Audycja 52, Tem: „Okres Sędziów cz.2”

Audycja 52, Tem: „Okres Sędziów cz.2”, Sobota 20.08.2005. Godz. 7-8
wieczór
W naszej sobotniej audycji religijnej „WCZORAJ DZIŚ I NA WIEKI”, witają się
z państwem Ireneusz Kołacz, Tadeusz Żurek i Przemysław Merski. W naszej
poprzedniej audycji, omówiliśmy ogólnie okres sędziów. Na prośbę jednej z
naszych słuchaczek podajemy trochę więcej informacji odnośnie tego
ważnego okresu w historii Narodu Wybranego. Omówimy podział ziemi i
miasta ucieczki.
Podbój ziemi Kananejskiej pod wodzą Jozuego trwał sześć lat. Oczywiście
podbój nie był zupełny. Pan Bóg jednak polecił Jozuemu losami przydzielić
każdemu pokoleniu przypadającą mu część terytorium, jak czytamy:, „Kiedy
Jozue się zestarzał i był w podeszłym wieku, rzekł Pan do niego: Ty się
zestarzałeś i jesteś w podeszłym wieku, a pozostało jeszcze bardzo wiele
ziemi do objęcia w posiadanie. Podziel, więc teraz tę ziemię jako dziedzictwo
między dziewięć pokoleń i pół pokolenia Manassesa, Gdyż połowa plemienia
Manassesa oraz Rubenici i Gadyci otrzymali już swoje dziedzictwo, które dał
im Mojżesz z tamtej strony Jordanu na wschodzie, gdy przydzielał im je
Mojżesz, sługa Pana.” Zgodnie z Boskim zaleceniem „. . .Jozue rzucił dla nich
losy przed Panem w Sylo i rozdzielił tam ziemię między synów izraelskich,
każdemu jego dział.” Joz. 13:1,7-8; Joz. 18:10 Dlatego że pokolenie Lewi nie
miało działu w ziemi gdyż zostało powołane jako „Lewickie Kapłaństwo” to dla
utrzymania liczby dwanaście, pokolenie Józefa podzielono na dwa pokolenia:
Jak czytamy: „Synowie Józefa stanowili, bowiem dwa pokolenia: Manassesa i
Efraima. A Lewitom nie dali działu w ziemi, tylko miasta na mieszkanie i
przyległe do nich pastwiska dla ich trzód i ich dobytku.” Jozue 14:4
W okresie sędziów religijną stolicą kraju zostało miasto Sylo, tu stał Namiot
Zgromadzenia, tu przebywała Arka Przymierza. Tu także w ważnych
okolicznościach będą obradowały zgromadzenia, przedstawiciele wszystkich
pokoleń Izraelskich. Ale ten nowy ośrodek religijny nie zatarł pamięci
dawnego miejsca Sychem przez wspomnienie na Ojców – Patriarchów. Tu
po długiej podróży mumia Józefa przywieziona z Egiptu znalazła miejsce
spoczynku. Tu sędziwy już Jozue gromadzi swój naród, jak podaje Księga
Jozuego „Potem Jozue zgromadził wszystkie pokolenia izraelskie w Sychem i
zwołał starszych Izraela i jego naczelników, sędziów i przełożonych, i ci
stanęli przed Bogiem.” Jozue 24:1-; Przypominając całemu narodowi
opatrznościowe znaczenie jego Historii, każe narodowi zaprzysiąc wierność
Przymierzu uczynionemu z Bogiem, i właśnie pod dębem, u stóp, którego
niegdyś zagrzebał Jakub bezbożne amulety, które, jego żona Rachela
zabrała z domu swego ojca Labana. Księga Rodzaju 35:1-4.
Jozue stawia kamień pamiątkowy, jak czytamy „Jozue spisał też te słowa w
księdze zakonu Bożego oraz wziął wielki kamień i postawił go tam pod
dębem, który był przy świątyni Pana. Wtedy Jozue rzekł do całego ludu: Oto
ten kamień będzie świadkiem przeciwko nam, gdyż słyszał wszystkie słowa
Pana, którymi On do nas przemówił; będzie też świadkiem przeciwko wam,
abyście się nie zaparli Boga waszego”. Joz. 24:26-27 Jozue miał sto dziesięć
lat, kiedy umarł. Pochowano go na górze Efraim i aby wyraźnie zaznaczyć,
czym był narzucony przez niego powrót do pierwotnych przepisów,
(Septuaginta) podaje, że umieszczono w jego grobie kamienne noże, którymi
się posługiwał przy obrzezaniu swego ludu. „Izrael służył Panu przez
wszystkie dni życia Jozuego i przez wszystkie dni życia starszych, którzy
przeżyli Jozuego, a którzy znali wszystkie dzieła Pana, jakich On dokonał dla
Izraela.” Joz. 24:31
Ta wspólnota pokoleń wytworzyła „państwa federacyjne”. Z punktu widzenia
politycznego wspólnota ta pozostała luźnym związkiem. Nie istniał „rząd
federalny”, ani wspólna armia. Poszczególne pokolenia były zdane na własne
siły, same miały siebie bronić w wypadku zagrożenia ze strony wrogów i
kierować się wyłącznie swoimi prawami. Jest jednak spoiwo, które łączy
wszystkie pokolenia, spoiwo mocniejsze od wszelkich układów i umów
politycznych, mianowicie: wspólny, jeden Bóg. „Jahwe”. Namiot
Zgromadzenia, w którym znajdowała się Arka Przymierza jest świętością
narodową, punktem centralnym dla wszystkich pokoleń. Kapłani z Pokolenia
Lewiego odbywają tu wieczną służbę. Raz do roku Przedstawiciele wspólnot
plemiennych zbierają się razem, aby przed obliczem Bożym odnowić
przysięgę wierności swemu Bogu Jahwe. Tu na miejscu świętym do
zgromadzonych pielgrzymów odczytywano uroczyście Prawa i wykładano je.
