najnowszego numeru "Wspólnota w misji".

Nu mer 97, ma rzec 2 013 - 03-1 2
I SSN 1508-13 4
Kościół
Gdzie jest Bóg, tam jest przyszłość .........
......................................................................... s. 2.
Jubileusz 450-lecia
Krajowe spotkanie Wspólnoty Życia
Chrześcijańskiego w Polsce ............... s. 3.
Informacja o spotkaniu WŻCh i Federacji SM ........................................................ s. 5.
Spotkanie Eurolinków – „W świetle
450-tej rocznicy” Daniela Frank ....... s. 8.
Wspólnota
Wieści z Rady Wykonawczej ............. s. 5.
Wieści ze Wspólnot Lokalnych ..... s. 16.
Ogłoszenia ................................................ s. 17
Papież Franciszek
wybrany podczas konklawe
13 marca 2013 r.
Otoczmy go modlitwą
KOŚCIÓŁ
GDZIE JEST BÓG, TAM JEST PRZYSZŁOŚĆ
Benedykt XVI, 2011
Amplituda emocji związana z decyzją
Benedykta XVI o zakończeniu przez niego urzędu Piotrowego w Kościele jakby nieco
maleje. Medialna
wrzawa (przechodząca czasami w histerię
próby ratowania
Kościoła) przygasa i poszukuje
nowych sensacji.
Zapraszani przez mainstreamowe media
„eksperci” nagłaśniają swoje opinie – nie
słuchając głosu najważniejszej Postaci.
Rozmowy chrześcijan oraz osób z różnych kręgów relacji do Kościoła wydają
się czasami trochę zagubione lub nieuporządkowane, a nawet sprawiające wrażenie omawiania tej papieskiej decyzji
jakby wyrwanej z kontekstu całości pontyfikatu, nawet więcej: z kontekstu całości życia osoby, której na imię Joseph
Ratzinger.
Jako kobiety i mężczyźni tworzący
Wspólnotę Życia Chrześcijańskiego powinniśmy być wyczuleni szczególnie na
akcentowaną przez Ignacego Loyolę postawę sentire cum Ecclesia – współodczuwania z Kościołem i tym samym głębokiej więzi i zażyłości z następcą Piotra.
To specyficzne trzymanie ręki na pulsie
Kościoła zaprasza nas do uważnej refleksji oraz wsłuchania się w całe nauczanie
Benedykta XVI, nacechowane prostotą
i skromnością robotnika w Winnicy Pańskiej, bezgranicznym umiłowaniem Boga
oraz podejmowaniem dojrzałego dialogu
z współczesnym człowiekiem. On, Profesor, pokazał, że dzisiaj potrzeba światu
i Kościołowi głębokiej wiary, dojrzałej
wiedzy opartej na prawdzie oraz pełnej
zaufania miłości.
Włączając się w ostatnie wydarzenia
na Stolicy Piotrowej, chcę zachęcić Każdą
i Każdego z Was do konsekwentnego
studium wypowiedzi Benedykta XVI (Josepha Ratzingera) oraz propagowania
istoty i mądrości tego nauczania w środowiskach, w których dane nam jest żyć.
Jestem głęboko przekonany, że warto
zaufać Pracownikowi Winnicy i doświadczeniu, które w niej zdobył.
Ku rozpaleniu serca i umysłu przytoczę
kilka ważnych, w kontekście zaistniałej
sytuacji, Jego wypowiedzi:
Teraz chcemy Kościół Święty powierzyć trosce Najwyższego Pasterza, naszego Pana Jezusa Chrystusa.
(...) Jeśli o mnie chodzi, chciałbym
także w przyszłości służyć Świętemu Kościołowi Bożemu całym sercem poprzez życie poświęcone modlitwie.
(Benedykt XVI, Oświadczenie o zakończeniu pontyfikatu, Watykan, 11 lutego
2013 r.)
Uczyniłem to w całkowitej wolności dla
dobra Kościoła, po długiej modlitwie
i rozważeniu tego przed Bogiem i moim
sumieniem, świadom powagi takiego aktu,
ale także tego, że nie jestem już w stanie
pełnić posługi Piotrowej z taką siłą fizyczną, jakiej ona wymaga (...). Wspiera mnie
i oświeca pewność, że Kościół należy do
Chrystusa, który nigdy nie pozbawi go
swego przewodnictwa i troski.
(Benedykt XVI, Audiencja środowa, Watykan, 13 lutego 2013 r.)
Cofnijmy się jednak do roku 2005, do
wydarzenia Drogi krzyżowej przemierzanej w rzymskim Coloseum, podczas
której słychać było słowa wnikliwej analizy egzystencjalnej i teologicznej oraz
przeszywającego do szpiku kości zatro►
2
KOŚCIÓŁ
skania o Kościół – inicjatywę Boga oddaną do realizacji człowiekowi – przygotowane przez obecnego Papieża.
Panie! Tak często Kościół wydaje
nam się tonącym okrętem. Łodzią, która
ze wszystkich stron nabiera wody. Także
na twoich łanach widzimy więcej kąkolu
niż zboża. Przeraża nas brud szaty i oblicza Twojego Kościoła. Ale to my sami go
zbrukaliśmy. To właśnie my sami zdradzamy się za każdym razem, po wszystkich wielkich słowach i szumnych gestach.
Zmiłuj się nad Twoim Kościołem.
Także w Jego wnętrzu Adam upada ciągle
na nowo. Naszym upadkiem powalamy Cię
na ziemię. Szatan ze śmiechem szydzi, mając nadzieję, że nie dasz się już podnieść
z tego upadku. Liczy, że powalony upadkiem Twojego Kościoła pozostaniesz na
Ziemi pokonany. Ty jednak powstaniesz.
Powstałeś. Zbawiaj i uświęcaj swój Kościół.
Zbawiaj nas wszystkich.
(J. Ratzinger, Rozważania drogi krzyżowej,
Watykan, 2005 r.)
będzie więc zawsze tym bardziej oddziaływało, o ile mniej będziemy poszukiwali
naszej chwały i będziemy świadomi, że
nagrodą sprawiedliwego jest sam Bóg,
bycie z Nim zjednoczonymi, tutaj, na drodze wiary, a na koniec życia, w pokoju
i w świetle spotkania twarzą w twarz
z Nim na wieki (por. 1 Kor 13, 12).
(Benedykt XVI, Homilia podczas Mszy
Środy Popielcowej, Watykan 13 lutego
2013 r.)
Wobec znaków czasu, z którymi jesteśmy
konfrontowani i znaczenie których powinniśmy odczytywać z perspektywy
zamysłu Bożego, zachęcam nie tylko do
modlitwy - o nią prosił bardzo sam
Benedykt XVI. Zachęcam do zajmowania
postawy odpowiedniej do sytuacji: czy to
wyjaśniającej, czy też opowiadającej się
po stronie wartości i treści obecnych
w nauczaniu papieża, wskazującej lub
polemicznej, a nawet apologetycznej.
Ostatecznie zachęcam do zajmowania
postawy świadka pracującego w świecie
na rzecz prawdy, sprawiedliwości, wolności, pokoju...
