Słuchowiec

Pamiętajmy, aby wprowadzać dziecku różne metody pracy
rozwijając tym samym wszystkie modalności zmysłowe.
DOMINANTY SENSORYCZNE UCZNIÓW
A NAUKA SZKOLNA
- edukacja nowej generacji Innowacja Pedagogiczna w Szkole Podstawowej
im. Jana Pawła II w Grzędzicach
Metody uniwersalne, angażujące wszystkie zmysły
• wykorzystywanie dramy (odegraj, bądź tam, bądź tym, myśl jak…);
• wykonywanie – rysowanie kolorowych map mentalnych, treści
opowiada się na głos, jednocześnie wodząc palcem po gałęziach
mapy;
• aktywny udział w eksperymentach, symulacjach.
Nasza propozycja pracy z
uczniem, to dostosowanie sposobu
kształcenia do możliwości i potrzeb
ucznia przy wykorzystaniu wiedzy o jego
preferencjach sensorycznych. Sposób
nauczania musi uwzględniać różne
techniki, tak aby zarówno kinestetycy,
wzrokowcy jak i słuchowcy mogli mieć
możliwość zapamiętania materiału w
sposób dla nich najprostszy. Nauczyciel
powinien dostosowywać metody i
techniki nauczania do preferencji ucznia,
ale również Rodzice muszą pamiętać o
stylu uczenia się dziecka.
W celu doskonalenia procesu nauczania w szkole oraz wspierania
wszechstronnego
rozwoju
uczniów
przygotowaliśmy
krótką
charakterystykę stylu uczenia się Państwa dziecka oraz wskazówki do pracy
dydaktyczno-wychowawczej.
Najbardziej efektywne metody i techniki nauczania wykorzystujące
dominujący, słuchowy kanał sensoryczny:
•
•
………………………………………………………………………………
Na podstawie przeprowadzonej diagnozy dominant sensorycznych
stwierdzono u ucznia dominację kanału słuchowego.
•
•
•
•
• ma dobry słuch , w rozmowie przerywa
kontakt wzrokowy i nadstawia ucha;
• lubi dużo mówić, z dużą łatwością,
płynnie i melodyjnie;
• w stresie mówi chaotycznie;
• kiedy się nudzi zaczyna rozmawiać z
innymi;
• woli słuchać nagrań i wykładów niż
czytać i pisać;
• podczas rozmowy często używa zwrotu
„posłuchaj”;
• używa słów i zwrotów: głośny, cichy,
melodyjny, niemelodyjny, słyszeć, zaniemówić, harmonia,
akcentować, brzmieć dobrze (źle), dobrze wyrażony, donośny, to mi
zgrzyta, przyjemny dla ucha;
powie: „posłuchaj jak tu ładnie”, „słuchaj jakie to dobre”;
może robić wiele błędów ortograficznych (ponieważ pisze tak, jak
słyszy);
łatwo dekoncentruje się z powodu hałasów, dźwięków;
zapamiętuje poprzez głośne powtarzanie, często mówi do siebie.
•
•
•
•
•
•
•
słuchanie (głosu nauczyciela, innych osób, taśm z nagraniem
czytanego przez siebie tekstu);
czytanie na głos (ważne rzeczy odczytywane na głos, powtarzanie
głośno słówek do zapamiętania, zdań podsumowujących materiał);
powtarzanie tekstu na głos własnymi słowami;
czytanie dramatyczne, np. dużo głośniej, ciszej, wolniej lub szybciej
fragmentów, które trzeba zapamiętać;
mówienie: stawianie pytań i odpowiadanie na nie (na głos);
rapowanie, rytmizacja, czyli np. mówienie do rytmu;
rozmowy tematyczne, dyskusja (zachęcanie dziecka do dialogu)
tworzenie mnemotechnik słuchowych (wierszyki łatwe do
zapamiętania, typu: „Chemiku młody...”);
nauce sprzyja: ulubione podkłady muzyczne, możliwość
rozmawiania w czasie uczenia się.