docbiuletyn parafialny - Parafia Niepokalanego Serca NMP w Grudziądzu
download 
Reklamacja Transkrypt
biuletyn parafialny - Parafia Niepokalanego Serca NMP w Grudziądzu
1830 – Za śp. Stanisława Maciejczaka w 6 rocznicę śmierci Wtorek 10.07.2012 700 – Za zmarłych rodziców Marię i Aleksandra oraz dziadków Jadwigę i Justyna 830 – Za śp. Zbigniewa ojca i Zbigniewa syna Smulewiczów, Katarzynę i Juliana Wałachowskich gr. 10/30 1830 – Dziękczynna za powrót do zdrowia męża Franciszka Środa 11.07.2012 700 – Za śp. Czesława Wolnego w 30 dzień po śmierci 830 – Za śp. Romana 1830 – Za śp. Zbigniewa ojca i Zbigniewa syna Smulewiczów, Katarzynę i Juliana Wałachowskich gr. 11/30 Czwartek 12.07.2012 7 – Za śp. Zbigniewa ojca i Zbigniewa syna Smulewiczów, Katarzynę i Juliana Wałachowskich gr. 12/30 830 – Za śp. Stanisława Tuptanowskiego w 17 rocznicę śmierci oraz Lidię i Kazimierza Poplewskich 1830 – Za śp. Klemensa Rąbczyk w 22 rocznicę śmierci oraz za Annę Rąbczyk 00 Piątek 13.07.2012 700 – Za śp. Cecylię, Filomenę, Teresę, Zygmunta, Zbigniewa, Antoniego, Jana i Hildegardę 830 – Za śp. Zbigniewa ojca i Zbigniewa syna Smulewiczów, Katarzynę i Juliana Wałachowskich gr. 13/30 1830 – Za zmarłych rodziców Helenę i Józefa Sombeckich, ciocię Annę i zmarłych z rodziny Sobota 14.07.2012 700 – Za śp. Zbigniewa ojca i Zbigniewa syna Smulewiczów, Katarzynę i Juliana Wałachowskich gr. 14/30 830 – Za śp. Bolesławę w dniu urodzin oraz siostrę Mariannę i mamę Anielę 1500 – Ślub: Monika Marchlik i Krzysztof Antkiewicz 1600 – Ślub: Anna Dembińska i Bartłomiej Lipowski 1830 – Za śp. Józefa w 29 rocznicę śmierci, rodziców z obojga stron Niedziela 15.07.2012 – XV Niedziela Zwykła 630 – Za zmarłych rodziców Anastazję i Bolesława oraz braci Witolda, Bertolda i Bolesława 745 – Za śp. Zbigniewa ojca i Zbigniewa syna Smulewiczów, Katarzynę i Juliana Wałachowskich gr. 08/30 915 – Za śp. Karolinę i Józefa Gardjan oraz Janinę i Edmunda Kwiatkowskich 1030 – Za parafian 1200 – Dziękczynna do Ducha Świętego za otrzymane łaski w rodzinie 1300 – Chrzty 1830 – Za śp. Kazimierza w 20 rocznicę śmierci, syna Jerzego i męża Edwarda BIULETYN PARAFIALNY Parafia Niepokalanego Serca NMP Księża Marianie, ul. Mickiewicza 43, 86-300 Grudziądz, tel. 462 54 56 www.grudziadz.marianie.pl 8 lipca 2012 r. – XIV Niedziela Zwykła Ez 2,2-5; Ps 123,1-4; 2Kor 12,7-10; Mk 6,1-6 CHRYSTUS ODRZUCONYM PROROKIEM - PRZYJMIJMY GO! „Tylko w swojej ojczyźnie może być prorok tak lekceważony” W ewangelii kwestia, która swego czasu powodowała nie kończące się dyskusje, dotycząca „braci i sióstr Chrystusa”. Niektórzy bowiem, niewłaściwie rozumiejąc te określenia, upatrywali w nich dowód na zaprzeczenie dziewictwu Bogurodzicy Maryi. W Nowym Testamencie znajduje się siedem wypowiedzi na temat „braci Jezusa”, oraz kilkanaście - bardziej ogólnych zresztą - wypowiedzi o „siostrach Chrystusa”. Tych ostatnich zatem musiało być przynajmniej trzy, „braci” zaś było czterech: Jakub, Józef, Juda i Szymon. W językach semickich - także aramejskim i hebrajskim - terminem brat określano nie tylko dzieci jednych rodziców, ale też wszystkich bliższych i dalszych krewnych, a nawet członków tego samego rodu. Mamy na to liczne przykłady w Starym Testamencie. Tak np. o Locie mówi się, iż był bratem Abrahama, choć wiadomo, że był jego bratankiem. Podobnie Laban nazywa Jakuba swoim bratem, choć jest jego kuzynem, gdyż Jakub jest synem siostry Labana. Braćmi też nazywa Dawid mieszkańców Betlejem. W ogóle teksty, w których termin „brat” występuje w sensie pokrewieństwa czy powinowactwa są bardzo liczne. W tekstach Nowego Testamentu użyto wyrazu brat (gr. adelfos) 343 razy, zaś siostra 26 razy. W znakomitej większości przypadków oba te określenia