Z pozdrowieniem w Imię Jezusa Chrystusa
Bogusław Spurgjasz
prezydent WŻCh w Polsce
I niedziela Wielkiego Postu 2013 r.
Zwróćmy także uwagę na słowa Papieża
wypowiedziane w homilii w Środę Popielcową
Prawdziwy uczeń nie służy samemu sobie czy też «publice», ale swojemu
Panu w prostocie i wielkoduszności:
«A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie» (Mt 6, 4.6.18). Nasze świadectwo
■
KRAJOWE SPOTKANIE WSPÓLNOTY ŻYCIA
CHRZEŚCIJAŃSKIEGO W POLSCE
„ŻYĆ – WIERZYĆ – WZRASTAĆ” KALISZ, 31 MAJA – 02 CZERWCA 2013 R.
Już tylko trzy miesiące dzielą nas od spotkania, podczas którego
jako
cała
Wspólnota krajowa
będziemy świętować
Rok Wiary oraz Rok Jubileuszowy – 450
lat Ignacjańskich Wspólnot Świeckich
(450 lat Sodalicji Mariańskich oraz 45 lat
Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego),
w tym 25-lecie Wspólnoty WŻCh w Kaliszu.
►
3
JUBILEUSZ 450-LECIA
Swoją tematyką, strukturą, wewnętrzną
dynamiką oraz atmosferą wspólnej drogi
wpisuje się ono także w dwa procesy:
proces „otwierania drzwi” Chrystusowi
oraz proces uświadamiania sobie wartości wspólnych korzeni wzywający jednocześnie do przekraczania granic nowych
obszarów (Liban 2013). Jeden i drugi
dotykają nerwu naszej duchowości: bycia
przyłączonym do Chrystusa i niesienia
Go innym. Znajdźmy czas na obecność na
tym spotkaniu, zachęcajmy siebie nawzajem, zaproponujmy innym...
Poniżej kilka szczegółowych informacji:
Miejsce spotkania
Dom Formacji Duchowej Księży Jezuitów
w Kaliszu, ul. Stawiszyńska 2, 62-800
Kalisz, www.dfdkalisz.jezuici.pl
Koszt pobytu
dla jednej osoby wynosi 170,00 zł
Program
31 maja 2013 r. (piątek) – blok I
14.00 – Wprowadzenie w spotkanie
 450 lat /WŻCh – doświadczenie historii inspiracją do dalszej drogi
Wspólnoty (Adam Schulz SJ),
 Kierunki rozwoju Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego (doświadczenie
globalne) (Daniela Frank)
 Spotkanie w grupach: Co było dla mnie odkrywcze? Co uważam za nośne na dziś i na jutro?
 Forum (prezentacja pracy w grupach + dyskusja: myśleć globalnie –
działać lokalnie)
 WŻCh przy lampce wina
1 czerwca 2013 r. (sobota) – blok II
 Prezentacja graficzna: „magis” Wspólnoty lokalnej: kierunki rozwoju,
działania, kształt, otwieranie drzwi Synowi Człowieczemu (np. w formie plakatu)
 Otwieranie horyzontów jako nerw duchowości ignacjańskiej.
 Rola komunikacji w przygotowaniu odnowy społecznej (Rafał Ziemkiewicz)
 Dyskusja panelowa: dialog WŻCh ze światem – co jest szansą, a co
przeszkodą
 „Miłość polega na komunikowaniu” (I. Loyola) – WŻCh jako wspólnota
prorocka (Daniela Frank, Ewa Dybowska, Bogusław Spurgjasz)
1 czerwca 2013 r. (sobota) – blok III
 17.00 –Eucharystia – Jubileusz 450-lecia WŻCh (otwarta dla społeczności lokalnej i zaproszonych Gości) ks. prał. A. Gondera
 18.30 – Świętowanie 25-lecia Wspólnoty WŻCh w Kaliszu (koordynator + asystent kościelny Wspólnoty lokalnej)
►
4
JUBILEUSZ 450-LECIA
2 czerwca 2013 r. (niedziela) – blok IV
 Wartość współpracy ludzi dobrej woli – wyzwanie czasów dzisiejszych: WŻCh jako możliwość spotkania z ludźmi dobrej woli, by razem pracować na rzecz przestrzeni dla przychodzącego Królestwa Bożego. dwugłos: Krzysztof Skowroński, prezes SDP + Monika Trochimczuk
 Dyskusja
 „Idźcie do Galilei – tam Go zobaczycie” – podsumowanie: Artur Wenner
SJ, Bogusław Spurgjasz
 11.30 – Eucharystia (Adam Schulz SJ /Artur Wenner SJ)
 13.00 – Rozesłanie
■
INFORMACJA O SPOTKANIU
WŻCH I FEDERACJI SM
Rocznica 450-lecia ruchu sodalicyjnego
skłoniła odpowiedzialnych Wspólnoty
Życia Chrześcijańskiego w Polsce (WŻCh)
i Federacji Sodalicji Mariańskich w Polsce
(Federacja SM) do spotkania oraz wymiany doświadczeń.
Z ruchu Sodalicji Mariańskiej wyrosło
wiele nowych ruchów, stowarzyszeń,
zgromadzeń zakonnych, a WŻCh i Federacja SM są jak siostry jednej matki. Stąd
uznaliśmy za stosowne kontynuować
spotkania, aby lepiej się wzajemnie poznać i dzielić doświadczeniami. Poza spotkaniami uznaliśmy za ważne wzajemne
informowanie się o ważniejszych działaniach, a nawet w przyszłości wyraziliśmy
gotowość do ewentualnego podejmowania wspólnych działań formacyjnych oraz
apostolskich.
Wierzymy, że zbliżająca się rocznica 450lecia naszego ruchu pozwoli jeszcze pełniej sięgnąć do wspólnych korzeni, z których wyrośliśmy, i umocni nas na przyszłość, tak abyśmy mogli skuteczniej służyć Kościołowi oraz ludziom we współczesnym świecie.
Grzegorz Baran, Prezes Zarządu Federacji SM
o. Emilio de Cardenas SM,
Moderator Federacji SM
Regina Pruszyńska, Federacja SM
Bogusław Spurgjasz,
Prezydent WŻCh w Polsce
o. Adam Schulz SJ
Asystent Kościelny WŻCh w Polsce
Warszawa, 21 listopada 2012 r.
■
WIEŚCI Z RADY WYKONAWCZEJ
2012/13 oraz podsumowaniu ogólnopolskich spotkań, które odbyły się w okresie
czerwiec-wrzesień 2012 r.
Omówienie wydarzeń z życia WŻCh
w Polsce rozpoczęto od lipcowych reko-
13-14 października 2012
Posiedzenie Rady Wykonawczej dotyczyło planów wspólnoty na rok formacyjny
►
5
WSPÓLNOTA
lekcji i seminarium, które odbyły się
w Rogowie.
Rekolekcje, które odbyły się pod hasłem
„Eucharystia sakramentem przemiany”
zostały dobrze przyjęte i przeżyte przez
uczestników. Widać już pewne ich owoce,
chociażby inicjatywę tworzenia we
wspólnotach zespołów liturgicznych.
