3 Spotkanie ze Słowem Bożym

Transkrypt

3 Spotkanie ze Słowem Bożym
Z życia i wiary
Spotkanie ze Słowem Bożym
Dlatego zginam kolana moje ped Ojcem, od którego wszelkie ojcostwo na niebie
i na ziemi biee swoje imię, by rawił według bogactwa chwały swojej, żebyście
byli pez Ducha jego mocą utwierdzeni w wewnętnym łowieku, żeby Chrystus
pez wiarę zamieszkał w sercach waszych, a wy, wkoenieni i ugruntowani
w miłości, zdołali pojąć ze wszystkimi świętymi, jaka jest szerokość i długość,
i wysokość, i głębokość, i mogli poznać miłość Chrystusową, która pewyższa
wszelkie poznanie, abyście zostali wypełnieni całkowicie pełnią Bożą. Temu zaś,
który według mocy działającej w nas potra daleko więcej uynić ponad to
wszystko, o co prosimy albo o ym myślimy, temu niech będzie chwała w Kościele
i w Chrystusie Jezusie po wszystkie pokolenia na wieki wieków. Amen.
Efezjan 3,14-21
Budujmy się w wewnętnym łowieku
Dziś jest dla nas wszystkich dzień wielkiej radości. Oto kolejna grupa naszych dzieci, 8 dziewyn
i 13 chłopców, może peżywać swój dzień konfirmacji, ten jakże ważny dzień w życiu każdego
ewangelika. Dziękujemy w naszej modlitwie za
was, za waszych rodziców, dziadków, waszych bliskich, któy do tego szególnego i ważnego dnia
was doprowadzili. Myślę, że ta dziękynna modlitwa za was płynie z niejednego serca.
Dziś wszyscy razem modlimy się o was, o waszą pyszłość, o to, abyście temu konfirmacyjnemu ślubowaniu, które dziś złożycie, dochowali
wierności, abyście w nim wytrwali. To ślubowanie bowiem, jak każde ślubowanie, bardzo łatwo
wypowiada się ustami, ale o wiele trudniej jest
je realizować w swoim życiu, pekształcać to
ślubowanie w codzienność. Do tego, aby w tym
ślubowaniu żyć, jest nam potebna siła i moc od
Boga, dlatego też chcemy prosić w modlitwach
o tę moc i siłę dla was, chcemy prosić o to także
i dla siebie nawzajem, abyśmy mogli być naśladowcami Chrystusa i swoim życiem świadyć
o naszej wiee w Niego. Na tym polega bowiem
realizacja konfirmacyjnego ślubowania. Ku temu,
ku tej modlitwie chce nas kierować i ten fragment
z Listu do Efezjan, który peytałem na wstępie.
Słowa ostoła ytane ped chwilą oddają
bardzo dobe to, co dziś możemy peżywać, są
takim modlitewnym żyeniem dla was, drodzy
konfirmanci, jak i dla nas wszystkich.
Czymś oywistym i naturalnym powinno być
dla cheścijanina pragnienie, aby Jezus Chrystus
zamieszkał pez wiarę w jego sercu, aby ów cheścijanin w tej wiee wzrastał. Czy eywiście to
pragnienie jest dzisiaj w waszym sercu, drodzy
konfirmanci, wszak za chwilę macie ślubować
właśnie Chrystusowi? Czy ta modlitewna prośba
jest w sercach nas wszystkich, któy swoją konwww.parafiajawoe.pl
firmację mieliśmy jakiś as temu? Czy jest naszą
troską to, byśmy wewnętnie, duchowo się budowali, wzrastali w swojej wiee?
To są bardzo istotne i ważne pytania, które nie
powinny pozostać bez odpowiedzi. Pyznajmy,
że nie zawsze o tym wewnętnym budowaniu
i wzrastaniu w wiee pamiętamy. Dla wielu ten
okres wzrastania w wiee, okres poznawania Boga
końy się właśnie w dniu konfirmacji, dla wielu
po tym dniu kontakt z Bożym Słowem, modlitwa,
udział w nabożeństwie stają się ymś okazjonalnym. To jest powód, dla którego te słowa ostoła, jego modlitwa, są jak najbardziej aktualne
i ważne dla nas wszystkich. ostoł bardzo dobe
wie, że tylko wewnętnie mocny cheścijanin
będzie w stanie peciwstawić się temu, ym nas
kusi i zwodzi świat. Człowiek wewnętnie mocny
będzie mógł powiedzieć z pekonaniem i pewnością, że świat materialny, to, z ym mamy do
ynienia w tym świecie, co tak bardzo nas asem
absorbuje i pochłania, to nie jest wszystko, że istnieje świat ducha, waości, Bożych waości, które
mają określać nasze życie i kierować ku Bogu.
