Konspekt 125.indd

Luty 2016
w naszej parafii, aby przez ich posługę wielu ludzi mogło doświadczyć
spotkania z żywym Bogiem.
Spontaniczne wezwania uczestników.
¾¾ Na zakończenie: Ojcze nasz...
3. POTRZEBNE NAWRÓCENIE I ODNOWA ŻYCIA
Uświadamiając sobie prawdę, że parafia to my, a jej wzrost w wierze
to suma zaangażowań wszystkich, którzy ją tworzą, spróbujmy odkryć
do jakiego nawrócenia zaprasza nas Pan Bóg, by Jego chwała mogła
się coraz pełniej objawiać w naszej wspólnocie.
¾¾ Podzielmy się naszymi obserwacjami
1. Jakie kroki mogę podjąć, by bardziej służyć swoimi darami
i talentami?
2. Co możemy zrobić, aby pomóc włączyć się w proste posługi
w parafii tym, którzy się nie angażują np. w aktywne uczestnictwo
w liturgii: przez czytanie, modlitwę, niesienie darów czy też
zaangażowanie we wspólnotach?
Indywidualne opinie uczestników
ˆˆZobowiązania: Podejmujemy zobowiązania indywidualne
i wspólnotowe – razem określamy, co podejmiemy do następnego
spotkania.
ˆˆOkreślenie daty spotkania.
¾¾ Modlitwa na zakończenie:
Dziękujemy Ci, Panie za dar tej naszej małej wspólnoty sąsiedzkiej, w
której każdy z nas ma swoje ważne miejsce. Dziękujemy za to, że nam
ufasz i nas posyłasz, byśmy przyczyniali się do wzrostu wspólnoty,
którą jest parafia, przez aktywne uczestnictwo i służbę. Pomóż nam
odkrywać jak możemy służyć darami i talentami, które w nas złożyłeś.
Pragniemy jak Maryja, na weselu w Kanie Galilejskiej, być wrażliwymi
na potrzeby innych i im służyć.
Prosimy, Maryjo,byś orędowała za nami u Syna, aby nasze życie
stawało się służbą.
Pod Twoją obronę
Konspekt na spotkania
Grup Sąsiedzkich nr 125
SPOTKANIE 5 – Być chrześcijaninem to służyć innym we wspólnocie
Kościoła.
ˆˆ Wprowadzenie
Nasze spotkanie związane jest z wydarzeniem parafialnym, które
przeżywamy w lutym, a okazją jego jest Światowy Dzień Życia
Konsekrowanego obchodzony w tym roku szczególnie uroczyście,
gdyż jest zwieńczeniem całego roku poświęconego w Kościele tej
formie powołania. Ten sposób życia ukazuje nam niezwykle cenny jej
wymiar, mianowicie służbę innym we wspólnocie Kościoła. Każdy
z nas ma swoje miejsce w Kościele i zgodnie ze swoim stanem jest
zobowiązany służyć innym. Zastanówmy się wspólnie, co możemy
uczynić, by odpowiadać na to wezwanie w naszej codzienności.
Pieśń do Ducha Świętego : Wzywam Cię
¾¾ Dziesiątek różańca i wezwanie wstawiennictwa patrona Rejonu.
1. SYTUACJA
W naszej parafii kładziemy nacisk na to, by liturgia była wspólnym
dziełem wszystkich. Staramy się, by świeccy przez swoje
zaangażowanie ubogacali liturgię. Jednak u wielu ciągle pokutuje
postawa nieangażowania się i nieprzyjmowania odpowiedzialności
za jej piękno. Problemem jest także to, że ciągle te same osoby angażują
się w liturgię ponieważ brakuje nowych, które chciałyby włączyć się
w jej przygotowanie. Pojawia się postawa wyczekiwania, na to,
że może zrobi to ktoś inny. Dlaczego tak jest?
¾¾ Podzielmy się naszymi spostrzeżeniami:
1. Jaka jest przyczyna, tego że wierni nie podejmują prostych
posług we wspólnocie parafialnej?
2. Jak rozumiemy określenie: służyć innym we wspólnocie
Kościoła?
¾¾ Indywidualne opinie uczestników
ˆˆPodsumowanie
Jest wiele możliwości zaangażowania w parafii, służenia swoimi
darami i talentami, a przez to przyczyniania się do wzrostu w wierze
całej wspólnoty i poszczególnych jej członków. Każdy może znaleźć
dostosowaną do jego możliwości formę służby. Potrzeba tylko chęci
i gotowości dania czegoś z siebie.
