Terroryzm - WOS.org.pl

Terroryzm
Terroryzm
W obecnych czasach jednym z najważniejszych problemów ludzkości jest przestępczość zorganizowana.
Jej początki sięgają końca XIX wieku i wiążą się z powstaniem włoskiej mafii. Do najsilniejszych
organizacji mafijnych należy sycylijska cosa nostra i neapolitańska camorra. Silne organizacje
przestępcze działają również na terenie Stanów Zjednoczonych, Rosji, Azji Południowo-Wschodniej,
Kolumbii i Nigerii.
Organizacje mafijne na świecie zajmują się głównie produkcją narkotyków i handlem nimi, przemytem
broni, handlem żywym towarem, czyli porwaniami młodych dziewcząt i ich sprzedażą do domów
publicznych.
Roczne obroty mafii szacowane są na kilkadziesiąt miliardów dolarów. Uzyskane z przestępstwa środki
inwestowane są w legalne przedsięwzięcia. Organizacje przestępcze zdobywają wpływy nie tylko w
środowiskach przemysłowców i finansistów, ale przenikają także do świata polityki.
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Jednak najgroźniejszym zjawiskiem powodującym często destabilizację ładu społecznego jest terroryzm.
Pojęcie to oznacza używanie siły i przemocy, organizowanie i stosowanie zamachów zbrojnych na ludzi
powiązanych z władzą, przeciwników politycznych, religijnych, osoby innej narodowości w celu zdobycia
władzy, wyrażenia protestu, uzyskania okupu, wymuszenia określonych zachowań i zastraszenia opinii
publicznej. Jednak tak rozumiane zjawisko nie jest typowe tylko dla dzisiejszych czasów. Porwania,
wymuszenia, zabójstwa z powodów ideologicznych zdarzały się praktycznie od zawsze w dziejach rozwoju
ludzkości.
Formę zorganizowaną, terroryzm przyjął na Bliskim Wschodzie, już w XI wieku, kiedy to na terenie Persji
działało muzułmańskie bractwo asasynów, stworzone i kierowane przez Hasana ibn Sabbah’a,
którego nazywano „Starcem z gór”. Asasyni jako pierwsi stosowali terror na wielką skalę,
przeprowadzali zamachy i mordy polityczne. Ich fanatyzm religijny, odwaga i bezwzględne posłuszeństwo
przywódcy budziło grozę zarówno na Bliskim Wschodzie, jak również wśród uczestników wypraw
krzyżowych organizowanych przez rycerstwo europejskie. Asasyni mogli więc skutecznie wpływać na
układ sił politycznych w poszczególnych krajach regionu. W ciągu następnych wieków asasyni stali się
świetnie wyszkolonymi, bezwzględnymi, groźnymi mordercami – najemnikami.
W XX wieku, doszło do nasilenia działań terrorystycznych. Wpływ na rozwój terroryzmu w drugiej połowie
XX wieku miał przede wszystkim dwubiegunowy układ sił w powojennym świecie, wyścig zbrojeń, eksport
idei rewolucyjnych zwłaszcza przez ZSRR, oraz realizowana przez USA doktryna powstrzymywania.
Jednak najsilniejsze bodźce do powstania zjawiska terroryzmu dały procesy dekolonizacyjne, ruchy
separatystyczne, czy radykalizacja ruchów religijnych. W efekcie pojawiały się liczne organizacje
terrorystyczne o różnym podłożu ideologicznym. Do największych zalicza się terroryzm islamski, etniczny
i lewacki.
