne) ostatnich lat wskazują na istotną rolę stresu oksydacyjnego [Siwek
i wsp.,2013] oraz zaburzeń homeostazy biometali (m.in. cynku i miedzi)
[Swardfager i wsp.,2013;Siwek i wsp.,2005] w przebiegu schorzeń afektywnych. Zmiany stężeń tych czynników w surowicy krwi mogą, zatem stanowić
potencjalny marker zaburzeń afektywnych.
Cel Pracy: Analiza poziomu produktów peroskydacji lipidów (oznaczenie
stężeń substancji reagujących z kwasem tiobarbiturowym; TBARS), cynku
oraz miedzi w surowicy krwi pacjentów z rozpoznaniem choroby afektywnej jednobiegunowej (n=65) lub dwubiegunowej (n=78), w stadium remisji
choroby (n=91) oraz zdrowych ochotników (n=50).
Wyniki: Podwyższony poziom TBARS u osób z zaburzeniem jednobiegunowym (wzrost o 57%) oraz dwubiegunowym (depresja – wzrost o 67%, mania
– wzrost o 37%) w stosunku do osób zdrowych. Obniżony poziom cynku (o
16%) i miedzi (o 11%) w zaburzeniu jednobiegunowym, oraz istotny statystycznie wzrost poziomu cynku (o 47%) w zaburzeniach dwubiegunowych z
epizodem manii. Zarówno stężenia TBARS jak i badanych biometali ulegały
normalizacji u pacjentów w stadium remisji choroby.
Wnioski: Wyniki badań wskazują iż, surowicze poziomy TBARS, cynku oraz
miedzi mogą stanowić potencjalny marker stanu (zmienia się dynamicznie z
nasileniem objawów) w chorobach afektywnych.
In dentistry there is often a need for the measurement of the angles of convergence between the opposing axial surfaces of teeth that were prepared
for full crowns, inlays or post-and-cores. The difficulties for such measurements for scientific or educational purposes are related with the small
dimensions of the studied objects and the presence of convergent lines that
usually have no intersection on these objects and sometimes are almost
parallel. The aim of this study was to find the quick and accurate angle
measurement techniques for convergent lines of digital images that were
obtained by digital photography of prepared natural teeth, plaster model
teeth or sections of their impressions as well as the two-dimensional images
from 3D intra- or extraoral laser scans. The authors conducted a Medline
search for the techniques for the measurement of the taper of prepared
teeth and a Google search for the appropriate software measurement. Some
of these techniques and software (for Windows and Android) were selected
and tested for the analysis of various digital images of teeth prepared for a
full crown. The Medline search resulted in revealing of techniques that were
less than ideal because of the lengthy time (printing of digital images on paper with further lengthening of the lines until their intersection and angle measurement with protractor) or using the expensive software (AutoCAD) with
a long learning curve. Among the Windows software the best results were
obtained using a MB-Ruler freeware that works in the on-screen overlay
mode with any image viewing or editing software and has a useful possibility
for distance measuring. A Protractor software (by Android Pandaz) provided
the best possibilities for dental angle measurements among the Android
protractor programs available at Google Play Market, and its line crossed
protractor function can also be very helpful for the education of adequate
taper formation during dental manikin teeth preparation by students.
Zastosowanie wybranych biostymulatorów do modyfikacji składników
chemicznych nasion fasoli odmiany Toska
Anna Piecak, Małgorzata Baryła - Paśnik, Marek Szmigielski, Sławomir
Kocira, Marta Krajewska
Relationships between daily yield, chemical composition and selected
indicators of technological suitability of goat milk
Fasola jest rośliną uprawianą przez człowieka od najdawniejszych czasów,
zajmuje drugie miejsce pod względem powierzchni uprawy na świecie.
Największymi producentami tej rośliny są: Indie, Brazylia, Birma, Meksyk i
Tanzania. Fasola ma duże znaczenie gospodarcze stanowi pożywienie dla
człowieka wykorzystywana jest na szeroką skale w przemyśle rolno - spożywczym a także farmaceutycznym.
Robert Pastuszka, Joanna Barłowska, Monika Kędzierska-Matysek, Anna
Wolanciuk
Celem badań była ocena wpływu wybranych biostymulatorów na zawartość
suchej masy, białka oraz popiołu w nasionach fasoli odmiany Toska.
Badania częściowo sfinansowane z POIG 01.01.02-12-004/09
science
Do badań wykorzystano fasolę odmiany Toska jest ona oryginalną polską
odmianą. Cechą charakterystyczną są nasiona o średniej wielkości koloru
czerwonego z połyskiem. Masa tysiąca nasion wynosi 500 - 520 g. Badania
prowadzono przez dwa lata 2012 -2013 na poletkach doświadczalnych. Na
rośliny stosowano biostymulatory (wspomagacze) Nano gro, Kelpak i Asahi
w zróżnicowanych procentowo roztworach.
Uzyskane wyniki wskazują na istotny wpływ zastosowanych biostymulatorów na skład chemiczny oraz wartość odżywczą nasion fasoli odmiany
Toska.
Produkcja substancji bioaktywnych przez Propionibacterium spp
Joanna Pawlicka, Agnieszka Drożdżyńska, Katarzyna Czaczyk
Rozważając kierunki rozwoju biotechnologii, zauważalny jest trend poszukiwania nowych źródeł bioaktywnych substancji (nutraceutyków), wywierających korzystny wpływ na zdrowie. Interesującą grupą bakterii, posiadającą
zdolności do biosyntezy wielu cennych z punktu żywieniowego związków,
jest grupa klasycznych bakterii propionowych. Propionibacterium spp.
opisywane są się jako Gram-dodatnie, pleomorficzne pałeczki. Tradycyjnie
stosowne są jako kultury starterowe przy produkcji serów typu szwajcarskiego. Dane literaturowe potwierdzają, że są one zdolne do wytwarzania
związków
o prozdrowotnych właściwościach tj. witamin, sprzężnego kwasu linolowego, bakteriocyn, czynników bifidogennych, kwasu propionowego oraz
trehalozy.
Celem prezentowanego etapu badań było sprawdzenie przydatności glicerolu czystego oraz glicerolu odpadowego (produktu ubocznego z produkcji
biodiesla) do biosyntezy trehalozy przez wybrany szczep Propionibacterium
freudenreichii ssp. shermanii 1. Hodowle prowadzono 7 dni, w temperaturze
30˚C, z codzienną regulacja pH do wartości 7, przy użyciu 4M NaOH.
Szczep Propionibacterium freudenreichii ssp. shermanii 1 jest zdolny do
akumulacji trehalozy zarówno, gdy jako źródło węgla stosowano glicerol
czysty jak i glicerol odpadowy. Wyższe stężenia trehalozy uzyskano w
hodowlach,
w których źródłem węgla był glicerol czysty. Stężenie to było prawie 4x
wyższe, niż najwyższe stężenie trehalozy uzyskane w hodowlach, w których
źródłem węgla był glicerol odpadowy. Zastosowane w hodowlach źródło
węgla nie miało istotnego wpływu na plon biomasy. W 7 dniu prowadzenia
hodowli ilość suchej masy równa była 4 g/L. W dalszych etapach badań
przebadany zostanie wpływ stresów: osmotycznego, temperaturowego i pH
na proces akumulacji trehalozy.
Badania zostały sfinansowane w ramach dotacji celowej na zadania służące
rozwojowi młodych naukowców oraz uczestników studiów doktoranckich w
roku 2014, Wydział Nauk o Żywności i Żywieniu, Uniwersytet Przyrodniczy
w Poznaniu
Diagnostyka niespecyficznych bólów okolicy lędźwiowej u 35-letniego
pacjenta – opis przypadku
Karolina Pieczyńska, Agnieszka Maciocha, Marta Maciocha, Wojciech Głód,
Olga Ludera
WPROWADZENIE: Rak nerkowokomórkowy stanowi 2-3% wszystkich
nowotworów złośliwych. W ciągu ostatnich dwudziestu lat zaobserwowano
wzrost zapadalności o około 2% rocznie na świecie i w Europie. Śmiertelność w raku nerkowokomórkowym w stosunku do lat 90. znacząco wzrosła.
Rak nerkowokokórkowy jest najczęściej występującym guzem litym nerki,
stanowiącym około 90% zmian złośliwych w nerce. Nowotwór ten występuje
z częstością około 1,5 raza większą u mężczyzn, najczęściej w wieku 60-70
lat. Do najważniejszych czynników biorących udział w etiopatogenezie należą styl życia, palenie tytoniu, otyłość i nadciśnienie tętnicze. Celem pracy
jest zwrócenie uwagi na fakt, iż nawet u młodego pacjenta przyczyną bólów
pleców i porażenia kończyn dolnych może być rak nerkowokomórkowy.
OPIS PRZYPADKU: 35-letni pacjent został przyjęty do Kliniki Urologii i
Onkologii Urologicznej Uniwersytetu Medycznego w Lublinie z rozpoznaniem guza nerki celem leczenia operacyjnego. Wystąpiło podejrzenie zmian
przerzutowych do rdzenia kręgowego w odcinku lędźwiowo – krzyżowym.
Przy przyjęciu pacjent zgłaszał silne dolegliwości bólowe ze strony odcinka
lędźwiowego kręgosłupa. Chory z niedowładem kończyn dolnych. Wykonano zabieg lewostronnej nefrektomii. Usunięto masę guza z nacieczonymi
okolicznymi tkankami. Zabieg oraz okres pooperacyjny przebiegały typowo,
bez powikłań. Po zabiegu pacjent przeniesiony do Kliniki Neurochirurgii.
92
WNIOSKI: Długotrwały ból pleców współistniejący z porażeniem kończyn
dolnych może być sygnałem alarmowym nowotworów rozwijających się
w jamie brzusznej a zwłaszcza w układzie moczowym dlatego powinny
być diagnozowane urologicznie. Zarówno pacjenci z wieloma czynnikami
predysponującymi do rozwoju raka nerki jak i pacjenci młodzi, bez takich
czynników mogą znaleźć się w grupie podwyższonego ryzyka.
Aspekty rehabilitacji, terapii p/bólowych, seksualności i wdrożenia
prawidłowej ścieżki żywienia u pacjentów leczonych z powodu raka
odbytnicy. Przegląd najnowszych doniesień i zaleceń
Katarzyna Pietkun, Joanna Simińska, Iwona Głowacka, Joanna Stocka,
Krystyna Nowacka, Wojciech Hagner
Wstęp: Rozwój technik zabiegowych i coraz częściej jednoczasowo prowadzone leczenie skojarzone u pacjentów z rakiem odbytnicy, wymusza
prawidłowe i określone wdrażanie terapii wspomagających, wpływających
nie tylko na okres przeżycia ale poprawę wyników leczenia w aspekcie
rehabilitacji, terapii p/bólowych, seksualności i żywienia danego pacjenta.
W skład terapeutycznych działań wspomagających zalicza się rehabilitację
medyczną, farmakoterapię, psychoterapię i żywienie kliniczne.
Cel: Celem pracy była analiza nowoczesnych doniesień i zaleceń z zakresu
terapii wspomagających leczenie zabiegowe i skojarzone pacjentów z
rakiem odbytnicy i określenie istotności poszczególnych form terapii na
poprawę wyników leczenia w aspekcie rehabilitacji, terapii p/bólowej, seksualności i żywienia.
Metody: Analizie poddano materiały naukowe, zalecenia i wytyczne dotyczące terapii wspomagających w leczeniu chorych na raka odbytnicy, opublikowane po roku 1990. Literaturę dobierano wykorzystując ogólnodostępną
bazę bibliograficzną Pubmed. Dokonywano selekcji form terapii z zakresu:
rehabilitacji medycznej, farmakoterapii, psychoterapii i żywienia klinicznego.
Wybór dotyczył wpływu stosowania poszczególnych metod na poprawę
wyników leczenia w aspekcie rehabilitacji, terapii p/bólowych, seksualności
i żywienia. Kolejnym krokiem było określenie przydatności poszczególnych
metod leczniczych ze względu na zastosowanie ich przed lub po zabiegu
operacyjnym i leczeniu skojarzonym.
Wyniki: Po przeanalizowaniu materiału uzyskano wytyczne i najnowsze
schematy postępowania w terapii wspomagającej leczenie zabiegowe i
skojarzone, w postaci prawidłowo prowadzonej rehabilitacji, stosowania
środków leczniczych, ćwiczeń psychoterapeutycznych i leczenia żywieniowego.
Wnioski: Stosowanie terapii wspomagających opartych o najnowsze
wytyczne i schematy postępowania ma istotny wpływ na poprawę wyników
leczenia pacjentów z rakiem odbytnicy.
Eksperymentalne zastosowanie komórek macierzystych jako substratu
wypełniaczy dermatologicznych. Badanie na modelu in-vivo
Katarzyna Pietkun, Maciej Nowacki, Tomasz Kloskowski, Andrzej Marszałek, Tomasz Drewa, Rafał Czajkowski
Stosowanie wypełniaczy dermatologicznych należy do jednych z częstszych procedur wykonywanych w ramach zabiegów z zakresu dermatologii
estetycznej. Obecnie jednak istnieje wciąż mała liczba recenzowanych
doniesień naukowych w pełni odnoszących się do potencjalnych efektów
biologicznych stosowania w tego typu preparatach komórek macierzystych
jako substratu.
Celem pracy było przedstawienie metodologii i wyników zastosowania
komórek macierzystych jako substratu wypełniaczy dermatologicznych w
eksperymentalnym badaniu in-vivo na modelu szczurzym. Głównym celem
badania była ocena potencjalnego stopnia migracji komórek.
W badaniu wykorzystano szczury rasy Wistar. Zwierzęta podzielono na 4
grupy. Gdzie pierwsza grupa (ADSC-HA) i druga (ADSC-COL) składały si
z 7 szczurów w każdej grupie, trzecia (Control-HA) i czwarta (Control-COL)
składały si z trzech szczurów w każdej grupie. Wszystkie typy wypełniaczy
zastosowano w obrębie okolicy przednio czołowej, grzbietowej, a także w
obrębie klatki piersiowej. W badaniu zastosowano komórki ADSC znakowane fluorochromem PKH-26. W badaniu wykorzystano także pomiary „efektu
wypełnienia” zaraz po injekcji, po 1,5 miesiąca i w momencie zakończenia
badania.
W wykonanych pomiarach wykazano efekty wypełnienia dla każdej z grup
w zależności od czasu od injekcji. Efekt wypełnienia był lepszy w grupie w
której zastosowano komórki macierzyste ADSC. Największy stopień migracji
wyrażonej w ekspresji wykorzystanego fluorochromu zaobserwowano w
science
93
grupie ADSC-HA. Zaobserwowano także migracje do śledziony. Nie zaobserwowano patologicznej migracji do mózgu, nerek i płuc.
Conclusions: Karcinogenesis effects on ZAP-70 with significant decrease of
its phosphorylation.
Komórki macierzyste mogą by przyszłościowo potencjalnie ważnym
składnikiem wypełniaczy dermatologicznych. Prowadzenie dalszych badań
dotyczących tego typu łączonych preparatów może dać pełną odpowiedz
co do efektywności I bezpieczeństwa stosowania tego typu procedur w
praktyce klinicznej.
Rodzinne występowanie hipodoncji drugich przedtrzonowców żuchwy
– opis przypadków
Funkcjonowanie oraz jakość życia kobiet po mastektomii
Agata Pietraszek, Anna Kozioł, Zdzisława Szadowska-Szlachetka, Hanna
Kachaniuk, Marta Łuczyk
Wstęp: Jakość życia jest wartością subiektywną. Determinują ją czynniki
somatyczne, psychiczne i społeczne. Piersi w opinii społecznej są atrybutem
kobiecości i macierzyństwa, ich odjęcie jest dla kobiety bardzo bolesnym
doświadczeniem, wywołuje u kobiet stres, uczucie wstydu przed partnerem,
rodziną, oraz środowiskiem.
Cel pracy: Ocena jakości życia oraz funkcjonowania kobiet po mastektomii
Materiał i Metoda: Grupę badaną stanowiło 189 kobiet leczonych z powodu
raka piersi metodą mastektomii. W pracy zastosowano metodę sondażu
diagnostycznego z techniką ankiety z wykorzystaniem standaryzowanych
kwestionariuszy ankiety EORTC QLQ-C30 oraz EORTC QLQ - BR23. Analizę
statystyczną przeprowadzono w oparciu o program STATISTICA 10.0. jako
próg istotności przyjęto p<0,05.
Wyniki: Średni wynik ogólnej jakości życia wśród kobiet po mastektomii
wynosi 59,80 ± 7,16. Badane uzyskały wyższe wyniki w zakresie, pełnienia
ról społecznych (84,02±31,94), funkcjonowania społecznego (83,47±26,93) i
funkcjonowania poznawczego (82,51±25,44), niższe zaś w zakresie funkcjonowania fizycznego (81,37±29,59), emocjonalnego (75,85±22,70) i ocenie
ogólnej jakości życia. Na ogólną jakość życia oraz funkcjonowanie badanych
istotny wpływ miały zmienne: wiek, miejsce zamieszkania, wykształcenie,
stan cywilny, występowanie nowotworu w rodzinie. W zakresie jakości życia
mierzoną narzędziem EORTC QLQ – BR 23 dotyczącą skali objawów występujących u badanych kobiet po mastektomii największe nasilenie dotyczyło
biegunki (23,09±10,32), nudności i wymiotów (22,91±10,10) a także braku
apetytu (22,45±9,19).
Wnioski: Mastektomia wpływa negatywnie na stan ogólny i jakość życia
kobiet. Pacjentki najwyżej oceniły funkcjonowanie w dziedzinie fizycznej, natomiast najniżej w dziedzinie emocjonalnej. Uciążliwe objawy wpływające na
jakość życia po leczeniu wśród kobiet po mastektomii to głownie biegunka,
nudności i wymioty.
ZAP-70 phosphforylation in renal neoplastic tissue
Monika Pilecka, Paweł Bińko, Katarzyna Kumięga, Maciej Grzywnowicz
Introduction: ZAP-70 is a cytoplasmic protein tyrosine kinase that plays
an essential role in regulation of the adaptive immune response. ZAP-70 is
essential in development of motility, adhesion and cytokine expression of
thymocyte as well as mature T-cells. It contributes also to the development
and activation of primary B-lymphocytes. Moreover, ZAP70 controls cytoskeleton modifications, adhesion and mobility of T-lymphocytes. Nowadays ZAP-70 is widely tested as a potential prognostic marker in diseases
associated with ZAP-70 deficiency (CLL and SCID). There are also reports
connected with ZAP-70 expression in carcinomas.
Joanna Piliszczuk
Hipodoncja, opisywana w literaturze jako hypodontia, uznawana jest za
jedną z najczęściej występujących zaburzeń rozwojowych zębów. Anomalia
ta, definiowana jako brak jednego lub kilku zębów, może dotyczyć uzębienia
mlecznego lub częściej stałego. Występuje pojedynczo bądź w zespołach
zaburzeń części twarzowej czaszki. Częściej jest obserwowana u dziewcząt,
aniżeli u chłopców. Niejednokrotnie towarzyszy innym wadom, takim jak: zaburzenia morfologii i położenia zębów oraz opóźnionemu ząbkowaniu. Najczęściej brakującymi zębami są ostatnie zęby z każdej grupy anatomicznej,
wśród których wymienia się ząb sieczny boczny, ząb drugi przedtrzonowy
oraz ząb trzeci trzonowy, przy czym w większości przypadków nieobecność
dotyczy drugiego przedtrzonowca żuchwy lub siekacza bocznego szczęki.
Etiologia zjawiska stała się przedmiotem wielu badań, niemniej jednak wciąż
nie jest do końca poznana. Przyczyn pojawienia się opisanej anomalii ilościowej zębów upatruje się w czynnikach endogennych oraz egzogennych,
a przede wszystkim w uwarunkowaniach genetycznych.
Celem pracy było zaprezentowanie etiopatogenezy hipodoncji, zwrócenie uwagi na diagnostykę oraz możliwości postępowania w przypadku
braku zawiązków zębów stałych. W pracy opisano 3 przypadki pacjentów
pochodzących z jednej rodziny, będących w różnym wieku i o różnej płci, u
których zaobserwowano hipodoncję drugich przedtrzonowców żuchwy. U
mężczyzny stwierdzono braki zawiązków zębów dolnych przedtrzonowców
drugich, u jego córki stwierdzono brak dolnych przedtrzonowców drugich, a
u jego syna stwierdzono braki dolnych przedtrzonowców drugich i dolnych
trzonowców drugich stałych.
Modyfikacja podstawnika arylowego pochodnych kwasu fenylofosfonowego z zastosowaniem reakcji redukcji Bircha
Jolanta Pisklak, Marek Stankevič
Reakcja redukcji Bircha jest ciekawą metodą polegającą na dearomatyzacji
związków aromatycznych w ciekłym amoniaku z użyciem metali alkalicznych. Metoda jest interesująca pod względem syntetycznym ponieważ
otwiera dostęp do układu 1,4-cykloheksadienowego z łatwo dostępnych
związków aromatycznych [1]. Charakterystyczne dla tej reakcji jest zależność budowy produktu końcowego od obecnych w pierścieniu aromatycznym podstawników. Związki aromatyczne zawierające grupy elektronodonorowe (-CH3, -OCH3, -N(CH3)2) na drodze redukcji Bircha prowadzą do
powstania pierścieni 2,5-dihydropodstawionych, zaś związki zawierające
grupy elektronoakceptorowe (-COCH3, -COOH, -COOCH3, -NO2) tworzą
1,4-dihydropodstawione produkty redukcji.
Pomimo swojej atrakcyjności reakcja redukcji Bircha nie została w pełni
wykorzystana w chemii połączeń fosforu [2]. Prezentowane wyniki dotyczą
reakcji redukcji monoestrów monoamidów kwasów arylofosfonowych w
ciekłym amoniaku z użyciem sodu jako metalu alkalicznego, otrzymanych w
wyniku funkcjonalizacji pierścienia fenylowego dwóch pochodnych kwasu
fenylofosfonowego za pomocą procesu directed ortho-metallation (DoM)
(Schemat 1).
Schemat 1
Aim: Assessment of the degree of phosphorylation of ZAP-70 protein between healthy kidney tissue and renal tumor.
Methodology: From tissue material (kidney and tumor) collected from 60
patients who were treated surgically in Urology Department of Medical
University of Lublin protein were isolated. With spectrophotometric method
(Bradford reagent, Biorad Protein Assay) the protein concentration was
measured in homogenized samples. The team selected seven patients with
the highest values of the calculated concentrations for further analysis. Indication of ZAP-70 and P-ZAP-70 expression in tumor and kidney tissues was
taken with the usage of Western-blot method (I-row-antibodies: anti-ZAP70
and anti-P-ZAP70 and II-row-antibodies). The results were analyzed with:
Image Lab 2.0.1 and Statistica 10.
Results: Using the Wilxon`s pair test sequence statistically significant (p =
0.04252) difference in the level of phosphorylation of ZAP70 protein between
the tumor and normal tissue was proved. The average level of phosphorylation of healthy tissue was 0.42847 while the tumor0.29635 . Median
phosphorylation kidney tumor- 0.45049 while a tumor -0.33976.
Literatura:
[1] (a) R. J. Graham, L. A. Paquette, J. Org. Chem. 1995, 60, 5770-5777.
(b) J. J. Venit, M. DiPierro, P. Magnus, J. Org. Chem. 1989, 54, 4298-4301.
(c) M. Toyota, M. Yokota, M. Ihara, J. Am. Chem. Soc. 2001, 123, 18561861;(d) R. Mazitschek, A. Huwe, A. Giannis, Org. Biomol. Chem. 2005,
3, 2150-2154; (e) A. G. Schultz, J. P. Dittami, F. P. Lavieri, C. Salowey, P.
Sundaraman, M. B. Szymula, J. Org. Chem. 1984, 49, 4429-4440.
science
[2] J. A. van Doorn, N. Meijboom, J. Chem. Soc., Chem. Commun. 1987,
1700-1701.
Analiza parametrów jakości nasienia mężczyzn z podejrzeniem niepłodności w latach 2010-2013 w Polsce
Podgórniak Marta, Putowski Maciej, Zawiślak Jacek, Padała Olga, Wdowiak
Artur
Dane epidemiologiczne wskazują, że zaburzenia rozrodu człowieka są problemem dosyć powszechnym w skali światowej, gdyż dotyczą jednej szóstej
wszystkich par. W związku z tym faktem niepłodność została uznana przez
Światową Organizację Zdrowia za chorobę społeczną. Poczęcie dziecka
i jego stan zdrowia zależy od jakości materiału genetycznego zarówno
kobiety, jak i mężczyzny. Zachowania zdrowotne oraz czynniki środowiskowe wpływają bezpośrednio na jakość nasienia, a także komórki jajowej
człowieka, a zatem na jego zdolności rozrodcze, przebieg ciąży i stan
noworodka. Doświadczenia na zwierzętach wykazują, że szkodliwe czynniki
środowiskowe mogą przyczyniać się między innymi do rozwoju nowotworów w przyszłych pokoleniach, niepłodności męskiej i przedwczesnego
wyczerpania rezerwy jajnikowej .
W ostatnim czasie pojawił się szereg doniesień na temat znacznego obniżania poziomu płodności wśród obydwu płci. Spadek liczby plemników w
nasieniu oraz pogarszająca się jakość nasienia współczesnych mężczyzn
powodują zmniejszenie szans reprodukcji, co stanowi duży problem w kwestii zdrowia publicznego i może być jedną z przyczyn ujemnego przyrostu
naturalnego w wielu krajach Europy.
Celem niniejszej pracy była analiza parametrów nasienia mężczyzn z podejrzeniem niepłodności. W tym celu przeanalizowano 1636 spermiogramów,
uzyskanych w latach 2010-2013 od pacjentów jednego z lubelskich ośrodków zajmujących się problemem niepłodności. Na podstawie przeprowadzonej analizy stwierdzono spadek parametrów, służących do oceny jakości
plemników, takich jak gęstość nasienia oraz całkowita liczba plemników w
nasieniu, a także wzrost odsetka plemników nieprawidłowych.
Zmiany w aktywności seksualnej młodzieży w Polsce od 1897 do
współczesności
Marta Podgórniak, Jacek Zawiślak, Maciej Putowski, Marta Piróg, Monika
Sadowska
Aktywność seksualna rozumiana jest jako czynności ukierunkowane na
osiągnięcie satysfakcji seksualnej, spełniające potrzebę seksualną lub redukujące napięcie seksualne. Na przestrzeni lat seksualna aktywność młodych
Polaków uległa licznym transformacjom, które największe odzwierciedlenie znalazły w obniżeniu średniego wieku inicjacji. Moment rozpoczęcia
współżycia seksualnego stanowi ważny element w psychoseksualnym
życiu jednostki, a zmiany zachodzące w tym w tym aspekcie są wyrazem
przemian międzypokoleniowych oraz obrazują ewolucję w interpersonalnych relacjach pomiędzy przedstawicielami płci obydwu płci. Analiza badań
przeprowadzonych na przestrzeni lat 1897-2010 przez wielu wybitnych
polskich seksuologów wskazuje, iż średni wiek inicjacji seksualnej Polaków
nieznacznie się obniża, a ponadto stale powiększa się grupa osób decydujących się na rozpoczęcie współżycia przed osiemnastym rokiem życia. Co
ciekawe średni wiek inicjacji seksualnej wśród chłopców ulega stosunkowo
niewielkim wahaniom, natomiast tendencja do wcześniejszego rozpoczynania aktywności seksualnej znacznie silniej zaznacza się wśród przedstawicielek płci żeńskiej. Oznacza to, iż zachodzące na przestrzeni ostatnich
lat zmiany społeczne i kulturowe silniej wpłynęły na zachowania seksualne
kobiet aniżeli mężczyzn. Jeszcze w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku
liczba dziewcząt przechodzących inicjacje seksualną przed osiemnastym
rokiem życia nie przekraczała 17%. Współczesne badania przeprowadzone
przez Zbigniewa Izdebskiego pokazują, że obecnie średnia wieku inicjacji
seksualnej obu płci utrzymuje się na podobnym poziomie i wynosi około
18,8 lat, a prawie 60% młodzieży obu płci decyduje się na rozpoczęcie
współżycia przed uzyskaniem pełnoletności. W ponad połowie przypadków
decyzja o podjęciu aktywności seksualnej jest spontaniczna.
Czynniki wpływające na produkcję chitynaz przez drożdże Candida
melibiosica
Izabela Podgórska, Monika Wójcik, Ewelina Zielińska, Monika KordowskaWiater
Choroby grzybowe roślin, są jednym z głównych problemów produkcji
rolniczej na całym świecie. Skutecznymi czynnikami ograniczającymi grzyby
94
fitopatogeniczne mogą być drożdże, ponieważ wykazują wobec tych patogenów liczne mechanizmy antagonistyczne. Jednym z takich mechanizmów
jest produkcja enzymów litycznych (chitynaz, glukanaz i proteaz), które
degradują ścianę komórkową grzybów.
Celem pracy była ocena aktywności enzymu litycznego- chitynazy wydzielanej przez drożdże Candida melibiosica w zależności od składu podłoża i
warunków hodowli oraz wyłonienie czynników o największym znaczeniu dla
procesu.
Przeprowadzono 7-dniowe hodowle wstrząsane w podłożach z odmiennymi
źródłami węgla, zróżnicowanym składzie ilościowym pozostałych składników pożywki, dwóch wariantach pH, dwóch temperaturach, a także w
różnych szybkościach wytrząsania w obrotach na minutę. Stwierdzono, że
dodatek do podłoża hodowlanego chityny wpływa korzystniej na wytwarzanie chitynaz w porównaniu do podłoża z samą glukozą jako źródło węgla. W
podłożu uzupełnionym chityną największy wpływ na wytwarzanie enzymu
okazało się mieć pH pożywki, którego wzrost hamował proces. Natomiast w
podłożu z glukozą, jako jedyne źródło węgla, największe znaczenie w produkcji chitynaz przez badane drożdże miały szybkość wytrząsania hodowli
oraz dodatek soli (NH4)2SO4 wykazujące negatywny efekt w procesie.
Evaluation of sensitivity and specificity of flow cytometry in detection of
the presence of lung cancer’s circulating tumor cells
Katarzyna Pogoda, Maria Pyszniak, Inés Ramírez Álvarez, Sarah Hosseini,
Thusyanthan Mohanathas, Paweł Rybojad, Jacek Tabarkiewicz
Lung cancer (LC) is one of the most common cancers in the world. This
especially aggressive tumor forces doctors to use additional treatment, such
as chemotherapy or chemo-radiotherapy. Confirmation of the presence
of circulating tumor cells (CTCs) may have prognostic significance, and
alter the patient’s condition and further treatment. Available data on this
issue has almost completely ignored the most deadly cancer, which is LC.
Detection of CTCs has long been a challenge for researchers. Application of
flow cytometry methods can provide a fast and efficient way to assess the
presence of CTCs in the blood samples. Development of a rapid, specific
and relatively cheap method of evaluation of CTCs may be an additional tool
in the selection of LC patients for combination or adjuvant therapy.
The aim of the study was to asses sensitivity and specificity of flow cytometry in catching CK-19+ cells.
Sensitivity of BDFACS Canto II Flow Cytometer was evaluated with the use
of A549 cancer cell line. Cancer cells were suspended in healthy donors’
blood. After lysing of RBC CK-19+ cells were labeled according to intrinsic
cytokines’ labeling procedure and they were identified with the use of flow
cytometer. Sensitivity was assessed on 5 levels – 0, 10, 50, 100 and 200
cancer cells per 1ml of healthy donor’s blood.
CK19+ cells were not identified in 1st control tubes. In 2nd tubes these cells
were detected, however in less number than it was predicted. In the rest
of tubes the number of identified CK19+ cells was always different from
predicted amount.
To conclude, assessment of sensitivity of BD FACSCanto II Flow Cytometer
in investigation of the presence of CK19+ cells in blood samples needs more
precise tools for preparation of cancer cells dilutions. The flow cytometer
seems not to be precise and practice enough itself to use it for investigation
of the presence of CTCs. There is necessary more precise tool or combination of methods to assess such small population as CTCs.
Produkty pszczele w kosmetologii
Aleksandra Pojnar, Agnieszka Lange, dr n. med. Iwona Jazienicka
Współczesny „kult piękna” propagowany przez massmedia zmusza nas do
dbania o własny wygląd. Dodatkowo tempo życia i w związku z tym narastający stres psychiczny jak i fizyczny oraz towarzyszące temu nieracjonalne
odżywianie produktami wysoce przetworzonymi przemysłowo, prowadzi do
pogorszenia jakości życia. W związku z tym, poszukiwane są metody wspomagające organizm zarówno „od wewnątrz” jak i „z zewnątrz”.
Rola produktów pszczelich w kosmetyce jest ceniona nie od dziś. W starożytnym Rzymie wykorzystywano wosk pszczeli jako składnik balsamów i
kremów, w Egipcie wraz z propolisem używano go do mumifikowania zwłok,
a Kleopatra do swoich kąpieli w kozim mleku dodawała miód. Stosowała go
także w postaci kosmetyku do twarzy.
Obecnie produkty pszczele w związku ze swoją wysoką aktywnością biologiczną oraz efektywnością w działaniu często są składnikiem różnego rodzaju preparatów kosmetycznych, a także są wykorzystywane w zabiegach
science
95
pielęgnacyjnych. Najpopularniejsze są kąpiele, masaże oraz maski na twarz,
włosy i ciało. Używa się ich do peelingów oraz depilacji. Jako substancje
naturalne z łatwością adaptują się do potrzeb organizmu, a ich oryginalny
skład chemiczny jest nie do podrobienia, dlatego możemy mieć pewność,
że nie zostały wyprodukowane metodami biotechnologicznymi.
Pomimo długiej historii stosowania miodu, propolisu, wosku czy mleczka
pszczelego, nie są rozpowszechnione informacje na temat ich działania
upiększającego.
Nowości lekowe i ich profil bezpieczeństwa w systemowej terapii
czerniaka skóry
Marta Polkowska, Edyta Jaszewska, Małgorzata Kozłowska-Wojciechowska
W ostatniej dekadzie w leczeniu zaawansowanej postaci czerniaka skóry
(MM) zarejestrowane zostały nowe substancje aktywne; stosowane w immunoterapii: ipilimumab (IPI) i pembrolizumab (PEM) oraz terapii celowanej:
wemurafenib (VEM), trematynib (TRM), dabrafenib (DAB), które pozwoliły
uzyskać wydłużenie przeżyć całkowitych (OS). Szereg leków znajduje
się jeszcze w fazie badań klinicznych (m.in. niwolumab (NIV), imatynib,
axytynib). Satysfakcjonujące efekty leczenia nie zostały jak dotąd osiągnięte. Wysokim efektom terapii celowanej (OR~50%) towarzyszy szybka
progresja oporności na leczenie (mediana 6-7m.), zaś korzyści z immunoterapii odnosi ok. 7-15% chorych w dobrym stanie sprawności wg ECOG
(0-1), lecz dopiero po 3 miesiącach. Związane jest to jednak z długotrwałą
stabilizacją choroby co pozwala uzyskać wieloletnią remisję, a w pojedynczych przypadkach może prowadzić do wyleczenia. Istotnym czynnikiem w
systemowej terapii MM jest wysoka toksyczność stosowanych leków, która
powoduje, że konieczne jest zmniejszanie dawek lub przerwanie terapii.
Nowym trendem, jest próba łączenia leków, co pozawala na uzyskanie
wyższej skuteczności, a także lepszą tolerancję, np. skojarzenie IPI z NIV
pozwala osiągnąć efekt u 50% leczonych, przy porównywalnej toksyczności
leków jak w monoterapiach. W terapii skojarzonej inhibitora BRAF i MEK
uzyskano wydłużenie przeżycia bez progresji oraz wyższą efektywność niż
w monoterapii. Leczenie skojarzone DAB i TRM ogranicza częstość występowania zmian hiprerproliferacyjnych, pomimo podobnych odsetek działań
niepożądanych. Szybki rozwój oporności czerniaka na nowe substancje
wciąż powoduje konieczność poszukiwania nowych leków oraz modyfikację
istniejących schematów leczenia, co pozwoli na lepszą kontrolę choroby
oraz większe bezpieczeństwo prowadzonych terapii.
Wykorzystanie produktów ubocznych przemysłu rolno-spożywczego w
żywieniu bydła
Kamil Porowski
Specyficzna anatomiczna budowa przewodu pokarmowego przeżuwaczy,
charakteryzuje się między innymi obecnością żołądka wielokomorowego, a
także właściwościami przeżuwania treści pokarmowej, dzięki temu zostaje
ona dokładnie naśliniona i rozdrobniona , pozwala na wykorzystanie w
hodowli bydła różnych pasz, w tym ubocznych produktów produkowanych
przez przemysł rolno -spożywczy. Ich wartość pokarmowa może zależeć od
rodzaju przetwarzanego surowca oraz stopnia zanieczyszczenia i technologii
produkcji.
Przemysł zbożowy -Podczas procesu produkcji kaszy i mąki głównym produktem ubocznym w produkcji powstają otręby.
Przemysł cukrowniczy - Produkty uboczne przemysłu cukrowniczego wykorzystywane na cele paszowe jest to melasa oraz wysłodki buraczane .
Przemysł Browarniczy - W browarach podczas produkcji piwa powstają
produkty uboczne, obok drożdży piwnych i kiełków słodowych powstaje
także młóto (słodziny).
Przemysł spirytusowy - W produkcji alkoholu wysokoprocentowego (spirytusu) w zależności od przerabianego surowca (zboża, ziemniaki, owoce,
melasa) powstają odpowiednie wywary
Przemysł ziemniaczany - Produktem ubocznym podczas produkcji skrobi z
ziemniaków jest wycierka ziemniaczana .
Przemysł olejarski - Nasiona roślin oleistych są bardzo rzadko stosowane
podczas żywienia bydła. W żywieniu krów stosuje się śruty poekstrakcyjne,
ekspelery oraz makuchy jako produkty uboczne przetwórstwa nasion roślin
oleistych, które pozyskuje się podczas przerobu nasion rzepaku, soi, lnu
słonecznika, bawełny oraz arachidu.
Przemysł owocowo-warzywny - Można wymienić również produkty uboczne
przemysłu owocowo-warzywnego jakimi są wytłoki owocowe z jabłek,
gruszek oraz winogron, wytłoki pomidorowe jak i odpady warzywne wyko-
rzystywane po wcześniejszym zakonserwowaniu na pasze. W żywieniu krów
produkty te mają zazwyczaj lokalne i ograniczone zastosowanie.
