Prezentacja projektu

Krajowy system podnoszenia kwalifikacji
i certyfikacji pracowników budowlanych
w obszarze EE i OZE
Monika Jarzemska
Krajowa Agencja Poszanowania Energii S.A.
Cel projektu
opracowanie krajowego systemu podnoszenia
kwalifikacji i certyfikacji pracowników
budowlanych w zakresie technologii OZE oraz
działań zwiększających efektywność
energetyczną budynków dla wsparcia realizacji
celów Strategii Europa 2020
BupS Poland w Europie
W listopadzie 2011 r.
wystartowało 21 krajowych
projektów w ramach Build up
Skills
Austria, Belgia, Bułgaria, Cypr,
Dania, Estonia, Hiszpania,
Finlandia, Niemcy, Węgry,
Irelandia, Włochy, Holandia,
Wielka Brytania, Łotwa,
Norwegia, Polska, Portugalia,
Rumunia, Szwecja, Słowenia
W czerwcu 2012 r. – dołączą
kolejne
BupS Poland
częścią
ogólnoeuropejskiej
inicjatywy Build up
Skills
Kontekst europejski
• Cele strategii Europa 2020
– ocena dotychczasowej realizacji
• Nowelizacja dyrektywy budynkowej (EPBD)
• Nowy Europejski Plan Działań na rzecz
Efektywności Energetycznej
• Nowa dyrektywa efektywności energetycznej
(EED)
• Instrumenty wsparcia finansowego
Kontekst krajowy
• Krajowe cele roku 2020:
15% dla OZE, 22% CO2, EE ?
• Ramy prawne:
–
–
–
–
–
•
•
•
•
Ustawa o efektywności energetycznej, oczekiwane dokumenty wykonawcze;
Projekt ustawy o OZE;
Projekt Ustawy Prawo Energetyczne;
Krajowe Plany działania EE/OZE
Mechanizmy wsparcia EE/OZE
Prace nad Krajowymi Ramami Kwalifikacji
Niedobór kadry budowlanej (migracja)
Problem jakości w realizacji prac budowlanych/instalatorskich
Brak systemu podnoszenia kwalifikacji pracowników
budowlanych w zakresie OZE/EE
Grupa docelowa systemu
podnoszenia kwalifikacji
• Pracownicy budowlani i rzemieślnicy
murarze, tynkarze, stolarze, hydraulicy, elektrycy, betoniarze, szklarze itp.
• Pracownicy nadzoru budowlanego
roboty ziemne, okna, drzwi, kominy, dachy, oświetlenie, systemy
ogrzewania/chłodzenia
• Instalatorzy systemów OZE
kotłów i pieców na biomasę (małej mocy), słonecznych systemów
termalnych i fotowoltaicznych, płytkich systemów geotermalnych i pomp
ciepła, małych elektrowni wiatrowych i małych biogazowni
• Specjaliści, konserwatorzy i inspektorzy:
kotłów gazowych, olejowych, ogrzewania podłogowego, grzejników,
kombinatów chłodzących, klimatyzacji, itp.
• Sprzedawcy hurtowi i detaliczni materiałów budowlanych
Struktura projektu
Organizacje wspierające
Ministerstwa
Praca realizowana
na kilku
poziomach
Konsorcjum projektu
Konsorcjum:
praca analityczna
/ przygotowanie
krajowej strategii
podnoszenia
kwalifikacji
Jednostki
szkoleniowe
Stowarzyszenia
zawodowe
Rzemieślnicy,
instalatorzy
Jednostki
naukowe
Instytucje certyfikujące
i akredytujące
Sprzedawcy materiałów
budowlanych
Instytucje
finansowe
Sektor
energetyczny
Platforma:
Otwarta dla
wszystkich
zainteresowanych
Architekci, projektanci,
eksperci od zrównoważonego
budownictwa
Producenci materiałów
budowlanych oraz
systemów i instalacji OZE
Izby
gospodarcze
Ponad 30
jednostek
wspierających
Zaplanowane działania
Analiza status quo z uwzględnieniem:
Współpraca i
konsultacje z
organizacjam
i krajowymi
w ramach
platformy
•
Analizy bieżącego systemu szkoleniowego;
•
Analizy programów szkoleniowych;
•
Identyfikacji braków w kwalifikacjach;
•
Zapotrzebowania na kadrę (z uwzględnieniem migracji,
itp.)
