Idea Kongresu Polskiej Rodziny

Kongres Polskiej Rodziny
Rodzina receptą na kryzys
Szanowni Państwo,
Jesteśmy obecnie świadkami doniosłych wydarzeń o znaczeniu i skutkach wybiegających poza horyzont kilku czy nawet kilkunastu lat. Słyszymy nieustannie i zewsząd, że mamy do czynienia z kryzysem ekonomicznym, będącym wynikiem
zachłanności i nieodpowiedzialności części środowisk gospodarczych (głównie
sektora finansowego) i wspierających je polityków. Jego skutki dotykają nie tylko
najuboższe grupy społeczeństwa, ale również całe narody, a w przypadku Europy
znaczną część kontynentu. Jednak to, o czym słyszymy i co widzimy, co budzi nasz
słuszny niepokój, nie jest kryzysem. Jest to rezultat upadku modelu tzw. „państwa opiekuńczego”, będącego zaprzeczeniem zasady pomocniczości, który dominował przez ostatnie dziesięciolecia w bogatej Europie Zachodniej i Południowej.
Ten model państwa oparty jest na fałszywym założeniu, że zbiurokratyzowane instytucje mogą zastąpić naturalne relacje społeczne zbudowane na instytucji
wielopokoleniowej rodziny i tradycyjnym systemie wartości. Naturalną potrzebę więzi międzypokoleniowej, w ramach której to rodzice zajmują się wychowaniem dzieci, a dzieci po dorośnięciu odpłacają im opieką w ich jesieni życia, zastąpiono powszechnym i przymusowym systemem emerytalnym oraz rozrzutnym
i w znacznej części demoralizującym systemem tzw. świadczeń społecznych. Oba
te rozwiązania, fałszywie przedstawiane jako zdobycze cywilizacyjne, nie dość, że
dewastują naturalne więzi rodzinne i społeczne, to w dodatku rujnują finanse publiczne praktycznie wszystkich państw w naszym kręgu kulturowym.
W tak skonstruowanym świecie, cnoty jak: męstwo, sprawiedliwość, roztropność, umiarkowanie czy oszczędność, zostały zastąpione powszechnym, płytkim
hedonizmem i konsumpcjonizmem, koncentrowaniem się na przeżywaniu chwili
i skrajnym egoizmem. Konsekwencją tego jest świat bez wartości, bez rodziny i bez
dzieci, a zatem świat bez przyszłości.
Główną chorobą zamożnych społeczeństw zachodu jest dzisiaj samotność dzieci wychowywanych bez rodziców, samotność kobiet żyjących bez mężów, samotność ludzi starych pozbawionych więzi ze swoimi dziećmi i wnukami.
Wszystkie te patologie wielkimi krokami docierają do naszego kraju i są zadziwiająco szybko i bezrefleksyjnie absorbowane, szczególnie przez ludzi młodych,
biorących za rzeczywistość nierealny świat obrazkowej cywilizacji lansowany
przez nowoczesne media.
Niemniej jednak proces ten, choć zaawansowany, jest jeszcze możliwy do odwrócenia. Aby skutecznie przeciwdziałać temu, co niszczy cywilizację zachodu,
Centrum Wspierania Inicjatyw dla Życia i Rodziny
ul. Wilcza 8 lok. 19, 00-532 Warszawa, tel./fax +48 22 401 06 24
e-mail: [email protected], www.centrumzyciairodziny.org
do której poprzednie dwa pokolenia Polaków z takim utęsknieniem wzdychały,
należy przywrócić właściwy, naturalny system wartości, więzi społecznych i postawić w centrum zdrowego społeczeństwa… rodzinę. Taką, jak ją jeszcze większość z nas rozumie, czyli związek mężczyzny i kobiety, powołany do posiadania
i wychowywania dzieci. Tylko w takim, ukształtowanym wielowiekową tradycją,
modelu może rodzić się liczne i szczęśliwe potomstwo, poznawać świat prawdziwych wartości, uczyć się właściwego stylu życia, dziedziczyć dorobek kulturowy
i materialny swoich rodziców i dziadków.