Preparat mikroorganizmów celulolitycznych do katalizowania hydrolizy
celulozy oraz suplementacji fermentacji metanowej
Krzysztof Poszytek, Łukasz Drewniak
Kiszonka kukurydzy to jeden z najpopularniejszych substratów wykorzystywanych do produkcji biogazu w procesie fermentacji metanowej. Kluczowym etapem limitującym ilość i jakość produkowanego biogazu jest hydroliza. Na drodze degradacji złożonych biopolimerów m.in. celulozy wchodzącej
w skład biomasy ligninocelulozowej, uwalnianie są proste związki, które na
dalszej drodze przemian biochemicznych konwertowane są do ostatecznego produktu – metanu. Mikrobiologiczna obróbka wstępna może stanowić
alternatywną metodę degradacji wykorzystywanego substratu. Za proces
hydrolizy celulozy odpowiedzialne są mikroorganizmy celulolityczne, wśród
których dominują bakterie i grzyby. Celem pracy było wyselekcjonowanie
mikroorganizmów o podwyższonej aktywności celulolitycznej, sprawdzenie
czy sztucznie skonstruowane konsorcjum mikroorganizmów może skutecznie degradować biomasę ligninocelulozową oraz zwiększyć produkcję
biogazu. Szesnaście szczepów bakterii rozkładających celulozę wyizolowano z próbek środowiskowych na podłożu minimalnym zawierającym
karboksymetyloceluloze (CMC) jako jedyne źródło węgla. Analiza sekwencji
genów 16S rRNA pozwoliła sklasyfikować wyizolowane bakterie do różnych
rodzajów. W celu określenia aktywności celulolitycznej stosowano badania
przesiewowe na podłożu minimalnym z CMC i Czerwienią Kongo oraz testy
enzymatyczne z użyciem kwasu 3,5-dinitrosalicylowego (DNS). Badane
szczepy charakteryzują się zdolnością do wzrostu w szerokim zakresie
pH, temperatury i stężeniach CMC. Ponadto badano wpływ suplementacji
konsorcjum na zwiększenie produkcji metanu przy zastosowaniu kiszonki
kukurydzy jako substratu i gnojowicy bydlęcej jako inokulum metanogenów.
W trakcie prowadzenie hodowli monitorowano ilość i jakość produkowanego
biogazu. Doświadczenia fermentacji metanowej wykazały, że wyizolowane
szczepy są skuteczne we wstępnej obróbce materiału ligninocelulozowego
oraz pełnią rolę wzmacniacza przy produkcji biogazu o wysokiej zawartości
metanu.
Nowotwory – stan wiedzy wśród uczniów szkół ponadgimnazjalnych
Magdalena Potempa, Paweł Jonczyk, Michał Janerka, Marek Kucharzewski
Choroby nowotworowe stanowią w dzisiejszych czasach jedną z głównych
przyczyn zgonów wśród populacji polskiej, jak i ogólnoświatowej. W ciągu
ostatnich trzech dekad liczba zachorowań na nowotwory złośliwe wzrosła
ponad dwukrotnie. Stale rosnąca waga problemu oraz wszechobecne
czynniki egzogenne, których kumulacja w organizmie niejednokrotnie
przyczynia się i przyspiesza rozwój nowotworu, skłoniła autorów tej pracy
przeprowadzenia ankiety wśród uczniów szkół ponadgimnazjalnych (17-19
lat) na temat wiedzy dotyczącej chorób nowotworowych. Sprawdzana była
znajomość podstawowych terminów medycznych z dziedziny biologii nowotworów. Szczególną uwagę autorzy poświęcili pytaniom oceniającym znajomość czynników kancerogennych środowiska oraz metodom screeningowym. Wiedza o nich zdaniem autorów stanowi podstawę do skuteczniejszej
profilaktyki przeciwnowotworowej i – co za tym idzie – lepszych wyników
ich leczenia oraz poprawy wskaźników przeżycia. Nieprzypadkowo autorzy
wybrali ten przedział wiekowy grupy badawczej; dla młodych ludzi wczesna
nauka o chorobie nowotworowej, profilaktyce zdrowotnej i szkodliwych
czynnikach środowiskowych może być szansą na życie wolne od chemio- i
radioterapii.
Opis przypadku pacjentki z Osteopoikilią
Tomasz Prystupa, Anna Puzio, Marcin Pencuła
Osteopoikilia jest chorobą genetyczną , występującą rzadko. Zaliczana
jest do uogólnionej, łagodnej dysplazji kości z zagęszczeniem ich struktur.
Stwierdza się tu wrodzoną plamistość kostną w badaniu RTG. W jej przebiegu nie zauważa się charakterystycznych objawów. Częstym problemem
jest dotkliwy ból , nasilający się okresowo, lub po intensywnym wysiłku.
Najczęściej jest wykrywana przy podejrzeniu innych chorób tkanki kostnej.
Diagnostyka oparta jest na rezonansie magnetycznym lub scyntygrafii kości z użyciem izotopu technetu 99. W wątpliwych sytuacjach, o postawieniu
rozpoznania decyduje badanie histopatologiczne, w którym stwierdzane są
gęsto splątane beleczki kostne, bez obecności chrząstki
Celem pracy jest opis przypadku klinicznego - 22-letniej pacjentki, u której
została wykryta i potwierdzona obrazowo Osteopoikilia.
science
Pacjentka była hospitalizowana z powodu nasilającego się bólu prawej
okolicy lędźwiowej podczas wysiłku. Przeprowadzono wywiad i badanie
przedmiotowe. Zapoznano się z wynikami badań laboratoryjnych. Wykonano badania obrazowe. U chorej zdiagnozowano Osteopoikilię.
Stwierdzono, że występują liczne zagęszczenia tkanki kostnej w panewkach obu stawów biodrowych, a także owalne cienie występujące w
kościach obu nadgarstków, podstawach i główkach kości śródręcza. Nie
stwierdzono odchyleń od normy w morfologii krwi i badaniu biochemicznym.
W tym przypadku Osteopoikilia została wykryta w trakcie badania pacjentki,
która cierpiała na nieswoiste dolegliwości bólowe. Pomimo dolegliwości, u
chorej nie stwierdzono zaburzeń w poruszaniu się. Nie występowały także
bóle w okolicach odpowiadających zacienieniu na obrazach RTG. Nie
stwierdzono złamań. Pacjentka została wypisana do domu w stanie ogólnym
dobrym, chodząca. Dzięki właściwemu rozpoznaniu chora uniknęła długotrwałej diagnostyki onkologicznej.
Zastosowanie nano- i mikrocząstek polimerowych jako nośników
substancji aktywnych
Agnieszka Przybysz, Vanessa Bijak, Agnieszka Gadomska-Gajadhur, Paweł
Ruśkowski, Ludwik Synoradzki
Pośród wyzwań stawianych współczesnej medycynie i kosmetyce znamienne miejsce zajmuje poszukiwanie nowych dróg efektywnego wprowadzania
substancji aktywnych do organizmu.
Jedną z metod jest zastosowanie jako nośników substancji aktywnych
biologicznie cząstek polimerowych o rozmiarach od kilkunastu do kilkuset
nanometrów. Dzięki temu powstaje wówczas jeden z rodzajów systemów o
kontrolowanym czasie uwalniania, tzw. DDS (ang. Drug Delivery Systems).
Systemy te posiadają wiele zalet w stosunku do tradycyjnych form podawania, począwszy od wydłużonego czasu działania, przez ochronę przed
przedwczesnym rozkładem substancji aktywnej, zmniejszenie częstotliwości podawania, zminimalizowanie niepożądanych skutków ubocznych, po
zastosowanie w terapii celowanej w miejsce chorobowo zmienione.
Przedmiotem pracy jest przegląd literaturowy dotyczący zastosowania cząstek polimerowych w medycynie i kosmetyce stosowanych do wytwarzania
systemów o kontrolowanym czasie uwalniania substancji aktywnej.
Występowanie miedzi a nowe możliwości pozyskania
Anna Puchta, Agnieszka Bieńkowska
Wysoka cena miedzi oraz idący za tym duży popyt na ten metal sprawiają, że zagadnienia związane z poszukiwaniem i wydobywaniem, a także z
pozyskiwaniem miedzi stają się niezwykle istotne i ważne dla gospodarki. W
Polsce od lat 50-tych, kiedy to udokumentowane zostało pierwsze złoże rud
miedzi Lublin-Sieroszowice, prowadzone są intensywne prace górnicze w
południowej części naszego kraju. Jednak prognozy mówiące o malejących
zasobach udokumentowanych złóż bilansowych skłaniają do poszukiwania
nowych zasobów miedzi (nagromadzeń).
Złoża znajdujące się na obszarze monokliny przedsudeckiej zaliczane są do
typu stratoidalnego, który określony został, jako pasujący model dla złóż
występujących w skałach osadowych (Cox 1986). W złożach polimetalicznych monokliny przedsudeckiej rozpoznanych zostało dotychczas ponad
140 minerałów kruszcowych (Pieczonka, Piestrzyński 2006). Rozpoznane
zostały minerały główne, podrzędne (akcesoryczne) oraz występujące
śladowo. Do grupy głównych należy zaliczyć takie jak: bornit, chalkopiryt,
chalkozyn, digenit, galena, kowelin, piryt, sfaleryt, kupryt, srebro rodzime i
miedź rodzima. Akcesorycznie występującymi minerałami są: nikielin, kobaltyn, markasyt, enargit i inne. Rozpoznano też wiele faz mineralnych, które do
dziś nie posiadają swej nazwy (Piestrzyński 1996b).
W przypadku rud niskoprocentowych oraz odpadów poflotacyjnych można
stosować techniki biologicznego ługowania metali (tzw. bioługowanie). Jest
to proces, w którym stosuje się mikroorganizmy do odzyskania (wyekstrahowania) różnych pierwiastków metali. Zachodzi on poprzez utlenianie
minerałów siarczkowych nierozpuszczalnych w wodzie do siarczanów
rozpuszczalnych. Wyróżnia się dwa mechanizmy bioługowania, pośrednie i
bezpośrednie. Metody te można stosować in-situ jak i ex-situ. Mikroorganizmy, które uczestniczą w tym procesie to nie tylko bakterie (Acidithiobacillus, Thiobacillus i.in) ale również grzyby (Penicillium, Aspergillus, Fusarium
i.in).
Modyfikacje łańcucha i badanie aktywności biologicznej peptydomimetyków antyangiogennych
96
Anna Puszko, Dagmara Tymecka, Bartłomiej Fedorczyk, Aleksandra Misicka
Peptydy są klasą związków chemicznych które charakteryzują się różnorodnością zarówno pod względem struktur jak i funkcji biologicznych. W
zależności od długości łańcucha oraz sekwencji aminokwasów, mogą pełnić
rolę enzymów, hormonów, receptorów czy cząsteczek sygnałowych.
Peptydy aktywne biologicznie mogą znaleźć zastosowanie jako leki, jednak
sekwencje zawierające naturalne aminokwasy często ulegają enzymatycznej
degradacji w organizmie. Z tego powodu, na podstawie sekwencji i struktury
aktywnej cząsteczki projektuje się jej alternatywną wersję o podobnym
szkielecie oraz potencjalnie zbliżonych właściwościach, tworząc tzw. peptydomimetyki. Wyjściową sekwencję modyfikuje się przykładowo poprzez
podstawienie innymi aminokwasami lub monomerami, czy zmiany w obrębie
wiązań peptydowych, np. redukcję grupy karbonylowej do metylenowej
bądź zastąpienie proliny pierścieniem triazolowym.
Angiogeneza jest procesem tworzenia nowych naczyń włosowatych z już
istniejących naczyń krwionośnych. Proces ten pełni również kluczową rolę w
stanach patologicznych, w tym podczas wzrostu nowotworów.
Syntezowane związki mają na celu blokowanie miejsca aktywnego neuropiliny-1, będącej koreceptorem dla VEGFR-2. Receptor ten występuje
na powierzchni komórek śródbłonka naczyń krwionośnych i jest współodpowiedzialny za proces angiogenezy, w tym również w trakcie wzrostu
nowotworu. Peptydomimetyki oddziaływujące silnie z miejscem aktywnym
neuropiliny mogą hamować rozwój guza, ponieważ bez sieci naczyń
krwionośnych nie może się on dalej rozwijać z powodu braku tlenu oraz
substancji odżywczych.
Test immunoenzymatyczny ELISA jest pierwszym krokiem w badaniach
biologicznych potencjalnych leków antynowotworowych i jednocześnie pozwala na ukierunkowane planowanie syntez kolejnych peptydomimetyków.
Ponadto badanie kolejnych rozcieńczeń związków pozwala na wyznaczenie
minimalnego stężenia aktywnego substancji potrzebnej do zablokowania
receptora i tym samym oszacowania skuteczności potencjalnego leku.
Rekonstrukcje chirurgiczne urazów żuchwy i szczęki u psów i kotów
Katarzyna Putowska, Izabela Polkowska
Najczęstszą przyczyną złamania żuchwy czy szczęki jest uraz. Do urazów
trzewioczaszki najczęściej dochodzi podczas wypadków komunikacyjnych,
upadku z wysokości, czy pogryzieniach. Większość złamań zlokalizowana
jest w trzonie żuchwy, a linia przełomu często przebiega przez uzębienie.
Najczęstszą lokalizacją złamań jest wyrostek dziobiasty, połączenie trzonu
i ramienia żuchwy, wyrostek kłykciowy trzon żuchwy oraz różnego rodzaju
relacje uzębienia i złamań. Przystępując do zabiegu chirurgicznego ważne
jest aby dobrać odpowiedni rodzaj stabilizacji do złamania. Wyróżniamy
różne rodzaje stabilizacji: długotrwałe zamknięcie jamy ustnej (kaganiec),
szwy kostne, szyny wewnątrz jamy ustnej, stabilizacja zewnętrzna, gwoździowanie śródszpikowe, płytki kostne. Przed przystąpieniem do stabilizacji
złamań należy ustabilizować stan pacjenta, stosując antybiotykoterapię, leki
przeciwwstrząsowe oraz niesterydowe przeciwzapalne. Umiejscowienie i
naturę złamań żuchwy można często ustalić już dzięki badaniu klinicznemu,
mimo to zawsze trzeba wykonać zdjęcie radiologiczne. Przy postępowaniu chirurgicznym stosuje się znieczulenie iniekcyjne: do premedykacji
ksylazyna z atropiną, do podtrzymywania znieczulenia ketamina i relanium.
Przy dłuższym i skomplikowanym zabiegu należy zaintubować pacjenta i
dalej kontynuować znieczulenie wziewne. Po zabiegu chirurgicznym zwierze
otrzymuje odpowiednio przygotowaną karmę przez okres minimum 3 tygodni. Stabilizacja złamania powinna zostać utrzymana przez okres minimum
6 tygodni.
Expression of cannabinoid receptors CB1 and CB2 in Renal Cell Carcinoma
Maria Pyszniak, Katarzyna Pogoda, Agnieszka Karczmarczyk, Radosław
Starownik, Jacek Tabarkiewicz
Endocannabinoids (ECs) are bioactive agents that have a wide range of
activities mediated mainly by two G-protein-coupled receptors (CB1 and
CB2). Many researches described direct inhibition of tumor growth by
cannabinoids and endocannabinoids in vitro and in experimental animals
and various types of neoplasm. Several different mechanisms have been
implicated in these anti-tumorigenic actions including cytotoxic or cytostatic
effects, apoptosis induction, and prevention of metastases via inhibition of
neo-angiogenesis and tumor cell invasiveness. There is a strong agreement
that targeting of the ECs system is emerging as one of the most promising
new methods for cancer treatment.
science
97
The aim of this project was to assess the expression of cannabinoid receptors CB1/CB2 in Renal Cell Carcinoma.
The expression of CB1 (CNR1), CB1a (CNR1a), CB2 (CNR2) and the housekeeping genes (SDHA and GAPDH) was quantified in peripheral blood,
tumor tissue and normal renal tissue by real-time qPCR using ABI Prism
7300 Sequence Detector (Applied Biosystems, Foster City, CA, USA).
Using qRT-PCR we found that CB1 and CB1a receptors are expressed in
all tissues from patients with Renal Cell Carcinoma. Conversely, there was
no amplification of cDNA expected for the cannabinoid CB2 receptor. Statistical analysis revealed significant statistical differences in the expression
of CB1 and CB1a receptors between tissues. We correlate our results with
clinical parameters. There was association between CB1 and CB1a expression and tumor stage.
Our results suggest that CB1 receptor and CB1a subtype are expressed in
tissues of patients with RCC. Thus, it is required to examine the influence of
CB1 receptor’s mediators on primary cancer cells’ biology in functional assays. Interestingly, RT-PCR reaction revealed an absence of CB2 receptor in
peripheral blood, tumor tissue and normal renal tissue of patients, therefore
assessment of the expression of this receptor at the protein level seems to
be necessary.
Neuromyelitis optica – opis przypadku
Łukasz Pyzia, Véronique Petit, Artur Romaniuk, Marta Przykaza
Charakterystyką neuromyelitis optica, podobnie jak w stwardnieniu rozsianym, jest proces demielinizacyjny, polegający na rozpadzie mieliny otaczającej włókna nerwowe nerwów wzrokowych i rdzenia kręgowego. Zwykle jako
pierwsze zajęte są nerwy wzrokowe, a potem rdzeń kręgowy, najczęściej w
odcinku piersiowym.
Celem naszej pracy jest przedstawienie obrazu klinicznego i postępowania
diagnostyczno-leczniczego u 57-letniej kobiety z neuromyelitis optica.
U dotychczas zdrowej pacjentki 4 lata temu wystąpiło zaniewidzenie z
następczą ślepotą oka prawego. Trzy lata później zdiagnozowano pozagałkowe zapalenie nerwu wzrokowego oka lewego. Od marca bieżącego roku
narastały zaburzenia czucia tułowia po stronie lewej od poziomu pępka i
lewej kończyny dolnej wraz z jej porażeniem, ponadto niedowład prawej
kończyny dolnej i zaburzenia funkcji zwieraczy. Pacjentka była dwukrotnie
operowana z powodu podejrzenia zmian organicznych rdzenia kręgowego w
odcinku piersiowym. Rozwinął się postępujący niedowład kończyn górnych.
the occurrence of the first ovulation. However, GPR54 mRNA expression
in pituitary decreased around the time of the first ovulation. Moreover, it
was observed that the elevation of leptin concentration up to 3.35–3.60 ng/
mL was associated with the initiation of puberty. Conversely, the hyperphysiological leptin level found in ewe lambs, which were twin offspring of the
fatty sheep, was correlated with the lack of ovulation. It might be caused
by down-regulation of Ob-Rb expression as a result of high plasma leptin
concentration. Also, the increase in thyrotropic axis activity was dependent
on the mother’s body mass as well as birth type and occurred around the
time of the first ovulation.
Supported by the Polish MSHE grant No. NN308598439.
Wpływ deficytu cynku na ekspresję transporterów ZnT-1, ZnT-3
oraz ZnT-4 w mózgu szczura
Anna Rafało, Katarzyna Wiatrowska, Katarzyna Kotarska, Bernadeta Szewczyk
Wstęp: Utrzymanie homeostazy cynku jest istotne nie tylko w procesach
komórkowych ale również w fizjologii układu nerwowego. Badania wskazują,
że deficyt cynku zwiększa ryzyko wystąpienia stanów depresyjnych a suplementacja cynkiem poprawia skuteczność działania leków przeciwdepresyjnych. W regulacji komórkowego poziomu cynku uczestniczą transportery
cynkowe z rodziny ZIP i ZnT. Białka rodziny ZnT odpowiadają za usuwanie
cynku z cytoplazmy. ZnT1 jest zlokalizowany w błonie cytoplazmatycznej i
umożliwia wypływ jonów cynku z komórki do przestrzeni zewnątrzkomórkowej. ZnT-3 bierze udział w transporcie jonów cynku z cytoplazmy do pęcherzyków synaptycznych a ZnT4 w transporcie cytoplazmatycznego cynku do
kwaśnych przedziałów komórkowych.
Cele: Celem badań była ocena wpływu deficytu cynku na poziom ekspresji
mRNA oraz białka transporterów cynkowych (ZnT-1, ZnT-3 oraz ZnT-4) w
korze przedczołowej szczurów oraz określenie czy chroniczne podawanie
leku przeciwdepresyjnego (amitryptyliny) odwraca zmiany wywołane niedoborem cynku.
Materiały i metody: Badania zostały przeprowadzone na samcach szczurów
Sprague-Dowley, które otrzymywały normalną paszę (50mg Zn/kg) lub paszę o obniżonej zawartości cynku (3mg Zn/kg) przez 6 tygodni. Zachowania
depresyjne wywołane niedoborem cynku były oceniane za pomocą testu
wymuszonego pływania. Poziom ekspresji mRNA ZnT-1, ZnT-3 oraz ZnT-4
oznaczono metodą Real-Time PCR a białko metodą Western Blot.
Pacjentka została przeniesiona z Oddziału Rehabilitacji Neurologicznej do
Kliniki Neurologii w Lublinie z podejrzeniem neuromyelitis optica. Wykonany test na obecność specyficznych przeciwciał przeciwko akwaporynie 4
(AQP4) w surowicy krwi okazał się dodatni. AQP4 pełni rolę kanału odpowiedzialnego za transport wody przez błony komórkowe, jest charakterystyczna
szczególnie dla astrocytów tworzących barierę krew-mózg. Zastosowano
czterokrotną plazmaferezę i kurację glikokortykosteroidami, uzyskując niewielką poprawę w zakresie czucia i funkcji ruchowej kończyn dolnych.
Wyniki: Po 6 tygodniach stosowania diety niskocynkowej zaobserwowano
u szczurów zachowania pro-depresyjne w teście wymuszonego pływania
natomiast chronicznie podawana amitryptylina odwracała ten efekt. Zmiany
behawioralne były powiązane ze znaczącym spadkiem zarówno ekspresji mRNA (40% dla ZnT-1; 20% dla ZnT-3 i ZnT-4) jak i poziomu białka
transporterów cynkowych (66% dla ZnT-1; 50% dla ZnT-3 i 30% dla ZnT-4)
w korze przedczołowej szczurów. Chroniczne podanie amitryptyliny nie
wpłynęło na poziom transporterów.
Obraz kliniczny neuromyelitis optica jest zbliżony do stwardnienia rozsianego. Powyższy przypadek przedstawiono ze względu na rzadkość zespołu, a
także trudną diagnostykę różnicową.
Wnioski: Poziom cynku w diecie wpływa na ekspresję transporterów
cynkowych ZnT-1, ZnT-3 i ZnT-4 zarówno na poziomie transkrypcji jak i
translacji. Chronicznie podawana amitryptylina odwraca zmiany behawioralne wywołane obniżonym poziomem cynku ale jej mechanizm działania nie
jest związany z regulacją poziomu transporterów cynkowych.
Contribution of KiSS-1/GPR54 system, leptin and thyrotropic axis activity to the onset of puberty in ewe lambs
P. Radwańska, U. Kosior-Korzecka, K. Witkowska
Both kisspeptins and leptin play a significant role in the course of puberty in
sheep by initiation of the hypothalamic-pituitary-ovarian axis activity. Also
hormones of thyrotropic axis participate in the regulation of reproductive
processes in ruminants. Therefore, the aim of the present study was to
determine the changes in pituitary expression of KiSS-1 and GPR54, plasma
concentration of KiSS-10, leptin, TSH and fT4 as well as the time of the
first ovulation in ewe lambs. The experiment was carried out on 114 ewes
and 64 female lambs divided according to the birth type and body weight
of their mothers. We collected the blood from jugular vein of ewe lambs
every two weeks, until the completion of the 8th month of the postnatal life.
The plasma KiSS-10, leptin, TSH and fT4 concentrations were analysed by
ELISA, whereas the pituitary expression of KiSS-1/GPR54 mRNA by Real
Time-PCR. The activity of ovaries was estimated using laparoscopy. The
obtained results show that the time of the onset of puberty in the ewe lambs
was dependent on the mother’s body mass, plasma leptin level and the
birth type (singleton/twin). There was found that the significant increase in
KiSS-1 mRNA expression and KiSS-10 concentration was connected with
Chitosan-silver composites for biomedical application
Anna Regiel-Futyra, Małgorzata Kus-Liśkiewicz, Manuel Arruebo, Agnieszka
Kyzioł, Grażyna Stochel
Multidrug-Resistance (MDR) of several bacterial strains is a major problem
for nowadays medicine1. Infections caused by resistant pathogens demand
prolonged and not always successful therapies. Nanomaterials bring new
possibilities in the development of innovative antimicrobial agents. Several
metal nanoparticles (e.g. silver, copper, gold) and its composites have been
synthesized and tested for antimicrobial activity against pathogenic bacteria2. The main challenge to undertake is to achieve the bactericidal effect
and simultaneously minimize the potential cytotoxicity against human cells.
Present studies concern nanocomposites consisting of chitosan (CS)- or/
and ascorbic acid (AA)-based silver nanoparticles (AgNPs). Several synthetic
parameters have been analyzed in order to optimize the bactericidal properties of CS-AgNPs and CS-AA-AgNPs films. The essential purpose was to
achieve strong antibacterial effect against Gram-negative (Pseudomonas
aeruginosa, Eschierichia coli) and Gram-positive (Staphylococcus aureus)
bacterial strains, maintaining low-cytotoxicity towards mammalian cell lines.
science
Bactericidal effect towards Gram-negative and Gram-positive bacterial strains and low cytotoxic effect (CS-AgNPs) towards human keratinocytes were
obtained in vitro. This results make the obtained nanocomposites perfect
candidates for many biomedical application including wound dressings,
antimicrobial coatings on medical devices etc.
Acknowledgements: This work was supported by the National Science
Centre through the PRELUDIUM (2012/07/N/ST5/00157) project.
[1] WHO. http://www.who.int/mediacentre/factsheets/fs194/en/ 2014.
[2] Monica Potara, E. J., Annette Damert, Octavian Popescu, Valentin
Canpean and Simion Astilean. Nanotechnology 2011, 22, (135101 (9pp)).
Badanie wpływu fungicydu fludioksonil na właściwości korozyjne stali
nierdzewnych stosowanych na narzędzia rolnicze
Justyna Robak, Barbara Burnat, Sławomira Skrzypek Mariola Brycht
Powszechnie wiadomo, że chemikalia (pestycydy, nawozy) używane w
rolnictwie mogą wykazywać działanie korozyjne. Najbardziej narażone na
zjawiska korozyjne są metalowe części narzędzi rolniczych, dlatego też bardzo ważne jest zbadanie działania pestycydów na ich odporność korozyjną.
Literatura opisuje podatność aluminium, mosiądzu, stali i miedzi na korozję
w kontakcie z pestycydami. Nie zbadano jednak do tej pory właściwości
korozyjnych Fludioksonilu.
Fludioksonil (Flu) jest pestycydem z grupy fungicydów, stosowanym do
ochrony roślin uprawnych przed szkodliwym wpływem grzybów Botrytis
cinerea. Stosowany jest m.in do oprysków upraw cytrusów, winogron, roślin
pestkowych, truskawek, malin.
Testy korozyjne wszelkich materiałów w warunkach typowych dla ich środowiska pracy są bardzo długotrwałe, dlatego w warunkach laboratoryjnych
znacznie częściej przeprowadza się przyspieszone badania korozyjne z
wykorzystaniem metod elektrochemicznych.
W badaniach korozji analizowano próbki stali nierdzewnej AISI 316L. Środowisko pomiarowe stanowił roztwór 3.5% NaCl z dodatkiem i bez dodatku
Flu. W celu oceny właściwości korozyjnych badanej stali przeprowadzono
analizę elektrochemiczną (metoda pomiaru potencjału w obwodzie otwartym, metoda charakterystyk Stearn-Geary’ego, elektrochemiczna spektroskopia impedancyjna oraz metoda charakterystyk potencjodynamiczych).
Wykonano również analizę mikroskopową z wykorzystaniem mikroskopu
optycznego.
Uzyskane wartości potencjału korozyjnego, oporu polaryzacyjnego, szybkości korozji oraz charakterystyki impedancyjne pokazały, że Flu pogarsza
odporność korozyjną stali
AISI 316L. Krzywe potencjodynamiczne wykazały, że stal w roztworze
zawierającym Flu charakteryzuje się wyższą wartością potencjału przebicia,
co świadczy o znacznie lepszej odporności na korozję wżerową. Analiza
mikroskopowa po polaryzacji anodowej potwierdziła powstawanie pojedynczych wżerów.
Dyżur medyczny w czasie odbywania stażu i szkolenia specjalizacyjnego w świetle obowiązującego ustawodawstwa jak i w codziennej
praktyce lekarskiej
Maciej Rogalski, Emilia Rogalska
Zagadnienie dyżurów medycznych w czasie odbywania przez lekarza stażu
czy też szkolenia specjalizacyjnego niesie ze sobą pewnego rodzaju problemy. Teoretycznie zarówno kwestia właściwego rozumienia tego pojęcia nie
powinna budzić wątpliwości, lecz praktyka życia codziennego lekarza wskazuje, iż rzeczy które winny wydawać się oczywistymi, takimi jednak nie są.
O problematyce pojęcia dyżuru medycznego i zasad jego pełnienia organy
uprawnione do stanowienia prawa wydały wiele dokumentów, lecz niestety
żaden z nich nie daje jednoznacznej wykładni czym rzeczywiście jest dyżur
medyczny, a także jak należy go pojmować w świetle obowiązującego
prawodawstwa polskiego.
Szczególnie trudne wydaje się podjęcie zagadnienia pojęcia dyżuru medycznego w związku z nowelizacją ustaw o działalności leczniczej, o zozach czy
też o zawodzie lekarza i lekarza dentysty, gdzie ustawodawca dopuszcza
pracę w systemie zmianowym czy też równoważnym czasie pracy.
Dlatego też autor na podstawie przeprowadzonych badań nad aktami prawnymi jak i analizą praktycznego zastosowania norm dokona opracowania w
syntetycznej formie samego pojęcia dyżuru medycznego w świetle praktyki
lekarskiej jak i obowiązującego ustawodawstwa prawnego.
W dalszej kolejności autor wykaże obligatoryjny charakter pełnienia dyżurów
98
medycznych w czasie trwania stażu jak i szkolenia specjalizacyjnego w
dziedzinach, w których to wymagane jest pełnienie tychże dyżurów.
Autor następnie przedstawi syntezę badań nad formą tychże dyżurów, ich
czasem, a także wykaże w jaki sposób odpowiednie jednostki prowadzące
staż podyplomowy jak i szkolenie specjalizacyjne powinny regulować zasady pełnienia tychże dyżurów i w jaki sposób finansować dyżury.
Zagadnienia wybrane przez autora wynikają z problemów na jakie natrafią
młodzi lekarze na początku swojej drogi zawodowej. Jak do tej pory nie
powstało systematyczne opracowanie całościowe dotyczące dyżurów
medycznych, które może być pomocne w praktyce lekarskiej, a które to
niniejsze wystąpienie poruszy.
Wpływ czynników psychicznych na funkcjonalną sprawność ruchową
osób starszych
Agnieszka Wnuk, Kamila Rogusz
Procesowi starzenia się towarzyszy wiele zmian zarówno funkcjonalnych, jak
i strukturalnych organizmu. Wraz z przebiegiem tego procesu dochodzi do
upośledzenia układów, których zadaniem jest kontrola równowagi, a także
stabilności ciała i ruchomości poszczególnych stawów, a co za tym idzie
możliwa utrata samodzielności i niezależności osób starszych. Konsekwencją tego często staje się gorsza samoocena czy też wycofanie się z życia
społecznego. W literaturze można znaleźć wiele badań oceniających wpływ
poszczególnych czynników procesu starzenia na jakość życia badanych
(Zielińska-Więczkowska i wsp. 2008), czy stabilność posturalną (Błaszczyk
i współ. 2005). Brak jednak tak kompleksowego badania, wykorzystującego
testy funkcjonalne oraz uwzględniającego tak wiele zmiennych.
Celem tej pracy jest poznanie możliwie wszystkich czynników psychicznych
wpływających na funkcjonalną sprawność ruchową, ocenę własnej skuteczności oraz kontrolę własnego ciała u osób starszych.
Grupę badaną stanowiło 30 pensjonariuszy Domu Pomocy Społecznej im.
Ludwika i Anny Helclów w Krakowie. Za kryterium włączenia został przyjęty
wiek powyżej 65 roku życia, logiczny kontakt werbalny oraz samodzielność
w poruszaniu się. Do badania psychologicznego zostały użyte skale: GSES
(Skala Uogólnionej Własnej Skuteczności),SWLS (Skala Satysfakcji z Życia).
Natomiast w celu oceny sprawności funkcjonalnej został wykorzystany test
Tinetti. Ponadto w badaniu użyto również skali MNA (Ocena Stanu Odżywienia) oraz skali oceny bólu VAS.
Wyniki badania wykazały istotny wpływ czynników psychologicznych na
kontrolę i świadomość własnego ciała osób starszych, ich sprawność
ruchową oraz poczucie satysfakcji z życia.
W trakcie postępowania fizjoterapeutycznego w opiece geriatrycznej
konieczne jest uwzględnienie możliwie wszystkich czynników wpływających na proces usprawniania. Należy zwrócić uwagę nie tylko na ćwiczenia
fizyczne, ale także na kondycję psychiczną i motywację osób starszych.
Warto zauważyć wielopłaszczyznowe problemy pacjenta geriatrycznego.
Współpraca pomiędzy wszystkimi członkami personelu medycznego w
celu poprawy jakości życia pacjenta jest niezbędna do realizacji pełnego
programu usprawniania.
Analiza toksyczności terapii przeciwnowotworowej u dzieci z ostrą
białaczką limfoblastyczną i zespołem Downa w Polsce
Julia Rudnicka, Joanna Zawitkowska, Teresa Odój, Katarzyna Drabko,
Agnieszka Zaucha-Prażmo, Anna Kitszel, Maryna Krawczuk-Rybak, Andrzej
Kołtan, Mariusz Wysocki, Maciej Niedźwiecki, Anna Balcerska, Kinga
Kwiecińska, Walentyna Balwierz, J. Trelińska, Wojciech Młynarski, Katarzyna
Derwich, Jacek Wachowiak, Michał Romiszewski, Michał Matysiak, Joanna
Owoc-Lempach, Alicja Chybicka,Tomasz Szczepański, Agnieszka Mizia,
Grażyna Sobol, Maria Wieczorek, Grażyna Karolczyk, Tomasz Ociepa13,
Tomasz Urasiński, Jerzy Kowalczyk
Dzieci z zespołem Downa są obciążone większym ryzykiem zachorowania
na ostrą białaczkę limfoblastyczną (ALL) w porównaniu do dzieci zdrowych.
Schemat leczenia nowotworu w obydwu grupach jest taki sam. W piśmiennictwie brak jest danych dotyczących przebiegu powikłań podczas terapii u
dzieci z zespołem Downa.
Celem pracy jest analiza toksyczności leczenia przeciwnowotworowego
według protokołu ALLIC 2002, u dzieci z ALL i zespołem Downa w Polsce, w
latach 2002-2011.
Przeanalizowano dane 1745 dzieci leczonych z powodu ALL w 14 ośrodkach hematologii dziecięcej w Polsce w latach 2002-2011. Do grupy
badanej włączono 84 z nich – 42 chłopców i 42 dziewczynki w wieku od
science
99
1 do 18 lat (mediana 7,5 roku) ze stwierdzonym zespołem Downa. Dzieci
zakwalifikowano do trzech grup ryzyka: ryzyko standardowe (SR) – 35 pacjentów, pośrednie(IR) – 42, wysokie (HR) - 7. Wszyscy pacjenci leczeni byli
według schematu ALLIC 2002. Dane zestawiono i analizowano za pomocą
programu Statistica 9.0.
Toksyczności podczas leczenia zaobserwowano u 37 (44%) dzieci. U
wszystkich pacjentów objawy uboczne stwierdzono podczas terapii indukcyjnej (protokół PI, PI’), na tym etapie leczenia dochodziło też do największej
ilości zdarzeń niepożądanych. Najwięcej powikłań dotyczyło przewodu
pokarmowego (16%), uszkodzeń wątroby (17%) oraz infekcji (13%). Najrzadziej występowały toksyczności neurologiczne (2%) i kostno-szkieletowe
(1%). 8 dzieci zmarło z powodu powikłań leczenia.
Ostra białaczka limfoblastyczna w przebiegu zespołu Downa niesie z sobą
duże ryzyko powikłań i śmierci podczas terapii, dlatego istotna wydaje
się być ścisła obserwacja leczonych dzieci, w celu ograniczenia skutków
toksyczności i poprawy rokowania.
Wpływ wodnych wyciągów z bylicy piołunu (Artemisia absinthium L.) na
żerowanie mszycy grochowej (Acyrthosiphon pisum Harris)
Milena Rusin, Janina Gospodarek
Celem przeprowadzonych badań było określenie oddziaływania wodnych
wyciągów ze świeżej i suchej masy bylicy piołunu (Artemisia absinthium L.)
na żerowanie zarówno osobników dorosłych jak i larw mszycy grochowej
(Acyrthosiphon pisum Harris). Doświadczenie zostało przeprowadzone w
warunkach laboratoryjnych, w sześciu powtórzeniach. Wyciągi z bylicy
piołunu zostały przygotowane w stężeniach 2%, 5% i 10% dla suchej masy
oraz 10%, 20% i 30% dla świeżej masy. Działanie żołądkowe wyciągów zostało określone poprzez moczenie liści grochu w odpowiednich roztworach,
a następnie określenie śmiertelności bezskrzydłych samic i larw żerujących
na tak przygotowanych liściach, w odstępach 12 godzinnych. Na podstawie
przeprowadzonych badań stwierdzono, że wyciągi z suchej i świeżej masy
o najwyższych stężeniach (odpowiednio 10% i 30%) przyczyniają się do
największej śmiertelność samic i larw mszycy grochowej. Ponadto stwierdzono, że wraz ze wzrostem stężenia wyciągów zarówno ze świeżej jak i z
suchej masy najczęściej zwiększa się także ich negatywne oddziaływanie w
stosunku do bezskrzydłych samic oraz larw mszycy grochowej.
Wpływ wielkości kropli na swobodną energię powierzchniową szkła
Diana Rymuszka, Konrad Terpiłowski, Lucyna Hołysz
Właściwości powierzchni ciał stałych odgrywają zasadniczą rolę w wielu
procesach zachodzących w naturze, życiu codziennym, rolnictwie oraz w
przemyśle. Jedną z ważniejszych właściwości ciał stałych jest zwilżalność,
która zależy od charakteru hydrofilowo-hydrofobowego powierzchni. Miarą
zwilżalności ciał stałych jest kąt zwilżania θ, czyli kąt zawarty między płaszczyzną powierzchni ciała stałego i styczną do powierzchni kropli osadzonej
na tym ciele stałym w punkcie trójfazowego kontaktu. O ile w niektórych
procesach istotna jest słaba zwilżalność – powierzchnie hydrofobowe, to w
innych, bardzo ważna jest dobra zwilżalność – powierzchnie hydrofilowe.
