Dokad idziesz 2013.12

GAZETKA PARAFII RZYMSKOKATOLICKIEJ
P . W. WNIEBOWSTĄPIENIA PAŃSKIEGO
W JAŹWINIE
ROK VII GRUDZIEŃ NR 12 / 76/2013
Przez Chrystusa,
przez wiarę i
z Chrystusem, w Chrystusie
chrzest do
świadectwa.
W pierwszą niedzielę Adwentu 2013 roku rozpoczynamy realizację nowego Programu duszpasterskiego.
Przez najbliŜsze cztery lata rozwaŜać i przeŜywać będziemy prawdy zawarte w nastepujących hasłach :
2013 / 2014 - „ Wierzę w Syna BoŜego”.
2014 / 2015 - „ Nawróćcie się i wierzcie w Ewangelię”.
2015 / 2016 - „ Nowe Ŝycie w Chrystusie”.
2016 / 2017 - „ Idźcie i głoście”.
KaŜdy rok związany został ze znakiem nawiązującym do liturgii chrztu. Będą to kolejno : świeca, krzyŜ,
woda i biała szata oraz olej. Mogą one pomóc osobom juŜ ochrzczonym w odnowieniu łaski tego sakramentu i odkrywaniu godności i misji, jaką otrzymali.
Celem czteroletniego Programu jest przygotowanie do jubileuszu 1050 – lecia chrztu Polski.
OKRES ADWENTU - Przyobleczcie się w Pana Jezusa Chrystusa
(Rz 13,14)
Adwentem rozpoczyna Kościół Katolicki swój nowy rok liturgiczny. Znaczenie
wyrazu "Adwent" wywodzi się od łacińskiego słowa adventus. Być moŜe, Ŝe
chrześcijanie zapoŜyczyli tę nazwę od staroŜytnego zwyczaju w Rzymie. KaŜdorazowe wejście cesarza do Rzymu, a przede wszystkim do świątyni w uroczystości
państwowe, jego oczekiwanie i powitanie nazwano "adventus", czyli nadejście. O wiele bardziej aktualnym jest oczekiwanie ludu wierzącego na przyjście syna BoŜego jako Zbawiciela rodzaju ludzkiego.
Adwent to nie tylko oczekiwanie i przygotowanie się na święta BoŜego Narodzenia. Jest to właściwie
ciągłe oczekiwanie na kogoś lub nas coś, czyli jest to posiadanie nadziei tej ziemskiej lub teŜ pozaziemskiej. Człowiek, który nie oczekuje, niczego się nie spodziewa, to kaleka duchowy, to ktoś, kto jest ograbiony z wszelkich ideałów i nadziei. Adwent to wyraŜanie przez człowieka jakiejś, dziwnej tęsknoty
za czymś, co trwa wiecznie, co nie tylko nie przemija, ale naleŜy do mnie, jest mi potrzebne, przynosi mi
szczęście, co tkwi tam gdzieś głęboko w moim wnętrzu, w mojej naturze. Adwent to przypomnienie
sobie i innym, Ŝe Mesjasz - Zbawiciel ludzkości, który juŜ raz przyszedł na ziemię, powróci jeszcze raz
na naszą planetę, aby dokonać na końcu świata powszechnego sądu. Będzie to czas Ŝniwa, w którym
pszenica zostanie zebrana do gumna a kąkol wrzucony do ognia(Mt 13,30). Czas ten jest coraz bliŜszy.
Adwent, zatem to jakby wsłuchiwanie się w dwugłos podwójnego oczekiwania: na przyjście
w pamiątce BoŜego Narodzenia i na przyjście Chrystusa dla dokonania rozrachunku z rodzajem
ludzkim i z kaŜ-dym człowiekiem z osobna. Treścią pierwszego głosu jest radosna tęsknota
i wspomnienie tego, co mia-ło miejsce w historii; treścią drugiego głosu jest lęk i niepewność, bo mamy
świadomość, Ŝe chodzi tu o całą wieczność szczęśliwą lub nieszczęśliwą. Wreszcie adwent to
oczekiwanie Boga w duszy kaŜdego człowieka. Bóg stale przychodzi do człowieka ze swą zbawczą
łaską. Chodzi o to, by człowiek tej okazji nie "przegapił", a tym bardziej, by nie zlekcewaŜył, ale by
wyszedł na spotkanie z Bogiem i by śmierć wyzwoliła go kiedyś z ramion ziemi i oddała w ręce Ojca z
nieba. Adwent to uświadomienie sobie, Ŝe byłoby bolesną pomyłką śpiewać w BoŜe Narodzenie
radosne kolędy i równocześnie nie pozwolić, aby w duszy mieszkał Chrystus, który jest, który był
i który przychodzi. Adwent obejmuje 4 kolejne niedziele. Teksty liturgiczne tego okresu ukazują
postacie świętych, którzy poprzedzili lub przepowiadali przyjście Mesjasza, a więc: Najświętszą Maryję
Pannę, św. Jana Chrzciciela, proroka Izajasza, wspominają dawne oczekiwanie ludzi na przyjście
obiecywanego Zbawiciela. Oczekiwanie na przyjście Jezusa jest źródłem radości. Przygotowanie na
przyjście Pana polega na oczekiwaniu i pokucie, stąd fioletowy kolor liturgicznych szat. Pokuta ta
jednak jest przepełniona radością.