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Definicja Terroryzmu
Wyraz terror, pochodzi z języka łacińskiego i oznacza strach, grozę, zastraszenie. Wśród badaczy toczą
się spory o definicję terroryzmu. Najbardziej popularna mówi, że terroryzm to: „Różnie
umotywowane ideologicznie, planowane i zorganizowane działania pojedynczych osób lub grup
skutkujące naruszeniem istniejącego porządku prawnego, podjęte w celu wymuszenia od władz
http://www.wos.org.pl
Kreator PDF
Utworzono 7 March, 2017, 01:30
państwowych i społeczeństwa określonych zachowań i świadczeń, często naruszające dobra osób
postronnych. Działania te realizowane są z całą bezwzględnością, za pomocą różnych środków (przemoc
fizyczna, użycie broni i ładunków wybuchowych), w celu nadania im rozgłosu i celowego wytworzenia lęku
w społeczeństwie”
Rodzaje terroryzmu
Terroryzm arabski
Terroryzm arabski ściśle utożsamiany jest z islamem. Na jego powstanie w epoce nowożytnej, a
dokładnie w XX wieku, w znacznym stopniu wpłynęło powstanie w 1948 roku państwa Izrael. Powodem
jest wroga polityka prowadzona przez to państwo w stosunku do krajów arabskich, głównie Egiptu, Syrii,
Jordanii i Libanu, a przede wszystkim odmawianie uznania praw Palestyńczyków do utworzenia własnego
państwa. Wszystko to doprowadziło do utrwalenia wizerunku Izraela jako wroga islamu, wroga
historycznego i religijnego. A w konsekwencji doprowadziło do postawy wg, której Izrael należy zniszczyć
możliwie jak najszybciej.
Izrael jak wiadomo posiada możnego protektora w postaci USA, dlatego też Stany Zjednoczone,
utożsamiane z Izraelem również stanowią wroga islamu. Do najważniejszych organizacji palestyńskich,
walczących o niepodległość swojego kraju należą:
Ludowy Front Walki, do 1967 kierowany przez Samira Ghosheha;
Ludowy Front Wyzwolenia Palestyny, założony przez Georgia Habisha w 1967 roku;
Demokratyczny Front Wyzwolenia Palestyny, którego przywódcą od 1969 roku jest Naif Hawatmeh,
al-Fatah Jasira Arafata
Od 1988 roku Jasir Arafat oficjalnie zerwał współpracę z organizacjami terrorystycznymi. W 1993 roku
spotkał się w Paryżu z premierem Izraela Icchakiem Rabinem. Efektem tego spotkania było podpisanie
porozumienia w 1994 roku dotyczącego utworzenia Autonomii Palestyńskiej. W październiku 1994 roku J.
Arafat wraz z Icchakiem Rabinem i Szymonem Peresem otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla.
Grupami terrorystycznymi o nieco innym charakterze są egipski Dżihad, palestyński Hamas, libańskoirański Hezbollah i saudyjsko-afgańska Al-Kaida. Wyznacznikiem tych organizacji jest fundamentalizm
islamski, głoszący idee świętej wojny z niewiernymi, głównie z Izraelczykami i Amerykanami, wyzwolenie
Jerozolimy z rąk „Szatana” (Izraela), likwidowanie zdrajców islamu.
Do największych ataków Dżihadu należał zamach w 1981 roku w wyniku, którego śmierć poniósł
prezydent Egiptu Anwar Sadat. Hamas swoje najkrwawsze ataki przeprowadził w Jerozolimie w 1997
roku, kiedy to od bomb zamachowcy samobójcy zginęło 29 osób a rannych zostało 348, oraz wcześniej w
1996 roku, kiedy to bomba rzucona na autobus zabiła 26 osób.
Al-Kaida czyli Baza, Osamy bin Ladena jest rodzajem sieci wielu organizacji fundamentalistycznych z
różnych krajów arabskich. Dysponując potężnymi środkami finansowymi. Jest w stanie prowadzić
działalność terrorystyczną na skalę międzynarodową, nawet z wykorzystaniem broni biologicznej,
chemicznej oraz sieci informatycznych. Osama bin Laden odpowiedzialny jest za kierowanie wieloma
akcjami przeciwko Amerykanom, między innymi za zbombardowanie w sierpniu 1998 roku ambasad
amerykańskich w Dar-es-Salam i w Nairobi, czy za atak na WTC w Nowym Jorku w 1993 roku, kiedy od
bomby umieszczonej w samochodzie zaparkowanym w podziemnym garażu gmachu zginęło sześć osób, a
około tysiąca zostało rannych. Osiem lat później, 11 września 2001 roku doszło do uprowadzenia
samolotów pasażerskich przez terrorystów Al-Kaidy, które zostały skierowane na wieże WTC oraz
Pentagon. Śmierć poniosło około 3000, a rannych zostało znacznie więcej.
