PRZEKAZ 47 - SIEDEM SWIATÓW

PRZEKAZ 47 - SIEDEM ŚWIATÓW-MIESZKAŃ
Kiedy Syn Stwórcy przebywał na Urantii, mówił o „wielu mieszkaniach we
wszechświecie Ojca”. W pewnym sensie wszystkie pięćdziesiąt sześć światów,
okrążających Jerusem, poświęcone jest kulturze przejściowej wznoszących się
śmiertelników, ale to siedem satelitów pierwszego świata specyficznie
nazywane jest światami-mieszkaniami.
Pierwszy świat przejściowy zajmuje się raczej wyłącznie sprawami wznoszenia
się istot, stanowiąc zarząd korpusu finalistów, przydzielonych do Satanii. Świat
ten służy teraz za główną siedzibę ponad stu tysiącom kompanii finalistów, a w
każdej takiej grupie jest tysiąc tych gloryfikowanych istot.
Kiedy system zostaje ustanowiony w światłości i życiu i kiedy światymieszkania, jeden po drugim, przestają służyć za miejsca nauczania
śmiertelników, przejmowane są one przez zwiększającą się populację
finalistów, gromadzącą się w starszych i bardziej zaawansowanych systemach.
Siedem światów-mieszkań funkcjonuje pod kierownictwem nadzorców
morontialnych i Melchizedeków. Na każdym takim świecie znajduje się
tymczasowy gubernator, bezpośrednio odpowiedzialny przed władcami
Jerusem. Na każdym ze światów-mieszkań rozjemcy z Uversy mają swój
zarząd, z którym sąsiaduje lokalne miejsce spotkań Doradców Proceduralnych.
Organizatorzy powrotu i niebiańscy twórcy także mają na każdym z tych
światów swój zarząd grupowy. Spirongi działają począwszy od pierwszego
świata, podczas gdy wszystkie siedem światów, łącznie z innymi planetami
kultury przejściowej i światem zarządu, jest dobrze zaopatrzone w standardowo
stworzone spornagie.
1. ŚWIAT FINALISTÓW
Chociaż tylko finaliści i pewne grupy przetrwałych dzieci oraz ich opiekunów
przebywają na pierwszym świecie przejściowym, stworzono tam warunki
pobytu dla wszystkich klas istot duchowych, śmiertelników przejściowych i
odwiedzających badaczy. Spornagie, działające na wszystkich takich światach,
są gościnnymi gospodarzami wszystkich tych istot, które mogą rozpoznać.
Mają mgliste przeczucia odnośnie finalistów, ale nie mogą ich zobaczyć.
Muszą odnosić się do nich tak, jak wy odnosicie się do aniołów w waszym
obecnym stanie materialnym.
Aczkolwiek świat finalistów jest sferą wyrafinowanego piękna materialnego i
niezwykłego zdobnictwa morontialnego, wielkie duchowe pomieszczenie,
znajdujące się w centrum wszystkich jego funkcji, świątynia finalistów, nie jest
widoczne dla zwykłych oczu materialnych czy wczesnego wzroku
morontialnego. Przetwarzacze energii potrafią jednak uwidocznić wiele takich
rzeczywistości wznoszącym się śmiertelnikom i robią to od czasu do czasu, na
przykład podczas zebrań klas studentów światów-mieszkań na tej sferze
kulturowej.
Podczas wszystkich waszych doświadczeń na światach-mieszkaniach, zdajecie
sobie w pewien sposób, duchowo, sprawę z obecności waszych
gloryfikowanych braci, którzy dotarli do Raju, lecz bardzo pokrzepiające jest
ujrzeć ich naprawdę, kiedy działają w pomieszczeniach swej siedziby głównej.
Nie będziecie dostrzegać finalistów samoistnie, zanim nie zdobędziecie
prawdziwego wzroku duchowego.
Na pierwszym świecie-mieszkaniu wszyscy, którzy przetrwali śmierć, muszą
zadośćuczynić wymaganiom komisji rodzicielskich ze swych rodzimych planet.
Obecna urantiańska komisja składa się z dwunastu par rodzicielskich,
niedawno przybyłych, które zdobyły doświadczenie jako śmiertelnicy,
wychowując troje lub więcej dzieci do wieku dojrzewania. Służba w tej komisji
jest rotacyjna i trwa z reguły dziesięć lat. Wszyscy, którzy nie zadowolą
członków komisji odnośnie swego doświadczenia rodzicielskiego, muszą dalej
zdobywać te kwalifikacje, służąc w domach Synów Materialnych na Jerusem,
albo częściowo w ochronce próbnej na świecie finalistów.
Jednak niezależnie od rodzicielskiego doświadczenia, ci rodzice ze światówmieszkań, którzy wychowali dzieci w ochronce próbnej, mają wszelkie
możliwości współpracy z morontiańskimi opiekunami tych dzieci, odnośnie ich
nauczania i kształcenia. Tacy rodzice mogą lecieć i odwiedzić te dzieci aż
cztery razy w roku. I to jest jedna z najbardziej wzruszających i pięknych scen
na całej drodze wznoszenia się, gdy się widzi rodziców światów-mieszkań
obejmujących swe materialne potomstwo, podczas okresowych pielgrzymek do
świata finalistów. Nawet, jeśli jedno lub oboje rodzice mają możliwość opuścić
świat-mieszkanie przed dzieckiem, często pozostają z nim jeszcze jakiś czas.