Wykorzystując zmierzone kąty zwilżania i stosując odpowiedni model teoretyczny można następnie wyznaczyć swobodną energię powierzchniową
ciał stałych. Znajomość tego parametru pozwala przewidywać zachodzenie
takich procesów jak adhezja czy adsorpcja.
Celem przeprowadzonych badań było określenie wpływu wielkości kropli na
swobodna energię powierzchniową. W tym celu zmierzono kąty zwilżania
dla układu trzech różniących się polarnością cieczy próbnych osadzonych
na powierzchni szkła. Następnie na podstawie zmierzonych wartości kątów
zwilżania oszacowana została swobodna energia powierzchniowa przy
użyciu dwóch podejść teoretycznych. Uzyskane wyniki wyraźnie wskazują,
że wielkość osadzanej kropli odgrywa znaczącą rolę podczas pomiaru kątów zwilżania, a w konsekwencji również podczas wyznaczenia swobodnej
energii powierzchniowej.
Zwilżalność superhydrofobowych warstewek krzemionkowych
Diana Rymuszka, Konrad Terpiłowski, Lucyna Hołysz
Powierzchnie superhydrofobowe to powierzchnie, na których kąt zwilżania
wody zazwyczaj wynosi powyżej 150°. Odkąd w latach siedemdziesiątych
XX wieku, dzięki możliwości zastosowania w badaniach powierzchni ciał
stałych skaningowego mikroskopu elektronowego, poznano strukturę
naturalnych powierzchni superhydrofobowych, nastąpił ogromny wzrost
zainteresowania tego typu układami.
Obecnie prowadzone są intensywne badania w celu otrzymania sztucznych
powierzchni superhydrofobowych, które powinny znaleźć szereg praktycznych zastosowań, np. do pokrywania kadłubów statków czy szyb samolotów, dzięki czemu powierzchnie te nie ulegałyby korozji lub zamarzaniu. Ponadto, takie powierzchnie mogłyby być zastosowane do transportu bardzo
drogich cieczy bez ich straty oraz jako sztuczne naczynia krwionośne. Jak
dotąd nie udało się uzyskać ‘doskonałej’ powierzchni superhydrofobowej
przy stosunkowo niskim koszcie wytwarzania, dlatego nadal prowadzone są
badania nad optymalizacją ich otrzymywania
i zastosowania. Pokrycie danego nośnika warstewką superhydrofobową
jest bardzo często problematyczne ze względu na niską adhezję warstewek polimerowych do nośników. Nową zyskującą ostatnio coraz większą
popularność techniką modyfikacji powierzchni jest jej aktywacja plazmą,
której celem jest, między innymi, wytworzenie na powierzchni specjalnych
grup funkcyjnych, mogących oddziaływać specyficznie z innymi grupami.
W zależności od warunków prowadzenia procesu technika ta umożliwia
uzyskanie pożądanych właściwości modyfikowanego materiału.
Celem badań było otrzymanie i zbadanie superhydrofobowych kompozytowych warstewek krzemionkowych na powierzchni szkła aktywowanego
plazmą. Charakterystyka uzyskanych układów obejmowała analizę ich
topografii przy wykorzystaniu profilometru optycznego oraz zwilżalności na
podstawie zmierzonych kątów zwilżania wody oraz wyznaczonej wartości
swobodnej energii powierzchniowej przy zastosowaniu odpowiednich
podejść teoretycznych.
Ocena wiarygodności wielu badaczy w odczycie wyników pomiaru
uciskowego progu bólu
Aleksandra Rzadkowska, Mikołaj Gajewski
Brak obiektywnych metod pomiaru doznań bólowych zmusza badaczy do
poszukiwania nowych rozwiązań mających na celu poprawę wiarygodności i
powtarzalności dotychczasowych pomiarów. Kluczowym aspektem każdej
metody pomiarowej jest jej powtarzalność w odniesieniu do wielu badaczy.
Celem pracy było zbadanie wiarygodności w odczycie pomiaru uciskowego
progu bólu przez wielu badaczy z różnym doświadczeniem. Postanowiono
również sprawdzić czy zmiana programu do odczytu wyników wpłynie na
rezultat badania.
Badanie polegało na odczycie wyników z 15 osób przez trzech niezależnych
badaczy. Pomiaru dokonywano za pomocą algometru własnej konstrukcji,
na palcach wskazujących obu kończyn górnych. Wykonano trzy pomiary
w trzech seriach pomiędzy którymi występowały przerwy. Pomiary były
nagrywane i zapisywane jako krótkie-filmy. Wartość ciśnienia pojawiająca
się w danym filmie na nagranym ekranie algometru w momencie generowania sygnału dźwiękowego przez osobę badaną, traktowana była jako
próg bólu. Wiarygodność wyznaczano za pomocą współczynników korelacji
wewnątrzklasowej (ICC). Analiza statystyczna została wykonana za pomocą
programu MedCalc oraz Excel.
Otrzymane wyniki wskaźnika ICC wykazują doskonałą wiarygodność
odczycie pomiaru pomiędzy średnią zarówno z pojedynczych pomiarów jak
również pomiędzy średnią z dwóch pierwszych serii jak i wszystkich trzech
serii. Istnieje silnie dodatnia korelacja między wynikami odczytywanymi w
różnych programach.
Zaproponowany sposób odczytu danych uciskowego progu bólu cechuje
doskonała wiarygodność podczas gdy odczytu dokonuje wielu badaczy z
różnym doświadczeniem. Zmiana programu nie wpływa na wskaźnik ICC.
Sposoby radzenia sobie ze stresem rozpatrywane w związku z obrazem
własnej choroby u pacjentów z postacią rzutowo-remisyjną stwardnienia rozsianego
Ewa Rzeszutko
Cel pracy: celem pracy było udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie
badawcze: czy i jakie zależności występują w grupie osób z SM między
sposobami radzenia sobie ze stresem a obrazem własnej choroby.
Grupa badana: W celu udzielenia odpowiedzi na tak postawione pytanie
badawcze przebadano grupę 108 pacjentów z rzutowo-remisyjną postacią
SM. Grupę stanowiło: 56 mężczyzn i 52 kobiety. Badania wykonywane
były w czasie remisji objawów Multiple Sclerosis. Średni poziom niepełnosprawności w badanej grupie został oszacowany poprzez zastosowanie
skali EDSS (Expanded Disability Status Scale) autorstwa Johna Kurtzke’go i
wynosił 2,13 pkt. Średni wiek badanych: w grupie mężczyzn wynosił 34,8 lat
a w grupie kobiet 29,8 lat.
science
100
Metody: Zastosowano Kwestionariusz Opracowania Stresu autorstwa
Janke, Erdmann’a, Kallus’a w tłumaczeniu Januszewskiej oraz Skalę Oceny
Własnej Choroby opracowaną przez Steuden i Janowskiego.
sercowo-naczyniowego. Molekularna analiza przykładowych kompleksów witaminy D3
Wyniki: W badanej grupie pacjentów w wyniku zastosowanych analiz
statystycznych zidentyfikowano istotne statystycznie zależności między
trzynastoma sposobami radzenia sobie ze stresem, uwzględnionymi w
Kwestionariuszu Opracowania Stresu a siedmioma postawami wobec
choroby zawartymi w Skali Oceny Własnej Choroby. Wyniki badań wskazują
na istnienie dodatniej korelacji między obecnością negatywnych przekonań
dotyczących choroby a stosowaniem emocjonalno-ucieczkowych sposobów radzenia sobie ze stresem. Istotne zależności zidentyfikowano także
między posiadaniem pozytywnych przekonań odnośnie SM a stosowaniem
zadaniowych sposobów radzenia sobie ze stresem.
Organizm człowieka otrzymuje witaminę D w procesie skórnej syntezy i wraz
z pożywieniem. W ostatnich latach istotnie zmienił się sposób postrzegania
witaminy D, która tradycyjnie wiązana była z zapobieganiem rozwojowi
krzywicy i osteoporozy. W świetle obecnej wiedzy uznawana jest za związek
wywierający wpływ na ponad 200 genów i większość narządów organizmu
ludzkiego. Jednakże brakuje badań wyjaśniających wpływ polimorfizmu
genów związanych z metabolizmem witaminy D na jej stężenie we krwi i
parametry organizmu, zwłaszcza gospodarki kostnej i układu sercowo-naczyniowego.
Zróżnicowanie pacjentów z postacią rzutowo-remisyjną SM pod względem stosowanych sposobów radzenia sobie ze stresem
Ewa Rzeszutko
Cel pracy: celem badań było zidentyfikowanie stosowanych sposobów
radzenia sobie ze stresem, które różnicowałyby pacjentów z Multiple Sclerosis.
Grupa badana: badania przeprowadzono na grupie 108 pacjentów
będących w fazie remisji objawów stwardnienia rozsianego. Wskaźnik
niepełnosprawności w badanej grupie oszacowany za pomocą skali EDSS
(Expanded Disability Status Scale) wynosił 2,13 pkt. Obliczono, że średni
czas trwania Multiple Sclerosis wynosił 4,3 lata.
Zastosowane metody: W badaniach zastosowano Kwestionariusz Opracowania Stresu autorstwa Janke, Erdmann’a, Kallus’a w tłumaczeniu Januszewskiej. W analizie statystycznej wykorzystano: niehierarchiczną analizę
skupień, Test post hock Tukey’a.
Wyniki: W wyniku zastosowanych analiz statystycznych wyróżniono trzy grupy pacjentów różniące się istotnie pod względem stosowanych sposobów
radzenia sobie ze stresem o charakterze zadaniowym oraz ucieczkowo-emocjonalnym.
Analiza zależności pomiędzy ułożeniem rąk a progiem bólu
Michał Rżany, Wacław Adamczyk
Ze względu na wielowymiarowy charakter bólu oraz wielką ilość czynników
modulujących doznania płynące z nocyceptorów należy szukać zmiennych
osobniczych wpływających na te doznania. Ustalenie zmiennych somatycznych wpływających na doznania bólowe może spowodować rozwój technik
terapeutycznych skutecznych w zmniejszaniu ich dolegliwości.
Celem pracy była ocena wpływu ułożenia kończyn górnych na próg doznań
bólowych oraz ocena zależności pomiędzy preferencją ręki a skrzyżowaniem
rąk.
Badanie zostało podzielone na 2 fazy. W 1 fazie zbadano 5 osób w celu
oceny wiarygodności pomiaru. W fazie 2 zbadano 31 osób w tym 15
leworęcznych i 16 praworęcznych. Ręczność została oceniona Edynburskim
Inwentarzem Ręczności. Badanie uciskowego progu bólu zostało wykonane
za pomocą algometru własnej konstrukcji na palcach wskazujących obydwu
kończyn. Przeprowadzono 3 serie pomiarowe gdzie 1 i 3 seria były seriami
z równolegle ułożonymi kończynami górnymi natomiast 2 seria została
przeprowadzona przy skrzyżowaniu rąk. Analiza statystyczna polegała na
wykonaniu statystyk opisowych, różnice zostały oznaczone za pomocą
testu T-studenta dla prób zależnych. Wiarygodność pomiaru wyznaczono za
pomocą współczynników korelacji wewnątrzklasowej (ICC).
Analiza statystyczna nie wykazała istotnego statystycznie zróżnicowania pomiędzy dominującą a niedominującą kończyną górną we wszystkich trzech
seriach. W serii 2 gdzie ręce zostały skrzyżowane średnia wartość pomiaru
ucisku była jest niższa niż w serii 1 i 3 jednak wynik ten nie jest istotny statystycznie. Lateralizacja nie różnicuje progu bólu.
Wnioski
1. Lateralizacja nie jest czynnikiem różnicującym próg bólu
Joanna J. Sajkowska, Jacek Łukaszkiewicz, Katarzyna Paradowska
Z powodzeniem przeprowadzone genotypowanie metodą Real-time PCR
pozwoliło ocenić rozkład genotypów polimorfizmu FokI, cyp2R1, cyp24A1 i
GC u kobiet (n=154) w Polsce. Otrzymane wyniki wskazują na związek badanych polimorfizmów z przynależnością do grupy osób otyłych (p=0,0096).
Wykryto też nowo odkrywany związek metabolizmu energetycznego z
metabolizmem kostnym.
Analiza kompleksów: aktywna forma witaminy D – VDR i witamina D –
CYP2R1 za pomocą programu ”Molegro Virtual Docker” potwierdziła, że
metody chemii komputerowej mogą być przydatne w opisie i przewidywaniu
oddziaływań małocząsteczkowych związków chemicznych z dużymi receptorami – białkami. Dzisiejsza farmakologia staje przed kolejnymi wyzwaniami, jednocześnie coraz trudniejsze jest znajdowanie nowych substancji leczniczych. Rośnie potrzeba udoskonalania znanych i skutecznych związków
poprzez niewielką modyfikację grup funkcyjnych. Wydaje się, że wykorzystanie metod modelowania molekularnego w poszukiwaniu potencjalnych
substratów dla poznawanych enzymów, takich jak CYP2R1, w przyszłości
może mieć duże znaczenie dla prowadzenia terapii pacjenta.
Przeprowadzone badania są zgodne z aktualnymi dążeniami do każdorazowego opracowania sposobu prowadzenia profilaktyki i leczenia dla
konkretnego pacjenta („na jego miarę”). Mogą one stanowić wprowadzenie
do szeroko zakrojonych badań nad indywidualnym profilem metabolicznym
witaminy D.
Characterization of water extractable phenolic compounds in onion
(Allium cepa L.) skin by reversed-phase high performance liquid chromatography
Łukasz Sęczyk, Michał Świeca, Urszula Gawlik-Dziki
Onion is a common plant rich in several nutrients and nonnutritive health
promoting compounds. Consumption of onion has been associated with
health promotion and reduction of disease risk such as cancers, vascular
and heart diseases, neurodegenerative disorders and cataract. Between
phytochemicals of onion, with well documented biological activity, phenolics
should be mentioned. Phenolics, as natural antioxidants prevent some
important biomolecules (like DNA, lipids and proteins) against oxidative damage. The antioxidant activity of the onion strictly depend of phenolics level
and decreases significantly from the external leaves to the internal leaves. It
may be suggested that onion skin, usually treated as a waste material, may
be a valuable source of phenolics.
The dry outer scales of onion (Allium cepa L. var. Spirit) were washed twice
with deionized water and dried in an oven at 30°C. Next, onion skin was
powdered using a laboratory mill and. Powdered onion skin 1 g was extracted with 20 mL of boiling distilled water. The content of water extractable
phenolic constituents was analyzed with a high-performance liquid chromatography according to the method described
by (Świeca et. al., 2014).
The 8 main phenolics were determined in the samples. Quercetin 3,4’-Odiglucoside (4.84 mg/g dry mass (DW)), quercetin 4’-O-glucoside (2,90 mg/g
DW) and quercetin (1,92 mg/g DW) were dominant constituents in samples.
Additionally, onion skin contains protocatechuic acid (1,64 mg/g DW),
(+)-catechin (1,52 mg/g DW), gallic acid (0,77 mg/g DW), syringic acid (0,47
mg/g DW) and quercetin 3-O-glucoside (0,21 mg/g DW).
3. Lateralizacja nie wpływa na analgetyczny efekt skrzyżowania rąk
The results indicate that onion skin is a good source of water extractable
phenolics (mainly quercetin and its glucosides). This waste material has
potential to be used in the production of functional supplements, which may
increase the health promoting properties of various food products.
Polimorfizm genów kodujących wybrane enzymy występujące w szlaku
metabolicznym witaminy D a parametry gospodarki kostnej i układu
Lekowrażliwość i wirulencja gatunków Enterococcus rzadko izolowanych z materiałów klinicznych od hospitalizowanych pacjentów
2. Skrzyżowanie kończyn górnych nie wpływa znacząco na uciskowy próg
bólu
science
101
Anna Sieńko, Piotr Wieczorek, Piotr Majewski, Anna Wieczorek, Elżbieta
Tryniszewska
Bakterie z rodzaju Enterococcus są uznawane za drobnoustroje powodujące
trudne w leczeniu zakażenia szpitalne. Dominującymi gatunkami są E.faecalis (70-90% zakażeń) i E.faecium (5-25%). W ostatnich 20 latach obserwuje
się wzrost liczby zakażeń wywoływanych przez inne, rzadko izolowane
gatunki: E.avium, E.casseliflavus czy E.gallinarum.
Celem pracy była ocena lekowrażliwości, zdolności do tworzenia biofilmu,
hemolizy i produkcji β-laktamazy u gatunków Enterococcus rzadko izolowanych z materiałów klinicznych.
Zbadano wrażliwość na antybiotyki (ampicylinę, imipenem, gentamicynę,
amikacynę, wankomycynę, teikoplaninę, tigecyklinę i linezolid) 11 izolatów
Enterococcus (5 E.avium, 3 E.gallinarum, 2 E.hirae, 1 E.casseliflavus)
metodą E-testów. Szczepy wyizolowano w okresie 02.02 – 30.06.2014 z
materiałów klinicznych pochodzących od pacjentów z różnych oddziałów
szpitalnych (najwięcej z Chirurgii - 36,3%) i zidentyfikowano przy użyciu
systemu VITEK2. Zdolność do tworzenia biofilmu, hemolizy i wytwarzania
β-laktamazy określono metodami fenotypowymi.
W następnym etapie częstość występowania badanych cech porównano
z ich występowaniem u szczepów E.faecalis (30 szczepów) i E.faecium (20
szczepów). W analizie statystycznej wykorzystano test Chi-kwadrat (p<0,05).
Wszystkie badane szczepy Enterococcus były wrażliwe na ampicylinę,
imipenem, gentamicynę, amikacynę, teikoplaninę i tigecyklinę. Szczep
E.casseliflavus był oporny na wankomycynę (oporność naturalna), a jeden ze
szczepów E.gallinarum – na linezolid. Zdolność do hemolizy zaobserwowano u 4 szczepów E.avium oraz u szczepu E.casseliflavus, zaś zdolność do
tworzenia biofilmu u jednego szczepu E gallinarum.
Porównując inne gatunki Enterococcus z gatunkami E.faecalis i E.faecium
uzyskano różnice istotne statystycznie dla badanych cech fenotypowych
oraz wobec wrażliwości na badane antybiotyki z wyjątkiem glikopeptydów.
Odsetki oporności były dużo niższe u rzadkich izolatów Enterococcus niż u
E.faecalis i E.faecium.
Foto-ewolucja powierzchni cząstek stałych aerozolu atmosferycznego
poprzez zastosowanie technik obrazowania molekularnego
Damian Siepka, Sophie Sobanska, Yeni Tabon, Samantha Seng, Nicolas
Nuns
Aerozole atmosferyczne stanowią ważny obszar badań chemii atmosfery XXI
wieku. Ze względu na swoje właściwości: niewielkie rozmiary, dużą mobilność w środowisku, heterogeniczność (zmienny skład w czasie i przestrzeni)
a także właściwości adsorpcyjne i fotoaktywne zaliczane są obecnie do
kluczowych czynników wpływających na proces kondensacji chmur, bilans
gazów śladowych (w tym zanieczyszczeń) czy bilans radiacyjny. Reakcje fotochemiczne i ich mechanizm dla głównych komponentów cząstek
ciekłych aerozoli tj. azotany (V) i azotany (III) , zostały opisane już w latach
pięćdziesiątych ubiegłego wieku. Nadal brakuje jednoznacznych odpowiedzi na pytanie o mechanizm i produkty reakcji na powierzchni cząstek
stałych (faza stała) pod wpływem promieniowania słonecznego. W niniejszej
pracy zastosowano techniki obrazowania molekularnego: mikrospektroskopię ramanowską oraz TOF-SIMS (spektrometria mas jonów wtórnych
z analizatorem czasu przelotu) w analizie modelowych próbek cząstek
azotanowych III i V (NaNO3 i NaNO2) podczas ekspozycji na promieniowanie UV (266 nm – laser z ośrodkiem czynnym na ciele stałym sprzężony z
mikrospektrometrem ramanowskim). Analiza obejmowała pomiary punktowe
(point analysis) jak również obszarowe (mapping) oraz komplementarną
analizę w zakresie światła widzalnego. W celu oszacowania potencjału
obserwowanej foto-ewolucji w atmosferze cząstki naświetlano lampą UV
symulującą warunki środowiskowe, które następnie analizowano obiema
technikami. Zgromadzone wyniki obrazują zmiany składu na powierzchni
cząstek stałych (NaNO3/NaNO2) pod wpływem promieniowania UV, a także
ich odwracalność. Niniejsze badania został zrealizowane w ramach projektu
Cappa Labex na Uniwersytecie w Lille oraz dzięki wsparciu finansowemu
Ambasady Francji w Polsce.
Bierne unoszenie kuczmanów z rodzaju Culicoides z wiatrem jako
mechanizm rozprzestrzeniania się BTV
Edwin Sieredziński
Kuczmany z rodzaju Culicoides znane są jako wektory szeregu chorób u
zwierząt i u ludzi - jak nicieni Mansonella, szeregu Onchocerca u zwierząt
oraz gorączki Oropouche. Przedstawiciele podrodzajów Avaritia i Monoculi-
coides przenoszą chorobę błękitnego języka - schorzenie błon śluzowych
bydła domowego prowadzące również do poronień. Czynnikiem etiologicznym jest BTV (z grupy arbowirusów). Do 2006 roku związana była z obszarami głównie międzyzwrotnikowymi, później dotarła jednak do wielu krajów
Europy (w Polsce nie wykryto dotąd żadnych przypadków). Doprowadziło to
do wzmożenia prac nad monitoringiem kuczmanów pod kątem przenoszenia BTV – w warunkach naturalnych również w ogrodach zoologicznych.
Nierozwiązanym problemem pozostaje, jak się dostały one na teren Europy.
Istnieje możliwość przeniesienia ich z prądami powietrza nad Morzem
Śródziemnym. Drobne owady tworzące roje często są elementem planktonu
powietrznego. Ze względu na swój niewielki rozmiar (a zatem dużą liczbą
Reynoldsa) mogą być przemieszczane w ten sposób na znaczne odległości.
Niewykluczone zatem, że zostały przeniesione przez prądy powietrza w roku
2006 na teren Europy. Ponadto, Culicoides imicola, jeden z wektorów, występuje po obydwu stronach Morza Śródziemnego. Na teren Europy dostało
się również kilka wariantów wirusa BTV, co jasno sugeruje brak możliwości
zawleczenia przez transport zwierząt. Wysoce prawdopodobne zatem, iż
odbyło się to poprzez przemieszczenie z wiatrem.
Możliwość ta nie była w żaden sposób badana, choć wcześniej notowano
stawonogi unoszone przez prądy powietrza wiele kilometrów nad powierzchnią Ziemi. Nie wiadomo również, co pozwoliło przebyć kuczmanom
tak znaczny dystans. Istnieją tutaj dwie możliwości – mechanizm imaginalnej
diapauzy (mniej prawdopodobna – kuczmany mają krótki czas życia jako
imago) lub spowolnienie procesów życiowych wywołane ekspozycję na
niską temperaturę i obniżone ciśnienie parcjalne powietrza.
Fenologia komarów a rozprzestrzenianie się Francisella tularensis na
północne regiony globu
Edwin Sieredziński
Ekspansja czynników chorobotwórczych w północne regiony globu stanowi
narastający problem. Dotyka on również problemów epidemiologicznych
oraz zdrowia publicznego. Przesuwają się również zasięgi żywicieli pośrednich oraz wektorów, co naraża zarówno ludzi jak i zwierzęta na kontakt z
czynnikiem chorobotwórczym, jakiego wcześniej tam nie było. W związku
z wyższymi temperaturami zmienia się również fenologia poszczególnych
wektorów.
Francisella tularensis jest jednym z niebezpiecznych patogenów (kategoria
A czynników rozważanych jako możliwe do użycia w ataku bioterrorystycznym) sięgających daleko na północ, chorobotwórcze dla człowieka
są wariant A oraz podgatunek holarctica. Przenoszony jest głównie przez
krwiopijne stawonogi, lecz w wysokich szerokościach geograficznych
główną rolę odgrywają komary – Aedes cinereus i Ochlerotatus excrutians
w regionie eurazjatycki. Wykryto również na Alasce u Anopheles gambiae i
Aedes aegypti. Wykazano również transstadialny transfer tych bakterii, przez
co mogą się utrzymywać w populacjach wektorów bez permanentnego
kontaktu z kręgowcami. Wraz z wyższymi temperaturami zmieni się również
okres wylotów poszczególnych gatunków oraz rozwinie się więcej pokoleń.
Badano fenologię w strefie umiarkowanej, brak natomiast danych dla wyższych szerokości geograficznych. Wcześniejszy okres wylotu oraz więcej
pokoleń wyżej wymienionych gatunków oznacza większą szansę na kontakt
z zakażonym wektorem. Konieczne zatem staje się poznanie fenologii szeregu gatunków komarów w górnej granicy biomu tajgi, również w tundrze,
gdzie część wyżej wzmiankowanych gatunków sięga.
Chcąc zrozumieć rozszerzanie zasięgu czynników patogennych na północne
rejony globu, wydaje się koniecznie poznanie tak podstawowych aspektów
biologii wektorów. Będzie mieć to kluczowe znaczenie w działaniach podejmowanych celem zapobiegania ekspansji i wzrostu intensywności zakażeń.
Łańcuch przeżycia – kto ważniejszy świadek zdarzenia czy ratownik??
Znaczenie edukacji i umiejętności udzielania I pomocy przed medycznej
Siminska Joanna , Stocka Joanna , Hagner Wojciech, Giermakowska Małgorzata, Pietkun Katarzyna, Nowacka Krystyna
Wstęp: Pojęcie” łańcuch przeżycia” zostało wprowadzone przez American
Heart Association w 1990r. Obecnie jest to międzynarodowy standard postępowania w ratownictwie medycznym . „Łańcuch przeżycia” ma 4 ogniwa:
1. Wczesne rozpoznanie stanu zagrożenia życia i wezwanie ZRM. 2. Jak
najwcześniejsze podjęcie skutecznego „BLS” przez świadka zdarzenia. 3.
Jak najwcześniejsza defibrylacja lub zaawansowane czynności ratunkowe przez ZRM. 4. Po wdrożeniu ALS ZRM podtrzymuje funkcje życiowe i
transportuje pacjenta do SOR. Niezależnie od zdarzenia jakie może spotkać
science
każdego, niezwykle ważna jest umiejętność udzielania pierwszej pomocy i
prowadzenia resuscytacji krążeniowo – oddechowej.
Cel: Celem pracy było przestawienie istotniej roli znajomości udzielania
pierwszej pomocy przez każdego świadka losowego zdarzenia.
Materiał i metody: W pracy wykorzystano analizę piśmiennictwa dotyczącą
postępowania ratowniczego w tzw. „łańcuchu przeżycia” według American
Heart Association w 1990r a także Wytycznych z 2005 roku Europejskiej
Rady Resuscytacji. W pracy nie odnoszono się do określenia stopnia i mocy
poszczególnych zaleceń, a także nie odnoszono się do prac
o charakterze opisu przypadku. W pracy wykorzystano głównie opublikowane dane oparte na jasnych dowodach naukowych możliwych do zastosowania w praktyce klinicznej.
Wyniki: Jak podają analizy danych Europejskiej Rady Resuscytacji przeżycie osób przy NZK dokonanym w ambulansie szacowane jest 50%,
natomiast NZK pozaszpitalne z podjęciem BLS przez świadków zdarzenia
na 15%. Obecnie tylko w 30% przypadków NZK podejmowany jest BLS
a przecież 60% NZK dokonuje się w obecności świadków zdarzenia –
najczęściej w domu. Szybko pojęte czynności ratunkowe przez świadków
przyczyniają się do zwiększenia szansy przeżycia i lepszego rokowania
dalszego leczenia chorego.
Wnioski: Pierwsza pomoc jak i znajomość BLS powinna być udzielona
natychmiast przez przypadkowych świadków zaistniałego zdarzenia.
Standardem, do którego się nadal dąży jest dotarcie w czasie 8-15 min od
zgłoszenia sygnału „na ratunek” do CPR, zespołu ratownictwa medycznego do poszkodowanego. Wg standardów ciągu 30 min ofiara powinna być
przetransportowana do SOR, gdzie wdrożone zostaną lekarskie procedury
specjalistyczne . Wytyczne z 2005 roku Europejskiej Rady Resuscytacji
wskazują jednoznacznie, iż najważniejszym czynnikiem powodzenia i szansy
na przeżycie ma wcześnie podjęta reanimacja poszkodowanego.
Metody in silico w badaniach struktury i bioaktywności związków na
przykładzie kapsaicyny
Paweł Siudem, Katarzyna Paradowska, Jarosław Bukowicki, Michał Łaźniewski, Iwona Wawer
Kapsaicyna to związek z grupy alkaloidów występujący w owocach pieprzowca (Capsicum). Wykazuje ona wielokierunkowe działanie biologiczne,
przez co może stanowić potencjalny wzorzec do projektowania leków
wielocelowych. Wymaga to jednak dokładnej znajomości struktury związku.
Spośród wielu kierunków działania kapsaicyny interesujące są właściwości
przeciwnowotworowe. Mechanizm w jakim się to odbywa nie jest jednak
do końca poznany. Obecnie wskazuje się głównie na fakt, że kapsaicyna
wywiera efekt proapoptyczny na komórki rakowe. Istnieją także doniesienia
o hamowaniu aktywności kinazy AURORA A (jej nadekspresja jest charakterystyczna dla wielu chorób nowotworowych).
Pierwszym etapem pracy było określenie struktury kapsaicyny z użyciem
magnetycznego rezonansu jądrowego w ciele stałym (CP MAS NMR),
wsparte metodami obliczeniowymi. Analiza konformacyjna przeprowadzona
została z wykorzystaniem algorytmu genetycznego. Następnie, stosując
metody dokowania molekularnego, sprawdzano, czy badany alkaloid może
oddziaływać z kinazą AURORA A.
Zastosowane metody pozwoliły zbadać strukturę i konformację alkaloidu,
oraz potwierdzają, że kapsaicyna może hamować aktywność kinazy AURORA A. Jest to wstęp do dalszych badań in vitro i in vivo. Poznanie elementów strukturalnych warunkujących powinowactwo do białka stanowi punkt
wyjścia do modyfikowania cząsteczki alkaloidu, lub projektowania nowych
cząsteczek posiadających właściwości przeciwnowotworowe.
Meningitis caused by Listeria monocytogenes – case report
Katarzyna Skomra, Angelika Dobrowolska, Ewa Krzewicka, Véronique Petit
Bacterial meningitis is a serious contagious disease with an acute course,
requesting absolute hospitalization. Approximately 1.2 million cases of bacterial meningitis occur annually worldwide causing approximately 135,000
deaths throughout the world each year.
Listeria monocytogenes is uncommon cause of bacterial central nervous
system infections. At increased risk of developing serious invasive diseases
are immunosuppressed patients, older adults, pregnant women and neonates. Among adults suffering from L. monocytogenes meningitis, outside of
pregnancy, only 36% of patients had no underlying diseases recognized.
The aim of our research is to present case of 64-year old immunocompetent
102
patient, suffering from meningitis with rare etiology.
The patient was admitted to the Clinic of Neurology with the suspicion of
neuroinfection. She began to experience serious headache, loss of appetite,
fever up to 39C for a couple of days and blurred vision for weeks. In the
day of admission additionally diarrhea, vomiting, imbalance and vertigo
appeared.
In medical examination nuchal rigidity, photophobia, decreased muscle
strength in lower extremities, positive Babiński sign on the left side, unclear
Romberg;s test were present. Examination of cerebrospinal fluid indicated
characteristics of bacterial infection and the culture was positive for L. monocytogenes. During hospitalization deterioration of patient’s state occurred.
Orientation disturbances, confusion, headache, increased nuchal rigidity
appeared. The patient was transported to the Clinic of Contagious Diseases
to continue the treatment.
Despite commitement of doctors and targeted antibiotic therapy the patient
is still in quite serious state. It is hard to predict patient`s future quality of life
since up to 61 percent of the survivors have neurologic sequelae.
Antioxidative activities of a selected whey protein preparations fermented by Lb. helveticus strains
Katarzyna Skrzypczak, Waldemar Gustaw, Monika Sachadyn-Król, Monika
Michalak-Majewska, Aleksandra Ciołkowska
Milk is a valuable source of proteins, which are precursors of biologically
active peptides. Milk proteins demonstrate well balanced amino acids profile
and high digestibility. Those components possess a wide range of desirable
functional properties responsible for health-promoting effects e.g. glycomacropeptide (GMP) peptide derived from κ-casein has various antibacterial,
antithrombotic activity, while α-lactalbumin (α-la) exhibits antiviral and
antineoplastic activities.
Bioactive peptides have been defined as specific protein fragments that
have a positive impact on body functions and conditions and may ultimately
influence health. The health-promoting active sequences exhibit antibacterial, antiviral, immunomodulatory and antioxidant properties, posses
antitumor function, regulate sugar level, reduce the blood pressure and
cholesterol levels. Such peptides may be a components of many products
considered as functional food or nutraceuticals. Most of the biologically
active sequences enclosed in structure of native milk protein are inactive. They may be released through hydrolysis process involving bacterial
proteolytic enzymes, what takes place during milk fermentation by starter
cultures. Lactobacillus helveticus have the highest proteolytic activity among
all lactic acid bacteria. The strains generate bioactive peptides, which
exhibit immunomodulatory and hypotensive activities, inhibit the growth of
pathogenic bacteria and may reduce the risk of colon cancer. Particularly
relevant peptides show an antioxidant activities, which can support a natural
cells defenses against the harmful oxidative stress effects.
The objective of this investigation was to evaluate an antioxidant activities of
skim milk and selected whey protein preparations (GMP and α–la) fermented
by Lb. helveticus in order to identify strains exhibiting the greatest ability to
generate biologically active peptides allowing to obtain hydrolysates with
the strongest antioxidant properties.
Dokumentacja medyczna w opinii pracowników ochrony zdrowia
Marzena Skwara, Jadwiga Klukow, Monika Kaczoruk
Wstęp. Katalog praw pacjenta w Polsce jest zbliżony do zalecanego
standardu międzynarodowego i europejskiego. Przestrzeganie praw jest
obowiązkiem organów publicznych, Narodowego Funduszu Zdrowia, podmiotów leczniczych udzielających świadczeń zdrowotnych oraz pracowników ochrony zdrowia.
Celem badań była ocena wiedzy pracowników ochrony zdrowia na temat
dokumentacji medycznej oraz identyfikacja problemów związanych z przetwarzaniem, przechowywanie i udostępnianie dokumentacji medycznej.
Materiał i metoda. W badaniach wzięło udział 114 pracowników medycznych zatrudnionych w szpitalu powiatowym (60,5%) i klinicznym (39,5%) w
województwie lubelskim. W pracy zastosowano metodę sondażu diagnostycznego za pomocą samodzielnie opracowanego kwestionariusza ankiety.
Wyniki. Dokumentację medyczną osobiście wypełnia 82,5% pracowników,
przy czym ponad 68% ma problemy z odczytaniem wpisów spowodowane
nieczytelnym pismem. Blisko 60% badanych zgłasza problemy związane z
przetwarzaniem dokumentacji, które dotyczą głównie braku czasu z powodu
niewystarczającej liczby pracowników (53%) lub zbyt dużej liczby obowiąz-
science
103
ków na dyżurze (40%). Dokumentacji medycznej nie udostępnia pacjentom
do wglądu 35% pracowników medycznych usprawiedliwiając to brakiem
czasu, a 9% badanych twierdzi, że nie posiada takich uprawnień.
Wnioski. Wiedza pracowników medycznych na temat dokumentacji medycznej jest niewystarczająca, pomimo że głównym źródłem informacji są
szkolenia organizowane przez pracodawcę. Pracownicy medyczni deklarują
występowanie w swojej pracy problemów związanych z przetwarzaniem i
udostępnianiem dokumentacji medycznej. Nie zgłaszają natomiast problemów związanych z przechowywaniem dokumentacji medycznej. Deficyt
wiedzy i występujące problemy związane z przetwarzaniem i udostępnianiem dokumentacji medycznej wskazują na potrzebę intensyfikacji doskonalenia zawodowego w tym zakresie.
użyciu roztworu: MeOH : 10% NH4OH (3:1)(v:v). Po zatężeniu i rozpuszczeniu w MeOH przygotowane ekstrakty nadają się do dalszej analizy ilościowej
i jakościowej. W celu analizy HPTLC użyto płytki HPTLC Si gel F254 zastosowano fazę rozwijająca o składzie: CHCl3:MeOH:25% NH4OH (100:10:2,
v/v), na dystansie rozwijania 9 cm, nanoszono po 20 μl ekstraktów w postaci
pasemek. Wykonano pomiar densytometryczny oraz po derywatyzacji odczynnikiem wg. Dann Mattocksà. W wyniku analizy okazało się, że badane
ekstrakty Arnebia euchroma charateryzują się obecnością szkodliwych PAs
natomiast w badanym ekstrakcie z kwiatów Tussilago farfara znaleziono
jedynie ich nietoksyczne formy.
Znaczenie choliny w czasie ciąży
Aneta Sobczak, Jadwiga Hamułka
Struktura populacji salpidae (tunicata: thaliacea) w atlantyckim sektorze oceanu południowego w sezonie letnim 2009/2010, ze szeczególnym uwzględnieniem salpa thompsoni
Angelika W. Słomska, Anna A Panasiuk-Chodnicka, Maria I. Żmijewska
Stosunkowo prosta antarktyczna sieć troficzna opiera się głównie na skorupiakach z gatunku Euphausia superba. Jednakże w wyniku zachodzących
zmian klimatycznych odnotowuje się spadek liczebności kryla antarktycznego, oraz towarzyszącą temu zjawisku, gwałtowną ekspansję przedstawicieli
galaretowatego zooplanktonu, do których zaliczamy między innymi osobniki
z gatunku Salpa thompsoni.
Salpida analizowane w niniejszej pracy zostały pobrane w Cieśninie Drake’a
siecią typu Bongo w sezonie letnim 2009/2010 roku. W trakcie badań
laboratoryjnych dokonano szczegółowej analizy morfometrycznej, jak
również populacyjnej, w tym między innymi przeanalizowano stopień rozwoju embrionów u blastozooidów, oraz ilość pąków obecnych na stolonie
rozrodczym oozooidów.
Wyniki przeprowadzonych analiz wykazały, iż rozmieszczenie horyzontalne
Salpidae w Cieśnienie Drake’a było nierównomierne, a struktura populacji
tych zwierząt była ściśle uzależniona od rejonu, w którym dokonywano
poboru próbek. W północnej części badanego akwenu zarejestrowana
struktura populacji S.thompsoni świadczy o bardzo efektywnie przebiegającym wówczas cyklu rozwoju osobniczego. Jedynie obszar zlokalizowany
w rejonie wysokich, południowych szerokości geograficznych wyróżnił się
obecnością osobników, których procesy reprodukcyjne były wyraźnie spowolnione lub wręcz zahamowane.
