Muzeum Alternatywnych Historii Społecznych Punktem wyjścia dla

Muzeum Alternatywnych Historii Społecznych
Punktem wyjścia dla naszych działań stał się konkretny wiejski dom oraz historie związane
z nim i jego dawnymi mieszkańcami.
Pozostająca od kilkunastu lat w ruinie wiejska
ceglana chata będzie materialną podstawą do stworzenia projektu tymczasowego
muzeum. Powstająca pomiędzy Kurówkiem a bulwarami Krakowa para-instytucja z własną
kolekcją eksponatów będzie czymś pomiędzy muzeum etnograficznym, artystycznym
a miejscem prezentacji społecznej historii.
Jednym z pierwszych podejmowanych przez
nas działań jest prześwietlanie materialności tego budynku. Rozumiemy ją jako próbę
uchwycenia tego, co lokalne, w spleceniu z tym, co przynależy do „wielkiej historii”.
Interesuje nas wzajemne przenikanie się mikro-opowieści związanych z dawnymi
mieszkańcami i wydarzeń politycznych dotyczących istotnych przemian społecznych.
Chcemy podjąć próbę choćby wyrywkowego zobrazowania alternatywnej społecznej
historii skupiając się na „typowych” lecz spychanych na margines doświadczeniach, które
były udziałem m. in. osób mieszkających we wspomnianym domu.
Prezentowane w muzeum obiekty nie muszą pretendować do miana sztuki, choć pewnie
ta kategoria byłaby najbardziej użyteczna by oddać ich skomplikowany charakter. W dużej
mierze są zapisem sytuacji społecznej niesamowicie gęstej. To obiekty powstające raz
w sytuacji protestu, gdy generowane są z potrzeby chwili. To także prace wynikające
z codziennej pasji przetwarzania i recyklingu wyobrażeń, materii, przetwarzania tego co na
granicy sakralne / świeckie. Rzeczy tworzone w ścisłej współpracy z mieszkańcami wsi,
powstające aktualnie, choć jednocześnie tkwiące głęboko w procesach historii zmieniającej
w trakcie XX w. oblicze wspólnoty. Przede wszystkim jednak są komentarzem na temat
współczesnej wsi, jej wybranych trosk i problemów, oddolnych strategii „radzenia sobie”.
Powstaje dzięki temu obraz wsi bardzo daleki od stereotypowej wizji, gdyż wieś pojęta
jako pewna zunifikowana rzeczywistość rozciągana na wszystkich jej mieszkańców jest
tylko konstruktem kulturowym.
Muzeum to również głos w sprawie „popularności wsi”, dyskusji o niej kanalizowanej
w problemie pańszczyzny.
Kwestia ta, choć istotna, zdaję się funkcjonować niczym
historyczny kostium, dzięki któremu odsuwamy w bezpieczną przeszłość dzisiejszą
rzeczywistość
wsi
i
jej
problemów.
Ciekawi
nas
problem
emancypacji
wiejskiej
podmiotowości w dniu dzisiejszym, konfrontacja z tym,co obecnie z perspektywy
'tradycyjnego” rolnika stanowi problem wymagający rozwiązania, to co nie mieści się
w jego wizji świata. Już sam fakt ruinacji, zjawisko powszednie na prowincji, jest przez
nas rozumiany jako pochodna procesu gentryfikacji następującej często w wyniku
forsowania źle pojętej modernizacji lub fałszywej alternatywy; skansen lub przejęcie przez
globalny kapitał.
Nie bez znaczenia będzie również kontekst umiejscowienia muzeum- materialnej ramy
instytucji. Funkcjonujące w pobliżu Wawelu – wzgórza nasiąkniętego wizją historii
królewskiej i wzniosłej, starać się będzie wmontować nowe elementy w krajobraz
narodowej pamięci.
Muzeum Alternatywnych Historii Społecznych – Bulwar Czerwiński nieopodal Wawelu
29.09-09.10
Godziny otwarcia 10-18
Autorzy projektu: Daniel Rycharski, Szymon Maliborski
Współpraca: Stanisław Garbarczuk, Weronika Plińska, Tomasz Rakowski, Filip Chrobak
Marek Rycharski, Adam Pesta, Stanisław Adamski, Adam Czapiewski