Czynniki wpływające na późne przemieszczenie odłamów po

Czynniki wpływające na późne przemieszczenie odłamów po stabilizacji płytą
dłoniową w leczeniu złamań dalszej części kości promieniowej u kobiet w
podeszłym wieku
S. H. Rhee, J. Kim, Y. H. Lee, H. S. Gong, H. J. Lee, G. H. Baek
From Seoul National University College of Medicine, Seoul, Korea
Bone Joint J 2013;95-B:396–400.
Celem tego badania była ocena ryzyka przemieszczenia po leczeniu złamań dalszej
części kości promieniowej blokowaną płytą dłoniową oraz zbadanie klinicznych i
radiologicznych czynników, które mogę być związane z wtórnym przemieszczeniem.
Od marca 2007 roku do października 2009 roku, grupa 120 ze 132 pacjentek z
niestabilnym złamaniem kości promieniowej była leczona dłoniową płytką blokującą
i poddana obserwacji przez okres sześciu miesięcy. Na postawie wczesnych
pooperacyjnych i wykonanych podczas ostatniej kontroli zdjęć rentgenowskich,
późne przemieszczenie oceniono określając nachylenie promieniowe, wariancję
łokciową i grzbietowe zagięcie kątowane. Analizowano także korelację różnych
czynników klinicznych i radiologicznych z ponownym przemieszczeniem. Wariancja
łokciowa była znacząco nadmiernie skorygowana (p <0,001), podczas gdy nachylenie
promieniowe i kątowe zagięcie grzbietowe były niewystarczająco skorygowane
porównując statystycznie (p <0,001) ze strona zdrową oraz wczesnym stanem
pooperacyjnym. Podczas obserwacji, skrócenie promieniowe i grzbietowe zagięcie
kątowe statystycznie uległy zwiększeniu, ale nie miały wartość poza dopuszczalnym
zakresem. Gęstość mineralna kości zmierzona w bliższej części kości udowej i
umiejscowienie śrub w obszarze podchrząstnym były skorelowane z nieznacznym
postępującym skracaniem promieniowym, co nie było istotne klinicznie.
Płytka blokowana, dłoniowa w leczeniu złamań dalszej części kości
promieniowej jest wiarygodnym sposobem leczenia, bez znacznego wtórnego
przemieszczenia.