Żaden wznoszący się śmiertelnik nie może się uchylić od doświadczenia
wychowywania dzieci – własnych czy cudzych – czy to na światach
materialnych, czy później na światach finalistów, czy też na Jerusem. Ojcowie
także muszą przejść to niezbędne doświadczenie, tak samo jak i matki.
Niefortunne i błędne jest mniemanie współczesnych ludzi z Urantii, że
wychowywanie dzieci jest zasadniczo sprawą matek. Dzieci potrzebują tak
samo ojców jak i matek a ojcowie potrzebują rodzicielskiego doświadczenia
tak samo jak matki.
2. OCHRONKA PRÓBNA
Szkoły przyjmujące niemowlęta znajdują się w Satanii na świecie finalistów,
na pierwszej jerusemskiej sferze kultury przejściowej. Szkoły przyjmujące
niemowlęta są instytucjami zajmującymi się wychowaniem i nauczaniem dzieci
czasu, razem z tymi, które umarły na ewolucyjnych światach przestrzeni przed
uzyskaniem statusu jednostki w rejestrach wszechświata. W wypadku
przetrwania któregokolwiek, albo obojga rodziców takiego dziecka, opiekun
przeznaczenia deleguje związanego z nim cherubina w charakterze nadzorcy
potencjalnej tożsamości dziecka, powierzając cherubinowi obowiązki
dostarczenia tej, nieukształtowanej duszy w ręce Nauczycieli ŚwiatówMieszkań, do próbnych ochronek światów morontialnych.
To ci właśnie, opuszczeni cherubini, prowadzą jako Nauczyciele ŚwiatówMieszkań, pod nadzorem Melchizedeków, rozległe organizacje edukacyjne,
zajmujące się nauczaniem próbnych podopiecznych finalistów. Podopieczni
finalistów, niemowlęta wznoszących się śmiertelników, zawsze są uosabiani
dokładnie w takiej formie materialnej, w jakiej byli w momencie śmierci, za
wyjątkiem potencjału rozmnażania się. Ich przebudzenie następuje dokładnie w
momencie przybycia rodzica do pierwszego świata-mieszkania. I wtedy, tym
właśnie dzieciom, w ich nowej formie, daje się wszelkie możliwości wyboru
niebiańskiej drogi, tak jak gdyby dokonały takiego samego wyboru na światach,
gdzie śmierć przedwcześnie przerwała bieg ich życia.
Na świecie-ochronce, próbne istoty grupowane są zgodnie z tym, czy mają czy
też nie mają Dostrajacza, ponieważ Dostrajacze przybywają zamieszkać te
materialne dzieci tak samo jak na światach czasu. Dzieci w wieku
przeddostrajaczowym wychowywane są w rodzinach pięcioosobowych,
począwszy od mniej niż jednego roku do około pięciu lat, albo do tego wieku,
kiedy przybywa Dostrajacz.
Wszystkie dzieci z rozwijających się światów, które mają Dostrajacze Myśli,
ale które przed śmiercią nie dokonały wyboru, aby wyruszyć w drogę do Raju,
także zostają uosobione ponownie na świecie finalistów w systemie, gdzie
dorastają w rodzinach Synów Materialnych i ich towarzyszy, tak samo jak te
dzieci, które przybyły bez Dostrajaczy, ale później otrzymały Nieodgadnione
Monitory po osiągnięciu wieku odpowiedniego dla etycznego wyboru.
Zamieszkałe przez Dostrajacze dzieci i młodzież, przebywający na świecie
finalistów, także wychowują się w rodzinach pięcioosobowych, w przedziale
wieku od sześciu do czternastu lat; rodziny te składają się w przybliżeniu z
dzieci w wieku sześciu, ośmiu, dziesięciu, dwunastu i czternastu lat. W jakimś
czasie, po ukończeniu szesnastu lat, jeśli ostateczny wybór został dokonany,
dzieci te transponowane są do pierwszego ze światów-mieszkań i zaczynają
swoje rajskie wznoszenie się. Niektóre dokonują wyboru przed tym wiekiem i
idą do sfer wznoszenia się, jednak na światach-mieszkaniach spotyka się
bardzo mało dzieci poniżej lat szesnastu, liczonych według standardów Urantii.
W ochronce próbnej na świecie finalistów towarzyszą młodzieży serafini
opiekunowie, tak samo jak służą duchowo śmiertelnikom na planetach
ewolucyjnych, podczas gdy wierne spornagie służą ich potrzebom materialnym.
I tak dorastają te dzieci na świecie przejściowym, aż dokonają ostatecznego
wyboru.
Gdy życie materialne kończy swój bieg, jeśli nie został dokonany wybór
wznoszącego się życia, lub jeśli te dzieci czasu zdecydowanie opowiedziały się
przeciw przygodzie Havony, śmierć automatycznie kończy ich próbne misje.
Nie ma orzeczeń takich spraw; nie ma zmartwychwstania z takiej drugiej
śmierci. Stają się one po prostu takie, jak gdyby ich nie było.
Jednak, jeśli wybiorą drogę rajskiej perfekcji, natychmiast są gotowe do
transponowania do pierwszego świata-mieszkania, gdzie wiele z nich przybywa
w odpowiednim czasie, aby mogły dołączyć do swych rodziców we
wznoszeniu się do Havony. Po przejściu Havony i dostąpieniu Bóstw, te
ocalałe dusze śmiertelnego pochodzenia zostają stałymi, wzniosłymi
obywatelami Raju. Dzieci, które nie przeszły wartościowego i istotnego
doświadczenia ewolucyjnego na światach swych początków, nie są
gromadzone w Korpusie Finalizmu.