IZAJASZ Prorok Starego Testamentu. Przewodnik naszego Adwentu. śył w latach 765 – 701 przed
narodzeniem Chrystusa. Pochodzi z arystokratycznej rodziny . Wykształcony,
uzdolniony literacko, poeta, człowiek znający się na polityce. W wieku około 20
lat został wezwany przez Boga do głoszenia Jego słowa. W Jakich okolicznościach został powołany? Pewnego wieczora Izajasz modlił się w świątyni. Nagle
w miejscu, gdzie znajdowała się Arka Przymierza, zobaczył olbrzymi cień
ludzki. Wiedział, Ŝe w tym pomieszczeniu, zwanym Miejscem Najświętszym,
przebywa Bóg. Przekonany, Ŝe widzi samego Jahwe, choć w ukrytej postaci,
odruchowo zasłonił twarz. ZdąŜył jeszcze tylko dostrzec dwóch serafinów,
którzy stali po bokach tajemniczej Postaci. Ze świątyni unosił się zapach dymu
kadzielnic i Izajasz miał wraŜenie, Ŝe ziemia zaczęła drgać pod jego stopami.
Wykrzyknął więc przeraŜony: Biada mi! Jestem zgubiony! Wszak jestem męŜem o
nieczystych wargach i mieszkam wśród ludu o nieczystych wargach, a oczy moje oglądały Króla, Pana Zastępów!
Na te słowa ze świątyni uniósł się jeden z serafinów, wziął rozŜarzony węgiel z ołtarza i symbolicznie
dotknął jego warg, mówiąc: Oto dotknęło to twoich warg. Twoja wina jest zmazana, zgładzony twój grzech.
Równocześnie usłyszał skierowane do siebie słowa wypowiedziane przez Boga: „Kogo mam posłać?
Kto by Nam poszedł?” Zerwawszy się z klęczek z zapałem zawołał: Oto ja, poślij mnie. „Idź, mów do
tego ludu – odezwał się Głos i dodał: Zatwardziałe jest serce tego ludu, uszami na darmo słuchali,
swoje oczy zamknęliby nie widzieli oczami, nie słyszeli uszami, sercem nie pojęli i nie nawrócili
się, bym ich uzdrowił. PrzeraŜony Izajasz zrozumiał, Ŝe Jahwe posyła go do głoszenia słowa, którego
Izraelici nie będą chcieli słuchać. Ta świadomość spowodowała, Ŝe słowa proroka były niesłychanie
ostre i gorzkie. Wołał: Biada ci narodzie grzeszny, ludu obciąŜony nieprawością, plemię zbójeckie, dzieci
wyrodne! Izajasz jednak nie ograniczył się do ostrych słów nagany. Pokazywał, jak postępować, aby
Bóg przebaczył popełnione winy. Obmyjcie się, czyści bądźcie! Usuńcie zło uczynków waszych sprzed moich
oczu! [...] Choćby wasze grzechy były jak szkarłat, jak śnieg wybieleją choćby czerwone jak purpura, staną się jak
wełna.
Izajasz patrząc w daleką przyszłość, widzi Mesjasza : Dlatego Jahwe sam da wam znak: Oto panna pocznie
i porodzi syna i nazwie go imieniem Emmanuel , czyli „Bogiem z nami”. Jest to najwaŜniejsze proroctwo
Izajasza. Jak podaje tradycja, prorok Izajasz zakończył Ŝycie, jako męczennik przecięty piłą na rozkaz
bezboŜnego władcy, Manassesa.
EUCHARYSTYCZNA.