mają sens przenośny i oznaczają bliższych i dalszych krewnych. Tak jest również w przypadku „braci i sióstr Jezusa”, gdyż nigdy nie ma mowy o synach czy córkach Maryi bądź Józefa. Tylko Jezus jest nazywany bądź to synem Józefa, bądź Maryi. W obchodach świąt również nigdy nie uczestniczyli - oprócz Jezusa - żadni synowie czy córki Maryi i Józefa. Dziwną wreszcie byłaby scena pod krzyżem, w której Chrystus oddaje Maryję w opiekę Janowi, gdyby przyjąć, że ta miała innych synów. Tak więc bliższa analiza tekstów żadną miarą przypuścić nie dozwala, by określenie „bracia i siostry Jezusa” pojmować w sensie dosłownym. Święty Benedykt z Nursji, opat, patron Europy Benedykt z Nursji należy do najgłośniejszych postaci w Kościele łacińskim. Wsławił się niezwykle mądrą i wyważoną regułą, która stała się podstawą dla bardzo wielu późniejszych rodzin zakonnych na Zachodzie. Przez założony przez siebie zakon Benedykt przyczynił się tylko do pogłębienia życia religijnego w Kościele, ale i szeroko rozumianej kultury. Jego synowie duchowi zasłużyli się najwięcej dla pozyskania Chrystusowi ludów germańskich. Te racje skłoniły Pawła VI do tego, by w 1964 r. wyróżnić św. Benedykta zaszczytnym tytułem głównego patrona Europy. Chociaż św. Benedykt zajmuje w dziejach Kościoła katolickiego poczesne miejsce, udokumentowane wiadomości o nim są nikłe. Podstawowym źródłem jest dzieło św. Grzegorza I Wielkiego, papieża, przedtem mnicha benedyktyńskiego, który żył w czasach bliskich św. Benedykta. Niestety, Dialogi św. Grzegorza nie miały na celu podania biografii, ile raczej opisu życia Benedykta; stąd mało w nich danych historycznych, a wiele wątków wręcz legendarnych. Ojciec Benedykta był właścicielem ziemskiej posiadłości w Nursji. Benedykt urodził się ok. roku 480 wraz ze swoją bliźniaczą siostrą, św. Scholastyką. Pierwsze nauki pobierał w rodzinnym miasteczku. Na dalsze studia udał się do Rzymu. Nie pozostał tu długo. Opuścił wieczne miasto, gdyż chciał oddać się Panu Bogu na wyłączną służbę jako asceta. Udał się ok. 60 km na wschód w kierunku Tivoli i osiadł w przysiółku Enfide (dzisiaj Affile) przy kościele świętych Piotra i Pawła u stóp wzgórz Prenestini. Z niewiadomych bliżej przyczyn opuścił jednak i to miejsce i przeniósł się do Subiaco. Znalazł tu nie tylko ciszę, ale również dogodną grotę, gdzie mógł zamieszkać i oddać się wyłącznie kontemplacji. Z rąk jakiegoś mnicha przyjął też habit. Obrana przez niego grota zapewniała mu zupełny spokój. Przebywał tam trzy lata. Miejscowi górale, wypasający kozy zaopatrywali go w konieczną żywność. Z czasem zaczęli przyłączać się do Benedykta uczniowie. Pod jego kierunkiem utworzono 12 małych klasztorków po 12 uczniów każdy. Na czele każdego z nich postawił Benedykt przełożonych, od siebie bezpośrednio zależnych. Tak więc z pustelnika przeobraził się w cenobitę, czyli w ascetę zamieszkującego pustynię wraz z innymi. Nie znamy przyczyn, dlaczego Benedykt opuścił również i to miejsce. Św. Grzegorz wymienia niechęć miejscowego duchowieństwa. Benedykt zabrał ze sobą najgorliwszych i najbardziej oddanych uczniów i przeniósł się z nimi na Monte Cassino do ruin dawnej fortecy rzymskiej. Benedykt rozpoczął budowę nowego klasztoru od wyburzenia pogańskiej świątyni Jowisza i Apollina. Mieszkańcy miasteczka, leżącego u stóp góry, przychodzili tutaj dla składania ofiar. Był to rok 525 lub 529. W tym czasie na Wschodzie cesarz Justynianin I Wielki zamykał ostatnią pogańską szkołę filozoficzną w Atenach. Kiedy stanął już klasztor i kościół, a mury nowej placówki zaczęły się zapełniać adeptami, Benedykt postanowił ułożyć regułę. Miał już sporo doświadczenia. Długie lata rządów na Monte Cassino pozwoliły w praktyce wypróbować