3. PIERWSZY ŚWIAT-MIESZKANIE
Na światach-mieszkaniach zmartwychwstali śmiertelnicy podejmują na nowo
swe życie dokładnie tam, gdzie je opuścili, gdzie dogoniła ich śmierć. Gdy
przybędziecie z Urantii do pierwszego świata-mieszkania, zauważycie dużą
zmianę, ale jeśli przyszlibyście z bardziej normalnej i rozwiniętej sfery czasu,
trudno byłoby wam zauważyć różnicę, za wyjątkiem faktu posiadania innego
ciała; tabernakulum z krwi i kości zostało za wami, na rodzimym świecie.
Na pierwszym świecie-mieszkaniu zasadniczym centrum wszelkiej działalności
jest hala zmartwychwstania, olbrzymia świątynia składania osobowości. Ta
gigantyczna struktura składa się z centralnego miejsca spotkania seraficznych
opiekunów przeznaczenia, Dostrajaczy Myśli i archaniołów zmartwychwstania.
Podczas zmartwychwstania śmiertelnika Nosiciele Życia funkcjonują tutaj
także, razem z tymi niebiańskimi istotami.
Kopie umysłu śmiertelnika i czynne formy pamięciowe istoty stworzonej,
przeniesione z poziomów materialnych do duchowych, są w indywidualnym
posiadaniu oddzielonych Dostrajaczy Myśli; uduchowione czynniki umysłu,
pamięci i osobowości tej istoty, pozostają na zawsze częścią Dostrajaczy.
Matryca umysłu istoty i bierne potencjały tożsamości pozostają w duszy
morontialnej, powierzonej do przechowania seraficznym opiekunom
przeznaczenia. To właśnie ponowne połączenie morontialnej duszy,
powierzonej serafinowi i duchowego umysłu, powierzonego Dostrajaczowi,
składa ponownie osobowość istoty i stanowi zmartwychwstanie śpiącego
przetrwałego.
Jeśli osobowość śmiertelnego pochodzenia, będąca w stanie przejściowym, nie
może być nigdy ponownie złożona, duchowe czynniki nie przetrwałej istoty
śmiertelnej mogą trwać zawsze, jako nieodłączna część indywidualnego,
empirycznego wyposażenia zamieszkałego w niej kiedyś Dostrajacza.
Ze Świątyni Nowego Życia rozchodzi się promieniście siedem skrzydeł – hal
zmartwychwstania ras śmiertelnych. Każda z tych struktur poświęcona jest
składaniu jednej z siedmiu ras czasu. W każdym z tych siedmiu skrzydeł jest
sto tysięcy indywidualnych izb zmartwychwstania, zakończonych okrągłymi
halami składania grupowego, służącymi za izby przebudzenia aż miliona
jednostek. Hale te otoczone są izbami, gdzie składa się osoby pochodzące z ras
mieszanych, z normalnych światów poadamicznych. Niezależnie od procedury,
jaka może być stosowana na poszczególnych światach czasu, w związku ze
zmartwychwstaniami specjalnymi czy według systemu sprawiedliwości,
prawdziwe ponowne składanie konkretnej i kompletnej osobowości, wraz z
odzyskaniem przez nią świadomości, następuje w halach zmartwychwstania
pierwszego mieszkania. Przez całą wieczność zachowacie głębokie wrażenie
tego, co pierwszy raz ujrzycie owego ranka, po zmartwychwstaniu.
Z hal zmartwychwstania idziecie do sektora melchizedekowego, gdzie wam
przydzielą stałe lokum. Potem dostajecie dziesięć dni osobistej swobody.
Możecie zapoznawać się do woli z najbliższym otoczeniem waszego nowego
domu i zaznajamiać z programem, który wkrótce się dla was zacznie.
Znajdziecie też czas, aby zaspokoić wasze tęsknoty i sprawdzić rejestry oraz
skontaktować się z waszymi najbliższymi i innymi ziemskimi przyjaciółmi,
którzy was wyprzedzili w drodze do tych światów. Po dziesięciu dniach
wolnego czasu rozpoczniecie drugi etap waszej drogi do Raju, gdyż światymieszkania są w istocie sferami szkoleniowymi a nie tylko planetami
przetrzymania.
Na pierwszym świecie-mieszkaniu (lub innym w wypadku zaawansowanego
statusu) podejmiecie na nowo wasze szkolenie intelektualne i rozwój duchowy,
dokładnie na takim poziomie, na którym przerwała je śmierć. W tym czasie,
jaki upływa od planetarnej śmierci czy transponowania do zmartwychwstania
na świecie-mieszkaniu, śmiertelny człowiek nie zyskuje zupełnie nic, oprócz
samego doświadczenia przeżycia śmierci. Tu, na górze, rozpoczniecie na nowo
dokładnie w tym miejscu, gdzie skończyliście na dole.
Prawie całe wasze doświadczenie na pierwszym świecie-mieszkaniu polega na
wyrównywaniu niedoborów. Ci, co przeżyli śmierć, przybywający na tę
pierwszą sferę przetrzymania, mają tak wiele i tak różnorodnych braków w
ludzkim charakterze oraz niedoborów w doświadczeniu śmiertelnika, że
główną funkcją tej domeny jest korekta i leczenie tej zróżnicowanej spuścizny
życia, przeżytego w ciele na materialnych, ewolucyjnych światach czasu i
przestrzeni.
