F2 – SOR – Seminarium Osobistego Rozeznawania 2017

F2 – SOR – Seminarium Osobistego Rozeznawania 2017
M7. O zachowaniu się w pocieszeniu
PAMIETAJ, aby każde spotkanie z Bogiem w Jego Słowie poprzedzać modlitwą do Ducha Świętego. Proś Go, aby
pokazał Ci prawdę o Tobie w świetle Jego Miłości. TYLKO ON otwiera serce na przyjęcie Bożego Słowa i uzdalnia
do współdziałania z daną nam dziś łaską. Może to być spontaniczna prośba lub np.:
Przyjdź Duchu Święty, otwórz mnie na Boże Słowo,
niech mnie przenika, oczyszcza i stwarza na nowo. Amen
Potem możesz uczynić swoją tą modlitwę (zalecaną do Ćwiczeń Duchowych):
Duszo Chrystusowa uświęć mnie, Ciało Chrystusowe zbaw mnie
Krwi Chrystusowa napój mnie, Wodo z boku Chrystusowego obmyj mnie
Męko Chrystusowa umocnij mnie
O, dobry Jezu wysłuchaj mnie, w ranach swoich ukryj mnie
Nie dozwól mi odłączyć się od Ciebie
Od wroga złośliwego broń mnie
W godzinę śmierci mojej wezwij mnie i każ mi przyjść do Siebie
Abym ze Świętymi Twymi chwalił Cię na wieki wieków. Amen
Wtorek 14.02.2017 – "Dobrze nam tu być"
Mt 17, 1-8; Przemienienie Jezusa
Po sześciu dniach Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i zaprowadził ich na górę wysoką, osobno.
Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło. A oto
im się ukazali Mojżesz i Eliasz, którzy rozmawiali z Nim. Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: «Panie, dobrze, że tu
jesteśmy; jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Gdy
on jeszcze mówił, oto obłok świetlany osłonił ich, a z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany,
w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie!» Uczniowie, słysząc to, upadli na twarz i bardzo się zlękli. A Jezus
zbliżył się do nich, dotknął ich i rzekł: «Wstańcie, nie lękajcie się!» Gdy podnieśli oczy, nikogo nie widzieli, tylko
samego Jezusa.
 Przemienienie Jezusa na Górze Tabor, którego świadkami byli uczniowie, było bardzo ważnym dla nich
wydarzeniem. Chwilą, która przygotowała ich na trudny moment śmierci Jezusa. Było czasem, do
którego mogli wracać w trudach, czasem, który dodawał im sił.
 Pocieszenie duchowe jest również dla nas bardzo ważne. Jeżeli teraz jesteś w pocieszeniu duchowym,
przylgnij do Jezusa nie tylko rozumem, ale przede wszystkim sercem. Stań w świetle Pana Jezusa,
nabieraj wiary i siły na chwile próby. Niech wzrasta Twoja miłość, pokój, cierpliwość. Ciesz się będąc
obdarowywanym przez Pana.
 Jeżeli towarzyszy ci teraz strapienie, przypomnij sobie chwile, w których odczuwałeś bliskość Boga,
przypomnij sobie cuda, których byłeś swiadkiem, łaski, które otrzymywałeś. Niech to wspomnienie
rozraduje Twoje serce.
Środa 15.02.2017 – Przygotowanie na czas próby
1 Tes, 16-22; Zawsze się radujcie,nieustannie się módlcie! W każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem
wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was. Ducha nie gaście, proroctwa nie lekceważcie! Wszystko
badajcie, a co szlachetne - zachowujcie! Unikajcie wszystkiego, co ma choćby pozór zła.
 Św. Paweł w liście do Tesaloniczan daje wskazówki na naszą drogę do świętości. W pocieszeniu
duchowym bardzo ważna jest nasza czujność.
 Św. Ignacy w regule 10 mówi: „Będący w okresie pocieszenia niech myśli o tym, jak zachowa się
w strapieniu, które potem przyjdzie, niech już teraz nabiera nowych sił na tę przyszłą porę" (ĆD 323).
 Poproszę Ducha Świętego, aby pokazał mi czas, w którym jestem obecnie. Czym dzisiaj zasmucam Boga,
w których miejscach powinienem być szczególnie czujny, aby nie wejść w pocieszeniu na drogę grzechu.
Jakie są moje słabości wynikające z charakteru. To część mnie, którą muszę badać w każdym stanie
mojej duszy.