Wysoce efektywna reprodukcja salp zarejestrowana w niniejszych badaniach najprawdopodobniej spowodowana była korzystnymi warunkami
środowiskowymi, głównie wysoką temperaturą wód, która w północnym
obszarze badanego akwenu osiągała nawet 7°C, jak również intensywną
produkcją pierwotną. Otrzymane wyniki mogą świadczyć o gwałtownie
zachodzących zmianach klimatycznych, które w rejonie Antarktyki Zachodniej implikują ekspansję przedstawicieli galaretowatego zooplanktonu,
co w przyszłości może znacznie wpłynąć na destabilizację pelagicznego
ekosystemu antarktycznego.
Analiza porównawcza alkaloidów pirolizydynowych w Arnebia euchroma i Tussilago farfara, przy użyciu metody wysokosprawnej chromatografii cienkowarstwowej w połączeniu z densytometrią
Smyrska N., Mroczek T
Badane przez nas gatunki mają liczne zastosowania terapeutyczne. Arnebia euchroma wykazuje aktywność przeciwzapalną, przeciwbakteryjną,
przeciwgorączkową stosowana jest w egzemie i oparzeniach. Ekstrakty
Tussilago farfara posiadają działanie przeciwkaszlowe, przeciwzapalne i
przeciwbakteryjne. Surowce wg. wcześniejszych doniesień łączy obecność
alkaloidów pirolizydynowych (PAs), których to 1,2-nienasycone pochodne wykazują działanie kancerogenne i hepatotoksyczne. Aby w szybki i
łatwy sposób wykluczyć ich niepożądaną obecność opracowano technikę
ekstrakcji, pozwalającą usunąć substancje balastowe oraz przygotować
ekstrakt do dalszej selektywnej analizy. Stwierdzono, że najlepsze efekty
można osiągnąć poprzez ekstrakcję pod chłodnica zwrotną w 1% roztworze
kwasu winowego w metanolu (100ml; 5g; czas 2h). Po przesączeniu surowca, ekstrakt uzupełniono do100 ml MeOH, pobrano 20 ml i odparowano do
sucha w temperaturze poniżej 45°C. Pozostałości rozpuszczono w roztworze 0,05M HCl (15ml). Wykonano ekstrakcję w układzie ciecz-ciało stałe przy
użyciu jako sorbentu jonowymiennego-kationitu (CE-SPE). Metoda nadaje
się do izolacji N-tlenków i wolnych zasad PAs. Po wykondycjonowaniu,
zaaplikowano na kolumienkę SPE ekstrakt rozpuszczony w 0,05 M HCl. Koekstrahenty eluowano przy użyciu MeOH a następnie czyste alkaloidy przy
Cholina zaliczana jest do witamin z grupy B, a jej zapotrzebowanie w okresie
ciąży określone jest na poziomie AI i wynosi 450mg/d. Źródłem choliny w
diecie jest przede wszystkim żółtko jaja oraz kiełki, nasiona roślin strączkowych, orzechy i ryby. Cholina jest szczególnie ważna dla prawidłowego
rozwoju centralnego układu nerwowego. Shaw i wsp. (2009) wykazali, że
niski poziom choliny w osoczu jest czynnikiem ryzyka wad cewy nerwowych
niezależnych od kwasu foliowego. Natomiast badanie Wu i wsp. (2012)
dowiodło, że wyższe stężenie choliny w osoczu matki dodatnio korelowało
z lepszymi wynikami w testach poznawczych u 18-miesięcznych dzieci. Podobnie w badaniu Boeck i wsp. (2013) wykazano lepszą pamięć wzrokową u
7-letnich dzieci, których matki w czasie ciąży spożywały większą ilość choliny (I trymestr 404mg; II 393mg/d) w porównaniu do kobiet spożywających
jej mniej. W badaniach na gryzoniach udowodniono pozytywny wpływ suplementacji 4,6 mmol/kg mc/d (~490mg) choliny na rozwój struktur i funkcje
komórek piramidowych w hipokampie, co bezpośrednio związane było z ich
lepszym rozwojem funkcji poznawczych. Dodatkowo prenatalna suplementacja choliną wpływała na neurogenezę u dorosłych szczurów. Odpowiednie
spożycie choliny ma również wpływ na prawidłowe funkcjonowanie łożyska.
Jej wyższa podaż (930 vs 450mg/d) usprawnia mechanizmy odpowiedzialne
za angiogenezę oraz może łagodzić skutki stanu przedrzucawkowego. Cholina odgrywa ponadto istotną rolę w regulacji osi podwzgórze-przysadkanadnercza, przez co wpływa na poziom hormonów stresu. Noworodki matek
spożywających 930mg/d choliny miały o 33% niższe stężenie kortyzolu w
porównaniu do noworodków, których matki spożywały 480mg/d. Istnieją
jednak badania nie potwierdzające pozytywnej roli suplementacji w okresie
ciąży na poziom inteligencji u ich dzieci. Ponadto brak jest danych na temat
mechanizmów działania choliny, co wymaga dalszych badań.
Zastosowanie jonitów chelatujących w procesie oczyszczania ścieków
W. Sofińska-Chmiel, D. Kołodyńska , E. Mendyk, Z. Hubicki
Ścieki przemysłowe pochodzące z przemysłu chemicznego stanowią
szczególny rodzaj ścieków, które ze względu na swą toksyczność należą
do jednych z najbardziej uciążliwych i niebezpiecznych dla środowiska.
Występujące w ściekach metale ciężkie oddziałują szkodliwie na organizmy
żywe, a u człowieka powodują zmiany mutagenne, uszkodzenia centralnego
systemu nerwowego, czy nowotwory. Z tego też względu, w obecnych czasach poszukuje się wydajnego i ekonomicznego sposobu usuwania jonów
metali ciężkich obecnych w ściekach przemysłowych.
Do oczyszczania ścieków przemysłowych zastosowanie znajdują jonity
chelatujące zwane również kompleksującymi. Stanowią one odrębną grupę
wymieniaczy jonowych. Szczególna cechą tego typu jonitów jest selektywna
sorpcja jonów metali przejściowych. Jak wynika z danych literaturowych
jonity chelatujące zawierające aminofosfonowe grupy funkcyjne wykazują
lepszą wydajność w procesie usuwania jonów Cu(II) i Zn(II) z odpadów
przemysłowych, w porównaniu z innymi żywicami chelatującymi. Wykazują
również słabe powinowactwo do jonów Ca(II) i Mg(II).
Przykładem tego typu wymieniaczy jonowych są: Purolit S 940 oraz Purolit
S 950. W celu praktycznego zastosowania jonitu Purolit S 940 i Purolit S
950 w procesie oczyszczani ścieków, wyznaczono pojemności sorpcyjne
w/w jonitów w zależności od czasu kontaktu faz oraz stężenia początkowego. Wyznaczone parametry kinetyczne miały na celu optymalizację
procesu sorpcji w/w jonów w układach wieloskładnikowych ze szczególnym
uwzględnieniem wpływu jonów siarczanowych(VI) i chlorkowych. Przeprowadzone badania pozwoliły na określenia korelacji pomiędzy budową
chemiczną badanych jonitów,
a efektywnością procesu sorpcji jonów Cu(II) i Zn(II).
Literatura: R. Janceviciute, A. Gefeniene, Sorption of copper(II) and nonionic
surfactant by ion exchangers and activated carbon, Journal of Environmen-
science
tal Engineering and Landscape Management, 2006, 191-197.
Przeciwgrzybowe właściwości lizozymu Galleria mellonella
Aneta Sowa-Jasiłek, Agnieszka Zdybicka-Barabas, Paweł Mak, Małgorzata
Cytryńska
Lizozym odgrywa ważną rolę w odporności wrodzonej zwierząt. Wykazuje
działanie przeciwbakteryjne i przeciwgrzybowe. Za jego przeciwbakteryjny
potencjał odpowiada aktywność enzymatyczna oraz nieenzymatyczna.
Dobrze udokumentowana aktywność enzymatyczna lizozymu związana
jest z katalizowaniem hydrolizy peptydoglikanu ściany komórkowej bakterii,
natomiast aktywność nieenzymatyczna przypomina sposób działania
kationowych peptydów odpornościowych. Mechanizm przeciwgrzybowego
działania lizozymu nie został dotąd w pełni poznany.
Nasze badania skupiają się na wyjaśnieniu mechanizmu przeciwgrzybowej
aktywności lizozymu Galleria mellonella – owada powszechnie wykorzystywanego w badaniach nad procesami odpornościowymi. Wyniki doświadczeń pokazały, że oczyszczony lizozym G. mellonella, który podobnie jak
lizozym ludzki należy do lizozymów typu c, hamuje wzrost grzybów Candida
albicans przy stosunkowo niskim stężeniu (0,5 μM), a największy spadek
przeżywalności komórek zauważono po 3 h inkubacji. Stwierdziliśmy brak
zarówno endo- jak i egzochitynolitycznej aktywności tego białka, co pozwala
sądzić, że przeciwgrzybowe działanie lizozymu nie jest związane z aktywnością enzymatyczną w stosunku do chityny ściany komórkowej grzybów.
Badania z użyciem lizozymu znakowanego FITC wykazały, że wiąże się on z
powierzchnią komórek C. albicans. Na podstawie wyników uzyskanych przy
użyciu metody LIVE/DEAD stwierdziliśmy spadek aktywności metabolicznej
komórek traktowanych lizozymem G. mellonella. Ponadto, zaobserwowaliśmy zmiany w morfologii komórek inkubowanych z lizozymem. Wykorzystanie mikroskopu sił atomowych (AFM) pozwoliło uwidocznić zmiany na
powierzchni komórek grzybów. Powierzchnia komórek poddanych działaniu
lizozymu okazała się wyraźnie mniej gładka w porównaniu z powierzchnią
komórek kontrolnych, a parametry takie, jak sprężystość i adhezja uległy
zmianie. Wyniki naszych badań pokazują, że lizozym G. mellonella wykazuje
aktywność przeciwgrzybową.
Oczekiwania i preferencje zawodowe studentów stomatologii na Uniwersytecie Medycznym w Lublinie
104
roku uważają, że uczelnia nie pomaga w rozwijaniu swoich zainteresowań,
natomiast studenci z lat III,IV,V są innego zdania. Studenci w przeważającej
większości uważają, że gdyby mieli możliwość to by jeszcze raz wybrali ten
sam kierunek studiów.
Porównanie różnych maszynowych systemów endodontycznych w celu
oceny skuteczności opracowania i oczyszczenia systemu korzeniowego zębów
Maciej Stachurski
O skuteczności leczenia endodontycznego decyduje jakość oparcowania
kanału korzeniowego i jego szczelne wypełnienie.
Celem pracy była ocena skuteczności usunięcia zainfekowanej zębiny
korzeniowej oraz opracowania systemu korzeniowego w celu skutecznej
irygacji i prawidłowego wypełnienia.
Wykonano opracowanie kanałów korzeniowych usuniętych zębów jednokorzeniowych (siekacze) oraz zębów wielokorzeniowych (trzonowce) narzędziami maszynowymi: Profile (Dentsplay Mailleffer), Protaper (Dentsplay
Mailleffer), Mtwo (VDW), WaveOne (Dentsplay Mailleffer), Reciproc (VDW),
SAF (RedentNova). Korzystano z mikrosilników endodontycznych Endo Pilot
oraz Smart X Plus. Analizie poddano skuteczność opracowania kanałów korzeniowych na podstawie obrazu widzianego w torze wizyjnym mikroskopu
zabiegowego Leica M320.
Prawidłowe opracowanie systemu korzeniowego polega na usunięciu pozostałości tkanki zawierającej bakterie oraz umożliwienie prawidłowego wypełnienia światła kanału. Dzięki bardzo dokładnej diagnostyce radiologicznej
tj. coraz częściej stosowanej tomografii stożkowej CBCT i mikrotomografii
komputerowej Micro-CT endodonta ma możliwość oceny przekroju kanału
korzeniowego. Powszechnie uznawany, szczególnie wśród lekarzy stomatologów ogólnie praktykujących, okrągły przekrój kanałów korzeniowych jest
w rzeczywistości rzadko spotykany. Owalny kształt (stosunek szerokości
do długości co najmniej 1:2) jest powszechny w przywierzchołkowej okolicy
korzeni ludzkich zębów. Prawidłowe opracowanie wielu długich i wąskich,
owalnych na przekroju kanałów, często jest niemożliwe do zrealizowania
bez perforacji lub znacznego osłabienia ścian korzenia. Nieprawidłowe opracowanie światła kanału tj. pozostawienie zachyłków sprzyja nieskutecznej
dezynfekcji, irygacji a w dalszej kolejności braku możliwości prawidłowego,
szczelnego wypełnienia systemu korzeniowego.
Maciej Stachurski, Piotr Wiktor, Aleksander Gustaw
Studia stomatologiczne każdego roku cieszą siędużą popularnoścą. Młodzi
ludzie decyduje się na podjęcie kształcenia w tym zawodzie chcąc kontynuować tradycje rodzinne, lub zawód ten fascynuje jeszcze w dzieciństwie.
Jest to zawód pozwalający realizować swoje pasje, jednocześnie niosąc
pomoc innym ludziom w ich cierpieniu.
Celem pracy była ocena oczekiwań zawodowych studentów, oraz zainteresowania tematyką realizowaną w toku studiów.
Badanim ankietowymobjęto 151 studentów. W tym 31 studentów II roku i po
30 studentów z I,III,IV,V roku studiów.
Ankieta składała się z 12 pytań, które dotyczyły oczekiwań zawodowych
studentów, powodów podjęcia sie realizacji takich studiów, zainteresowania
określonymi dziedzinami stomatologii, oraz przebiegu toku kształcenia na
uczelni.
Wyniki badań poddano analizie statystycznej. Wartości analizowanych
zmiennych ze względu na nominalną skalę pomiaru scharakteryzowano przy
pomocy liczności i odsetka. Do oceny istnienia różnic odpowiedzi studenta
z uwzględnieniem roku studiów użyto testu jednorodności χ2. Analizy
statystyczne przeprowadzono w oparciu o oprogramowanie komputerowe
STATISTICA v. 10.0.
Na podstawie analizy stwierdzono, że głównym czynnikiem warunkującym
podjęcia studiów na kierunku lekarsko-dentystycznym była wizja stabilnej
pracy i godziwych zarobków. Większość badanych po studiach planuje
otworzyć własną praktykę. Studenci w większości przypadków określili
swoją wiedzę stomatologiczną na początku studiów jako podstawową, nieodbiegającą od ogółu maturzystów. Ankietowani w większości nie planują
korzystać z programu Erasmus, zainteresowali się jedną dziedziną stomatologii w przeciągu studiów i biorą pod uwagę wyjazd do pracy w krajach
Unii Europejskiej. Zdecydowana większość jest zadowolona z wybranego
kierunku, zainteresowana swoim przyszłym zawodem i zdobyta wiedza daje
im satysfakcje.
Jeżeli chodzi o zadowolenie studentów z oferty dydaktycznej uczelni i
pomocy w zdobywaniu wiedzy na kursach konferencjach to studenci I i II
Zachowania seksualne młodzieży oraz źródła wiedzy o seksualności
Stadnicka Sabina, Bień Agnieszka, Brodowicz Magdalena
Wstęp: Aktywność seksualna młodzieży w okresie adolescencji ma ogromne
znaczenie dla ich dalszego rozwoju. W tym okresie rozwijają się potrzeby
seksualne i gromadzą doświadczenia w tym zakresie. Celem badań było
poznanie zachowań seksualnych młodych ludzi oraz najpopularniejszych
źródeł wiedzy dotyczących takich zachowań.
Materiał i metoda: Badaniem objęto grupę 258 osób będących uczniami
III klas szkół gimnazjalnych oraz szkół ponadgimnazjalnych. Narzędzie
badawcze stanowił autorski kwestionariusz ankiety, w którym wykorzystano
pytania z wystandaryzowanego kwestionariusza badań nad zachowaniami
zdrowotnymi młodzieży szkolnej - YRBS (Youth Risk Behavior Survey).
Wyniki: W badanej grupie przeżycie stosunku płciowego zadeklarowało
38,4% młodzieży. Średnia wieku rozpoczęcia współżycia seksualnego
przez badana młodzież to 17,05 lat. Życie płciowe rozpoczęła ponad jedna
trzecia 16-latków (35,4%). Ponad połowa (52,9%) uczniów z technikum
odbyła już pierwszy stosunek płciowy oraz 35,3% gimnazjalistów, natomiast
70,0% uczniów, którzy nie przeżyli jeszcze inicjacji seksualnej to licealiści.
Najczęściej stosowanymi przez młodzież formami zachowań seksualnych
są: stosunek płciowy (74,4%) oraz stosunek oralny (41,4%). Respondenci
najczęściej stosują prezerwatywę (83,8%) jako metodę zapobiegania ciąży.
Najczęstszym źródłem z jakiego młodzież czerpie wiedzę na temat seksualności jest internet (69,0%) oraz lekcje z przedmiotu „Wychowanie do życia
w rodzinie” (32,9%).
Wnioski: Najbardziej popularnymi zachowaniami seksualnymi badanej
młodzieży są stosunek płciowy i seks oralny. Najczęściej współżycie płciowe
rozpoczynają młodzi ludzie w wieku 16 lat, uczący się w technikum. Najpopularniejszym źródłem z jakiego młodzież czerpie wiedzę na temat seksualności są internet, lekcje z przedmiotu „Wychowanie do życia w rodzinie”,
rodzice oraz telewizja.
Wpływ Zn, Pb i Cd na korzenie roślin Daucus carota zasiedlających
science
105
hałdy galmanowe w Olkuskim Regionie Rudnym
Grzegorz Stanisławski, Małgorzata Wójcik, Sławomir Dresler, Anna Tukiendorf
Wielowiekowa eksploatacja złóż Zn-Pb w Olkuskim Regionie Rudnym
doprowadziła do degradacji i zanieczyszczenia środowiska przyrodniczego.
Charakterystycznym elementem krajobrazu poprzemysłowego w rejonie
olkuskim są zwałowiska odpadów górniczych i hutniczych o wysokiej oraz
niejednolitej koncentracji metali ciężkich, głównie Pb, Zn i Cd. Ze względu na skrajnie niekorzystne warunki siedliskowe oraz długotrwały brak
zagospodarowania terenu, rozwój szaty roślinnej na hałdach przebiega na
drodze spontanicznej sukcesji z udziałem gatunków metalo-tolerancyjnych
i metalolubnych. Oprócz typowych przedstawicieli flory galmanowej, hałdy
zasiedlane są również przez gatunki pospolite, w tym ruderalne, reprezentowane licznie przez rośliny Daucus carota. Celem badań była ocena
wpływu Zn, Pb i Cd na korzenie roślin D. carota z hałd w Piekarach Śląskich
(odpady pohutnicze), Brzezinach Śląskich i Bolesławiu k. Olkusza (odpady
z wydobycia rud Zn-Pb). Populacje referencyjne stanowiły rośliny D. carota
z gleb niezanieczyszczonych w okolicach Kazimierza Dolnego nad Wisłą i
Sękowa na Pojezierzu Łęczyńsko-Włodawskim. Badania parametrów wzrostu i wybranych wskaźników fizjologicznych przeprowadzono na roślinach
potomnych uzyskanych z nasion populacji hałdowych i referencyjnych,
uprawianych na pożywce Hoaglanda z dodatkiem badanych metali w kontrolowanych warunkach fotoperiodu i temperatury. Obecność Zn, Pb i Cd w
pożywce powodowała redukcję elongacji, biomasy i żywotności korzeni roślin referencyjnych i hałdowych. Stwierdzono, że korzenie roślin hałdowych
wykazywały większą tolerancję na toksyczne działanie metali w porównaniu
do korzeni roślin referencyjnych. Największą żywotność korzeni w obecności badanych metali zachowywały rośliny z hałdy w Bolesławiu. Natomiast
pomiar elongacji korzeni wykazał największą tolerancję na badane metale
korzeni roślin z hałdy w Brzezinach Śląskich i Piekarach Śląskich.
Analiza szerokości pasma wzbronionego 3,4-dipodstawionych piroli
przy pomocy obliczeń DFT
Piotr Stasiewicz , Edyta Jankowska, Alina T.Dubis
Właściwości przewodzące materiałów można przewidzieć za pomocą metod
obliczeniowych chemii kwantowej. Interpretując orbital LUMO (najniższy
nieobsadzony orbital molekularny) jako pasmo przewodnictwa i orbital
HOMO (najwyższy obsadzony orbital molekularny) jako pasmo podstawowe
otrzymujemy wartość przerwy energetycznej.
Wpływ charakteru elektronowego podstawnika na wartość przerwy energetycznej określono przy zastosowaniu Teorii Funkcjonałów Gęstości (DFT). W
pracy analizowano pochodne pirolu podstawione
w pozycji 3 i 4 grupami aminową i karboksylową. Przestrzenne ułożenie
podstawników w pozycji 3 i 4 pierścienia pirolowego umożliwia utworzenie
wewnątrzcząsteczkowych oddziaływań, które wywierają znaczący wpływ
na wartość przerwy energetycznej. W pracy badano także pochodne pirolu
podstawione grupami karboksylowymi oraz grupą amidową i karboksylową,
których usytuowanie przestrzenne umożliwiają powstanie odpowiednio
cyklicznego bezwodnika i imidu. Dodatkowo wyznaczono korelację między
wartością przerwy energetycznej a liczbą monomerów w łańcuchu polipirolowym.
Obliczenia wykonano w Interdyscyplinarnym Centrum Modelowania
Matematycznego i Komputerowego (ICM) Uniwersytetu Warszawskiego w
ramach grantu obliczeniowego nr G53-7.
the Soxhlet method, water by means of a drying method, ash by combustion
was determined. The value of gross and net energy were calculated on the
basis of protein and fat contents. For each nutrient the Index of Nutritional
Quality (INQ) was calculated using the formula given by Hansen et al. (1979)
and reference intake of energy and nutrients according to Regulation PEiR
(EU) No 1169/2011 of the 25.10.2011 r. Fish samples following wet digestion
were also used for analysis of macroelement contents (potassium, sodium,
calcium, magnesium) with the usage of the flame atomic absorption spectrometry (SpectrAA 240FS). The statistical analysis was carried out using
SAS Enterprise Guide software 6.1 (SAS 2013).
The significantly (P≤0.01) lower water and higher fat content were found
in the muscle tissue of salmon. Consequently, salmon had a significantly
(P≤0.01) higher calorific value than rainbow trout. Similar significant (P≤0.01)
tendencies were observed for INQ value of fat (0.78 rainbow vs. 1.33
salmon), but INQ value of protein was reverse (5.29 rainbow trout vs. 4.00
salmon). The significantly (P≤0.01) higher concentration of potassium and
magnesium (P≤0.01) were found in the muscle tissue of salmon, which also
contained a significant (P≤0.01) lower content of calcium in comparison with
rainbow trout.
Test mikrojądrowy – metoda identyfikująca uszkodzenia DNA w komórkach narażonych na czynniki klastogenne
Katarzyna Stępień, Katarzyna Wojtacha
Wpływ czynników klastogennych komórek oceniania się w oparciu o test
mikrojądrowy. Istotą tego testu jest ocena cytogenetycznych efektów
promieniowania jonizującego (lub innych czynników genotoksycznych),
ujawniających się w komórkach postmitotycznych w postaci mikrojąder
(MN) (Brzuzan i wsp., 2007). Test ten został zaproponowany i wprowadzony
przez Heddle’a na erytrocytach szpiku kostnego myszy w 1973 roku (Heddle, 1973). W kolejnych latach nastąpiła modyfikacja testu, co umożliwiło
przeprowadzenie badań na hepatocytach, erytrocytach szpiku kostnego
i krwi obwodowej oraz na komórkach nabłonkowych układu rozrodczego
(Derdinger i wsp., 1996). Metoda ta jest obecnie najpowszechniejszym z
przeprowadzanych cytogenetycznych testów stosowanych w dozymetrii
biologicznej (Ahmad i Saleh, 2010). Pozwala na wykrywanie podwójnoniciowych pęknięć DNA i uszkodzeń wrzeciona podziałowego ujawniających się
po podziale komórek (Krajewski, 2009).
Analizę uszkodzeń DNA w postaci mikrojąder w oparciu o test mikrojądrowy, przeprowadza się w komórkach, które przeszły tylko jeden podział
mitotyczny. Podstawowe znaczenie w teście mikrojądrowym ma Cytochalazyna B (Cyt-B), która umożliwia kariokinezę, ale uniemożliwia cytokinezę
(Brzuzan i wsp., 2007). Początkowo mikrojądra liczono w czasie normalnych
podziałów komórki, następnie zaczęto stosować Cytochalazynę B (Krajewski, 2009). Jest ona inhibitorem procesu polimeryzacji aktyny, tworzącej
pierścień mikrowłókna, który zwęża cytoplazmę pomiędzy jądrami komórek
potomnych w trakcie cytokinezy (Żelazna i wsp., 2011). W wyniku jej działania, po podziale komórki otrzymuje się tzw. binukleaty (komórki dwujądrzaste z dwoma jądrami binuklearnymi). Analizie mikroskopowej przy użyciu
mikroskopu Zeiss z komputerowym systemem do automatycznej analizy
obrazu Metasystems, poddawanych jest 1000 binukleatów z każdej grupy
eksperymentalnej (Brzuzan i wsp., 2007). Częstość i rozkład mikrojąder oraz
kwalifikację komórek postmitotycznych jako binukleaty, przeprowadza się w
oparciu o kryteria zaproponowane przez Fenecha (Fenech, 2003).
Kryteria obowiązujące przy kwalifikacji komórek postmitotycznych jako
komórek dwujądrzastych tzw. binukleatów w teście mikrojądrowym:
• komórka powinna posiadać dwa jądra binuklearne,
Chemical composition and content of macroelements in the meat of
cold smoked salmon (Salmo salar) and rainbow trout (Oncorhynchus
mykiss)
Staszowska Agnieszka, Kaliniak Agnieszka, Florek Mariusz, Skałecki Piotr
Nowadays we know that fish are an excellent source of nutrients which can
have a positive impact on the human health. Polish customers consumed
in 2012 in average 11.3 kg of fish per person, while the world consumption
exceed 19 kg. Polish consumers prefer frozen and smoked fish as well as
fish products.
The aim of the current study was to compare the chemical composition
and macroelement contents in muscle tissue of cold smoked salmon and
rainbow trout.
The study was conducted on four salmon (Salmo salar) and four rainbow
trout (Oncorhynchus mykiss). Fish were purchased from retail in Lublin province. The proximate composition i.e. protein by the Kjeldahl method, fat by
• jądra komórkowe powinny być zbliżonych rozmiarów oraz posiadać podobny wzorzec ntensywność barwienia,
• jądra komórkowe mogą być połączone mostkiem nukleoplazmatycznym
nie szerszym niż ¼ średnicy mikrojądra,
• jądra komórkowe powinny być od siebie oddzielone, a granica między
nimi widoczna,
• jądra komórkowe nie mogą na siebie zachodzić,
• cytoplazma otaczająca jądra komórkowe powinna być nienaruszona
(Fenech, 2003).
Kryteria kwalifikacji mikrojąder w komórkach dwujądrzastych w teście
mikrojądrowym:
• wielkość mikrojądra powinna stanowić od 2-30% wielkości jąder binuklearnych,
• mikrojądro powinno mieć okrągły lub owalny kształt,
science
106
• mikrojądra nie powinny być połączone, ani związane z jądrami binuklearnymi,
dozymetr promieniowania jonizującego, Postępy Techniki Jądrowej, 1999,
vol. 42: s. 31-36.
• mikrojądro może dotykać, ale nie zachodzić na jądra binuklearne,
• granica między mikrojądrem, a jądrem binuklearnym powinna być widoczna,
10. Krajewski P., Biologiczne skutki promieniowania jonizującego, Centralne
Laboratorium Ochrony Radiobiologicznej Politechniki Warszawskiej, Warszawa, 2009, s. 20-30.
• mikrojądra powinny mieć podobny wzorzec intensywności barwienia jak
jądra binuklearne (Fenech, 2007).
11. Thierens H., Vral A., The micronucleus assay in radiation accidents, Ann
Ist Super Sanità 2009 Vol. 45, No. 3: 260-264.
Test mikrojądrowy pozwala na gromadzenie praktycznie wszystkich podzielonych komórek w stadium binukleatu (z dwoma jądrami binuklearnymi) w
populacjach podzielnych komórek, niezależnie od synchronizacji i proporcji
dzielących się komórek. Metoda ta pozwala na rzetelne porównanie uszkodzeń chromosomów między populacjami komórek, które różnią się między
sobą kinetyką podziału komórkowego (Żelazny i wsp., 2011). W związku z
tym test mikrojądrowy okazał się być bardziej dokładną i czulszą metodą
pomiaru cytogenetycznych efektów czynników klastogennychd niż reszta
konwencjonalnych metod, które nie rozróżniają komórek na komórki podzielone i niepodzielone (Fenech, 2007). W porównaniu z aberracjami chromosowymi, wynik końcowy otrzymuje się w znacznie krótszym czasie, co skutkuje szybszą oceną klastogenności czynników genotoksycznych (Garriott i
wsp., 2002). Test mikrojądrowy jest preferowaną metodą analizy częstości
i rozkładu mikrojąder w hodowlach ludzkich komórek. Kryteria tej metody
odnoszą się do komórki, która przeszła tylko jeden podział mitotyczny.
Komórki są uznawane za binukleaty po inhibicji cytokinezy Cytochalazyną
B. Restrykcyjne kryteria kwalifikacji mikrojąder w binukleatach zapobiegają
efektom spowodowanym suboptymalnej kinetyce podziału komórek, co
stanowi ważną zmienną w teście mikrojądrowym (Fenech, 2007).
12. Żelazna K., Rudnicka K., Tejs S., In vitro micronucleus test assessment
of polycyclic aromatic hydrocarbons, Environmental Biotechnology 2011, s.
70-80.
Test mikrojądrowy jest również stosowany w analizie częstości występowania mostków nukleoplazmatycznych (NBPs), chromosomów dicentrycznych
powstałych w wyniku fuzji końcowych telomerów chromosomów, pęknięć
i fragmentacji chromosomów, pączków jądrowych (NDUBs), genu amplifikacji, komórek apoptycznych i nekrotycznych. (Fenech, 2007). Metoda ta
umożliwia analizowanie genotoksyczności zarówno określonych związków
chemicznych, jak i mieszanin substancji o nieznanym lub bardzo złożonym
składzie (Carrasco i in. 1990), na przykład wody zanieczyszczonej odpadami
chemicznymi
czy odcieków z wysypiska śmieci (Brzuzan i wsp., 2007).
Ze względu na niezawodność i powtarzalność, test mikrojądrowy stał się
jednym ze standardowych testów genetycznych do badań skutków czynników genotyksycznych na komórki ludzkie i ssaków (Fenech, 2007). Ponadto
jest jednym z czulszych wskaźników uszkodzeń informacji genetycznej
(Żelazny i wsp., 2011).
W przypadku badania efektów promieniowania jonizującego na komórkę,
uważa się, że czułość testu mikrojądrowego pozwala na zmierzenie dawki
promieniowania jonizującego w zakresie 0,3-5 Gy. (Kowalska i Wójcik,
1999). Ponadto częstość i rozkład popromiennych mikrojąder jest skorelowana z dawką promieniowania jonizującego (Thierens i Vral, 2009).
Literatura:
1. Ahmad K., Saleh J., Clastogenic studies on Tandaha Dam water in Asser,
J. Black Sea/Mediterranean Environment, 2010, vol. 16(1): 33-42.
2. Brzuzan P., Woźny M., Łuczyński M.K., Toksykologia molekularna, Olsztyn, 2007, s. 14-15.
3. Carrasco K.R., Tibury K.L, Myers M.S., Assessment of Piscine Micronucleus Test as an in situ Bioloical indicator of Chemical Contaminant Effects,
Canadian Journal of Fisheries and Aquatic Sciences, 1990, vol. 47(11), s.
2123-2136.
4. Derdinger S.D., Torous D.K., Tomestko K.R., Flow cytometric analysis of
micronucleated reticulocytes in mouse bone marrow, Mutation Research,
1996, vol. 390, s. 257-262.
5. Fenech M., Chang W. P., Kirsch-Volders M., Holland., Bonassi S., Zeiger
E., HUMN project: detailed description of the the scoring criteria for the
cytokinesis-block micronucleus assay using isolated human lymphocyte
cultures, Mutation Research, 2003, vol. 534, s. 65–75.
6. Fenech M., Cytokinesis-block cytome assay, Nature Protocols 2, 2007: s.
1084-1104
Uzależnienie od pornografii jako zaburzenie o charakterze parafilijnym
- propozycje diagnostyczne
Katarzyna Stępkowska
Według badań przeprowadzonych przez P. Carnesa i współpracowników
zauważa się, że pomimo, iż obecnie powszechniejsze staje się leczenie
niektórych uzależnień (najczęściej są to anoreksja – 52%, alkoholizm – 48%,
nikotynizm – 43%), terapia uzależnienia seksualnego znajduje się wśród
trzech najrzadziej leczonych nałogów (obżarstwo – 20%, erotomania – 16%,
hazard – 13%). Znamiennym jest również, że uzależnienie seksualne, obok
nikotynizmu i alkoholizmu ma najwyższą liczbę przypadków nieleczonego
współuzależnienia. Osoby uzależnione od zachowań seksualnych decydują
się na terapię trzy razy rzadziej niż alkoholicy. Jednym z powodów takiego
stanu rzeczy jest brak ostrości definicyjnej, a co za tym idzie dość duża
dowolność w charakteryzowaniu i diagnozowaniu poszczególnych zjawisk
dotyczących hiperseksualności.
W Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób, Urazów i Przyczyn Zgonów (ICD10) wskazana jest kategoria „nadmierny popęd seksualny” (obejmująca
swą definicją nimfomanię – u kobiet oraz satyriasis – u mężczyzn) zaliczona
do grupy dysfunkcji seksualnych, które – nie wywołane przez zaburzenia
organiczne i choroby somatyczne – są związane z nadmierną potrzebą
seksualną („nadmierny popęd seksualny stał się samoistnym problemem”).
Jednakże brak jest kryteriów diagnostycznych dla uzależnień od różnych
zachowań seksualnych (jak: nałogowa masturbacja, nałogowe oglądania
materiałów pornograficznych etc.). W tym kontekście warto zwrócić uwagę
na podjęty próby wprowadzenia kryteriów diagnostycznych dla uzależnienia
od pornografii charakteryzowanego jako przejaw zaburzeń o charakterze
parafilijnym. Jest to ważny krok mający na celu włączenie do międzynarodowych klasyfikacji chorób i zaburzeń jednostki diagnostycznej pozwalającej
psychiatrom i psychoterapeutom właściwe rozpoznanie zaburzenia.
Analiza medycznych i społecznych uwarunkowań stosowania hormonalnych środków antykoncepcyjnych w Polsce
Justyna Stępkowska, Katarzyna Stępkowska
Hormonalne środki antykoncepcyjne na przestrzeni ostatnich lat stały się
jedną z najczęściej stosowanych form antykoncepcji w krajach wysoko i
średnio rozwiniętych. Różnorodność postaci antykoncepcji hormonalnej
oraz komfort stosowania większości z nich spowodowały wyraźny wzrost
popytu na tą formę antykoncepcji zarówno u kobiet dojrzałych jak również
dziewcząt rozpoczynających współżycie seksualne.
W związku z szerokim spektrum działania środków hormonalnych na żywy
organizm, decyzja o rozpoczęciu stosowania środków hormonalnych powinna być podjęta za wiedzą i zgodą lekarza wraz z jednoczesnym podjęciem
procesu diagnostyczno-profilaktycznego.
Celem przeprowadzonych badań była ocena stanu wiedzy kobiet w Polsce
na temat antykoncepcji hormonalnej oraz dokonanie charakterystyki i opisu
kultury stosowania hormonalnych środków antykoncepcyjnych w Polsce
(między innymi źródła pozyskiwania wiedzy o AH; ocena rygoru przyjmowania AH, ocena wiedzy kobiet w Polsce nt. płodności, ocena znajomości
danych o wskazaniach i przeciwwskazaniach do stosowania AH etc.). Na
podstawie uzyskanych wyników dokonano również analizy społecznych
uwarunkowań stosowania antykoncepcyjnych środków hormonalnych w
naszym kraju.
7. Heddle J.A., A rapid in vivo test for chromosom al damage, Mutation
Research, 1973, vol. 18, s. 187-190.
Status prawny i implikacje medyczne powoływania się na wolność
sumienia w praktyce lekarskiej
8. Garriot M.L., Phelps J.B., Hoffman W.P., A protocol for the in vitro micronucleus test, Mutation Research, 2002, vol. 517, s. 123-134.
Justyna Stępkowska
9. Kowalska M., Wójcik A., Aberracje chromosomowe jako biologiczny
Polskie prawo gwarantuje środowisku lekarskiemu możliwość powoływania się na klauzulę sumienia w trakcie wykonywania czynności lekarskich.
107
Obecnie prowadzona jest społeczna dyskusja nad możliwością wprowadzenia prawa do klauzuli sumienia również dla innych grup zawodowych. Pomimo regulacji prawnych, ocena lekarzy obecnie obowiązującego prawa jest
niejednorodna. Nakaz zapewnienia możliwości uzyskania żądanej usługi w
innym ośrodku lub u innego lekarza, nałożony na lekarza powołującego się
w swej praktyce na klauzulę sumienia, stanowi w opinii części środowiska
prawnego i medycznego naruszenie wolności sumienia – gwarantowanej
przez Konstytucję RP. Autorka podejmie się analizy zagadnienia zasadności
istniejących regulacji prawnych, możliwości praktycznego stosowania zapisu o prawie do odmowy wykonania świadczeń z powołaniem się na klauzulę
sumienia oraz korelacji polskiego prawa do odmowy wykonania świadczenia przez lekarza z Kartą Praw Pacjenta oraz międzynarodowymi zapisami
prawnymi dotyczącymi poruszanego zagadnienia.
Literatura:
Tołłoczko T., Klauzula sumienia, Puls medycyny, 7, 2012
Stępkowska JK, Stępkowska KM, Social and legal aspects of the medical
conscience clause, [in]: Maciąg K, How to Develop Science?, Digital Library
of the Lublin Politechnic, Lublin 2013
Ustawa o zawodzie lekarza i lekarza dentysty z dn. 5.12.1996 r. (tekst jednolity - Dz. U. Nr. 220, poz. 1600 ze zmianami)
Encefalopatia o niejasnej etiologii - podejrzenie choroby CreutzfeldtaJakoba
Anna Stępniak, Véronique Petit, Magdalena Wojtan, Anna Panasiuk
Encefalopatia to określenie przewlekłego lub trwałego uszkodzenia mózgu.