Opracowanie krajowego systemu
podnoszenia kwalifikacji i certyfikacji
pracowników budowlanych w zakresie
EE/OZE
Wymiania
doświdczeń
na poziomie
UE
Wstępna diagnoza systemu
po 1 spotkaniu Platformy:
• Identyfikacja barier rozwoju OZE/EE w
budownictwie;
• Analiza struktury i funkcjonowania bieżącego
systemu podnoszenia kwalifikacji;
• Ocena realizowanych programów szkoleniowych;
• Ocena potrzeb rynku w kontekście realizacji celów
roku 2020.
Opracowane przez parterów projektu: IEO, SAPE, WMZDZ, SGGIK
Bariery prawno-finansowe
• brak systemu odpowiedniego wsparcia
inwestycyjnego i eksploatacyjnego dla potencjalnych
odbiorców OZE i EE;
• brak wdrożenia w Polsce przepisów związanych
prawnym wymogiem wykorzystania OZE w
budynkach;
• brak kodów PKD/PKWiU w urządzeniach OZE;
• Brak formalnej, ze strony centralnej instytucji,
kontroli wiedzy instalatora poprzez certyfikację.
Bariery informacyjne
• Brak programów, kampanii informacyjnych /brak wiedzy nt. systemów OZE
wśród potencjalnych nabywców;
• Inwestujący w OZE (EE) nie mają dostępu do listy zrejestrowanych
instalatorów oraz certyfikowanych urządzeń oraz modeli ekonomicznych i
wzorów umów;
• Brak rzetelnej wiedzy nt. systemów OZE wśród instalatorów.
• Brak doświadczenia w montażu instalacji OZE, po przebytym szkoleniu
instalator powinien zostać zweryfikowany z zrealizowanej inwestycji;
• Dostępne są jedynie niepełne i ogólnie opisane dobre praktyki, całkowicie
brakuje możliwości uczenia się na złych praktykach; słaba aktywność
organizacji konsumenckich;
• Brak szkoleń i umiejętności w zakresie integrowania kilku źródeł OZE, np.
mała energetyka wiatrowa + instalacje kolektorów słonecznych oraz
złożonych inwestycji składających się np. na budownictwo pasywne.
Bariery instytucjonalne
• Niespójność działań instytucjonalnych w zakresie edukacji w
sektorze OZE;
• Brak wydzielonej jednostki w Ministerstwie Gospodarki
(departamentu) odpowiedzialnej wyłącznie za OZE i EE, w
której zakresie działania znalazłaby się także problematyka
podnoszenia kwalifikacji jako nieodłączny element krajowej
polityki rozwoju OZE (EE);
• Brak centralnego systemu informatycznego i informacyjnego
dot. sektora OZE w Polsce;
• Brak szkół zawodowych i średnich technicznych w zakresie
instalowania urządzeń OZE;
• Trudność w organizacji szkoleń i szybkiego poprawienia
sytuacji bez włączenia firm/pracodawców.
Bariery ekonomiczne
• system wsparcia niedopasowany do potrzeb;
• wysoki koszt inwestycyjny dla źródeł korzystających z
darmowych zasobów OZE (kolektory słoneczne, małe
elektrownie wiatrowe, geotermalne pompy ciepła);
• Ryzyko wystąpienia wysokich kosztów eksploatacyjnych w
przypadku takich technologii jak pompy ciepła (energia
elektryczna), czy kotły na biomasę (cena biomasy w
zastosowaniach indywidualnych);
• Bariery ekonomiczne rzutują także na rozwój rynku
edukacyjnego i obniżają praktyczna wartość ponoszonego
wysiłku instytucji edukacyjnych jak i osób szkolących się.