Były to prawa, które Bóg dał ludowi przez Mojżesza, i które określały
całokształt życia w ramach pokoleń. Każdy Izraelita miał obowiązek odbyć
taką pielgrzymkę jak czytamy: „Trzy razy w roku zjawią się wszyscy
mężczyźni twoi przed obliczem Wszechmocnego, Pana.”. Księga Wyjścia
23:15-17
Mówiąc o Arce Przymierza trzeba wspomnieć, że przy niej dokonywano
sądów. Nie chodziło o sąd w sensie wymierzania wyroków za drobne
kradzieże i oszustwa, a nawet cięższe przestępstwa, (te osądzano lokalnie w
każdym pokoleniu), lecz chodzi tu o sąd Boży. W mieście Gibea, w pokoleniu
Beniamina, popełniono zbrodnię. Pokolenie Lewiego domagało się wydania
przestępców. Ponieważ Beniaminici na to się nie zgodzili, sprawę przekazano
najwyższej instancji, dorocznemu zgromadzeniu wszystkich pokoleń. Wyrok
był bezlitosny:, „Kto łamie prawo Boże zasługuje na to, by był z narodu
wykorzeniony”. Pokolenie Beniamina zostało w walkach pokonane. Jednak
Izraelskie pokolenia nie radowały się z tego zwycięstwa jak czytamy:
„Poszedł też lud do Betelu i pozostali tam przed Panem aż do wieczora,
podnosząc swój głos i rzewnie płacząc, I mówiąc:, Dlaczego, Panie, Boże
Izraela, stało się to w Izraelu?” Ale dzięki temu znów zaprowadzono ład,
wśród pokoleń Izraelskich. Karygodny czyn ukarano, usunięto piętno hańby.
Ten wypadek świadczy o tym, jak wielką wagę do życia etycznego, do prawa
i porządku przykładała wspólnota pokoleń. Ucieleśnieniem tego ładu i
porządku był jeden człowiek zwany Sędzią. Księga Sędziów Rozdziały 20 i 21
Przy Namiocie Zgromadzenia służbę pełnili Kapłani i Lewici z Pokolenia
Lewiego, którzy nie otrzymali działu w ziemi. Pan Bóg oddzielił to pokolenie
dla Siebie, do specjalnej służby przy rzeczach świętych i składaniu ofiar jak
czytamy:, „Lecz pokoleniu Lewiego nie dał Mojżesz dziedzictwa; Pan, Bóg
Izraela, On jest ich dziedzictwem, jak im powiedział.” Jozue 13:33. Pan Bóg
jednak nakazał, aby Izraelici ze swego dziedzictwa dali Pokoleniu Lewiego
miasta zamieszkania i przynależne do nich pastwiska. Wszystkich miast
Lewici otrzymali 48. Wśród tych miast było wydzielonych sześć miast
„Ucieczki” albo schronienia. Jozue Rozdział 21 i 22.
Jednym z praw Starego Testamentu było prawo odwetu. „Jeżeli kto zabije
człowieka, poniesie śmierć. Jeżeli kto okaleczy swego bliźniego, uczyni mu
się tak, jak sam uczynił. Złamanie za złamanie, oko za oko, ząb za ząb. Jak
okaleczył człowieka, tak mu będzie oddane.” Księga Kapłańska 24:17-20;
Wykonawcą kary za zabójstwo (Hebrajskie goel lub goel haddam mściciel
krwi) był brat lub najbliższy krewny zabitego Księga Liczb 35:19,214 Moj.
