EWANGELIA WIERSZEM OPOWIEDZIANA Druga Niedziela
Transkrypt
EWANGELIA WIERSZEM OPOWIEDZIANA Druga Niedziela
EWANGELIA WIERSZEM OPOWIEDZIANA Druga Niedziela Wielkanocna w Roku C WIARA I MIŁOSIERDZIE Druga Niedziela Wielkanocna w Roku C daje nam kolejny już raz w czasie Roku Wiary okazję, byśmy wejrzeli głębiej w siebie i skonfrontowali naszą wiarę z wiarą uczniów Chrystusowych, a szczególnie Tomasza zwanego Didymos, który był nieobecny, gdy po raz pierwszy przyszedł do nich Zmartwychwstały Chrystus. «Było to wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia», a zatem już w niedzielę zmartwychwstania Pańskiego. Uczniowie schronili się w sobie wiadomym miejscu «z obawy przed Żydami», którzy zabili ich Mistrza. Drzwi domu były zamknięte, a mimo to Pan przyszedł, wszedł do środka i przemówił do zalęknionych swoich uczniów: «Pokój wam!». «Uradowali się uczniowie ujrzawszy Pana», choć byli pewnie jeszcze pełni obaw, to widząc przebite ręce i bok Jezusa uwierzyli, że stoi przed nimi ich Nauczyciel. On zaś – jak to czynił po wielokroć za swego doczesnego życia – będzie utwierdzał ich wiarę. W tym celu tchnie na nich moc Ducha Świętego, z którego pomocą będą odpuszczać grzechy, uwalniając od nich tych, którzy na to zasługują. A zatrzymując tym, co ufając tylko sobie nie uwierzyli w miłosierdzie Boże. W tym celu posyła ich na krańce świata tego czyniąc ich swoimi Apostołami. -2Ale wśród Dwunastu nie ma Apostoła Tomasza, który uzależnia swoją wiarę w Zmartwychwstałego od faktu empirycznie sprawdzalnego. «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę» powie na świadectwo swego niedowiarstwa. Wstydź się niewierny Tomaszu swojej postawy, bo gdy wreszcie po ośmiu dniach dociekań i niepewności także tobie ukaże się Zmartwychwstały Chrystus i wezwie cię do weryfikacji twoich empirycznych eksperymentów, ty zdołasz ledwo wyszeptać: «Pan mój i Bóg mój!», jednak pochwałę otrzymają ci, co «nie widzieli, a uwierzyli». To jednak nie koniec historii świętej, gdyż Pan «wobec uczniów» swoich będzie czynił «wiele innych znaków, których nie zapisano w księdze», ale potwierdza to ich święte i heroiczne życie dla Bożej chwały i ku pożytkowi całego Kościoła. Te słowa, które my czytamy na zgromadzeniach liturgicznych służą umocnieniu naszej wątłej wiary w to, «że Jezus jest Mesjaszem, czyli Chrystusem i Prawdziwym Synem Bożym, oraz ku pokrzepieniu serc naszych życiem «w imię Jego». To wyraz wielkiego Miłosierdzia Boga, który nie bacząc na nasze jako i Tomasza niedowiarstwo dopuszcza nas do chwały dzieci Bożych karmiąc obficie swoim Słowem przy stole Słowa i Eucharystii, czego wdzięczność – jak Tomasz – ubieramy w słowa tego wyznania: «Pan mój i Bóg mój!». Amen