Choroba Creutzfeldta-Jakoba, zwana inaczej gąbczastym zwyrodnieniem
mózgu, jest chorobą degeneracyjną istoty szarej kory mózgowej. Najczęstszą przyczyną choroby są sporadyczne, losowo zdarzające się mutacje
genu, w wyniku których zamiast prawidłowo funkcjonujących białek powstają cząsteczki zakaźne o zmienionej konformacji czyli priony. Okres inkubacji
chorób prionowych może być bardzo długi: 20 - 30 lat.
Celem naszej pracy jest ukazanie trudnej i czasochłonnej diagnostyki różnicowej w przypadku pacjentki, u której podejrzewano chorobę CreutzfeldtaJakoba.
Opis przypadku: Pacjentka została przyjęta do Katedry i Klinki Neurologii
w Lublinie z powodu zaburzeń równowagi, zawrotów głowy, zaburzeń
widzenia i orientacji od około miesiąca. W badaniu rezonansu magnetycznego stwierdzono zmiany gównie w obrębie jąder podkorowych: wzgórza,
skorupy i jądra ogoniastego. W badaniu EEG stwierdzono nieprawidłowy
zapis niespecyficzny dla choroby Creutzfeldta-Jakoba. W celu rozszerzenia
diagnostyki został wysłany do badania płyn na obecność białka 14-3-3. W
trakcie pobytu w szpitalu u pacjentki nasiliła się niezborność tułowia, spowolnienie ruchowe, postępujące otępienie oraz zaburzenia gałkoruchowe.
Chora przestała poruszać się samodzielnie.
Dzięki staraniom lekarzy z Katedry i Kliniki Neurologii i zaawansowanej diagnostyce udało się wykluczyć inne choroby neurologiczne, a całość obrazu
klinicznego sugerowała chorobę Creutzfeldta-Jakoba. Choroba ta powoduje
nieodwracalne zmiany w mózgu a rokowanie jest niepewne.
Zaburzenia koordynacji ruchowo-motorycznej, oraz wybrane zagadnienia z zakresu dysfunkcji behawioralno-społecznych u ludzi niewidomych i słabo widzących
science
Osoby niewidome od urodzenia charakteryzują się wadliwych postaw
poznawczych w wyniku upośledzonego rozwoju. Niewidome niemowlę
nie jest pobudzane w taki sam sposób jak zdrowe dziecko widzące przez
otaczający je świat. Późniejszy okres rozwoju charakteryzuje się ograniczona aktywnością ruchowa szczególnie rozwoju ruchu przez naśladownictwo.
Osoby niewidome często poddawane są napięciu psychicznemu w związku
z oczekiwaniem na rzeczy i zjawiska nieznane. Świadomość niebezpieczeństw związanych z aktywnością ruchową skłania niewidomych do jej
ograniczenia. Długotrwale utrzymująca się hipokinezja może być źródłem
zmęczenia i patologicznyc zachowań.
Osoby niewidome i słabowidzące są narażone na wzmożone napięcie
psychiczne, zaburzenia w postawie ciała wynikające z ograniczeń zarówno
z wieku dziecięcego gdzie upośledzona zostaje nauka przez naśladownictwo oraz kontrola i poprawa sylwetki ciała. Osoby niewidome i słabowidzące
narażone są na powstawanie wad postawy w wyniku braku samokontroli
wzrokowej ułożenia poszczególnych odcinków ciała. Pojawiają się wówczas
blindismy które są odpowiedzią na niezidentyfikowane przez niewidomego
bodźce.
Wpływ spożycia beta glukanów owsa na wybrane parametry obrony
antyoksydacyjnej u szczurów z indukowanym stanem zapalnym jelit
Dominika Suchecka, Sylwia Gudej, Katarzyna Bukowska, Jacek Wilczak,
Beta glukany owsa to należące do włókna pokarmowego związki zbudowane z cząsteczek D-glukozy połączonych ze sobą głównie wiązaniami 1,3-glikozydowymi. Obecne w cząsteczce beta glukanu wiązania 1,4-glikozydowe
są odpowiedzialne za występowanie rozgałęzień w łańcuchu polisacharydu
oraz jego rozpuszczalność w wodzie i właściwości bioaktywne.
Celem badania było określenie wpływu spożycia diety suplementowanej
beta glukanami owsa na stężenie peroksydazy glutationowej (GPx), reduktazy glutationowej (GSSG-R) i dysmutazy ponadtlenkowej (SOD) w wątrobie
szczurów ze stanem zapalnym jelit.
Zwierzętami badanymi w eksperymencie były szczury Spraque Dowley
(n=56), które zostały podzielone na trzy grupy żywieniowe. Grupa kontrolna
spożywała dietę standardową, natomiast grupy eksperymentalne dietę z
dodatkiem beta-(1,3)(1,4)-glukanu owsa o wysokiej (G1) oraz niskiej masie
cząsteczkowej (G2). W obrębie tych grup zwierzęta podzielono dodatkowo
na dwie podgrupy: grupę osobników zdrowych oraz grupę szczurów z indukowanym stanem zapalnym jelita. Stężenie badanych enzymów oznaczono
z użyciem komercyjnie dostępnych testów firmy Randox. Wyniki poddano
analizie statystycznej.
Analiza wariancji ANOVA wykazała istotny wzrost stężenia wszystkich badanych parametrów u zwierząt z enteritis w porównaniu do zwierząt zdrowych
(p<0,01). Wyniki wskazują również na istotne obniżenie stężenia SOD i GPx
w grupie zwierząt z enteritis spożywającej dietę G1 oraz SOD w przypadku
podawania diety G2, w porównaniu z wartościami stwierdzonymi w grupie
spożywającej dietę kontrolną (p<0,01). Nie zaobserwowano wpływu diety na
poziom GSSG-R.
Stan zapalny jelit spowodował wzrost stężenia enzymów obrony antyoksydacyjnej w wątrobach badanych zwierząt. Beta glukany owsa o wysokiej
masie cząsteczkowej zdają się w większym stopniu łagodzić stan zapalny
jelita i jego negatywny wpływ na status oksydacyjny organizmu, niż te o
niskiej masie cząsteczkowej.
Stocka Joanna , Siminska Joanna, Pietkun Katarzyna, Ogurkowski Karol,
Hagner Wojciech
Badanie zostało sfinansowane w ramach grantu nr NN312427440.
Wzrok towarzyszy człowiekowi od momentu narodzin do jego śmierci jeśli
w okresie prenatalnym lub trakcie życia nie jego uszkodzenie powodując
utratę cennego źródła wiedzy którym człowiek odbiera otaczający do świat.
Wzrok jest ważnym źródłem informacji niewerbalnych. Utrata lub ubytek
zdolności widzenia powoduje powstanie luki którą można wypełnić innymi
zmysłami tylko w pewnym stopniu. Stan wydolności fizyczno zdrowotnej
osób z uszkodzonym wzrokiem determinowany jest obiektywnym brakiem
wzroku, ogólnym stanem zdrowia oraz ewentualną groźbą całkowitej utraty
wzroku. Ograniczona zdolność widzenia utrudnia funkcjonowanie człowieka,
zmniejsza jego mobilność i dostęp do informacji drukowanych oraz w pewnym stopniu może uzależniać od pomocy osób trzecich.
Wpływ spozycia beta glukanów owsa na czynnik transkrypcyjny PPAR
-α u szczurów z indukowanym stanem zapalnym jelit
Celem pracy jest wykazanie zależności miedzy ubytkiem wzroku a problemami zdrowotnymi osób słabowidzących i niewidomych.
Praca stanowi przegląd piśmiennictwa zarówno krajowego jak i światowego
obejmującego problemy zdrowotne osób z uszkodzeniem narządu wzroku.
Dominika Suchecka, Sylwia Gudej, Katarzyna Bukowska, Joanna Paulina
Harasym, Joanna Gromadzka-Ostrowska
Beta glukany to polisacharydowe związki należące do rozpuszczalnej frakcji
błonnika pokarmowego i występujące między innymi w ziarnach zbóż, takich
jak owies czy jęczmień. Związki te, mają udokumentowany wpływ na wiele
aspektów metabolicznych funkcjonowania organizmu, na gospodarkę lipidową czy węglowodanową. Czynnikiem odgrywającym istotną rolę w metabolizmie lipidów i ich wewnątrzkomórkowych przemianach, są występujące w
wątrobie receptory jądrowe PPAR-α.
Celem niniejszego badania było określenie wpływu spożycia zawartej w
pokarmie zwierząt oczyszczonej frakcji beta-(1,3)(1,4)-glukanów owsa na
aktywność wiązania czynnika transkrypcyjnego PPAR-α w wątrobach szczurów zdrowych i z indukowanym stanem zapalnym jelit.
science
Jako suplement diety zastosowano izolowany z warstwy aleuronowej
owsa 1,3-D/1,4-D beta glukan. badania wykonano na dorosłych samcach
szczurów Spraque Dowley (n=72), które podzielono na 3 grupy żywieniowe:
grupę, której podawano dietę standardową (grupa K) oraz 2 grupy, spożywające dietę z dodatkiem beta glukanu o dużej lub małej masie cząsteczkowej, izolowanego z owsa (odpowiednio grupa G1 i G2). W obrębie tych
grup zwierzęta podzielono na kolejne dwie podgrupy – grupę kontrolną
oraz grupę, u której eksperymentalnie wywołano stan zapalny jelit. Wątroby
szczurów homogenizowano w celu uzyskania frakcji jądrowej zgodnie z
zaleceniami firmy Cayman. W uzyskanej frakcji oznaczano intensywność
wiązania DNA przez czynnik transkrypcyjny PPAR-α metodą immunoenzymatyczną przy użyciu zestawu firmy Cayman (USA).
Wieloczynnikowa analiza wariancji z analizą post-hoc nie wykazała, żadnych
istotnych różnic pomiędzy poszczególnymi grupami zwierząt pod względem
aktywności wiązania DNA przez badany czynnik transkrypcyjny.
Zgodnie z wynikami prezentowanego eksperymentu ani stan zapalny jelit,
ani dieta suplementowana beta glukanami owsa nie miały wpływu na intensywność wiązania DNA przez czynnik transkrypcyjny PPAR-α.
108
ment in number of malignances, including ovarian cancer and are engaged
there in suppressing anti-tumor immune response. However, mechanisms
responsible for their accumulation and suppressive functions remain poorly
understood.
Dendritic cells (DCs) are highly heterogenic group of cells known for their
ability to present antigen but also for their involvement in regulation of
immune response. It is thought that Tregs and DCs cooperate in creating
immunotolerance. Recent studies have shown that DCs on different stages
of maturation may induce different subpopulations of Tregs. Moreover,
myeloid-derived DCs produce chemokine CCL22 which is suggested to
recruit Tregs in cancer microenvironment via CCR4/CCL22 pathway. Yet, it
is still unclear how those mechanisms operate in ovarian cancer microenvironment.
We searched the published literature for studies focusing on interactions
between ovarian cancer and the immune system, with emphasis on relationship between DCs and Tregs.
The study was supported by research grant: #N N407 160940 from the State
Funds for Scientific Research National Science Centre (NCN).
Badanie zostało sfinansowane w ramach grantu nr NN312427440.
Divesting of Herbicides – Use of Titanium Dioxide Materials as a Photocatalyst in Water Purification
Marcin Surówka, Marta Buchalska, Paweł Broś, Wojciech Macyk
Titanium dioxide has been considered as a valuable material for decades
[1]. Previous studies have demonstrated its suitability as a heterogeneous
photocatalyst that can be useful in, e.g., water decontamination [2].
The aim of our studies is to develop novel titanium dioxide-based photocatalysts for degradation of selected herbicides 2,4-D and 2,4,5-T which
are used to destroy weeds in cereal crops plantations [3]. Good solubility
in water makes them easy in use, but this feature also generates a risk to
aquatic organisms. The problem related to the removal of these compounds
from aqueous environment is the formation of intermediates like chlorophenol and chorobenzene derivatives which can be even more harmful than
herbicides themselves [3]. Therefore, a complete mineralization of pollutants
should be achieved.
Studied herbicides can be removed from water with satisfying yields using
TiO2 as a heterogeneous photocatalyst. This is due to the generation of
hydroxyl radicals which are thought to play the key role in the processes of
2,4-D and 2,4,5-T degradation [3].
Titanium dioxide-based materials were synthetised by sol-gel method in the
presence of iron, cobalt, copper, zinc and cerium salts and oxides. Photocatalytic activity of obtained materials towards 2,4-D and 2,4,5-T degradation was studied. Also the hydroxyl radical generation was examined by
monitoring the hydroxyterephthalic acid formation in the presence of studied
materials. It was possible to identify some of the intermediates using the
HPLC technique.
This work has been supported by the EU-FP7 within the “4G-PHOTOCAT”
project (grant No. 309636), co-financed by Polish Ministry of Science and
Higher Education (Project No. W13/7.PR/2013).
[1] Fujishima, A.; Rao, T. N.; Tryk, D. A. J PHOTOCH PHOTOBIO C 2000, 1,
1-21.
[2] S. Malato, S.;Fernandez-Ibanez, P.; Maldonado, M.; Blanco, J.; Gernjak,
W. CATAL TODAY 2009, 147, 1-59.
[3] Singh, H. K.; Muneer, M. RES CHEM INTERMEDIAT 2004, 30, 317-329.
Relationship between regulatory Tcells and dendritic cells in patients
with ovarian cancer
Surówka Justyna, Okła Karolina, Olga Ludera, Olga Ludera, Wertel Iwona
Ovarian cancer is one of gynecological malignances with the highest
mortality. It is well known that balance between immune-activating and
immunosuppressive mechanisms in ovarian cancer is disturbed. Thereby,
immunotherapy may be a new approach in order to improve patients’ survival. However, despite promising results in vitro, clinical outcome with those
patients is poor. Hence, there is a need of deeper understanding immunosuppressive mechanism in ovarian cancer microenvironment.
Regulatory Tcells (Tregs) are described as CD4+CD25highFoxP3+ lymphocytes. They play a principal role in regulation of immune response through
both, contact-dependent suppression and immunosuppressive cytokines. It
has been proved that Treg percentages are elevated in tumor microenviron-
Identyfikacja różnic pomiędzy ludzkimi cytoplazmatycznymi izoformami
Hsp90 przy wykorzystaniu mutantów oraz hybryd tych białek
Kamil Synoradzki, Paweł Bieganowski
Hsp90 należące do rodziny białek szoku cieplnego, oddziałuje z ponad 200
białkami kluczowymi do prawidłowego rozwoju i funkcjonowania komórki.
W ludzkim genomie kodowane są dwie cytoplazmatyczne izoformy α i β,
charakteryzujące się wysokim podobieństwem sekwencji aminokwasowej.
Obecnie zidentyfikowano jedynie kilka białek substratowych oraz jedno
białko pomocnicze oddziałujące wyłącznie z jedną izoformą Hsp90.
W celu określenia różnic strukturalnych oraz funkcjonalnych pomiędzy
izoformami skonstruowano białka hybrydowe, w których fragmenty Hsp90α
zastąpiono odpowiadającymi fragmentami Hsp90β. Zamiana N, M oraz C
domeny pozwoliła ustalić, iż środkowa domena pochodząca z izoformy alfa
jest odpowiedzialna za fenotyp wolnego wzrostu u drożdży.
Wymiana fragmentu zwanego „charge linker” (obszar o najbardziej zmiennej
sekwencji aminokwasowej pomiędzy izoformami) oraz odcinka o długości
100 aminokwasów pochodzącego z N-domeny Hsp90 nie wpłynęła na
zmianę szybkości wzrostu drożdży, w porównaniu do wzrostu szczepów
kontrolnych.
W badaniach prowadzonych na ludzkiej linii komórkowej Hek-293 zaobserwowano, że białko Aha1 wykazuje większe powinowactwo do Hsp90α. Analiza składu kompleksów białkowych oddziałujących z hybrydowymi Hsp90
pozwoliła na stwierdzenie, że środkowa domena pochodząca z Hsp90 jest
odpowiedzialna za różnice w wiązaniu. Każde hybrydowe Hsp90 posiadające M-domenę pochodzącą z izoformy α wiązało więcej Aha1 w porównaniu
do hybrydowych Hsp90 posiadających środkową domenę z izoformy β.
W literaturze opisano specyficzną interakcję Hsp90β względem białka
substratowego cIAP-1. Zastosowanie hybrydowych hsp90 pozwoliło ustalić,
iż za specyficzność obserwowanego oddziaływania odpowiada N-domena
pochodząca od izoformy β.
Wpływ zastosowanego dodatku smakowego na preferencje i cechy
sensoryczne napojów serwatkowych naturalnie nasyconych CO2
Szajnar Katarzyna, Hanus Paweł, Znamirowska Agata, Pawlos Małgorzata,
Włodyka Magdalena
Produktem ubocznym przemysłu mleczarskiego powstającym w dużej ilości
podczas przerobu mleka na twarogi, sery podpuszczkowe lub kazeinę jest
serwatka. Prawo zakazuje odprowadzania serwatki wraz ze ściekami, gdyż
stanowi to zagrożenie dla środowiska naturalnego, dlatego konieczne jest
wdrażanie nowych technologii do zagospodarowania tego produktu. Serwatka jest cennym surowcem do wytwarzania różnych napojów o walorach
zdrowotnych i smakowych, czego przykładem może być znany z polskiego
opisu patentowego nr 170216 sposób wytwarzania napojów owocowych z
serwatki, jak również sposób wytwarzania tzw. szampana serwatkowego.
W doświadczeniu serwatkę odtłuszczono i spasteryzowano (95°C, 10 min.),
następnie schłodzono i poddano filtracji. Fermentację przy dodatku drożdży
winiarskich i cukru wykonano w temp. 25°C przez 3-5 tygodni. Następnie
dodano dodatki smakowe uzyskując napoje o smaku cynamonowym,
chmielowym, imbirowym, kawowym, cytrynowym, malinowym, mango-marakuja. Przeprowadzono dojrzewanie w szklanych butelkach przez kolejne 3
science
109
dni w temp. 25°C. W kolejnym etapie schłodzono i przechowywano w temp.
5-8°C. Do oceny sensorycznej wybrano cztery deskryptory: preferencje,
smak, wygląd oraz zapach. Ankietowani oceniali próbki w skali 9-punktowej.
Oznaczono również kwasowość potencjalną°SH.
W badaniu preferencji najlepszą średnią oceny uzyskał napój o smaku
cynamonowym, najgorzej oceniono napój o smaku kawowym. Wysoko
oceniono oraz uznano za porządalną barwę w napojach o smaku imbirowym, cynamonowym, chmielowym. Z kolei stwierdzono poszarzenie barwy
w napoju o smaku mango – marakuja, jednak nie wpłynęło to negatywnie
na smak, zapach oraz preferencje konsumentów. Najwyżej oceniono wyrazistość i słodki smak napoju imbirowego, natomiast konsumenci obniżyli
noty za wyczuwalność zbyt kwaśnego smaku i goryczy w napoju o smaku
kawowym. Smak cynamonowy, chmielowy, imbiowy nopojów cechował
się intensywnym i charakterystycznym dla danego dodatku zapachem
(powyżej 7pkt). Najwyższą kwasowość potencjalną oznaczono w napoju o
smaku cytrynowym (60,67°SH), a najniższą w napoju o smaku chmielowym
(30,00°SH).
Wykorzystanie nowoczesnych technik molekularnych do identyfikacji
grzybów z rodzaju Fusarium spp
Hubert Szczerba, Adam Kuzdraliński
Grzyby z rodzaju Fusarium są jednymi z najczęściej izolowanych patogenów
na świecie. Choroby wywoływane przez różne gatunki grzybów Fusarium
spp. zwane są fuzariozami. Atakują najczęściej uprawy roślinne o dużym
znaczeniu gospodarczym, głównie zboża drobnoziarniste. Grzyby te wykazują zdolność do tworzenia mikotoksyn, które wpływają na rozwój choroby.
Do najważniejszych mikotoksyn fuzaryjnych można zaliczyć trichoteceny,
zearalenon i fumonizyny. Akumulacja szkodliwych metabolitów we wnętrzu
ziarna wpływa na plon, a także jego parametry jakościowe. Mikotoksyny
wykazują również szkodliwe działanie w stosunku do ludzi i zwierząt.
Identyfikacja patogenów zbóż odbywa się zwykle na drodze oceny objawów
występujących na porażonych tkankach roślin. Jest to jednak możliwe,
kiedy stopień rozwoju choroby jest już zaawansowany. Ze względu na wysoką patogenność, a także właściwości toksynotwórcze grzybów z rodzaju
Fusarium ważne jest opracowanie metod, które pozwolą na ich wcześniejsze wykrycie. Nowoczesne techniki molekularne umożliwiają identyfikacje
patogenów we wczesnym etapie rozwoju, co pozwala na wprowadzenie
odpowiednich środków zapobiegawczych, które mogą zahamować rozwój
infekcji.
Metoda PCR opiera się na specyficznej amplifikacji fragmentów DNA,
charakterystycznych dla określonych gatunków patogenicznych i stanowi
doskonałe narzędzie umożliwiające ich identyfikacje.
Mechanizm stabilności suspensji tlenku chromu(III) w obecności
lizozymu
Katarzyna Szewczuk-Karpisz, Małgorzata Wiśniewska
Białka to wielkocząsteczkowe polimery, zbudowane z reszt aminokwasowych połączonych wiązaniem peptydowym, stanowiące podstawowy
element metaboliczny i strukturalny komórek organizmu. Ze względu na
ich istotną funkcję często są obiektem prac doświadczalnych skupiających
się na ich właściwościach lub strukturze. Adsorpcja białek na powierzchni
cząstek stałych jest zagadnieniem dość często poruszanym w literaturze. Z
kolei, publikacje dotyczące wpływu adsorpcji białek na stabilność suspensji
tlenków mineralnych pojawiają się dość rzadko. Dlatego też, w tej pracy
opisano mechanizm stabilności tlenku chromu(III) przy braku i w obecności
lizozymu.
Pomiary stabilności suspensji tlenku mineralnego przeprowadzono przy
wykorzystaniu turbidymetru Turbiscan TLabExpert z modułem chłodzącym.
W celu określenia dokładnego mechanizmu stabilności badanego układu
wykonano również pomiary wielkości adsorpcji lizozymu na powierzchni
cząstek tlenku chromu(III), a także pomiary gęstości ładunku powierzchniowego adsorbentu metodą miareczkowania potencjometrycznego.
Wpływ adsorpcji lizozymu na stabilność suspensji tlenku chromu(III) zależy
od pH roztworu. W pH 3 i 4,6 makrocząsteczki lizozymu nie adsorbują się
na powierzchni tlenku metalu ze względu na silne odpychanie elektrostatycznego adsorbent – adsorbat. Jednakże, obecność lizozymu w układzie
powoduje jego stabilizację, tzw. stabilizację zubożania. W pH 7,6 wypadkowy ładunek powierzchniowy tlenku metalu jest bliski 0, a zatem pewna
ilość biopolimeru adsorbuje się na jego powierzchni przyczyniając się do
stabilizacji układu (stabilizacja steryczna). Z kolei, w pH 9 na skutek adsorpcji makrocząsteczek lizozymu zaobserwowano destabilizację suspensji. Jest
ona związana z neutralizacją ładunku powierzchniowego tlenku chromu(III)
przez dodatnie makrocząsteczki białka.
Właściwości elektrokinetyczne układu tlenek cyrkonu – surowicza
albumina wołowa
Katarzyna Szewczuk-Karpisz, Małgorzata Wiśniewska
Potencjał elektrokinetyczny, inaczej potencjał dzeta (ξ), określany jest jako
różnica potencjału pomiędzy warstwą adsorpcyjną i ruchomą częścią warstwy dyfuzyjnej. Decyduje on o przebiegu wielu reakcji, a także o stabilności
układów koloidalnych. Wzrost potencjału dzeta oznacza wzrost sił odpychających między cząstkami, czyli zwiększenie stabilności układu koloidalnego.
W celu skutecznego usunięcia zanieczyszczeń koloidalnych z wody należy
obniżać wartość potencjału dzeta, najlepiej do zera. Przy wartości ξ = ±30
mV możliwa staje się koagulacja cząstek, a przy ξ = 0 dochodzi do całkowitego zaniku warstwy dyfuzyjnej [1].
W tej pracy określono właściwości elektrokinetyczne układu surowicza
albumina wołowa (BSA) – tlenek cyrkonu (ZrO2). Potencjał dzeta cząstek
tlenku metalu został zmierzony przy wykorzystaniu zetametru Nano-ZS
(Malvern Instruments). Z kolei, gęstość ładunku powierzchniowego tlenku
cyrkonu została określona metodą miareczkowania potencjometrycznego. Wszystkie pomiary prowadzono przy braku i w obecności surowiczej
albuminy wołowej. Uzyskane informacje pozwolą na określenie mechanizmu
stabilności suspensji tlenku cyrkonu w obecności określonego białka, a tym
samym będą pomocne przy opracowywaniu skutecznej metody usuwania
koloidalnego tlenku cyrkonu z wód i ścieków.
[1] Kowal AL, Świderska-Bróź M, Oczyszczanie wody. Podstawy teoretyczne i technologiczne, procesy i urządzenia. PWN. Warszawa 2009.
Bezpieczeństwo Pacjenta w Systemie Ochrony Zdrowia
Rafał Szpakowski, Grażyna Dykowska, Adam Fronczak
Wystąpienie ma na celu przybliżyć problematykę Bezpieczeństwa Pacjenta
w Systemie Opieki Zdrowotnej. Pomimo, iż temat ten od ponad dekady
funkcjonuje w sposób zauważalny w obiegu międzynarodowym to jednak
dopiero od niedawna stał się przedmiotem szczególnej uwagi zarówno w
Polsce jak i innych krajach Unii Europejskiej.
Bezpieczeństwo Pacjenta (ang. patient safety) jest terminem o szerokim zakresie pojęciowym, który może dotyczyć zarówno elementarnych
kwestii, związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych, jak komunikacja interpersonalna, czy wiedza i umiejętności osoby wykonującej zawód
medyczny, jak i bardziej złożonych, zaawansowanych elementów Systemu
Ochrony Zdrowia jak sposób organizacji pracy (ergonomia pracy). Dualizm
bezpieczeństwa pacjenta polega z jednej strony na tym, iż pacjent może być
narażony na potencjalną szkodę w związku z opieką zdrowotną, ale ostatecznie jej nie doznać (zdarzenia niepożądane niedokonane), z drugiej strony
bezpieczeństwo pacjenta może odnosić się do szkody faktycznie zaistniałej
(zdarzenia niepożądane dokonane). Z kolei szkoda może upośledzać
organizm człowieka w sposób fizyczny lub funkcjonalny. Innym przykładem
dualistycznego ujęcia bezpieczeństwa pacjenta może być podział bezpieczeństwa pacjenta na wymiar techniczny (profesjonalizm działania) i wymiar
funkcjonalny (profesjonalizm relacji).
Historyczna datą w nauce o bezpieczeństwie pacjenta (ang. patient safety
science) był raport Instytutu Medycyny (ang. Institute of Medicine, OIM) z
1999 r. pt. „To Err Is Human. Building a Safer Health System”. Raport ten
w sposób wcześniej niespotykany dokonywał oszacowania skali błędów
medycznych w USA, jednak co ważniejsze wskazywał on, iż główną obecnie
przyczyną szeroko rozumianych błędów w ochronie zdrowia nie jest brak
wiedzy, czy umiejętności, ale zła organizacja systemów opieki zdrowotnej.
Do chwili obecnej powstało kilka znaczących narzędzi i badań w obszarze
bezpieczeństwa pacjenta.
Cenne gatunki porostów stwierdzonych na carpinus betulus w Puszczy
Boreckiej
Justyna Olga Szydłowska
Puszcza Borecka jest kompleksem leśnym położonym w północno-wschodniej Polsce na Pojezierzu Ełckim, liczącym łącznie około 23 000 ha, którego
zbiorowiska leśne zdominowane są przez grądy Tilio-Carpinetum. Puszcza
Borecka stanowi Specjalny Obszar Ochrony Siedlisk (SOO) Natura 2000,
ważny dla Wspólnoty Europejskiej („Ostoja Borecka” - PLH280008), który
science
110
zawiera jednocześnie Obszar Specjalnej Ochrony Ptaków (OSO) Natura
2000 („Puszcza Borecka” - PLB280006).
Badania lichenologiczne omawianego obszaru przeprowadzono w 2013
roku. realizowanych jako część pracy doktorskiej pt. „Znaczenie grabu
Carpinus betulus w zachowaniu różnorodności biologicznej porostów epifitycznych w grądach subkontynentalnych Tilio-Carpinetum w kompleksach
leśnych o różnym stopniu fragmentacji”. Dokonywano spisów gatunkowych
bezpośrednio w terenie dla gatunków możliwych od razu do identyfikacji,
natomiast w przypadku gatunków trudniejszych diagnostycznie pobierano próby do analiz laboratoryjnych (morfologiczno-anatomicznych oraz
chemicznych). Skład wtórnych metabolitów porostowych wykrywano przy
zastosowaniu chromatografii cienkowarstwowej (TLC).
łańcucha grup bocznych lub łączników powoduje obniżenie termoodporności polimeru [1]. Spośród wielu grup termostabilnych polimerów najbardziej
znanymi są grupy poliimidów i poliarylenów [2].
Obecnie trwają badania nad syntezą nowych termoodpornych polimerów,
których prekursorem jest 1-fenylo-2,6-dihydro-imidazo[1,5-c]chinazolin-3,5dion powstający na drodze czteroetapowej syntezy, przedstawiony na rys.
1. Temperatura rozkładu tego związku przekracza 360 , dlatego może on
być dobrym substratem wyjściowym do syntezy polimerów o zwiększonej
odporności termicznej [3].
Łącznie odnotowano 71 gatunków grzybów zlichenizowanych. Na badanym
obszarze stwierdzono 26 taksonów znajdujących się na czerwonej liście porostów Polski oraz 11 na czerwonej liście porostów zagrożonych w Polsce
północno-wschodniej. Zdiagnozowano 8 taksonów podlegających ochronie
prawnej w Polsce. Ścisłą ochroną gatunkową objętych jest 7 gatunków
natomiast częściową jeden. Badana biota porostów obejmuje 10 gatunków
posiadających status wskaźników niżowych lasów puszczańskich.
H
N
Przedstawione wyniki świadczą o dużym znaczeniu grabu pospolitego dla
zachowania zróżnicowanej bioty porostów epifitycznych, w tym dla gatunków najcenniejszych, silnie zagrożonych w Polsce.
„Projekt został sfinansowany ze środków Narodowego Centrum Nauki
przyznanych na podstawie
decyzji numer DEC-2013/11/N/NZ9/04686”
Eozynofilia w przebiegu chorób rozrostowych układu krwiotwórczego –
studium przypadku klinicznego
Agnieszka Szymczyk, Justyna Markowicz, Tomasz Roman, Arkadiusz
Macheta, Barbara Cuch
Eozynofilia, czyli wzrost liczby granulocytów kwasochłonnych powyżej wartości prawidłowych, jest najczęściej wiązana z chorobami pasożytniczymi,
alergicznymi, deficytami odporności, przyjmowanymi lekami oraz chorobami o podłożu autoimmunologicznym. Jest ona także charakterystyczna
dla przewlekłej białaczki eozynofilowej (CEL) oraz zespołu eozynofilowego
(HES), dlatego w diagnostyce różnicowej należy uwzględnić choroby rozrostowe układu krwiotwórczego.
Mężczyzna, lat 55, nieleczony przewlekle, z uczuciem pełności w nadbrzuszu oraz dyskomfortem w obrębie klatki piersiowej został skierowany do
Kliniki Hematoonkologii z powodu eozynofilii (WBC 25,12K/ul, EO 20,98K/
ul) oraz splenomegalii (w USG jamy brzusznej śledziona powiększona –
ok. 174mm w osi długiej). W wykonanym badaniu cytologicznym szpiku
kostnego stwierdzono przewagę układu granulocytarnego ze znacznym
zwiększeniem odsetka form kwasochłonnych (ok. 50%). Wykazano ponadto
ekspresję genu FIP1L1-PDGFRA, nie stwierdzono natomiast obecności
mutacji w obrębie genu JAK-2 oraz fuzji genów BCR/ABL1. Przeprowadzona diagnostyka w kierunku chorób pasożytniczych wykluczyła tło infekcyjne
eozynofilii. Do terapii włączono imatinib początkowo w dawce 100mg/dobę
przez 3 kolejne dni, następnie 100mg/tydzień uzyskując ustąpienie objawów
klinicznych po 2 tygodniach leczenia oraz uzyskanie remisji hematologicznej
w 3. miesiącu leczeniu. W kontrolnym badaniu wykonanym po 6. miesiącu
leczenia nie stwierdzono ekspresji genu FIP1L1-PDGFRA.
Eozynofilia może towarzyszyć chorobom rozrostowym układu krwiotwórczego takim jak: ostre białaczki limfoblastyczne (ALL), chłoniaki T-komórkowe,
atypowe przewlekłe białaczki szpikowe, przewlekłe białaczki mielomonocytowe (CMML) i chłoniaki Hodgkina (HL), dlatego niezwykle ważna jest
szybka oraz sprawnie przeprowadzona diagnostyka.
Synteza 1-fenylo-2,6-dihydro-imidazo[1,5-c]chinazolin-3,5-dionu oraz
możliwości jego wykorzystania w syntezie organicznej
Agnieszka Szyszkowska
Popyt rynku stał się kołem napędowym do syntezy i badania właściwości
termicznie odpornych materiałów. Dużą grupę związków o takich właściwościach stanowią polimery nazywane termostabilnymi lub termoodpornymi. Związki te podczas długotrwałej eksploatacji (do 25000 godzin) w
temperaturze niższej niż 300 nie ulegają termicznej degradacji, a podczas
krótkotrwałego ogrzewania (do 300 godzin) w temperaturze 500 nie zmieniają kształtu i nie ulegają stopieniu. Większość polimerów o zwiększonej
odporności termicznej posiada w łańcuchu pierścienie aromatyczne lub
heterocykliczne. Należy jednak pamiętać, iż wprowadzenie do głównego
O
N
N
H
O
Rys. 1. Wzór półstrukturalny 1-fenylo-2,6-dihydro-imidazo[1,5-c]chinazolin
-3,5-dionu
Literatura:
1. J. F. Rabak, Współczesna wiedza o polimerach, (2008) Wydawnictwo
Naukowe PWN.
2. P. M. Hergenrother, High Performance Polymers (2003) vol.15 no. 1,
3-45.
3. A. Klasek, K. Koristek, A. Lycka, M. Holcapek, Tetrahedron (2002) 59,
1283-1288.
Tatuaż z wirusem w prezencie. Analiza wiedzy studentów Uniwersytetu
Śląskiego w Katowicach na temat wirusów HBV i HCV oraz możliwości
zarażenia się nimi w trakcie tatuowania
Mariola Śleziona, Lucyna Graf
Od wieków ludzie ozdabiali swoje ciała biżuterią, makijażem i permanentnymi rysunkami na skórze. Badania naukowców dotyczące dróg emisji
wirusów HBV i HCV sprawiły, że tatuowanie okazało się jedną z częstszych
dróg transmisji tych wirusów.
Celem pracy była analiza wiedzy studentów Uniwersytetu Śląskiego w
Katowicach, dotycząca wirusów HBV i HCV oraz ryzyka zarażenia się tymi
wirusami w czasie tatuowania.
Badanie wykonano w terminie od 01.04.14r. – 30.04.14r. Objęto nim 54
studentów w wieku od 20 do 23 lat posiadających tatuaż. W badaniu wykorzystano ankietę własnej konstrukcji opracowaną dla potrzeb badania.
Badaniem objęto 54 osoby (42 mężczyzn i 12 kobiet). 90,7% ankietowanych
słyszało o WZW. 73,5% studentów uważało, że można się zarazić wirusami
HBV i HCV w trakcie tatuowania. 38,8% respondentów uznało, że można
zaszczepić się przeciw wirusowi HCV. Odsetek 55,5% wykonał tatuaż w
profesjonalnym salonie. 83,3% badanych zwracało uwagę na używanie
przy zabiegu jałowych rękawic, a 3,7% miało świadomość, że ich nie użyto.
U 9,3% ankietowanych po zabiegu wystąpiła infekcja, a zaledwie 5,5%
studentów wykonało sobie po tatuowaniu badanie na obecność wirusów
HBV i HCV.
Wnioski:
• Badani wykazali niski poziom wiedzy na temat wirusów HBV i HCV, szczególnie w zakresie dróg transmisji i szczepień.
• Świadomość zwiększonego ryzyka przeniesienia wirusów w czasie tatuowania w przypadkowych miejscach była ograniczona.
• Należy rozszerzyć wśród młodzieży działania edukacyjne w tym zakresie.
Modulation of NAMI-A binding to holo-transferrin by the presence of
albumin and other components of human serum
Klaudyna Śpiewak, Grażyna Stochel, Małgorzata Brindell
111
Currently applied cancer therapy is effective in destroying tumours, but still
can cause dangerous side effects. Targeted drug delivery is a solution to
this problem. A new and attractive strategy to enhance therapeutic properties of drugs is to deliver these agents specifically to defined target cells
thus keeping them away from healthy cells. Recent studies focus on the
transferrin receptor (TfR), carrier protein for transferrin (Tf) which is taking
part in cellular iron uptake.[1] Due to overexpression of TfR in primary proliferating malignant cells,[2] this receptor is an attractive molecule for targeted
cancer therapy. TfR can be targeted in two ways: the delivery of a drug into
malignant cells or blocking the function of receptor leading to cancer cells
death. This finding leads to the concept that the transferrin uptake pathway
could be used for delivery of chemotherapeutic drugs or other molecular
cargo to cancer cells.[3] The transferrin targeted delivery is proposed as a
mechanism of uptake for antitumor ruthenium complex NAMI-A.[5,6]. The
knowledge about its mode of action is very obscure in comparison to the
well-known cisplatin. Since NAMI-A is administrated to systemic blood circulation binding of drug to transferrin should be examined. This information
will give an answer as to what percentage of administrated complex can be
specifically transported into cancer cells.
Our research shows that holo-transferrin binds NAMI-A complex in about
1:1 (Ru/Tf) molar ratio in a simplified serum model in the presence of albumin as a competitive binding target. Addition of small-molecule components
of serum, like amino acids, lactate, citrate and oxalate and others, increases
NAMI-A binding to transferrin up to 2:1. What is interesting the presence of
metal ions (Ca2+, Mg2+, Zn2+) increases the amount of ruthenium bound to
transferrin even more to 3:1 molar ratio.