Seminarium pt. „Jednoczyć się z Bogiem
w świecie” obejmowało trzy zasadnicze
zagadnienia – wymiar historyczny WŻCh;
wymiar maryjny formacji we wspólnocie
oraz przeżywanie świeckiego powołania
w
kontekście duchowości
WŻCh.
Wszystkich ucieszyła wysoka frekwencja
i aktywne uczestnictwo w seminarium.
Zauważono jednak, że przy tak bogatym
materiale (podstawą do pracy na seminarium była adhortacja „Christifideles
Laici”) zbyt krótki był czas seminarium.
W dalszej części posiedzenia RW podsumowano Spotkanie z Asystentem światowej WŻCh A. Nicolasem SJ – 25 września 2012 r.
Pomimo iż w spotkaniu uczestniczyli
głównie członkowie WŻCh z Warszawy,
RW ma nadzieję, że przesłanie przekazane przez o. Asystenta zaowocuje w całej
wspólnocie. Główne myśli do dalszej
refleksji to:
 wspólna misja Kościoła i próba
odczytania tej misji w ramach
współpracy WŻCh z TJ (razem
pracujemy na rzecz misji Kościoła),
 funkcja prorocza WŻCh, jej język
prorocki – do wewnątrz – i język
mądrościowy – do świata.
Spotkanie Wspólnoty z o. Generałem
przebiegało w dobrej, dynamicznej atmosferze, a w najbliższym czasie zostaną
przygotowane do publikacji wypowiedzi
jego uczestników.
Rada Wykonawcza część swojego spotkania poświęciła najbliższym wydarzeniom, planowanym w życiu wspólnoty:
 Rok wiary, którym żyje cały Kościół, to również dla WŻCh okazja
do pogłębienia swojej formacji –
RW zachęca wszystkie wspólnoty
do podjęcia tego wątku w swoich
planach na rok 2013;
 Światowy Zjazd WŻCh – Liban
2013
Rada Wykonawcza powierzyła
koordynowanie przygotowań do
Zgromadzenia Światowego Ewie
Dybowskiej. W najbliższym czasie
(do 28.10.12) zatwierdzi regulamin wyboru delegatów na Zgromadzenia Światowe.
 Jubileusz 450-lecia WŻCh
Rada Wykonawcza zachęca wszystkie
wspólnoty do uczczenia tej rocznicy poprzez:
 przygotowanie chociaż jednego
spotkania otwartego z udziałem
współpracowników (jezuitów) –
jako świadectwo ignacjańskiego
sposobu życia;
 poszerzenie wiedzy nt. historii
Sodalicji, szczególnie z polskiej
perspektywy;
 celebrację
Światowego
Dnia
WŻCh (25 marca 2013 r.) w sposób bardzo uroczysty;
 spotkanie ogólnopolskie WŻCh –
Kalisz, 31 maja–2 czerwca 2013 r.
Omówiono sprawy organizacyjne
i przygotowania do spotkania. RW
zachęca wszystkich do zarezerwowania tego terminu i przyjazd
do Kalisza.
Forum Wspólnot Lokalnych. Ustalono, że
w 2013 r. Forum Wspólnot Lokalnych
odbędzie się w Warszawie w terminie
12/13.10.2013.
Seminarium. W roku 2013 r. w Rogowie
w terminie 11-14 lipca odbędzie się seminarium dla członków WŻCh.
W spotkaniu uczestniczyła również Joanna Blaszka ze wspólnoty poznańskiej –
nowy Eurolink naszej wspólnoty. Joanna
przedstawiła przygotowania do spotkania eurolinków w Austrii, które odbędzie
się na początku listopada 2012 r.
Członkowie RW przedstawili również
bieżące sprawy związane z funkcjono►
6
WSPÓLNOTA
waniem Zespołów powołanych przez RW
oraz krótkie relacje z życia wspólnot lokalnych oraz stan finansów Wspólnoty.
RW dziękuje wszystkim regularnie wpłacającym składki członkowskie.
W ramach bloku spraw bieżących RW
podjęła decyzje w sprawach:
 wniosku Marty Harasimowicz
z Poznania dotyczącego złożenia
Przymierza Stałego – RW zaopiniowała wniosek pozytywnie;
uzupełnienie składu Komisji Rewizyjnej – RW podjęła decyzję, że
zgodnie za Statutem skład KR zostanie uzupełniony na jesiennym
spotkani Forum Wspólnot Lokalnych.
Kolejne spotkanie Rady Wykonawczej
zaplanowano na 19 stycznia 2013 r.
E. Wierszyło
Doradca RW
19 stycznia 2013
Trochimczuk, doradca w Radzie Wykonawczej. Monika jest też naszym kandydatem w wyborach do Rady Wykonawczej Wspólnoty Światowej. Asystentów
będzie reprezentował jako delegat
o. Ryszard Friedrich SJ.

■
W sobotę 19 stycznia w Warszawie miało
miejsce spotkanie Rady Wykonawczej
WŻCh. Głównymi tematami były: przygotowanie do Światowego Zgromadzenia
w Libanie, obchody Jubileuszu 450-lecia
WŻCh i Sodalicji Mariańskich oraz refleksja na temat wyzwań formacyjnych stojących przed naszą Wspólnotą.
Jubileusz 450-lecia
Ważnym w tym roku tematem jest jubileusz 450-lecia WŻCh i innych wspólnot
wywodzących się z pierwszych Sodalicji
Mariańskich. Poza Sodalicjami Mariańskimi, innymi ruchami o wspólnych nami
korzeniach są na przykład: Dzieci Maryi,
młodzieżowy i dziecięcy Ruch Eucharystyczny (2 ruchy), Chemin Neuf, Wspólnoty Magis, niektóre grupy Odnowy
w Duchu Świętym, np. Mocni w Duchu,
Instytut Prymasowski, Apostolstwo Modlitwy. Rok jubileuszowy rozpoczniemy
25 marca 2013 r. i zakończymy 25 marca
2014 r. Głównym punktem obchodów
jubileuszu w Polsce będzie Ogólnopolskie
Spotkanie WŻCh w Kaliszu – w dniach 31
maja – 2 czerwca. Jego szczegółowy program zostanie przekazany w lutym.
W związku z jubileuszem planowane są
też różne wydarzenia we wspólnocie
światowej, takie jak pielgrzymka śladami
Jeana Leunisa SJ czy wakacje w Transylwanii. Bieżące informacje można znaleźć
na
naszej
stronie
internetowej
www.wzch.org.pl. Zachęcamy też do
dzielenia się inicjatywami jubileuszowymi podjętymi w Waszych Wspólnotach.