Błogosławiony Jan Paweł II w liście na XVIII Międzynarodowy Kongres Rodziny w 1994 r. zaznaczył:
„Rodzina jest prawdziwym fundamentem społeczeństwa i stanowi jedno z najcenniejszych dóbr ludzkości. Jest środowiskiem posiadającym najlepsze warunki do przekazywania wartości religijnych i kulturowych, które pomagają człowiekowi w ukształtowaniu własnej tożsamości. Dzisiaj instytucja rodziny przeżywa kryzys i jest także narażona
na liczne niebezpieczeństwa, których celem jest pomniejszenie jej świętej godności i jej
szczególnego znaczenia, jakie posiada w Kościele i w społeczeństwie. Potrzeba więc odważnej i ofiarnej współpracy wszystkich ludzi dobrej woli, aby rodzinie współczesnej
pomóc odkryć piękno i wielkość jej powołania: powołania do miłości i służby życiu.”
Właśnie temu celowi powinna służyć mądra, konsekwentna i wielowymiarowa
polityka prorodzinna prowadzona przez państwo. To w najlepiej pojętym interesie
państwa i narodu, w celu budowania siły biologicznej i ekonomicznej, a w konsekwencji politycznej, jest posiadanie zdrowych i obdarzonych licznym potomstwem rodzin.
Zatem polityka państwa w tym zakresie nie powinna być wyłącznie utożsamiana z jednorazowymi i chaotycznymi na ogół świadczeniami, które razem nie składają się na spójną koncepcję (np.: dodatek z tytułu urodzenia dziecka, tzw. becikowe; zasiłek macierzyński; świadczenia rodzinne, z Ośrodków Pomocy Społecznej;
urlop wychowawczy, raz sześciomiesięczny innym razem dziewięciomiesięczny).
Polityka ta powinna obejmować wszystkie obszary aktywności rodziny, poczynając od umocnienia jej pozycji: w aspekcie cywilizacyjnym i porządku konstytucyjnym, we właściwym jej miejscu w społeczeństwie i państwie, i wreszcie samodzielności i sile ekonomicznej.
Zapis Art. 18 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej mówiący, że:
„Małżeństwo jako związek kobiety i mężczyzny, rodzina, macierzyństwo i rodzicielstwo znajdują się pod ochroną i opieką Rzeczypospolitej Polskiej.”
powinien stanowić bezwzględną normę konstytutywną dla wszystkich innych
aktów prawnych.
Centrum Wspierania Inicjatyw dla Życia i Rodziny
ul. Wilcza 8 lok. 19, 00-532 Warszawa, tel./fax +48 22 401 06 24
e-mail: [email protected], www.centrumzyciairodziny.org
W konsekwencji rodzina powinna mieć poczesne miejsce w porządku społecznym z nienaruszalnymi prawami rodziców do posiadania, wychowywania i wyboru drogi kształcenia dzieci. Nieliczne, na szczęście, przypadki patologicznych
zachowań powinny być traktowane zgodnie z prawami Kodeksu Karnego.
Siła ekonomiczna rodzin powinna być zbudowana przede wszystkim na aktywności zawodowej jej dorosłych członków (konieczne jest zasadnicze obniżenie
opodatkowania pracy), nieograniczonym prawie dziedziczenia dorobku materialnego rodziców przez dzieci i wreszcie na nieskrępowanym prawie wyboru na co
i w jakiej wysokości przeznaczać własne oszczędności. A jedynie tych, którzy ze
względów losowych nie są w stanie poradzić sobie samodzielnie, wspierać pomocą organizacji charytatywnych i państwa.
Dopiero tak kompleksowy zespół działań może dać szansę na odwrócenie tego
„samobójczego”, dla narodu oraz państwa, trendu objawiającego się dramatycznym spadkiem narodzin, wynikającym z rozpadu tradycyjnego modelu i funkcji
rodziny.
