biuletyn nr 70 - Parafia Św. Floriana w Elblągu

Ogłoszenia duszpasterskie
1 . We wtorek, 6 stycznia, będziemy obchodzić uroczystość Objawienia Pańskiego, u nas nazywana uroczystością Trzech Króli. Głosi ona, że Syn Boży, posłany
przez Ojca na świat, objawił się ludziom jako Zbawiciel całego stworzenia. Hołd,
jaki składają Mu Mędrcy ze Wschodu, jest znakiem, że i poganie zostali powołani
do wiary. Podczas Mszy św. poświęcimy kredę i kadzidło. Tą właśnie kredą,
zgodnie z pradawnym zwyczajem, kreślimy na drzwiach naszych domów i mieszkań pierwsze litery imion Trzech Mędrców: Kacpra, Melchiora i Baltazara. Pragniemy przez to podkreślić, że jak ci Mędrcy ze Wschodu, również i my szukamy
Chrystusa i radujemy się z Jego odnalezienia. Ten znak stanowi też wobec innych
świadectwo naszej wiary. Msze św. w Uroczystość Objawienia Pańskiego są odprawiane w porządku niedzielnym.
2. Po raz pierwszy w naszym mieście odbędzie się 6 stycznia Orszak Trzech Króli.
Wydarzenie to, które w tym roku obejmie ponad 300 miast, przywraca starą
polską tradycję jasełek ulicznych- radosnych, wielobarwnych grup rozśpiewanych
i uśmiechniętych kolędników głoszących na ulicach Radosną i Dobrą Nowinę o
narodzeniu Jezusa. W tym dniu możemy być jak Trzej Mędrcy- ujrzeć światło
betlejemskiej gwiazdy, pójść za nią i odnaleźć Prawdę, Dobro i Piękno. Orszak
rozpocznie się na Placu Jagiellończyka o godz.13.00 a zakończy się około
godz.15.00 przy katedrze św. Mikołaja.
3. Po Bożym Narodzeniu i po Nowym Roku rozpoczyna się czas wizyt duszpasterskich w naszych domach, czyli tak zwanej kolędy. Nieprzypadkowo kolęda odbywa
się po świętach Bożego Narodzenia, kiedy to wspominamy przyjście Boga na ziemię.
Kolęda jest oficjalną wizytą duszpasterską kapłana, który przychodzi w imieniu Chrystusa nawiedzić nasze rodziny, spotkać sie w naszych domach, by na wspólnej modlitwie prosić Boga o Jego błogosławieństwo w tym Nowym Roku.
Plan kolędy w tym tygodniu jest następujący:
- w poniedziałek 5.01 – ul. Czarnieckiego
- w środę 7.01 – ul. Szwoleżerów
- w czwartek 8.01 – ul. Ułańska 2 A ( blok)
- w sobotę 10.01 – ul. Saperów 9, 11, 13.
4. Przez cały czas kolędy Msze św. od wtorku do soboty będą w naszej świątyni o
godz.10.00
W sobotę zapraszam na Msze Św. na godz. 10 wszystkich członków Żywego Różańca
i sympatyków a po Mszy św. zapraszamy na spotkanie opłatkowe.
Biuletyn Parafialny
Parafii p.w. św. Floriana
NR 70; II NIEDZIELA PO BOŻYM NARODZENIU;
STYCZEŃ 2015
Życzenia na Nowy Rok 2015
„ Niech Cię Pan błogosławi i strzeże.
Niech Pan rozpromieni swoje Oblicze nad
Tobą, niech cię obdarzy swą łaską.
Niech zwróci ku tobie swoje Oblicze i niech
Cię obdarzy pokojem”
/ z księgi Powtórzonego Prawa/
Błogosławieństwo posiada moc spełnienia
Tego, co jego słowa wyrażają, źródło ma
bowiem w Bożej szczodrobliwości,
przyjmując je otrzymujemy dostęp do
niezmierzonych bogactw Bożej dobroci
i Bożej Miłości.
Kalendarz liturgiczny:
6 I Objawienie Pańskie
7 I św. Rajmunda z
Penyafort
Cytat tygodnia:
„Wyznanie wiary wiele
kosztuje, ale wy nie
możecie przegrać
miłości”
Św. Jan Paweł II
Życzymy w tym 2015 roku przede wszystkim Bożego błogosławieństwa,
opieki Matki Najświętszej, zdrowia, radości i wszelkiej pomyślności
oraz niegasnącej nadziei i optymizmu. Niech wiara i miłość
nieustannie goszczą w Waszych sercach i rodzinach
ks. proboszcz Andrzej Klukowski
ks. Radosław Robak
ks. Ryszard Półtorak
Proroctwa o przyjściu Mesjasza
Tekst prorocki, który najmocniej przemawiał do świadomości żydowskiej, wskazując na datę przyjścia mesjasza, pochodzi z Księgi Daniela (7, 13-14; 9, 24). Znajduje się w tym proroctwie (9, 24) jedyne w Starym Testamencie bardzo konkretne
czasowe wskazanie wypełnienia się tej zapowiedzi. Z tego prorockiego tekstu dowiadujemy się, że mesjasz ma narodzić się po upływie „siedemdziesięciu tygodni”.
