abstrakt

Dr Barbara Klich- Kluczewska (Uniwersytet Jagielloński)
Czy istnieje „czeska szkoła” historii mówionej? Miejsce „oral history”
w czeskiej historiografii i polityce pamięci
Czeska historia mówiona wydaje się mieć, szczególnie na tle innych krajów Europy
Środkowo-Wschodniej, wyjątkowo silną pozycję. Czy jednak dorobek konkretnych środowisk
oraz indywidualnych historyków, socjologów i antropologów przekłada się bezpośrednio na
akceptację oral
history
przez
czeską
historiografię
głównego
nurtu?
Na ile może mieć na to wpływ związek profesora Mirosłava Vanka, jego uczniów
i współpracowników z Instytutem Historii Współczesnej Czeskiej Akademii Nauk?
Referat ma na celu odpowiedź na pytanie o popularność historii mówionej wśród
historyków dziejów najnowszych oraz ma przynieść refleksję na temat obszarów public
historii, w których czeskie środowiska „oral history” są szczególnie widoczne.
Punktem wyjścia moich rozważań będzie publiczna debata jaka towarzyszyła wiosną
tego roku konkursowi na stanowisko dyrektora Instytutu Badań nad Totalitaryzmami (USTR),
czyli czeskiego odpowiednika polskiego Instytutu Pamięci Narodowej. Bliską objęcia tego
stanowiska była historyczka, której znakiem firmowym jest historia mówiona i gender, i która
z powodzeniem wykorzystywała w swojej książce poświęconej wydarzeniom 1956 roku
interesującą nas metodę.