nr 5 styczeń 2016 - przedszkole

Przedszkolne
Wiadomości
Nr 5 (35) styczeń 2016
„Gdy nowy rok w progi, to stary rok w nogi.”
gazetka redagowana przez Grono Pedagogiczne
Przedszkola Publicznego w Łomnicy
W grudniu:
U maluchów...
W grudniu rozmawialiśmy i uczyliśmy się o tym jak wygląda poczta i po co jest, jak
pracuje listonosz. Napisaliśmy listy do św. Mikołaja i wrzuciliśmy do prawdziwej
skrzynki pocztowej kiedy byliśmy na wycieczce na poczcie. Słuchaliśmy opowieści o
ptaszkach, wiemy już jak wygląda gil, sikorka i wróbelek. Prowadziliśmy wiele
obserwacji przyrodniczych w trakcie spacerów, na które wychodzimy codziennie.
Tematem przewodnim był jednak św. Mikołaj, który odwiedził i bawił wszystkie
dzieci, a także Święta Bożego Narodzenia. W sali ubieraliśmy choinkę i kącik, a przy
okazji utrwalaliśmy kolory, kształty, itp. Słuchaliśmy piosenek świątecznych i
rozmawialiśmy o przygotowaniach w domach do tychże Świąt. Wychowawczyni
Lidia Wójcik osobiście bardzo dziękuje wyznaczonym przez siebie rodzicom (wg
kolejności z dziennika) Pani Beacie Ciapa, Pani Agnieszce Mzyk, Panu Grzegorzowi
Kujawie oraz Państwu Edycie i Arturowi Mardyłom za pomoc przy uroczystości
witania św. Mikołaja. Przy następnych uroczystościach będą wyznaczani kolejni
rodzice i proszeni o pomoc. Pani Lidia Wójcik dziękuje również za uważne czytanie
swoich informacji na drzwiach grupy maluszków oraz w szatni przy pracach
plastycznych. Prosi także o dalszą tak dobrą współpracę jak to ma miejsce do tej pory.
U starszaków...
Grudzień...i już po grudniu. A zapowiadał się wspaniale bo był Mikołaj. Niestety potem nie było tak fajnie bo nie było śniegu! Zawsze w grudniu jest śnieg, bitwa na kulki, bałwany i zjeżdżanie na sankach. A w tym roku? Nic! Ale trudno, poczekamy do
stycznia. Mimo wszystko w grudniu dużo się działo. Poznaliśmy nową drogę do
przedszkola. Mamy więcej siły i możemy chodzić na coraz dłuższe spacery. Staramy
się samodzielnie ubierać. Przypominamy, że już zima i szaliki, rękawiczki to bardzo
potrzebne części garderoby. Ćwiczymy liczenie różnych rzeczy. Czy wiecie, że dwa
palce i dwa palce to tyle samo co jeden palec i trzy palce? A cztery miśki i dwie lalki
to tyle samo co trzy łyżki i trzy kubki? Ufff... to nie jest łatwe. Uczymy się uważnie
słuchać. Staramy się rozpoznawać głoski na początku i na końcu wyrazów. Lubimy
słuchać śmiesznych opowiadań. Ostatnio czytaliśmy „Sąsiadka i szufladka” Doroty
Gellner. Śmiechu było co niemiara. Rozmawialiśmy też o świętach. Okazuje się, że
nie wszyscy obchodzą je tak samo. W niektórych domach choinka już jest ubrana w
połowie grudnia a w innych dopiero na Wigilię. Do jednych przychodzi Gwiazdor a do
innych Aniołek lub Mikołaj. Jedni jedzą zupę migdałową inni grzybową. Ale wszędzie
łamiemy się opłatkiem i wkładamy siano pod obrus i mamy dodatkowe miejsce dla
wędrowca. I wszyscy mamy nadzieję – nie – jesteśmy pewni, że ten Nowy 2016 Rok
będzie jeszcze lepszy niż poprzedni. Czego wszystkim życzymy. SZCZĘŚLIWEGO
NOWEGO ROKU!