Dla wszystkich komentatorów jest oczywiste, że nie chodzi tu o tygodnie, lecz o
siedmiolecia. W języku hebrajskim wyraz shabhuim oznacza bowiem „siedmiolecie”. Tak więc proroctwo mówi, że mesjasz przyjdzie na świat po upływie siedemdziesięciu siedmioleci (490 lat) od wydania dekretu króla Artakserksesa (458 – 457
przed Chrystusem) lub jak twierdzą inni – od dekretu Cyrusa w 538 r. Jedno jest
pewne: że proroctwo to wskazuje na przyjście mesjasza w latach, w których żył
Chrystus. Jest to rzecz niezwykła, że tylko jeden raz w Starym Testamencie została
podana w przybliżeniu data przyjścia mesjasza i rzeczywiście stała się ona dla
chrześcijan początkiem ery mesjańskiej. Wykopaliska w Qumran potwierdzają, że
taką właśnie interpretację proroctwa Daniela głosili żydowscy mnisi znad Morza
Martwego, którzy mieli wielki autorytet w całym Izraelu w dziedzinie tłumaczenia
Pisma św. Również inne wpływowe środowiska w Izraelu obliczały czas przyjścia
mesjasza, władcy świata, w podobny sposób i ten fakt wyjaśnia, dlaczego w czasach Chrystusa tak żywe i powszechne było wśród Żydów oczekiwanie na przyjście
mesjasza. Zgodnie z tymi wierzeniami czas mesjański miał się zacząć około 20 lat
przed narodzeniem Chrystusa. W tym właśnie okresie Żydzi oczekiwali przyjścia
tajemniczego mesjasza. Trzeba również pamiętać, że Jezus Chrystus, nazywając
siebie „Synem człowieczym”, wielokrotnie wskazywał, że to proroctwo wypełniło
się w Jego osobie.
Drugi tekst prorocki znajduje się w Księdze Rodzaju: „Nie zostanie odjęte berło od
Judy ani laska pasterska spośród kolan jego, aż przyjdzie ten, do którego ono
należy, i zdobędzie posłuch u narodów!” (Rdz 49, 10). Berło zostało zabrane Judzie
w czasach Chrystusa; wtedy panował Herod Wielki, ostatni żydowski król, a po
jego śmierci państwo Izrael straciło wszelką autonomię aż do 1948 r. Żydzi z
czasów Chrystusa ściśle wiązali utratę niepodległości i panowanie Rzymian z
tekstem proroctwa Jakuba (Rdz 49, 10).
Dla Żydów, którzy uwierzyli w Chrystusa, stało się oczywiste, że to On jest
oczekiwanym mesjaszem. Ci natomiast, którzy Go odrzucili, zmienili interpretację
tego proroctwa, twierdząc, że mówi ono o całym narodzie izraelskim, a nie o
konkretnej osobie.
Czyż nie jest zastanawiający fakt, że Żydzi ostatecznie ustalili kanon 24 ksiąg Biblii
Starego Testamentu, bez możliwości jego poszerzenia, właśnie w czasach Jezusa?
W ten sposób uznali, że Boże Objawienie osiągnęło swoją pełnię. Na dodatek
świątynia jerozolimska została całkowicie zniszczona w 70 r. W związku z tym
kończy się kapłaństwo starotestamentowe i składanie ofiar. Po
żydowskich powstaniach przeciwko okupacji rzymskiej w 70 i 132 roku następuje
całkowite rozproszenie Żydów po całym świecie.
Tajemnica gwiazdy betlejemskiej
W Ewangelii wg św. Mateusza czytamy: „Gdy zaś Jezus narodził się w Betlejem w
Judei za panowania króla Heroda, oto Mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy i
pytali: »Gdzie jest nowo narodzony król żydowski? Ujrzeliśmy bowiem jego
gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy oddać mu pokłon«” (Mt 2, 1-2).
W grudniu 1603 r. słynny niemiecki astronom Johannes Kepler zauważył nałożenie
się na siebie (koniunkcję) Saturna i Jupitera, co dawało bardzo silne światło. Po
dokładnych obliczeniach Kepler stwierdził, że podobne zjawisko mogło mieć
miejsce w roku kiedy narodził się Chrystus. Ku swojemu zdumieniu astronom ten
odkrył komentarz do Pisma św. napisany przez rabina Abarbanela, z którego to
tekstu wynika, że Żydzi wierzyli, iż mesjasz przyjdzie na świat dokładnie wtedy, gdy
światło Jupitera i Saturna w konstelacji Ryb nałoży się na siebie. Jak się okazuje,
takie przekonanie było powszechne w narodzie izraelskim. Potwierdza to
średniowieczny hebrajski komentarz do Księgi Daniela.
Jest naukowo stwierdzone, że sławna starożytna babilońska szkoła astrologiczna z
miasta Sippar nad Eufratem nauczała, iż od 7 roku przed Chrystusem należy w
Palestynie oczekiwać przyjścia na świat „władcy świata”. Odnalezienie i odczytanie
pisma klinowego kalendarza gwiezdnego z Sippar w 1925 r. dowodzi tego, że
babilońscy astronomowie stwierdzili, iż w roku narodzin Chrystusa wyjątkowo aż
trzy razy była widziana koniunkcja Jupitera i Saturna (29.05., 1.10. i 5.12.). Tego
rodzaju nałożenie się na siebie tych dwóch ciał niebieskich następuje tylko jeden
raz na 794 lata. Wiarygodność tych danych potwierdza współczesna astronomia.
W Berlinie przechowywany jest tak zwany stół planetarny. Jest to papirus, na
którym egipscy astronomowie precyzyjnie zapisali wszystkie ruchy planet od 17
roku przed Chrystusem do 10 roku po Chrystusie. Obserwacje te potwierdzają
obliczenia Keplera, że w roku narodzenia Chrystusa wystąpiła koniunkcja Jupitera z
Saturnem, która była najbardziej widoczna w rejonie basenu Morza
Śródziemnego.