Oczojeby - pokoloruj sam - Portal Muskie.Pl

Portal Muskie.Pl
Oczojeby - pokoloruj sam
Autor: Jacek Jóźwiak
O malowaniu przynęt, o ich dekorowaniu - taką mam kolorową pasję:
doświadczenie podpowiada mi bowiem, że i ryby pasjami kochają wszystko, co kusi schizofrenicznymi
barwami.
Jestem facetem nawiedzonym na punkcie przynęt o barwach szokujących oczy. Barwię je sam albo
kupuję każdy wściekle kolorowy wynalazek, podsuwany mi w wędkarskich sklepach. Znają mnie już
sprzedawcy, wiedzą, że znakomicie biorę - tak, ja też biorę na dobra przynętę - na wszystko, co się
jarzy, fosforyzuje, fluoryzuje i wali po oczach. Cóż, taką mam kolorową pasję - doświadczenie
podpowiada mi bowiem, że i ryby pasjami kochają wszystko, co kusi schizofrenicznymi barwami.
Moje wędkarskie szuflady pełne są modelarskich farbek, foliowych ścinków, samoprzylepnych
transparentnych plastików, hologramów, sztucznych oczek, zezików, marabutów, piórek, nitek... Naturę
mam totalną, więc bywa, że rzucam się na kolory i na przykład dorabiam czerwone oczko do wszystkich
bez wyjątku błystek wahadłowych znajdujących się w mojej kolekcji.
Robota to na kilka a nawet kilkanaście dni, bowiem moja wędkarska pasja już dawno przekształciła się w
hotentockie zbieractwo i większość posiadanych przez mnie przynęt nigdy nie widziała wody i zapewne
nigdy jej nie ujrzy. Mam bowiem kilkanaście, góra kilkadziesiąt ulubionych przynęt, które zabieram na
ryby, reszta zaś wisi na korkowych tablicach, przymocowanych do ścian mojego mieszkania.
Lwia większość tych używanych jest wściekle ubarwiona. Dosłownie łamie oczy. Fluoryzujący oranż,
karmin, żółć i zieleń są moimi ulubionymi kolorami. Mam co prawda w zanadrzu srebrzyste i złociste
standardy, używane zazwyczaj na wiślane i narwiańskie bolenie oraz szczupaki z ciemnych leśnych
oczek, najczęściej jednak korzystam z rozmaitego rodzaju oczołomów. UNIWERSALNA ABSTRAKCJA
Moimi ulubionymi rybami są klenie, jazie oraz okonie. Być może darzę je tak wielką sympatią z tej racji,
że podobnie jak ja mają naturę impresjonistyczną i przepadają za barwnymi abstrakcjami. Ale przecież i
brzany nie stronią od pociągniętych jaskrawo woblerków, także sandacze biją w paranoiczne oranże.
Proszę sobie wyobrazić, że wszystkie naprawdę duże mlecznookie drapieżniki, jakie udało mi się złowić w
ostatnich latach, uderzyły bez wyjątku w pięcio i siedmiocentymetrowe gębale, pomalowane na
fluoryzującą czerwień. Te największe zaś - 7,90 i 8,30 kg - zagryzły: pierwszy siedmiocentymetrowego
pstrążka "Salmo" w wersji czerwonej-fluo, drugi pięciocentymetrową jugolkę, pomalowaną przeze mnie
na fluo żółto-zielone.
Wielu z moich znajomych twierdzi, że moje oczołomskie wyniki są wypadkową moich gustów. Z
pewnością mają wiele racji, aczkolwiek nie ze wszystkim. Zwykłem bowiem zaczynać swój spinningowy
dzień od klasycznie, rybkopodobnie ubarwionych przynęt i dość często na nich poprzestaję, gdyż ryby
tłuką właśnie w nie. Jestem jednak eksperymentatorem w dnie mniej intensywnych żerowań i potrafię co
kilkanaście rzutów zmieniać przynętę, aż do znalezienia odpowiedniej barwy, ulubionej przez ryby
akurat tego dnia.
Nikt nie przekona mnie, że barwa przynęty nie ma znaczenia. Mam nie lada sojuszników w najtęższych
łowcach sandaczy ze zbiorników zaporowych, którzy w swych gumkowych pudełkach miewają
niewiarygodną gamę różnobarwnych twisterów i kogutów. Na Zalewie Zegrzyńskim, Sulejowskim,
Głębinowskim najszczersi przyjaciele po kiju wymieniają po przywitaniu malarskie informacje...
- Na co dzisiaj? - Zastępuje to polskie "jak się masz?", angielskie "how do you do?"...
