Interpretacje Ingolfa - VIII Liceum Ogólnokształcące i 58 Gimnazjum

VIII Liceum Ogólnokształcące i 58 Gimnazjum im. Władysława IV w Warszawie - Start
Interpretacje Ingolfa
Dnia 25 maja br. w Sali Koncertowej warszawskiej Filharmonii Narodowej odbył się koncert
symfoniczny w ramach Czwartkowych Spotkań Muzycznych, na którym mogliśmy (klasa Ic wraz z p. prof.
Elżbietą Błachowicz oraz zaprzyjaźnione osoby z klasy Ia i Ib) podziwiać młodego austriackiego pianistę,
Ingolfa Wundera z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej pod batutą Wojciecha Rodka.
Najpierw, jak zawsze podczas czwartkowych koncertów, wysłuchaliśmy słowa wstępnego, przybliżającego
postaci kompozytorów i ich dzieła, a także osobę austriackiego wykonawcy.
Ingolf Wunder to 21-letni
austriacki pianista, który odpadł po drugim etapie tegorocznego Konkursu Chopinowskiego, bo choć ma
wrażliwość, inteligencję i znaczne możliwości techniczne, widocznie klucza do interpretacji Chopina
jeszcze nie znalazł, wg szanownego jury oczywiście.
W programie koncertu znalazły się: Sonata B-dur
KV 333 Wolfganga Amadeusza Mozarta, Wariacje na temat Paganiniego a-moll op.35 Johannesa Brahmsa
oraz Koncert fortepianowy e-moll op.11 Fryderyka Chopina.
Sonata opanowała twórczość muzyczną
epoki klasycznej, która oszlifowała jej schemat i zasady konstrukcji, pozostawiając jednak szeroki
margines swobody. Klasyczna sonata ma czteroczęściową budowę. Sonata B-dur KV 333 powstała w
1778 roku, podczas podróży Mozarta z matką do Francji i Niemiec. Prawdziwy geniusz autora jest w niej
wręcz wyczuwalny, czego nie omieszkał wykorzystać jego młody rodak.
Johannes Brahms to
najwybitniejszy kompozytor niemiecki drugiej połowy XIX wieku. Jego twórczość jest obfita i różnorodna.
Oprócz muzyki symfonicznej i koncertów reprezentują ją utwory wokalne, kameralne i fortepianowe. Do
tych ostatnich należy m.in. pięć cyklów wariacji – jeden z cyklów to Wariacje na temat
Paganiniego, które są zbiorem 28 etiud, utworzonych dla celów pedagogicznych.
Austriacki pianista
wykonał 12 etiud, a wśród nich wariacje na bardzo popularny Kaprys. Tu istotnie popisał się efektami
wirtuozerskimi, gibkością palców i brawurą w karkołomnych ewolucjach po całej rozpiętości fortepianu.
Słuchacze w napięciu śledzili każdy ruch solisty, a po ostatnim dźwięku otrzymał on całkowicie zasłużone,
długie owacje. Na tym skończyła się pierwsza, solowa część koncertu.
Po krótkiej przerwie na scenę
Sali Koncertowej wkroczył ponownie Ingolf Wunder w towarzystwie Orkiestry Symfonicznej Filharmonii
Narodowej pod batutą Wojciecha Rodka, zastępującego kontuzjowanego w kciuk Antoniego Wita i
wykonał Koncert fortepianowy e-moll Fryderyka Chopina.
Wśród imponującej twórczości polskiego
kompozytora okresu romantyzmu znajdują się dwa koncerty fortepianowe: f-moll op.21 i e-moll
op.11.Wbrew kolejności oznaczeń opusowych Koncert e-moll jest chronologicznie drugi - powstał w 1830
roku. O przestawieniu kolejności opusów zadecydowało wcześniejsze wydanie Koncertu e-moll (1833) - w
stosunku do f-moll (1836), który powstał w 1829 roku. Obydwa te dzieła należą do żelaznego repertuaru
koncertowego pianistów całego świata, są najdoskonalszym ucieleśnieniem romantycznego koncertu
fortepianowego. Trudno rozstrzygnąć, który z koncertów jest lepszy, wśród wybitnych pianistów i
znawców tak jeden, jak i drugi miał i ma swych zwolenników. Niemniej wszyscy zgodnie przyznają, że
Koncert e-moll jest dojrzalszym dziełem i przejrzystością swej konstrukcji przewyższa koncert poprzedni.
Składa się z trzech części, a mój ulubiony finał oparty jest na motywie krakowiaka. Charakteryzuje go
niepowstrzymana werwa, lekkość, młodzieńczy polot i żywiołowa pulsacja muzyczna.
I z tym oto
arcydziełem pozwolił sobie zmierzyć się austriacki pianista, równolatek Chopina w momencie powstania
dzieła. Odważna to decyzja. Mimo że, jak wspomniałem wcześniej, przegrał ten pianista w Konkursie
Chopinowskim, podziwiam go za to, że klucza do interpretacji polskiego kompozytora odważył się szukać.
I na pewno za to otrzymał ogromne brawa. Na bis zagrał wyjątkowo popularny i lubiany Marsz turecki z
Sonaty fortepianowej A-dur Mozarta, czym całkowicie zaskarbił nie tylko moją sympatię.
W programie
koncertu znalazły się: Sonata B-dur KV 333 Wolfganga Amadeusza Mozarta, Wariacje na temat
Paganiniego a-moll op.35 Johannesa Brahmsa oraz Koncert fortepianowy e-moll op.11 Fryderyka
Chopina.
przyg. Franciszek Płóciennik kl. Ic w r.szk. 2005/2006
http://wladyslaw.edu.pl
Kreator PDF
Utworzono 6 March, 2017, 19:34