Struktura systemu
Podnoszenie kwalifikacji
•
•
•
•
•
•
Szkolenia zawodowe – stacjonarne prowadzone pod kątem uzyskania określonych
kwalifikacji zawodowych, np. monter instalacji sanitarnych, technik nowoczesnych
systemów grzewczych,
Szkolenia uzupełniające, poszerzające kwalifikacje pracowników o nowe grupy
produktów, urządzeń i instalacji, prowadzone są przede wszystkim przez
producentów i handlowców;
Kursy szkoleniowe oferowane przez różne firmy i ośrodki, często przy wsparciu
funduszy unijnych, wykorzystywane przez pracodawców do podniesienia
kwalifikacji swoich pracowników przy zmianie zakresu działania firmy lub jej
rozszerzenia;
Kursy szkoleniowe oferowane przez stowarzyszenia w obszarze energetyki, celem
których jest uzyskanie świadectw kwalifikacyjnych energetycznych;
Szkolenia organizowane tematycznie w parkach technologicznych, Regionalnych
Agencjach Energetycznych i w ośrodkach doradztwa rolniczego (szkolenia dla
producentów biopaliw ze słomy, drewna i biogazu);
Szkolenia organizowane przez różne jednostki na zamówienie Urzędów Pracy pod
kątem przekwalifikowania bezrobotnych.
Zdiagnozowane problemy
• zróżnicowanych czasu trwania szkoleń (od kilku do
kilkuset godzin);
• jakość programów w wielu przypadkach trudna do
określenia;
• kadra szkoląca o bardzo zróżnicowanym poziomie (od
ekspertów po wykładowców z „łapanki”)
• trudna do określenia jakość całości
przeprowadzonego kursu i efektu dla szkolonego.
Potrzeby szkoleniowe
W samym budownictwie:
• w okresie 2012-2020 podniesienie kwalifikacji
powinno dotyczyć ok. 470 000 pracowników tj. ok.
52 000 pracowników rocznie;
• przy uwzględnieniu ekonomiczną emigracji
zagraniczna, na poziomie 200 000 pracowników
budowlanych rocznie
• liczbę pracowników, których kwalifikacje powinny
spełniać powyższe wymagania trzeba skorygować do
ok. 58 000 średniorocznie.
Harmonogram prac
Listopad 2011:
rozpoczęcie
realizacji
projektu
Grudzień 2012
/Styczeń 2013:
Styczeń 2012:
1. spotkanie
platformy
2011
3. spotkanie
platformy
2012
Kwiecień/Maj:
2.spotkanie
platformy
Maj/Czerwiec:
publikacja analizy
status quo
2013
Luty/Marzec 2013:
Zakończenie prac nad
systemem ds. podnoszenia
kwalifikacji i certyfikacji
Obszary współpracy
• Udział/współorganizacja spotkań sektorowych przy
pracy nad Analizą status quo i Systemem szkoleń i
podnoszenia kwalifikacji zawodowych pracowników
kadry budowlanej
• Udział w badaniach ankietowych (w roli ekspertów)
• Członkostwo w Platformie ds. spodnoszenia kwalifikacji
i certyfikacji kadry budowlanej w obszarze EE/OZE
• Współtworzenie portalu internetowego
• Udział w promocji inicjatywy (patronaty merytoryczne,
medialne, promocja na stronach i na spotkaniach)
• wszelkie inne formy do indywidualnego omówienia
Co dalej?
Filar I
Krajowe Platformy Kwalifikacyjne oraz
Systemy podnoszenia kwalifikacji i certyfikacji
Projekt BupS Poland (11.2011 – 04.2013)
Filar II
Programy szkoleniowe dla pracowników
budowlanych w oparciu o propozycję
krajowego systemu podnoszenia ich
kwalifikacji wypracowaną w projekcje BupS
Poland – możliwość aplikacji w 2013 r.
Ukierunkowana
wymiana
doświadczeń
pomiędzy
zespołami
realizującymi
projekty w
ramach
inicjatywy Build
up Skills
Moderowana
przez Agencję
Wykonawczą ds.
Konkurencyjnoś
ci i Innowacji
(EACI) w
Brukseli
Kontakt
Monika Jarzemska
Krajowa Agencja Poszanowania Energii S.A.
ul. Nowowiejska 21/25, 00-665 Warszawa
e-mail: [email protected]
tel. 22 626 09 10