Acknowledgements:
Grant K/PBM/000241, 2014-2016, from Polish Ministry of Science and High
School Education is gratefully acknowledged.
New method for precise saturation quantification in lactoferrin preparations for sepsis treatment
Klaudyna Śpiewak, Grzegorz Majka, Magdalena Strus, Grażyna Stochel,
Małgorzata Brindell
Lactoferrin (Lf) is a glycoprotein and a member of a transferrin family, thus
belonging to those proteins capable of binding and transferring Fe3+ ions.
There are three forms of lactoferrin according to its iron saturation: apolactoferrin (iron free), monoferric form (one ferric iron), and hololactoferrin (binds
two Fe3+). Lactoferrin is one of the components of the immune system
of the body; it has antimicrobial activity and is part of the innate defence,
mainly at mucoses. In particular, lactoferrin provides antibacterial activity to
human infants. [1,2]
Bovine lactoferrin (Lf) supplementation has been implied in prevention of
late-onset sepsis in preterm very low birth weight neonates [3]. However,
little attention has been paid to iron saturation level of Lf preparations used
in reported studies. This seems alarming as there is evidence for Lf serving
as iron donor for pathogen species. Biological impact of various Lf species
is still poorly understood and requires further research. Also, we endeavour to obtain Lf saturated with manganese ions (MnLf). It seems plausible
that MnLf might tip the balance of intestinal microbial ecology in favour of
probiotic species that require manganese for their growth.
Here, we present method for quantification of iron saturation levels of bovine
Lf preparations based solely on the defined ratio of absorbances. Combining UV-Vis, ELISA and ICP-MS we plotted calibration curve between metal
saturation levels and absorbance ratio [4]. Also, several methods serving to
obtain MnLf were inspected and evaluated.
1. Adlerova L. Veterinarni Medicina, 53, 2008 (9): 457–468.
2. Levin RE. (2006). Food biotechnology. Boca Raton, FL: CRC/Taylor &
Francis. p. 1028. ISBN 0-8247-5329-1.
3. Manzoni, P. Curent Opinion in Infectious Diseases 24, (2011).
4. Majka, G., Śpiewak K.. Anal Bioanal Chem 405, (2013).
Grant, 2013/09/B/NZ6/00849, from Polish Ministry of Science and High
School Education is gratefully acknowledged
Świadomość rodziców dotycząca postępowania w przypadku urazów
zębów u dzieci - badanie kwestionariuszowe
Magdalena Świątkowska, Joanna Kargol, Aleksandra Kołodziejek
Urazy zębów stanowią drugą co do częstości przyczynę szukania przez
pacjentów pomocy w gabinecie stomatologicznym. Ich umiejętne zaopatry-
science
wanie jest podstawą dla prawidłowego rozwoju zgryzu i uzębienia stałego.
Badania wykazują, że 1/3 dzieci w wieku przedszkolnym doznaje urazów
zębów mlecznych, co ma duży wpływ na przyszły wygląd zębów stałych.
Rokowania po urazach zależą często od umiejętności udzielenia pierwszej
pomocy dziecku przez osoby znajdujące się na miejscu wypadku. Są to w
większości przypadków rodzice.
Celem pracy jest ocena wiedzy rodziców dotycząca postępowania w przypadku urazów zębów, zarówno stałych jak i mlecznych, u dzieci.
W ankiecie wzięło udział 600 rodziców dzieci leczących się w Zakładzie
Stomatologii Dziecięcej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Ankieta
zawierała 30 pytań dotyczących przebytych urazów zębów wśród dzieci
oraz schematu postępowania w określonych przypadkach. Wypełnione
przez rodziców ankiety zostały poddane analizie statystycznej z wykorzystaniem testu niezależności chi-kwadrat oraz korelacji rang Spearmana.
Analiza danych wykazała, że 68% ankietowanych twierdzi że nie otrzymało
nigdy informacji dotyczących postępowania w momencie urazu zęba. 63%
rodziców uważających że wiedzą jak udzielić dziecku pomocy podczas
urazu, nie włożyłoby wybitego zęba stałego do zębodołu, a 66% nie wie,
jak dostarczyć wybity ząb do stomatologa. Jedynie 17% ankietowanych
przyznało że informacje na temat urazów uzyskało od swojego stomatologa
lub pediatry. Zdecydowana większość rodziców uważa swój stan wiedzy
na temat urazów zębów za niewystarczający, a 84% ankietowanych wyraża
zainteresowanie jej poszerzeniem.
Badanie wykazało, że wiedza rodziców dotycząca pierwszej pomocy w
przypadku urazów zębów jest nieodpowiednia. Konieczne wydaje się podniesienie świadomości rodziców w takich przypadkach, poprzez wdrożenie
odpowiednich programów edukacyjnych.
Narażenie mieszkańców Krakowa na pył zawieszony w powietrzu PM10
i PM2.5
Nikodem Targosz, Monika Ścibor, Andrzej Galbarczyk, Ludwik Odrzywołek,
Magdalena Klimek
Od wielu lat obserwuje się pogorszenie jakości powietrza w Polsce, również
aglomeracja miejska w Krakowie posiada najwyższe wskaźniki zanieczyszczenia powietrza. Fakt ten jest spowodowany nadmierną emisją zanieczyszczeń na terenie miasta; poprzez duży ruch uliczny, prowadzony przemysł
oraz palenie w piecach węglowych.
Jednym z poważnych zagrożeń dla zdrowia mieszkańców Krakowa są pyły
zawieszone: PM10 i PM2.5. Za szczególnie niebezpieczną uznaje się frakcję
PM2.5 przede wszystkim ze względu na niewielką średnicę cząsteczki.
Ułatwia to jej dostawanie się głęboko do dróg oddechowych i osadzanie na
powierzchni pęcherzyków płucnych, a następnie przedostawanie do układu
krwionośnego. Objawy patologiczne ze strony układu oddechowego i sercowo-naczyniowego są jednymi z najczęstszych konsekwencji narażenia na
wysokie stężenia pyłu. Ponadto, ze względu na fakt, iż frakcje są nośnikiem
m. in. wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych /WWA/ wykazują również działanie mutagenne i kancerogenne.
Próba odpowiedzi, na jakie wartości pyłu zawieszonego PM10 i PM2.5 są
narażeni mieszkańcy Krakowa i jak to narażenie kształtuje się w zależności
od pory roku.
Wykonano łącznie 400 pomiarów stężenia pyłu zawieszonego w powietrzu
PM10 i PM2.5 w okresie 20.03.2013–18.10.2014. Badania wykonano na
terenie miasta Krakowa w różnych lokalizacjach, a dobór mieszkańców był
losowy, spośród listy ochotników, którzy wcześniej wyrazili chęć i zgodę na
przeprowadzenie badania u siebie w domu .
Każdy pojedynczy pomiar trwał pełne 24 godziny. Badanie wykonywano
w bezpośrednim otoczeniu kolejnych uczestników badania, osobistym
pyłomierzem Side Pak AM510– dwa urządzenia umieszczano wewnątrz pomieszczeń: uzyskano po 100 pomiarów PM10 i PM2.5 oraz dwa urządzenia
umieszczono na zewnątrz: podobnie odnotowano po 100 pomiarów PM10
i PM2.5.
Równocześnie przeanalizowano pomiary PM10 i PM2.5 z trzech stacji automatycznego monitoringu powietrza Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony
Środowiska/WIOŚ/ w Krakowie– w dniach, w których wykonywano pomiary
mobilnymi pyłomierzami.
Zarejestrowana na zewnątrz pomieszczeń wartość stężenia PM10 została
przekroczona w stosunku do dopuszczalnych norm w 41% pomiarów, natomiast wewnątrz pomieszczeń została przekroczona tylko w 14%. Największa ilość pomiarów, w których stężenie PM10 przekraczało normę została
odnotowana w okresie zimowym i stanowiły one aż 80% wszystkich
science
pomiarów dokonanych w tym okresie.
Porównując wyniki stężeń PM10 odnotowane przez osobisty monitor z
wartościami ze stacji WIOŚ stwierdzono, że w 43 lokalizacjach Krakowa
stężenie pyłu zawieszonego PM10 było niższe niż w stacjach WIOŚ, ale w
15 lokalizacjach Krakowa były niestety jeszcze wyższe niż podają stacje
monitoringowe.
Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że narażenie na pył
PM2.5 na zewnątrz pomieszczeń jest znacznie większe niż podczas przebywania wewnątrz naszych mieszkań. Wartości stężeń PM2.5 zarejestrowane
przez mobilny pyłomierz- SidePak AM510 różnią się od wartości ze stacji
WIOŚ w Krakowie dokonanych w tym samym dniu. Zaobserwowano również, że w zależności od pory roku wartości stężeń PM2.5 wykazują wahania
i często w określonych porach roku przekraczają normę dopuszczalną.
Również przeprowadzono analizę regresji pomiędzy pyłami PM10, a PM2.5,
w której wykazano pozytywną i istotna zależność pomiędzy tymi zmiennymi.
Badanie z wykorzystaniem mobilnych aparatów SidePak AM510 w różnych
miejscach miasta Krakowa dostarcza informacji o faktycznym narażeniu
poszczególnych mieszkańców na zanieczyszczenia pyłowe w różnych
lokalizacjach, podczas gdy stacje monitoringowe WIOŚ dostarczają tylko
informacji punktowych.
Należy przez cały rok monitorować stan zanieczyszczenia powietrza ze
szczególną starannością w okresie grzewczym, aby móc na bieżąco informować mieszkańców o ewentualnych zagrożeniach.
Dla władz lokalnych działania w tym obszarze powinny być priorytetowe,
po to by zmniejszać narażenie na zanieczyszczenia powietrza i ewentualne
niepożądane skutki zdrowotne.
Wydaje się zasadnym dalsze prowadzenie pomiarów przy pomocy mobilnych pyłomierzy i poszerzenie bazy danych, aby dokonać szerszej analizy
zależności między stężeniami PM10 i PM2.5 odnotowanymi przez osobiste
pyłomierze i stacje WIOŚ z uwzględnieniem odległości od tych stacji.
Ze względu na wysokie stężenia PM2.5 zaleca się: przestrzeganie ograniczenia lub w miarę możliwości nie wychodzenie z domu w dni o wysokich
wartościach stężeń pyłu, uwrażliwianie mieszkańców Krakowa o skali problemu, kontynuowanie działań zmierzających do ograniczania ogrzewania
węglem i drewnem w domach, a także tworzenie programów profilaktycznych nakierowanych na wczesne wykrywanie schorzeń charakterystycznych
dla osób narażonych na wysokie stężenia pyłów.
Badanie w ramach projektu sfinansowanego ze środków Narodowego
Centrum Nauki DEC-2011/03/BNZ7/00644
Zmiany nekrotyczne w przebiegu posocznicy meningokokowej
Aleksandra Tańska, Marek Detko, Adam Nogalski
Posocznica meningokokowa jest stanem zagrażającym życiu, wiążącym się
z wysoką śmiertelnością. Stanowi on główną przyczynę śmierci pacjentów
w stanie bardzo ciężkim i krytycznym. Pacjenci z posocznicą wymagają
starannej i złożonej opieki ze względu na dynamiczny i nieprzewidywalny
przebieg tego zespołu klinicznego. W jego następstwie mogą rozwinąć się
wtórne stany patologiczne, np. DIC, wstrząs, niewydolność wielonarządowa,
które dodatkowo pogarszają rokowanie.
Zespół rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego (DIC - disseminated intravascular coagulation) stanowi istotny czynnik obciążający dla
pacjenta. W wyniku aktywacji kaskady krzepnięcia dochodzi do powstawania zakrzepów w drobnych naczyniach krwionośnych, co prowadzi do
mikrozawałów, niedotlenienia i zmian martwiczych w obrębie narządów
wewnętrznych i skóry, a następujące zużycie płytek i czynników krzepnięcia
oraz aktywacja fibrynolizy prowadzi do krwotoków. Zmiany martwicze w
obrębie kończyn i skóry są częstą przyczyną interwencji chirurgicznych.
Leczenie ogniskowych zmian martwiczych skóry jest zbliżone do leczenia
oparzeń i obejmuje usunięcie tkanek martwiczych i zaopatrzenie ubytków
przeszczepami skórnych różnej grubości w zależności od ich głębokości.
Natomiast w przypadku niedokrwienia dystalnych części kończyn (gdy martwicy oprócz skóry uległy również mięśnie) wykonuje się amputacje.
Na postawie przypadku 47-letniej chorej leczonej pierwotnie z powodu
piorunującego wstrząsu septycznego o potwierdzonej laboratoryjnie etiologii
Neisseria meningitidis, a następnie hospitalizowanej w Klinice Chirurgii
Urazowej i Medycyny Ratunkowej SPSK Nr 1 w Lublinie, omówimy zakres
zmian martwiczych skóry i kończyn, będących powikłaniami posocznicy
oraz podjęte leczenie chirurgiczne, a także przedstawimy rokowanie i dalsze możliwości terapeutyczne.
112
Właściwości reologiczne mimetyków napojów fermentowanych otrzymanych na bazie inuliny i preparatów białek serwatkowych
Kamil Toczek, Marcelina Olszak, Paulina Kęska, Katarzyna Magdalena
Gorajek
Duża konkurencja na rynku przetworów mlecznych jak również wzrost
popularności produktów ze zmniejszoną zawartością tłuszczu zmuszają producentów do tworzenia nowych asortymentów o właściwościach
nieodbiegających pod względem aromatu, smaku i tekstury. Konsumenci
z uwagi na swoje zdrowie coraz częściej zaczynają sięgać po produkty o
obniżonej kaloryczności. Celem przeprowadzonych badań było stworzenie
mimetyku napoju fermentowanego otrzymanego na bazie inuliny i różnych
preparatów białek serwatkowych. Do szczegółowych zadań pracy zaliczyć
można także optymalizację zawartości inuliny stanowiącej główny składnik
teksturotwórczy oraz zastosowanie różnych preparatów białek serwatkowych jako źródła laktozy dla użytej mikroflory. Ze względu na prebiotyczne
właściwości inuliny w pracy zastosowano mikroflorę probiotyczną wzbogacającą tradycyjne szczepy jogurtowe. W pracy określono pH produktów
(przed zaszczepieniem bakteriami jogurtowymi i po fermentacji), oznaczono
także lepkość, twardość, adhezyjność i kohezyjność gotowych wyrobów
jogurtopodobnych. Wykazano, że odpowiednio dobrane stężenie inuliny i
białek serwatkowych może pozytywnie wpłynąć na właściwości wytworzonego produktu i możliwe jest uzyskanie mimetyków o konsystencji zbliżonej
do produktów dostępnych na rynku.
Wybór terapii w zaawansowanym klinicznie gruczolakoraku płuca z
mutacją genu EGFR oraz podkreślenie istotność badań molekularnych
i precyzyjnej oceny histopatologicznej
Małgorzata Tomczyk, Robert Kieszko
Rak gruczołowy płuca to jeden z coraz częściej występujących typów
nowotworów płuca (30%). Leczenie w zaawansowanym stadium opiera się
głownie na chemio- i/lub radioterapii lub też na leczeniu celowanym inhibitorem kinazy tyrozynowej dla receptora EGFR. Celem pracy jest określenie
skuteczności i wyboru terapii w zaawansowanej klinicznie postaci gruczolakoraka płuca, który opisuje poniższy przypadek.
Pacjentka lat 57, niepaląca, przyjęta do Kliniki Pneumonologii, Onkologii i
Alergologii SPSK nr 4 w Lublinie z rozpoznaniem rozległego procesu nowotworowego lewego płuca i opłucnej lewej oraz raka płaskonabłonkowego
przerzutowego z biopsji węzła nadobojczykowego lewego. Po konsultacji
wyników z zespołem Kliniki wykonano biopsję transtorakalną lewej strony
klp. Na podstawie badania hist.- patu rozpoznano u niej zamiast raka
płaskonabłonkowego, raka gruczołowego płuca lewego i opłucnej lewej z
przerzutami do wątroby i kości. W badaniu molekularnym wykryto aktywną
mutację w genie EGFR. Po 2 cyklach leczenia chemioterapią (cisplatyna i
pemetrexed ) w TK klp i j. brzusznej stwierdzono nowe zmiany przerzutowe.
W związku z tym zastosowano leczenie erlotynibem. W kolejnym TK klp i j.
brzusznej w porównaniu z badaniem poprzednim: niemal całkowita regresja
nacieków opłucnej po stronie lewej i nacieku przywnękowego oraz węzłów
chłonnych śródpiersia i wnęk. Brak zmian hipodensyjnych w wątrobie.
Podsumowują zamieszczony opis przypadku można wyciągnąć co najmniej
dwa główne wnioski:
1) W przypadku najmniejszych wątpliwości co do pierwotnego rozpoznania
patomorfologicznego należy badanie powtórzyć i pobrać wycinek hist.
–pat.
2) U pacjentów z mutacja w genie EGFR należy jako pierwszą linie leczenia
zastosować inhibitory kinazy tyrozynowej dla zmutowanego rec. EGFR
(erlotynib), zwłaszcza u pacjentów niepalących i z rozpoznanym histopatologicznie gruczolakorakiem, co znajduje również potwierdzenie w światowej
literaturze medycznej.
Wpływ turystyki pieszej na antropofityzację runa lasów bukowych w
środkowej części Wyżyny Częstochowskiej
Tomczyk Przemysław, Krasoń Katarzyna, Wierus Monika
Wyżyna Częstochowska wyróżnia się bogactwem i oryginalnością zjawisk
przyrodniczych. Uznana została za jedno z najpiękniejszych i najcenniejszych przyrodniczo miejsc w Polsce. W 1981 roku została objęta ochroną
przez utworzenie Zespołu Jurajskich Parków Krajobrazowych. Miejsce to
jest doskonałe do uprawianie turystyki wypoczynkowej jak i kwalifikowanej takiej jak; jazdy rowerowej, spaleologii czy wspinaczki skałkowej. W
konsekwencji zmasowanej turystyki wypoczynkowej i kwalifikowanej często
dochodzi do przekroczenia barier pojemności turystycznej, czyli zakłócenia
science
113
procesów ekologicznych i zaburzenia świata biotycznego, co doprowadza
do degradacji walorów przyrodniczo - krajobrazowych. Obszar wymaga
szczegółowych badań pod kontem oddziaływań turystyki na przyrodę. Narastająca presja ze strony turystyki skłoniły nas do postawiania sobie pytania,
jaki ma ona wpływ na zróżnicowania flory wzdłuż szlaków turystycznych.
Badania prowadzono wzdłuż trzech szlaków turystycznych w regionie
Niegowej, Rezerwatu Sokole Góry i Rezerwatu Parkowe. Na badanych
szlakach turystycznych co 200 m, wyznaczano punkty pomiarowe: po
obydwu stronach szlaku zaznaczano strefy długości 10m i szerokości 2m.
Strefy po każdej stronie szlaku były ponadto podzielone wzdłuż na 2 części,
każda o szerokości 1m, w celu oceny wpływu odległości od szlaku na skład
gatunkowy flory. W każdym punkcie pomiarowym prowadzono inwentaryzację spotkanych gatunków oraz oceniono ich liczebność lub stopień pokrycia
terenu. Łącznie stwierdzono występowanie 101 gatunków z 43 rodzin. Florę
badanych dróg tworzyły przede wszystkim gatunki rodzime (96%). Wśród
stwierdzonych gatunków odnotowano rośliny chronione m. in. Daphne
mezereum, Hepatica nobilis czy Melittis melissophyllum.
Metoda cytometrii przepływowej w badaniu poziomu uszkodzeń i aktywacji płytek krwi u pacjentów z chorobą Gravesa-Basedowa
Małgorzata Tomczyńska, Joanna Saluk
Analiza funkcjonalności płytek krwi opiera się na pomiarze stopnia ich
aktywacji i zdolności reaktywnych. Płytki krwi są wrażliwe na działanie wielu
aktywatorów egzo- i endogennych, co wynika z dużej liczby różnego typu
receptorów obecnych na ich powierzchni. Badanie tych komórek we krwi
pełnej metodą cytometrii przepływowej pozwala jednocześnie określić ich
akty-wację, czyli stan pobudzenia oraz reaktywność, a więc odpowiedź
na działanie agonisty. Metoda cytometrii pozwala analizować biologiczną
aktywność płytek w ich fizjologicznym środowisku, w warunkach ex vivo.
Określana jest ona poprzez specyficzną odpowiedź funkcjonalną płytek,
która przejawia się poprzez zmiany ekspresji ich powierzchniowych receptorów błonowych. Rozumiana w ten sposób reaktywność płytek jest funkcją
wyczerpania jak i zużycia płytek krwi w organizmie.
Wygodnym markerem zniszczenia i eksploatacji płytek krwi w stanach fizjologicznych oraz chorobowych są mikrocząstki. Zwiększenie ich miana może
świadczyć o występowaniu niektórych chorób. Ich obecność uważana jest
np. za swoisty marker diagnostyczny zakrzepicy, czy niewydolności serca.
Przy użyciu cytometrii przepływowej jako niezależny parametr oceniana
jest frakcja agregatów komórkowych tworzących się w warunkach krążenia
in vivo. Technika ta nie pozwala określić ilości antygenu, która przypada
na pojedynczą komórkę w wytworzonym agregacie, ale umożliwia pomiar
fluorescencji generowanej przez jeden obiekt, bez względu czy obiekt ten
stanowi pojedynczą komórkę czy agregat wielu komórek.
Wzrost zużycia i aktywacji płytek krwi określanych za pomocą stopnia
agregacji i ilości mikropłytek zauważono w przeprowadzonych badaniach
u chorych na chorobę Gravesa-Basedowa. Wyniki pomiarów świadczące o
wzmożonej aktywacji i reaktywności płytek krwi wskazują na niebezpieczeństwo rozwoju zmian w obrębie naczyń krwionośnych u chorych.
Resistance profiles in Enterococcus spp
Aleksandra Trościańczyk, Grażyna Ziółkowska, Aneta Nowakiewicz, Sebastian Gnat
The enterococci were so far classified as physiological biota of people and
animals gastrointestinal tract or like in the case of E. faecium and E. faecalis,
as microbs which are responsible for opportunistic infections in human,
especially nosocomial. A dramatic increase of the population of resistant
bacteria (vancomycin, aminoglycosides) in the last years, has shown that
Enterococcus spp. have high level of natural resistance to many drugs and
are able to transfer genes horizontally (also to other species like Staphylococcus).
The aim of the study was to establish resistance phenotypes in Enterococcus spp. isolated from dogs and cats gastrointestinal tract.
A total of 211 enterococcal isolates from dogs and cats residing in the
vicinity ofLublin were collected. Collection included: E. faecalis (n=132),
E. faecium (n=13), E. gallinarum (n= 6), E. mundtii (n=3), E. durans (n=18),
E. columbae (n=11), E. casseliflavus (n= 4), E. hirae (n=8), E. avium (n=14),
E. pseudoavium (n=2). The bacterial antibiotic susceptibility was carried out
using: disk diffusion method (relative to: penicillin, ampicillin, vancomycin,
teicoplanin, erythromycin, tetracycline, ciprofloxacin, nitrofurantoin, chloramphenicol, quinupristin/dalfopristin, linezolid, enrofloxacin, gentamicin,
streptomycin, rifampicin, bacitracin) and the broth microdilution method
according to CLSI. MIC was determined for: penicillin, ampicillin, vankomycin, erythromycin, tetracycline, ciprofloxacin, enrofloxacin, gentamicin,
streptomycin and kanamycin.
Since statistically significant differences in resistance phenotypes beetwen
dogs and cats were not observed , all of the strains were accepted as one
group.
Enterococcus species were characterized by a high percentage of strains
resistant to: tetracycline (82%), erythromycin (78%), ciprofloxacin (73%). In
E. faecalis high level of vancomycin resistant (14%) and HLAR (High Level
Aminoglicoside Resistance) for gentamicin (27%), streptomycin (23%),
kanamycin (33%) was observed too.
The results indicate that pet animals, due to permanent presence of highly
resistant enterococci strains in their gastrointestinal tract, could be a potencial reservoir of resistance genes for another bacteria (eg Staphylococcus
spp.) and indirectly for human.
Ocena zaburzeń somatognozji u dzieci z Mózgowym Porażeniem Dziecięcym dla potrzeb kompleksowej rehabilitacji
Elżbieta Trzyna
Somatognozja jest funkcją korową, polegającą na uświadomieniu swojego
ciała, jego granic i poczuciu przynależności wszystkich jego części do jednej
całości. Konfiguracja tych elementów jest wynikiem syntezy ogółu wrażeń
odbieranych świadomie i podświadomie, które definiują usytuowanie organizmu człowieka w przestrzeni i w ruchu, w wyniku czego utworzony zostaje
schemat ciała, dokładnie zlokalizowany w strukturach nerwowych. Funkcja
somatognostyczna jest punktem wyjścia do nabywania wielu zdolności
m.in. orientacji w przestrzeni, mowy, uczenia się i kształtowania stosunków
międzyosobowych, dlatego istotne jest wczesne zdiagnozowanie zaburzeń i
wdrożenie odpowiedniego programu ich usprawniania w kompleksowej rehabilitacji. Celem badań było określenie zależności występowania zaburzeń
somatognozji w populacji dzieci z MPDz.
Materiał i metody: Badania przeprowadzono na grupie 30 pacjentów w
wieku 4 do 17 lat, ze zdiagnozowanym zespołem Mózgowego Porażenia
Dziecięcego, z uwzględnieniem typu klinicznego. Badanymi byli pacjenci
Regionalnego Ośrodka Rehabilitacyjno-Edukacyjnego dla Dzieci
i Młodzieży w Rzeszowie w wieku od 4 do 17 lat. Jako narzędzie badawcze
zastosowano: ankietę osobową, test rysunkowy oraz skalę MACS - system
klasyfikacji zdolności manualnych. Do analizy danych wykorzystano metody
statystyki opisowej oraz wnioskowanie statystyczne.
Wyniki i wnioski: Stwierdzono istotną statystycznie zależność pomiędzy typem MPDz, a wiekiem rozwojowym schematu ciała według testu
rysunkowego, co jest ważną informacją ze względu na potrzebę wczesnego
rozpoznania zaburzeń w trakcie kształtowania funkcji somatognostycznej i
dostosowania programu usprawniającego w poszczególnym typie MPDz.
U dziewczynek stwierdzono wyższy poziom rozwoju schematu ciała niż
u chłopców, co oznacza, że potrzebne jest ścisłe planowanie procesu
rehabilitacji charakterystyczne dla danej płci. Ponadto stopień sprawności
manualnej rąk według skali MACS powiązany jest z rozwojem schematu
ciała u dziecka.
Immunolocalization of atropin in gastrointestinal tract in rats
Grzegorz Tymicki, Marta Pawłowska, Wiesław Śleboda, Małgorzata Kapica,
Iwona Puzio
Adropin (ADR) was discovered by Kumar and colleagues in 2008. ADR is a
factor linking dietary macronutrient intake with energy homeostasis and lipid
metabolism. This peptide is expressed in rat brain, cerebellum, kidneys, heart, liver, and pancreas. However, current literature lacks information about
its localization in stomach and intestine. Therefore, the aim of our study was
set up to screen the immunohistochemical localization patterns of ADR in
gastrointestinal tract (duodenum, jejunum and liver).
Forty 2.5-month-old male Wistar rats were used and housed in a room
with controlled environmental condition. After 7-d of acclimatization, the
control animals (n=6) underwent a sham operation by an abdominal mid-line
incision, followed by gentle manipulation of the viscera (SHO), 6 rats were
subjected to gastrectomy (G) and 6 rats to antrectomy (A). The rats were
euthanized 6 weeks after surgery, and the duodenum, jejunum and liver was
collected and solidified in paraformaldehyde. Samples were prepared for
immunohistochemistry procedure (marked localization of adropin in tissues;
Ultra Vision Quanto Detection System HRP) and photograph using confocal
microscopy.
science
Analysis of photographs indicated that ADR is expressed in duodenum, jejunum an liver. Similar ADR immunoreaction was seen in the duodenum and
jejunum of experimental rats compared to SHO group. The SHO, gastrectomized and antrectomized rats were characterized by higher number of
adropin-immunoreactive cells in villi and crypt in duodenum than in jejunum.
The liver in the all groups characterized by similar number of adropin-immunoreactive cells.
In summary, ADR is expressed in liver and small intestine, hovewer the
duodenum indicated higher ADR immunoreaction that jejunum. The gastrectomy and antrectomy surgery not influence the distribution patterns of
ADR-immunoreactive cells in duodenum and jejunum.
Zespół dziecka potrząsanego(SBS) w świadomości rodziców i personelu medycznego
Kinga Tyrała, Monika Paniczek, Martyna Ledwoń
Potrząsanie niemowlęciem lub małym dzieckiem może stanowić poważne
zagrożenie dla ich zdrowia. Syndrom dziecka potrząsanego (Shaken Baby
Syndrom- SBS) jest formą przemocy, z której wielu rodziców nie zdaje sobie
sprawy i jest trudna do zdiagnozowania. SBS może prowadzić do uszkodzenia mózgu, zaburzeń rozwoju i zachowania, ślepoty a nawet śmierci.
Celem badań była ocena wiedzy na temat SBS wśród osób szczególnie
zaangażowanych w dbanie o zdrowie i bezpieczeństwo dzieci: rodziców,
lekarzy i pielęgniarek pracujących na oddziałach pediatrycznych oraz studentów medycyny.
Kwestionariusz wypełniło 589 osób: 207 lekarzy i pielęgniarek, 201 rodziców dzieci w różnym wieku oraz 181 studentów medycyny IV-VI roku.
Ankieta stworzona na potrzebę badań zawierała 34 pytania dotyczące
objawów i sposobów powstawania SBS, metod karania dzieci i stosowania
wobec nich przemocy.
Zaledwie 24% przebadanych rodziców, 51% studentów i 59% personelu medycznego kiedykolwiek słyszało o zespole dziecka potrząsanego.
Prawidłową definicję tego syndromu wskazało jednak 73% rodziców, 100%
studentów i 88% personelu medycznego. Większość przebadanych osób
(90%) zdaje sobie sprawę, że potrząsanie dzieckiem może być niebezpieczne dla jego zdrowia, ale ponad połowa ankietowanych nie wie, że jednorazowe potrząśnięcie może spowodować utratę wzroku lub śmierć dziecka.
80% rodziców, 97% studentów i 90% personelu medycznego uważa, że
SBS jest metodą przemocy.
Wnioski:
1. Poziom świadomości na temat SBS jest niski, dlatego należy objąć
programami edukacyjnymi dotyczącymi przemocy zarówno rodziców, jak i
personel medyczny.
2. Niepokojący jest fakt, że rodzice opiekujący się dziećmi nie wiedzą,
że jednorazowe potrząśnięcie dzieckiem może zagrażać zdrowiu i życiu
dziecka.
3. W odniesieniu do przemocy wobec dzieci nadal funkcjonują stereotypy,
które utrwalają to negatywne zjawisko.
114
Zakaźnych ŚUM do ustalenia właściwego rozpoznania upływały 2-4
tygodnie, a utrzymujący się długotrwały kaszel był wcześniej interpretowany
jako alergia, astma oskrzelowa, następstwa infekcji dróg oddechowych. U
części pacjentów ambulatoryjnych oraz u wszystkich hospitalizowanych
potwierdzono zakażenie Bordatella pertusis w oparciu o obecność swoistych przeciwciał w klasie IgA. W leczeniu najczęściej stosowano makrolidy.
Uzyskane wyniki wskazują na utrzymywanie się realnego zagrożenia
zakażeniem pałeczką krztuśca w populacji województwa śląskiego. Jednocześnie przemawiają za koniecznością propagowania strategii nowoczesnej
profilaktyki tej choroby w postaci szczepień ochronnych młodzieży i osób
dorosłych w celu zmniejszenia ryzyka transmisji infekcji i zachorowań wśród
najmłodszych dzieci, noworodków i niemowląt, dla których krztusiec jest
najbardziej niebezpieczny .
Unusual manifestation of Common Variable Immune Deficiency
Monika Walankiewicz
Common Variable Immune Deficiency (CVID) is a relatively frequent form
of primary immunodeficiency. The degree and type of deficiency of serum
immunoglobulins, and the clinical course, varies. There is a decrease in both
IgG and IgA; or even all three major types IgG, IgA, IgM are decreased. To
the correct diagnosis of CVID, there must be evidence of a lack of functional
antibodies. The usual presenting features of CVID are recurrent and often
severe infections involving the respriatory tract. However it may affect multiple organs mimicking other diseases.
The study reports the case of a 40-year-old Caucasian woman who developed symptoms characteristic of multiple sclerosis (MS) in 2007. Laboratory
tests during the first hospitalization in the neurology department, prior to the
MS-treatment admission, revealed IgG serum level accounting to 242 mg/
dL, IgA - 16 mg/ dL and IgM - 30 mg/dL, but gamma-globulin supplementation was not initiated. First symptom mimicking MS was an optic neuritis
with central vision loss persisting for 3 weeks. After 7 months attack-free
period, further progressive motor symptoms appeared. Despite the treatment gait imbalance and legs spasticity intensified leading to the necessity
of the wheelchair usage. After 3 years of inefficient treatment the patient
was directed to the Department of Clinical Immunology. The laboratory
tests revealed mild lymphopenia and severe hypogammaglobulinemia. Flow
cytometric analysis presented low B cell numbers with reduced switched
memory B cells. The patient showed impaired response to polysaccharide
-based anti-pneumococcal vaccine. After confirmation of CVID, the patient
started to receive gamma globulin supplementation. Relief of neurologic
symptoms was obtained rapidly.
To our knowledge it is one of the first reported cases of MS mimicking CVID,
confirming that there are various signs and symptoms of CVID that are yet
unknown.
Zastosowanie wysokosprawnej chromatografii przeciwprądowej do
izolacji związków kumarynowych z owoców Heracleum montegazzianum
Walasek M., Skalicka-Woźniak K., Grzegorczyk A. , Malm A.
Krztusiec - choroba przeszłości? Próba oceny epidemiologicznej i obrazu klinicznego krztuśca w województwie śląskim w latach 1999-2011
Uchańska Nina, Bichalska Magda
Pomimo szczepień ochronnych, krztusiec - ostra choroba zakaźna układu
oddechowego, kojarzona z wiekiem dziecięcym , wciąż stanowi istotny
problem zdrowotny nawet w populacjach krajów rozwiniętych. Uważa
się, że przyczyną jest m.in. wygasanie odporności poszczepiennej. Celem
pracy była ocena sytuacji epidemiologicznej i obrazu klinicznego krztuśca
w województwie śląskim w latach 1999-2011. Analizę przeprowadzono w
oparciu o dane Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Katowicach oraz materiał Katedry i Oddziału Klinicznego Chorób Zakaźnych ŚUM.
Uwzględniono dostępne dane epidemiologiczne, kliniczne i laboratoryjne.
W analizowanym okresie na terenie województwa śląskiego krztusiec
rozpoznano u 2114 osób. Zapadalność wahała się od 0,59 do 6,56 i była
niższa od średniej zapadalności na krztusiec w Polsce , ale wykazywała
podobną 3-4-letnią cykliczność wzrostu zachorowań. Najwięcej przypadków stwierdzano w grupach nastoletniej młodzieży i dorosłych. Wśród
chorych dorosłych nieznaczną przewagę stanowiły kobiety, natomiast wśród
młodzieży choroba częściej występowała u chłopców. Zachorowania w
większości miały charakter ogniskowy (szkoły i domownicy) i częściej były
stwierdzane u mieszkańców miast . U przeważającej większości pacjentów
hospitalizowanych lub konsultowanych w Oddziale Klinicznym Chorób
Heracleum montegazzianum (Apiacaeae) czyli barszcz kaukaski jest szeroko
rozpowszechnionym gatunkiem inwazyjny w Europie, w Azji oraz w Ameryce
Północnej. Dotychczasowe badania wykazały, iż bogaty jest w związki
kumarynowe o szerokim spectrum działania farmakologicznego.
W
ramach badań po raz pierwszy zostały opracowane odpowiednie warunki
separacji aktywnych składników zawartych w niepolarnym ekstrakcie otrzymanym z owoców z wykorzystaniem nowoczesnej metody wysokosprawnej
chromatografii przeciwprądowej (high-performance counter-current chromatography-HP-CCC). Metoda pozwala przeprowadzić proces separacji w
sposób szybki, selektywny i powtarzalny. Zaletą również jest prosty sposób
przeniesienia warunków ze skali analitycznej do skali półpreparatywnej i
przemysłowej, co wykazano także w prezentowanej pracy. W celu właściwej
izolacji przetestowano szereg układów dwufazowych, będących mieszaniną
n-heptanu, octanu etylu, metanolu i wody, ostatecznie wybierając mieszaninę o składzie (6:5:6:5 v/v/v/v). Otrzymane frakcje zawierające związki takie
jak: angelicyna, bergapten, xanthotoxyna, imperatoryna, isopimpinellina,
pimpinellina i phellopterina poddawano analizie metodą HPLC z detekcją
DAD. Ponadto oceniano aktywność przeciwdrobnoustrojową związków
izolowanych z H. montegazzianum wobec 16 szczepów wzorcowych
pochodzących z American Type Colture Collection (ATCC), w tym: 7 bakterii
Gram-dodatnich, 6 bakterii Gram-ujemnych i 3 grzybów drożdżopodobnych.
W analizie mikrobiologicznej oznaczono najmniejsze stężenie bakterio-
science
115
statyczne (MIC-minimum inhibitory concentration) kumaryn za pomocą
mikrometody podwójnych rozcieńczeń w podłożu płynnym na 96-dołkowych
płytkach titracyjnych. Oznaczenia MIC prowadzono w trzech powtórzeniach dla każdego szczepu referencyjnego. W wyniku przeprowadzonych
badań wykazano średnią aktywność (MIC=1250 µg/ml) przeciwbakteryjną
poszczególnych frakcji wśród Gram-dodatnich i Gram-ujemnych bakterii, jak
i aktywność przeciwgrzybiczą.
Traumatic dental injuries to deciduous teeth - retrospective study
Magdalena Walczak, Anna Turska-Szybka, Dorota Olczak-Kowalczyk
Background: Traumatic injuries to deciduous teeth constitute a common
cause of seeking for dental help.
Methods: The aim of this study was to present characteristics of traumatic
dental injuries affecting deciduous teeth and assessment of dental procedures. The total number of 1474 randomly selected charts of patients with
primary dentition reporting for a dental advice to the Department of Pediatric
Dentistry at Medical University of Warsaw was analyzed. The type and
cause of trauma, the type of an injured tooth, time of reporting for a dental
appointment and treatment modality were assessed.
Results: Traumatic dental injuries were found in 14.45% of children, more
often in boys (52.58%) than in girls (47.42%). Predominantly maxillary central incisors were involved (68.23%).
