namysłowski (2004) - Daniel Wyszogrodzki

NAMYSŁOWSKI (2004)
ZŁOTA KOLEKCJA POLSKIEGO JAZZU (2004)
ZBIGNIEW NAMYSŁOWSKI – Sprzedaj mnie wiatrowi
Pomaton EMI, 2004
Zbigniew Namysłowski (ur. 1939 w Warszawie) – saksofonista altowy i sopranowy, flecista,
wiolonczelista, puzonista i pianista, lider licznych składów instrumentalnych, od kwartetu po
orkiestrę, kompozytor klasycznych dzisiaj tematów polskiego jazzu, innowator odpowiedzialny
za fascynujące mariaże jazzu z odmiennymi gatunkami.Po zdobyciu wykształcenia w grze na
fortepianie i wiolonczeli i po krótkotrwałej fascynacji jazzem tradycyjnym (w drugiej połowie lat
50.) Zbigniew Namysłowski miał szczęście „terminować” u Krzysztofa Komedy –
najwybitniejszego polskiego jazzmana tamtych lat. Razem z młodym Tomaszem Stańko wziął
udział w nagraniu albumu Komedy, ASTIGMATIC (1965), do dziś uważanego przez
melomanów za polską „jazzową płytę wszech czasów”. Nagrywał w kraju i poza jego granicami
z plejadą muzyków, jak m.in. Urszula Dudziak i Michał Urbaniak, Deborah Brown, William Big
Bill Ramsey, , Tomasz Szukalski (z którym stworzył niezapomnianą parę saksofonową – alt i
tenor), Czesław Bartkowski, Wojciech Karolak, Paweł Jarzębski, Janusz Stefański, Sławomir
Kulpowicz, Krzysztof Ścierański, Dariusz Kozakiewicz, Kuba Stankiewicz, Dariusz
Oleszkiewicz, Zbigniew Wegehaupt, Cezary Konrad, zespół wokalny NOVI, a w ostatnich
latach: Leszek Możdżer, Krzysztof Herdzin, Sławomir Jaskółke, Krzysztof Pacan i Grzegorz
Grzyb.
Zbigniew Namysłowski (ur. 1939 w Warszawie) – saksofonista altowy i sopranowy, flecista,
wiolonczelista, puzonista i pianista, lider licznych składów instrumentalnych, od kwartetu po
orkiestrę, kompozytor klasycznych dzisiaj tematów polskiego jazzu, innowator odpowiedzialny
za fascynujące mariaże jazzu z odmiennymi gatunkami.Po zdobyciu wykształcenia w grze na
fortepianie i wiolonczeli i po krótkotrwałej fascynacji jazzem tradycyjnym (w drugiej połowie lat
50.) Zbigniew Namysłowski miał szczęście „terminować” u Krzysztofa Komedy –
najwybitniejszego polskiego jazzmana tamtych lat. Razem z młodym Tomaszem Stańko wziął
udział w nagraniu albumu Komedy, ASTIGMATIC (1965), do dziś uważanego przez
melomanów za polską „jazzową płytę wszech czasów”. Nagrywał w kraju i poza jego granicami
z plejadą muzyków, jak m.in. Urszula Dudziak i Michał Urbaniak, Deborah Brown, William Big
Bill Ramsey, , Tomasz Szukalski (z którym stworzył niezapomnianą parę saksofonową – alt i
1/7
NAMYSŁOWSKI (2004)
tenor), Czesław Bartkowski, Wojciech Karolak, Paweł Jarzębski, Janusz Stefański, Sławomir
Kulpowicz, Krzysztof Ścierański, Dariusz Kozakiewicz, Kuba Stankiewicz, Dariusz
Oleszkiewicz, Zbigniew Wegehaupt, Cezary Konrad, zespół wokalny NOVI, a w ostatnich
latach: Leszek Możdżer, Krzysztof Herdzin, Sławomir Jaskółke, Krzysztof Pacan i Grzegorz
Grzyb.
Najważniejsze były zawsze składy firmowane nazwiskiem Namysłowskiego i to z nimi artysta
zapisywał złote litery w historii polskiego jazzu. Pionierski w zakresie jazzu nowoczesnego
ZBIGNIEW NAMYSŁOWSKI QUARTET (1967), genialne w warstwie rytmicznej i odważnym
otwarciu na muzykę świata WINOBRANIE (1973) czy przebojowy wręcz KUJAVIAK GOES
FUNKY (1975), nagrany z kwintetem w konwencji funk, wyznaczały milowe kroki artysty, za
którym próbowała nadążyć cała polska scena jazzowa. Wyznacznikiem muzyki Zbigniewa
Namysłowskiego zawsze – bez względu na dekadę – była oryginalność i nowoczesność.