2. ŚWIATŁO SŁOWA BOŻEGO I NAUCZANIA KOŚCIOŁA
Św. Piotr w swoim liście przypomina nam, że każdy jest obdarowany
przez Boga różnymi darami i że one są po to, by pomagały nam służyć
innym.
1 P 4, 10-11 Jako dobrzy szafarze różnorakiej łaski Bożej służcie
sobie nawzajem tym darem, jaki każdy otrzymał. Jeżeli kto ma [dar]
przemawiania, niech to będą jakby słowa Boże! Jeżeli kto pełni
posługę, niech to czyni mocą, której Bóg udziela, aby we wszystkim
był uwielbiony Bóg przez Jezusa Chrystusa. Jemu chwała i moc
na wieki wieków! Amen.
¾¾ Podzielmy się spostrzeżeniami
1. Czego oczekuje od nas św. Piotr w podanym liście?
2. Dlaczego mamy służyć innym we wspólnocie?
¾¾ Indywidualne opinie uczestników
ˆˆPodsumowanie
Rozważane przez nas dzisiaj słowo pokazuje wyraźnie, że nasze dary
i talenty mają swoje źródło w Bogu, w Jego łasce. Nie możemy ich
zatrzymywać dla siebie, ale mamy nimi służyć innym we wspólnocie
Kościoła. Mają one przyczyniać się do naszego osobistego wzrostu, ale
także do wzrostu naszych bliźnich, a nade wszystko mają wskazywać
na Dawcę darów i przyczyniać się do pomnażania chwały Bożej.
ˆˆ O tym dzieleniu się darami pięknie mówi Papież Franciszek:
Charyzmaty są szczególnymi łaskami, danymi niektórym, by czynili dobro
wielu innym. Są to postawy, inspiracje i bodźce wewnętrzne, które rodzą
się w świadomości i w doświadczeniu określonych osób, które są powołane
do tego, by je wykorzystywać w służbie wspólnoty. W szczególności te dary
duchowe powinny przyczyniać się do świętości Kościoła i służyć jego misji.
Wszyscy jesteśmy powołani do ich szanowania w nas samych i w innych,
do przyjmowania ich jako pożytecznych bodźców do obecności i owocnej
działalności Kościoła. Św. Paweł przestrzegał: «Ducha nie gaście» (1 Tes
5, 19). Nie gaśmy Ducha, który daje nam te prezenty, te zdolności, te jakże
piękne cnoty, które przyczyniają się do wzrastania Kościoła. 06.11.2013 Audiencja generalna Papieża Franciszka.
Pan Jezus pochwaliłby Grupę Sąsiedzką, gdyby była nastawiona na służbę
parafii i społeczeństwu, angażowała się we wspólnoty parafialne, zgodnie ze
swoimi predyspozycjami i była świadkami Chrystusa, naśladującymi Jego
bezinteresowną miłość do każdego człowieka. Grupa taka powinna
z odwagą manifestować swoją wiarę przez udział w przygotowaniu liturgii
mszy świętej, nabożeństw, drogi krzyżowej, procesji Bożego Ciała, a także
przez pokorną troskę o utrzymanie porządku w świątyni i otoczeniu. Grupy
powinny też stwarzać dobrą okazją, aby wszystkie działania otaczać
wspólnotową i osobistą modlitwą. DWS
Stosunek powołań indywidualnych do wspólnego powołania wszystkich
przejawia wyraźne znamię podporządkowania i służebności. Każdy
chrześcijanin otrzymuje jakieś indywidualne, sobie właściwe powołanie
- wsparte odpowiednim charyzmatem - skierowane do rozwijania dobra
Kościoła. Ma więc służyć wspólnocie wiernych. Teologia Katolicka.
¾¾ Wspólna modlitwa
Pomódlmy się wspólnie za wszystkich, którzy tworzą naszą parafialną
wspólnotę, byśmy coraz bardziej rozumieli zobowiązania, które płyną
z sakramentu chrztu świętego.
1. Prosimy Cię, Panie za cała naszą parafię, by każdy parafianin na
miarę swoich możliwości, poprzez wypełnianie drobnych zadań,
przyczyniał się do jej wzrostu.
2. Prosimy Cię za wszystkie wspólnoty, aby pomagały swoim członkom
odkrywać ich dary i talenty i służyć nimi w Kościele.
3. Prosimy Cię, Panie za kapłanów i siostry zakonne, pracujących