35:19-21 „Mściciel krwi sam może zabić mordercę. Gdziekolwiek go spotka,
może go zabić. Jeżeli z nienawiści wymierzył, komu cios albo w złym
zamiarze rzucił czymś na niego, tak, iż ten umarł, Albo z wrogim
nastawieniem uderzył go ręką tak, iż umarł, to ten, który uderzył, poniesie
śmierć, bo jest mordercą. Mściciel krwi może zabić mordercę, gdziekolwiek
go spotka.” Prawem Starego Testamentu była również możność ucieczki i
prawo azylu dla tych, którzy nieumyślnie zabili:, „Kto tak uderzy człowieka, że
ten umrze, poniesie śmierć. Jeżeli na niego nie czyhał, ale to Bóg zdarzył, że
wpadł mu pod rękę, wyznaczę ci miejsce, do którego będzie mógł uciec.
Jeżeli ktoś zastawia na bliźniego swego zasadzkę, by go podstępnie zabić, to
weźmiesz go nawet od ołtarza mojego, by go ukarać śmiercią.” Księga
Wyjścia 21:12-14
Wyznaczonych zostało sześć miast ucieczki trzy w ziemi Kananejskiej po
zachodniej stronie Jordanu i trzy po wschodniej stronie Jordanu, mniej więcej
w jednakowej odległości jedno od drugiego, nawet drogi do tych miast miały
być wykonane i utrzymane w dobrym stanie, aby zabójcy ułatwić schronienie.
Księga Powtórzonego Prawa 4:41-43. Miastami po zachodniej stronie
Jordanu były: Kades w Galilei w pokoleniu Neftali, Sychem w pokoleniu
Efraima i Hebron w pokoleniu Judy, natomiast po wschodniej stronie Jordanu
Bosar w Pokoleniu Rubena, Ramot w Gileadzie w pokoleniu Gada i Golan w
Basanie w pokoleniu Manassesa. Na dwa pokolenia przypadało jedno miasto.
Ponadto przywilejem obłożony był miedziany ołtarz całopalenia w Przybytku a
później w Świątyni, gdzie mógł uciec zabójca i uchwycić się jego rogów. 1
Królewska 1:50; 2:28:31 Jeśli stwierdzono że zabójca przypadkowo był
przyczyną czyjejś śmierci i schronił się do miasta ucieczki, powinien w nim
pozostać aż do śmierci Najwyższego Kapłana. Księga Liczb 35:22-28. (Jeśli
kapłan był w starszym wieku i wkrótce umarł to zabójca był wolny, ale jeśli
kapłan był młody to musiał w tym mieście spędzić całe życie) W każdym
poszczególnym wypadku starsi miasta mieli orzekać o winie lub niewinności
zabójcy. Jozue 20:16.
W głównym zarysie miasta ucieczki mają znaczenie figuralne. Te miasta nie
były schronieniem dla rozmyślnego mordercy. Ale dawały możliwość na
przeprowadzenie sprawiedliwego sądu, w sprawie dokonanego przestępstwa,
za które karą była śmierć. Starsi tych miast musieli zbadać stan rzeczy, a gdy
się okazało, że zabójstwo było dokonane niechcąco, na przykład przy rąbaniu
drzewa siekiera ześliznęła się ze styliska i zabiła w pobliżu znajdującego się
człowieka, wtedy rzekomy zabójca był wolny od kary. Jednak musiał pozostać
w granicach tego miasta do śmierci Najwyższego Kapłana. Gdyby znalazł się
poza granicami miasta, to mściciel krwi mógł go bezkarnie zabić.
Święty Apostoł Paweł wyjaśnia, że każdy z nas znajduje się pod wyrokiem
śmierci:, „Przeto jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez
grzech śmierć, tak i na wszystkich ludzi śmierć przyszła, bo wszyscy
zgrzeszyli.” Rzym. 5:12 Zdajemy sobie również sprawę z tego, że
sprawiedliwość Boża ma pełne prawo ścigać nas aż do śmierci, bo „Wszyscy
zgrzeszyli i brak im chwały Bożej.” Rzym. 3:23 Kiedy zaczynamy sobie
zdawać sprawę z tego, że jesteśmy grzeszni i nie możemy być uznani przez
Pana Boga. To od tego momentu zdajemy sobie sprawę, że mściciel –
(sprawiedliwość) jest na naszym tropie i tylko kwestia czasu, kiedy
zostaniemy doścignięci i zniszczeni chyba, że znajdziemy miejsce
schronienia. Pan Bóg przez ustawiony drogowskaz, którym jest Pismo Święte
wskazuje nam na Pana Jezusa, który jest tym jedynym miastem ucieczki, w
którym można się schronić. Boska sprawiedliwość jest pokazana w mścicielu
a Boskie miłosierdzie jest pokazane w mieście ucieczki, którym jest Nasz Pan
Jezus Chrystus.
Nasz czas dobiega końca. Dziękujemy Państwu za uwagę! Prosimy nas
słuchać w sobotę 17 września o tej samej porze. Przez następne pół godziny
czekamy na państwa telefony pod numerem 9415 1923 powtarzam 9415
1923. Dobranoc!