In 97.65% of cases traumatic dental injuries concerned the children under
the age of 6. 61.97% of patients were 3 years old or younger. Further distribution of age was as follows: 3-4 years old- 18.31%, 4-5 years old- 11.27%,
5-6 years old- 6.1%. Children over 6 years of age constituted 2.35%. Subluxations were the most frequently observed (37.44%), then lateral luxations
(15.76%), subsequently intrusions (13.79%), complicated crown- root fractures (8.62%) and avulsions (7.73%). The most common cause of traumatic
dental injuries were falls (33.33%) and collisions (28.17%). Observations
(55.67%) or extractions (32.76%) were the most frequent dental procedures
in case of subluxation. Extractions were done after 50.96 ± 153.36 days.
Pulp amputation was performed in one girl because of complicated crown
fracture. 61.97% of the children came for follow-up visits; average time from
the first to the follow-up visit was 37.40 ± 89.2.
Conclusion: Subluxations are the most common dental injuries to deciduous
teeth and occur mostly on maxillary central incisors due to falls. Dental care
was provided after 41.3 ± 136.4 days on average. Injured teeth were extracted or observation was advised.
Obecność cząsteczki CD1d na limfocytach B i monocytach u chorych
na przewlekłą białaczkę limfocytową
Małgorzata Waldowska, Wioleta Kowalska, Justyna Surówka, Agnieszka
Bojarska-Junak, Justyna Woś, Jacek Roliński
Wiele różnych komórek człowieka, w tym limfocyty B posiada na swojej
powierzchni cząsteczkę CD1d, która ma zdolność prezentowania antygenów glikolipidowych komórkom NKT oraz komórkom T CD1d-zależnym. W
przewlekłej białaczce limfocytowej obserwuje się szereg zaburzeń odpowiedzi immunologicznej, które nieprzerwanie są przedmiotem zainteresowania
współczesnych badaczy. Wykazano, że komórki białaczkowe posiadające
CD1d na swojej powierzchni, również mogą aktywować komórki iNKT
(natural killer T-cells), które wówczas będą dążyły do zniszczenia klonów
nowotworowych.
W przeprowadzonym badaniu zanalizowano ekspresję cząsteczki CD1d na
powierzchni limfocytów B CD19+ i monocytów CD14+ w grupie 30 pacjentów chorych na PBL oraz 10 zdrowych dawców.
u chorych na PBL niż u osób zdrowych. Jednak w tym przypadku nie
wykazano różnic w ekspresji CD1d w zależności od stopnia zaawansowania
choroby oraz ekspresji CD38 lub ZAP-70.
Wyniki badań jednoznacznie wskazują na znaczenie cząsteczki CD1d jako
istotnego czynnika diagnostycznego w przebiegu PBL.
Porównanie jakości mikrobiologicznej różnych rodzajów kapusty
kiszonej
Magdalena Walker , Daria Nowinska
Produkty fermentowane stanowią dużą część produktów spożywczych.
Wiele osób samodzielnie przeprowadza kwaszenie warzyw, jednak na rynku
dostępnych jest również wiele gotowych kiszonek warzywnych. Kiszenie
(kwaszenie) warzyw przez zastosowanie fermentacji mlekowej (fermentacji
kwasu mlekowego) jest jedną z najstarszych metod ich utrwalania.[Jarczyk,
Berdowski 1997] Ten sposób utrwalania warzyw cieszy się dużą popularnością ze względu na jego niski koszt, walory smakowe, które są nadawane
produktowi w czasie tego procesu oraz dużą wartość dietetyczną. Kapusta
kiszona zawiera wiele naturalnych składników, takich jak witamina C, sole
mineralne, błonnik pokarmowy oraz inne wytworzone podczas fermentacji.
W przeprowadzonych badaniach jako materiał badawczy wykorzystano
cztery rodzaje kiszonej kapusty, po dwie próbki różnych producentów dla
każdego rodzaju. Produkty te różniły się dodatkami oraz metodą pakowania.
Kapusta kwaszona „Kuchnia Polska” oraz „Lutkiewicz” zawierały jedynie dodatek soli, kapusta kiszona „Chira” oraz „Swojska Chata” zostały zapakowane w atmosferze ochronnej, produkty „Stefanek” oraz „MK Gospodarstwo
Rolne” były z dodatkiem konserwantu oraz były pakowane w atmosferze
próżniowej, natomiast „Stan” oraz „Dominik” zawierały dodatek konserwantu i kwasu askorbinowego.
Przeprowadzono badania ilościowe występujących w produktach mikroorganizmów, sprawdzono również działanie produktów na wybrane bakterie
patogenne. Celem pracy było porównanie różnych rodzajów kiszonej
kapusty pod względem ilościowym występujących w produktach mikroorganizmów oraz porównania działania hamującego na rozwój bakterii
patogenicznych.
Wpływ wybranych olejków eterycznych na wytwarzanie biofilmu przez
bakterie Listeria monocytogenes
Magdalena Walker, Krzysztof Juś, Daniela Gwiazdowska, Marta Gawron
Listeria monocytogenes należy do gramdodatnich bakterii patogennych,
wywołujących zakażenia pokarmowe. Bakteria ta jest przyczyną listeriozy
- potencjalnie śmiertelnej i jednej z najbardziej istotnych chorób przenoszonych drogą pokarmową. Do zakażenia może dojść między innymi poprzez
spożycie skażonej żywności. Listeria monocytogenes jest istotnym zagrożeniem, ponieważ może przetrwać zróżnicowane procesy technologiczne.
Mikroorganizmy te są zdolne do namnażania się w niskich temperaturach i
wytwarzania biofilmu, pozwalającego na przetrwanie przez długi okres czasu
w niekorzystnych warunkach środowiskowych.
W prezentowanej pracy określono wpływ 12 olejków eterycznych na
formowanie biofilmu bakteryjnego przez bakterie Listeria monocytogenes.
Do badań wybrano olejki: gożdzikowy, grejpfruitowy, różany, szałwiowy,
lawendowy, anyżowy, cynamonowy, pomarańczowy, oregano, miętowy,
goździkowy z pączków i olejek z melisy. Do oceny powstającego biofilmu
wykorzystano metodę spektrofotometryczną dokonując pomiaru ilości zaadsorbowanego fioletu krystalicznego przez biofilm utworzony na mikropłytkach. Na podstawie przeprowadzonej analizy obliczano procentowy stopień
inhibicji biofilmu przez olejki.
Ekspresja cząsteczki CD1d na powierzchni limfocytów B wśród chorych na
PBL była znacząco niższa, niż u zdrowych osobników (p<0.01). Obecność
CD1d na limfocytach wśród zdrowej kontroli wykazała niską zmienność
osobniczą, podczas gdy w grupie chorych na PBL ze stopniem O wg skali
Rai była znacznie podwyższona i różnorodna, w porównaniu do stopnia
I-II oraz III-IV. Dodatkowo, zwrócono uwagę na poziom ekspresji CD1d u
pacjentów zakwalifikowanych do grup o różnym stponiu zaawansowania
klinicznego ocenianego na podstawie ekspresji CD38+ lub CD38-, czy też
ZAP-70+ lub ZAP-70-.
Uzyskane rezultaty wykazały, że dziewięć spośród 12 badanych olejków w
znacznym stopniu hamowało wytwarzanie biofilmu przez bakterie L. monocytogenes. Stopień inhibicji zależał od olejku i jego stężenia. Najsilniejsze
działanie wykazywał olejek goździkowy z pączków, który już w niewielkim
stężeniu znacząco hamował formowanie biofilmu. Silne działanie stwierdzono także w przypadku olejku różanego. Z kolei słaby wpływ na tworzenie
biofilmu przez L. monocytogenes miał olejek cynamonowy, miętowy, z
melisy i oregano.
Zaobserwowano, iż wśród pacjentów ZAP-70(-)średnia intensywność fluorescencji (MFI) cząsteczki CD1d limfocytów B była niższa, niż u pacjentów
ZAP(+) (p<0.05). Różnica pomiędzy pacjentami CD38-pozytywnymi a negatywnymi była również istotna statystycznie (p<0.05).
Wirus Ebola - profilaktyka i możliwości diagnostyczno-terapeutyczne
Ekspresja CD1d (MFI I odsetek) na monocytach również okazała się niższa
Walkosz – Berda Katarzyna, Kawalec Anna, Kołt Marta, Stanio Tomasz,
Zając Katarzyna
Cel: Usystematyzowanie aktualnego stanu wiedzy na temat dostępnych
science
możliwości w zakresie profilaktyki, diagnostyki i leczenia zakażeń wirusem
Ebola.
116
Monika Wierus; Przemysław Tomczyk; Katarzyna Krasoń
Wyniki: Zaobserwowano istotne statystycznie obniżenie stężenia tyroksyny
w osoczu szczurów, którym podawano kwercetynę w stosunku do grupy
kontrolnej. W grupie 2. i 3. nastąpiło również zmniejszenie indeksu wolnej
tyroksyny - FT4/T4.
Słowiński Park Narodowy został utworzony w 1967 roku m.in. w celu utrzymywania lub przywracania do właściwego stanu siedlisk przyrodniczych, a
także innych zasobów przyrody i jej składników, a w szczególności: dziko
występujących roślin lub zwierząt, siedlisk przyrodniczych oraz siedlisk gatunków chronionych roślin lub zwierząt. Flora SPN obejmuje 911 gatunków
roślin naczyniowych, z czego 39 gatunków podlega ochronie ścisłej oraz
102 gatunki objęte są ochroną częściową. Na zróżnicowanie szaty roślinnej
parku ma wpływ wyjątkowo duża różnorodność siedlisk, skomplikowany
układ stosunków wodno-glebowych oraz charakterystyczny lokalny klimat.
Badania wykonywane były w celu porównania liczby gatunków chronionych
wzdłuż dróg o różnym stopniu użytkowania. Wyróżniono cztery kategorie
dróg według częstotliwości ich turystycznego użytkowania. Do kategorii I
należą szlaki, które użytkowane są przez turystów preferujących dłuższe
piesze trasy oraz poruszających się na rowerach. Kategoria II obejmuje
drogi prowadzące do najbardziej znanych atrakcji turystycznych Słowińskiego Parku Narodowego. Do kategorii III należą drogi, w pobliżu których
zlokalizowane są parkingi oraz drogi prowadzące bezpośrednio do plaży,
natomiast do kategorii IV należą obszary miejskie, takie jak Łeba oraz Żarnowska, charakteryzujące się licznymi asfaltowymi ulicami oraz chodnikami.
Gatunki chronione, które odnotowano podczas badań to: Goodyera repens,
Epipactis atrorubens, Osmunda regalis, Drosera rotundifolia oraz Digitalis
purpurea. Przeprowadzone badania wykazały, że wszystkie stanowiska
gatunków chronionych znajdują się wzdłuż szlaków użytkowanych przez turystów preferujących długie piesze trasy oraz poruszających się na rowerach
(kategoria I). Na obszarach miejskich oraz wzdłuż najczęściej użytkowanych
szlaków turystycznych nie zostały odnotowane gatunki chronione. Jest to
spowodowane wpływem turystyki, która powoduje zmiany składu gatunkowego ekosystemów oraz przyczynia się do ginięcia gatunków bardzo
cennych i charakterystycznych dla danego obszaru.
Wnioski: Spożywanie kwercetyny w dawkach zastosowanych w badaniu
może wywierać hamujący wpływ na aktywność osi przysadkowo-tarczycowej.
Changes in plasma growth hormone and leptin concentrations in ewe
lambs as a result of prenatal and postnatal nutritional programming
Materiały i metody: Przegląd wiedzy dostępnej na oficjalnych stronach
World Health Organization (WHO), Centers for Disease Control and Prevention (CDC).
Wnioski: W celu zmniejszenia ryzyka rozprzestrzeniania się zakażenia EBOV
kluczowe może okazać się wypracowanie i wdrożenie efektywnych strategii
w ramach współpracy służb epidemiologicznych, medycznych i struktur
rządowych, także na arenie międzynarodowej.
Wpływ kwercetyny na aktywność osi przysadkowo-tarczycowej
Magdalena Wiercińska, Julia Wranicz, Danuta Rosołowska-Huszcz
Wstęp: Polifenole są grupą związków występujących w wielu produktach
pochodzenia roślinnego, głównie warzywach, owocach i herbacie. Wiele z
tych substancji, takich jak katechiny czy resweratrol ma niekorzystny wpływ
na działanie hormonów osi przysadkowo-tarczycowej. Celem badania było
stwierdzenie, czy taki wpływ wykazuje również kwercetyna – polifenol powszechnie występujący głównie w herbacie, cebuli i jabłkach.
Materiały i metody: Badanie przeprowadzono na 24 samcach szczurów rasy
Wistar. Po okresie aklimatyzacji zwierzęta podzielono na 3 grupy. Grupa
pierwsza – kontrolna - otrzymywała paszę ad libitum, druga paszę oraz
kwercetynę w dawce 7,5 mg/kg.m.c./d, a trzecia paszę i 15 mg kwercetyny/
kg m.c./d. Po trzech tygodniach zebrano materiał do badań, w pobranej
krwi oznaczono stężenie hormonów osi przysadkowo-tarczycowej.
K. Witkowska, U. Kosior-Korzecka, P. Radwańska
The quality parameters of durum wheat according to different world
origins
Wieremczuk Marcin
Durum wheat (Triticum durum Desf.) is the staple food crop used as raw
material for producing various products. Most of the durum wheat produced
worldwide is milled into semolina to make
a compact and stiff dough to manufacture alimentary pasta. Therefore, in
West Asia and North Africa, durum wheat is used extensively to prepare
regional foods such as couscous, frekeh and bulgur. Dense durum wheat
breads are popular in the Mediterranean Basin, partly due to their unique
texture and flavor. The quality
of durum wheat end-products is strongly dependent on grain characteristics. The most important factors influencing the durum wheat grain quality
parameters are the environment, genotype and potential interactions among
these factors.
Yellow pigment content, protein content, and gluten strength play a critical
role in determining the pasta-making quality
of durum wheat.
In this study durum wheat cultivars from different countries (Bulgaria, Italy,
Spain, Turkey, Ethiopia and Mexico) were compared. There were analyzed
quality traits such as thousand kernel weight, test weight, virtuousness, ash
content, protein content and SDS sedimentation volume.
By the highest thousand kernel weight was characterized forms originated
from Mexico (52,1g.) and Bulgaria (46,1g.). Instead the highest test weight
and virtuousness values of grain respectively were for forms originated from
Spain (82,8 kg·hl-1; 95,8%), Mexico (82,4 kg·hl-1; 85%) and Ethiopia (82,2
kg·hl-1; 87%). Analyzed ash content in durum wheat grain was
at approximate level and varied at the range 1,8-1,9% in all described cultivars. However, the most significant parameter attributive quality of durum
wheat grain is protein content.
The highest protein content characterized grain originated from Italy (15%)
and Spain (14,6%). Value of analyzed SDS sedimentation volume was the
highest for forms from Turkey (74%).
Inwentaryzacja chronionych gatunków roślin naczyniowych wzdłuż
szlaków turystycznych Słowińskiego Parku Narodowego
Maternal obesity and low birth weight resulted from high litter size predispose the ewe lambs to the growth and reproductive disturbances. As is known,
the relationship between leptin and growth hormone (GH) plays a crucial role
in the mechanisms of adaptation to the postnatal life and sexual maturation.
Therefore, the aim of the study was to analyse the changes in plasma leptin
and GH concentrations, growth rate and the time of first ovulation under
the influence of the prenatal and postnatal nutritional programming in the
predisposed to the delayed puberty female lambs. To achieve this goal, the
adult sheep were fed with barley spent grain during pregnancy (75th-85th
day) or after parturition (15th-30th day - to influence weight gains and
puberty rate of lambs through the modification of DCAD of milk). The experiment was carried out on 114 ewes and 64 female lambs divided according
to birth type as well as body weight and term of nutritional supplementation
of their mothers. All lambs were weighted every two weeks, until the completion of the 8th month of the postnatal life. Moreover, plasma leptin and
GH concentrations were analysed. The obtained results show that the time
of the first ovulation was dependent on the birth type, mother’s body mass
and the term of focus feeding. The supplementation of the adult sheep with
the barley spent grain during pregnancy caused the increase in plasma GH
level in the female offspring. Moreover, focus feeding of the ewes from the
15th to the 30th day after parturition resulted in the increase in DCAD value
of the milk (from 144.5±7.98 to 195.7±12.09 mEq/kg of dry matter basis).
The nutritional supplementation during lactation period, trough the elevation
of body weight rate in early postnatal life, allowed to reach the critical body
mass, the proper plasma leptin and GH concentrations as well as the first
ovulation about four weeks earlier compared to the control group.
Supported by the Polish MSHE grant No. NN308598439.
Mysterious meningioma - case report
Katarzyna Wojewoda, Monika Pilecka, Anna Kozioł, Karolina Kątska, Jan
Ostrowski
Optic nerve sheath meningioma is a rare neoplasm’s variant arising from
meningoendothelial cells in arachnoid villi, mostly occuring among female.
Classic triad of sympthoms containing: optic atrophy, visual loss and the
presence of opticociliary shunt vessels is a rare clinical presentation of meningioma. The most common presenting symptoms are painless, progressive loss of visual acuity or visual field.
117
36-year-old male patient made an appointment to the Glaucoma Clinic
due to the urgent need of answers about unriddled etiology and possible
treatment options of optic nerve atrophy, accidentally found in 2003 in MRI
examination which had been done due to ineffective treatment of retrobulbar neuritis.
Examination showed: VE as counting fingers with pupillary relative afferent
defect, egzophoria with moderate upgaze restriction, pale optic disc with
normal macula. Diagnostic MR-imaging repeated every 6 months, due to
tumor suspicion, followed by long-term observation revealed chronic inflammation with atrophy of the right optic nerve without changes’ progression.
Multiple Sclerosis, Lyme Disease and Arnold-Chiari Syndrome’s influence on
the optic nerve status were excluded and so glioma diagnosis was drawn.
In 2012 due to acute exacerbation of symptoms: vision acuity decrement
to no light perception and macular choroidal striae appearing, the decision
of surgical intervention was made. The patient underwent craniotomy with
optic nerve resection. The definitive diagnosis of meningioma was finally
established on the basis of histopathological analysis.
This case features unusual presentation of optic nerve sheath meningioma
with lack of typical MRI diagnostic signs like: calcification or bone erosions
near the orbital apex which made the diagnosis difficult and resulted in
relevant delay in treatment.
science
revealed non-specific hypertensive areas in cerebral white matter and higher
signaling in the right optic nerve.
One year later the patient was admitted with similar symptoms in the left
eye to the Ophthalmology Ward, where diagnosis of acute optic neuritis
was established. Clinical data in correlation with MRI provided conclusion
of demyelinating character of brain changes. During the diagnostic process
conducted by neurologist, aquaporin-4 antibodies in serum and heterogenously dense changes in the spine in MRI were found. Patient was also
hospitalized on the Rheumatology Ward twice, initial diagnosis of MCTD and
antiphospholipid syndrome were established.
Diagnosis of NMO is primarily clinical. Symptoms like: loss of spinal cord
function and vision loss requires MRI examination. To differentiate this
disorder from multiply sclerosis (MS) detection of autoantibodies to AQP-4
is indispensable.
In addition, presenting case proves the fact that establishment of an autoimmunological disease diagnosis suggests the suspicion of other conditions
connected with appearance of autoantibodies.
Wpływ oddziaływań synergistycznych i antagonistycznych na aktywność antyoksydacyjną monoterpenów
Karolina Anna Wojtunik, Łukasz Cieśla, Monika Waksmundzka-Hajnos
Treatment of kidney stones by PCNL in patient after myelomeningocele
repair and urine derivation by the Bricker’s method
Katarzyna Wojewoda, Anna Kozioł, Emilia Kulak, Monika Majcher, Krzysztof
Grzechnik
Myelomeningocele (MMC) determines occurence of many urinary system
disorders that often requires operative management. Patients are highly
likely to develop neurogenic bladder, urinary incontinence, recurrent urinary
tract infections or renal failure. MMC is also a risk factor of nephrolithiasis,
especially if coexists with scoliosis.
A 26-year-old female complaining of pain in the left iliac region was admitted
to the Department of Urology and Oncological Urology of Medical University
of Lublin for diagnosis and treatment of the right kidney nephrolithiasis.
Patient has been suffering from congenital abnormalities: myelomeningocele and thoracolumbar scoliosis with 90o Cobb angle (IV grade). According
to the medical history, patient had ileal conduit (m. Bricker urinary diversion)
performed previously due to neurogenic bladder. CT -examination revealed
middle calyx staghorn stone of the left kidney, calcifications in the right
renal cortex and calcium deposits in the lower calyxes in both kidneys.
During hospitalization patient was qualified for percutaneous nephrolithotomy (PCNL). Despite technical difficulties due to malformations, procedure
was performed without any intraoperative complication. After effective
antimicrobial therapy and nephrostomy removal patient in good condition
was discharged from the hospital.
Malformation, such as MMC affects patients health during their lifetime.
They are dealing with various urinary tract disorders and so should be
constantly monitored for upper tract functioning as being in renal failure risk
group.
In addition, patient may be misdiagnosed if presenting symptoms are underestimated as caused by malformation.
Procedures in patients with abnormal stature provides technical difficulties
and risk of complications what demands individual approach and detailed
surgery planning. PCNL is confirmed to be effective and safe management
in patients with scoliosis, on condition of their appropriate assessment
before surgery.
Ocular symptoms in autoimmune disorders; Devic syndrome - case
report
Katarzyna Wojewoda, Monika Pilecka, Anna Kozioł, Karolina Kątska, Jan
Ostrowski
Neuromyelitis optica (NMO), or Devic syndrome is a rare type of inflammatory demyelinating condition that affects the optic nerve and the spinal cord. It
is currently considered as autoimmune disease associated with autoantibodies to aquaporin-4 (AQP4). NMO often coexists with systemic autoimmune
diseases such as lupus erythrematosus (SLE), antiphospholipid antibody
syndrome (APLS) or Sjogren’s Syndrome.
57 - old male patient was admitted to the Glaucoma Clinic due to right
eye visual impairment for last 3 weeks. According to examinations, AION
(anterior ischemic optic neuropathy) was suspected. MRI examination
Dotychczasowe badania nad monoterpenami będącymi jednymi z głównych
składników olejków eterycznych roślin z rodziny Lamiaceae, wykazały
wysoką aktywność antyoksydacyjną ich przedstawicieli takich jak m.in.
cytral, γ-terpinen czy myrcen. Aktywność przeciwutleniająca wielu olejków
eterycznych przypisywana jest ich głównym składnikom a także możliwości
istnienia oddziaływań synergistycznych i antagonistycznych. Niestety przypuszczenie to nie zostało dotychczas potwierdzone.
Celem przeprowadzonych badań było sprawdzenie istnienia oddziaływań
synergistycznych oraz antagonistycznych dla przedstawicieli monoterpenów, m.in. dla cytralu, cytronelalu, mentolu, mentonu, eukaliptolu, linaloolu
oraz p-cymenu, co umożliwiło weryfikację stawianych hipotez dotyczących
aktywności antyoksydacyjnej olejków eterycznych. Pośrednim celem badań
było zwiększenie aktywności antyoksydacyjnej monoterpenów, które jako
czyste związki wykazują słabe właściwości przeciwutleniające.
Przeprowadzone badania oparte na spektrofotometrycznym określaniu
aktywności przeciwutleniającej z wykorzystaniem metanolowego roztworu
wolnego stabilnego rodnika DPPH•, wykazały synergistyczne oddziaływanie
nieaktywnego antyoksydacyjnie p-cymenu z cytronelalem wykazującym
słabą aktywność a także jego negatywny wpływ na mało aktywny linalool.
W badaniach został także uwzględniony aspekt ilości p-cymenu koniecznej
do zaobserwowania zwiększenia aktywności antyoksydacyjnej cytronelalu.
Uzyskane badania pozwoliły na wstępną weryfikację teorii istnienia oddziaływań synergistycznych i antagonistycznych składników olejków eterycznych oraz ich wpływu na właściwości przeciwutleniające tych złożonych
substancji. Wyłonienie synergistycznego oddziaływania p-cymen – cytronelal pozwoliło także na zwiększenie bazy naturalnych związków o wysokiej
aktywności przeciwutleniającej.
Nanocrystalline photocatalysts and their application in singlet oxygen
generation process
Szymon Wojtyła, Tomasz Baran, Anna Regiel-Futyra, Marta Buchalska,
Wojciech Macyk
In semiconductors based photocatalysis the reactive oxygen species (ROS)
can be generated as an effect of the photoinduced electron or energy
transfer. ROS are chemically reactive molecules containing oxygen that can
cause an oxidative damage to surrounding molecules. They can also cause
an oxidation and damage of biological membranes and tissues.
The main aim of the project is to achieve efficient photocatalysts capable
of selective singlet oxygen generation. The mechanisms of 1O2 formation
may involve: i) energy transfer from the excited semiconductor to oxygen
molecule in its triplet ground state, ii) recombination of O2•− with photogenerated holes [1].
TiO2 based photocatalysts (P25, rutile, anatase) were tested for selective
1O2 generation. In this study, by the use of selective oxidation of alpha-terpinene to ascaridole, we have demonstrated the possibility of 1O2 generation upon visible/ultraviolet irradiation in the presence of TiO2 materials.
Additionally, nanocrystalline ZnS-based materials have been studied as
alternative heterogenous photocatalysts. We proved 1O2 generation in the
science
presence of ZnS nanomaterials. Moreover, the mechanism of photocatalytic
process was studied by using DMPO trapping technique combined with
1H-NMR. Obtained results suggest that 1O2 is generated according to
Nosaka mechanism involving O2•− generation followed by its oxidation with
the hole [1].
Until now practical applications of ROS, in particular 1O2, were considered
in photodynamic therapy. However singlet oxygen can be used also as a
benign, selective and green oxidant for the use in novel synthetic pathways,
innovative materials production, as well as bioconjugation procedures [2].
118
napar z liści melisy, a najniższą napary z liści rozmarynu i szałwii. W naparach z liści rozmarynu i szałwii nie stwierdzono ponadto obecności kwasu
askorbinowego. Największą zawartością kwasu askorbinowego charakteryzował się napar z liści czarnej porzeczki. Uzyskane wyniki potwierdzają,
że właściwości prozdrowotne wybranych naparów z liści ziół mogą być
związane z ich właściwościami antyoksydacyjnymi.
Zastosowanie bakterie fermentacji mlekowej w produkcji bioaktywnych
peptydów
Acknowledgements
Paulina Worsztynowicz
The work was supported by the Foundation for Polish Science (FNP) within
the TEAM (TEAM/2012-9/4).
Doniesienia naukowe z ostatnich lat wskazują, że białka pokarmowe, w tym
białka serwatki, mogą stanowić źródło bioaktywnych peptydów. Bioaktywne peptydy to fragmenty białek wykazujące aktywność biologiczną.
Wykazano, że biologicznie aktywne peptydy pochodzące z białek żywności
mogą kształtować właściwości sensoryczne i poprawiać wartość odżywczą żywności, wpływać na obniżenie ciśnienia krwi, stymulować działanie
układu odpornościowego, wykazywać aktywność przeciwbakteryjną oraz
opioidową, hamować procesy utleniania czy też uczestniczyć w transporcie
składników mineralnych [Dziuba i Fornal 2009]. W związku z powyższym wydaje się możliwe zastosowanie bioaktywnych peptydów w profilaktyktyce, a
nawet terapii wielu schorzeń cywilizacyjnych [Kitts i Weiler 2003].
[1] Stochel G., Brindel M., Macyk W., Stasicka Z. and Szaciłowski K. Bioinorganic photochemistry, Wiley, 2009.
[2] DeRosa M., Crutchley R. J. Coord. Chem Rev. 2002, 233/234, 351-371.
Wpływ siary i laktoferyny na parametry densytometryczne, tomograficzne i wytrzymałościowe kości udowych samic szczurów w warunkach
osteopenii wywołanej obustronną owariektomią
Dariusz Wolski, Alicja Lis, Radosław P. Radzki, Marek Bieńko
Siara (colostrum) jest początkową wydzieliną gruczołu mlekowego zawierającego najbardziej istotne bioaktywne składniki dla wzrostu i rozwoju
młodego organizmu. Jest najbardziej wartościowym płynem występującym
w przyrodzie, posiada właściwości energetyczne, odżywcze i ochronne.
Zawiera ponad 250 bioaktywnych substancji. Laktoferyna to bioaktywne białko mleka należące do frakcji białek serwatkowych. Poprzez duże
powinowactwo do żelaza, pełni ona ważną rolę w jego homeostazie, a
także związana jest z naturalnym systemem obronnym żywego organizmu.
Laktoferyna wykazuje właściwości immunomodulacyjne, przeciwbakteryjne,
przeciwgrzybiczne, przeciwnowotworowe, przeciwwirusowe.
Celem badań było określenie wpływu stosowania różnych dawek siary i
laktoferyny na tkankę kostną samic szczurów szczepu Wistar w warunkach
utrwalonej osteopenii wywoływanej obustronną owariektomią, ocenianego
w oparciu o analizę tkanki kostnej zbitej i gąbczastej wyizolowanych kości
udowych przeprowadzonej przy użyciu obwodowego ilościowego tomografu
komputerowego (pQCT), a także określenie efektów stosowania tych preparatów na parametry densytometryczne (DXA) całego kośćca oraz izolowanych kości udowych. Równoległym celem przeprowadzonych badań było
określenie składu ciała (Total Body) samic szczurów w warunkach utrwalonej
osteopenii tj. masy tkanki mięśniowej (Lean Mass),tkanki tłuszczowej (Fat
Mass) oraz jej procentowego udziału względem masy ciała (% Fat). W celu
określenia właściwości mechanicznych tkanki kostnej po zastosowaniu
siary i laktoferyny przeprowadzono także badanie wytrzymałościowe kości
udowych w oparciu o trójpunktowy test ugięcia.
Aktywność przeciwutleniająca oraz zawartość polifenoli i kwasu askorbinowego w naparach z liści ziół o właściwościach prozdrowotnych
Wioleta Wołowiec, Anna Kostecka-Gugała, Magdalena Kwolek-Mirek
Zioła znajdują szerokie zastosowanie nie tylko jako przyprawy, ale także
w przemyśle kosmetycznym i farmaceutycznym. Wykorzystywane są w
leczeniu wielu chorób m.in. w chorobach układu pokarmowego, moczowego
oraz w chorobach skóry. Skuteczność działania zawdzięczają zawartym w
nich substancjom bioaktywnym tj. azuleny, garbniki, saponiny czy pektyny.
Postanowiono sprawdzić czy działanie lecznicze ziół może być związane
także z ich właściwościami antyoksydacyjnymi. Celem prowadzonych badań
było określenie aktywności przeciwutleniającej oraz zawartości polifenoli
i kwasu askorbinowego w naparach z liści ziół o właściwościach prozdrowotnych. Analizie poddano dostępne handlowo liście ziół pochodzące z
Zakładu Konfekcjonowania Ziół „FLOS”. Aktywność przeciwutleniającą badanych naparów oznaczono na podstawie redukcji kationorodnika ABTS·+
oraz rodnika DPPH· (metody spektrofotometryczne), a także przy użyciu
rodnika TEMPO· (metoda elektronowego rezonansu paramagnetycznego).
Z kolei sumę związków fenolowych w naparach oznaczono z wykorzystaniem odczynnika Folina-Ciocalteu’a, a zawartość kwasu askorbinowego z
użyciem α,α’-bipirydylu. Wykazano, że najwyższą aktywnością przeciwutleniającą charakteryzowały się napary z liści maliny i melisy, a najniższą z liści
pokrzywy i rozmarynu. Zaobserwowano także różną zdolność przeciwutleniającą badanych naparów względem zastosowanych rodników. Wykazano
korelację pomiędzy poziomem aktywności antyoksydacyjnej a zawartością
polifenoli w badanych próbach. Najwyższą zawartość polifenoli posiadał
Jedną z metod otrzymywania bioaktywnych peptydów na skalę przemysłową jest wykorzystanie aparatu enzymatycznego bakterii fermentacji
mlekowej (LAB; ang. lacic acid bacteria) (Leclerc i in. 2002; Pan i Guo, 2010).
Zastosowanie LAB o wysokiej aktywności proteolitycznej do hydrolizy białek
serwatki stanowi atrakcyjną alternatywę dla enzymatycznej hydrolizy białek
prowadzonej z udziałem enzymów komercyjnych. W badaniach zastosowano szczepy bakterii fermentacji mlekowej wyizolowane z serów górskich,
będące bogatym źródłem enzymów o aktywności proteolitycznej. Izolaty
enzymów proteolitycznych wykorzystano do hydrolizy koncentratu białek
serwatki, a uzyskane produkty badano pod kątem wybranych właściwości
prozdrowotnych.
Inwazyjne gatunki drzew torowisk tramwajowych w Katowicach
Paulina Woźnica, Małgorzata Gancarek, Agata Lewandowska, Wojciech
Zarzycki, Łukasz Folcik
Konurbacja śląska liczy 225 kilometrów torowisk, z czego większość to
torowiska podwójne. Jest to największa sieć tramwajowa w Polsce, której
najważniejszym węzłem jest miasto Katowice, gdzie krzyżuje się wiele linii
tramwajowych, łączących kilkanaście miast. Tereny infrastruktury tramwajowej to jedno z miejsc rozwoju flory spontanicznej w miastach. Ze względu
na swój liniowy charakter mogą one stanowić korytarz ekologiczny dla wielu
gatunków roślin. Dotychczas w Polsce przebadano torowiska tramwajowe
w Warszawie i Szczecinie, gdzie stwierdzono znaczny udział gatunków
obcych. Celem badań była analiza flory torowisk w Katowicach pod kątem
występowania obcych gatunków drzew, które wkraczają na torowiska w
postaci siewek i podrostu.
Spisy florystyczne zostały przeprowadzone na torowiskach tramwajowych
w Katowicach, w odcinkach kilometrowych (łącznie 22 odcinki) i w różnych
biotopach: ścisłe torowiska tramwajowe, przytorza, infrastruktura tramwajowa (przystanki, pętle itp.). Nie inwentaryzowano gatunków nasadzonych.
Przeprowadzone spisy florystyczne ujawniły znaczny udział gatunków obcych (26,5%), z czego istotną część stanowiły inwazyjne gatunki drzewiaste
(ok. 10%). Są nimi: Acer negundo, Ailanthus altissima, Padus serotina, Fraxinus pennsylvanica, Quercus rubra, Robinia pseudoacacia, Juglans regia.
Największą liczbę stanowisk odnotowano w przypadku Robinia pseudoacacia (14) i Acer negundo (12). Quercus rubra, choć posiada zdecydowanie
mniejszą liczbę stanowisk, pojawia się w wielu obszarach miasta. Pozostałe
gatunki występują okazjonalnie.
Wpływ dębu czerwonego Quercus rubra L. na zgrupowania paproci w
zbiorowiskach leśnych
Paulina Woźnica, Wojciech Zarzycki, Małgorzata Gancarek, Agata Lewandowska, Łukasz Folcik
Dąb czerwony Quercus rubra jest drzewem pochodzącym z Ameryki
Północnej, sadzonym w Polsce już od ponad 200 lat. W ostatnich latach
opublikowano szereg prac poświęconych jego negatywnemu wpływowi na
biocenozy, do których został wprowadzony. Żadne z tych badań jednak nie
skupiały się na paprociach, jako grupie ekologicznej roślin o specyficznych
przystosowaniach środowiskowych. Celem pracy było porównanie populacji
science
119
paproci różnych gatunków występujących w zbiorowiskach zniekształconych poprzez nasadzenia dębu czerwonego z populacjami paproci z płatów
kontrolnych – wolnych od tego gatunku. Badania dotyczyły zbiorowisk
leśnych trzech głównych typów: buczyn, grądów oraz kwaśnych dąbrów.
Powierzchnie badawcze zlokalizowano w trzech mezoregionach Polski
południowej: na Wyżynie Śląskiej, w Kotlinie Oświęcimskiej oraz na Pogórzu
Śląskim.
Wyniki wskazują, że paprocie osiągają większe rozmiary i pokrycie w
płatach zdominowanych przez dęba czerwonego. Co więcej, w płatach tych
pokrycie pozostałych gatunków roślin zielnych jest mniejsze niż w próbach
kontrolnych. Sugeruje to, że paprocie wykazują oporność na negatywne
oddziaływania allelopatyczne dębu czerwonego, dzięki czemu zyskują one
przewagę nad pozostałymi gatunkami zielnymi, nie wykazującymi oporności.
Ocena poziomu wiedzy kobiet ciężarnych na temat suplementacji
kwasu foliowego, jodu, witaminy D3 oraz kwasu dokozaheksaenowego
w okresie ciąży
Katarzyna Wójcik, Joanna Wojcieszek, Krzysztof Czajka, Andrzej Miturski,
Adrianna Krupa
Wstęp: Właściwe odżywianie kobiety ciężarnej jest niezbędnym warunkiem
prawidłowego rozwoju płodu. Wiadomo jednak, że zarówno dieta stosowana
przed ciążą jak i w jej trakcie nie zawsze jest zgodna z rekomendacjami.
Świadomość konieczności suplementacji witamin i mikroelementów w
okresie ciąży jest podstawą profilaktyki niepowodzeń położniczych i wad
wrodzonych u dzieci.
Cel: Celem pracy było przedstawienie poziomu wiedzy kobiet ciężarnych
w zakresie suplementacji kwasu foliowego, jodu, witaminy D3 oraz kwasu
dokozaheksaenowego (DHA) w okresie ciąży.
Materiał i metody: U 114 kobiet ciężarnych, pacjentek Kliniki Położnictwa
i Patologii Ciąży UM w Lublinie przeprowadzono dedykowane badania
ankietowe. Średni wiek kobiet wynosił 29,5 lat, a czas trwania ciąży 38,8
tygodnia.
Wyniki: Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że ponad 90%
badanych kobiet przyjmowało kwas foliowy w czasie ciąży i aż 80% z nich
wiedziało w jakim celu jest to zalecane. Jedynie 49% kobiet rozpoczęło
przyjmowanie kwasu foliowego przed ciążą i były to głównie kobiety z
wyższym wykształceniem oraz mieszkanki dużych miast. 36,8% ankietowanych suplementowało jod, a 46,5% witaminę D3. Mimo, że 70% kobiet
deklarowało wiedzę na temat roli kwasu DHA w rozwoju płodu, to jedynie
53,5% z nich suplementowało go w okresie ciąży, a 30% spożywało w
sposób celowy ryby jako naturalne źródło tego kwasu.
Wnioski: Badanie wykazało zadowalającą, zgodną z zaleceniami suplementację kwasu foliowego u kobiet ciężarnych. Równocześnie stan wiedzy o
konieczności przyjmowania jodu witaminy D3 oraz kwasu DHA można uznać
za niewystarczający.