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Terroryzm etniczny
Inną formą przemocy jest terroryzm etniczny, którego podłożem są tendencje separatystyczne, konflikty
etniczne, dążenia niepodległościowe. Za pomocą bomb, wymuszeń czy broni palnej poszczególne
http://www.wos.org.pl
Kreator PDF
Utworzono 7 March, 2017, 01:30
organizacje chcą osiągnąć cel dla siebie najważniejszy - suwerenność polityczną regionu w którym
działają.
Najlepszym przykładem takich działań jest Irlandzka Armia Republikańska, założona w 1969 roku jako
zbrojne ramię Sinn Feinn, dążące do wyzwolenia Irlandii Północnej od zależności brytyjskiej i przyłączenia
jej do Republiki Irlandii. W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych działalność IRA cieszyła się
poparciem wielu Irlandczyków i miała na całym świecie bardzo wielu sympatyków. IRA otrzymywała
uzbrojenie i instruktorów od Libii i OWP, a środki finansowe od środowisk irlandzkich w USA.
Do zawieszenia broni w 1994 roku, IRA przeprowadzała ataki na brytyjskich polityków, siły policyjne i
wojsko brytyjskie stacjonujące w Irlandii Północnej oraz na lojalistów protestanckich. Po zerwaniu
rozejmu bojownicy IRA, dokonywali ataków bombowych w środkach komunikacji, centrach handlowych i
w budynkach użyteczności publicznej na terenie Wielkiej Brytanii. Za najkrwawszy zamach
przeprowadzony przez IRA uważa się atak na centrum handlowe w Irlandii Północnej w mieście Omagh, w
wyniku, którego zginęło 28 osób. Powszechne oburzenie i protest społeczności zarówno katolickiej jak i
protestanckiej wpłynęły na zawieszenie działalności terrorystycznej.
Podobnymi metodami jak IRA posługuje się baskijska separatystyczna organizacja o nazwie ETA założona
w 1959 roku, żądająca samostanowienia dla Kraju Basków i oderwania go od Hiszpanii. Ofiarami
zamachów są przede wszystkim politycy hiszpańscy, sędziowie, urzędnicy. Najbardziej spektakularną
akcją był udany zamach na premiera Hiszpanii Carrero Blanco w 1973 r.
Innymi organizacjami o podobnych celach i sposobach walki są tak zwane Tamilskie Tygrysy żądające
oderwania prowincji Tamil od Sri Lanki (obecnie Cejlon), Front Wyzwolenia Narodowego Korsyki i Partia
Pracy Kurdystanu.
Terroryzm lewacki
Terroryzm lewacki powstał na gruncie powszechnego potępienia amerykańskiej interwencji w Indochinach
i wzmagającej się w latach sześćdziesiątych krytyki konsumpcyjnego trybu życia głoszonej przez
kontestacyjne ruchy akademickie i środowiska inteligenckie w Stanach Zjednoczonych i zachodniej
Europie. Jednocześnie duża popularność różnych odmian myśli komunistycznej, takich jak marksizm,
trockizm i anarchizm, miała wpływ na rozwój terroryzmu lewackiego skierowanego na walkę z państwem,
porządkiem prawnym i systemem gospodarczym. Do najbardziej znanych grup należą włoskie Czerwone
Brygady, niemiecka Frakcja Czerwonej Armii, japońska Czerwona Armia, czy peruwiański Świetlisty Szlak.
Czerwone Brygady w latach sześćdziesiątych były jedną z najgroźniejszych grup terrorystycznych. W
służbie marksizmu i leninizmu organizowały liczne akcje przeciwko politykom, ludziom z kręgu biznesu
itp. Kulminacją ich działalności było w 1978 roku porwanie, a po dwóch miesiącach przetrzymywania
zabicie włoskiego polityka, byłego premiera - Aldo Moro. Aresztowanie przywódców tej organizacji, w tym
głównego ideologa Renato Curzio, wewnętrznie spory ideologiczne, niechęć włoskiej opinii publicznej
przyczyniły się do spadku jej aktywności.
Zapobieganie konfliktom i walka z terroryzmem
Społeczność światowa dąży do likwidacji konfliktów i rozwiązywania spornych problemów przy pomocy
organizacji międzynarodowych, których zadaniem jest utrzymanie pokoju. Głównie jest to ONZ. Ale
skuteczne są również działania militarne podejmowane miedzy innymi przez NATO.