Zgromadzenie w Libanie
Przygotowania do Zgromadzenia w Libanie wiążą się z opracowaniem rozmaitych materiałów o naszej wspólnocie
potrzebnych organizatorom Zgromadzenia. Między innymi spisaliśmy w punktach historię WŻCh w Polsce, a także zebraliśmy informacje o ilości członków
naszych wspólnot: jest nas we wspólnotach 459 osób. 45 wspólnot podstawowych i 10 prewspólnot gromadzi się w
13 wspólnotach lokalnych. 68% osób we
wspólnocie (członów, kandydatów i
sympatyków) żyje Przymierzem (19%
ma Przymierze stałe, a 49% czasowe).
Nasza Wspólnota systematycznie się
rozwija: 31% osób we wspólnocie jest
dłużej niż 15 lat. Osoby, które dołączyły
do Wspólnoty w latach 1998-2007 stanowią 29%, a pozostałe 40% stanowią
osoby, które doszły w ciągu ostatnich
5 lat.
Naszymi delegatami na Zgromadzenie
będą:
Marta
LewandowskaHarasimowicz, koordynator Wspólnoty
Lokalnej w Poznaniu, oraz Monika
►
7
WSPÓLNOTA
Zadania w formacji
W dyskusji nad wyzwaniami formacyjnymi (i nie tylko) stojącymi przed naszą
Wspólnotą dostrzegliśmy konieczność
ciągłego odświeżania naszego charyzmatu, byśmy potrafili przedstawiać go
w sposób żywy i ciekawy. Trzeba umieć
wydobywać z naszego charyzmatu to, co
wyróżnia nas spośród innych ruchów
w Kościele. Ta umiejętność dostosowywania języka, środków przekazu, form
spotkań będzie sprzyjać nam w otwieraniu się na nowe osoby. W szczególności
jako ważne widzimy otwarcie naszej
Wspólnoty na młodzież.
Rozmawiając o formacji, dostrzegliśmy
również potrzebę podkreślenia roli auto-
formacji. Zadaniem wspólnot, do których
należymy, winna być nie tyle formacja
członków, co wspieranie członków
w samo-formowaniu.
Wrocław
Na spotkaniu Rady Wykonawczej pojawiały się też inne sprawy. Jedną z nich
była radosna wiadomość o możliwości
powstania grupy WŻCh we Wrocławiu.
Skontaktowały się z nami osoby chętne,
by spotkać się jako WŻCh. Wspierając tę
inicjatywę, czekamy z nadzieją na to, co
z tego wyniknie.
Monika Trochimczuk
Doradca RW
■
SPOTKANIE EUROLINKÓW
LISTOPAD 2012, ST. PÖLTEN (AUSTRIA)
„Od naszych korzeni ku nowym obszarom”
W świetle 450 rocznicy
Jako WŻCh budujemy dzisiaj naszą obecność na fundamencie 450 lat świeckich
wspólnot ignacjańskich i kładziemy
podwaliny, na których mogą oprzeć się
nowe pokolenia, rozwijając dalej nasz
charyzmat.
450 lat Prima Primaria
45 lat WŻCh – aprobata naszych Zasad
Ogólnych.
Rozpoznanie naszych korzeni wzmocni
naszą tożsamość:
►
8
JUBILEUSZ 450-LECIA
wych i efektywnych odpowiedzi na religijne, społeczne i polityczne potrzeby ich
czasów.
Krótki przegląd naszej historii
Nasza historia sięga XVI wieku, kiedy
powstało Towarzystwo Jezusowe. Już na
początku Ignacy Loyola i później jego
pierwsi towarzysze zebrali świeckich
ludzi (w tamtym czasie tylko mężczyzn),
aby dzielić się z nimi duchowością opartą
na Ćwiczeniach Duchownych i współpracować z nimi w apostolstwie.
Począwszy od roku 1565, Jean Leunis SJ
podróżował w celu zakładania nowych
sodalicji. W ciągu kilku lat niemal nie
było kolegiów jezuickich w Europie i obszarów misji powierzonych Towarzystwu Jezusowemu bez Sodalicji Mariańskich. Te grupy ludzi świeckich stały się
głównym filarem dzieł jezuitów i przez
długi okres czasu przyczyniały się do
odnowy Kościoła Katolickiego zgodnie
z duchem Soboru Trydenckiego (15451563).
To właśnie belgijski jezuita Jean Leunis
w latach 60 XVI w. zebrał grupę studentów w Kolegium Rzymskim, żeby przygotować ich do działalności apostolskiej
w Rzymie. Jego gorącym pragnieniem
było pogłębienie celów edukacyjnych
Kolegium Rzymskiego, aby zgodnie z duchem św. Ignacego szukać Boga we
wszystkim. Stąd grupy studentów zbierały się, żeby integrować wszystkie wymiary swojego życia, studia akademickie
i wiarę chrześcijańską. Najwyraźniej Jean
Leunis SJ miał szczególne talenty, żeby
zachęcać i prowadzić grupy pod przewodnictwem Maryi jako ich patronki –
wiodąc je do stania się Sodalicjami Mariańskimi: "Ubi duo vel tres congregati
sunt” [„…gdzie dwóch lub trzech zbierze
się w imię Moje"
Mt 18,20]. Natchnienie dla tej
nazwy przyszło z
zfresku w kaplicy
Kolegium Rzymskiego przedstawiającego Zwiastowanie Maryi
oraz z tajemnicy
Wcielenia, zgodnie z jedną z kluczowych kontemplacji Ćwiczeń Duchownych.
Kilka dni po śmierci Jean Leunisa SJ Papież Grzegorz XIII zatwierdził Sodalicję
Rzymską jako głowę wszystkich Sodalicji
Mariańskich (1584/1585). „Prima Primaria” miała zapewnić jedność i autentyczność Sodalicji Mariańskich. Sodalicje
jako pierwsze świeckie stowarzyszenie
w Kościele otrzymały prawo do samodzielnego zarządzania. Z prawnego punktu widzenia były podlegle Przełożonemu
Generalnemu Towarzystwa Jezusowego.
Ważnym instrumentem wspierającym
jedność w tym samym Duchu i autentyczność Sodalicji Mariańskich były
pierwsze Zasady Ogólne z 1587 r., zebrane przez Przełożonego Generalnego ojca
Claudiusa Aquavivę, oparte na doświadczeniach grup w Rzymie. Zasady Ogólne,
które obowiązywały przez prawie trzy
wieki, okazały się być kamieniem węgielnym dynamicznego rozwoju Sodalicji
Mariańskich na całym świecie.
Do 1773 r. z Sodalicjami Mariańskimi
stowarzyszonych było około 2500 grup.
W konsekwencji kasaty Towarzystwa
Jezusowego Sodalicje Mariańskie zostały
przekazane pod nadzór biskupów lokalnych. Ta decyzja spowodowała ogromny
wzrost Sodalicji Mariańskich. W 1948 r.
istniało 80 000 grup, które jednak były
odcięte od ich pierwotnego ducha. Rozwinęły się one w Kościele jako masowy
Sodalicje Mariańskie wyróżniały się
prowadzeniem intensywnego życia duchowego z cotygodniowymi spotkaniami
wspólnotowymi i aktywnym zaangażowaniem apostolskim, które było zakorzenione w żarliwym poszukiwaniu no-
►
9
JUBILEUSZ 450-LECIA
ruch poświęcony Maryi i po dziś dzień
wielu ludzi identyfikuje Sodalicje Mariańskie z tym wizerunkiem. Pierwotna
intencja integracji wszystkich wymiarów
życia, zakorzeniona w duchowości
Św. Ignacego, została utracona.
tantów Sodalicji Mariańskich sekretariat
centralny, od 1951 r. pod przewodnictwem o. Louisa Paulussena SJ, przygotował statuty dla stałych międzynarodowych kontaktów pomiędzy tymi grupami.
