hiszpania

-
PODRÓŻE
CZWARTEK 24.10..2013
ŚWIAT I MY
Hiszpania – religie i kultury
W 711 roku władca berebejski Tarik podbił Gibraltar i
zaledwie trzy lata później większa część półwyspu była
już pod wpływem islamu. Wcześniej panowali tu Wizygoci, w ich imperium rządziły intrygi i niezgoda, taka
sytuacja pomogła bardzo podbojowi arabskiemu.
Niełatwo byłoby bowiem Maurom podbić tak rozległe
ziemie i wypędzić wcześniejszych władców, gdyby nie
pomoc i sprzyjanie ludu, który dość miał już panowania
Wizygotów, nikt nie chciał walczyć za królów wizygockich, wyglądało to, jakby lud witał wybawiciela, a nie
kolejnego ciemięzcę. W społeczeństwie wizygockim istniała garstka arystokracji i lud, przy czym ten ostatni był
wykorzystywany przez tych pierwszych. To dlatego lud
nie zwrócił się przeciwko Arabom.
Żydzi, którzy stanowili sporą podatek, który zwalniał ich z
część społeczeństwa hisz- obowiązku wojennego, co ozpańskiego, byli od lat uciskani naczało, że jeśli nie mieli
przez Kościół katolicki, który ochoty, nie musieli walczyć w
podejmowanych
stanowił dla Wizygotów wojnach
wygodne narzędzie w spra- przez Arabów. Muzułmanie,
przybywszy
na
wowaniu władzy. Tak więc którzy
obie te grupy — prosty lud, i półwysep nie posiadali żon,
społeczność żydowska — po- mogli bez przeszkód żenić się
z
chrześcim o g ł y
Arabom
w Dzięki tolerancyjnemu jankami czy
opanowaniu nastawieniu Arabów, w Żydówkami,
półwyspu. Ci Hiszpanii wykształciło Żydzi i chrześcijanie mogli
zaś,
w
się bardzo ciekawe
piastować
odróżnieniu
społeczeństwo.
w y s o k i e
od
Wizygotów, starali się zawsze stanowiska w rządzie. Tak
społeczeństwo
anznaleźć wspólny język ze więc
wszystkimi mniejszościami i daluzyjskie było bardzo
grupami etnicznymi, a ich zróżnicowane pod względem
traktowanie podbitych ziem religijnym, ale też i rasowym.
odznaczało się zawsze dużą Ci, którzy przybyli na
tolerancją. Zarówno Żydzi jak półwysep też przecież nie byli
i chrześcijanie mogli bez bardzo często czystej krwi
przeszkód nadal wyznawać Arabami, ale potomkami nie
swe religie, stawiać synagogi i tylko Arabów, ale także FenicSyryjczyków,
kościoły, o ile tylko uznawali jan,
władzę muzułmańską za na- Afrykańczyków i Egipcjan.
tego
jwyższą władzę świecką. Powodem
zjawiska,
Prócz płacenia podatku, który niesamowitego
obowiązywał
wszystkich, jakim było pokojowe współżyjednym państwie
mogli też płacić, jeśli chcieli, cie w
tkacze jedwabiu, glazurnicy
zajmujący się wyrobem tzw.
azulejos
(płytek
ceramicznych). Wznosili meczety,
których struktura łączyła os-
dekorowano
stoły
do
posiłków tak, jakby codziennie było święto, śpiewano
pieśni i grano muzykę. Na
południu państwa muzuł-
iągnięcia klasycznej architektury z technikami typowymi
dla Bliskiego Wschodu. W miastach brukowano ulice i
oświetlano je za pomocą specjalnych łuczyw, budowano
systemy kanalizacyjne, szkoły,
biblioteki i łaźnie publiczne, a
wszystko to w czasach, kiedy
miasta reszty Europy znajdowały się w opłakanym
stanie, były siedliskiem brudu,
chorób i złodziejstwa. Z arabskimi najeźdźcami dotarł do
Andaluzji nowy, bardziej
wyrafinowany styl życia.
Ubierano się w różne stroje
zależnie od okazji, nie tylko z
powodu święta czy niedzieli,
mańskiego kwitł rozwój nauk
ścisłych, a osiągnięcia arabskich uczonych miały olbrzymi
wpływ na wszystkie europejskie
uniwersytety.
Bez
lekarstw i lekarzy arabskich
nie byłby możliwy postęp, jaki
osiągnęła medycyna w ówczesnych czasach. To oni
badali działanie lekarstw
sporządzanych z ziół, robili
pierwsze w Europie operacje
chirurgiczne,
wzbogacili
naukę o anatomii odkryciami
dokonanymi
podczas
przeprowadzanych bardzo
często sekcji zwłok.