Pobyt na pierwszym świecie-mieszkaniu ma rozwinąć przetrwałych
śmiertelników przynajmniej do poziomu poadamicznego systemu
sprawiedliwości na normalnych światach ewolucyjnych. Oczywiście studenci
światów-mieszkań są znacznie bardziej zaawansowani duchowo w stosunku do
czysto ludzkiego poziomu rozwoju.
Jeśli nie zostaniecie zatrzymani na pierwszym świecie-mieszkaniu, po
dziesięciu dniach uśniecie snem transponowania i pójdziecie do drugiego
świata a później, co dziesięć dni, będziecie tak samo awansować, aż
przybędziecie na świat wam przydzielony.
Centrum siedmiu głównych okręgów administracyjnych pierwszego światamieszkania zajmowane jest przez świątynię Morontiańskich Towarzyszy,
osobistych przewodników przydzielanych wznoszącym się śmiertelnikom.
Przewodnicy ci są potomstwem Matki Ducha wszechświata lokalnego a na
światach morontialnych, w Satanii, jest ich kilka milionów. Oprócz takich,
przydzielonych wam grupowych towarzyszy, będziecie mieli wiele do
czynienia z interpretatorami i tłumaczami, dozorcami budynków i
kierownikami wycieczek. Wszyscy ci towarzysze nadzwyczaj chętnie
współpracują z tymi, którzy zajmują się rozwojem osobowych czynników
umysłu i ducha w ciele morontialnym.
Jak zaczynacie na pierwszym świecie-mieszkaniu, jeden Morontiański
Towarzysz przydzielony jest do każdej kompanii, złożonej z tysiąca
wznoszących się śmiertelników, ale spotkacie ich więcej w miarę postępowania
przez siedem sfer-mieszkań. Te wspaniałe i wszechstronne istoty są
towarzyskimi partnerami i przemiłymi przewodnikami. Mogą towarzyszyć
jednostkom albo wybranym grupom do jakiejkolwiek sfery kultury
przejściowej, wraz z ich światami-satelitami. Są przewodnikami wycieczek i
towarzyszą w czasie wolnym wszystkim wznoszącym się śmiertelnikom.
Często towarzyszą grupom przetrwałych istot, podczas ich okresowych
odwiedzin Jerusem i kiedy tam się znajdziecie, możecie iść do sektora
rejestracji w stolicy systemu i spotkać tam wznoszących się śmiertelników ze
wszystkich siedmiu światów-mieszkań, ponieważ podróżują oni swobodnie w
tę i z powrotem pomiędzy miejscami swego pobytu a zarządem systemu.
4. DRUGI ŚWIAT-MIESZKANIE
Na tej sferze jesteście nieco dokładniej wprowadzani w życie światówmieszkań. Związki życia morontialnego zaczynają nabierać form; zaczynają
funkcjonować grupy robocze i organizacje społeczne a zbiorowości nabierają
właściwych proporcji, posuwający się naprzód śmiertelnicy inicjują nowe
porządki społeczne i systemy zarządzania.
Przetrwali śmiertelnicy, zespoleni z Duchem, zajmują światy-mieszkania razem
ze wznoszącymi się śmiertelnikami, zespolonymi z Dostrajaczem. Podczas gdy
wszystkie klasy życia niebiańskiego są zróżnicowane, są one przyjazne i
wzajemnie zbratane. Na wszystkich światach, gdzie będziecie się wznosić, nie
znajdziecie nic podobnego do ludzkiej nietolerancji, czy dyskryminacji
bezmyślnych systemów kastowych.
Gdy się wznosicie przez światy-mieszkania, jeden po drugim, są one coraz
bardziej przepełnione działalnością morontialną zaawansowanych,
przetrwałych istot. Kiedy pójdziecie naprzód, będziecie dostrzegać coraz
więcej cech Jerusem, jak są dodawane do światów mieszkań. Na drugim
mieszkaniu pojawia się szklane morze.
Podczas każdego kroku naprzód, z jednego świata-mieszkania do kolejnego,
dostaje się ukształtowane na nowo i odpowiednio przystosowane ciało
morontialne. Zasypiacie z transportem seraficznym a budzicie się w halach
zmartwychwstania z nowym, ale nie ukształtowanym jeszcze ciałem, tak jak po
raz pierwszy przybyliście do pierwszego świata-mieszkania, oprócz tego, że
Dostrajacz Myśli nie opuszcza was podczas tych przejściowych snów
pomiędzy światami-mieszkaniami. Osobowość wasza pozostaje nietknięta, po
tym, jak po raz pierwszy przeszliście ze światów ewolucyjnych do wstępnego
świata-mieszkania.
Wasza dostrajaczowa pamięć pozostaje nienaruszona, kiedy się wznosicie w
życiu morontialnym. Te skojarzenia umysłowe, które były czysto zwierzęce i
zupełnie materialne, zginęły naturalnie wraz z materialnym umysłem, ale to
wszystko w waszym życiu umysłowym, co było wartościowe i co miało walory
życia wiecznego, zostało skopiowane przez Dostrajacza i pozostaje jako część
waszej osobistej pamięci, przez całą drogę wznoszenia się. Będziecie pamiętać
wszystkie wasze wartościowe doświadczenia, gdy się posuwacie z jednego
świata-mieszkania do drugiego i z jednej części wszechświata do następnej –
nawet do Raju.