Odpowiedź miewa zazwyczaj charakter rodem z Montmartre'u:
- Zieleń Veronessa z żółtym brokatem, przezroczysta sepia z akcentem ugru, róż ze srebrzystym
światłocieniem...
I to działa, naprawdę działa. Okazuje się, że na wahadłówki emaliowane w barwne abstrakcje
znakomicie biorą szczupaki i... wiślane sumy. Te same ryby biją z całą mocą w ogromne twistery o
paranoidalnych przejściach kolorów. Ba, na miniaturowe woblerki o opalizujących lub fluoryzujących
http://muskie.home.pl
Kreator PDF
Utworzono 4 March, 2017, 15:23
Portal Muskie.Pl
bokach brały mi prawidłowo certy, płocie, leszcze czy wzdręgi. Nawet potężna świnka z Wisłoki zjadła
trzy i pół centymetrową różową gebalkę. I jak tu nie wpaść w oczołomstwo... MALOWANIE, CZYLI ZRÓB
TO SAM
Malować można każdą niemal przynętę o twardej, litej powierzchni. Można emaliować wahadłówki,
korpusy i paletki obrotówek, można malować woblery, pilkery, łyżki, Nie sprawia to nadzwyczajnych
trudności pod warunkiem, że dysponujemy czterema rzeczami - świeżą farbą, rozpuszczalnikiem,
dobrymi, miękkimi pędzlami najwyższej jakości oraz, przede wszystkim, dużą dozą cierpliwości.
Ta ostatnia jest tak bardzo istotna ze względu na czas całkowitego wysychania farby. Nie wolno bowiem
kłaść następnej warstwy, zanim poprzednia nie wyschnie całkowicie. Jeden z moich przyjaciół, takoż
przynętowy artysta, zwykł był nawet używać sformułowania: zanim poprzednia warstwa nie skamienieje i to jest bodaj najbardziej obrazowe, jednocześnie idealnie oddające istotę rzeczy, stwierdzenie.
Można w niektórych sklepach wędkarskich kupić zupełnie przyzwoitej jakości farbki do malowania
antenek spławikowych. Istnieje - niestety - ryzyko, że trafimy na mikstury o dość mizernych
właściwościach kryjących, zbyt szybko schnących na powierzchni, przez co później odpryskujących,
łuszczących się po pierwszym kontakcie z wodą.
Dlatego ja oraz mi podobni korzystamy z markowych farb modelarskich, głównie firmy Humbrol oraz
Revell. Schną one powoli, ale bardzo równomiernie, idealnie przylegają do każdej krytej powierzchni i nie
wymagają powierzchniowego lakierowania (UWAGA! Barwy metaliczne wprost nie znoszą krycia lakierem
bezbarwnym, warzą się, ścinają, tracą połysk!).
Nowo wykonywane drewniane woblery mogą być kryte bezpośrednio farbkami fluo, natomiast błystki
wahadłowe, obrotówki oraz woblery gotowe powinny być przed malowaniem ostatecznym powleczone
warstwą białej, najlepiej matowej farbki podkładowej. Zagruntowane przynęty muszą potem wisieć w
przewiewnym miejscu nawet dwa tygodnie - i tu uwaga, nie mogą schnąć one w pobliżu kaloryferów czy
pieców. Najlepsza jest dla wspomnianego skamienienia zwyczajna temperatura pokojowa, od 16 do
21stopni Celsjusza.
Pędzle do malowania przynęt najlepiej jest kupić w sklepach zaopatrujących plastyków. Nie powinny być
zbyt duże - nawet wielkie woblery lepiej malować bez pośpiechu, cienkimi warstwami farby, lepiej
bowiem wysychają i dokładniej przylegają do krytych powierzchni, zabezpieczając przed przesiąkaniem
wody pomiędzy krytą powierzchnię a farbę.
Numeracja od 6 do 1 oraz jeden, dwa pędzelki retuszerskie stanowią wystarczający komplecik dla
malarza przynęt. Dobre pędzle nie są, niestety, tanie. Te najlepsze, z bobrowej, borsuczej czy
wiewiórczej sierści, mięciutkie, idealnie trzymające farbę, to niekiedy wydatek rzędu 10 i więcej złotych.
Jednak każdy, kto nimi malował, wie, iż warto wysupłać ostatnie zaskórniaki.
I tu kolejne zastrzeżenie - o takie pędzle należy dbać bardzo starannie. Dlatego też w "malarni"
przynętowej konieczna jest spora ilość markowych rozpuszczalników i kilka lnianych lub tetrowych
szmatek do wyciskania-wysuszania pędzli. Zadbane będą służyć przez wiele sezonów.