Po zatwierdzeniu tych statutów przez
Papieża w 1953 r. oficjalnie powstała
Światowa Federacja Sodalicji Mariańskich. Pierwszy światowy zjazd Sodalicji
Mariańskich odbył się w 1954 r. w Rzymie w związku z międzynarodowym
kongresem z okazji Roku Maryjnego.
Podczas tego zjazdu sami świeccy zainicjowali proces odnowy, przejmując na
nowo odpowiedzialność i wybierając
pierwszą Światową Radę Wykonawczą.
Sodalicje Mariańskie w wielu krajach
z wielkim entuzjazmem na nowo odkryły
swoje pierwotne korzenie, doprowadzając w blisko 14-letnim procesie – kształtowanym też przez Sobór Watykański II –
do rozwinięcia i zatwierdzenia w 1967 r.
Zasad Ogólnych oraz do ich potwierdzenia przez Stolicę Apostolską 25 marca
1968 r.
W 1922 r. rozpoczął się proces odnowy
inspirowany przez pierwotne założenia
Sodalicji Mariańskich. Ojciec Ledóchowski, wówczas Przełożony Generalny Towarzystwa Jezusowego, zwołał spotkanie
jezuitów pracujących z Sodalicjami Mariańskimi. Objęło ono około 5% wszystkich istniejących grup. 40 jezuitów z 19
krajów zebrało się, żeby przeprowadzić
refleksję nad możliwościami działania
w celu przywrócenia pierwotnego ducha
Sodalicji, będąc świadomymi faktu, że
Sodalicje Mariańskie były od samego początku związane z jezuitami. W wyniku
tego spotkania w Rymie powołano sekretariat centralny służący jezuitom
i Sodalicjom Mariańskim.
Papież Pius XII z wielkim zainteresowaniem śledził wysiłki tego sekretariatu.
Robił wszystko, co mógł, żeby wspierać
odnowienie
Sodalicji
Mariańskich.
W 1948 r. opublikował on Konstytucję
Apostolską „Bis seaculari” podkreślającą
pierwotną ignacjańską tożsamość Sodalicji Mariańskich i wzywającą wszystkie
grupy do powrotu do korzeni osadzonych w Ćwiczeniach Duchownych
Św. Ignacego. Jako że było to wezwanie
Papieża, zobowiązywało ono cały Kościół,
a nie tylko te grupy, które kontynuowały
związek z Towarzystwem Jezusowym lub
te, które zostały na nowo z nim związane.
Tą Konstytucją apostolską Papież nadał
kierunek na przyszłość i przedłożył
wskazówki dla świeckiego apostolatu.
Tym samym otworzył nowe horyzonty!
Powrót do pierwotnych założeń oznacza
rewizję korzeni i ponowne odkrycie
oraz adaptację ich ducha do obecnych
realiów. Nie ma potrzeby ponownego
wynajdywania koła, ale dogłębnej refleksji nad tym, jak można żyć w obecnych
czasach duchem pierwotnej inspiracji
Sodalicji Mariańskich. Co oznacza duchowość ignacjańska, życie wspólnotowe
i służba apostolska dla poszczególnych
członków oraz dla grupy?


W celu zaplanowania konkretnych kroków było istotne, żeby zebrali się nie tylko jezuici, ale także świeccy, aby współpracować oraz dzielić się swoimi pomysłami i refleksjami. Na prośbę reprezen-
trzy filary, które charakteryzują naszą
tożsamość – od początków Sodalicji
Mariańskich do dziś
żyć ‘napięciem’ ciągłości i „aggiornamento" > rozwijać, pogłębiać i uaktualniać styl życia WŻCh, odpowiadając
na wyzwania, przed którymi stajemy
wewnątrz i na zewnątrz – w ramach
naszej wspólnoty, w świecie i w Kościele, odczytując znaki czasów.
►
10
JUBILEUSZ 450-LECIA
Nasza historia jako WŻCh – ostatnie
45 lat – może być odczytywana jako droga odkrywania…



wiedzialność za misję w Kościele”
(Dokument Końcowy, Nairobi 2003).
Jak osiągnęliśmy owo samorozumienie?
w jaki sposób możemy żyć duchowością ignacjańską jako ludzie świeccy
co oznacza dla nas „życie wspólnotowe” – poczynając od grup lokalnych,
a kończąc na ogólnoświatowym organizmie; zobaczyć ten proces począwszy od Światowej Federacji Wspólnot
Życia Chrześcijańskiego aż do JEDNEJ
Światowej Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego (1979/1982)
jak żyjemy naszą posługą apostolską
i naszą misją jako jednostki i jako
wspólnota.
Już w latach 80 „wspólna misja” była
kwestią stawianą przed WŻCh. W ciągu
lat 90 świadomość bycia wspólnotą apostolską pogłębiła się i została ostatecznie
przyjęta przez Zgromadzenie z roku
1998 w Itaici (Brazylia), kiedy wspólnota światowa skupiła się na „pogłębieniu
naszej tożsamości jako wspólnoty apostolskiej – zdefiniowaniu wspólnej misji”.
Proces rozeznania przeprowadzony podczas Zgromadzenia w Itaici, przeżyty
i przygotowany we wspólnotach narodowych, skupił się na trzech obszarach
wzrostu życia chrześcijańskiego: Chrystus i kultura, Chrystus i rzeczywistość
społeczna oraz Chrystus w życiu codziennym.
Dokument końcowy „Nasza Wspólna
Misja” zawiera szeroki zakres kryteriów
i kierunków do podejmowania posług
i misji WŻCh na jej różnych poziomach,
jak również wskazania dotyczące metod
podejmowania wspólnej misji.
Patrząc wstecz na procesy zachodzące
w WŻCh w przeciągu ostatnich dekad,
można przywołać sobie obraz rozwijającego się kwiatu. Wszystko było obecne
od samego początku, głęboko zakorzenione w określonych źródłach i dopiero
krok po kroku, uwzględniając rytm każdej wspólnoty i specyfikę danych okresów w historii oraz odczytując znaki czasu, kwiat w pełni rozkwitnie.
Tematy Zgromadzeń Światowych, począwszy od 1954 r. (pierwszego zgromadzenia Sodalicji Mariańskich zorganizowanego w Rzymie), odzwierciedlają drogę przebytą przez cały organizm wspólnoty światowej. Również każdy członek
i każda wspólnota lokalna przebywa podobną drogę, odkrywając różne aspekty
naszego powołania, by je integrować w
to, co nazywamy stylem życia WŻCh,
opierając się na Ćwiczeniach Duchownych Św. Ignacego, Zasadach Ogólnych
i ścieżce przetartej przez ostatnie dekady
czy wręcz stulecia.
