Uzupełnienia Nomogram charakterystycznych wartości spójności

Uzupełnienia
Nomogram charakterystycznych wartości spójności dla
gruntów spoistych wg PN-81/B-03020.
Uzupełnienia
0,0
0,2
0,4
0,6
0,75
Nomogram charakterystycznych wartości kąta tarcia
wewnętrznego dla gruntów spoistych; za PN-81/B-03020.
Uzupełnienia
Nomogram charakterystycznych wartości kata tarcia
wewnętrznego dla gruntów niespoistych; za PN-81/B-03020.
Slip lines associated with the Prandtl mechanism
Applications of Computation Mechanics in Geotechnical Engineering – 5th International Workshop
Uzupełnienia
Obraz przemieszczeń uzyskany w ośrodku
analogowym Taylora-Schnebelliego
Bearing capacity resistance Qf
1


Q f = BL  N c cic sc + N q qγ q iq sq + N γ γ γ iγ Bsγ 
2


Bearing capacity factors:
π ϕ 
N q = exp(π tan ϕ ) tan  + 
4 2
2
N c = (N q − 1)cot ϕ
EC7:
Nγ = 2(N q − 1) tan ϕ
(
)
PN: N γ = 1.5 N q − 1 tan ϕ
Applications of Computation Mechanics in Geotechnical Engineering – 5th International Workshop
,
Effective dimensions of the foundation:
B = B − 2eB
L = L − 2e L
Shape coefficients (rectangular shape):
EC7
B
sq = 1 +   sin ϕ
L
B
sγ = 1 − 0.3 
L
sq N q − 1
sc =
Nq −1
PN
B
sq = 1 + 1.5 
L
B
sγ = 1 − 0.25 
L
B
sc = 1 + 0.3 
L
Applications of Computation Mechanics in Geotechnical Engineering – 5th International Workshop
Load inclination coefficients
(according to DIN 4017 – Orr and Farrel: Geotechnical design to Eurocode 7):
H is a horizontal load, V is a vertical load


H
iq = 1 −

V
+
B
L
c
c
o
t
ϕ


m1


H
iγ = 1 −

+
V
B
L
c
c
o
t
ϕ


m1 +1
ic = iq −
1 − iq
N c tan ϕ
Applications of Computation Mechanics in Geotechnical Engineering – 5th International Workshop
  B 
2 +  
 L 

m = mB =
 B
1 +   
 L
  L 
2 +  
 B 

m = mL =
 L
1 +   
 B
when H acts in the direction of
B
when H acts in the direction of
L
Applications of Computation Mechanics in Geotechnical Engineering – 5th International Workshop
Współczynniki ic, iD, iB
Współczynniki korekcyjne m
m*
Metoda obliczania Qf, rodzaj stanu granicznego
nośności
Rozwiązania teorii granicznych stanów naprężeń,
w tym również wzory (2.9) - (2.17)
Rozwiązania, w których przyjmuje się kołowe
linie poślizgu w gruncie
Metody uproszczone
Obliczanie oporu na przesunięcie w poziomie
posadowienia lub w podłożu gruntowym
0,9
0,8
0,7
0,8
*Uwagi: Współczynnik korekcyjny m należy zmniejszyć mnożąc go przez 0,9 w
przypadkach, gdy parametry geotechniczne
(Φ (n ) ,C (n ),γ (n ) ) wyznacza się metoda B lub C (patrz p.1).
u
u
Opór graniczny podłoża uwarstwionego według Madeja
Propozycja przedstawiona przez Madeja w [11] w wersji
zmodyfikowanej (1984) dotyczy przypadku, gdy fundament
posadowiony jest na warstwie mocnej o grubości z, pod którą
zalega słaba warstwa o grubości hs
Opór graniczny podłoża uwarstwionego określony jest następująco:
*gdy hs > 0,5 B
(
)
Q fw = Q fs + η m Q fm − Q fs ,
(
*gdy hs ≤ 0,5 B
)
Q fw = Q1 fs + η m Q fm − Q1 fs ,
gdzie
(
)
2
 2h 
Q1 fs = Q fs + Q fm − Q fs 1 − s  ,
B 

hs BQfw Qfs Qfm ηm -
grubość słabej warstwy gruntu,
szerokość podstawy fundamentu,
opór graniczny podłoża uwarstwionego,
opór graniczny podłoża jednorodnego z gruntu słabego,
odpowiednio do podłoża z gruntu mocnego,
współczynnik odczytany z rys. 3.14.
Rys. 3.14. Nomogram do wyznaczania ηm