W przeszłości konflikty miedzy państwami z reguły rozstrzygane były na drodze wojny, a powszechną
zasadą w ich rozstrzyganiu było twierdzenie, że zwycięzca ma rację. Współczesne sposoby rozwiązywania
konfliktów międzynarodowych i konfliktów lokalnych opierają się na zaniechaniu używania siły i
przemocy. Różnorodność sytuacji, które stanowią potencjalne zagrożenie dla pokoju wykształciła kilka
typowych środków pokojowego załatwiania sporów. Ogólny ich podział to środki dyplomatyczne i sądowe.
Środki dyplomatyczne charakteryzuje bardziej lub mniej bezpośrednie współdziałanie stron
zainteresowanych rozwiązaniem sporu, z jednoczesnym zarezerwowaniem sobie do ostatniej chwili
możliwości odstąpienia od uzgodnień, a także niewiążący prawnie charakter ostatecznych rozstrzygnięć.
Do najważniejszych środków dyplomatycznych można zaliczyć rokowania bezpośrednie inaczej
negocjacje, dobre usługi, mediacje, komisje śledcze i koncyliacyjne.
Negocjacje są najprostszym i najczęściej stosowanym środkiem rozwiązywania sporów
międzynarodowych. Strony wymieniają poglądy w bezpośrednich rozmowach i poprzez wzajemne
ustępstwa starają się wypracować taką formułę, którą mogłyby zaakceptować obie strony.
http://www.wos.org.pl
Kreator PDF
Utworzono 7 March, 2017, 01:30
Rokowania mogą mieć charakter dwu lub wielostronny. Mogą też być prowadzone na różnym poziomie
przedstawicielstwa. Od zwykłych pełnomocników, przez ambasadorów, ministrów spraw zagranicznych,
aż po głowy państw i szefów rządów, te ostatnie, to tzw. spotkania na szczycie. Rokowania bezpośrednie
mają sens tylko wtedy, gdy obie strony gotowe są do kompromisów i nie upierają się przy własnych
stanowiskach, bez gotowości do ich modyfikacji.
Dobre usługi są procedurą pomocniczą w rokowaniach bezpośrednich. Mają one na celu doprowadzenie
zwaśnionych stron do stołu obrad, bądź przywrócenie zerwanych rozmów. Strona trzecia jest
zaangażowana w proces rozmów tylko w fazie przedwstępnej. Przygotowując miejsce spotkania,
odpowiednie zaplecze konferencyjne, nie bierze natomiast bezpośredniego udziału w negocjacjach.
Mediacja polega na tym, że w rokowaniach dyplomatycznych obok bezpośrednich stron sporu uczestniczy
strona trzecia. Może nią być państwo, organizacja międzynarodowa, lub osoba prywatna. W praktyce
funkcje mediatora często pełni Stolica Apostolska, prezydenci USA i Rosji, Sekretarz Generalny ONZ lub
dyplomaci głównie amerykańscy, mający duże doświadczenie w tej dziedzinie. Mediator musi cieszyć się
dużym zaufaniem obu stron. Jest wobec nich i ich problemu neutralny. Zadaniem mediatora jest
znalezienie kompromisu w drodze dyskutowania ze stronami różnych ich propozycji, a także
przedkładania własnych.
Komisje śledcze są stosunkowo rzadko stosowane i w zasadzie są procedurą pomocniczą. Powołuje się je
w sytuacji, gdy miedzy stronami istnieje spór, co do faktów. Ich ustalenie, na ogół w formie
sprawozdania lub ekspertyzy, może być niezbędne dla dalszego postępowania dyplomatycznego lub
sądowego.
Koncyliacja jest postępowaniem pojednawczym, ugodowym. Jej stosowanie było szczególnie popularne w
okresie międzywojennym. Polega na rozpatrzeniu sporu przez specjalnie powołaną komisję, której skład
jest zaakceptowany przez jego strony. Komisja jest uprawniona do przedstawienia własnych rozwiązań,
co różni całe postępowanie od mediacji. Może działać nie na podstawie obowiązującego prawa, ale zasad
słuszności.
