Gdy chcemy, by w spisie treści były środowiska

Gdy chcemy, by w spisie treści były środowiska nienumerowane np. wstęp bo
wiadomo, że \section{numerek} wchodzą w spis treści ale jak mamy \section*{wstep}
to się nie pojawi on w \tableofcontents. By się tam pojawił musimy użyć polecenia
\addconte ntsline {do jakiego spisu na leży dodać tą linijkę np. toc wtedy doda do
spisu treści toc to skrót od table of contents}{typ bo inaczej wygląda rozdział, inaczej
podrozdział i tu piszemy jakiego rodzaju ma być ta linia dodana, jak ma być
sformatowana}{ tekst, który ma się poja wić np. Wstęp}. Nie jesteśmy pewni, gdzie
należy to polecenie umieścić, by się dobrze pojawiło, sprawdzimy to na ćwiczeniach , czy
na początku czy na końcu strony. PAMIĘTAJMY, ZE TRZEBA DW A RAZY
SFORMATOW AĆ BY SIĘ SPIS TREŚC I POJAW IŁ. Jak zam iast {toc} wpiszemy {lot}
to jest spis tabel – list of tables. Jak napiszemy {lof} to będzie dodany do spisu
rysunków.
Na ul. Tymienieckiego jest muzeum książki artystycznej tam jest między innym i
linotyp czyli maszyna do odlewania czcionek. Trzeba tam najpier w zadzwonić. ;) Z innych
ciekawych rzeczy to WWW.litografia.pl
Pakiet listings – umieszczanie kodu w te kście
Wczytujemy go w preambule poleceniem \usepackage. Języ k określamy
poleceniem \lstset{language=[dia le kt]nazwa języ ka}
A następnie kod umieszczamy w środowisku
\begin{lislisting}
Te kst kodu źródłowego
\end{listings}
Fragment kodu w linii um ieszczamy poleceniem \listline!fra gment kodu
Znak ! może zostać zastąpiony dowolnym innym niewystępującym w kodzie.
DO przytaczania kodu możemy stosować środowisko verbatim, ale to środowisko
najlepiej wykorzystuje isę do kodu texowego, a listings do innych kodów też cokolw iek to
w sumie oznacza... Dostępne języki to C++, Visual, PHP, XML, HTML, Matlab i inne.
Można wydrukować tylko kilka wskazanych linii kody nadając wartość parametrom
firstline i lastline
\begin{lstlisting}[firstline =liczba,lastline=liczba]
Kod źródłowy
\end{lstlisting}
Jak chcemy wstawić do naszego dokumentu kod z pliku, to najlepiej go um ie ścić w tym
samym folderze w którym nasz document I wtedy:
\lstinputlisting{ścieżka do pliku z któ®ego chcemy umieścić kod źródłowy}
\lstset{parametr=wartość} domyślne ustrawienia środowiska zm ieniamy tym
poleceniem możemy zmieniać takie rzeczy jak:
-basicstyle – określa wygląd czcionki dla całego kodu
-keywordstyle – opkreśla wygląd czcionki, którą drukowane są słowa kluczowe
- identifiestyle – określa wygląd czcionki, którą drukowane są nazyw stałych, zmiennych,
funkcji, procedur i innych
- commentstyle
-stringstyle – określa wygląd czcionki, którą drukowane będą stałe znakowe i łańcuchy
znakowe
Jako wartość można podać między innymi stopień pisma, rodzinę czcionek, kolor o ile
załadowany zostanie pakiet do obsługi koloruy np. color.
Aby numerować linie kodu należy przed środow iskiem z kodem um ieścić polecenie
\lstset{numbers=strona}
Wartość strona może być left, right lub none. Jeśli do powyższego ustawienia dopiszemy
parametr
numberstyle
= styl
możemy zm ienić
rozmiar liczb; parametr
stepnumber=krok ustala czy numerowane mają być wszystkie linie, czy np. co druga.
Parametr numbersep=odległość ustala odstęp numeru od linii kodu.
Aby w kodzie drukowane były znaki niewidoczne np. spacje należy podać parametr
\lstset[showspaces=true,showta bs=true]
Wielkość tabulacji uystawiamy poleceniem
\lstset{tabsize=wielkość}
A jeśli chcemy by drukowany był jakiś konkretny znak tabulacji to musimy go określić
poleceniem \lstset{tabs=znak}
Przykład:
\lstinline@ while((znak=ge rtc(plik) != EOF) @ czyli tu zamiast ! wsadziliśmy @ bo !
występuje w tym kodzie.
By tabulator pokazywał się jako zwykłą strzałeczka o wystarczy napisać jako argument
\rightarrowfill a jeśli chcemy podwójną strzałkę, czyli symbol wynikania to musi ona być
napisana $\Rightarrowfill$.
numbe rstyle =\tiny
Pakiet color \usepackage{color}
I potem \textcolor{nazwa koloru}{te kst}
Nazwa koloru to red, blue, greek i yellow. Można definiować też swoje kolory.