Pobierz załącznik

Wpływ agresywnej redukcji czynników ryzyka wystąpienia migotania przedsionków na odległy
efekt ablacji arytmii – badanie kohortowe ARREST-AF
Rajeev K. Pathak i wsp. „Aggressive Risk Factor Reduction Study for Atrial Fibrillation and Implications
for the Outcome of Ablation. The ARREST-AF Cohort Study” (J Am Coll Cardiol 2014;64:2222–31)
Badanie “Aggressive Risk Factor Reduction Study for Atrial Fibrillation and Implications for the
Outcome of Ablation”, akronim ARREST-AF Cohort Study, zostało przeprowadzone w celu zebrania
wstępnych danych na temat wpływu agresywnej kontroli czynników ryzyka wystąpienia migotania
przedsionków (AF), m.in. takich jak: nadwaga, nadciśnienie tętnicze, kontrola glikemii, na odległy
efekt ablacji (RFA)podłoża tej arytmii.
Badanie ARREST-AF było prospektywnym badaniem kohortowym, przeprowadzonym w jednym
ośrodku w Australii. Do badania kwalifikowano pacjentów kierowanych do RFA AF z typowych
wskazań, z BMI (body mass index) ≥27kg/m2 oraz ≥1 czynnikiem ryzyka wystąpienia AF, takim jak:
nadciśnienie tętnicze (NT), upośledzony metabolizm glukozy/cukrzyca, hiperlipidemia, zespół
bezdechu sennego (OSAS), nikotynizm, nadużywanie alkoholu. Pacjentom oferowano program
redukcji czynników ryzyka (RFM - risk factor management) pod opieką dedykowanego lekarza w
poradni przyklinicznej. Pacjenci, którzy zgadzali się na RFM tworzyli grupę badaną a pozostali grupę
kontrolną. Z badania wyłączono chorych z wywiadem ostrego zespołu wieńcowego lub operacji
kardiochirurgicznej przebytych do 1 roku przed RFA, przebytego zabiegu RFA AF, aktywnej choroby
nowotworowej, chorób autoimmulogicznych lub reumatologicznych oraz ciężkiej niewydolności
wątroby lub nerek.
RFM obejmował wizyty kontrolne co 3 miesiące i opierał się na osiągnieciu docelowych wartości:
ciśnienia tętniczego <130/80, redukcji masy ciała BMI ≤25kg/m2, redukcji LDL < 100mg/dl,
hemoglobiny glikowanej (HbA1C) ≤6.5, leczeniu nieinwazyjnemu OSAS oraz zaprzestaniu palenia i
redukcji konsumpcji alkoholu ≤30g/tydzień. Postępowanie terapeutyczne składało się z poradnictwa,
farmakoterapii oraz technik nieinwazyjnych.
Technika zabiegu RFA AF obejmowała szeroką izolację elektryczną żył płucnych z potwierdzeniem
bloku wyjścia u wszystkich pacjentów oraz dodatkowych linii/aplikacji u pacjentów z przetrwałym AF.
Ponowny zabieg RFA proponowano pacjentom z nawrotem arytmii poza trzymiesięcznym okresem
zaślepienia, a technika zabiegu zależała wówczas od operatora.
Efektywność zabiegu oceniano co trzy miesiące w pierwszym roku po zabiegu, potem co sześć
miesięcy. Podczas wizyt zbierano wywiad, przeglądano dokumentację medyczną oraz zlecano
siedmiodniowy Holter EKG. Nieskuteczny zabieg definiowano jako wystąpienie jakiejkolwiek arytmii
przedsionkowej trwającej ≥30s. Poza wynikami Holtera EKG oceniano również jakość życia pacjenta
za pomocą skali Atrial Fibrillation Severity Scale (AFSS). W przypadku braku arytmii odstawiano leki
antyarytmiczne po 4-6 tygodniach. Lekarze prowadzący obserwację nie znali przydziału pacjenta do
grupy badanej lub kontrolnej.
Spośród 165 potencjalnie kwalifikujących się pacjentów, do badania włączono 149: 61 do grupy RFM i
88 do grupy kontrolnej. Charakterystyki pacjentów były porównywalne: wiek ok. 58 lat, przewaga
mężczyzn, BMI ok. 30 kg/m2, ok. 60% napadowe AF, podobny rozkład chorób współistniejących i
stosowanej farmakoterapii, podobne natężenie objawów AF. Obie grupy były również porównywalne
w zakresie badanych czynników ryzyka. Średni okres obserwacji przekroczył w obu grupach 41
miesięcy.
Efektywność pojedynczego zabiegu RFA FA była niska w obu grupach: 33% pacjentów w grupie RFM i
10% w grupie kontrolnej (P<0.001) pozostało wolnych od arytmii. W analizie jednoczynnikowej,
czynnikami ryzyka nawrotu arytmii były: grupa kontrolna (HR 2.6 [95% CI: 1.7 to 4.0]) oraz
nienapadowe AF (HR 1.8 [95% CI: 1.2 to 2.7]). Analiza wieloczynnikowa potwierdziła powyższe
wyniki.
Średnia liczba zabiegów RFA u pojedynczego pacjenta była porównywalna w obu grupach: 1.6±0.7 vs.
1.5±0.7, p=0.3. Długoterminowa efektywność ostatniego zabiegu RFA AF była zdecydowanie wyższa
w grupie RFM niż w grupie kontrolnej: 87% vs. 18%, p<0.001. W analizie jednoczynnikowej,
czynnikami ryzyka nawrotu arytmii były: grupa kontrolna (HR 6.2 [95% CI: 2.6 to 14.5]), nienapadowe
AF (HR 3.3 [95% CI: 1.8 to 5.9]) oraz zła kontrola ciśnienia tętniczego (HR 1.3 [95% CI: 1.03 to 1.64]).
W analizie wieloczynnikowej, brak kontroli czynników ryzyka (grupa kontrolna) był najważniejszym
czynnikiem ryzyka nawrotu AF.
W obu grupach zaobserwowano istotną poprawę jakości życia po ablacji AF i zmniejszenie natężenia
dolegliwości związanych z arytmią, ale w grupie RFM poprawa była istotnie lepsza niż w grupie
kontrolnej.
Autorzy badania wymieniają obserwacyjny i
ograniczenia doniesienia.
jednoośrodkowy charakter badania jako główne
Podsumowując, niniejsza praca wskazuje, że agresywna kontrola czynników ryzyka wystąpienia
migotania przedsionków u pacjentów poddawanych ablacji podłoża tej arytmii, może w istotny
sposób poprawić wyniki leczenia w perspektywie długookresowej. Wyniki badania wymagają
potwierdzenia w badaniu randomizowanym.
Finansowanie: brak danych.