Chociaż posiadacie ciała morontialne, nadal jecie, pijecie i odpoczywacie, gdy
idziecie przez wszystkie siedem tych światów. Przyjmujecie pożywienie klasy
morontialnej, królestwo żywej energii, nieznanej na światach materialnych.
Zarówno pożywienie jak i woda są całkowicie absorbowane w ciele
morontialnym; nie ma pozostałości. Zastanówcie się przez chwilę: pierwsze
mieszkanie jest sferą całkiem materialną, reprezentuje wczesne początki
porządku morontialnego. Wciąż jesteście prawie ludźmi i niezbyt oddaleni od
ograniczonych punktów widzenia życia śmiertelnego, jednak każdy kolejny
świat stanowi wyraźny postęp. Rozwijacie się od sfery do sfery, coraz mniej
materialni, coraz bardziej intelektualni i trochę bardziej duchowi. Największy
postęp duchowy dokonuje się na ostatnich trzech, z siedmiu rozwojowych
światów.
Braki biologiczne zostały w większości skorygowane na pierwszym świeciemieszkaniu. Defekty planetarnego doświadczenia, dotyczące życia płciowego,
związków rodzinnych i funkcji rodzicielskich, zostały albo skorygowane albo
mają być sprostowane w przyszłości, pośród rodzin Synów Materialnych na
Jerusem.
Drugie mieszkanie znacznie skuteczniej likwiduje wszystkie stadia konfliktu
intelektualnego i leczy wszystkie rodzaje dysonansu umysłowego. Są tutaj
gorliwiej kontynuowane wysiłki, zmierzające do zrozumienia ważności moty
morontialnej, zaczęte na pierwszym świecie-mieszkaniu. Postęp na drugim
mieszkaniu porównywalny jest do statusu intelektualnego kultury po SynuArbitrze, na idealnych światach ewolucyjnych.
5. TRZECI ŚWIAT-MIESZKANIE
Trzecie mieszkanie jest główną siedzibą Nauczycieli Światów-Mieszkań. Choć
funkcjonują oni na wszystkich siedmiu sferach-mieszkaniach, zarząd swej
grupy utrzymują w centrum okręgów szkolnych trzeciego świata. Są miliony
tych instruktorów w mieszkaniach i na wyższych światach morontialnych. Ci
światli i gloryfikowani cherubini służą jako nauczyciele morontialni przez całą
drogę wzwyż, od światów mieszkań do ostatniej sfery nauczania wznoszących
się istot we wszechświecie lokalnym. Będą pośród ostatnich, którzy was
pożegnają ze wzruszeniem, gdy zbliży się czas rozstania, czas, w którym
powiecie do widzenia – przynajmniej na kilka epok – wszechświatowi skąd
pochodzicie, kiedy zostaniecie objęci serafinem, aby się przenieść do światów
przyjmujących mniejszego sektora superwszechświata.
Przebywając na pierwszym świecie-mieszkaniu, macie prawo odwiedzać
pierwszy ze światów przejściowych, zarząd finalistów i próbną ochronkę
systemu, wychowującą nie rozwinięte jeszcze dzieci ewolucyjne. Gdy
przybędziecie do drugiego mieszkania, zyskacie prawo okresowych odwiedzin
drugiego świata przejściowego, gdzie znajduje się zarząd nadzorców
morontialnych dla całej Satanii oraz szkoły, nauczające różne klasy
morontialne. Gdy przybędziecie do trzeciego świata-mieszkania, zaraz możecie
odwiedzać trzecią sferę przejściową, zarząd klas anielskich, mieszczący ich
rozmaite systemy szkół przygotowawczych. Gdy z tego świata odwiedzacie
Jerusem, takie odwiedziny są coraz bardziej korzystne i interesujące dla
posuwających się naprzód śmiertelników.
Trzecie mieszkanie jest światem wielkich, osobistych i społecznych osiągnięć
dla wszystkich tych, którzy nie zdobyli ekwiwalentu takich horyzontów
kulturalnych na swym świecie rodzimym, przed uwolnieniem z ciała. Na tej
sferze rozpoczyna się bardziej formalna edukacja. Na pierwszych dwu
światach-mieszkaniach nauczanie odnosi się przeważnie do niekompletności –
ma naturę dopełniającą – dlatego, że ma do czynienia z uzupełnianiem
doświadczeń życia w ciele. Na trzecim świecie-mieszkaniu, ci co przetrwali,
naprawdę wkraczają w okres rozwojowej kultury morontialnej. Głównym
celem tego szkolenia jest poszerzenie zrozumienia zależności wzajemnych
pomiędzy motą morontialną a logiką śmiertelnika, koordynacja moty
morontialnej i ludzkiej filozofii. Przetrwali śmiertelnicy zdobywają teraz
praktyczny wgląd w prawdziwą metafizykę. Jest to prawdziwy początek
inteligentnego pojmowania kosmicznych znaczeń i wszechświatowych
związków wzajemnych. Kultura trzeciego świata-mieszkania ma cechy epoki
po obdarzeniu Synem na normalnej, zamieszkałej planecie.
6. CZWARTY ŚWIAT-MIESZKANIE
Gdy przybywacie do czwartego świata mieszkania, jesteście już na dobre na
drodze morontialnej; oddaliliście się już znacznie od wstępnej egzystencji
materialnej. Teraz możecie odwiedzać czwarty świat przejściowy i zapoznawać
się tam z zarządem superaniołów, z Gwiazdami Błyszczącymi Wieczornymi
włącznie, oraz z ich szkołami przygotowawczymi. Dzięki grzeczności tych
superaniołów, z czwartego świata przejściowego, podczas okresowych
odwiedzin Jerusem morontialni goście mają możność zbliżyć się bardziej do
różnych klas Synów Boga, ponieważ w stolicy systemu stopniowo otwierają się
nowe sektory dla posuwających się naprzód śmiertelników, kiedy znowu
odwiedzają oni świat zarządu. Stopniowo otwierają się nowe wspaniałości, dla
poszerzających się umysłów wznoszących się istot.
