„Warto uczyć się całe życie”

Kampania współfinansowana przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
„Warto uczyć się całe życie”
Głębokie przemiany cywilizacyjne i rozwój
gospodarki opartej na wiedzy powodują zmiany
dotyczące funkcjonowania każdego człowieka
na rynku pracy. Minęły bezpowrotnie czasy, gdy
funkcjonował model „jedno życie – jeden zawód”.
Na poziom naszej egzystencji wpływ ma wiele
czynników, wśród których wymienia się przede
wszystkim: środowisko rodzinne, kształcenie
i zdobywanie zawodu oraz dokształcanie i doskonalenie zawodowe jako formy osiągania odpowiedniego statusu społecznego.
Prowadzone na całym świecie badania, opracowane raporty i eksperymenty potwierdzają jednoznacznie, że najważniejszym czynnikiem wzrostu gospodarczego jest inwestowanie w człowieka rozumiane
jako wspomaganie rozwoju zawodowego. Tak więc
dochodzimy do wniosku, że podstawą właściwego
funkcjonowania w społeczeństwie jest odpowiednia wiedza i umiejętności zdobywane w procesie
kształcenia. Dodatkowego znaczenia nabierają słowa
Johanna Wolfganga Goethego, który już w XIX wieku
stwierdził, że„samowiedza nie wystarcza, trzeba jeszcze umieć ją stosować”. Pracodawcom potrzebni są
pracownicy łatwo poddający się szkoleniom, o szerokim zakresie umiejętności, zdolności do samodzielnej pracy i pracy w zespole. Zdobywając wiedzę
zdobywasz umiejętności!
Żeby sprostać tym wymaganiom należy być konkurencyjnym na rynku pracy, należy ciągle poszerzać
wiedzę i doskonalić umiejętności, czyli podlegać
procesom kształcenia ustawicznego - trwającego
przez całe życie kształcenia ogólnego i zawodowego. Innymi słowy, edukacja ustawiczna to działalność
oświatowa umożliwiająca nabywanie i utrzymywanie na najwyższym poziomie kompetencji i umiejętności potrzebnych do sprawnego funkcjonowania w
społeczeństwie informacyjnym. Innym określeniem
edukacji ustawicznej jest pojęcie edukacji permanentnej rozumianej jako ogół procesów oświatowo
-wychowawczych występujących w całym okresie
życia człowieka. Musimy pamiętać o istotnej prawdzie życiowej zawartej w powiedzeniu, że „nawet
najdłuższa podróż zaczyna się od pierwszego kroku”.
W procesie kształcenia ustawicznego ten pierwszy
krok wykonujemy już w dzieciństwie, a cała podróż
kończy się wraz z naszym życiem.
Na polskim rynku pracy obserwuje się wiele negatywnych cech polskiego społeczeństwa. Należą do
nich: brak nawyku uczenia się przez całe życie, jak
również brak wiary w możliwości uczenia się osób
dorosłych. Tymczasem badania potwierdzają, że
człowiek dorosły, mimo postępującego procesu starzenia się, zachowuje przez całe życie potencjał rozwoju i możliwości uczenia się. W myśl powiedzenia,
że w zaniku są organy, których się nie używa, warunkiem rozwoju mózgu jest ciągła aktywność umysło-
wa. Potwierdzeniem niech będzie przykład Kenijczyka, który nauczył się czytać w wieku 84 lat. Stopień
zapamiętywania znacznie wzrasta, gdy angażujemy
się w działanie i rozwiązywanie problemów. Najwyższy stopień zapamiętywania osiągamy wtedy, gdy
naszą wiedzę stosujemy bezpośrednio w praktyce. To
jeden z powodów, dla których warto się uczyć przez
całe życie.
ta wynosi 30,5 %, a w krajach Unii Europejskiej 42%.
Należy więc podjąć systemowe działania, by zmienić
ten niepokojący wskaźnik świadczący o braku nawyku uczenia się przez całe życie, co w konsekwencji
prowadzi do wysokiego poziomu bezrobocia (na
Lubelszczyźnie na jedno miejsce pracy przypada 47
bezrobotnych) i niskiej mobilności zawodowej społeczeństwa.
Kształcenie ustawiczne może występować w różnych formach, jako nauka formalna i nieformalna
oraz kształcenie o charakterze incydentalnym, tj.:
nauka samodzielna, np. uczenie się przez uczestnictwo w działalności organizacji społecznych.
Rozważania na temat zalet i korzyści wynikających
z uczenia się przez całe życie można zamknąć stwierdzeniem, że lepiej być mądrym, bogatym i szczęśliwym niż głupim, biednym i nieszczęśliwym. Nie da
się bowiem zakwestionować licznych korzyści
płynących z kształcenia ustawicznego, którego
efektem jest zdobycie lepszego wykształcenia,
nowego zawodu, awansu w pracy, uznania we
własnym środowisku, poczucia własnej wartości.
