Warszawa, 16 maja 2009
Transkrypt
Warszawa, 16 maja 2009
Dojazd do Sejmu RP – przystanek Plac Trzech Krzyży autobusy: 116 151 180 195 222 503 E-2 101 118 166 171 108 105 ul. Wiejska 4/6/8, 00–902 Warszawa http://sejm.gov.pl http://edukacja.sejm.gov.pl A – BUDYNEK SENATU H – BUDYNEK ADMINISTRACYJNY B – BUDYNEK ADMINISTRACYJNY I – SALA POSIEDZEŃ SEJMU C, D – BUDYNKI SEJMU J – ŁĄCZNIK E, F – NOWY DOM POSELSKI K – STARY DOM POSELSKI G – BUDYNEK KOMISJI SEJMOWYCH L – BUDYNEK ADMINISTRACYJNY A B E F C D J I K ca ul. ka ejs Wi Pomnik Polskiego Państwa Podziemnego ti ul. Matejki .F ra s KANCELARIA SEJMU Wydawnictwo Sejmowe Biuro Korespondencji i Informacji ul. Piękna H ul ul. Górnośląska L ul. Piotra Maszyńskiego G ul. Senacka Sala Posiedzeń Sejmu, zaprojektowana przez Kazimierza Skórewicza w 1925 r. w układzie amfiteatralnym, ma kubaturę 15 675 m3. Odbudowa gmachu sali obrad po zakończeniu II wojny światowej trwała 9 miesięcy. Tworząc konstrukcję dachu o wadze prawie 12 ton, wykorzystano doświadczenia stosowane w przemyśle lotniczym. Udźwignęła ona nie tylko dach, ale także kasetonową kopułę oraz szklany plafon pod świetlikiem o rozpiętości 16,10 m. Sala im. Kazimierza Pużaka jest drugą co do wielkości i ważności salą w Sejmie (600 m2 powierzchni). Nazywana jest także Salą Kolumnową – ze względu na 2 rzędy kolumn (po 10 w każdym rzędzie) wspierających zdobiony stiukami sufit. Kompleks gmachów sejmowych położony jest w parku na skraju skarpy warszawskiej. W ponad 10 budynkach mieści się prawie 1400 pomieszczeń. Są to sale posiedzeń, reprezentacyjne gabinety, pomieszczenia biurowe oraz hotelowe. Na jednym z gmachów Sejmu mają swoje gniazdo pustułki – najmniejsze sokoły gniazdujące w Polsce. Najwięcej posiedzeń – aż 119 – odbyło się w Sejmie II kadencji (lata 1993-1997). Najwięcej dni obrad Sejmu – łącznie 334 – zanotowano w Sejmie IV kadencji (lata 2001-2005). Najdłużej w jednym dniu – do godz. 4.51 – trwało 46. posiedzenie Sejmu V kadencji w dniu 25 sierpnia 2007 r.; najkrócej – 22 min. – 96. posiedzenie Sejmu III kadencji w dniu 23 grudnia 2000 r. Na mównicy najczęściej występowali posłowie na posiedzeniach Sejmu IV kadencji – łącznie 46 556 razy. Sejm zwiedza rocznie ok. 100 000 osób; tylko podczas Dnia Otwartego w dniu 3 maja 2009 r. przybyło ok. 8 500 gości. SEJM NOCĄ Warszawa, 16 maja 2009 Sala Posiedzeń – klasycystyczny gmach zaprojektowany przez Kazimierza Skórewicza – została oddana do użytku w 1928 r. po 3 latach budowy. Wnętrze w układzie amfiteatralnym, nawiązujące do Panteonu, pozostaje po odbudowie ze zniszczeń wojennych wierne przedwojennemu projektowi. Powojenną dekorację utrzymaną w stylu art déco wykonał Aleksander Żurakowski. Na mównicy znajduje się płaskorzeźba Historia. Na płaszczyźnie balustrady znajduje się 12 personifikacji, w tym w centralnej części ukazano: Sprawiedliwość, Przemysł, Rolnictwo, Sztuki Piękne. Nad barierką rzeźbione orły z umieszczonymi na piersiach herbami miast: Łowicza, Legnicy, Jeleniej Góry, Warszawy, Gniezna, Krakowa, Wrocławia i Poznania. Salę otacza korytarz kuluarów o kolebkowatym sklepieniu z lunetami, oświetlony oknami. Hall Główny zbudowany wg projektu Bohdana Pniewskiego to dwukondygnacyjne wnętrze za głównym wejściem do Sejmu. Na drzwiach wejściowych znajdują się ozdobne kraty ze stylizowanym motywem łuku, tarczy i strzały. Wewnątrz nad wejściem umieszczono zegar w ceramicznej oprawie. Posadzkę z geometrycznym wzorem (stylizowanym meandrem) ułożono z szarego marmuru ze Sławniowic i czarnego z Dębnika. Białe tło wykonano z marmuru kararyjskiego. Na ścianach jasne sztablatury. Na piętrze szare stiukowe kanelowane kolumny. Naturalne górne oświetlenie zapewniają okrągłe świetliki. Marmurowe trójbiegowe rozdzielne schody są ozdobione kutą żelazną balustradą, w którą wmontowano wykonane z brązu plakiety dekoracyjne z wyobrażeniami główek dziewczęcych. Balustradę wieńczy poręcz w kształcie węża z jasnego brązu. Sala Kolumnowa (im. Kazimierza Pużaka) pomyślana była jako miejsce przechadzek i spotkań. To drugie największe pomieszczenie sejmowe po Sali Posiedzeń Sejmu. Wejście ozdobiono kratą utrzymaną w złocisto-czarnej tonacji. Na marmurowej posadzce 3 rozety ułożone z Carrary, Dębnika, złotego onyksu, czerwonego marmuru węgierskiego, „zielonej Marianny” i jasnoszarego marmuru Szewce. Na suficie stiukowa dekoracja z liści wawrzynu. Pomiędzy 20 kolumnami umieszczono szklane kandelabry zaprojektowane przez Tadeusza Gronowskiego. Galeria nazwana Korytarzem Marszałkowskim, z 2 rzędami przyściennych szarych stiukowych kolumn, stanowi trakt komunikacyjny między Sejmem i Senatem. Pośrednie oświetlenie, ulokowane nad belkowaniem wspartym na kolumnach, eksponuje światłocień tworzony przez wysunięty gzyms. Zwężające się ku dołowi kolumny z namiastką kapitelu w postaci tzw. wolich oczu.