Instrukcja prowadzenia krzewu w formie sznura skośnego

Instrukcja prowadzenia krzewu w formie sznura
skośnego
Przy przygotowaniu tej instrukcji wykorzystany został program
Rebenschnittdemonstrationsprogramm
Sadzonkę sadzimy zgodnie z instrukcję, którą zamieściłem w
poprzednim rozdziale: instrukcja sadzenia.
PoniewaŜ zalecam prowadzenie sznurem skośnym sadzonkę moŜna od razu posadzić
skośnie. Po posadzeniu przycinamy ją na 2-3 oczka.
W maju sadzonka będzie wyglądała mniej więcej tak jak na rysunku. Zalecane jest prowadzenie na 2-3 latorośle - nadmiar latorośli wyłamujemy.
Na jesieni sadzonka będzie wyglądała mniej więcej tak:
1
Wiosną (koniec lutego-kwiecień) przystępujemy do cięcia. Sadzonkę przycinamy znowu
na 2 oczka.
W czerwcu młody krzew będzie wyglądał tak:
Latorośle naleŜy podwiązywać do palika. Na rysunku co prawda widać grona, ale tak na
prawdę wiosną naleŜy uszczyknąć zawiązki kwiatostanów. W przypadku mocno rosnących odmian na dobrym stanowisku moŜna pozostawić jedno grono w celu degustacji i
identyfikacji odmiany.
2
Wiosną trzeciego roku po posadzeniu sadzonek nasz krzew wygląda tak:
Pozostawiamy jedną dorodniejszą łozę, a drugą wycinamy (moŜna zostawić krótki czopek na ewentualne odbudowanie krzewu w przypadku przemarznięcia).
Łozę przyginamy pod kątem 30-40◦. W celu trwałego przygięcia najlepiej „przygwoździć” łozę drutem lub kawałkiem gałęzi w kształcie „Y”. Łozę przywiązujemy do drutu
rozciągniętego na wysokości np. 70cm, moŜna dodatkowo zastosować palik. Łozę przywiązujemy równolegle do drutu (ułomność programu nie pozwoliła tego zilustrować).
3
Na łozie pozostawiamy kilka (4-10) latorośli. Najlepiej równo rozmieszczonych na łozie i
zwróconych ku górze. Pozostałe wyłamujemy. Na rysunku pozostały 4.
Dla wzrastających latorośli najlepiej przygotować dodatkowe druty (najlepiej podwójne).
Przez cały sezon uszczykujemy pasierby nad drugim liściem.
We wrześniu krzew powinien wyglądać tak:
Wiosną krzew przed cięciem wygląda tak:
4
Teraz musimy podjąć decyzję ile ogniw krzewienia będziemy potrzebowali. Jest to uzaleŜnione od planowanej długości cięcia (więcej przy cięciu krótkim, mniej przy długim),
a to z kolei wynika z tego jaki rodzaj cięcia znosi uprawiana odmiana.
W ilustrowanym przykładzie pozostawiono 4 ogniwa (cięcie średniej długości). Wszystkie latorośle przycinamy na dwa oczka.
W maju krzew będzie wyglądał tak:
Na jesieni moŜemy się cieszyć pierwszymi winnymi gronami. Na dobrym stanowisku i u
plennej odmiany będziemy mieli całkiem przyzwoity plon. Na gorszym stanowisku nie
zaleca się pozostawiania zbyt duŜej ilości kwiatostanów.
5
Wiosna kolejnego roku:
W tym momencie przystępujemy do właściwego formowania węzłów krzewienia.
Na kaŜdym węźle dolną łozę przycinamy na dwa oczka (tzw. czopek), górną na 4 do 12
(tzw. strzałka). W naszym przypadku zastosujemy cięcie na 5 oczek
6
Koniec lata:
Wiosna następnego roku:
7
Przystępujemy do cięcia. Całą strzałkę wycinamy. Czopek traktujemy podobnie jak w
minionym roku – górna łoza na 5 oczek (strzałka), dolna na 2 oczka. To cięcie będziemy
powtarzali w następnych latach.
W maju krzew zaczyna się zielenić, a my zaczynamy z niepokojem śledzić prognozy pogody – oby juŜ ta „Zośka” minęła....
8
Wybrałem ten rodzaj prowadzenia krzewów z uwagi na kilka czynników:
- duŜa ilość „starego drewna” pełniącego rolę magazynu składników pokarmowych
krzewu;
- wysoka forma prowadzenia zabezpieczająca w pewnym stopniu przed chorobami grzybowymi i przymrozkami radiacyjnymi;
- moŜliwość łatwego okrycia krzewu ziemią w czasie zimowego spoczynku, co po zimie
2005/2006 wydaje się czynnikiem bardzo istotnym.
9