Na czwartym mieszkaniu każda wznosząca się istota lepiej dopasowuje się do
swego miejsca w grupach roboczych i do działalności jej klasy w życiu
morontialnym. Tutaj, wznoszący się śmiertelnicy coraz bardziej zaczynają
doceniać transmisję oraz inne elementy kultury i postępu wszechświata
lokalnego.
To właśnie w trakcie szkolenia na czwartym świecie, wznoszący się
śmiertelnicy są naprawdę po raz pierwszy wprowadzeni w obowiązki i radości
prawdziwego życia społecznego istot morontialnych. Uczestnictwo w
działalności społecznej, która nie polega ani na osobistym wynoszeniu się, ani
na samolubnym zawojowaniu innych, jest naprawdę nowym doświadczeniem
dla istot ewolucyjnych. Zostaje tutaj zaprowadzony nowy porządek społeczny,
oparty na wyrozumiałej sympatii i wzajemnym szacunku, na altruistycznej
miłości w obopólnym służeniu sobie i na przemożnej motywacji do realizacji
wspólnego, najwyższego przeznaczenia – rajskiego celu, pełnego czczenia i
niebiańskiej doskonałości. Wszyscy wznoszący się śmiertelnicy zdają sobie
tutaj sprawę z rozpoznawania Boga, objawienia Boga, poszukiwania Boga i
znajdowania Boga.
Kultura intelektualna i społeczna czwartego świata-mieszkania porównywalna
jest do życia umysłowego i społecznego z epoki po Synach-Nauczycielach, na
tych planetach, gdzie ewolucja przebiega normalnie. Status duchowy jest tutaj
znacznie bardziej zaawansowany, w porównaniu z odnośnym systemem
sprawiedliwości u śmiertelników.
7. PIĄTY ŚWIAT-MIESZKANIE
Przenosiny do piątego świata-mieszkania oznaczają gigantyczny krok naprzód
w życiu zaawansowanego w morontii. Doświadczenia na tym świecie są
prawdziwym przedsmakiem życia na Jerusem. Zaczynacie tutaj uświadamiać
sobie wysokie przeznaczenie lojalnych światów ewolucyjnych, kiedy dochodzą
do tego stadium w trakcie swego naturalnego, planetarnego rozwoju. Kultura
tego świata-mieszkania porównywalna jest generalnie do jej odpowiednika z
wczesnej epoki światłości i życia, na planetach o normalnym rozwoju
ewolucyjnym. Dzięki temu możecie zrozumieć, dlaczego tak się dzieje, że
istoty rozwinięte o wysokiej kulturze, które czasami zamieszkują tak
zaawansowane światy ewolucyjne, zwolnione są z przechodzenia przez jedną
czy więcej, lub nawet przez wszystkie sfery-mieszkania.
Po opanowaniu języka wszechświata lokalnego, przed opuszczeniem czwartego
świata-mieszkania, poświęcacie teraz więcej czasu na doskonalenie mowy
Uversy, ponieważ w końcu macie biegle władać obu językami, zanim
przybędziecie na Jerusem ze statusem stałego mieszkańca. Wszyscy wznoszący
się śmiertelnicy władają dwoma językami, od stolicy systemu aż do Havony.
Potem potrzebne będzie tylko poszerzenie zasobu słownictwa
superwszechświatowego; chociaż do zamieszkania w Raju wymagane będzie
dodatkowe poszerzenie zasobów języka.
Po przybyciu do piątego mieszkania, pielgrzym może odwiedzać przejściowy
świat o odpowiadającym mu numerze – zarząd Synów. Tutaj wznoszący się
śmiertelnik zapoznaje się osobiście z różnymi grupami Boskiego synostwa.
Słyszał już o tych wspaniałych istotach i spotkał je na Jerusem, ale teraz
przybywa tutaj, aby je poznać naprawdę.
W piątym mieszkaniu zaczynacie się uczyć o światach edukacyjnych
konstelacji. Spotykacie tu pierwszych instruktorów, którzy zaczynają
przygotowywać was do późniejszego pobytu w konstelacji. Później, więcej
takich kursów przygotowawczych prowadzone jest na świecie szóstym i
siódmym, podczas gdy końcowe partie tej nauki wykładane są na Jerusem, w
sektorze wznoszących się śmiertelników.
Prawdziwa, kosmiczna świadomość rodzi się w mieszkaniu piątym. Zaczynacie
ukierunkowywać się na wszechświat. W rozwiniętych umysłach wznoszących
się śmiertelników zaczyna kiełkować myśl, że pewne zdumiewające i świetne,
niebiańskie i boskie przeznaczenie oczekuje wszystkich tych, którzy ukończą
progresywne wznoszenie się do Raju, które się właśnie zaczęło, tak mozolnie,
ale radośnie i pomyślnie. Mniej więcej w tym czasie przeciętny, wznoszący się
śmiertelnik, zaczyna przejawiać autentyczny, oparty na doświadczeniu
entuzjazm dla wznoszenia się do Havony. Nauka staje się dobrowolna,
bezinteresowna służba naturalna a czczenie spontaniczne. Budzi się prawdziwy,
morontialny charakter; rozwija się prawdziwa morontialna istota.