ZŁOŚĆ – TRUDNA EMOCJA,
czyli o metodach rozładowywania napięcia i pomocy
przedszkolnym w radzeniu sobie z trudnymi emocjami.
dzieciom
Złość jest jedną z emocji, a emocje nie są ani dobre ani złe, mogą być tylko
mniej lub bardziej „ wygodne” dla osoby i jej otoczenia. Emocje są jak pogoda – po
prostu są, nie mamy na nie wpływu, tak jak nie mamy wpływu na pogodę.
Złość to emocja bardzo powszechna. Konstruktywnie wykorzystywana jest
pożyteczna, wyzwala energię żeby bronić siebie i swojego zdania, daje odwagę by
stawać po stronie słabszych, motywuje do działania. Jednak używana niewłaściwie
staje się destrukcyjna zarówno dla osoby ją przeżywającej jak i otoczenia. Jak zatem
sprawić, żeby dziecko mądrze korzystało ze złości?
Złość, jak każda emocja, ma dwa czynniki które ją tworzą. Pierwszy,
fizjologiczny, to rodzaj napięcia, które dziecko odczuwa w ciele. Łatwo to zauważyć,
szczególnie u dzieci, które są bardziej ekspresyjne niż dorośli. Oznaki złości są
wyraźne: zaciśnięte zęby, dygotanie, czerwona buzia, zanoszenie się, niemożność
złapania oddechu, jąkanie drżenie. Te fizyczne oznaki dzieją się automatycznie, to
czysto biologiczna reakcja organizmu i dziecko nie ma na to wpływu. Drugi czynnik
to reakcja, zachowanie. Reakcje mogą być różne: im młodsze dziecko, tym reakcja
bardziej natychmiastowa i fizyczna. Reakcja zasadniczo ma na celu uwolnienie
zgromadzonej w ciele energii. Początkowo zachowanie jest automatyczne: bodziec
(np. zabranie zabawki) –reakcja (płacz). Z czasem dziecko zyskuje coraz większą
kontrolę nad zachowaniem, potrafi opóźnić reakcję lub zmienić ją z niepożądanej na
dopuszczalną.
Kontrola nad emocjami u dziecka polega zatem na umiejętności rozpoznania
pobudzenia, które czuje ono w ciele, nazwania go i wyładowania w sposób
akceptowalny społecznie. Trzeba pamiętać, że u małych dzieci napięcie emocjonalne
najłatwiej schodzi przez ruch. Im młodsze dziecko, tym zależność ta jest bardziej
widoczna. Dziecko podenerwowane (rozemocjonowane) biega, skacze, rzuca się, jest
niespokojne. Czasem oznaką emocji jest wycofanie i senność, choć nawet wtedy
poprzedza je faza pobudzenia. W przypadku silnych emocji, w tym złości, ruch
pomaga je rozładować. Ruch pomaga tez w kontrolowaniu emocji na co dzień;
mądrze dawkowany, obniża ogólny poziom napięcia dziecka.
Na szczęście złość jako emocja bardzo energetyczna jest męcząca i dość szybko
mija. Ta labilność, czyli częste i łatwe przechodzenie z jednego stanu emocjonalnego
w inny, to cecha rozwojowa przedszkolaków. Przy radzeniu sobie ze złością, czy to u
dziecka, czy u dorosłego, kluczowym czynnikiem jest czas. Kiedy dziecko odczuwa
złość, należy dać mu czas na opadnięcie emocji i „dojście do rozumu”. W praktyce
oznacza to, że zanim dorosły przystąpi do prób godzenia dzieci, przepraszania,
odwoływania się do zasad i ustalania co zaszło, należy dziecko odesłać w bezpieczne i
spokojne miejsce, aby uspokoiło się i „doszło do rozumu”. Odesłanie nie ma być karą,
tylko ma zapewnić czas niezbędny na opadnięcie miejsce, chodzi o takie miejsce,
gdzie dziecko będzie się mogło wyciszyć nieniepokojone przez nikogo.
Kluczowa jest też profilaktyka, czyli praca z dziećmi, aby szybciej dojrzewały
emocjonalnie i lepiej potrafiły radzić sobie z trudnymi emocjami.
Emocja jest OK, ale nie każde zachowanie. Jeśli dziecko robi coś, na co nie
wyrażasz zgody, możesz i powinieneś to przerwać. Dużo skuteczniejsze od słów będą
działania.
Praca nad emocjami, nad złością u dzieci powinna obejmować kilka
kluczowych zagadnień:
Złość jest naturalna – dzieci powinny otrzymać przekaz, że przeżywanie emocji
to sprawa naturalna, że każdy człowiek – i dziecko i dorosły- czasem jest
smutny lub rozzłoszczony i że ten stan mija;
Rozpoznawanie złości u siebie i u innych – służą do tego różne pomoce
dydaktyczne w postaci filmów, książeczek, plansz, itp., które wprowadzają
dziecko w temat i budują aparat pojęciowy; następne szukanie sytuacji z życia
dzieci, kiedy były zezłoszczone i tworzenie zestawienia takich sytuacji; a dalej
rozpoznawanie pobudzenia w ciele. Podstawą do kontroli złości jest
rozróżnienie pomiędzy pobudzeniem w ciele a zachowaniem.
Określanie stopnia natężenia złości – kiedy dziecko już wie, że to co czuje to
złość, może określić jej stopień. Można to robić w różny sposób stosując np.
skale pięciostopniową jak liczba palców dłoni dziecka lub porównując skalę
natężenia złości do wielkości jakiś przedmiotów lub zwierząt, które dziecko
zna.
Uczenie dziecka sposobów na konstruktywne wyrażanie złości – kiedy dziecko
potrafi rozpoznać złość oraz różnicować pobudzenie w ciele od zachowania
przychodzi czas na proponowanie innych zachowań w miejsce tych
nieakceptowanych, np. kopanie worka, skakanie wysoko do góry, turlanie się po
podłodze zamiast…
Docenianie, jeśli dziecko wyrazi złość w sposób konstruktywny – celem
pochwały jest wzmocnienie pożądanego zachowania oraz zamodelowanie
innym dzieciom, czego od nich oczekujemy. Dzieci uczą się przez obserwację i
naśladownictwo. Za każdym razem kiedy dziecku uda się wyrazić
konstruktywnie złość, powinno być pochwalone.
Formułowanie zasad odnośnie zachowania się, kiedy dziecko zalewa emocja –
zasady są jak procedura bezpieczeństwa w sytuacji zagrożenia – jeśli są często
powtarzane i ćwiczone, mają szanse zadziałać automatycznie w sytuacji
kryzysowej. Zasady muszą być opisane pozytywnie – czyli bez słowa „nie” – i
wskazywać pożądane, dozwolone zachowania.
Złość jest własnością dziecka i ono jest za nią odpowiedzialne – pokazanie
dziecku, że to ono odpowiada za swoją złość, że ono może mieć nad nią
kontrolę i decydować jak jej użyje. Jest to proces budzenia samoświadomości i
budowania odpowiedzialności za swoje zachowanie.
(Anna
Kałuba-Korczak„ Złość – trudna emocja.(…)” w: „Wychowanie w przedszkolu” nr 8 (10)
Październik 2015).