W sporach międzynarodowych państwa mogą również odwoływać się do arbitrażu i sądów stałych.
Zasadnicza różnica miedzy efektami włączenia się do sporu tych instytucji a środkami dyplomatycznymi
wynika z tego, że wydane przez nie orzeczenie ma charakter wiążący dla stron. Strony muszą się mu
podporządkować.
Arbitraż międzynarodowy polega na zakończeniu sporu orzeczeniem wydanym przez arbitra lub arbitrów
wybranych przez strony. Znamienna cechą arbitrażu jest bezpośredni wpływ stron na dobór składu
sądzącego oraz możliwość ustalenia podstaw prawnych orzekania i zasad proceduralnych. Taki sposób
rozwiązywania sporów przewidują zwłaszcza liczne umowy gospodarcze.
Najważniejszym współcześnie sądem międzynarodowym jest Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości
w Hadze. Ponadto na podstawie Konwencji o prawie morza w 1996 roku utworzono Międzynarodowy
Trybunał Prawa Morza w Hamburgu. W Europie spory wynikające z prawa wspólnotowego rozstrzyga
Europejski Trybunał Sprawiedliwości w Luksemburgu, a spory wynikające ze stosowania europejskiej
„Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności” Europejski Trybunał Praw
Człowieka w Strasburgu.
Należy pamiętać, że nie wszystkie konflikty międzynarodowe można rozwiązać za pomocą wymienionych
ośrodków, choć są one preferowane przez Kartę Narodów Zjednoczonych. Dlatego też w stosunku do
wielu konfliktów podejmuje się czynności o charakterze zewnętrznym, są to przede wszystkim różnej
natury działania Rady Bezpieczeństwa ONZ, a także konferencje międzynarodowe, na których państwa
niezaangażowane w spór próbują wypracować jakąś koncepcję rozwiązania problemu.
Kolejne bardzo ważne zagadnienie, to walka z terroryzmem. Atak na światowe centrum Handlu (WTC) w
Nowym Jorku 11 września 2001 roku spowodował pojawienie się nowego typu konfliktów,
uzasadniających konieczność eliminacji światowego terroryzmu. Do tej grupy konfliktów zaliczyć można
zbrojną akcję w Afganistanie i w Iraku. Pierwsza z nich, nazwana operacją „Trwała
wolność” rozpoczęła się 7 października 2001 roku atakiem amerykańskiego lotnictwa na
domniemane siedziby odpowiedzialnej za tragedię Al – Kaidy i jej przywódcy Osamy bin Ladena.
Akcja ta uzyskała logistyczne wsparcie ze strony NATO i nie spotkała się z zastrzeżeniem społeczności
międzynarodowej. Zdecydowała o tym bliskość w czasie obu wydarzeń, a także upowszechnione na
http://www.wos.org.pl
Kreator PDF
Utworzono 7 March, 2017, 01:30
świecie informacje o poważnych naruszeniach praw człowieka i niespotykanej dyskryminacji kobiet, a
także niszczeniu bezcennych dóbr kultury w Afganistanie. Stały się one istotnym uzupełnieniem formalnej
podstawy ataku, jaką był artykuł 51 Karty Narodów Zjednoczonych, przyznający państwom prawo do
samoobrony. Następstwem wojny było obalenia rządów Talibów, objęcie 22 grudnia 2001 roku
kierownictwa tymczasowego gabinetu przez Hamada Karzaia i wprowadzenie do Afganistanu, na
podstawie rezolucji Rady Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych, Międzynarodowych Sił Wspierania
Bezpieczeństwa.(ISAF).
Znacznie bardziej skomplikowana jest sprawa kwalifikacji konfliktu zbrojnego, do którego doszło w 2003
roku w Iraku. Na podjecie interwencji wpłynęło przekonanie międzynarodowej opinii publicznej o
masowym łamaniu praw człowieka w tym państwie i sprzyjaniu ruchom terrorystycznym, jednak jej
formalną przesłanką była teza o zagrożeniu użyciem broni masowego rażenia przez Saddama Husajna.
