Kolej na Idlib - Bogusław Jeznach

Niezależny serwis społeczności blogerów
Kolej na Idlib
Bogusław Jeznach, 29.12.2016 11:12
Wyzwolenie Aleppo oznacza koniec próby obalenia Syryjskiej Republiki Arabskiej. Było to możliwe tylko z
powodu porzucenia dzihadystów przez Katar oraz częściowej zmiany stanowiska Turcji. Jednak część Syrii nadal
jest zajęta przez dżihadystów w służbie NATO. Dlatego dalsze sukcesy militarne i koniec wojny zależy od tajnych
negocjacji, które właśnie rozpoczęły się między członkami Sojuszu. Wyzwolenie Wschodniego Aleppo przez
Syryjską Armię Arabską (SAA) było możliwe tylko dlatego, że zagraniczni uczestnicy konfliktu zgodzili się
zaprzestać wspierania dżihadystów. Ich odwrót nie mógłby jednak być wynegocjowany przez Syrię, ale tylko przez
Federację Rosyjską. Moskwie udało się wyłączyć Katar i sprawić, że teraz jest on sojusznikiem. Miało to jednak
swoją cenę. Zmiana postawy Kataru została przypieczętowana przez sprzedaż Katarowi przez Moskwę jednej
piątej kapitału Rosniefti, na początku grudnia, w Doha. Rosnieft, klejnot w koronie Rosji, jest największą firmą na
świecie. Poprzez realizację tej transakcji, rzekomo w celu uporania się z deficytem budżetowym Rosji, Igor
Sieczyn i Władimir Putin nierozerwalnie zjednoczyli energie polityczne dwóch największych eksporterów gazu na
świecie. De facto, Katar opuścił dżihadystów, choć od maja ubiegłego roku, emir utrzymuje swe stałe biuro w
siedzibie NATO w Brukseli. Druga rewolucja nastąpiła w Turcji. Choć jako państwo pozostaje ona członkiem
NATO, jej prezydent Recep Tayyip Erdoğan stał się osobistym wrogiem Waszyngtonu. Od czasu wyborów
powszechnych, Moskwa wspiera Erdoğana w celu przerwania więzi między Turcją i Stanami Zjednoczonymi.
Mimo, że jest to skomplikowany manewr, który może zająć trochę czasu, to Tel-Awiw wpadł w panikę i nakazał
zamordowanie ambasadora Andreja Karłowa w Ankarze - morderstwa, które zostało należycie potwierdzone i
uczczone przez żydowską New York Daily News, czwartą co do wielkości gazetę w Stanach Zjednoczonych i
rozgłośnię do najtwardszych syjonistycznych lobbystów. Być może Tel-Aviv nakazał również strzelać tego samego
dnia w Moskwie do dyrektora latynoskiej sekcji rosyjskiego MSZ, Piotra Polszykowa. Po rozważeniu przez
chwilę, że śmierć Karłowa mogła być ruchem w podwójnej grze Erdoğana - zabójca był jednym z goryli Erdogana
- Moskwa zdała sobie sprawę, że prawdopodobnie tak nie było. Dlatego Władimir Putin wzmocnił zabezpieczenie
placówek i przedstawicieli Rosji za granicą. Nawiasem mówiąc, ten epizod świadczy o tym, że, wbrew pozorom,
prezydent Erdoğan nie jest już panem własnego domu. Pochwycenie zagranicznych funkcjonariuszy w bunkrze
NATO we wschodnim Aleppo ilustruje ewolucję konfliktu. Schwytani tam mężczyźni to głównie Brytyjczycy,
Amerykanie, Francuzi, Saudyjczycy i Turcy. Podając publicznie na forum ONZ niepełną listę ich 14 nazwisk,
syryjski ambasador Baszar Dżafari uczynił NATO wprost odpowiedzialnym za ich obecność w Aleppo. Jest to
bardzo odmienne podejście od tego w lutym 2012 roku, kiedy Syria zaangażowała się w dwustronne negocjacje z
Francją i Turcją podczas oblężenia islamskiego Emiratu Baba Amr. Damaszek uwolnił wtedy na granicy z
Libanem około czterdziestu tureckich i dwudziestu francuskich oficerów albo przez pośrednika Michaiła Fradkowa
(dyrektora rosyjskich służb wywiadowczych) lub bezpośrednio przez admirała Edouarda Guillaud (francuskiego
szefa sztabu). Ale umowa, która została wtedy zawarta z prezydentem Nicolasem Sarkozym nie była potem
przestrzegana przez jego następcę, Françoisa Hollande'a. Istnienie bunkra NATO we wschodnim Aleppo
potwierdza to, co do tej pory mówiliśmy o roli NATO LandCom w koordynowaniu dżihadystów z Izmiru. Ale
Rada Atlantycka, najwyższy organ Sojuszu Atlantyckiego, nigdy nie dała zielonego światła dla tej operacji.
Podobnie jak w przypadku ataku na Trypolis (Libia) w sierpniu 2011 roku, Waszyngton posłużył się systemami
NATO nie informując niektórych z jego członków. Czyniąc tak zastosował doktrynę Rumsfelda, zgodnie z którą
nie ma już stałej koalicji wokół Stanów Zjednoczonych, ale tylko doraźne koalicje budowane na zamówienie
zgodnie z celami wybranymi przez Waszyngton. Wyzwolenie Syrii powinno być kontynuowane w Idlib. Ta
prowincja jest dzisiaj zajęta przez hordę grup dżihadystów bez wspólnego dowódcy. Ponieważ te grupy nie są w
stanie zapewnić sobie własnego zaopatrzenia, nie mówiąc już o ludności cywilnej, strefa ta jest de facto zarządzana
przez NATO poprzez cały łańcuszek pseudo-organizacji pozarządowych. Przynajmniej tak to podał amerykański
think-tank w ubiegłym miesiącu. Aby pokonać tam dżihadystów, konieczne będzie przede wszystkim odciąć im
strona 1 / 2
Niezależny serwis społeczności blogerów
linie zaopatrzenia, czyli innymi słowy, zamknąć granicę z Turcją. I właśnie nad tym pracuje obecnie dyplomacja
rosyjska. /tłum. z franc. BJ/
strona 2 / 2
Powered by TCPDF (www.tcpdf.org)