zdolność szczepów s. aureus i p. aeruginosa do formowania
Transkrypt
zdolność szczepów s. aureus i p. aeruginosa do formowania
Anna WOŹNA, Patrycja SZYMCZYK, CAMT/ Katedra Technologii Laserowych, Automatyzacji i Organizacji Produkcji, Wydział Mechaniczny, Politechnika Wrocławska, Wrocław Adam F. JUNKA, Katedra Mikrobiologii, Akademii Medycznej we Wrocławiu, Wrocław ZDOLNOŚĆ SZCZEPÓW S. AUREUS I P. AERUGINOSA DO FORMOWANIA BIOFILMU NA BIORESORBOWALNYCH KOMPOZYTACH PLA-HAP WYTWORZONYCH W GENERATYWNEJ TECHNOLOGII LASEROWEJ THE ABILITY OF S. AUREUS and P. AERUGINOSA TO FORM BIOFILM ON THE PLA-HAP BIORESORBABLE COMPOSITES MADE WITH GENERATIVE LASER TECHNOLOGY Słowa kluczowe: technologie addytywne, PLA-HAP, kompozyty, biofilm bakteryjny 1. WSTĘP W codziennej praktyce chirurgicznej coraz powszechniejsze staje się stosowanie nowoczesnych technologii, do których zaliczany jest proces drukowania przestrzennego 3D. Technika ta wykorzystywana jest m. in. do wytwarzania implantów stosowanych do wypełniania ubytków kostnych. W niniejszej pracy opisano proces wytwarzania za pomocą generatywnej technologii laserowej bioresorbowalnych kompozytów składających się z polilaktydu i hydroksyapatytu, mineralnego składnika kości. Ponieważ infekcje związane z kontaminacją implantów drobnoustrojami stanowią poważny problem terapeutyczny, przeprowadzono ocenę zdolności szczepów: Staphylococcus aureus ATCC 6538 oraz Pseudomonas aeruginosa ATCC 15441 do zasiedlania wytworzonych kompozytów. 2. WYTWARZANIE KOMPOZYTU BIORESORBOWALNEGO Do wytworzenia bioresorbowalnych kompozytów zastosowano laserową technologię generatywną polegającą na przetapianiu proszku wybranego materiału na podstawie modelu cyfrowego, warstwa po warstwie, do momentu uzyskania gotowego elementu. Medium łączącym cząstki proszku jest wiązka światła laserowego dostosowanego do wybranych materiałów. Przykładową strukturę kompozytu PLA-HAP wytworzoną przy użyciu przyrostowej technologii laserowej przedstawiono na Rys.1. 2,5 mm 20 µm Rys. 1. Widok z góry na wytworzoną próbkę oraz jej struktura mikroskopowa. XII Konferencja Naukowa Majówka Młodych Biomechaników im. prof. Dagmary Tejszerskiej s. 154 Temperatury topnienia polimeru i ceramiki są tak bardzo rozbieżne, że topieniu można poddać tylko jeden z komponentów. W związku z tym wytwarzany kompozyt charakteryzuje się strukturą polimerowej matrycy w której zatopione są cząstki ceramiki. Materiał taki zaimplementowany w miejsce przeszczepu wraz z upływem czasu ma za zadanie resorbować, uwalniając jednocześnie cząstki ceramiki, które zostają wbudowywane w nowopowstałą sieć kolagenową regenerującej się kości. 3. BADANIA MIKROBIOLOGICZNE Wytworzony kompozyt, ze względu na swoje docelowe zastosowanie, wymaga weryfikacji pod kątem własności biologicznych (cytotoksyczność względem tkanek pacjenta) oraz mikrobiologicznych (oceny zdolności drobnoustrojów do rozwijania się na powierzchni implantów). W celu przeprowadzenia badań mikrobiologicznych wytworzono próbki o różnych stężeniach ceramiki (20% HAp i 30% HAp), które poddano inkubacji w obecności drobnoustrojów będących częstymi czynnikami etiologicznymi zapaleń kości: Staphylococcus aureus ATCC 6538 oraz Pseudomonas aeruginosa ATCC 15441 (Rys.2). Rys. 2. Biofilm Staphylococcus aureus ATCC 6538 na badanym kompozycie (20% HAp). Badanie miało na celu wskazanie zdolności ww szczepów do formowania biofilmu na wytworzonym materiale. Ilościowe badania mikrobiologiczne wykazały wprost proporcjonalną zależność między liczbą komórek bakteriyjnych, a stężeniem hydroksyapatytu w próbkach. LITERATURA [1] D. A. Hollander, T. Wirtz, M. von Walter, R. Linker, A. Shulteis i O. Paar, „Development of Individual Three-Dimensional Bone Substitutes Using “Selective Laser Melting”,” European Journal of Trauma, tom 28, 2003, pp. 228-234 [2] Szymczyk P., Junka A., Ziółkowski G., Smutnicka D., Bartoszewicz M., Chlebus E., “The ability of S.aureus to form biofilm on the Ti-6Al-7Nb scaffolds produced by selective laser melting and subjected to the different types of surface modifications” Acta of Bioengineering and Biomechanics, tom 15, 2013 nr 1, s.69-76