Poliproteina Gag jest nie tylko głównym komponentem strukturalnym
Transkrypt
Poliproteina Gag jest nie tylko głównym komponentem strukturalnym
Nr wniosku: 150152, nr raportu: 12530. Kierownik (z rap.): dr Katarzyna Pachulska-Wieczorek Poliproteina Gag jest nie tylko głównym komponentem strukturalnym niedojrzałych wirionów retrowirusów, lecz koordynuje skomplikowany proces formowania wirionów w zainfekowanej komórce. Poliproteina Gag z ludzkich wirusów niedoboru odporności (HIV-1 i HIV-2), zawiera trzy główne domeny, z których każda pełni specyficzną funkcję: matriks (MA) odpowiada za wiązanie Gag do błony komórki; kapsyd (CA) ułatwia multimeryzację Gag; nukleokapsyd (NC) oddziałuje z wirusowymi i komórkowymi kwasami nukleinowymi. Wiele badań wskazuje, że domena MA może również wiązać kwasy nukleinowe, jednak nie jest do końca jasne w jakim celu. W późnych etapach wirusowej replikacji Gag odpowiada za selekcję, dimeryzację i pakowanie genomowego RNA wirusa. Wymaga to rozpoznania specyficznych sekwencji Ψ zlokalizowanych w rejonie liderowym (5’UTR) wirusowego RNA. Dimeryzacja genomu jest unikalną cechą retrowirusów i każdy infekcyjny wirion zawiera dwie połączone niekowalencyjnie cząsteczki genomowego RNA. Ponadto Gag jest zaangażowany w proces przyłączania tRNALys3 do sekwencji PBS zlokalizowanej w 5’UTR RNA wirusa. Cząsteczka tRNALys3 wykorzystywana jest jako starter dla odwrotnej transkrypcji w następnej rundzie replikacji wirusa. Funkcje Gag wymagają aktywności opiekuńczej względem kwasów nukleinowych (nucleic acid chaperone - NAC). Dotychczas jednak , została ona potwierdzona tylko dla poliprotein Gag z HIV-1 i RSV. Białka NAC, działając niezależnie od ATP, wspomagają prawidłowe zwijanie cząsteczek kwasów nukleinowych i przyjęcie przez nie najbardziej korzystnej termodynamicznie struktury. Niniejszy projekt skupia się na badaniach aktywności opiekuńczej poliproteiny HIV-2 Gag oraz poznaniu specyfiki jej oddziaływania z wirusowym RNA. Istotnym celem było zbadanie udziału domen NC i MA w aktywności HIV-2 Gag na kluczowych etapach pakowania wirusowego RNA czyli dimeryzacji i przyłączania tRNALys3. Przeprowadzone badania wskazują, że HIV-2 Gag cechuje się wysoką aktywnością NAC. Szczególnie ciekawe jest ustalenie, że przeciwieństwie do HIV-1 Gag, w HIV-2 Gag obie domeny NC i MA odpowiadają za aktywność opiekuńczą. Zarówno białko HIV-2 NC, jak i HIV-2 MA wykazują wysoką aktywność NAC, jednak tylko HIV-2 NC promuje dimeryzację wirusowego RNA. Domena MA poliproteiny HIV-2 Gag nie uczestniczy w dimeryzacji i kluczowa dla tego procesu jest domena NC. Pewne funkcje HIV-2 Gag są stymulowane przez heksafosforan inozytolu (IP6), mimikujący fosfolipidy błony komórkowej. IP6 stymuluje aktywność HIV-2 Gag w reakcji przyłączania starterowego tRNA, ale nie podczas dimeryzacji. W ramach projektu zidentyfikowano miejsca preferencyjnego wiązania HIV-2 Gag, NC oraz MA w wirusowym RNA. Każde z białek najsilniej wiąże się w rejonie 5’UTR i 3’UTR HIV-2 RNA. HIV-2 Gag, NC i MA nie wykazują preferencji do określonych motywów strukturalnych RNA i miejsca ich wiązania przypadały zarówno w rejonach jedno-, jak i dwuniciowych. Analiza kompozycji reszt nukleotydowych w miejscach wiązania białek i ich najbliższym sąsiedztwie ujawniała interesującą zależność. HIV-2 MA wiąże się do rejonów RNA bogatych w reszty G, NC wykazuje preferencje do reszt A, natomiast HIV-2 Gag wiąże rejony bogate w reszty G i A. Zarówno HIV-2 NC, jak i Gag silnie wiążą, fragmenty wirusowego RNA zawierające sygnały dimeryzacji i pakowania (Ψ), podczas gdy MA nie wykazuje preferencji do Ψ i wiąże różne fragmenty funkcjonalne wirusowego RNA z porównywalnym powinowactwem. W oparciu o otrzymane wyniki, zaprojektowane zostały inhibitory typu RNA (nazywane aptamerami lub RNA decoys) ukierunkowane na HIV-2 Gag oraz scharakteryzowano ich aktywność in vitro. Aptamery są jednoniciowymi RNA, które wiążą się z wysokim powinowactwem i specyficznością do molekuł na które są ukierunkowane. Zaprojektowane inhibitory specyficznie rozpoznawały HIV-2 Gag, a także białka NC i MA. Kilka spośród zaprojektowanych inhibitorów, skutecznie współzawodniczyło z wirusowym RNA, zawierającym sygnały Ψ, o oddziaływanie z HIV-2 Gag.