Rodzi się w tym miejscu pytanie: Jak możemy
się stać ugruntowani w wewnętnym łowieku?
ostoł nie pozostawia tego pytania bez odpowiedzi. Człowiek sam z siebie wewnętnie mocny
nigdy się nie stanie. To Bóg go takim może uynić
pez działanie Ducha Świętego, który owoduje,
że Chrystus zamieszka w jego sercu.
Popatmy zatem na siebie, na swoje życie
i odpowiedzmy sobie na pytanie: Czym jesteśmy
wypełnieni? Co jest dla nas najważniejsze w życiu?
Kto nami ądzi, kto nami kieruje?
Tak wielu wpływom jesteśmy poddani. Świat
stawia ped nami najróżniejsze ofey, perektywy, stawia ped nami prawa, zasady życia, które
asem chętnie pyjmujemy, choć są one dalekie,
Informator Paraalny nr 82
3
Z życia i wiary
a asem i ene z prawem Bożym. Nikt nie
może się ped tymi szkodzącymi wpływami zabezpieyć. Jednakże możemy nad tym wszystkim
okazać się zwycięzcami, jeśli za rawą Ducha
Świętego mieszka w naszym wnętu Chrystus, jeśli On jest faktynie Panem naszego życia każdego
dnia. Pamiętajmy, że Jezus nie chce tylko niekiedy,
py szególnych wydaeniach, jak konfirmacja,
grać rolę gościa w naszym życiu. On nie chce pychodzić do nas w odwiedziny na parę dni. On chce
ciągle w naszym życiu mieszkać, mieć wpływ na
nasze myśli, uucia, rawy i decyzje. Jeśli On w
nas mieszka, wtedy jesteśmy wewnętnie silni,
wtedy możemy powiedzieć „nie”, gdy fałszywe
wpływy chciałyby nas podpoądkować sobie.
Dla Jezusa każdy łowiek jest ważny. On chce zamieszkać w sercu każdego łowieka. Pamiętajmy,
że On nigdy nie pechodzi obok tego, który Go
prosi, aby wszedł do środka.
ostoł prosi w modlitwie o to, abyśmy byli
wewnętnie silni jesze dla jednego powodu,
a mianowicie, żebyśmy byli w miłości ukoenieni i ugruntowani w Chrystusie. Nie tylko rośliny
potebują koeni, które pozwalają im wzrastać,
pez które erpią dla siebie pożywienie. My, ludzie też tego potebujemy.
Gdzie leżą nasze koenie? Na jakim gruncie
zostaliśmy zasadzeni? Czy jesteśmy zakoenieni
i ugruntowani w miłości? Tu nie idzie o miłość
w powszechnym i zwyajnym rozumieniu, le o
miłość, którą jest sam Jezus, której miarę ustanowił.
Ta miłość pyta ciągle o drugiego łowieka, jest wyrazem naszej odpowiedzialności za siebie nawzajem.
Tu chodzi zatem o życie w ołeności z innymi,
4
życie dla tej ołeności. Tą ołenością dla nas
najbliższą jest Kościół, w tej ołeności ta miłość
ma się realizować popez nasze aktywne działanie
w niej, włąanie się w jej życie, aby razem wólnie budować się w naszym duchowym życiu. Temu
kościołowi dziś też będziecie składali ślubowanie
drodzy konfirmanci, że będziecie także włąali się
do budowania ołeności, którą jest Kościół. Tego
budowania się w ołeności bardzo potebujemy i za tę ołeność w miłości odpowiedzialni
jesteśmy wszyscy. Wszyscy o tę ołeność powinniśmy prosić w naszych modlitwach. Taka miłość
i wynikające z niej życie w ołeności wieących,
jaką jest kościół i dla tej ołeności jest i zawsze
będzie mocnym koeniem, który wiele wytymać
potrafi i mimo wszystko pewnie i prosto stoi.
W ten świąteny dzień konfirmacji ostoł
was, drodzy konfirmanci, jak i nas wszystkich zachęca i wzywa do modlitwy, do modlitwy za siebie
nawzajem. Czasem jest tak, że wytykamy sobie nawzajem błędy, potknięcia, słabości, tego uy nas
także i ten świat, gdzie ęstokroć ludzie są ze sobą
skłóceni i nie chcą porozumienia. My zaś wezwani
słowem ostoła módlmy się za siebie i za innych:
Boże uyń nas wewnętnie silnymi, uyń to
pez Swego Ducha. Tego wewnętnie silnego Chrystusem łowieka
potebujecie, wy drodzy konfirmanci,
tego potebujemy i my wszyscy. Prosimy Cię o to Boże. Amen.
Ks. Władysław Wantulok
Kazanie wygłoszone 8 maja 2016 roku w asie
uroystości konrmacji w kościele w Jawou
Informator Paraalny nr 82
www.parafiajawoe.pl

Podobne dokumenty