Odwołujemy się raz jeszcze do słów Ojca Świętego Jana Pawła II:
„Kondycja rodziny znajduje bezpośredni oddźwięk w kondycji danego narodu. Nie
wolno zapominać przede wszystkim o tym, iż to właśnie rodzina jest fundamentem
i gwarancją społeczeństwa naprawdę wolnego i solidarnego.”
Ojciec Święty nazywa ją „tkanką łączną” społeczeństwa.
Kryzysowi rodziny zatem zawsze będzie odpowiadać kryzys społeczeństwa.
Dlatego też zdecydowaliśmy się podjąć to wyzwanie,
zwołując na 20 kwietnia 2013 roku KONGRES POLSKIEJ RODZINY.
Przy jego organizacji współpracują przedstawiciele Centrum Wspierania Inicjatyw dla Życia i Rodziny, Centrum im. Adama Smitha, Fundacji Narodowego
Dnia Życia, Stowarzyszenia Kultury Chrześcijańskiej im. Ks. Piotra Skargi, a także
przedstawiciele świata nauki: prof. Zbigniew Stawrowski, prof. Aleksander Nalaskowski, prof. Michał Wojciechowski oraz dr hab. Aleksander Stępkowski.
Do wzięcia w jego udziale zapraszamy wszystkie środowiska i osoby, zarówno
świeckie jak i duchowne, którym bliska jest troska o kondycję polskich rodzin, które są gotowe podjąć trud intelektualny i organizacyjny zbudowania kompleksowej,
szerokiej i wielowymiarowej polityki prorodzinnej. Podczas Kongresu w formie
wykładów i dyskusji będziemy chcieli skoncentrować się na trzech podstawowych
aspektach funkcjonowania rodziny, a mianowicie przedstawieniu:
1. miejsca rodziny, wynikającego z tradycji chrześcijańskiej naszej cywilizacji oraz konkretnych rozwiązań prawnych, chroniących instytucję rodziny
w porządku konstytucyjnym;
Centrum Wspierania Inicjatyw dla Życia i Rodziny
ul. Wilcza 8 lok. 19, 00-532 Warszawa, tel./fax +48 22 401 06 24
e-mail: [email protected], www.centrumzyciairodziny.org
2. funkcji społecznych i relacji z państwem z zachowaniem fundamentalnego
prawa rodziców do wychowywania własnych dzieci i roli państwa w realizacji funkcji pomocniczych w tym procesie;
3. siły ekonomicznej wynikającej przede wszystkim z możliwości pełnego dysponowania tym, co wypracowują jej dorośli członkowie oraz możliwości
przekazywania dorobku materialnego rodziców – dzieciom.
Oczekujemy, że efektem naszych dyskusji i prac będzie opracowanie pełnego
programu polityki prorodzinnej wraz z propozycją praktycznych rozwiązań, służących jej wprowadzeniu w życie.
Wyrażamy przekonanie, że aby wybrnąć z bieżącego kryzysu ekonomicznego
oraz bardziej trwałego i groźniejszego kryzysu cywilizacyjnego, należy przywrócić
tradycyjne miejsce i rolę rodziny w społeczeństwie i państwie.
Służyć temu powinien spójny i kompleksowy program narodowy obejmujący
wszystkie trzy omówione wcześniej obszary.
To wielopokoleniowa, szanująca tradycję, wiarę ojców rodzina, może być jedynie skuteczną receptą na kryzys. Do wypełnienia tej misji zapraszamy wszystkich Państwa.
Organizatorzy
Warszawa, dn. 1 lutego 2013 roku
Centrum Wspierania Inicjatyw dla Życia i Rodziny
ul. Wilcza 8 lok. 19, 00-532 Warszawa, tel./fax +48 22 401 06 24
e-mail: [email protected], www.centrumzyciairodziny.org