Artysta wyznaczał mody w polskim jazzie, jak z formacją Air Condition w latach 80. czy
nagrywając z bardzo młodym Leszkiem Możdżerem w następnej dekadzie. Zbigniew
Namysłowski nigdy nie oglądał się za siebie. Nie musiał. Wrodzona innowacyjność
nieodmiennie pchała go naprzód. Gdy to jednak uczynił, rezultat był olśniewający – album
STANDARDS (2003) ukazuje mistrza kompozycji interpretującego kompozycje innych mistrzów.
Wymieniając tak rozliczne związki artystyczne Zbigniewa Namysłowskiego nie sposób
pominąć... poczucia humoru tego muzyka. Jego dowodem były występy i nagrania w
parodystycznej formacji gwiazd polskiego jazzu, SPPT „Chałturnik”. Przypomnę rozwinięcie
tajemniczego skrótu: SPPT to Stowarzyszenie Popierania Prawdziwej Twórczości. A twórczość
Namysłowskiego zawsze była prawdziwa.
Prawdziwa i pionierska, chociaż nie ograniczało się to do kategorii artystycznych. Namysłowski
jest swoistym rekordzistą „pierwszych kroków” w polskim jazzie: Należał do pierwszego składu
polskich muzyków jazzowych występujących po wojnie poza granicami kraju (z Jerzym
Matuszkiewiczem w Danii w 1958roku). Wyjechał na pierwsze koncerty polskich muzyków do
USA w 1962 roku. Jako pierwszy polski muzyk jazzowy nagrał płytę za granicą (LOLA, Decca
1967).
Imponująca otwartość na nowe brzmienia – jakże wyraźna w kolejnych odsłonach autorskiego
dorobku Zbigniewa Namysłowskiego – i jego niezaspokojona ciekawość artystyczna popychały
2/7
NAMYSŁOWSKI (2004)
go ku licznym romansom z innymi niż jazz rodzajami muzyki. Przez kilka lat był stałym
członkiem zespołu Niemen Enigmatic – mistrz saksofonu nie tylko koncertował z tą
awangardową, art-rockową formacją (m.in. we Włoszech), ale zapisał się na trwałe grą na obu
legendarnych albumach NIEMEN ENIGMATIC: „Bema pamięci żałobny rapsod” (1969) i
„Człowiek jam niewdzięczny” (1971). To na płycie Niemena właśnie znalazła się oryginalnie
kompozycja Namysłowskiego (ze słowami R. M. Grońskiego), która nadała tytuł naszej kolekcji.
Po dłuższej przerwie saksofonista ponownie spotkał się w studio z Niemenem nagrywającym
album IDEE FIXE (1978). Artysta wzbogacił swą grą na saksofonie i na flecie kultowy – w owym
czasie – projekt Niebiesko-Czarnych, ROCK OPERA NAGA (1973), gdzie znalazły się również
jego kompozycje oraz album MAANAM (1981). W kolejnych dekadach dał wyraz pogłębionemu
zainteresowaniu folklorem Tatr, nagrywając i występując z muzykami specjalizującymi się
dotychczas w muzyce góralskiej, m.in. ZAKOPANE HIGHLANDERS BAND (1996). Obok
projektów z kręgu „jazz i folk” Namysłowski zaczął ostatnio realizować swoje śmiałe koncepcje
wokół muzyki Mozarta, w czym towarzyszyli mu najlepsi polscy kameraliści – MOZART GOES
JAZZ (1999). Oto prawdziwy pionier muzycznego postmodernizmu! I to już od czterech dekad!
Nasza kolekcja – wierzchołek góry lodowej w przypadku artysty o takim dorobku – obrazuje
rozwój sztuki Zbigniewa Namysłowskiego na przestrzeni lat i ukazuje jego grę na wielu
instrumentach (oczywiście najważniejszym z nich jest saksofon altowy) w licznych składach
instrumentalnych. Postaraliśmy się odsłonić liczne twarze (a przy okazji także i „maski”) tego
niepowtarzalnego, oryginalnego muzyka – saksofonisty, flecisty, wiolonczelisty, puzonisty i
kompozytora. Artysty nieustannie poszukującego, ale też – co o wiele rzadsze – znajdującego.