8. SZÓSTY ŚWIAT-MIESZKANIE
Przebywający na tej sferze mają prawo odwiedzania szóstego świata
przejściowego, gdzie uczą się nieco więcej o wysokich duchach z
superwszechświata, chociaż wielu tych niebiańskich istot nie mogą zobaczyć.
Otrzymują tutaj również wstępne informacje o przyszłej egzystencji duchowej,
która zaczyna się zaraz po szkoleniu morontialnym we wszechświecie
lokalnym.
Asystent Władcy Systemu często odwiedza ten świat i tutaj zaczyna się
wstępna nauka o administracji wszechświatowej. Udziela się teraz pierwszych
lekcji dotyczących spraw całego wszechświata.
Dla wznoszących się śmiertelników jest to wspaniały czas i towarzyszy mu
zazwyczaj doskonałe zespolenie ludzkiego umysłu z Boskim Dostrajaczem.
Potencjalnie, zespolenie to mogło nastąpić już wcześniej, ale faktyczna,
robocza tożsamość, wielokrotnie nie jest osiągana przed pobytem na piątym
świecie-mieszkaniu, czy nawet na szóstym.
Zjednoczenie rozwijającej się, nieśmiertelnej duszy z wiecznym, Boskim
Dostrajaczem, uświetnione jest seraficznym obwieszczeniem superanioła,
nadzorującego zmartwychwstałych przetrwałych śmiertelników oraz archanioła
rejestratora dla tych, co idą na sąd trzeciego dnia; i wtedy, w obecności
towarzyszących przetrwałemu morontian, ogłaszający mówią: „Ten jest mój
Syn umiłowany, w którym mam upodobanie”. Ta prosta ceremonia oznacza
wejście wznoszącego się śmiertelnika na wieczną drogę rajskiej służby.
Natychmiast po potwierdzeniu zespolenia z Dostrajaczem, nowa istota
morontialna zostaje przedstawiona jej współbraciom, po raz pierwszy pod
nowym imieniem, ma przyznane czterdzieści dni duchowego urlopu od
wszelkich rutynowych obowiązków, kiedy to pozostaje sama i wybiera jedną z
możliwych dróg dotarcia do Havony, oraz dokonuje selekcji zróżnicowanych
metod docierania do Raju.
Jednak te wspaniałe istoty są bardziej czy mniej materialne, daleko im do
prawdziwych duchów; duchowo określając, są raczej nadśmiertelne, wciąż
nieco niższe od aniołów. Jednak naprawdę stają się wspaniałymi istotami.
W czasie pobytu na szóstym świecie, studenci światów-mieszkań osiągają ten
status, który porównany być może z podniosłym rozwojem,
charakterystycznym dla tych światów ewolucyjnych, jakie normalnie rozwijają
się powyżej wstępnego stadium światłości i życia. W tym mieszkaniu
organizacja społeczna jest wysokiej klasy. W trakcie wznoszenia się poprzez te
światy, jeden za drugim, coraz bardziej zanika cień śmiertelnej natury. Stajecie
się coraz bardziej godni podziwu, zostawiając za sobą szorstkie pozostałości
planetarnego, zwierzęcego pochodzenia. „Przychodzenie z wielkiego ucisku”
sprawia, że gloryfikowani śmiertelnicy są bardzo życzliwi, wyrozumiali,
bardzo współczujący i tolerancyjni.
9. SIÓDMY ŚWIAT-MIESZKANIE
Doświadczenia na tej sferze koronują całą egzystencję człowieka po śmierci.
Kiedy jesteście tutaj, naucza was wielu nauczycieli; wszyscy oni będą
współpracować ze sobą, aby przygotować was do życia na Jerusem. W czasie
pobytu na siedmiu światach-mieszkaniach faktycznie zacierają się jakiekolwiek
dostrzegalne różnice pomiędzy śmiertelnikami, przybywającymi z
odosobnionych i opóźnionych światów a przetrwałymi istotami, pochodzącymi
z bardziej zaawansowanych i oświeconych sfer. Tutaj zostaniecie oczyszczeni
ze wszystkich pozostałości niefortunnego dziedzictwa, wpływu szkodliwego
otoczenia i nieduchowych tendencji planetarnych. Tutaj usuwa się ostatnie
pozostałości „znamienia bestii”.
Podczas pobytu na siódmym mieszkaniu macie prawo odwiedzać siódmy świat
przejściowy, świat Ojca Uniwersalnego. Zaczniecie tutaj czcić na nowo i
bardziej duchowo niewidzialnego Ojca, a zwyczaj ten będziecie kultywować
coraz intensywniej na całej waszej drodze wznoszenia się. Na tym świecie
kultury przejściowej znajdziecie świątynię Ojca, ale nie zobaczycie Ojca.
Teraz zaczyna się formowanie klas dla promocji do Jerusem. Przechodziliście
ze świata do świata jako jednostki, ale do odlotu na Jerusem przygotowujecie
się w grupach, chociaż, w zakresie pewnych limitów, wznosząca się istota
może zechcieć czekać na siódmym świecie-mieszkaniu, na dołączenie do niej
opieszałego członka jej grupy roboczej, czy to ziemskiej czy z mieszkań.