Brak dowodów posiadania takiej broni przez Irak, nie wyrażenie zgody Rady Bezpieczeństwa na
interwencję, wreszcie brak jednomyślności wśród sojuszników NATO sprawiło, że interwencja rozpoczęta
20 marca 2003 roku, a zakończona 1 maja 2003 roku, jednostronnym oświadczeniem prezydenta
Bush’a, pozostawia otwartym pytanie, czy nie spełniała ona warunków napaści zbrojnej.
Oczekiwana przez koalicjantów USA, po obaleniu Husajna, akceptacja obecności międzynarodowych sił
stabilizacyjnych powiodła się tylko częściowo. Przywrócono podstawowe prawa obywatelskie, zaczęto
tworzyć demokratyczne struktury państwowe, rozpoczął się również proces odbudowy kraju ze zniszczeń
wojennych. Nie wszyscy Irakijczycy akceptują jednak zmiany i często dochodzi do ataków, które są
wymierzane zarówno przeciw siłom międzynarodowym jak i osobom popierającym nowy porządek.
Cele terrorystów
- Zwrócenie uwagi opinii publicznej na walkę organizacji terrorystycznej i spopularyzowanie jej programu.
- Zastraszenie elity politycznej kraju lub niektórych grup społecznych i etnicznych, bądź całego
społeczeństwa, aby wymóc na nim reakcje korzystne dla terrorystów.
- Zadanie przeciwnikowi, siłą represyjnym lub państwu jak największych strat w ludziach oraz start
materialnych a także ukaranie przedstawicieli państwa za ich posunięcia, skierowane przeciw interesom
grupy, z którą terroryści się identyfikują.
- Szereg akcji, które służą ochronie organizacji, bądź zdobyciu środków na dalszą działalność lub
będących zemstą za los towarzyszy.
Do realizacji wyżej wymienionych celów, organizacje terrorystyczne stosują szereg technik oraz środków
walki fizycznej.
Metody działania terrorystów
- Zabójstwa - stanowią jedną z najpopularniejszych metod terrorystycznych. Najczęściej motywacją
zabójstw jest uzyskanie jak największego rozgłosu, dlatego ofiarami padają z reguły politycy lub osoby
związane z administracją międzypaństwową i międzynarodową, osoby wysoko postawione w hierarchii
religijnej lub przedstawiciele biznesu i organizacji finansowych.
- Zamach bombowy - może być zorganizowany w celu zabicia jakiejś ważnej osobistości, ale najczęściej
jest skierowany przeciwko celom masowym, niosąc ze sobą wiele przypadkowych ofiar. Zamachy
bombowe stosowane są aby wywołać psychozę i poczucie zagrożenia wśród społeczeństwa, przez co
władze często zmuszone są do pójścia na kompromis i podjęcia negocjacji z terrorystami.
- Porwania – Są stosunkowo rzadko stosowaną techniką, ze względu na trudność w
zorganizowaniu i przeprowadzeniu całej akcji. Ofiarami porwań są osoby, które mogą być silną kartą
przetargową w negocjacjach terrorystów z dysydentami. Porywacze szantażują dysydentów groźbą
zamordowania ofiary, żądając wysokiego okupu lub przedstawiając inne roszczenia. Pośrednikiem w
negocjacjach są często media.
- Wzięcie zakładników – Jedna z bardziej spektakularnych metod działania. Terroryści opanowują
samolot, statek, pociąg, budynek lub inny obiekt w którym pozostają osaczeni ludzie. Zamachowcy
również posługują się szantażem, grożąc śmiercią zakładników w przypadku nie spełnienia ich żądań.
Taka akcja, często dramatycznie przedstawiona w mediach, może wymusić na przeciwniku zmianę decyzji
i zmusić go do pójścia na kompromis. Jedną z najnowszych technik, która właściwie dopiero się rozwija i
jest jeszcze rzadko stosowana jest
http://www.wos.org.pl
Kreator PDF
Utworzono 7 March, 2017, 01:30
- Cyberterroryzm - Jest jedną z najnowszych technik, która właściwie dopiero się rozwija i jest jeszcze
rzadko stosowana. Jest to opanowanie przez terrorystów sieci teleinformatycznej. W dzisiejszym
skomputeryzowanym świecie, niesie to ze sobą olbrzymie zagrożenia i ogromne straty finansowe. Metoda
ta jednak w obecnym czasie nie jest jeszcze popularna wśród organizacji terrorystycznych, gdyż wiąże się
dużymi nakładami i trudną organizacją techniczną. Należy się jednak spodziewać, że w związku z ciągle
rozwijającą się komputeryzacją, w najbliższej przyszłości terroryści coraz częściej będą sięgać po tę
metodę.
