Z Namyslowski biografia pl

Zbigniew Namysłowski saksofonista, lider, kompozytor Zbigniew Namysłowski -­‐ jeden z najbardziej znanych polskich jazzmanów. Multiinstrumentalista – z wykształcenia wiolonczelista, z wyboru puzonista, saksofonista altowy i sopranowy, flecista a także wyśmienity kompozytor i aranżer. Osierocony w czasie okupacji, wychowywany był przez babkę Julię Żeromską, która zadbała o jego muzyczną edukację. Początkowo mieszkał w Krakowie, gdzie ukończył PSM w klasie fortepianu. Po przeprowadzce w 1954 do Warszawy, kontynuował naukę w Średniej Szkole Muzycznej w klasie wiolonczeli. W 1955 zadebiutował na koncercie jako pianista jazzowy w zespole Five Brothers, utworzonym w studenckim klubie Hybrydy. Był to jedyny występ tego zespołu. W 1956 został puzonistą amatorskiego zespołu dixielendowego Mieczysława Wadeckiego, a następnie przeniósł się do Modern Dixielanders pianisty Witolda Krotochwila (z perkusistą Jerzym Bartzem, klarnecistą Włodzimierzem Kruszyńskim, basistą Zdzisławem Orłowskim, saksofonistą Bogusławem Rudzińskim i kornecistą Bohdanem Styczyńskim). Z zespołem tym młody puzonista wziął udział w Przeglądzie Studenckich Zespołów Jazzowych we Wrocławiu, gdzie indywidualnie zdobył wyróżnienie. Namysłowskiego intrygowały jednak ambitniejsze strony jazzu. W 1957 związał się jako wiolonczelista z bardzo jak na tamte lata nowatorskim zespołem Krzysztofa Sadowskiego Modern Combo i w tym samym roku z grupą wystąpił na legendarnym festiwalu jazzowym w Sopocie ’57. W 1958 powrócił do puzonu i wstąpił w szeregi Hot Club Melomani, by wraz z nimi wziąć udział w historycznym wydarzeniu, jakim był pierwszy koncert jazzowy w warszawskiej Filharmonii Narodowej. Wziął także udział w pierwszym po wojnie wyjeździe polskich jazzmanów do Europy Zachodniej. W szeregach Polish All Stars grał w Danii, a zespołem Modern Dixielanders we Francji. Jako puzonista dixielandowy grał do 1959 m. in.: z zespołami Traditional Jazz Makers, New Orleans Stompers i Zygmunta Wicharego. Na festiwalu Jazz Jamboree ’59 Namysłowski wystąpił w podwójnej roli: jako puzonista Modern Dixielanders oraz saksofonista Modern Jazz Group. Jako pierwszy polski muzyk jazzowy nagrał za granicą płytę: W 1967 londyńska wytwórnia Decca zarejestrowała płytę „Zbigniew Namysłowski Modern Jazz Group: Lola”. Wziął udział w realizacji historycznego filmu „Kalatówki ’59”. W 1965 J. Berendt zaprosił go do udziału w swoim dokumentalnym obrazie kręconym na zlecenie telewizji zachodnioniemieckiej „Jazz aus Polen”. Przez wiele lat Namysłowski był artystą, który nie tylko kreował nowe jazzowe stylistyki, ale promował muzyków, którzy w jego zespołach zdobywali największe, muzyczne doświadczenie (np.Cz. Bartkowski, L. Możdzer, S. Kulpowicz). W 1978 roku Namysłowski szukając szerszej perspektywy dla swojego jazzu wyjechał do USA. Przede wszystkim koncertował z Michałem Urbaniakiem i Urszulą Dudziak, ale nie stronił też od autorskich koncertów i nagrań. Z własnymi zespołami koncertował na najważniejszych festiwalach jazzowych w kraju i za granicą. Zasadniczy wpływ na stylistykę muzyki Namysłowskiego ma jego fascynacja polskim folklorem oraz znajomość sonorystyki amerykańskiego jazzu. Jego styl gry odznacza się swoistym, intensywnym żarem i napięciem i przypomina do pewnego stopnia Jackiego McLeana i Mike’a Osborne’a. Znajdziemy w muzyce Namysłowskiego, zarówno w kompozycjach jak i improwizacjach wiele śladów polskiego folkloru. Pod koniec lat 70. i na początku 80. porzucił co bardziej awangardowe elementy swego stylu i nie roniąc nic ze swej indywidualności zaczął posługiwać się elementami jazzu rock-­‐fusion. Pod koniec lat 80. Namysłowski powrócił do hardbopowego mainstreamu, roniąc może nieco młodzieńczego zapału, zachowując jednak szczerość wypowiedzi i inwencję. Choć jazz Namysłowskiego poddawany jest nieustannym zmianom to jego charakterystyczny styl, ”jazzowo-­‐słowiańskie” kompozycje i perfekcja wykonawcza doskonale precyzują „jazz Namysłowskiego”. Z dużym uznaniem spotkały się w ostatnich latach wspólne nagrania Namysłowskiego z zespołem górali oraz album z jazzującą muzyką W. A. Mozarta.