Personel siódmego mieszkania zbiera się na szklanym morzu, aby patrzeć jak
odlatujecie do Jerusem, ze statusem stałych mieszkańców. Setki albo tysiące
razy mogliście odwiedzać Jerusem, ale zawsze jako goście; nigdy dotąd nie
lecieliście do stolicy systemu w towarzystwie grupy waszych braci, którzy jako
wznoszący się śmiertelnicy pożegnali na wieki całe przebyte już życie
mieszkań. Wkrótce będziecie witani na polu przyjmującym świata zarządu,
jako obywatele Jerusem.
Postęp, jakiego dokonacie na siedmiu światach dematerializujących, sprawi
wam wielką przyjemność. Na pierwszym świecie mieszkaniu jesteście
zasadniczo ludźmi, po prostu śmiertelnymi istotami pozbawionymi ciała
materialnego, ludzkim umysłem zamieszkałym w formie morontialnej – w
materialnym ciele świata morontialnego a nie w śmiertelnym mieszkaniu z
krwi i kości. Ze stanu śmiertelnego do statusu nieśmiertelności naprawdę
przechodzicie w czasie zespolenia z Dostrajaczem, a kiedy ukończycie misję
jerusemską, będziecie w pełni opierzonymi morontianami.
10. OBYWATELSTWO JERUSEM
Podczas przyjmowania nowej klasy absolwentów światów-mieszkań, całe
Jerusem gromadzi się w charakterze komitetu powitalnego. Nawet spornagie
cieszą się z przyjazdu tych tryumfujących, wznoszących się istot ewolucyjnego
pochodzenia, tych, którzy zakończyli życie planetarne i postęp światówmieszkań. Na takich radosnych uroczystościach brakuje tylko kontrolerów
fizycznych i Nadzorców Mocy Morontialnej.
Jan Ewangelista widział w swej wizji, jak przybywają klasy zaawansowanych
śmiertelników z siedmiu światów-mieszkań do pierwszego nieba, do chwały
Jerusem. Zanotował: „I ujrzałem jakby szklane morze, pomieszane z ogniem; i
tych, co zwyciężają bestię, która była pierwej w nich i obraz jej, który trwał
poprzez światy-mieszkania i na końcu ostatnie jej piętna i ślady, stojących nad
morzem szklanym, mających harfy Boże i śpiewających pieśń wyzwolenia od
śmiertelnego strachu i śmierci”. (Doskonałą łączność kosmiczną można mieć
na wszystkich tych światach a wiadomości będziecie mogli odbierać dzięki
noszeniu „harf Bożych”, morontialnego aparatu kompensującego niezdolność
bezpośredniego dostrojenia się niedojrzałego, morontialnego mechanizmu
zmysłowego, do odbioru komunikacji kosmicznych).
Paweł też miał wizję wznoszących się obywateli, korpusu doskonalących się
śmiertelników na Jerusem, gdy pisał: „Wy natomiast przystąpiliście do góry
Syjon, do miasta Boga żywego, Jeruzalem niebieskiego, do niezliczonej liczby
aniołów na uroczyste zebranie Michała i duchów ludzi sprawiedliwych, którzy
osiągnęli doskonałość”.
Po tym jak śmiertelnicy zostaną rezydentami stolicy systemu, nie będą już
przechodzić zmartwychwstań w dosłownym tego słowa znaczeniu. Forma
morontialna, dana wam przy odlocie z waszej misji na światach-mieszkaniach,
jest tą formą, w której będą was widzieć do końca waszych doświadczeń we
wszechświecie lokalnym. Od czasu do czasu dokonywane będą w niej zmiany,
ale zachowacie tę samą formę, aż się z nią pożegnacie, gdy wyłonicie się jako
duchy pierwszego stadium, gotowe do tranzytu do światów superwszechświata,
do kultury wznoszenia się i do nauki duchowej.
Na całej swej drodze poprzez mieszkania, siedem razy śmiertelnicy przeżywają
sen dopasowujący i przebudzenie zmartwychwstania. Ale ostatnia hala
zmartwychwstania, ostatnia izba przebudzenia, pozostała w tyle, na siódmym
świecie-mieszkaniu. Aby zmienić formę nigdy już nie trzeba będzie tracić
świadomości, czy przerywać ciągłości pamięci jednostki.
Osobowość śmiertelnika, zapoczątkowana na światach ewolucyjnych,
przechowywana w tabernakulum ciała – zamieszkała przez Nieodgadnione
Monitory i obdarzona Duchem Prawdy – nie jest w pełni uaktywniona,
urzeczywistniona i zjednoczona, aż do tego dnia, gdy obywatel Jerusem dostaje
zezwolenie na podróż na Edentię i ogłoszony zostaje prawdziwym członkiem
morontialnego korpusu Nebadonu – żyjący wiecznie śmiertelnik, związany z
Dostrajaczem, osobowość o statusie morontialnym, wznosząca się do Raju i
prawdziwe dziecko Najwyższych Ojców.
Ziemska śmierć jest metodą ucieczki od materialnego życia w ciele a przejście
rozwojowego życia mieszkań, poprzez siedem światów korygującego
nauczania i kulturowej edukacji, jest wprowadzeniem przetrwałych
śmiertelników w sprawy morontialne, w sprawy życia przejściowego pomiędzy
ewolucyjnym bytem materialnym a wyższymi, duchowymi osiągnięciami
wznoszących się w czasie istot, których przeznaczeniem jest dotrzeć do bram
wieczności.
[Nadzorowane przez Gwiazdę Błyszczącą Wieczorną].
powrót do spisu treści