Kształcenie formalne odbywa się w szkołach,
uczelniach prowadzących specjalne kursy dla
dorosłych, którzy zamierzają uzyskać świadectwo lub dyplom ukończenia szkoły. Kształcenie
nieformalne to świadoma działalność kształcąco
-wychowująca prowadzona poza ustanowionym
formalnym systemem szkolnym, umożliwiająca
określonej grupie uczestników osiąganie założonych celów kształcenia. Organizacjami prowadzącymi kształcenie nieformalne są szkoły ponadgimnazjalne, stowarzyszenia i organizacje o charakterze
komercyjnym, placówki finansowane przez władze
i społeczności lokalne, prowadzące różnorodne
formy kształcenia, instytucje i firmy prywatne realizujące programy edukacyjne, szpitale i więzienia
zapewniające dorosłym materiały i warunki do nauki,
wreszcie grupy rówieśnicze, rodzina, organizacje
ochotnicze.
Odbiorcami tych procesów edukacyjnych są:
1) osoby dorosłe nieposiadające podstawowego
wykształcenia i podstawowych kwalifikacji,
2) słuchacze kursów dla dorosłych, którzy mają specjalne potrzeby edukacyjne,
3) inne „trudno-dostępne” grupy, które nie uczestniczą na ogół w kształceniu dorosłych.
To w zależności od potrzeb odbiorców kształcenie
ustawiczne przybiera formy szkolne (szkoła podstawowa dla dorosłych, gimnazjum dla dorosłych,
3-letnie liceum ogólnokształcące dla dorosłych, 4-letnie technikum uzupełniające dla dorosłych, szkoła
policealna dla młodzieży i dla dorosłych) i pozaszkolne (kursy i kursy zawodowe, praktyka zawodowa,
szkolenia, seminaria, sympozja, konferencje).
Jak widać z przedstawionego materiału istnieje
wiele możliwości kształcenia ustawicznego, dlatego niepokojący jest fakt nikłego zainteresowania
tym procesem w naszym kraju, a na Lubelszczyźnie
szczególnie. Tylko 20% mieszkańców regionu lubelskiego w wieku 25-64 lat uczestniczy w różnych formach kształcenia ustawicznego – w Polsce średnia
Pan Marek – mieszkaniec Lublina – był długotrwale
bezrobotnym, czyli zaliczał się do najliczniejszej grupy
bezrobotnych i gdyby nie podjął decyzji o uczeniu się,
nadal należałby do grupy osób znajdujących się w
trudnej sytuacji na rynku pracy. Pan Marek zdecydował
się jednak na naukę. Zdobył zawód kucharza małej
gastronomi, potem ukończył organizowane przez
urząd pracy szkolenie w zakresie prowadzenia własnej firmy, skorzystał ze środków unijnych na założenie
firmy i w tej chwili jest wziętym producentem wyrobów
garmażeryjnych, a sam stał się pracodawcą zatrudniającym wiele osób.
Kształcenie kształtuje Twoją przyszłość!
„Warto uczyć się całe życie”.
Jeśli widzimy potrzebę zmian na lepsze, których
podstawą jest zdobycie wykształcenia zapewniającego wyższy poziom życia własnego i rodziny, należy skorzystać z ofert, które znajdziemy na stronach
internetowych placówek kształcenia ustawicznego:
www.ckunr1.lublin.pl; www.cku2.pdg.pl; www.cku.
up.lublin.pl; www.zdz.lublin.pl; www.ckpzamosc.
republika.pl; www.twp.lublin.pl oraz stronach Fundacji „Fundusz Inicjatyw”, która realizuje kampanię
promocyjno-informacyjną nt. formalnego kształcenia ustawicznego: www.ffi.org.pl.
Kampanię informacyjną prowadzi
Biuro Fundacji „Fundusz Inicjatyw”
ul. Narutowicza 57/6,
tel/fax: 81 532 10 30,
tel. kom.: +48 502 267 743,
e-mail: [email protected],
www.ffi.org.pl
Organizator: Fundacja „Fundusz Inicjatyw”
ul. Sierpińskiego 24/5, 20-448 Lublin
NIP 9462553005, REGON 060368615, KRS 0000306907
Człowiek – najlepsza inwestycja
Publikacja jest współfinansowana przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
Projekt „Warto uczyć się całe życie” realizowany jest w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki 2007-2013, Priorytet IX Rozwój wykształcenia i Kompetencji w regionach,
Działanie 9.3 Upowszechnienie formalnego kształcenia ustawicznego w formach szkolnych, na podstawie umowy podpisanej z Urzędem Marszałkowskim Województwa Lubelskiego w Lublinie.