Kolejnymi darami składanymi na ołtarzu jest
chleb i wino. Najpierw symbolizują one samego Chrystusa, który mówił o sobie: „Ja
jestem chlebem Ŝycia” oraz nazywał siebie „szczepem winnym”. Dary te
symbolizują takŜe naszą pracę i trud. Kiedy kapłan unosi chleb na patenie i kielich
wypełniony winem, wypowiada słowa błogosławieństwa; „Błogosławiony jesteś
Panie, BoŜe wszechświata, bo dzięki Twojej hojności otrzymaliśmy chleb (wino),
który jest owocem ziemi i pracy rąk ludzkich”. Składamy więc Bogu w ofierze owoc
LITURGIA
naszego trudu. Za chwilę zostaną one przemienione – staną się Ciałem i Krwią Chrystusa. W ten sposób
te dwie cząstki materii, chleb i wino, są zapowiedzią przemiany całego wszechświata, które nastąpi przy
powtórnym przyjściu Chrystusa (paruzji). Dlatego szósty człowiek, który stanął na księŜycu, Edgard
Mitchell, wyjął chleb i wino, odmówił modlitwę dziękczynną i w skupieniu je spoŜył. Nie była to,
oczywiście, Msza św., Mitchell nie jest bowiem kapłanem, jednak tym gestem wyraził swoją wiarę, Ŝe
cały wszechświat naleŜy do Stwórcy, i choć człowiek przez zdobycze techniki odkrywa jego tajemnice,
ostatecznie jednak cały wszechświat jest w ręku Boga. Innym wymiarem darów, które składamy na
Mszy św., są nasze ofiary duchowe: nasze cierpienie, trudy, wysiłek, radość, to, co trudne i to,
co przynosi satysfakcję. Kiedy kapłan wznosi hostie na patenie, w symbolicznym geście przedstawia
Bogu wszystkie te duchowe ofiary. Tak więc nasz dar jest ustopniowany: są to ofiary składane na
potrzeby kościoła, są nimi chleb i wino, które staną się Ciałem i Krwią Chrystusa, są wreszcie nasze
duchowe ofiary, czyli wewnętrzna postawa serca oddanego Bogu.
Dzień radości w naszej szkole. 25 października 2013 r. był bardzo radosnym dniem. Dzieci pierwszej
klasy Szkoły Podstawowej w Jaźwinie , po egzaminie, który zdały na szóstkę z uśmiechem i koroną,
złoŜyły ślubowanie. P. Dyrektor pasowała ich na uczniów i wręczyła kaŜdemu Dyplom Ucznia. Po tej
uroczystości ślubowanie złoŜyli teŜ rodzice. A na koniec pierwszaki otrzymały prezenty od rodziców
Jaźwina. Zakończono prace przy naprawie muru.
i starszych kolegów.
Stoszów. Nowa brama
Oto efekt tych prac.
przy kościele. Przed
Uroczystością
Wszystkich Świętych
zamontowana została
nowa, metalowa brama przy wejściu na
plac kościelny w Stoszowie (na zdjęciu). Wykonał ją P. Mariusz Kosakowski. Pięknie mu dziękujemy.
Ambitne plany na przyszłość. ZbliŜa się data kanonizacji bł. Jana Pawła II. Cichym marzeniem jest, aby
uczcić tę uroczystość wykonaniem witraŜa ku
czci Świętego PapieŜa.
W drugiej kolejności
byłby wykonany witraŜ
ku czci bł. S. FaustynyApostołki BoŜego
Miłosierdzia. Na zdjęciach przedstawiamy
projekty tych witraŜy.
Parafia Rzymskokatolicka
p.w. Wniebowstąpienia Pańskiego
w Jaźwinie.
NIEDZIELNY OBIAD.
MSZE ŚW. W NIEDZIELE I ŚWIĘTA:
Jaźwina
g. 8.00 i 12.15
Uciechów g. 9.30
Stoszów g. 11.00
DUSZPASTERSTWO CHORYCH:
Chorych w Jaźwinie i Stoszowie
odwiedzę w środę 18. 12. 2013. od g. 11.30
w Uciechowie w czwartek 19. 12.2013 .
od g. 11.30 .
BOśE NARODZENIE
Msza Pasterska: Jaźwina 22. 00
Uciechów 24. 00
Msza w dzień: Uciechów 9.30, Stoszów 11.00
Jaźwina 12.15
ŚW. SZCZEPANA 26.12.
Jaźwina 8.00 i 12.15; Uciechów 9.30;
Stoszów 11.00
Chrzty w grudniu:
- w BoŜe Narodzenie, w Jaźwinie,
o godz. 12.15
- chrzest naleŜy zgłosić dwa tygodnie
przed tą uroczystością.
Wymagane dokumenty:
- świadectwo urodzenia dziecka z USC;
-zaświadczenie rodziców chrzestnych,
Ŝe są praktykującymi katolikami.
Po zaświadczenie zgłaszamy się do
księdza w miejscu aktualnego zamieszkania .