Zawsze znajdującego własną muzykę i własny język – w każdym składzie, w każdym gatunku,
w każdym wcieleniu. Daniel Wyszogrodzki
WAŻNIEJSZA DYSKOGRAFIA
Płyty autorskie:
Zbigniew Namysłowski Quartet – Polskie Nagrania, 1963 (Polish Jazz, Vol. 6)
Zbigniew Namysłowski Modern Jazz Quartet, Lola – Decca, 1964
Zbigniew Namysłowski, Winobranie – Polskie Nagrania, 1973 (Polish Jazz, Vol. 33)
3/7
NAMYSŁOWSKI (2004)
Zbigniew Namysłowski Quintet, Kujaviak Goes Funky – Polskie Nagrania, 1975 (Polish Jazz,
Vol. 46)
Zbigniew Namysłowski Quintet, Jazz Jamboree 1975, Vol. 2 – Polskie Nagrania, 1975
Zbigniew Namysłowski, Zbigniew Namysłowski – Polskie Nagrania, 1977
Zbigniew Namysłowski Quartet, Live in der Balver Höhle – J.G.Record, 1977
Zbigniew Namysłowski Quartet, Jasmin Lady – View, 1978
Zbigniew Namysłowski Quartet, 1. 2. 3. 4... – Dire, 1978
Zbigniew Namysłowski, Namyslovski – Inner City, 1978
Namyslowski Air Condition, Air Condition – Follow You Kite – Polskie Nagrania, 1980
Zbigniew Namysłowski, Air Condition – Polskie Nagrania, 1981
Zbigniew Namysłowski, Air Condition – Plaka Nights, 1984
Namysłowski The Q, Open – Polskie Nagrania, 1987 (Polish Jazz, Vol. 74)
Zbigniew Namysłowski The Q, Cy to blues, cy nie blues – Poljazz Records, 1987
Zbigniew Namysłowski, Songs Of Innocence – Eastwind Records, 1987
Zbigniew Namysłowski/Deborah Brown, Double Trouble – Poljazz Records, 1989
Zbigniew Namysłowski Quartet, Without A Talk – P&J Music, 1991
Zbigniew Namysłowski Quartet, The Last Concert – Polonia Records, 1992
Zbigniew Namysłowski Quartet & Zakopane Highlanders Band – Koch Int., 1995
Zbigniew Namysłowski, Dances – Polonia Records, 1997
Zbigniew Namysłowski, Mozart Goes Jazz – Jazz Forum Records, 1999
Zbigniew Namysłowski, 3 Nights – Polonia Records, 1999
Zbigniew Namysłowski, Jazz & Folk - Namyslowski Quartet & Górale – TPSA CEBIT, 2000
Zbigniew Namysłowski, Standards – BKQ, 2003
Nagrania gościnne:
Krzysztof Komeda Quintet, Astigmatic – Polskie Nagrania, 1965 (Polish Jazz, Vol. 5)
Niemen Enigmatic, Bema pamięci żałobny rapsod – Polskie Nagrania, 1969
Niemen Enigmatic, Człowiek jam niewdzięczny – Polskie Nagrania, 1971
Niebiesko-Czarni, Rock-opera Naga – Polskie Nagrania, 1973
Michał Urbaniak – Fusion III, Columbia 1975
SPPT Chałturnik - Polskie Nagrania, 1975
DYSK 1
4/7
NAMYSŁOWSKI (2004)
01. Winobranie/ Jak nie ma szmalu... 2’50 1973 PN (PJ Vol. 33)
02. DNO [live] 8’30 1998 Polonia
03. Sprzedaj mnie wiatrowi [live] 7’00 1998 Polonia
04. 1, 2, 3, 4... 7’30 1993 Koch Int.
05. 3 x Spagetti 7’45 1987 PN (PJ Vol. 74)
06. The Tree Of Fear 9’40 Namysłowski – 1984
07. S(z)amba p. Szambelana 7’15 1997 Polonia
08. Double Trouble Blues 3’45 Poljazz Rec. 1989
09. How Long Has This Been Going On 6’05 2003 BKQ
10. Kujaviak Goes Funky 14’15 1975 PN (PJ Vol. 46)
Muzyka: Zbigniew Namysłowski,
oprócz (9) George Gershwin
Czas ok. 73’30
5/7
NAMYSŁOWSKI (2004)
DYSK 2
01. Der Schmalz Tango 9’25 Namyslovski – 1978
02. Dilemma 6’25 1981 Poljazz
03. Gdy zakwitnie miesiąc maj 6’25 PN SX 1493 1977
04. Seven/Eleven 5’25 PN SX 2303 1980
05. All The Stinks UR 8’00 2003 BKQ
06. Szafa 7’15 1966 PN (PJ Vol. 6)
07. Specific Situation 6’30 1991 P&J Music (PP)
08. Zakręcony walczyk 6’00 1997 Polonia
09. Variazione Caribiense [live] 6’10 Jazz Forum 1999
10. Skarga Podhala 6’30 1995 Koch Int.
6/7
NAMYSŁOWSKI (2004)
11. Taj Mahal/ Winobranie 4’40 1973 PN (PJ Vol. 33)
Muzyka: Zbigniew Namysłowski
Czas ok. 73’30
Redakcja: Daniel Wyszogrodzki
Mastering: Kasina Studio
Zbigniew Namysłowski „Sprzedaj mnie wiatrowi”. Złota Kolekcja Polskiego Jazzu.
(P) 2004 POMATON EMI
7/7