Zgodnie z duchem Zgromadzenia w Itaici
wiele wspólnot krajowych podjęło nowe
inicjatywy apostolskie, a te wcześniej
rozwinięte, zarówno przez indywidualnych członków jak i wspólnoty, zostały
zrewidowały pod względem zgodności ze
„Wspólną Misją”. W procesie tym zostało
podniesione fundamentalne pytanie:
Zgromadzenie w Itaici dało ważny wkład
w CO naszej wspólnej misji, jednocząc
nas jako wspólnotę międzynarodową, ale
powstaje pytanie o JAK – co charakteryzuje sposób życia naszą (wspólną) misją?
Najlepszym sposobem podsumowania
naszego obecnego „stanu” wydaje się
być określenie: „WŻCh – apostolska organizacja świecka, która dzieli odpo-
Już w Itaici używano określenia „ciało
apostolskie”, ale to na Zgromadzeniu
w Nairobi w 2003 r. skupiono się na
rozwinięciu jego znaczenia w codziennej
praktyce. Tytułując Zgromadzenie „Po►
11
JUBILEUSZ 450-LECIA
słani przez Chrystusa, członkowie jednego ciała”, Wspólnota Światowa dogłębnie
przyjrzała się konsekwencjom życia takim powołaniem na wszystkich poziomach. Przyjęto klucz do dzielenia się jako
ciało apostolskie odpowiedzialnością
w misji. Są nim cztery kroki: rozeznawanie – posyłanie – wspieranie – rewizja,
znane jako „RPWR” (ang. "DSSE" – discerning, sending, supporting and evaluating). We wspólnocie rozeznajemy
otrzymane powołanie; to wspólnota posyła nas, abyśmy żyli rozeznaną posługą
apostolską, i ona też ją wspiera. Po skończeniu posługi lub po pewnym czasie
wspólnota wraz z posłaną osobą czy grupą ocenia misję. W ten sposób nawet indywidualna posługa staje się „wspólną
misją”, jako że cała wspólnota przyjmuje
za nią odpowiedzialność.
Omówiliśmy już pierwszy aspekt i chętnie się dowiemy, jak planujecie świętowanie jubileuszu w waszej wspólnocie
krajowej.
W kwestii pogłębienia rozumienia siebie
jako Świeckiego Ciała Apostolskiego
chcielibyśmy skupić się na:



Zgromadzenie w Fatimie w 2008 r. rozwinęło i ponownie potwierdziło to powołanie oraz nasze głębokie pragnienie,
żeby odpowiedzieć na nie na wszystkich
poziomach. Wspólnoty na całym świecie
starają się podejmować je w swoich konkretnych warunkach życia – wasze własne doświadczenia są odbiciem przeżywania tego procesu.
Jesteśmy zdecydowanie w drodze…. chociaż świadomi naszych zmagań, słabości
i wątpliwości.
Chcemy zwrócić uwagę między innymi
na: napięcia dostrzegane pomiędzy misją
indywidualną, wspólnotową oraz wspólną; wyzwanie i oczekiwanie, byśmy stawali się widocznymi; kwestię współpracy
WŻCh i Towarzystwa Jezusowego. Obecnie zapraszamy krajowe Rady Wykonawcze i zespoły przygotowawcze do Zgromadzenia, aby podzieliły się ze Światową
Radą Wykonawczą napięciami i wyzwaniami napotykanymi podczas przekształcania się i działania jako świeckie ciało
apostolskie (porównaj z Projects 153).
Dzięki temu w dalszych przygotowaniach
do Zgromadzenia będziemy mogli oprzeć
się na realiach Wspólnoty Światowej.
Słucham również uważnie tego, czym
dzielicie się tutaj, podczas tego spotkania
eurolinków.
Perspektywa nadchodzącego Zgromadzenia Światowego
Zgromadzenie to poświęcone będzie
trzem aspektom:



uznaniu, że nasza misja odbywa się
na różnych poziomach (życie codzienne, działalność apostolska, prace instytucjonalne oraz międzynarodowe itd.)
docenieniu procesu RPWR jako dynamiki, która przemienia wszystkie
te poziomy w naszą Wspólną Misję
zrozumieniu, że przymierze sprzyja
indywidualnemu wzrostowi i wzrostowi całej organizacji > porównaj
z kwestią członkowstwa.
Wdzięcznemu wspomnieniu naszych
korzeni i tego, jak jesteśmy prowadzeni przez wieki;
Pogłębieniu naszego samozrozumienia jako Świeckiego Ciała Apostolskiego;
Dotknięciu nowych obszarów, które
nas przyciągają i stanowią wyzwanie.
W jaki sposób WŻCh radzi sobie z wyzwaniami?
Chciałabym zacząć od przytoczenia dokumentu końcowego ze Zgromadzenia
w Fatimie, gdyż mówi ono o tym, w jaki
►
12
JUBILEUSZ 450-LECIA
sposób WŻCh przeżywa „jedność w różnorodności”:
„Zgromadzenie mocno podkreśla zarówno
jedność, jak i różnorodność Światowej
WŻCh. Wzrasta świadomość, że to właśnie
jest charakterystyczne dla naszego charyzmatu, jest mocną stroną i podstawą
twórczego prowadzenia misji. Dzięki tej
jedności w różnorodności”„teren misji podejmowanej przez WŻCh jest nieograniczon” (ZO 8). Zgromadzenie uznaje, że nie
zawsze jest łatwo pogodzić jedność
z różnorodnością. Ponieważ nasza wspólna misja stale rozwija się, a nasza rzeczywistość staje się coraz bardziej złożona,
dlatego jedynie lepsze zrozumienie naszego charyzmatu uzdolni nas do przekraczania różnic między nami.” („Zalecenia
Zgromadzenia Światowego w Fatimie
2008”, 2.3n).
W całej tej różnorodności tworzymy jedną międzynarodową wspólnotę powołaną do życia naszą wspólną misją jako
świeckie ciało apostolskie. I szczerze
przyznam, że często odczuwam dumę
z tego, czym żyjemy na całym świecie, jak
członkowie wspólnoty starają się żyć
naszym wspólnym powołaniem we właściwych im okolicznościach.
Podczas zgromadzeń światowych próbujemy rozeznać powołanie nas jako ogólnoświatowego ciała: jakie są następne
kroki, do podjęcia których zaprasza nas
nasz Pan?
Nasze wspólnoty zaproszone są do rozeznania znaków czasu w oparciu o schemat opracowany przez Wspólnotę Światową lub do rozeznania własnego sposobu, by wprowadzić to, co zostało rozpoznane na płaszczyźnie ogólnoświatowej.
Pierwszym ważnym krokiem wydaje się
być zwiększenie naszej świadomości tego, czym jesteśmy i co mamy do zaoferowania jako WŻCh – uwzględniając
i z wdzięcznością rozpoznając, czym jesteśmy i żyjemy: nasze doświadczenia
i skarby, naszą siłę i słabości, nasze możliwości i ograniczenia.