ROZMAITOŚCI
Myśl miesiąca:
„Dzieci mają wręcz cudowną moc,
aby zmieniać się we wszystko w co tylko zapragną ”.


J. Cocteau
Drodzy Rodzice:
 „BULIBA” Wielki Konkurs Ekologiczny dla Przedszkoli – praca
starszaków otrzymała wyróżnienie a oni sami dostali podziękowania
od organizatora.
 01.12.2015 r. - spotkanie z św. Mikołajem.
 01.12.2015 r. niebiesko.
to był NIEBIESKI WTOREK- było naprawdę
 15.12.2015 r. – Byliśmy w Teatrze Animacji w Cieplicach na
spektaklu „ Wymyślone podróże MO”.
 Informujemy, że nasze przedszkole funkcjonuje jako organizacja
pożytku publicznego i można przekazywać 1 %
 Intendent dziękuje rodzicom za pomoc przy zaopatrzeniu w artykuły
żywieniowe, byli uprzejmi i służyli swoim transportem i czasem, a
szczególne podziękowania dla Pani Klorek. Intendent prosi o dalszą
dobrą współpracę.
 Codziennie wychodzimy na spacer. Niestety, niektórzy rodzice
zapominają o zapewnieniu dzieciom odpowiedniej odzieży. Nie
jeździmy samochodem, więc spodnie i skarpetki to za mało.

PODZIĘKOWANIA
Dziękujemy przyjaciołom Przedszkola za zasponsorowanie podarunków do
paczek mikołajkowych, a szczególności: Panu Jensowi Krűgerowi, Pani
Janinie Zimmer, Panu Eugeniuszowi Kleśta, Pałacowi Wojanów, Zakładowi
Produkcyjnemu „Pubis” z Jeżowa Sudeckiego, Pani Monice KrynickiejBacior, Panu Jerzemu Urodzie oraz Pani Danucie Giniowiec.
Dziękujemy Panu Grzegorzowi Truchanowiczowi oraz Pani Teresie ze
świetlicy „Warszawianka” za udostępnienie sali w „Warszawiance” na zabawę
mikołajkową, a Radzie Rodziców, Panu Piotrowi Zamorskiemu oraz Państwu:
Agnieszce Mzyk, Marcie Kamińskiej, Grzegorzowi Kujawie, Monice
Krynickiej-Bacior, Paulinie Nowak, Annie Piechocińskiej, Annie Surma,
Grzegorzowi Godkowi, Renacie Wilczyńskiej, Beacie Ciapa i Edycie
Mardyła za pomoc w organizacji mikołajek i paczek, a Pani Oldze Tomalak za
pyszne babeczki świąteczne.

PIOSENKA
„Gwiazdka”
Już świąteczna gwiazdka świeci,
choineczkę mają dzieci,
stół świątecznie zastawiony,
oto marzeń moc.
Ref. Mikołaju, Mikołaju,
na Ciebie czekamy też,
moc prezentów nam przyniesiesz,
o czym marze dobrze wiesz.