Szczególnie utalentowanym artystom, wytwórcom woblerów mogę polecić malowanie świeżo wyciętych i
doskonale oszlifowanych korpusów plakatówkami lub dobrymi temperami. Jakość przejść, cieniowań,
wzorów, które można uzyskać, nie ma sobie wówczas równych. Trzeba jednak i tu pamiętać o
konieczności nakładania cieniutkich warstw i dokładnego wysuszania. Wykończenie uwodoodpornienie
uzyskuje się po całkowitym wyschnięciu tempery poprzez pokrycie woblera bezbarwnym lakierem
utwardzalnym. EFEKT ZWAŁKI
Nie bez kozery w porządnych sklepach pakuje się zakupione twistery i rippery w oddzielne torebki
według barw a nawet odcieni. Każdy spinningista na początku swych gumowych łowów popełniał ten
błąd, że mieszał miękkie przynęty, przez co uzyskiwał nieoczekiwane, czasem niesamowite
przebarwienia.
Na początku irytowały mnie one bardzo. Nawet pedant nie potrafi uniknąć pośpiechu na łowisku. Często
więc po zmianie przynęty żółta gumka wędruje między białe, zielona pomiędzy pomarańczowe, itd., itp...
Lubię czyste formy, więc przebarwione gumki wędrowały do pudełka ochrzczonego przeze mnie
zwałkowym. Jak sama nazwa wskazuje, nie było tu mowy o jakimkolwiek segregowaniu według barw.
http://muskie.home.pl
Kreator PDF
Utworzono 4 March, 2017, 15:23
Portal Muskie.Pl
Ot, dopychałem kolejną gumkę do jakiejkolwiek przegródki, zamykałem pudło na siłę i przez tygodnie
nie zawracałem sobie głowy jego zawartością.
Przychodzą jednak - zazwyczaj zimą - takie dni, kiedy tęsknota za wędkarską pasją wywołuje nieodparty
impuls "sprzątactwa". Przegląda się wówczas wszystkie pudełka, skrytki, szuflady. Układa się różne
różności, segreguje, porządkuje i pozbywa niepotrzebnego chłamu, który przez sezon odkłada się grubą
warstwą na każdej wędkarskiej półce.
Przyszła kolej na zawartość pudła zwałkowego. Zanim je otworzyłem, miałem chęć wszystko, co się w
nim znajdowało, wywalić do worka na śmiecie. Pomyślałem sobie jednak, że być może niektóre jigi nie
zostały pozbawione główek, z których można jeszcze będzie skorzystać. Wysypałem więc gumki na biały
brystol, na którym zwykłem dokonywać wędkarskich segregacji.
Oczarowało mnie. Szczególnie te gumki, które były niegdyś białe, zabarwiły się na niesamowite
kombinacje kolorów. Barwy przenikały się wzajemnie, nakładały, wzmacniały. Były i cieniowania i ostre
rozgraniczenia, kontrasty. Natychmiast gumki powędrowały na haki, do pudełka i podczas najbliższej
wyprawy do wody. W wielu okolicznościach okazywały się tajną bronią - szczególnie na sandacze i
dorodne okonie. Od tamtej pory pudełko zwałkowe awansowało do roli pudła plastycznego. Kupuję otóż
zawsze kilka gumek więcej i do rozmaitych kombinacji w przegródkach dokładam kilka białych twisterów
bądź ripperów. Po kilku tygodniach otwieram pudło plastyczne i najczęściej nie mogę wyjść z zachwytu.
Nie mam zamiaru twierdzić tu kategorycznie, że schizofreniczne barwy z bezwzględną pewnością
podnoszą skuteczność przynęt. Mi w każdym razie wydaje się, że właśnie tak jest. Jestem głęboko
przekonany, że w niektórych - nie mam pojęcia, od czego to zależy - okolicznościach ryby chętniej
zagryzają oczołomiaste wabiki. Próbowałem wymyślać do tego faktu rozmaite teorie. Na przykład, że
przynęty kolorowe dobre są w mętnej wodzie. Przestałem hipotetyzować, kiedy na późnojesiennym
Dunajcu, a więc w wodzie krystalicznej, zaczęły mi na woblerku siadać jedna za drugą dorodne brzany.
Brały wyłącznie na zółte fluo w zielone - również fluorescencyjne - paski.
Troje oczołomów - ja, woblerek i te wspaniałe ryby...
http://muskie.home.pl
Kreator PDF
Utworzono 4 March, 2017, 15:23