Wówczas nasze rozeznanie apostolskie
mogłoby być prowadzone przez następujące pytania:
Międzynarodowy
organizm
naszej
wspólnoty jednoczy zarówno wspólnoty
20 osobowe (Salwador) jak i takie, które
liczą więcej niż 5000 członków (Francja),
wspólnoty, które wywodzą się z Sodalicji
Mariańskich, i te założone niedawno lub
właśnie powstające (Rumunia), wspólnoty z dominacją osób starszych i takie,
w których najstarsi członkowie mają
50 lat lub mniej. Mamy wspólnoty rekrutujące nowych członków głównie wśród
studentów (szczególnie z kolegiów
i uniwersytetów jezuickich) i takie,
w których większość utrzymująca kontakt z WŻCh ma między 40 a 50 lat. Mamy wspólnoty, dla których głównym wyzwaniem jest rozwinięcie poczucia szerszej wspólnoty i jej ważności dla indywidualnego wzrostu, i takie, w których duchowość ignacjańska przede wszystkim
prowadzi członków do odkrycia ważności i wartości jednostki. Mamy wspólnoty
bardzo mocno zaangażowane w pracę
duszpasterską Kościoła lokalnego i inne,
które wydają się żyć osobno, z wyraźnym
dystansem do innych organizacji i struktur Kościoła. Można by wypunktować
o wiele więcej różnic.




co postrzegamy jako potrzeby i wyzwania?
jakie mamy możliwości odpowiedzi?
czy jest coś, co w danej sytuacji moglibyśmy i powinniśmy zrobić?
jak mogłaby wyglądać konkretna odpowiedź?
Kilka przykładów inicjatyw apostolskich
demonstrujących, jak WŻCh na świecie
przeżywa ten proces.
Inicjatywy podjęte przez pojedyncze osoby
lub wspólnotę lokalną mogą rozwinąć się
w projekt szerszej wspólnoty.
►
13
JUBILEUSZ 450-LECIA
Kenia: Od „Rąk Miłości’ ("Hands of Love")
do Kolegium Alojzego Gonzagi (Aloysius
Gonzaga College).
Korea: Centrum dla dzieci z rodzin dwunarodowych – lub Centrum dla Emigrantów.
Amazonki, który w jakiś sposób mógłby
stanowić bazę do kształtowania rzecznictwa w kwestiach środowiska naturalnego. W tych szczególnych obszarach, ale
nie tylko, współpraca z jezuitami i „Ignacjańskimi Sieciami Rzecznictwa” stała się
dla nas wyjątkowo ważna.
Projekty wspólnoty jako owoc apostolskiego rozeznawania wspólnotowego na
poziomie lokalnym i krajowym, które są
odpowiedzią na „znaki czasu” we właściwym kontekście Kościoła i społeczeństwa.
Uczestniczymy też w innych sieciach,
takich jak Światowe Forum Społeczne
i Forum Organizacji Pozarządowych inspirowanych katolicyzmem (CatholicInspired NGOs Forum – CINGO). W październiku 2010 r. w Quito, podczas drugiego Światowego Forum Społecznego,
zorganizowaliśmy warsztaty na temat
migracji, dzieląc się doświadczeniami
pracy z migrantami w Ameryce Łacińskiej i Hiszpanii. W czerwcu tego roku
byliśmy również obecni na konferencji
ONZ „Rio+20” dotyczącej środowiska
naturalnego.
Rwanda: jednym z największych wyzwań
kraju jest sytuacja ludzi dotkniętych
HIV/AIDS – jaki rodzaj służby może pełnić WŻCh zgodnie z naszymi atutami
i możliwościami: poradnictwo.
Ekwador: SIGVOL (Servicio Ignaciano de
Voluntariado) – woluntariusze ignacjańscy > ze specjalnym programem dla młodych ludzi pochodzących z zagranicy.
„Instytut Formacji” na Filipinach lub „Salt
in the Group” z WŻCh w Niemczech >
dzielą się naszymi środkami formacyjnymi (w szczególności związanymi ze
wspólnotowym wymiarem naszego stylu
życia) z innymi – nawet spoza Kościoła.
Według mnie sieci apostolskie i rzecznictwo wskazują też na potrzebę ciągłej rewizji naszych pomysłów, planów, możliwości i nowych wyzwań – z akceptacją
swoich ograniczeń i gotowością do podejmowania nowych sposobów odpowiedzi na dostrzeżone wezwania.
Współpraca WŻCh i TJ – nie tylko indywidualna, ale i między obiema tymi wspólnotami.
Wspólne działania.
Wspólne prowadzenie szkół w tak zwanych ludowych (=biedniejszych) regionach i dzielnicach – Chile;
Dom Rekolekcyjny Baguio – Filipiny;
Program formacyjny dla kierowników
duchowych – Niemcy.

Międzynarodowa Sieć Apostolska.
Na chwilę obecną rozwijają się regionalne sieci rzecznictwa w Europie (poświęcone przymusowej migracji) i w Ameryce
Łacińskiej (poświęcone ekologii i problemom migracji). A obecnie rozeznajemy, czy powinniśmy włączyć się w projekt jezuitów i innych grup w regionie
„Our Home in Rome” („Nasz dom
w Rzymie”) – zakup mieszkania. Decyzja o zakupie mieszkania była owocem długiego rozeznania… Wiele
konsultacji, wiele obliczeń, zastanawiania się, jak zaprosić wspólnotę do
włączenia się zgodnie z możliwościami członków i wspólnot. Kampania zbierania funduszy była również
ważnym znakiem, że wspólnota światowa gotowa jest do działania
i przyjmowania odpowiedzialności za
swoją stabilność finansową. Jest to
też ważny znak dzielenia się odpowiedzialnością za misję, jako że celem
końcowym było i jest zwiększenie na►
14
JUBILEUSZ 450-LECIA

szej efektywności w posłudze apostolskiej. Dostajemy dużo opinii
zwrotnych z zewnątrz, szczególnie od
jezuitów, że ten zakup jest uważany
za ważny znak nasze rosnącej dojrzałości jako organizacji apostolskiej.
„Żółty wtorek” 4 października 2011 r.:
przyłączyliśmy się do kampanii „Coalition for a Worthy Education” („Koalicja dla Godnej Edukacji”) zainicjowanej przez jezuitów z Dominikany
i około 200 innych grup walczących
o wyższy budżet na edukację w Republice Dominikany. Kampania WŻCh
była przygotowana przez grupę pracującą w Ameryce Łacińskiej i, o ile
nam wiadomo, brała w niej udział połowa wspólnot krajowych Światowej
WŻCh, prezentując odpowiednie petycje Ambasadom/przedstawicielom
Republiki Dominikany w swoich krajach. Bardzo pozytywna informacja
zwrotna była dla nas ogromną zachętą: tak, możemy zmobilizować naszą
wspólnotę światową do wspólnego
działania! Pogłębia to również w nas
poczucie szerszej wspólnoty oraz
wspólnej odpowiedzialności za sprawiedliwość i ludzką godność na całym
świecie.