Tarragona
Girona
Girona leży u zbiegu rzek
Ter, Güell, Galligant i
Onyar. Dawne municipium
rzymskie, od V wieku siedziba biskupów, w ciągu
długich swych dziejów było
wielokrotnie
oblegane.
Opór, jaki stawiało armii
napoleońskej przeszło do
legendy.
Największym
skarbem miasta jest katedra
z romańską dzwonnicą i
krużgankiem,
jednonawowa, z gotyckim sklepieniem
o
największej
rozpiętości w całej średniowiecznej arcum sztuki w
pałacu biskupim posiada
również skarby sztuki romańskiej i gotyckiej. Kościół
Sant Feliu jest mieszaniną
romańskich, gotyckich i
barokowych elementów. W
prezbiterium znajdują się
wczesnochrześcijańskie
groby.
różnych mniejszości i trzech
wspólnot wyznaniowych, jest
ścisła relacja, w jakiej znajdują
się chrześcijaństwo, judaizm i
islam. Wszystkie te trzy religie
wychodzą od nauk
Abrahama, który
głosił wiarę w istnienie
jednego
tylko
Boga.
Według
islamu
Żydzi zapomnieli
albo zmienili częściowo nauki dane
przez
Boga.
Chrześcijaństwo
zarzuca
Żydom
zdradzenie Chrystusa, wysłannika
Boga, i Świętej
Dziewicy, natomiast chrześcijanom
muzułmanie zarzucają, że zaczęli
wierzyć, iż Bóg ma
trzy wcielenia.
Ta niezwykła tolerancja przygotowała
drogę dla nowej
kultury, głęboko naznaczonej
wpływem kultury Morysków
(Arabów,
którzy
po
rekonkwiście pozostali w
Hiszpanii i zmuszeni sytuacją
przyjęli wiarę chrześcijańską).
Arabowie nie tylko dbali
bardzo o swe otoczenie, o pejzaże, drogi i gleby, dzięki
nowym systemom nawadniania, jakie wprowadzili, ale
zainicjowali
uprawę
i
stosowanie w kuchni nowych
roślin, warzyw i owoców.
Sprawili, że powstało wiele
nowych zawodów i zapotrzebowanie na wyroby wytwarzane
przez
takich
rzemieślników, jak snycerze,
W Tarragonie rzeka Francoli
uchodzi do morza. Z
wyjątkiem części przeciętej
ulicą Rambla, stare miasto
c i ą g l e
zamknięte
jest w obrębie rzymskich murów
miejskich.
W Tarragonie nie brak
śladów architektonicznych
pierwotnych
—
rzymskich
—
katedra. Przedtem stała tu
wczesnochrześcijańska bazylika i kościół wizygocki, który
pod panowaniem Arabów
mieszkańców.
Pierwotne
osiedle rzymskie, Terraco,
odcisnęło na mieście swe
piętno. W jego najwyższym
punkcie znajduje się wielka
przekształcono na meczet.
Obecna budowla zaczęła
powstawać w połowie XII
wieku. Oryginalny projekt
przewidywał pięć romańs-
Granada
kich naw, jednak — gdy
obowiązujący styl zmienił się
na gotycki — zbudowano
trzy. Główna fasada, z centralnym
gotyckim portalem i
d w o m a
bocznymi
romańskimi, nigdy
nie
została
ukończona.
Wysokie retabulum, dzieło Pere
Johana (XXw.),
jest jednym z największych
jej
skarbów. Boczną
kaplicę gotycką
Santa Maria dels
Sastres uznaje się
za
arcydzieło
epoki. W centralnej absydzie
znajduje się XIV?wieczna
figura nagrobna arcybiskupa
Juana de Aragon.
Granada położona jest na
łagodnych pagórkach u
stóp wyniosłych i pokrytych śniegiem szczytów
Sierra Nevada. Najstarsza
część miasta to jego górna
część, gdzie w XIV wieku
budowali
swe
domy
Arabowie. To właśnie tam
stoi
jeden
z
najpiękniejszych zespołów
pałacowych świata. Alhambra wznosi się na wzgórzu
Sabica. Alhambra znaczy
po arabsku czerwony, ale
nie odnosi się to do koloru
samej
budowli,
która
została pomalowana na
biało. Chodzi o czerwony
kolor gliniastej, suchej ziemi
otaczającej zespół miejski.