Materiały formacyjne Wspólnoty Effatha przy parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie; www. effatha-lublin. pl
Czwartek 16.02.2017 – Pokora i uniżenie
1 Kor 4, 6b-7; „…nie wolno wykraczać ponad to, co zostało napisane, i niech nikt w swej pysze nie wynosi się
nad drugiego. Któż będzie cię wyróżniał? Cóż masz, czego byś nie otrzymał? A jeśliś otrzymał, to czemu się
chełpisz, tak jakbyś nie otrzymał?"
 Św. Ignacy mówi: „Będacy w okresie pocieszenia niech się stara upokorzyć i uniżyć, ile tylko może,
myśląc o tym, jak niewiele może w czasie bez takiej łaski i pocieszenia. I przeciwnie, ten, co jest
w okresie strapienia niech myśli, że wiele może z łaską wystarczajacą do stawiania oporu wszystkim
swoim nieprzyjaciołom, czerpiąc siły w Stwórcy i Panu swoim" (ĆD 324).
 W pokorze serca podziękuję za te łaski którymi Pan Bóg mnie obdarza/ już obdarzył. Przypomnę sobie
chwile swojej słabości, w której doświadczyłem pomocy Boga i Jego cudów. Poproszę o wdzięczność
serca i ducha pokory, a także gotowość do pełnienia woli Bożej. Z pokorą uznam, że dar może nie być
dany na zawsze.
Piątek 17.02.2017 – Spoczynek w Bogu
Panie, moje serce się nie pyszni
i oczy moje nie są wyniosłe.
Nie gonię za tym, co wielkie,
albo co przerasta moje siły.
Przeciwnie: wprowadziłem ład
i spokój do mojej duszy.
Jak niemowlę u swej matki,
jak niemowlę - tak we mnie jest moja dusza.
Izraelu, złóż w Panu nadzieję
odtąd i aż na wieki! (Ps 131)
 Niezależnie od stanu naszej duszy, czy trwamy w pocieszeniu, czy w strapieniu, musimy trwać przy
Bogu, w Jego bliskości. Tam znajdziemy pokój i radość. Jak mówi św. Ignacy, pocieszenie duchowe jest
darem, nie można rościć sobie do niego prawa ani przypisywać zasługi. Należy przeżywać je w pokorze,
mając świadomość, że jest to łaska (ĆD 324). Jak w przypadku wszystkich otrzymywanych Bożych
darów, ważny jest nie dar, lecz Dawca.
 Pomodlę się słowami Psalmu 131, dziękując Bogu za Jego Miłość.
 Dziękuj Bogu za otrzymywane łaski. Ciesz się z Jego darów.
Sobota 18.02.2017 – Bóg daje łaskę tam, gdzie najbardziej tego potrzebujesz. Przeczytaj: Ps 116, 1-9;
 Pan Bóg zna nasze drogi i wie, na jakie natrafimy przeciwności, z czym będziemy się zmagać. Pan Bóg
nigdy nie zostawia nas samych. Daje nam łaskę poznania samych siebie, poznania naszego serca.
Przygotowuje nas do zadań, które będziemy czynić, dotyka nas dokładnie tam, gdzie tego potrzebujemy
w trosce o nas, byśmy wytrwali, by nasza dusza była zbawiona.
 Przypomnij sobie okres strapienia i słabości, z którymi musiałeś walczyć. Jak wyposażył cię Bóg na ten
czas, czym napełnił, byś wytrwał i jakie dał ci światło.
Niedziela 19.02.2017 – Dziekujmy Bogu za otrzymane łaski
 Dziękujmy Bogu za jego łaski, bądźmy wdzięczni, pokorni i uniżeni. Nie przypisujmy sobie niczego, gdyż
sami nic nie możemy. To Pan Bóg nas dotyka, daje nam radość, umacnia i przygowuje do walki. To On
wie, z czym się zmierzamy i jakiego oręża potrzebujemy. Musimy się otworzyć na jego łaskii i ufać Mu
bezgranicznie. Bądzmy mocni w Panu!
W czasie dzisiejszej Eucharystii podziękuję za wszystkie otrzymane łaski, także te, których nigdy nie widziałem.
Podziękuję za wszystkie chwile pocieszenia, w których mnie umacniał.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Przygotuj się do dzielenia w małej grupie swoimi przeżyciami z soboty.
Materiały formacyjne Wspólnoty Effatha przy parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie; www. effatha-lublin. pl