Ameryka Łacińska: Nie możemy uformować grupy kontynentalnej ani pozwolić sobie na organizowanie zgromadzeń
Ameryki Łacińskiej, ale używamy platformy wirtualnej do wspierania wymiany
i współpracy między wspólnotami krajowymi (CENAL); główna sieć między
członkami rozwinęła się dzięki programowi formacyjnemu MAGIS.
Rola i znaczenie poziomu regionalnego – jak np. w Europie.
JEDNA światowa organizacja… Dar w jej
bogactwie i wyzwanie w jej różnorodności.
Poziom kontynentalny:




Wyzwań jest wiele…. I nie ma jednej formuły pasującej do wszystkich, ale jest
zaproszenie do ciągłego procesu rewizji
i rozeznania odpowiedzi adekwatnej do
naszej sytuacji, naszych możliwości
i ograniczeń.
Dlatego zamieszczam jeszcze dwa krótkie przykłady dotyczące rewizji struktur
WŻCh:
USA: Którymi strukturami i procesami
potrzebujemy żyć i działać jako wspólnota krajowa, naznaczona różnorodnością
etniczną i kulturową? Mamy świadomość
wyzwania i akceptujemy fakt, że rozeznanie i wprowadzenie odpowiednich
zmian wymaga czasu.
podobny kontekst dzięki wspólnym
korzeniom kulturowym;
upadek muru berlińskiego – zjednoczenie Europy zachodniej i centralnej
ze wschodnią – znak nadziei dla wielu
na świecie, że nawet „nie do pomyślenia” może się wydarzyć!
bliskość kulturalna i geograficzna;
łatwość zebrania się – też z powodów
językowych
o Dzielenie się doświadczeniami
i uczenie się od siebie nawzajem…
swobodne wyrażanie pytań i wyzwań > jak twój kraj radzi sobie
z tym problemem, z tamtą sprawą.
o Wzajemne wsparcie, oferowanie
naszych atutów i możliwości tym,
którzy mierzą się z ograniczeniami i słabościami właśnie w tych
dziedzinach.
o Wspólny wysiłek, np. związki
między sieciami ekologicznymi
Niemiec i Francji, inicjatywy formacyjne – uzupełnianie się nawzajem.
o Europa jest politycznie, ekonomicznie i kulturowo bardzo znaczącym podmiotem w naszym
świecie. Jak żyjemy tożsamością
europejską jako część Wspólnoty
►
15
JUBILEUSZ 450-LECIA
o
Światowej? Co możemy zaoferować i jaki wkład wnieść jako
WŻCh do danych kwestii, jak np.
emigracja?
Jakie są wspólne duchowe i społeczne wyzwania i możliwości
wspólnego zareagowania? Spójrzmy choćby na sytuację Kościoła
w Europie… Ekumenizm, rosnąca
sekularyzacja z jednej strony
i wielowyznaniowa rzeczywistość
z drugiej. Jak sprostać tym wyzwaniom? I znów: wymiana doświadczeń i uczenie się od siebie
nawzajem.
jak pozwolić członkom uzyskać głębsze
poczucie tożsamości międzynarodowej?


Potrzeba osobistych kontaktów i relacji
Wspólnota Światowa staje się konkretem, kiedy spotykam moich sąsiadów – doświadczając tego, co łączy
nas w całej tej naszej różnorodności.
Zgromadzenie Europejskie – Euroteam –
Eurolinki > instrumenty pomagające nam
być jednym ciałem światowym!
Daniela Frank
Listopad 2012 r.
Wymiar międzynarodowy jest kwestią
zasadniczą dla tożsamości WŻCh, zatem,
tłum. Dorota Grajewska
■
Z ŻYCIA WSPÓLNOT LOKALNYCH
Spotkanie odbyło się po naszej
wspólnotowej Mszy świętej.
Celem spotkania było nie tylko
wspólne radosne śpiewanie kolęd,
przy którym akompaniował nam
na akordeonie nasz asystent Ojciec
Andrzej Harden, ale także składanie sobie życzeń oraz podziękowań
za dotychczasową współpracę
i „dach nad głową”.
Ważne dla nas również było, aby
Ojcowie poznali tych członków naszej
wspólnoty, którzy nie spotykają się w ich
budynku klasztornym, ale w domach poszczególnych osób – ze względu na różne
obiektywne przyczyny (jak choroby,
wiek, opieka nad dziećmi czy starszymi
rodzicami itp.).
Czas zachorowań spowodował, że na
spotkaniu nie byli obecni wszyscy zaproszeni Ojcowie, ale udało się przyjść
Ojcu SUPERIOROWI – Stanisławowi
Wytrążkowi, a także Duszpasterzowi
TORUŃ
„Radość mnoży się, kiedy się ją dzieli…”
Ta stara powyższa zasada – choć
całkiem wbrew matematyce – zawsze
działa.
Na początku Nowego Roku toruńska
Wspólnota Lokalna zaprosiła OO. Jezuitów na spotkanie kolędowo–opłatkowe.
►
16
WSPÓLNOTA
Akademickiemu Ojcu Lesławowi Ptakowi
oraz Ojcu Krzysztofowi Doroszowi. Byli
też reprezentanci naszych wszystkich
trzech wspólnot podstawowych:
wspólnoty PIELGRZYM, SYJON oraz
DROGA.
Syjon – przyklejała wszystkim identyfikatory (aby ułatwić nam kontakt z sobą),
a kolędy w jej wykonaniu brzmiały tak
słodko – jak przepyszne ciasta upieczone
przez Dorotę ze wspólnoty Droga.
Joanna Łagan
Najmłodsza uczestniczka tego wieczoru –
Łucja, córka Anity i Wojtka ze wspólnoty
■
OGŁOSZENIA
Seminarium będzie trwało trzy pełne dni:
rozpocznie się w czwartek wieczorem
11 lipca, a zakończy obiadem w niedzielę 14 lipca.
Seminarium WŻCh
Tegoroczne
seminarium
wakacyjne
WŻCh pragniemy poświęcić tematyce
apostolstwa indywidualnego i wspólnotowego.
Miejscem spotkania będzie dobrze nam
już znany dom Ogniska Miłości w Olszy/Rogowie.
Zapraszamy do udziału każdą/każdego z Was, niezależnie od stażu
i funkcji we Wspólnocie.
Koszt udziału w seminarium to 240 zł
od osoby (80 zł/doba)
Seminarium poprowadzi o. Adam Schulz
ze współpracownikami. Bardziej szczegółowe informacje dotyczące programu
przekażemy wiosną.
Zgłoszenia udziału prosimy nadsyłać
mailowo na adres Sekretariatu: [email protected]
W imieniu Rady Wykonawczej
Monika Trochimczuk
■
Wspólnota w Misji Biuletyn Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego w Polsce
Redakcja: Grażyna Federowicz, Małgorzata Elżanowska, Bogusław Spurgjasz, Monika Trochimczuk
Adres redakcji: Wspólnota w Misji; 02-532 Warszawa, ul. Rakowiecka 61, WŻCh; [email protected]
17