-Bioterroryzm. Groźba jego użycia jest bardzo skutecznym środkiem zastraszania, jednak użycie jej nie
jest takie łatwe i wiąże się z dużym ryzykiem strat we własnych szeregach.
- Broń masowego rażenia - w związku z postępem technologicznym jest coraz łatwiejsza do
skonstruowania i coraz więcej krajów deklaruje możliwość jej wyprodukowania. Rodzi to
niebezpieczeństwo współpracy terrorystów z tymi krajami i pozyskanie takiej broni. Zastosowanie jej jest
trudne, ale nie niemożliwe. Na szczęście groźba użycia takiej broni, jest najczęściej formą wywierania
nacisku, aniżeli realnym zagrożeniem.
- Inne nietypowe metody działania – często zaskakują swoją prostotą a jednocześnie często
katastrofalną w skutkach skutecznością. Przykładem może być użycie samolotów jako latających bomb,
przez muzułmańskich zamachowców samobójców, 11 września 2001
Najważniejsze organizacje terrorystyczne
ETA – separatystyczna organizacja walcząca o niezależność Baskonii, założona w lipcu 1958 roku
przez radykalnych działaczy Nacjonalistycznej Partii Basków (PNV); działa głównie na terytorium
Hiszpanii. W 1998 władze organizacji ogłosiły bezterminowe zawieszenie broni, które zostało zakończone
w 1999 roku, w reakcji na falę aresztowań działaczy ETA. 2002 władze hiszpańskie zdelegalizowały
powiązaną z ETA partię Batasuna, ale nie zdołały powstrzymać terrorystycznej działalności organizacji ani
poczynić postępów w procesie pokojowym. Kolejne trwałe zawieszenie broni terroryści ogłosili w marcu
2006. Jednak od tego czasu ugrupowanie dokonało już kilku zamachów.
Irlandzka Armia Republikańska (IRA) (ang. Irish Republican Army; irl. Óglaigh na hÉireann, czyli
Irlandzcy Ochotnicy) – organizacja zbrojna walcząca początkowo o niepodległość Irlandii, a od
1921 roku o przyłączenie Irlandii Północnej do Republiki Irlandii. 28 lipca 2005 roku IRA oficjalnie ogłosiła
koniec walki zbrojnej,
Al Kaida - sunnicka organizacja posługująca się metodami terrorystycznymi, stworzona w 1988 roku
przez Abdallaha Azzama, tezy o której istnieniu budzą liczne kontrowersje. Początkowo Al-Kaida miała na
celu przeciwstawiać się radzieckiej napaści na Afganistan, przekształciła się w terrorystyczne
ugrupowanie, którego głównym celem stało się zwalczanie wpływów Izraela, USA i szeroko pojętego
Zachodu w krajach muzułmańskich. Obecnie jest ugrupowaniem o międzynarodowym zasięgu, jej
członkom przypisuje się atak na Word Trade Center.
Ważniejsze ataki terrorystyczne ostatnich lat
- 21 grudnia 1988 - Wybuch bomby na pokładzie Boeinga 747 linii Pan American World Airways. Samolot
rozbił się w Lockerbie. Zginęło 259 osób na pokładzie samolotu i 11 mieszkańców Lockerbie.
- 11 września, 2001 Atak terrorystyczny na World Trade Center, Pentagon, Departament Stanu w
Waszyngtonie, zginęło ok. 3000 osób
- 23-26 października 2002 - Atak czeczeńskich terrorystów na Centrum Teatralne na Dubrowce w
Moskwie i akcja rosyjskiego oddziału specjalnego. Ocalono ok. 700 zakładników, Zginęło 170 osób, w tym
41 terrorystów.
- 11 marca 2004 r., Cztery eksplozje na stacjach kolejowych w godzinach porannego szczytu. dokonane
przez islamskich fanatyków, Zginęło 198 osób, ponad 1500 rannych.