Kombucha fermented tea
Monika Wójcik, Izabela Podgórska, Ewelina Zielińska
Kombucha is a popular beverage which originated in northeast China and
then was spread to Russia, Germany and the rest of the world. Slightly
sweet, carbonated, acidic tea beverage is obtained by fermentation of
sweetened black tea and is also called „tea fungus“. This beverage is benefitial for human health: for metabolic disease, arthritis, constipation, curing
cancer etc.. The tea fungus is a symbiotic culture of acetic acid bacteria
(Acetobacter aceti, A. pasteurianus, Gluconobacter oxydans) and yeasts,
mostly Brettanomyces bruxellensis, Candida stellata, Schizosaccharomyces
pombe, Saccharomycodes ludwigii, S. cerevisiae, Torulaspora delbrueckii
and Zygosaccharomyces bailii. Sucrose as carbon source in the cultivaton
medium is hydrolyzed by the enzyme invertase from tea fungus yeasts. The
yeasts ferment glucose and fructose to ethano l, which is then oxidized by
acetic acid bacteria to acetic acid. This is the main metabolic path of Kombucha fermentation, and acetic acid, ethanol and gluconic acid are the main
tea fungus products .Other components present in Kombucha beverage are
fructose, oxalic acid, saccharic acid, carbonic acids as well as tea components (catehins, theaflavins, flavonols etc.) and cells metabolites (invertase,
amylase). In addition to producing some organic acids also produce various
kinds of vitamins such as vitamin B1, B2, B3, B6, B12, B15, vitamin C, folic
acid and enzymes. By drinking kombucha tea daily may help prevent our
body tissues from absorbing all the toxins found in our industrial environment that can lead to illness. But because of the sugar content is contraindicated for people with diabetes. Although the consumption of Kombucha
generally presents no adverse side effects, a few cases of health disorders
have been reported. Upset stomach, some allergic reactions, particularly for
those predisposed to acid sensitivities, and renal insufficiencies are usually
improved by ceasing or lowering consumption.
Metody chromatograficzne w badaniu aktywności biologicznej nowych
pochodnych tiomocznika oraz jego kompleksów
Agnieszka Wronka, Irena Malinowska, Barbara Mirosław, Anna Bielenica,
Marta Struga
W ostatnich latach pojawiły się liczne doniesienia literaturowe o nowych
pochodnych tiomocznika wykazujących obiecujące aktywności przeciwnowotworowe, przeciwbakteryjne.
Otrzymano grupę nowych związków: asymetrycznych pochodnych tiomocznika oraz ich kompleksy i przeprowadzono szereg badań dotyczących ich
właściwości antyrakowych. Okazało się, że niszczą one linie komórkowe
raka szyjki macicy, nie wpływając przy tym znacząco na zdrowe komórki.
Stąd pomysł na badanie deskryptorów aktywności biologicznej metodami
chromatograficznymi, które dostarczą nam odpowiedzi na pytanie czy jest
możliwość podawania tego typu substancji doustnie. Czy te związki zostaną
zaadsorbowane i rozprowadzone po naszym organizmie. Mówimy więc o
pierwszym etapie działania leku, czyli jego transporcie do miejsca działania.
Przy użyciu metod chromatograficznych (HPLC RP-8e, IAM, HPTLC RP-18)
wyznaczono lipofilowość 18 pochodnych 4H-1,2,4-triazoli oraz ich kompleksów, korzystając z równania Soczewińskiego – Wachtmaistera. Opierając
się na powyższej zależności wyznaczono logk0 (RM0), czyli teoretyczną
wartość logk (RM) ekstrapolowaną do zerowej zawartości organicznego
modyfikatora w fazie ruchomej, przyjmowaną za najbardziej dokładną miarę
lipofilowości uzyskaną przy zastosowaniu chromatografii wykorzystywaną w
badaniach QSAR. Otrzymane wartości skorelowano z parametrami lipofilowości otrzymanymi metodami obliczeniowymi.
Porównano również lipofilowość związku kompleksowego oraz jego ligandu.
Wielu autorów przypisuje różnice w zachowaniu ligandu i jego kompleksów
metali procesowi chelatowania. Redukuje on polarność jonu centralnego
poprzez podział ładunku dodatniego pomiędzy grupy donorowe cząsteczki,
co zwiększa charakter lipofilowy jonu centralnego i sprzyja przenikaniu przez
warstwę lipidową błony.
Problemy żywieniowe dzieci z autyzmem
Weronika Wasyluk, Renata Krzyszycha, Anna Wróbel, Agnieszka Lange,
Aleksandra Pojnar
Coraz częściej zaobserwować można współistnienie problemów żywieniowych u dzieci dotkniętych autyzmem. Jest to zaburzenie rozwojowe,
któremu często towarzyszą zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego.
Najczęściej opisywanymi nieprawidłowościami są: zaburzenia trawienia,
homeostazy mikrobiologicznej jelit, zaburzenia motoryczne, zapalenie błony
śluzowej jelit, zespół przepuszczalności jelit, nietolerancje pokarmowe
zwłaszcza glutenu i laktozy. Często spotykaną cechą występującą u dzieci
autystycznych jest skłonność do wybierania posiłków jednego rodzaju
lub koloru, co zwiększa ryzyko występowania niedoborów żywieniowych i
pogłębienia już istniejących zaburzeń żołądkowo – jelitowych.
Celem pracy było określenie najczęściej występujących problemów żywieniowych u dzieci z autyzmem wraz z oceną ich modelu odżywiania.
Grupę badawczą stanowiło 50 dzieci w wieku od 4-14 lat z terenu województwa lubelskiego. Badania przeprowadzono przy użyciu anonimowego
kwestionariusza ankiety, skierowanego do rodziców lub opiekunów prawnych dziecka.
Wyniki badań wykazały, iż najczęściej występującą nietolerancją wśród
dzieci z autyzmem jest nietolerancja laktozy i glutenu, dlatego też specjalna
dieta jaką stosują jest w większości bezmleczna i bezglutenowa. Ponadto
mają szczególne upodobania żywieniowe, które trudno zmienić. Badania w
dużej mierze pokrywają się z doniesieniami naukowymi z literatury fachowej.
Z powodu wielu licznych problemów, w tym żywieniowych, z którymi borykają się dzieci autystyczne warto poprzez liczne badania podnosić temat
lepszej opieki specjalistycznej tej grupy dzieci.
Pasożyty Toxocara spp. i Echinococcus spp. – przyczyny chorób odzwierzęcych wśród leśników Polski południowo-wschodniej
Paula Wróblewska, Wioletta Żukiewicz-Sobczak, Ewelina Krasowska, Piotr
Adamczuk
science
Charakter pracy pracowników leśnictwa wiąże się z ich narażeniem na wiele
chorób odzwierzęcych i odkleszczowych w tym toksokarozę i bąblowicę.
Toksokarozę u ludzi wywołują jaja nicieni: glista psia (Toxocara canis) i glista
kocia (Toxocara cati), które żyją w jelicie cienkim zwierząt z rodziny psowatych, np. psy, wilki, lisy. Bąblowica natomiast jest powodowaną przez larwy
tasiemca Echinococcus granulosus lub Echinococcus multilocularis.
Podstawowym celem pracy była ocena narażenia leśników na występowanie bąblowicy i toksokarozy.
Badaniami objęto grupę 216 losowo wybranych pracowników Lasów
Państwowych z czterech województw Polski: podlaskiego, lubelskiego,
podkarpackiego i małopolskiego.
U wszystkich 216 osób wykonano badania serologiczne w kierunku chorób
odzwierzęcych: toksokarozy IgG, i bąblowicy IgG testem ELISA.
Przeciwciała przeciwko Toxocara canis stwierdzono u 28 (12,9%) osób.
Obecność swoistych przeciwciał w kierunku bąblowicy jednokomorowej
IgG stwierdzono u 7 (3,2%) osób, natomiast przeciwciała przeciw bąblowicy
wielokomorowej IgG badano tylko u osób, które miały dodatni wynik w
bąblowicy jednokomorowej IgG oraz u dwóch osób, które miały wynik
ujemny w bąblowicy jednokomorowej IgG, ale bliski wynikowi dodatniemu.
W 9 badanych surowicach stwierdzono dwie dodatnie, co stanowi 1%
wszystkich leśników.
Fotogrametria w analizie zmian ukształtowania linii brzegowej na przykładzie analizy zmian odmorskiego brzegu Półwyspu Helskiego
Paweł Wysocki, Leszek Łęczyński
Wyznaczanie zmian ukształtowania linii brzegowej jest jedną z podstawowych czynności przy monitoringu zachodzących w tym dynamicznym środowisku zmian, czy też badaniu zmian występujących przed rozpoczęciem
monitoringu. Lokalizacja linii brzegowej jest strefą styku dwóch odmiennych
środowisk - morskiego i lądowego. Obecnie stosowane metody pomiarowe
oraz nowoczesne narzędzia, jak np. aktywne metody teledetekcyjne, można
wykorzystać w celu precyzyjnego wyznaczania zmian jakie zachodzą na
bieżąco. Pozwalają one również, po dostosowaniu materiałów archiwalnych,
na analizę zmian jakie zachodziły w ubiegłych dziesięcioleciach. Doskonałym przykładem jest fotogrametria, umożliwiająca analizę archiwalnych zdjęć
lotniczych przy pomocy bardzo precyzyjnych, a jednocześnie powszechnie
stosowanych i wszechstronnych programów (ArcGis). Dzięki zastosowaniu
odpowiedniego odwzorowania oraz opracowaniu metodyki, możliwie było
odtworzenie zmian zarówno położenia jak i ukształtowania linii brzegowej na
odcinku Władysławowo-Kuźnica (1947-2011 roku).
Metodyka obejmowała digitializację zdjęć, wyznaczenie poszczególnych linii
z badanych roczników, następnie ich konwersję w poligony opierające się
o uniwersalny szablon stworzony dla wszystkich roczników. Efektem tych
działań, było zliczenie przemieszczenia na podstawie różnic powierzchni
poligonów między kolejnymi analizowanymi rocznikami. Pozwoliło to na
uzyskanie danych, dzięki którym wyznaczono tendencję modyfikacji brzegu
na badanym odcinku. Otrzymane wyniki skorelowano z danymi z prowadzonych prac, co dało możliwość oceny stanu wydzielonego obszaru.
W rezultacie otrzymano jednoznaczne wyniki, uzyskane w oparciu o dane
pochodzące ze zdjęć lotniczych Wojskowego Instytutu Geograficznego. Wyniki stanowiły podstawę do pozytywnej oceny zastosowanego w badanym
rejonie systemu ochrony brzegu morskiego oraz wnioskowanie dotyczące
możliwych modyfikacji oraz występowania konkretnych efektów związanych
z działalnością człowieka.
Wpływ stresu temperaturowego na przeżywalność mikroorganizmów
metanotroficznych
Wysokińska M., Ratajczyk K., Szostak A., Stępniewska Z., Goraj W., Kuźniar
A.
Metanotrofy zasiedlają wiele różnorodnych ekosystemów między innymi gleby, osady denne, bagna, siedliska słodkowodne i morskie. Odgrywają one
istotną rolę w globalnym cyklu metanu, a także posiadają ogromny potencjał
biotechnologiczny. Mikroorganizmy metanotroficzne stosowane są w bioremediacji (oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, grunty przeznaczone pod rekultywację, głównie tereny pokopalniane). Ponadto metanotrofy
zdolne są do biosyntezy wielu związków wykorzystywanych w przemyśle,
kosmetyce oraz medycynie min.: PHB, osmoprotektanty, witamina B12.
Celem pracy było określenie wpływu stresu temperaturowego na żywotność
metanotrofów. Materiał badawczy stanowiły konsorcja mikroorganizmów
metanotroficznych wyizolowanych z tkanek mchu Sphagnum sp. z obszaru
120
Poleskiego Parku Narodowego oraz skały przywęglowej pochodzącej z kopalni węgla Bogdanka. Hodowle prowadzone na pożywce mineralnej NMS
w warunkach: 30°C, 10% (v/v) CH4, 180 rpm, poddane zostały stresowi
termicznemu (43°C, 20°C, 5°C, -20°C). Przeżywalność bakterii określono
na podstawie obserwacji mikroskopowych (Eclipse 80i light microscope,
Nikon Instruments Inc.) po uprzednim wybarwieniu preparatem LIVE/DEAD
BacLight Bacterial Viability Kit (Invitrogen). Wykazano ok. 80% żywotność
konsorcjum wyjściowego, będącego w fazie logarytmicznego wzrostu.
Następnie stosując szok termiczny stwierdzono ograniczenie liczby żywych
mikroorganizmów do ok. 8%.
Deficyt zasobów ludzkich w ochronie zdrowia na przykładzie grupy
zawodowej pielęgniarek
Patrycja Zając
Autor wystąpienia skupi swoją uwagę na aktualnych i prognozowanych
zasobów ludzkich w polskim systemie ochrony zdrowia, w odniesieniu do
grupy zawodowej pielęgniarek.
Jednym z fundamentalnych problemów dzisiejszych czasów jest starzenie
się społeczeństw w których dochodzi do systematycznego zwiększania
udziału ludzi starszych (60-65 lat i więcej) zwiększa się również częstość
występowania długotrwałych problemów zdrowotnych czy chorób przewlekłych u osób po 60 roku życia zwiększając popyt na świadczenia zdrowotne
oraz konsumpcję usług zdrowotnych, pielęgnacyjnych oraz opiekuńczych.
Aczkolwiek, by móc zaspokoić potrzeby starzejącej się populacji i zapewnić
wysokiej jakości świadczenia medyczne, dobrze funkcjonujący system
ochrony zdrowia powinien dysponować wystarczającą liczbą wykwalifikowanej kadry z odpowiednimi umiejętnościami. Fakt ten ma przełomowe
znaczenie, tym bardziej, że starzenie kompetencji zawodowych na rynku
medycznym Europy stale wzrasta. A w Polsce, w której braki personelu
pielęgniarskiego w roku 2020 szacowane są przez NIPIP na 60 860 pielęgniarek. Natomiast odsetek absolwentów pielęgniarstwa na Warszawskim
Uniwersytecie Medycznym w ciągu ostatnich kilku lat stanowi jedynie ok. 58
- 65% osób, które zostały przyjęte na studia licencjackie na kierunku pielęgniarstwo. Zatem opieka zdrowotna w Polsce stoi przed wielkim wyzwaniem, aby przygotować system do zadań jakie stawia przed nim starzejące
się społeczeństwo.
Effect of atenolol on kynurenic acid concentration in rat brain cortex
Izabela Zakrocka, Tomasz Kocki, Waldemar A. Turski
Kynurenic acid (KYNA) is an endogenous brain constituent which inhibits the
activity of all three ionotropic EAA receptors. KYNA acts the most potently
at the glicyne site of the NMDA receptors complex. The cerebral synthesis
of KYNA is catalyzed by two distinct kynurenine aminotransferases (KAT
I and KAT II) from its bioprecursor, L-kynurenine. The possible role of
KYNA-mediated modulation of adrenergic activity is also connected with its
neuroprotective and antihypertensive effect in animal models.
The goal of this study was to determine whether atenolol, a selective β-adrenergic antagonist has an influence on KYNA synthesis in rat brain cortex.
Experiments were carried out on male Wistar rats brain cortex. The effect of
atenolol on KYNA synthesis in the presence of kynurenine was evaluated on
cortical homogenates. Experimental procedures have been approved by the
Local Ethical Committee on Animal Experimentation in Lublin.
Atenolol at the concentration of 0.5; 1.0 ; 3.0 and 5.0 mM did not alter the
activity of KAT I. The activity of KAT II was diminished by atenolol at the
concentration of 0.5; 1.0; 3.0 and 5.0 to 109% (NS), 92% (p<0.05), 75%
(p<0.05) and 69% (p<0.05 ) of control, respectively.
Our data suggested, that atenolol could modulate KYNA production in the
brain via KAT II.
Supported by the grant for young scientists from Ministry of Science and
Higher Education, MNmb515/2013.
Influence of lisinopril on kynurenic acid concentration in rat brain
cortex
Izabela Zakrocka, Tomasz Kocki, Waldemar A. Turski
Renin angiotensin aldosterone system is one of the most important water
and electrolyte regulators involved in the pathogenesis of the cardiovascular
disorders. It was proven that inhibition of angiotensin converting enzyme
has beneficial effects on patients survival, thanks to central and peripheral
decrease in angiotensin II level.
science
121
Kynurenic acid (KYNA) is an endogenous tryptophan metabolite antagonizing the activity of ionotropic excitatory amino acid (EAA) receptors.
Cerebral synthesis of KYNA from its bioprecursor L-kynurenine is catalyzed
by aminotransferases (KAT I and KAT II) localized preferentially within astrocytes. In animal models KYNA was shown to display potent hypotensive
action when administered intracerebrally or intravenously.
The aim of this study was to examine the effect of lisinopril on KYNA production in rat brain cortex in vitro.
Experiments were carried out on male Wistar rats brain cortex. The effect of
atenolol on KYNA synthesis in the presence of kynurenine was evaluated on
cortical homogenates. Experimental procedures have been approved by the
Local Ethical Committee on Animal Experimentation in Lublin.
Lisinopril at the concentration of 5 mM decreased KYNA production in the
brain cortical slices to 82% (p<0.05) of control. The activity of KAT I was
diminished by lisinopril at the concentration of 3.0 and 5.0 mM to 82 %
(p<0.01) and 68 % (p<0.01) of control, respectively. Lisinopril did not affect
of KAT II activity.
Our data suggest, that lisinopril may reduce brain KYNA synthesis via
diminished KAT I activity, what could, at least partially, contribute to the
side-effects associated with its use.
Supported by the grant from National Science Centre (NCN) PRELUDIUM 4
No UMO-2012/07/N/NZ4/02088.
Analiza ilościowa i jakościowa diety lekkostrawnej stosowanej w wybranych szpitalach województwa lubelskiego
Agnieszka Cioś, Karolina Zapora, Agnieszka Lange, Aleksandra Pojnar,
Renata Krzyszycha
Dieta lekkostrawna to dieta najczęściej stosowana w żywieniu szpitalnym,
której zadanie jest spełnienie wymagań zarówno jakościowych (dobór produktów i potraw) jak i ilościowych (realizacja norm żywienia i dziennej racji
pokarmowej).
Celem pracy była analiza diety lekkostrawnej w wybranych szpitalach województwa lubelskiego oraz ocena jej realizacji zgodnie z założeniami norm
żywienia oraz wytycznymi dla produktów zalecanych i przeciwwskazanych.
Do analizy przyjęto stosowaną dzienną rację pokarmową (ilość użytych produktów w gramach) dla diety łatwo strawnej oraz oceniono wartości średnie.
Odchylenia od norm na poziomie +/- 15% nie były kwestionowane.
Badaniami objęto 7 -dniowe jadłospisy wraz z gramówką dla diety
łatwostrawnej otrzymane z trzech szpitali województwa lubelskiego. Do
przeprowadzenia analizy ilościowej wykorzystano program komputerowy Dietetyk 2006. Jadłospisy były rozpatrywane pod względem wartości
energetycznej oraz zawartości najważniejszych składników odżywczych.
Analizę jakościową przeprowadzono wykorzystując punktową metodę
oceny jadłospisów wg Szewczyńskiego oraz sprawdzono skład jadłospisów
uwzględniając zawartość produktów niedozwolonych oraz udział pełnowartościowego białka.
Przeprowadzone badania wykazały, że prawidłowe założenia diety lekkostrawnej nie są w pełni realizowane w warunkach szpitalnych. Analiza jakościowa ukazała wysoki udział w diecie produktów wysoko przetworzonych
i smażonych, a analiza ilościowa zbyt wysoką ilość takich składników jak
tłuszcz czy błonnik. Odpowiedni sposób żywienia wpływa na poprawę stanu
zdrowia pacjenta, szybszą regenerację organizmu oraz skrócenie pobytu w
szpitalu.
Medycyna Estetyczna – nowy trend w Ginekologii i Seksuologii
Katarzyna Zborowska, Daria Jorg
WSTĘP: Ginekologia estetyczna jest obecnie jedną z najszybciej rozwijających się specjalizacji medycznych na świecie. Koncentruje się na zabiegach,
które mają na celu poprawę wyglądu żeńskich narządów płciowych, polepszenie ich funkcji seksualnych oraz leczenie uciążliwych dolegliwości.
CEL PRACY: Celem pracy badawczej była ocena zachowań seksualnych
kobiet po zabiegach z zakresu ginekologii estetycznej.
MATERIAŁ I MEWTODY: Badaniem objęto grupę 45 kobiet, które zdecydowały się na zabieg z zakresu ginekologii estetycznej w przedziale wiekowym
między 18 a 65 rokiem życia. Narzędzie badawcze stanowił standaryzowany
Kwestionariusz Badawczy dla Kobiet – FSFI .
WYNIKI: Z przeprowadzonych badań wynika, iż kobiety coraz częściej
korzystają z usług chirurga plastycznego w zakresie ginekologii estetycznej.
Przypuszczalnie popyt na tego typu zabiegi związany jest z coraz częstszym
pokazywaniem okolic intymnych w telewizji, internecie czy w kobiecych
czasopismach. „Bitwę” o atrakcyjność okolic intymnych można rozpocząć
od korekcji warg sromowych mniejszych- labioplastyki (74%). Następną
najczęściej wybieraną operacją jest vaginoplastyka (8%), clitoroplastyka
(9%) oraz hymenoplastyka (6%). Motywem podjęcia decyzji o zabiegu był
szeroko odczuwalny dyskomfort podczas stosunku seksualnego, ból podczas stosunku seksualnego czy względy estetyczne. W rezultacie otrzymano
istotnie statystycznie wyniki: 89% pacjentek było usatysfakcjonowanych
efektem końcowym, co wpłynęło na ich poprawę relacji partnerskich i funkcji
seksualnych.
WNIOSKI: Zabiegi z zakresu ginekologii estetycznej na nowo definiują
kobiecość, przemianie podlega zarówno fizyczność jak i psychika kobiet.
Na podstawie poszczególnych parametrów skali FSFI wpływ zabiegów z
zakresu ginekologii estetycznej pozytywnie wpływa na ocenę satysfakcji
seksualnej kobiet.
Zespół dezaprobaty płci
Katarzyna Zborowska, Michał Berestecki, Daria Jorg
WSTĘP: Zespół dezaprobaty płci - to nazwa zbiorcza dla zaburzeń, których
cechą wspólną jest niezwykle głębokie, silne, nieprzezwyciężalne i przygnębiające niezadowolenie z posiadanej płci cielesnej, a przez to brak akceptacji społecznej w roli zgodnej z płcią przeżywaną psychicznie. Jedną z
postaci zespołu dezaprobaty płci jest transseksualizm. CEL PRACY : Celem
pracy było potwierdzenie, iż u osoby transseksualnej występuje dyskomfort
o znaczeniu klinicznym lub upośledzenie w społecznym, zawodowym lub
innym ważnym obszarze funkcjonowania, które jest jednym z kryteriów
diagnostycznych dla tego zespołu oraz analiza zmian zachowań autodestrukcyjnych w momencie podjęcia leczenia oraz osiągania kolejnych jego
etapów. MATERIAŁ I METODY: Badaniem objęto grupę 110 osób Transseksualnych ( 66: K/M, 44 M/K ). Narzędzie badawcze stanowił kwestionariusz
ankiety składający się z 120 pytań autorskich, które zostały podzielone na 5
części: I – charakterystyka osoby badanej , II – IV ocena osób Transseksualnych w poszczególnych okresach życia, V- okres leczenia hormonalnego i
chirurgicznego.
WYNIKI : 87 % badanych osób transseksualnych przejawia nasiloną depresję i zachowania autodestrukcyjne : próby samobójcze 65% , samookaleczenie się 48%, które wynikają z niskiego poczucia własnej wartości
– samoakceptacja (przed podjęciem leczenia – 8%) i braku możliwości
funkcjonowania według określonej roli w społeczeństwie – akceptacja społeczeństwa przed podjęciem leczenia – 8%. Rozpoczęcie leczenia hormonalnego i chirurgicznego ( mastektomia, panhisterektomia i neophalloplastyka),
umożliwia osobom transseksualnym dostosowanie ciała do płci przeżywanej, co prowadzi do ich samoakceptacji – 85 % i zmniejszenia autoagresji .
WNIOSKI: Podjęcie leczenia hormonalnego oraz chirurgicznego umożliwia
osobom transseksualnym dostosowanie ciała biologicznego do przeżywanej
płci psychicznej, co prowadzi do ich samoakceptacji i zmniejszenia zachowań autodestrukcyjnych.
Projektowanie uniwersalne jako wyraz systemowego podejścia do
niepełnosprawności
Katarzyna Zborowska, Daria Jorg, Michał Berestecki,
Projektowanie uniwersalne jest filozofią projektowania produktów i otoczenia, jego celem jest wyrównanie realizacji praw i szans wszystkich obywateli.
W przypadku osób z obniżoną funkcjonalnością oznacza to eliminację potencjalnych barier w przestrzeni publicznej, dostępie do informacji i usług, w
szczególności do usług medycznych. Projektowanie uniwersalne w centrum
zainteresowania stawia użytkownika, akceptując wszelkie różnice pomiędzy
ludźmi.
Celem pracy było przybliżenie zagadnień związanych z uniwersalnym
projektowaniem i jego wpływem na życie człowieka. Wpływ taki wydaje się
być oczywisty w kontekście osób niepełnosprawnych, zmagających się
z barierami architektonicznymi w największym wymiarze. Niepokojącym i
skłaniającym do refleksji zagadnieniem jest przygotowanie i użyteczność
gabinetów lekarskich.
W pracy opisano przesłanki wypływające z systemowej definicji niepełnosprawności przyjętej przez Światową Organizację Zdrowia w 2001 r.,
zwracającej uwagę na rolę środowiska, które może ograniczać działanie
człowieka. W pracy przybliżono dwa podstawowe modele podejścia do
opisu rzeczywistości: analityczny i systemowy oraz wskazano istotne różnice między nimi. W dalszej części starano się przybliżyć zasady i przykłady
uniwersalnego projektowania a także podkreślić jego znaczenie nie tylko dla
science
osób niepełnosprawnych. Zwrócenie uwagi na pozostałą część społeczeństwa stygmatyzowaną przez typowe podejście do projektowania ma na celu
podkreślenie znaczenia problemu również dla innych grup społecznych.
Why eat insects?
Ewelina Zielińska, Izabela Podgórska, Monika Wójcik
Entomophagy is the practice of eating insects - including arachnids (tarantulas) and myriapods (centipedes). Despite the fact that 80% of the world’s
cultures eat insects most people in our culture consider insects simply to be
pests. But when you consider the logic of bugs as food, from an ecological,
financial, and global perspective, they start to seem a lot more palatable.
Currently, one of the biggest economic problems of the world and the
challenges of food producers is to get the new and the minimization of use
of existing resources protein. According to the UN’s Food and Agriculture
Organisation (FAO) in 2050 earth will be inhabited by around 9 billion people.
A United Nations report found that the livestock industry is responsible for
generating more greenhouse gas emissions than transport. Insects require
such fewer resources in terms of food, water, and land space. For example,
to produce 1kg of insects should be used 1 kg of bran, 1 kg of greens and
0.5 l of water. To produce 1 kg of beef should be used even 9 kg feed.
Moreover, insects are high in protein, vitamins and minerals. Insects are also
rich in unsaturated fatty acids. The composition of unsaturated fatty acids
omega-3 and omega-6 in mealworms (Tenebrio molitor) is comparable to
the essential fatty acids present in fish fats, and the content of proteins,
vitamins and minerals is comparable to the ingredients contained in meat
and fish.
Insects are a great, inexpensive, green source of the protein desperately
needed by starving peoples. If we can help create a market and funding for
it, there is the potential to help spread nourishment throughout the planet.
Znaczenie ksantofili w ciąży i wczesnym okresie rozwoju postnatalnego
Monika Zielińska, Jadwiga Hamułka
Luteina i zeaksantyna są silnymi antyoksydantami z grupy ksantofili. W
organizmie ludzi odkładają się w gałce ocznej, zwłaszcza plamce żółtej oraz
w wybranych rejonach mózgu, a ich jedynym źródłem jest dieta, zwłaszcza
bogata w warzywa i owoce. w ostatnim czasie coraz większą rolę przypisuje
się roli ksantofili w przebiegu ciąży i rozwoju niemowląt oraz małych dzieci.
Stężenie luteiny i zeaksantyny we krwi ciężarnych wzrasta w czasie trwania
ciąży. Przypuszcza się, że wyższe spożycie i lepszy stan odżywienia matki
może zapobiegać powikłaniom ciąży, a wielorództwo dodatkowo zubaża jej
rezerwy. Stężenie tych ksantofili we krwi pępowinowej jest również zależne
od stanu odżywienia matki. Ponadto stwierdzono, że dzieci urodzone przez
cesarskie cięcie charakteryzują się niższym ich stężeniem. W początkowym
okresie życia dziecka jedynym źródłem tych związków jest mleko matki,
bowiem mieszanki mlekozastępcze zwykle ich nie zawierają. Wykazano,
że głównym karotenoidem w mleku kobiecym jest luteina, a jej zawartość
dodatnio koreluje ze stężeniem we krwi i ze spożyciem, przy czym obniża
się wraz z trwaniem laktacji. Stąd też, stan odżywienia noworodków luteiną
zależy od spożycia i jest lepszy u dzieci karmionych naturalnie.
Poród oraz pierwsze dni życia noworodków, zwłaszcza urodzonych przedwcześnie, są związane ze stresem oksydacyjnym, który może być przyczyną
rozwoju wielu chorób. Suplementacja niemowląt luteiną i/lub zeaksantyną
może poprawić ich stan odżywienia i rozwój siatkówki oka oraz przyczynić
się do zmniejszenia stanu zapalnego i stresu oksydacyjnego, a tym samym
zmniejszenia zachorowalności, przy czym korzyści te są szczególnie istotne
u wcześniaków.
Wielokrotnie potwierdzono rolę luteiny i zeaksantyny w profilaktyce chorób
degeneracyjnych oka oraz funkcjonowaniu poznawczym osób dorosłych,
mniej jest natomiast danych o ich znaczeniu dla prawidłowego funkcjonowaniu młodego organizmu, co wymaga dalszych badań.
Poczucie jakości życia a religijne zmaganie się u Anonimowych Alkoholików
Dominika Ziółkowska
Inspirując się pracami badawczymi Koening (Koening, McCullough, Larson,
2001), Witter (Witter, Stock, Okum, Harding, 1985) czy Inglehart (1990),
dotyczącymi religijności osób uzależnionych, w niniejszej pracy poruszono
zagadnienie jakości życia i religijnego zmagania się u Anonimowych Alkoholików. Problemem badawczym było ustalenie jaki rodzaj religijnego zmaga-
122
nia się przeżywają osoby przynależące do grupy Anonimowych Alkoholików,
deklarujące różne poziomy poczucia jakości życia.
W badaniach udział wzięło 100 mężczyzn uzależnionych od alkoholu,
przynależących do grupy AA, z terenu całej Polski. W projekcie badawczym zastosowano Kwestionariusz Poczucia Jakości Życia dla Dorosłych
w adaptacja A. Jurosa i modyfikacji M. Oleś oraz Kwestionariusz Postaw
Religijnych w wersji eksperymentalnej B. Zarzyckiej, za pomocą którego
określono religijne zmaganie się badanych osób.
Bazując na uzyskanych wynikach stwierdza się istnienie związku między
poczuciem jakości życia a religijnym zmaganiem się u osób uzależnionych
od alkoholu, uczestniczących w mityngach AA. Osoby ze wspólnoty AA,
deklarujące wysoki poziom poczucia jakości życia odczuwają więcej i w
mocniejszym nasileniu różnego rodzaju korzyści z wyznawanej wiary niż
osoby z tej samej populacji, ale o niskim poziomie jakości własnego życia.
Wiedza pacjentów gabinetów stomatologicznych na temat wpływu
palenia papierosów na stan jamy ustnej – doniesienie wstępne
Michał Żarowiak, Marta Jarzębska, Anna Byczuk, Iza Zieniewska
Cel pracy: Celem pracy była ocena wiedzy pacjentów gabinetów stomatologicznych na temat wpływu palenia papierosów na stan jamy ustnej.
Materiał i metody: Badanie zostało przeprowadzone w okresie od czerwca
do października 2014 roku przez studentów I roku stomatologii w gabinetach stomatologicznych, w których odbywali praktyki wakacyjne. Do badania wykorzystano anonimową ankietę składająca się z pytań demograficznych, informacji dotyczących palenia papierosów przez ankietowanych oraz
pytań dotyczących zagrożeń płynących z palenia papierosów i ich wpływu
na zdrowie jamy ustnej.
Wyniki: W badaniu wzięło udział 192 pacjentów w wieku od 18 do 77 lat,
w tym 101 kobiet i 91 mężczyzn. W badanej grupie 56 osób było czynnymi
palaczami, a 30 osób paliło papierosy w przeszłości. W grupach wiekowych
20-29, 30-39 oraz 50-59 wśród palaczy przeważały kobiety. Największy
odsetek palących znajdował się w grupie osób z wykształceniem podstawowym, a najmniejszy z wykształceniem wyższym. Tylko 2% respondentów nie
było świadomych zagrożeń dla zdrowia wynikających z palenia papierosów,
natomiast 1,6% uważało, że palenie nie ma wpływu na stan zdrowia jamy
ustnej. Na pytania dotyczące wpływu palenia papierosów na rozwój choroby
przyzębia, próchnicy, obecność kamienia nazębnego i stan błony śluzowej
jamy ustnej najczęściej twierdząco odpowiadali byli palacze. Osoby niepalące miały wyższą świadomość wpływu palenia na rozwój nowotworów jamy
ustnej, gojenie się ran i powstawanie przebarwień na zębach. Aż 98,2%
osób w grupie palących znała zagrożenia płynące z palenia papierosów,
jednak tylko połowa z nich deklarowała chęć rzucenia nałogu.
Wnioski: Świadomość o zagrożeniach płynących z palenia papierosów
wśród ankietowanych była wysoka. Osoby palące papierosy miały najniższą
wiedzę o takich zagrożeniach. Dla wielu osób palących wiedza nie jest
wystarczającym powodem do rzucenia nałogu.
Aktywność antyarytmiczna i hipotensyjna nowej pochodnej 2-metoksyfenylopiperazyny
Elżbieta Żmudzka, Klaudia Lustyk, Karolina Pytka, Jacek Sapa
Choroby układu sercowo-naczyniowego w tym szczególnie zaburzenia
rytmu serca i nadciśnienie tętnicze są główną przyczyną przedwczesnych
zgonów w Europie i na świecie. Z tego powodu wciąż poszukuje się
nowych, bezpieczniejszych i bardziej skutecznych leków stosowanych w
terapii tych schorzeń.
Celem badania było określenie potencjalnej aktywności antyarytmicznej oraz
hipotensyjnej nowej pochodnej piperazyny HBK-10. Wcześniejsze badania
wykazały wysokie powinowactwo związku do receptorów α1-adrenergicznych.
W celu określenia potencjalnej aktywności antyarytmicznej HBK-10 badano
wpływ związku na zaburzenia rytmu serca indukowane adrenaliną (20mg/
kg i.v.) oraz zweryfikowano jego wpływ na prawidłowy elektrokardiogram u
szczura po podaniu dootrzewnowym. Aby ocenić potencjalną aktywność
hipotensyjną HBK-10 sprawdzono jego wpływ na ciśnienie tętnicze krwi u
normotensyjnego szczura po podaniu dootrzewnowym oraz ustalono jego
wpływ na presyjne działanie amin katecholowych tj. adrenaliny (2µg/kg),
noradrenaliny (2µg/kg) oraz metoksaminy (150µg/kg).
Badany związek HBK-10 wykazał potencjalną aktywność antyarytmiczną w
modelu arytmii adrenalinowej, silniejszą niż karwedilol. Co więcej HBK-10
nie wpływał na prawidłowy elektrokardiogram u szczura po podaniu do-
123
otrzewnowym. Związek HBK-10 istotnie statystycznie obniżał ciśnienie tętnicze krwi u normotensyjnego szczura w dawce 1,25mg/kg. Badany związek
w dawce 1mg/kg (i.v.) zmniejszał presyjne działanie po podaniu adrenaliny,
noradrenaliny i metoksaminy.
Wyniki przeprowadzonych badań wskazują, iż HBK-10 wykazuje profilaktyczną aktywność antyarytmiczną w modelu arytmii adrenalinowej,
silniejszą niż karwedilol, a także posiada działanie hipotensyjne, wynikające
najprawdopodobniej z właściwości α1-adrenolitycznych. W pełni uzasadnione jest zatem kontynuowanie badań nad przedstawionym związkiem w
celu poznania jego pełnego profilu farmakologicznego oraz bezpieczeństwa
stosowania przy podaniu wielokrotnym na układ sercowo – naczyniowy.
Zastosowanie metod szybkiego prototypowania w implantologii oraz
wspomaganiu operacyjnym
Magdalena Żukowska
Na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat szczególnym zainteresowaniem
w środowisku naukowym cieszą się metody szybkiego prototypowania,
powszechnie znane pod nazwą druku 3D. Znajdują one także szerokie
zastosowanie w medycynie, czego przykładem są coraz częstsze dokumentacje udanych operacji rekonstrukcji twarzoczaszki bądź mózgoczaszki. Ich
powodzenie możliwe było dzięki połączeniu danych otrzymanych z tomografii komputerowej, rezonansu magnetycznego, skanowania 3D oraz druku 3D.
Drukowanie przestrzenne pozwoliło na przygotowanie implantów polimerowych oraz tytanowych o wysoce skomplikowanej budowie przestrzennej,
wiernie odwzorowującej naturalny wygląd ubytku kostnego. Tak wykonane
implanty posiadające porowatą strukturę mogą pomóc w uzyskaniu lepszej
korelacji międzyfazy implant-tkanka.
Ponadto druk 3D wsparty obrazami uzyskanymi z tomografii komputerowej
może wspomóc lekarza w wybraniu najlepszego toku leczenia oraz opracowania najbezpieczniejszego sposobu operacji. Wsparcie ze strony inżynierii
biomedycznej umożliwiło zwiększenie powodzenia operacji oraz poprawę
jakości życia chorego.
W ramach prezentacji przedstawione zostaną przykłady implantów wykonanych metodą szybkiego prototypowania wszczepionych pacjentom
oraz drukowane modele fragmentów układu kostnego oraz innych tkanek
wykorzystanych do przygotowania operacji.
science
NOTES:

science - MEDtube

Transkrypt

Podobne dokumenty

Integrujemy się

Proletariusze wszystkich kraJÓw ktoś was zrobił w wała N 2 22 XI 2012