- świadectwo ślubu kościelnego
jeŜeli małŜeństwo zostało zawarte
poza naszą parafią.
Chrzestni jeśli nie są z naszej parafii
powinni dostarczyć zaświadczenie od
swego Księdza Proboszcza, Ŝe spełniają
warunki, aby pełnić godność
chrzestnego. MłodzieŜ, po bierzmowaniu, zaświadczenie uczęszczania
na katechezę ( od Katechety).
Śluby:
- narzeczeni zgłaszają się trzy
miesiące przed planowanym dniem
zawarcia małŜeństwa.
Wymagane dokumenty:
- dowód osobisty,
- aktualne świadectwo chrztu św.
waŜne trzy miesiące do daty ślubu,
- świadectwo bierzmowania,
- zaświadczenie o uczestnictwie
w katechezach przedmałŜeńskich.
Narzeczeni mieszkający poza
granicami Polski wszystkie sprawy
związane ze ślubem kościelnym
załatwiają w Polskiej Misji kraju,
w którym aktualnie mieszkają.
Kancelaria parafialna.
Czynna w soboty:
godz. 8.00 – 9.00
15.00 – 16.00
Sprawy pilne w kaŜdej chwili.
Uwaga: nie załatwiamy spraw
w niedziele i święta.
Jedynie sprawy pilne, losowe.
Wydawca:
Parafia Rzymskokatolicka
p.w. Wniebowstąpienia Pańskiego
w Jaźwinie tel. 74 893 80 20
e-mail: [email protected]
-
Z kuchni, jak zwykle, dobiegł głos kobiety: - Obiad gotowy! MąŜ,
który czytał gazetę, i dwaj synowie, oglądający telewizję i słuchający
muzyki, z hałasem zasiedli do stołu i niecierpliwie przekładali sztućce.
Weszła kobieta. Lecz zamiast zwykłych, pachnących dań, postawiła na
środku stołu talerz, na którym znajdowała się spora kupka siana.
AleŜ... co to jest? – zawołali trzej męŜczyźni. Czyś ty oszalała? Kobieta
spojrzała na nich i odparła z anielskim spokojem: - No tak, jak
mogłam się spodziewać, Ŝe to zauwaŜycie? Gotuję wam od
dwudziestu lat i przez cały ten czas nie usłyszałam od was ani jednego
słowa, które dałoby mi do zrozumienia, Ŝe nie przeŜuwacie siana.
Aby uczcić dziesiątą rocznicę ślubu pewna kobieta zwróciła się z prośbą do
redakcji czasopisma czytanego regularnie przez jej męŜa, aby zechciało
zamieścić jej list tej treści: „Dziękuję, dziękuję Ci mój drogi, poniewaŜ jeśli
jestem dzisiaj szczęśliwą Ŝoną i matką, zawdzięczam to Tobie. Dziękuję za to,
Ŝe zawsze i wszędzie dawałeś mi do zrozumienia, Ŝe jestem dla Ciebie jedyną
kobietą na świecie. Dziękuję za to, Ŝe czuję się piękna. Dziękuje za to, Ŝe
To najlepsze , co
czuję się waŜna. Dziękuję za wszystkie Twoje
mnie w Ŝyciu
pełne miłości spojrzenia, gdy byliśmy wśród
spotkało ...
innych ludzi. Dziękuję za Twoje „kocham cię”
wypowiadane wtedy i tam , gdzie najmniej się
tego spodziewałam. Dziękuję za to, Ŝe jesteś.
Dziękuję za te wspaniałe lata miłości”.
Wszyscy posiadamy wielką moc: moc
decydowania o szczęściu lub nieszczęściu ludzi, którzy Ŝyją obok nas.
Zwykle wystarczy słowo „dziękuję” wypowiadane często lub zapomniane.
Bruno Ferrero „ WaŜna róŜa”
Spowiedź adwentowa - sobota 21 grudnia 2013 r.
Uciechów 10.00 - 10.45 oraz 16. 30 – 17.30
Jaźwina 10.00 - 10.45 oraz 16.30 – 17.30.
Stoszów 16.15 – 17.00
Chorych przed świętami odwiedzę w Jaźwinie i Stoszowie w środę 18
grudnia w Uciechowie w czwartek 19 grudnia od godz. 11.30.
Chorych proszę zgłaszać w zakrystii.
W pierwszą Niedzielę Adwentu poświęcono opłatki wigilijne.
MoŜna je wziąć w zakrystii. Proszę, niech znajdą się na
naszych stołach w ten święty wieczór, jako znak jedności w
rodzinie i jedności z całą wspólnotą parafialną.
ks. Stanisław