- 1-3 września 2004 - Podczas rozpoczęcia roku szkolnego, w szkole w Biesłanie w Osetii Północnej,
uzbrojeni napastnicy opanowali szkołę biorąc kilkuset zakładników. Po trzech dniach rosyjskie służby
specjalne odbiły szkołę. Według oficjalnych danych zginęło 322 zakładników, w tym 155 dzieci.
Zwalczanie terroryzmu wymaga
- Dogłębnego poznania samej istoty terroryzmu, a także jego społecznego i kulturowego usytuowania.
- Uświadomienia ogółu ludności o istniejącym zagrożeniu.
- Wzmocnienia działań instytucji państwowych, których nadrzędnym zadaniem jest zapewnienie
bezpieczeństwa obywateli.
http://www.wos.org.pl
Kreator PDF
Utworzono 7 March, 2017, 01:30
- Aktywnego działania całego społeczeństwa w walce z tym zjawiskiem.
- Uświadomienia sobie potencjalnego zagrożenia przez obywateli i przygotowanie się na ewentualny atak,
bez jednoczesnego popadania w psychozę i panikę.
Pojawia się jednak również szereg problemów
- Przymus wprowadzania coraz większych ograniczeń w organizacji społeczeństwa w celu skutecznego
zwalczania terroryzmu, co prowadzi do ograniczania wolności obywateli.
- Społeczne poparcie dla terrorystów.
- Globalizacja terroryzmu, która powoduje że ofiarą terroryzmu może stać się niemal każdy człowiek
- Rozwój religijnego nurtu terroryzmu reprezentowanego głównie przez islamskich fanatyków religijnych,
których radykalizm ideologiczny w bardzo istotny sposób ogranicza możliwość dialogu z terrorystami.
- Zasada zakładająca, że żadne państwo nie powinno negocjować z terrorystami gdyż przez to uznaje ich
za równych sobie przeciwników i zachęca ogół stosujących terrorystyczne metody działania do
negocjowania słuszności swoich motywów.
– Wątpliwości natury moralnej, etycznej lecz także prawnej co do karania terrorystów
- Kwestia słuszności, przestrzegania praw człowieka w odniesieniu do terrorystów.
- W obliczu coraz większej ilości zamachów dokonywanych przez fanatycznych zamachowców
samobójców, wątpliwości stwarza też fizyczne likwidowanie terrorystów, które i tak nie odstrasza innych
terrorystów, przed popełnianiem tego typu zamachów
Działalność organizacji międzynarodowych w kwestii terroryzmu
- Rada Europy - Promocja demokracji oraz podstawowych praw człowieka oraz takie dokumenty jak
Wytyczne Komitetu Ministrów Rady Europy w sprawie praw człowieka i walki z terroryzmem
międzynarodowym czy tez Europejska Konwencja o Zwalczeniu terroryzmu, która weszła w życie 4
sierpnia 1978r.
- Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie - działania zmierzające do rozwijania współpracy
partnerskiej w dziedzinie zwalczania terroryzmu
- NATO - środki militarne, obejmujące użycie wojsk lądowych, morskich i powietrznych oraz operacje
militarne np. atak na kraj podejrzewany o wspomaganie organizacji terrorystycznej.
- ONZ -. umożliwia państwom nie tylko dyskusję nad środkami, które zostaną użyte do walki z
terroryzmem, uzgadnianie stanowisk, ale także tworzenie międzynarodowych instrumentów prawnych,
które kształtują współczesną rzeczywistość w jej aspekcie prawnomiędzynarodowym. Np. Rezolucja
„Terroryzm i prawa człowieka” z 13 lutego 2002 r.
- Unia Europejska – przede wszystkim działania zmierzające do harmonizacji prawa,
umożliwiającej skuteczniejsze przeciwdziałanie terroryzmowi, bezpośrednie działania na rzecz walki z
terroryzmem ze strony Unii to tworzenie instrumentów zwalczania finansowania terroryzmu
Autor: Karol Macios, Piotr Piekarzewski, Paweł Nowak
http://www.wos.org.pl
Kreator PDF
Utworzono 7 March, 2017, 01:30