przepisy. Roztropny prawodawca zmieniał je i stale doskonalił. Tak więc reguła benedyktyńska przeszła okres długiej próby i doświadczeń. Wprawdzie jej oryginał zaginął, spłonął bowiem w roku 896 w czasie pożaru klasztoru w Teano, jednakże zachowało się wiele jej odpisów. Zasadniczą jej cechą jest umiar. Nie była ona tak surowa jak św. Kolumbana, Kasjana czy prawodawców rodzin mniszych Wschodu. Nie preferowała studiów jak reguła Kasjodora. We wszystkim: w modlitwie, uczynkach pokutnych, w pracy i w spoczynku, w posiłku i piciu zaleca umiar: "złoty środek". Celem zasadniczym, jaki Założyciel wytyczył swoim synom duchowym, jest służba Boża. Całe życie mnicha, jego wszystkie chwile i czynności winny zmierzać do tego, by głosiły chwałę Stworzyciela. Dewizą Patriarchy było: Ora et labora - Módl się i pracuj! Ze szczególną pieczołowitością strzegł kultu liturgicznego, co pozostało do dni obecnych pięknym dziedzictwem jego zakonu. Poważną część dnia zakonnika przeznaczył na lectio divina - czytanie Pisma Świętego. Święty wprowadził do zakonu profesję - prawem zagwarantowaną przynależność do klasztoru, oraz stabilność miejsca, czyli zobowiązanie mnichów do pozostawania w jednym klasztorze aż do śmierci. Reguła św. Benedykta stała się podstawą dla wielu innych. Sława Benedykta rozchodziła się szeroko. Powiększać ją miały cuda, o których wspomina św. Grzegorz. Miał m.in. przepowiedzieć najazd Longobardów. Ich wódz po śmierci Benedykta faktycznie najechał Monte Cassino; benedyktyni byli zmuszeni opuścić klasztor i ratować się ucieczką do Rzymu (587). Benedykt miał założyć także opactwo w Terracina, a zdaniem niektórych również w Rzymie (opactwo św. Pankracego przy Lateranie). Benedykt zmarł 21 marca 547 r. w kilka dni po śmierci swojej siostry, św. Scholastyki, założycielki żeńskiej gałęzi benedyktynów. Pochowano ich razem we wspólnym grobie na Monte Cassino. Relikwie pozostały tam do roku 673. Kiedy Longobardowie zniszczyli klasztor (587), mnisi benedyktyńscy z Francji ze czcią przenieśli relikwie św. Scholastyki i św. Benedykta do Francji. Śmiertelne szczątki św. Scholastyki umieścili w klasztorze w Le Mans, a św. Benedykta - we Fleur. Tam są do dnia obecnego. W latach późniejszych część relikwii obu świętych oddano opactwu na Monte Cassino. Na pamiątkę przeniesienia relikwii św. Benedykta w dniu 11 lipca 673 r. do Fleur zakon obchodzi w liturgii pamiątkę "przeniesienia relikwii". Na ten właśnie dzień Paweł VI ustanowił doroczne święto św. Benedykta. OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE 1. Jutro w poniedziałek o godz. 21.00 Apel Jasnogórski z modlitwą w intencji Ojczyzny. 2. W piątek 13 lipca o godz. 18.00 Nabożeństwo Fatimskie na osiedlu Tuszewo. 3. W najbliższym tygodniu w środę 11 lipca święto św. Benedykta, opata, Patrona Europy, w czwartek 12 lipca wspomnienie św. Brunona z Kwerfurtu, biskupa i męczennika, w piątek 13 lipca wspomnienie Śśw. Andrzeja Świerada i Benedykta, pustelników. INTENCJE MSZALNE Niedziela 08.07.2012 – XIV Niedziela Zwykła 630 – Z okazji 75 urodzin Bernadety o Boże błogosławieństwo i dalsze łaski dla jubilatki 745 – Za śp. Cecylię, Filomenę, Teresę, Zygmunta, Zbigniewa, Antoniego i Jana 915 – Za śp. Brunona Krajewskiego i za rodziców z obojga stron 1030 – Za parafian 1200 – Za śp. Jerzego Bablińskiego 1300 – Za śp. Zbigniewa ojca i Zbigniewa syna Smulewiczów, Katarzynę i Juliana Wałachowskich gr. 08/30 1830 – Za śp. Kazimierza Wiśniewskiego w pierwszą rocznicę śmierci oraz za śp. Genowefę Wiśniewską Poniedziałek 09.07.2012 700 – Za śp. Zbigniewa ojca i Zbigniewa syna Smulewiczów, Katarzynę i Juliana Wałachowskich gr. 09/30 830 – Za śp. Władysławę i Bernarda Maciejewskich z okazji imienin mamy
